Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #155

Gefeliciteerd Snoenk!

Wat rot, Sam. Zoals jouw man zich voelt, dat herken ik wel. Zo dacht ik ook (en soms nog steeds). Rationeel weet je dat er geen schuld is. Maar soms voelt het wél zo. En hoe moeilijk het ook is, communicatie is de sleutel, blijf praten. Gooi alles op tafel, ook als het moeilijk is, ook als het pijn doet. Want het helpt, écht.

Snoenk


Sam mijn man was en is ook geen prater. Ik heb vanaf het begin de openheid opgezocht en ben een blog begonnen waar ik alles van mij af kon schrijven. Zo kun je wel je ei kwijt en ligt er niet teveel druk op de relatie. Iemand die geen prater is zal en kan niet vanwege de onderzoeken ineens veranderen en soms moet je je daar bij neerleggen hoe kl*ten dat ook is. Ik weet wel dat mijn blog ons huwelijk heeft gered anders waren wij nooit bij elkaar gebleven

Snoenk!!!

Nogmaals allemaal bedankt voor de felicitaties!

Sam, hier ging het ongeveer hetzelfde, ook geen prater(s) en man die vroeg of ik niet liever met iemand was die wel makkelijk kinderen kon krijgen.

De tip om samen even een stukje te lopen werkte hier ook altijd goed als alles even klote was en het tussen ons niet zo goed ging.
En het is, zelfs met slechte zaadcellen, nog niet voorbij. Ze kunnen echt heel veel.

Heel veel succes en blijf vooral hier of ergens anders schrijven als dat helpt.

Bedankt voor jullie steun en hoopvolle woorden

Jaaaaa Snoenk!! Gefeliciteerd!

quote:

Op vrijdag 26 februari 2016 14:37 schreef Sam1993 het volgende:
Snoenk gefeliciteerd!

Wij hebben een drukke week achter de boeg. Hadden maandag onze eerste afspraak bij de ferriliteitsarts.

Ze hebben gekeken naar mijn cyclus en grote van de blaasjes. Deze waren 12 en 14 mm en zat op dag 10.
Moest gisteren terugkomen blaasjes op 18.3 mm dus elk moment kunnen ze springen ook de samenlevingstest al gehad. Geen levende zaadcellen op het baarmoederslijmvlies. Het probleem lijkt toch echt bij ml te liggen en hij moet nu 29 maart een potje inleveren voor een uitgebreid zaadonderzoek het vorige onderzoek was zeer minimaal. 19 april krijgen we als het goed is een ehandeltraject aangeboden.

We zijn een beetje teneergeslagen we hebben geen getallen gekregen over zijn vruchtbaarheid alleen dat het echt minimaal is.

Ben erg onzeker over hoe nu verder en ml voelt zich schuldig dat een 2e kind voor mij niet zo makkelijk gaat en dat dat zijn fout is. Of ik zeker wist dat ik dan wel bij hem bleef als een ander me het wel kan bieden.

Ik begin te merken hoe intensief dit traject gaat zijn en ml is niey erg spraakzaam dus ik ben nog aan het rondkijken Hoe we dit het beste kunnen aanpakken zonder dat het onze relatie gaat kosten.

Sorry voor de lange post moest het even kwijt.

Hoi Sam,

Ik herken wat je man zegt. Ik ben er zelf door heen gegaan: ik ben zelf man, onvruchtbaar en heb deze topicreeks gebruikt om wat te kunnen spuien, gedachten op een rij te zetten e.d. Ik heb met mijn vrouw ook steeds goed kunnen praten hierover, al was ik altijd wat stiller hierover dan zij.

Een slechte uitslag is een klap in je gezicht. Die klap is harder naarmate de uitslag slechter is. Uit al mijn semenanalyses kwam steeds hetzelfde getal naar voren: 0 (nul) zaadcellen... Uiteindelijk kwam er bij mij een TESE aan te pas, met als wonderbaarlijke uitslag dat er zaadcellen waren gevonden!

De daaropvolgende ICSI was minstens zo spannend. Alle zaadcellen zijn gebruikt voor een poging bij mijn vrouw. Het resulteerde in 1 (één) embryo. Dat embryo is inmiddels uitgegroeid tot een 5 maand oude foetus. Het meisje moet eind juni ter wereld moet komen. Met mijn vrouw gaat alles goed en met de (soon-to-be) kleine meid ook.

Kortom: een slechte uitslag is niet het einde van de wereld, al voelt dat wel zo. Mocht je meer willen weten, dan kun je vragen stellen De PM staat ook open.

[ Bericht 0% gewijzigd door GVman op 27-02-2016 21:02:51 ]

Snoenk gefeliciteerd! Wat goed!

GV-man, ik moest nog aan jouw situatie denken vandaag. Ik las een nieuwsbericht over het kweken van staartloze zaadcellen vanuit huidcellen van een muis. De techniek is inmiddels met succes toegepast op muizen en het is de bedoeling om over een paar jaar (minstens 5 geloof ik) de techniek ook voor mensen beschikbaar te hebben. Voor mannen die in principe onvruchtbaar zijn klinkt het best als een mooie optie vond ik.

Daarnaast heb ik positief PGD nieuws. Mijn zusje heeft afgelopen maand haar tweede PGD/ICSO behandeling gedaan en ze is nu 5 weken zwanger. Heel pril allemaal nog, maar ze kan in ieder geval zwanger worden en alleen al met die wetenschap is ze heel blij. Nu fingers crossed dat alles goed blijft gaan, want afgelopen week heeft ze met ernstige OHSS (overstimulatie) in het ziekenhuis gelegen. In principe heeft OHSS geen effect op de zwangerschap, dus in die zin kan het geen kwaad, maar het zorgt toch wel voor wat onzekerheid. Over een paar weken is de eerste echo en dan gaan we het zien.

Nikki.. wat fijn voor je zus! Duimen dat het goed blijft gaan
En fijne bemoedigende woorden van gv_man!

Ik ben inmiddels mijn ei kwijt..
Bmslijm is anders dan dat het zijn moet ovu-testen geven geen streepje ..maar morgen is wel de samenlevingstest.. wat is nou wijsheid? Gewoon alle voorbereidingen treffen en morgen een aangeven?
Ik heb ook geen idee of mn ei al geweest is of nog moet komen.. heb pas 2 dagen getest.. (mn ei is meestal regelmatig en ik vind het onzin om 2 weken lang te testen)
Kunnen ze dat morgen evt op een echo kunnen zien of checken ze dat niet tijdens zo'n test?
/n00b

quote:

Op zondag 28 februari 2016 08:36 schreef Barreltje het volgende:
Nikki.. wat fijn voor je zus! Duimen dat het goed blijft gaan
En fijne bemoedigende woorden van gv_man!

Ik ben inmiddels mijn ei kwijt..
Bmslijm is anders dan dat het zijn moet ovu-testen geven geen streepje ..maar morgen is wel de samenlevingstest.. wat is nou wijsheid? Gewoon alle voorbereidingen treffen en morgen een aangeven?
Ik heb ook geen idee of mn ei al geweest is of nog moet komen.. heb pas 2 dagen getest.. (mn ei is meestal regelmatig en ik vind het onzin om 2 weken lang te testen)
Kunnen ze dat morgen evt op een echo kunnen zien of checken ze dat niet tijdens zo'n test?
/n00b

Bij mij deden ze eerst een echo en maten het follikel. Pas als dat groot genoeg was deden ze de test. Zo ben ik 3 keer moeten teruggaan omdat het traag groeide. En ja dus ook 3 keer een verplicht nummertje

nou.. vandaag de test gehad.
Eerst werd een sample genomen daarna werd met de echo gekeken hoe groot m'n folikel was.
1.8 cm dus mooie grootte (ik begreep van de arts dat er vanaf 15 mm hormonen gemaakt worden die het BMslijm een vriendelijke omgeving maakt) fijn dus, we hoeven niet nog een keer een verplicht nummertje te doen _{wat een ellende zeg..}

Helaas was de uitslag niet zo goed...wel zaad, maar niet meer levend. dus nu door naar de IUI.
en ik ben er best verdrietig over.. ik had het niet gedacht, maar ik vind het dus wel een enorme domper dat we nu niet meer een baby kunnen maken op vakanties of manieren waarmee je je kind over 18 jaar in verlegenheid kan brengen dat het spontane er af is.. dat het kunstmatig is en dat , op de een of ander manier, de liefde in het maken van een baby een beetje zoek is..

Nuja.. genoeg om de komende tijd een plekje te geven.
moet nu eerst een test laten doen of zijn zaad wel in een rietje wil daarna kunnen we een intake doen bij de ivf kliniek ( die doet hier ook de IUI) dus..
hmm.. vooruitgang, maar emotioneel even een domper enzo..

Dat kan ik me voorstellen Barreltje, dit komt dan toch even binnen. knuffel voor jou!

las t in t andere topic Barrel, wat klote.

Ik weet precies wat je bedoelt, barreltje.

Dus neem de tijd om dit te laten bezinken en daarna zul je vast de kansen wel weer zien.
Overigens als het zaad goed genoeg is voor iui kun je ook nog best spontaan zwanger raken.

quote:

Op maandag 29 februari 2016 14:15 schreef Arja het volgende:
Ik weet precies wat je bedoelt, barreltje.

Dus neem de tijd om dit te laten bezinken en daarna zul je vast de kansen wel weer zien.
Overigens als het zaad goed genoeg is voor iui kun je ook nog best spontaan zwanger raken.

Dat kan zelfs nog als het goed genoeg is voor ivf.

Barreltje, aan de ene kant is het jammer dat de natuurlijke kansen te laag zijn om door te gaan. Aan de andere kant lijkt het me ook wel fijn dat er een soort van duidelijkheid is, en dat er ook een concreet plan is waar je aan kunt gaan werken. Dat geeft misschien ook wel een beetje rust?

quote:

Op vrijdag 26 februari 2016 23:52 schreef dobbey het volgende:


Sam mijn man was en is ook geen prater. Ik heb vanaf het begin de openheid opgezocht en ben een blog begonnen waar ik alles van mij af kon schrijven. Zo kun je wel je ei kwijt en ligt er niet teveel druk op de relatie. Iemand die geen prater is zal en kan niet vanwege de onderzoeken ineens veranderen en soms moet je je daar bij neerleggen hoe kl*ten dat ook is. Ik weet wel dat mijn blog ons huwelijk heeft gered anders waren wij nooit bij elkaar gebleven

Dat is wel heftig maar ook goed dat je zo een uitlaatklep hebt gevonden. Ik weet op dit moment gewoon niet wat ik moet, als ik een heel klein beetje verdriet uitspreek naar mijn man krijg ik een kus en een knuffel maar verder ook weinig respons. En eigenlijk ook logisch want wat moet je er nog over zeggen? Maar mijn hart schreeuwt soms in stilte van frustratie...

Even een dikke knuffel voor jou Barreltje. Wat een domper. Wel veel veel succes toegewenst.

quote:

Op maandag 29 februari 2016 23:12 schreef MaJo het volgende:
Helemaal vergeten te vertellen hier dat ik contact heb gehad met de gyn ze willen eerst de zaadkwaliteit van manlief afwachten voordat ze weer bij mij gaan kijken. Ik moet dus nog 2,5 maand geduld hebben ik vind het wel een beetje zonde. Deze tijd zou toch juist goed gebruikt kunnen worden door bij mij een hsg of kijkoperatie te doen

Ja. Eens. En niet alleen vanwege jullie kinderwens, maar ook vanwege jouw nare menstruaties.

Ik denk dat ik hier maar aanschuif...
Zoals de meeste misschien wel weten is er vorige maand (na 2 jaar ook pas) een nieuwe bloedtest gedaan en blijkt dat mijn schildklier traag was/is.
pas Over 3 weken heb ik de eerste afspraak bij een internist..

Ik ben dus in augustus voor het laatst ongesteld geweest, daarna heel december hevig bloedverlies,
Januari primolut gekregen en daarna een hevige bloeding (wat hoort)

Nu ben ik weer een week overtijd
Ik voel me al weken chago en zit totaal niet lekker in mijn vel

Er gaat nu zoveel tijd overheen en in de tussentijd moet ik het maat uit zien te zingen.. vreselijk

quote:

Op dinsdag 1 maart 2016 08:17 schreef deadly_kiss het volgende:
Ik denk dat ik hier maar aanschuif...
Zoals de meeste misschien wel weten is er vorige maand (na 2 jaar ook pas) een nieuwe bloedtest gedaan en blijkt dat mijn schildklier traag was/is.
pas Over 3 weken heb ik de eerste afspraak bij een internist..

Ik ben dus in augustus voor het laatst ongesteld geweest, daarna heel december hevig bloedverlies,
Januari primolut gekregen en daarna een hevige bloeding (wat hoort)

Nu ben ik weer een week overtijd
Ik voel me al weken chago en zit totaal niet lekker in mijn vel

Er gaat nu zoveel tijd overheen en in de tussentijd moet ik het maat uit zien te zingen.. vreselijk

Wat rot dat je nog 3 weken moet wachten op de internist.

Kans is wel heel groot dat je cyclus verbeterd als je schildklier het weer goed doet. Ik was al 12 maanden bij de gyne met cyclus problemen toen opeens bleek dat mijn schildklier te snel werkte. Internist zei dat het er niets mee te maken had, maar gyne gaf aan van wel. Die had gelijk, want daarna was het rustig binnen 3 maanden. 1,5 jaar later weer cyclus problemen, schildklier leek normaal te zijn (moest nog elke 2 maanden prikken toen), 4 maanden later was hij weer te snel. Toen vond de internist het nog steeds toeval.

Snoenk gefeliciteerd!
_NIKKI_ jij ook met je zusje

Ik ben laat met alles want ik ben verhuisd. Zo blij! Het begint meer en meer te rammelen nu dat we plek hebben. Schildklier is sinds November aan het herstellen (al 2x dosis verlaagd) en vandaag weer bloed wezen prikken. Rammel Rammel....

Hoi! Ik kom ook voorzichtig om het hoekje kijken hier...
Deels een crosspost met het andere topic:

Ik ben gisteren bij de gynaecoloog geweest. Het was een heel prettig gesprek, zij bevestigde mijn voorgevoelens en dacht ook dat mijn uitgestelde/ontbrekende menstruatie zou komen door een disbalans in de hormonen en dat ik daardoor geen eisprong heb: PCOS. Dat is direct even bekeken met een inwendige echo, en daarop was het ook te zien. Ik heb ook direct bloed mogen prikken dus over twee weken krijg ik de definitieve uitslag. Wel apart dat ik geen verdere symptomen heb van PCOS: geen overbeharing, acne, overgewicht, enz. Maargoed, daar klaag ik niet over
Ik vond het wel spannend: ik ben al jaren niet naar een arts geweest dus stiekem was ik bang dat ze nu zou ontdekken dat mijn baarmoeder of vagina misvormd zou zijn ofzo In eerste instantie was ik dus opgelucht dat alles er normaal uitzag. En ik vond het moment van de echo ook wel confronterend: ergens hoop je dan toch even dat ze zegt: 'oh, nouja zeg! Je bent zwanger '
Ik heb aan de gynaecoloog gevraagd of het niet handiger was om het zaad van de man ook te controleren, en zij zei dat daar heel verschillend over gedacht werd en dat het vaak niet gedaan werd omdat je normaalgesproken ook niet doet als er geen aanleiding voor is (het probleem ligt nu duidelijk bij mij tenslotte). Maar ik vertelde toen dat mijn broer en schoonzus eerst heel lang met clomid enz. aan de gang zijn geweest en er toen pas later achter kwamen dat ICSI de enige mogelijkheid was en dat ze dat behoorlijk vervelend vonden. Toen bood ze direct aan om dan wel zo snel mogelijk een zaadonderzoek te doen, dus manlief heeft een potje mee naar huis gekregen.

Ik ben nu in dubio of ik het aan mensen zal vertellen of niet. Wat goede vrienden zijn inmiddels op de hoogte maar ik wil het denk ik ook wel aan familie kwijt: het voelt gek dat ze van zo'n essentieel deel van ons leven niet op de hoogte zijn. Bovendien heeft mijn broer heel laat in het traject pas iets verteld en dat vond ik als buitenstaander toen best lastig, want iedereen voelde al lang aan dat er iets aan de hand was. Hoe hebben jullie dat gedaan? Als je mensen op de hoogte hebt gesteld, hoe heb je dat dan gedaan?

Welkom Bobby en deadly. Hopelijk mogen jullie hier maar kort vertoeven

Bobby: wij hebben het wel verteld. Wat je zegt: mensen merken toch dat er iets is. Bovendien vond ik het heel fijn om het er met mijn schoonzusje over te hebben (die zelf lang in het ivftraject gezeten heeft).
Maar: iedereen heeft ook een mening. Als je een keer een rotdag hebt, denken ze dat je non-stop in de put zit en komen ze met goed-bedoelde-maar-de-plank-volledig-misslaande opmerkingen. Ook op een goede dag krijg je die trouwens..
Mijn advies: laat het zelf eerst even bezinken. Bespreek met je man hoe jullie hier in staan, wat jullie willen en niet, etc. En pas als je daar goed bij voelt, het met de rest delen. Dan kun je de opmerkingen ook wat makkelijker naast je neer leggen, denk ik.

In elk geval veel succes aan beiden