*valt ook maar weer eens binnen*
Alles z'n gangetje hier, lekker druk bezig met Q en huishouden etc, vind het echt knap hoe sommige dat doen met meerdere kinderen, soepel draaiend huishouden en nog tijd voor Fok!

. En dan vind ik het hier nog steeds vrij rommelig ook

Erg korte bijlees:
Jeetje, sterkte Sillie!
Verliefde Selvaria
Wat mooi hoe je oudste dat zegt Estrys!
Ro staat!!
Onzekerheid over features, ik heb het ook hoor. Vooral toen we nog bij de fysio liepen. Het duurde behoorlijk lang voor hij z'n hoofd echt optilde, hij wilde ook echt niet op z'n buik liggen, maar dat moest vanwege z'n hoofd.. Het drama met hem op z'n buik rollen terwijl hij zo lekker braaf op z'n rug lag te spelen en met z'n handjes oefende, op z'n buik meteen gillen en krijsen en over z'n toeren zijn. Paar min doorbijten en hem troosten, eigenlijk moest hij dan gelijk weer op z'n buik. Deed ik vaak niet omdat het wel eens een half uur duurde voor hij weer zover tot rust was dat ik hem weer in de box kon leggen. Dan weer op m'n kop krijgen bij de fysio omdat hij weer niet vooruit was gegaan en ik z'n hoofd steeds meer zag vervormen, mén wat voelde ik me toen een falende moeder.. Ze hielt em als we daar waren ook weleens horizontaal en hing hij als een lappenpop in haar handen "oh, hij zou zich nu echt wel recht moeten kunnen houden", maakte me ook wel onzeker. Maar.. Toen hij eenmaal ineens z'n hoofd omhoog deed, op je buik liggen toen tof werd en we langs de osteopaat gingen, ging alles weer goed vooruit! Ik blijf wat onzeker, maar zie dat hij nu zoveel meer kan dan toen en hij vooruit blijft gaan, dan bedenk ik me dat ik me echt geen zorgen (meer) hoef te maken

Q blijft een heerlijk vrolijk mannetje

hij schuift nog lekker op z'n buik over de grond, kan inmiddels nauwkeurig genoeg grijpen om kattenbrokjes in z'n mond te stoppen (

), probeert sinds een paar dagen z'n beentjes onder zich te krijgen en wiebelt dan wat heen en weer. Als je hem neerzet, blijft hij best een tijdje rustig op z'n kont zitten spelen. Hij oefent op "mam mam mam" en soms zit er een "mamma" tussen. Of hij dan echt mij bedoelt weet ik nog niet zeker, al lijkt hij het vaak wel te doen als ie mij even niet ziet of naar me toe schuift.
Verder krijgt hij steeds meer een karaktertje, als hij het ergens niet mee eens is krijg je een "hnggg", soort schreeuw/kreun waarbij hij rood aanloopt

Vooral om pappa en opa moet hij vaak lachen en de kat vindt hij altijd geweldig, gaat grinniken als hij hem langs ziet lopen

Hij kan ook zo lief lachen

Sowieso is ie gewoon erg

!