R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Eenzaam en op zoek naar verbondenheid, wat is haalbaar?
Ik voel me even niet lekker in mijn leven. Ik heb het opzich heel goed voor elkaar. Ik heb een vaste baan die goed betaalt, ik heb een dak boven mijn hoofd, ik ben gezond, en ik heb (bijna) een goede opleiding afgerond. Dus daar mag ik heel blij mee zijn. En ik heb alles omgegooid waar ik heel trots op ben. Dat is toch heel gaaf van mijzelf, doen weinigen me na.
Voor de rest voelt mijn leven steeds leger. Eigenlijk voelt het dat al jaren, en typ en scroll ik de eenzaamheid avond aan avond weg met Fok. Dit fijne plekje op het internet is trouwens ook enorm goed als stressreductie en vluchtplek voor als ik angsten voel, ontwijkgedrag vertoon, en nog wat zaken. Ik word er niet gelukkiger op zo. Ik moet af van Fok, en wil mijn leven buiten gaan leiden. Het zou best kunnen dat ik een jaar van mijn leven volledig aan Fok kwijt ben geweest. Niet gezond.
Maar waar kan ik dan mijn gevoelens kwijt? Ik heb een groepje van ca. 15 vrienden, die ik echter nauwelijks nog zie omdat ik 200 km verderop ben gaan wonen. De vriendschappen zijn ook wat oppervlakkig, we drinken af en toe wat, we helpen elkaar met klussen/verhuizen, we doen spelletjesmiddagen, en we komen op elkaars verjaardagen. Met één groep ook elk jaar een weekend weg. Dit gaat binnenkort weer gebeuren en ik heb er heel erg zin in. Mijn baan is een overlevingsslag geworden, het is er echt verschrikkelijk. Ik ben elke dag zo ontzettend moe, ik heb 's avonds nauwelijks nog puf voor koken, laat staan het huishouden doen. Ik probeer ook nog wat te sporten om mijn ontevredenheidswegeetgedrag te compenseren. Kost ook tijd. De regeldingen zoals boodschappen, administratie, schoenen poetsen, afwas, strijken, komt dan allemaal in het weekend, en dan raken zowel vrienden als familie op het tweede plan. Misschien een beetje een excuus, want het is me wel gelukt om in de afgelopen 3 jaar een weekendrelatie te onderhouden, maar die is sinds kort uit. En ik steek wel tijd in daten omdat het schrikbeeld van forever alone heel urgent op me drukt. Voor ik bij familie en vrienden ben, ben ik snel 2 tot 3 uur verder. Even spontaan langs of in de stad afspreken gaat niet. Ik mis een klankbord om me heen. Er is niemand die thuis op me wacht. Dat trouwens al niet meer sinds ik op mezelf woon, al bijna 15 jaar. In het begin is het fantastisch om op jezelf te wonen en met niemand rekening te hoeven houden. Maar inmiddels is dat wel waar ik behoefte aan heb.
Als ik mooie vergezichten zie op mijn route van werk naar huis, dan wil ik dat graag kwijt kunnen. Afgelopen week geprobeerd op de vrienden-groeps-whatsapp. Geen enkele reactie. Vandaag vreselijk nat geregend na het zwemmen. Niemand die vraagt hoe het zwemmen was, en me even een knuffel geeft. Het is altijd zo leeg in huis. Ik doe kaarsjes aan, een gezellig lampje, ik maak het fijn voor mezelf, leuke muziek erbij. Maar ik kan het niet delen. Ik doe altijd alles alleen en moet altijd alles alleen oplossen. Boodschappen. Ontbijten. Naar familie. Een stukje fietsen. Een film kijken. Beslissen wat ik nou ga doen met dat koophuis. Op vakantie. Foeteren op iets op het nieuws. Het zou fijn zijn dat samen te kunnen doen.
Ik probeer natuurlijk niet bij de pakken neer te zitten. Ik heb me weer actief aangemeld bij NMLK. Heb al elke maand een activiteit staan het komende half jaar. Afgelopen zaterdag daar een feest van gehad, en dat was echt superleuk, allerlei leuke mensen, iedereen gelijk, lekker dansen en drinken! Maar toch alleen thuiskomen. Ik durf echter niet zo goed nieuwe mensen bij mij thuis uit te nodigen, omdat ik zo klein woon (30 m2). Ik vind het moeilijk om me open te stellen naar nieuwe mensen. Heb ik wel voldoende tijd voor hen? Ik heb nog zo'n druk jaar voor me. Ik moet afstuderen, een huis kopen, ik heb het overzicht niet meer. Laatst sliep hier een vriendin uit mijn oude stad omdat ze de volgende dag vroeg in de ochtend hier in de buurt moest zijn, en dat vond ik zo vreselijk gezellig. Haar bedje voor haar opmaken, een ontbijtje klaarmaken. Heerlijk. Zo van de nabijheid genoten.
Sorry. Het wordt erg onsamenhangend zo. Er gaan gewoon allerlei gedachtes door mijn hoofd. En ik vind het moeilijk het te ordenen. Ik wil dus verbondenheid ervaren. De samengevatte situatie:
- woon ver van oude vrienden en familie
- in nieuwe omgeving vrienden maken is er de afgelopen 3 jaar nog niet van gekomen, probeer wel wat met NMLK te doen
- huisje is een beetje klein voor thuisactiviteit met nieuwe NMLK-mensen
- ik heb het nog heel druk met afstuderen en verhuizen en een nieuwe baan vinden in 2016
- relatie is uit en ik ben al bezig met daten (moet ik dat nou wel doen)
- ik wil stoppen/minderen met Fok als plaats waar ik mijn gevoelens uit en relaties aanleggen waarin ik dit in het echt doe
Ik heb het overzicht niet meer. Hoe kan ik op dit moment, gezien de ervaren drukte in mijn leven (even in het midden of die drukte reëel is), op een gezonde en haalbare manier meer verbondenheid organiseren in mijn leven?
[ Bericht 1% gewijzigd door Andromache op 23-01-2016 13:06:42 ]
Voor de rest voelt mijn leven steeds leger. Eigenlijk voelt het dat al jaren, en typ en scroll ik de eenzaamheid avond aan avond weg met Fok. Dit fijne plekje op het internet is trouwens ook enorm goed als stressreductie en vluchtplek voor als ik angsten voel, ontwijkgedrag vertoon, en nog wat zaken. Ik word er niet gelukkiger op zo. Ik moet af van Fok, en wil mijn leven buiten gaan leiden. Het zou best kunnen dat ik een jaar van mijn leven volledig aan Fok kwijt ben geweest. Niet gezond.
Maar waar kan ik dan mijn gevoelens kwijt? Ik heb een groepje van ca. 15 vrienden, die ik echter nauwelijks nog zie omdat ik 200 km verderop ben gaan wonen. De vriendschappen zijn ook wat oppervlakkig, we drinken af en toe wat, we helpen elkaar met klussen/verhuizen, we doen spelletjesmiddagen, en we komen op elkaars verjaardagen. Met één groep ook elk jaar een weekend weg. Dit gaat binnenkort weer gebeuren en ik heb er heel erg zin in. Mijn baan is een overlevingsslag geworden, het is er echt verschrikkelijk. Ik ben elke dag zo ontzettend moe, ik heb 's avonds nauwelijks nog puf voor koken, laat staan het huishouden doen. Ik probeer ook nog wat te sporten om mijn ontevredenheidswegeetgedrag te compenseren. Kost ook tijd. De regeldingen zoals boodschappen, administratie, schoenen poetsen, afwas, strijken, komt dan allemaal in het weekend, en dan raken zowel vrienden als familie op het tweede plan. Misschien een beetje een excuus, want het is me wel gelukt om in de afgelopen 3 jaar een weekendrelatie te onderhouden, maar die is sinds kort uit. En ik steek wel tijd in daten omdat het schrikbeeld van forever alone heel urgent op me drukt. Voor ik bij familie en vrienden ben, ben ik snel 2 tot 3 uur verder. Even spontaan langs of in de stad afspreken gaat niet. Ik mis een klankbord om me heen. Er is niemand die thuis op me wacht. Dat trouwens al niet meer sinds ik op mezelf woon, al bijna 15 jaar. In het begin is het fantastisch om op jezelf te wonen en met niemand rekening te hoeven houden. Maar inmiddels is dat wel waar ik behoefte aan heb.
Als ik mooie vergezichten zie op mijn route van werk naar huis, dan wil ik dat graag kwijt kunnen. Afgelopen week geprobeerd op de vrienden-groeps-whatsapp. Geen enkele reactie. Vandaag vreselijk nat geregend na het zwemmen. Niemand die vraagt hoe het zwemmen was, en me even een knuffel geeft. Het is altijd zo leeg in huis. Ik doe kaarsjes aan, een gezellig lampje, ik maak het fijn voor mezelf, leuke muziek erbij. Maar ik kan het niet delen. Ik doe altijd alles alleen en moet altijd alles alleen oplossen. Boodschappen. Ontbijten. Naar familie. Een stukje fietsen. Een film kijken. Beslissen wat ik nou ga doen met dat koophuis. Op vakantie. Foeteren op iets op het nieuws. Het zou fijn zijn dat samen te kunnen doen.
Ik probeer natuurlijk niet bij de pakken neer te zitten. Ik heb me weer actief aangemeld bij NMLK. Heb al elke maand een activiteit staan het komende half jaar. Afgelopen zaterdag daar een feest van gehad, en dat was echt superleuk, allerlei leuke mensen, iedereen gelijk, lekker dansen en drinken! Maar toch alleen thuiskomen. Ik durf echter niet zo goed nieuwe mensen bij mij thuis uit te nodigen, omdat ik zo klein woon (30 m2). Ik vind het moeilijk om me open te stellen naar nieuwe mensen. Heb ik wel voldoende tijd voor hen? Ik heb nog zo'n druk jaar voor me. Ik moet afstuderen, een huis kopen, ik heb het overzicht niet meer. Laatst sliep hier een vriendin uit mijn oude stad omdat ze de volgende dag vroeg in de ochtend hier in de buurt moest zijn, en dat vond ik zo vreselijk gezellig. Haar bedje voor haar opmaken, een ontbijtje klaarmaken. Heerlijk. Zo van de nabijheid genoten.
Sorry. Het wordt erg onsamenhangend zo. Er gaan gewoon allerlei gedachtes door mijn hoofd. En ik vind het moeilijk het te ordenen. Ik wil dus verbondenheid ervaren. De samengevatte situatie:
- woon ver van oude vrienden en familie
- in nieuwe omgeving vrienden maken is er de afgelopen 3 jaar nog niet van gekomen, probeer wel wat met NMLK te doen
- huisje is een beetje klein voor thuisactiviteit met nieuwe NMLK-mensen
- ik heb het nog heel druk met afstuderen en verhuizen en een nieuwe baan vinden in 2016
- relatie is uit en ik ben al bezig met daten (moet ik dat nou wel doen)
- ik wil stoppen/minderen met Fok als plaats waar ik mijn gevoelens uit en relaties aanleggen waarin ik dit in het echt doe
Ik heb het overzicht niet meer. Hoe kan ik op dit moment, gezien de ervaren drukte in mijn leven (even in het midden of die drukte reëel is), op een gezonde en haalbare manier meer verbondenheid organiseren in mijn leven?
[ Bericht 1% gewijzigd door Andromache op 23-01-2016 13:06:42 ]
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Dat denk ik ook.quote:
Of een vriendengroep dichter bij huis. Mensen met wie je elke week afspreekt i.p.v. paar keer per jaar.
Anders dingen gewoon ordenen.
1. studie
2. baan
3. verhuizen
4. rest van je leven.
Heb min of meer hetzelfde meegemaakt in mijn periode vorig jaar in Oostenrijk. Alles was goed. Goed werk wat goed betaalde. Maar een echt leven opbouwen was zwaar. Kroeg in gaan is wat iedereen het eerst aanraadt. Maar de mensen die je daar leert kennen kan je niet bepaald mensen noemen waar je echt wat aan hebt. Ook collegas is zoeen moeilijk onderwerp; ik werkte in de toeristische sector waar de samenhang onder het personeel nog relatief groot was; maar heb in nederland ook ervaring op het kantoor, en iemand vragen om 's avonds een pilsje te drinken is volgens mij een ongeschreven-not done. Van de tientallen mensen met wie ik ontzettend leuke avonden heb gehad heb ik er nu nog maar 1 waar ik nu in Nederland nog zo nu en dan contact mee heb. Achja.
Heb daar ook over nagedacht hoe dat zou zijn in Nederland, hoewel 200km wel erg extreem is, (zeg van Eindhoven naar Den Helder) en eigenlijk zodra je je gezicht niet meer laat zien in je home-town, na verloop van tijd veel contacten gaan verwateren zul je voor jezelf de knoop moeten doorhakken of je echt wilt proberen een nieuw leven op te bouwen daar of wellicht weer terug naar je thuisstad te gaan.
Dingen die mij geholpen om waar dan ook sociale contacten op te doen:
Praat gezellig met mensen indien de situatie er naar is, wees geïnteresseerd en sociaal, maar niet opdringerig, bouw langzaam iets op met mensen. Werk, teamsporten, sportscholen en cafes zijn hier ideale plaatsen voor.
Een vriendin op locatie is een ideale 'opening
' voor sociale contacten ergens, genoeg manieren om eens met meisjes te gaan daten, waar dan ook in Nederland.
Probeer hiermee niet te zeggen dat je direct 10 'vrienden' maakt in een jaar nee, maar je zult veel mensen leren kennen waarin je over enkele jaren wellicht een paar mensen wel kan gaan becijferen als 'vrienden'
Heb daar ook over nagedacht hoe dat zou zijn in Nederland, hoewel 200km wel erg extreem is, (zeg van Eindhoven naar Den Helder) en eigenlijk zodra je je gezicht niet meer laat zien in je home-town, na verloop van tijd veel contacten gaan verwateren zul je voor jezelf de knoop moeten doorhakken of je echt wilt proberen een nieuw leven op te bouwen daar of wellicht weer terug naar je thuisstad te gaan.
Dingen die mij geholpen om waar dan ook sociale contacten op te doen:
Praat gezellig met mensen indien de situatie er naar is, wees geïnteresseerd en sociaal, maar niet opdringerig, bouw langzaam iets op met mensen. Werk, teamsporten, sportscholen en cafes zijn hier ideale plaatsen voor.
Een vriendin op locatie is een ideale 'opening
' voor sociale contacten ergens, genoeg manieren om eens met meisjes te gaan daten, waar dan ook in Nederland.Probeer hiermee niet te zeggen dat je direct 10 'vrienden' maakt in een jaar nee, maar je zult veel mensen leren kennen waarin je over enkele jaren wellicht een paar mensen wel kan gaan becijferen als 'vrienden'
GGGG
Bedankt voor de reacties. Misschien is er sprake van wegzakken in sociaal isolement. Ik ga binnenkort naar een psycholoog.
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Ik vind de psycholoog mogelijk een beetje overdreven.
Je komt slim zat over om te weten wat je hebt en wat je moet doen.
Je hebt gewoon 'sleur'.
Je doet te weinig met passies, je leeft naar hoe je denkt dat men van je verwacht dat je leeft. Ik zie dat aan alles wat je typt. Schoenen poetsen moet elk weekend? Je hebt een knuffel nodig na een regenbui? Je hebt per ongeluk de bodem van intense saaiheid bereikt. Waarschijnlijk heb je ook de kerstboom voor jezelf gezet, ook al wist je dat niemand hem zou zien, maar het hoort en 'is gezellig'.
Doe eens iets geks. En nee, neem geen pittig kort rood kapsel.
Afwisselende hobby's die meer bij je daadwerkelijke interesse horen, date via een datingsite, rare cursussen vrijwilligerswerk et cetera. Verplicht jezelf om elke week iets nieuws te doen. Plan het letterlijk in, ook al heb je er geen zin in, want dat heb je nu bij alles dus je zult er nooit zin in hebben. Maar als je het eenmaal hebt gedaan kan het toch energie geven en kun je trots op jezelf zijn.
Er zijn zoveel mogelijkheden. Te moe om te koken? Ga eten in een buurthuis, sluit je aan bij groepen mensen die met elkaar koken vanwege hetzelfde probleem, eet met een oud vrouwtje in de buurt dat ook eenzaam is in ruil doe je voor haar boodschappen en kook je o.i.d., je verplicht jezelf tot koken/eten en krijgt er een goed gevoel voor terug.
Weet je bij hoeveel rare sporten en cursussen je gratis een eerste les mag volgen?
Je moet gewoon beginnen met überhaupt iets doen. Dat zal de psycholoog ook zeggen. Alleen kost het meer geld en veel gezever.
Succes. Als je hier zou wonen zou ik graag elke avond voor je koken in ruil voor een maaltijd, en aardig zijn.
Je komt slim zat over om te weten wat je hebt en wat je moet doen.
Je hebt gewoon 'sleur'.
Je doet te weinig met passies, je leeft naar hoe je denkt dat men van je verwacht dat je leeft. Ik zie dat aan alles wat je typt. Schoenen poetsen moet elk weekend? Je hebt een knuffel nodig na een regenbui? Je hebt per ongeluk de bodem van intense saaiheid bereikt. Waarschijnlijk heb je ook de kerstboom voor jezelf gezet, ook al wist je dat niemand hem zou zien, maar het hoort en 'is gezellig'.
Doe eens iets geks. En nee, neem geen pittig kort rood kapsel.
Afwisselende hobby's die meer bij je daadwerkelijke interesse horen, date via een datingsite, rare cursussen vrijwilligerswerk et cetera. Verplicht jezelf om elke week iets nieuws te doen. Plan het letterlijk in, ook al heb je er geen zin in, want dat heb je nu bij alles dus je zult er nooit zin in hebben. Maar als je het eenmaal hebt gedaan kan het toch energie geven en kun je trots op jezelf zijn.
Er zijn zoveel mogelijkheden. Te moe om te koken? Ga eten in een buurthuis, sluit je aan bij groepen mensen die met elkaar koken vanwege hetzelfde probleem, eet met een oud vrouwtje in de buurt dat ook eenzaam is in ruil doe je voor haar boodschappen en kook je o.i.d., je verplicht jezelf tot koken/eten en krijgt er een goed gevoel voor terug.
Weet je bij hoeveel rare sporten en cursussen je gratis een eerste les mag volgen?
Je moet gewoon beginnen met überhaupt iets doen. Dat zal de psycholoog ook zeggen. Alleen kost het meer geld en veel gezever.
Succes. Als je hier zou wonen zou ik graag elke avond voor je koken in ruil voor een maaltijd, en aardig zijn.
Wow, toch erg herkenbaar dit. Ik heb m'n hele jeugd een geweldige vriendengroep gehad, die afgelopen (anderhalf) jaar door verhuizingen, samenwonen en enkele baby's. We zien elkaar nog wel, maar het is dan echt van tevoren afspreken en gewoon niet meer zo informeel/close als het eerst was.Elkaar een hand/3 kussen geven als je elkaar ontmoet, dat doe je toch niet bij échte vrienden? Eerder bij goede kennissen of familie die je 3 keer per jaar ziet.
Als ik nu andere vriendengroepen zie (met name die een paar jaar jonger dan mij zijn) mis ik dat echt. Intussen vorig jaar zelf ook verhuist, omdat m'n voormalige vriendengroep er eigenlijk toch niet meer echt was. Ik had gehoopt hier wel een nieuw leven op te bouwen, maar zelfs voor iemand die redelijk makkelijk contact legt is op je 29e het toch echt lastig is om een nieuwe groep vrienden te maken. Intussen al veel losse leuke contacten opgedaan waar ik zo nu en dan wat dingen mee onderneem, maar het is niet die leuke groep.
Ik verdoe nu veels te veel tijd met FOK'en, TV kijken en andere zaken waar je niet happy van wordt.
Bij mij is het overigens wel anders met WhatsApp. Ik krijg juist ontzettend veel berichtjes, maar niemand die eens echt langskomt om wat leuks te gaan doen.
Als ik nu andere vriendengroepen zie (met name die een paar jaar jonger dan mij zijn) mis ik dat echt. Intussen vorig jaar zelf ook verhuist, omdat m'n voormalige vriendengroep er eigenlijk toch niet meer echt was. Ik had gehoopt hier wel een nieuw leven op te bouwen, maar zelfs voor iemand die redelijk makkelijk contact legt is op je 29e het toch echt lastig is om een nieuwe groep vrienden te maken. Intussen al veel losse leuke contacten opgedaan waar ik zo nu en dan wat dingen mee onderneem, maar het is niet die leuke groep.
Ik verdoe nu veels te veel tijd met FOK'en, TV kijken en andere zaken waar je niet happy van wordt.
Bij mij is het overigens wel anders met WhatsApp. Ik krijg juist ontzettend veel berichtjes, maar niemand die eens echt langskomt om wat leuks te gaan doen.
Neem een weekje of wat vrij en vertoef bij de familie/vrienden waar je het over hebt. Dikke kans dat 'het' niet meer is zoals het was toen jij het achter liet.
Verder wordt je volgens mij een beetje geleefd. Een baan en afstuderen is gewoon zwaar. Zeker als de baan je geen voldoening geeft. Dan ben je een groot deel van de dag kwijt en 'moet' je het nog eens gaan compenseren met iets dat wel voldoening geeft (sport?). Ben je uberhaubt wel 'te genieten' als je werk zo'n overlevingslag is?
Heb je geen oude hobby/passie waar je wat tijd voor kunt maken? Voor voldoening uit daten ben je altijd zo afhankelijk van anderen. Dat moet de kers op de taart zijn?
[ Bericht 5% gewijzigd door Hineni op 23-01-2016 22:31:36 ]
Verder wordt je volgens mij een beetje geleefd. Een baan en afstuderen is gewoon zwaar. Zeker als de baan je geen voldoening geeft. Dan ben je een groot deel van de dag kwijt en 'moet' je het nog eens gaan compenseren met iets dat wel voldoening geeft (sport?). Ben je uberhaubt wel 'te genieten' als je werk zo'n overlevingslag is?
Heb je geen oude hobby/passie waar je wat tijd voor kunt maken? Voor voldoening uit daten ben je altijd zo afhankelijk van anderen. Dat moet de kers op de taart zijn?
[ Bericht 5% gewijzigd door Hineni op 23-01-2016 22:31:36 ]
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
StefBros, dankjewel voor je goede raad om elke week iets nieuws te doen en mezelf meer te dwingen tot leuke dingen doen. Ik zou inderdaad meer met mijn passies willen doen. Dansen. Concerten/festivals. Muziek. Kunst en cultuur. De hele dag lezen. Maar daar betaal ik mijn huis niet van. Ik zit inderdaad vast. Maar die studie moet en zal eerst af.
Hmpf. Hoe dan ook. Wel een goede richtlijn.
Koral: een danscursus is misschien weer een idee....
Hmpf. Hoe dan ook. Wel een goede richtlijn.
Koral: een danscursus is misschien weer een idee....
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Dikke knuffel voor jou en hopelijk had je het snel weer lekker droog en warm na je tocht door de regen van het zwembad naar huis! 
Misschien is het een goed idee voor je om over een aantal dingen na te denken die je wilt verwijderen uit je leven. Je geeft zelf al aan dat je wil stoppen met Fok! , misschien zijn er nog wel andere kleine dingen die je wilt veranderen in je leven. De vraag die je in je hoofd moet stellen is, zou ik bevriend of verliefd op mijzelf kunnen worden, op basis van de persoon wie ik ben? Wellicht kun je je een aantal dingen inbeelden die volgens jezelf beter kunnen en daar aan werken.
Ik woon zelf ook 200km van mijn familie vandaan en ben ook aan het afstuderen op dit moment, ik ben zelf niet echt een familiemens maar snap wel een beetje hoe je je voelt. Ook mis ik soms na een kutdag op stage/werk wel eens een luisterend oor thuis. Voor de juiste (nieuwe) personen heb je overigens altijd wel tijd in je leven, druk of niet. Dat mag niet echt een excuus zijn, al snap ik de noodzaak van je afstuderen heel goed.
Kortom, zorg eerst dat je tevreden bent met je eigen persoonlijkheid als je dat nog niet bent, kijk dan pas wat je voor een ander kan betekenen. Wil je meer praten of dingen vertellen? DM me
Misschien is het een goed idee voor je om over een aantal dingen na te denken die je wilt verwijderen uit je leven. Je geeft zelf al aan dat je wil stoppen met Fok! , misschien zijn er nog wel andere kleine dingen die je wilt veranderen in je leven. De vraag die je in je hoofd moet stellen is, zou ik bevriend of verliefd op mijzelf kunnen worden, op basis van de persoon wie ik ben? Wellicht kun je je een aantal dingen inbeelden die volgens jezelf beter kunnen en daar aan werken.
Ik woon zelf ook 200km van mijn familie vandaan en ben ook aan het afstuderen op dit moment, ik ben zelf niet echt een familiemens maar snap wel een beetje hoe je je voelt. Ook mis ik soms na een kutdag op stage/werk wel eens een luisterend oor thuis. Voor de juiste (nieuwe) personen heb je overigens altijd wel tijd in je leven, druk of niet. Dat mag niet echt een excuus zijn, al snap ik de noodzaak van je afstuderen heel goed.
Kortom, zorg eerst dat je tevreden bent met je eigen persoonlijkheid als je dat nog niet bent, kijk dan pas wat je voor een ander kan betekenen. Wil je meer praten of dingen vertellen? DM me
- mijn huisquote:Op zondag 24 januari 2016 01:17 schreef Mandéra het volgende:
Dikke knuffel voor jou en hopelijk had je het snel weer lekker droog en warm na je tocht door de regen van het zwembad naar huis!
Misschien is het een goed idee voor je om over een aantal dingen na te denken die je wilt verwijderen uit je leven.
- mijn baan
- mijn passiviteit in naar buiten gaan
- denken dat niemand op me zit te wachten
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Wel een herkenbare situatie
Bedenk je wel dat je op een forum nooit andere adviezen zult krijgen als : Nieuwe mensen leren kennen website, ga in je eentje naar de kroeg, ga vrijwilligerswerk doen en ga op een teamsport.
Denk dat het voor jezelf wel goed is om te beseffen: Wil je écht uit deze situatie komen? Of is het meer omdat je jezelf 'raar' vindt of iets dergelijks omdat je zo vaak alleen bent?
Vaak komt een situatie als deze naar mijn idee ook voort uit 'de aard van het beestje'. Heb zelf ook een tijdje (geforceerd) geprobeerd om meer/nieuwe contacten te maken, omdat ik er gek van werd om steeds maar te zitten hopen dat mijn bezette vrienden een keer tijd hadden in het weekend. Ik ging echter met tegen zin overal naartoe, omdat ik kennelijk toch diep van binnen helemaal niet zo'n behoefte voelde om echt nieuwe mensen te leren kennen.
En eerlijk is eerlijk : Het is ook lastig om verder in de twintig nog écht nieuwe vrienden te maken. Het zal vaak toch wel oppervlakkig blijven, en rond deze leeftijd is iedereen toch meer op zoek naar een vaste relatie dan naar (meer) vrienden heb ik het idee.
Uiteindelijk heb ik gewoon geaccepteerd dat de situatie zo is zoals die nu is : Ik heb nog één kameraad met wie ik regelmatig een voetbalwedstrijd of bioscoop bezoek, en van de rest van mijn (voormalig?) beste 'vrienden' heb ik sommigen al sinds half november niet meer gesproken... Tja het is zoals het is, voel mezelf af en toe best wel een kneus als ik weer eens een heel weekend op de bank heb gezeten omdat niemand iets kon doen, maar so be it.
[ Bericht 25% gewijzigd door Sheldon. op 24-01-2016 01:52:41 ]
Bedenk je wel dat je op een forum nooit andere adviezen zult krijgen als : Nieuwe mensen leren kennen website, ga in je eentje naar de kroeg, ga vrijwilligerswerk doen en ga op een teamsport.
Denk dat het voor jezelf wel goed is om te beseffen: Wil je écht uit deze situatie komen? Of is het meer omdat je jezelf 'raar' vindt of iets dergelijks omdat je zo vaak alleen bent?
Vaak komt een situatie als deze naar mijn idee ook voort uit 'de aard van het beestje'. Heb zelf ook een tijdje (geforceerd) geprobeerd om meer/nieuwe contacten te maken, omdat ik er gek van werd om steeds maar te zitten hopen dat mijn bezette vrienden een keer tijd hadden in het weekend. Ik ging echter met tegen zin overal naartoe, omdat ik kennelijk toch diep van binnen helemaal niet zo'n behoefte voelde om echt nieuwe mensen te leren kennen.
En eerlijk is eerlijk : Het is ook lastig om verder in de twintig nog écht nieuwe vrienden te maken. Het zal vaak toch wel oppervlakkig blijven, en rond deze leeftijd is iedereen toch meer op zoek naar een vaste relatie dan naar (meer) vrienden heb ik het idee.
Uiteindelijk heb ik gewoon geaccepteerd dat de situatie zo is zoals die nu is : Ik heb nog één kameraad met wie ik regelmatig een voetbalwedstrijd of bioscoop bezoek, en van de rest van mijn (voormalig?) beste 'vrienden' heb ik sommigen al sinds half november niet meer gesproken... Tja het is zoals het is, voel mezelf af en toe best wel een kneus als ik weer eens een heel weekend op de bank heb gezeten omdat niemand iets kon doen, maar so be it.
[ Bericht 25% gewijzigd door Sheldon. op 24-01-2016 01:52:41 ]
Om gelukkig te zijn heb je niemand anders nodig, en gek genoeg is dat dan weer aantrekkelijk voor andere mensen.
Heb je veel moeite met alleen zijn?
Ik kreeg van je andere posts ook al sterk de indruk dat je sinds het uitgaan van je relatie enorm veel behoefte voelt om je weer in een nieuwe relatie te storten. Alsof je niet even een tijdje zonder die bevestiging/aandacht kunt. Ik zou zeggen, probeer een tijd alleen te blijven en een andere oplossing te vinden voor die negatieve gevoelens. Stel je niet zo afhankelijk op van anderen. Ik denk dat dat een toekomstige relatie ook ten goede zal komen.
Ik kreeg van je andere posts ook al sterk de indruk dat je sinds het uitgaan van je relatie enorm veel behoefte voelt om je weer in een nieuwe relatie te storten. Alsof je niet even een tijdje zonder die bevestiging/aandacht kunt. Ik zou zeggen, probeer een tijd alleen te blijven en een andere oplossing te vinden voor die negatieve gevoelens. Stel je niet zo afhankelijk op van anderen. Ik denk dat dat een toekomstige relatie ook ten goede zal komen.
Twee dingen komen bij mij duidelijk naar voren: je hebt je vorige relatie nog niet verwerkt en daarnaast wil je je leven op een andere manier invullen.
Ik denk dat het goede stap is dat je je hebt aangemeld bij NLMK, op deze manier doe je hopelijk leuke contacten. Op termijn lijdt dit tot nieuwe vriendschappen waarmee je dingen kunt ondernemen in het weekend. Je aanmelden voor een danscurus is ook een goed plan. Allemaal goede stappen die bijdragen aan het verrijken van je sociale kring.
Wat het daten betreft zou ik wat terughoudender proberen te zijn. Een leuke man is een welkome aanvulling, maar het lijkt erop alsof de man alle problemen moet oplossen. Dat lijkt me niet de juiste insteek.
Ik denk dat het goede stap is dat je je hebt aangemeld bij NLMK, op deze manier doe je hopelijk leuke contacten. Op termijn lijdt dit tot nieuwe vriendschappen waarmee je dingen kunt ondernemen in het weekend. Je aanmelden voor een danscurus is ook een goed plan. Allemaal goede stappen die bijdragen aan het verrijken van je sociale kring.
Wat het daten betreft zou ik wat terughoudender proberen te zijn. Een leuke man is een welkome aanvulling, maar het lijkt erop alsof de man alle problemen moet oplossen. Dat lijkt me niet de juiste insteek.
Heb je er al over nagedacht hoe je alle problemen uit je leven kunt oplossen? Wat zou voor jou de perfecte situatie zijn?
Herb is the healing of a nation, alcohol is the destruction.
Maar wat wil je met de dingen uit dit lijstje doen? Verwijderen uit je leven dus?quote:
[..]
- mijn huis
- mijn baan
- mijn passiviteit in naar buiten gaan
- denken dat niemand op me zit te wachten
Je bent wanhopig op zoek naar een man. Waarom is dat voor sommige mensen zo belangrijk en kunnen sommige mensen niet alleen zijn? Zou je mij dat uit willen leggen? Ik wil het echt kunnen begrijpen!
Ga toch weg, hier is geen sprake van wanhopig op zoek naar een man. Dat heb ik 5 jaar geleden gehad. Ga op de rest straks wel in. Opstaan en lunchen.
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Kijk wat mediteren voor je kan doen, ook wetenschappelijk aangetoond dat het bij eenzaamheid en depressie kan helpen: https://www.reddit.com/r/(...)l_improve_your_life/
Er is niets anders dat je zo tevreden en blij kan maken als de connectie met de stilte/jezelf vinden. Maar op zich hoeft dat niet per se dmv meditatie, maar wel met mindfulness.
Succes en laat je niemand vertellen dat het niet mogelijk is
Er is niets anders dat je zo tevreden en blij kan maken als de connectie met de stilte/jezelf vinden. Maar op zich hoeft dat niet per se dmv meditatie, maar wel met mindfulness.
Succes en laat je niemand vertellen dat het niet mogelijk is
Het spelen van muziekinstrumenten is in ieder geval niet de oplossing. 
Misschien is het ook de manier waarop we de samenleving hebben ingericht. Ik geloof dat niemand hebben laat zien hoe leeg een leven van opstaan, werken, huishouden, hobby's en af en toe vakantie is. Ik geloof dat we vreten, roken, zuipen, neuken en media gebruiken om dat bestaan te ontsnappen. Slagen we daar niet in, dan worden we geconfronteerd met de leegte die je voelt. Het is de kwaal van de 21ste eeuw met meer dan 1 miljoen mensen aan de antidepressiva.
Misschien is het ook de manier waarop we de samenleving hebben ingericht. Ik geloof dat niemand hebben laat zien hoe leeg een leven van opstaan, werken, huishouden, hobby's en af en toe vakantie is. Ik geloof dat we vreten, roken, zuipen, neuken en media gebruiken om dat bestaan te ontsnappen. Slagen we daar niet in, dan worden we geconfronteerd met de leegte die je voelt. Het is de kwaal van de 21ste eeuw met meer dan 1 miljoen mensen aan de antidepressiva.
Echt niet? In het datingsite topic was het ook al eens ter sprake gekomen.quote:
Ga toch weg, hier is geen sprake van wanhopig op zoek naar een man. Dat heb ik 5 jaar geleden gehad. Ga op de rest straks wel in. Opstaan en lunchen.
|
|
Eenzaam en op zoek naar verbondenheid, wat is haalbaar?
