R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi Fokkers,
Ik zit thuis met een depressie voor de 2e keer in 1 jaar tijd.... (niet dat ik me in die tussenperiode nou zo happy heb gevoeld maar goed), En dat heeft alles te maken met de thuissituatie.
Bij ons thuis is er nogal een lastige thuissituatie hier wil ik niet al te gedetailleerd op in gaan, maar t komt er op neer dat het echt niet goed zit en dit voornamelijk aan het gedrag van moeders ligt, deel vaders. Maar dat ik niet het probleem ben.
Ook zit er gezinshulp bij ons in huis, en ga ik morgen na de pysch ivb mijn depressie. Maar die gezinshulp en dergelijke ik kan het niet meer, ik wil gewoon weg hier. Heb al wel is nagedacht om op zoek te gaan naar een iets oudere relatie die misschien op ze eigen woont en dan daar in te trekken maar of dat m nou is....
Mijn moeder verandert niet dat is zeker, en zolang zij niet verandert, blijft de thuissituatie onhoudbar en kan ik enkel geholpen zijn met weg hier.
Maar waar ik bang voor ben wanneer ik dit bij de gezinshulp of dergelijke aankaart ik in aanmerking kom met jeugdzorg in een ´´probleemkinderen internaat idee´´ kom.
Ik heb wel is gehoord van begeleid wonen en een vage kennis van mij zit ook in zon huis.
Vaak is de minimum leeftijd wel 16. maar ik word over een half jaar 16 dus weet niet of dat een heel groot probleem is voor die paar maanden....?
maar wat kan ik het beste doen, en wie heeft ervaringen met iets soortgelijks?
Zal ik gewoon heel brutaal een nette uitgebreide mail sturen na zo een instantie die begeleid wonen aanbiedt? Of met de sociaal werker van de gezinshulp bespreken?, echter heb ik bij haar geen fijn gevoel. of proberen via de psych wat te regelen?
Zijn er mensen die misschien ervaring hebben met begeleid wonen, hoe vond je dat, ben je in principe redelijk vrij met wat hulp, of staan ze constant aan je te trekken?
gelieve enkel serieuze reacties...
Ik zit thuis met een depressie voor de 2e keer in 1 jaar tijd.... (niet dat ik me in die tussenperiode nou zo happy heb gevoeld maar goed), En dat heeft alles te maken met de thuissituatie.
Bij ons thuis is er nogal een lastige thuissituatie hier wil ik niet al te gedetailleerd op in gaan, maar t komt er op neer dat het echt niet goed zit en dit voornamelijk aan het gedrag van moeders ligt, deel vaders. Maar dat ik niet het probleem ben.
Ook zit er gezinshulp bij ons in huis, en ga ik morgen na de pysch ivb mijn depressie. Maar die gezinshulp en dergelijke ik kan het niet meer, ik wil gewoon weg hier. Heb al wel is nagedacht om op zoek te gaan naar een iets oudere relatie die misschien op ze eigen woont en dan daar in te trekken maar of dat m nou is....
Mijn moeder verandert niet dat is zeker, en zolang zij niet verandert, blijft de thuissituatie onhoudbar en kan ik enkel geholpen zijn met weg hier.
Maar waar ik bang voor ben wanneer ik dit bij de gezinshulp of dergelijke aankaart ik in aanmerking kom met jeugdzorg in een ´´probleemkinderen internaat idee´´ kom.
Ik heb wel is gehoord van begeleid wonen en een vage kennis van mij zit ook in zon huis.
Vaak is de minimum leeftijd wel 16. maar ik word over een half jaar 16 dus weet niet of dat een heel groot probleem is voor die paar maanden....?
maar wat kan ik het beste doen, en wie heeft ervaringen met iets soortgelijks?
Zal ik gewoon heel brutaal een nette uitgebreide mail sturen na zo een instantie die begeleid wonen aanbiedt? Of met de sociaal werker van de gezinshulp bespreken?, echter heb ik bij haar geen fijn gevoel. of proberen via de psych wat te regelen?
Zijn er mensen die misschien ervaring hebben met begeleid wonen, hoe vond je dat, ben je in principe redelijk vrij met wat hulp, of staan ze constant aan je te trekken?
gelieve enkel serieuze reacties...
daarbij, van begeleid wonen op een woongroep zal je ook niet veel beter worden hoor. Ben je al onder behandeling van een psycholoog?quote:Op woensdag 16 december 2015 02:27 schreef Zolder het volgende:
" Maar dat ik niet het probleem ben."
Ik denk dat dot deel van het probleem is.
Geen ervaring, maar ik weet wel via, via, dat die instanties erg graag iemand opnemen!
Al is het alleen maar om er aan te verdienen.
Je kunt wel op kamers bv. als je in een anders stad zou gaan studeren...
Aan de andere kant ben je nog erg jong, waarom wil je weg uit huis?
Word je mishandelt of gaat dit over zaken als bv je zin niet krijgen, niet uit mogen bv, je snapt me wel toch? De meest voorkomende problemen van ouders en hun puberkinderen.
De meeste jongeren kunnen niet eens op kamers wonen tegenwoordig, omdat een beurs geen vetpot is. Vergis je dan ook niet in de kosten die op je afkomen.
Dat is echt huge! En je zult in grote armoede leven...
Ik zou eerder denken aan bv. gezinstherapie, dus samen je ouders in therapie gaan, als ze mee willen werken, om zo de problemen aan te pakken.
Lukt dit allemaal en gaat dat goed, heb je ook weer een beter contact met je ouders en dat is beter voor jou, om dan ooit op kamers te gaan, met een beter gevoel uit huis te gaan dan nu.
Misschien kun je met de huisarts praten over je problemen zodat hij iets voor je kan betekenen.
Vraag hem om geheimhouding, vroeger had je trouwens nog de kindertelefoon.
Die kon je dan vrijblijvend helpen met informatie en problemen.
Een uitkering zul je niet krijgen, omdat je daar te jong voor bent, je zult veel voor je kiezen krijgen, waar je eigenlijk nog te jong voor bent.
Dus weet waar je aan begint.
Op kamers wonen is niet zo leuk als het lijkt, je moet samenleven met anderen met hun gewoontes etc. Valt niet mee geloof me.
Misschien kun je de vraag daar ook stellen!
https://forum.kindertelefoon.nl/thuis-familie-34
Succes en 16 is best nog erg jong...
Al is het alleen maar om er aan te verdienen.
Je kunt wel op kamers bv. als je in een anders stad zou gaan studeren...
Aan de andere kant ben je nog erg jong, waarom wil je weg uit huis?
Word je mishandelt of gaat dit over zaken als bv je zin niet krijgen, niet uit mogen bv, je snapt me wel toch? De meest voorkomende problemen van ouders en hun puberkinderen.
De meeste jongeren kunnen niet eens op kamers wonen tegenwoordig, omdat een beurs geen vetpot is. Vergis je dan ook niet in de kosten die op je afkomen.
Dat is echt huge! En je zult in grote armoede leven...
Ik zou eerder denken aan bv. gezinstherapie, dus samen je ouders in therapie gaan, als ze mee willen werken, om zo de problemen aan te pakken.
Lukt dit allemaal en gaat dat goed, heb je ook weer een beter contact met je ouders en dat is beter voor jou, om dan ooit op kamers te gaan, met een beter gevoel uit huis te gaan dan nu.
Misschien kun je met de huisarts praten over je problemen zodat hij iets voor je kan betekenen.
Vraag hem om geheimhouding, vroeger had je trouwens nog de kindertelefoon.
Die kon je dan vrijblijvend helpen met informatie en problemen.
Een uitkering zul je niet krijgen, omdat je daar te jong voor bent, je zult veel voor je kiezen krijgen, waar je eigenlijk nog te jong voor bent.
Dus weet waar je aan begint.
Op kamers wonen is niet zo leuk als het lijkt, je moet samenleven met anderen met hun gewoontes etc. Valt niet mee geloof me.
Misschien kun je de vraag daar ook stellen!
https://forum.kindertelefoon.nl/thuis-familie-34
Succes en 16 is best nog erg jong...
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Schat je bent 15... Ga slapen man, je hebt morgen school...
Maak je hoofd leeg en zet je telefoon weg... al dat kunstmatig licht gaat je niet helpen om in slaap te komen..
En over je depressie.. praat er met je ma over? Confronteer haar en vertel dr hoe je je voelt... ik weet natuurlijk niet hoe de situatie met haar is maar praat er met iemand over.. goed dat je een psycholoog gaat bezoeken.. maar hecht je dr niet teveel aan.
Eventueel staat mijn PM natuurlijk open
Maak je hoofd leeg en zet je telefoon weg... al dat kunstmatig licht gaat je niet helpen om in slaap te komen..
En over je depressie.. praat er met je ma over? Confronteer haar en vertel dr hoe je je voelt... ik weet natuurlijk niet hoe de situatie met haar is maar praat er met iemand over.. goed dat je een psycholoog gaat bezoeken.. maar hecht je dr niet teveel aan.
Eventueel staat mijn PM natuurlijk open
Ik ben geil
Gezien ts's vorige topic gaat hij niet meer naar school. Maar het probleem zit echt bij de oudersquote:Op woensdag 16 december 2015 02:55 schreef defokkingfoker het volgende:
Schat je bent 15... Ga slapen man, je hebt morgen school...
Maak je hoofd leeg en zet je telefoon weg... al dat kunstmatig licht gaat je niet helpen om in slaap te komen..
En over je depressie.. praat er met je ma over? Confronteer haar en vertel dr hoe je je voelt... ik weet natuurlijk niet hoe de situatie met haar is maar praat er met iemand over.. goed dat je een psycholoog gaat bezoeken.. maar hecht je dr niet teveel aan.
Eventueel staat mijn PM natuurlijk open
thnxquote:
[..]
Gezien ts's vorige topic gaat hij niet meer naar school. Maar het probleem zit echt bij de ouders
Dus jij denkt te weten waar het probleem zit, zonder dat jij ook maar iets van heel onze situatie kent? Knap zeg.quote:
" Maar dat ik niet het probleem ben."
Ik denk dat dot deel van het probleem is.
We zitten al in gezinstherapie, het zou fijn zijn als je iemand zijn verhaal goed leest voor je iemand helpt.quote:
Geen ervaring, maar ik weet wel via, via, dat die instanties erg graag iemand opnemen!
Al is het alleen maar om er aan te verdienen.
Je kunt wel op kamers bv. als je in een anders stad zou gaan studeren...
Aan de andere kant ben je nog erg jong, waarom wil je weg uit huis?
Word je mishandelt of gaat dit over zaken als bv je zin niet krijgen, niet uit mogen bv, je snapt me wel toch? De meest voorkomende problemen van ouders en hun puberkinderen.
De meeste jongeren kunnen niet eens op kamers wonen tegenwoordig, omdat een beurs geen vetpot is. Vergis je dan ook niet in de kosten die op je afkomen.
Dat is echt huge! En je zult in grote armoede leven...
Ik zou eerder denken aan bv. gezinstherapie, dus samen je ouders in therapie gaan, als ze mee willen werken, om zo de problemen aan te pakken.
Lukt dit allemaal en gaat dat goed, heb je ook weer een beter contact met je ouders en dat is beter voor jou, om dan ooit op kamers te gaan, met een beter gevoel uit huis te gaan dan nu.
Misschien kun je met de huisarts praten over je problemen zodat hij iets voor je kan betekenen.
Vraag hem om geheimhouding, vroeger had je trouwens nog de kindertelefoon.
Die kon je dan vrijblijvend helpen met informatie en problemen.
Een uitkering zul je niet krijgen, omdat je daar te jong voor bent, je zult veel voor je kiezen krijgen, waar je eigenlijk nog te jong voor bent.
Dus weet waar je aan begint.
Op kamers wonen is niet zo leuk als het lijkt, je moet samenleven met anderen met hun gewoontes etc. Valt niet mee geloof me.
Misschien kun je de vraag daar ook stellen!
https://forum.kindertelefoon.nl/thuis-familie-34
Succes en 16 is best nog erg jong...
En nee, het is niet niveautje je zin niet krijgen. Ik ben niet een puberjongen die het leven van me ouders moeilijk maakt. het probleem zit bij hun, erkent de hele omgeving ook....quote:
Geen ervaring, maar ik weet wel via, via, dat die instanties erg graag iemand opnemen!
Al is het alleen maar om er aan te verdienen.
Je kunt wel op kamers bv. als je in een anders stad zou gaan studeren...
Aan de andere kant ben je nog erg jong, waarom wil je weg uit huis?
Word je mishandelt of gaat dit over zaken als bv je zin niet krijgen, niet uit mogen bv, je snapt me wel toch? De meest voorkomende problemen van ouders en hun puberkinderen.
De meeste jongeren kunnen niet eens op kamers wonen tegenwoordig, omdat een beurs geen vetpot is. Vergis je dan ook niet in de kosten die op je afkomen.
Dat is echt huge! En je zult in grote armoede leven...
Ik zou eerder denken aan bv. gezinstherapie, dus samen je ouders in therapie gaan, als ze mee willen werken, om zo de problemen aan te pakken.
Lukt dit allemaal en gaat dat goed, heb je ook weer een beter contact met je ouders en dat is beter voor jou, om dan ooit op kamers te gaan, met een beter gevoel uit huis te gaan dan nu.
Misschien kun je met de huisarts praten over je problemen zodat hij iets voor je kan betekenen.
Vraag hem om geheimhouding, vroeger had je trouwens nog de kindertelefoon.
Die kon je dan vrijblijvend helpen met informatie en problemen.
Een uitkering zul je niet krijgen, omdat je daar te jong voor bent, je zult veel voor je kiezen krijgen, waar je eigenlijk nog te jong voor bent.
Dus weet waar je aan begint.
Op kamers wonen is niet zo leuk als het lijkt, je moet samenleven met anderen met hun gewoontes etc. Valt niet mee geloof me.
Misschien kun je de vraag daar ook stellen!
https://forum.kindertelefoon.nl/thuis-familie-34
Succes en 16 is best nog erg jong...
Zoals het vorige topic bij mij overkomt dan zie ik een kind die al zijn fouten op zijn ouders/moeder af schuift en zoals bijna elke 14/15 jarige geen zin in school heeft en van wat begon als een smoes, daar werkelijkheid van heeft gemaakt en er zelf in is gaan geloven...quote:
Op Zo komt dat topic over.. zeg niet dat het zo is maar in beide topcis heb je het over een depressie veroorzaakt door je moeder, maar verteld de oorzaak niet. Je probeert medeleven op te wekken, wat normaal is voor een 14/15 jarige, maar vertelt de oorzaak niet waardoor wij je moelijk kunnen helpen.
Het is natuurlijk heel goed van je dat je van je af schrijft. Maar probeer ook positief te denken. Ga hardlopen. Ga wandelen. Doe iets. Ga niet de hele tijd in je bed liggen en piekeren en steeds zelfmedelijden opwekken. Als je het zo slecht heb doe er dan wat aan.
Ik ben geil
En stop niet met school. Dat zal, na het lezen van je topics, denk ik de enige plek zijn waar je met leeftijdgenoten bent en even niet aan je probelemen hoefy te denken.
Ik ben geil
Een depressie is dat ook vastgesteld door de psycholoog en zo ja, qua onderzoek ook de oorzaak door je ouders?
Dan zou een pleeggezin eerder een oplossing zijn voor je.
Met een depressie gaat begeleid wonen je echt niet lukken met voor jezelf zorgen en naar school.
Succes iig..
Even doorbijten en een goede fundering voor je toekomst leggen (opleiding, hulp) en over 2 jaar werken en huis uit.
Je zit al op 80%
Ps..ik heb je andere topics nog niet gelezen, ik ga ermaar van uit dat het flink drama is bij jouw thuis
Dan zou een pleeggezin eerder een oplossing zijn voor je.
Met een depressie gaat begeleid wonen je echt niet lukken met voor jezelf zorgen en naar school.
Succes iig..
Even doorbijten en een goede fundering voor je toekomst leggen (opleiding, hulp) en over 2 jaar werken en huis uit.
Je zit al op 80%
Ps..ik heb je andere topics nog niet gelezen, ik ga ermaar van uit dat het flink drama is bij jouw thuis
Hell To The Liars
Dus je scheert mij over een kant met ´´alle 14 en 15 jarige´´? Die als smoes omdat ie geen zin in school heeft een depressie loopt te faken? Makkelijk gezegd niet, doe er wat aan? Wat kun je als scholier die staat te werken voor 3 euro per uur niet veel lijkt me?quote:
[..]
Zoals het vorige topic bij mij overkomt dan zie ik een kind die al zijn fouten op zijn ouders/moeder af schuift en zoals bijna elke 14/15 jarige geen zin in school heeft en van wat begon als een smoes, daar werkelijkheid van heeft gemaakt en er zelf in is gaan geloven...
Zo komt dat topic over.. zeg niet dat het zo is maar in beide topcis heb je het over een depressie veroorzaakt door je moeder, maar verteld de oorzaak niet. Je probeert medeleven op te wekken, wat normaal is voor een 14/15 jarige, maar vertelt de oorzaak niet waardoor wij je moelijk kunnen helpen.
Het is natuurlijk heel goed van je dat je van je af schrijft. Maar probeer ook positief te denken. Ga hardlopen. Ga wandelen. Doe iets. Ga niet de hele tijd in je bed liggen en piekeren en steeds zelfmedelijden opwekken. Als je het zo slecht heb doe er dan wat aan.
Ten eerste ben ik 10 x zo zelfstandig als ´´een gemiddelde 14, 15 jarige´´, wassen, koken, strijken, drogen ik kan het allemaal. Ik interesseer me in gebieden als politiek en dergelijke terwijl hun waarschijnlijk niet eens weten wat politiek is. Maar even ter verduidelijk als IK dan volgens jou het probleem bent, mijn zus heeft haar jeugdperiode precies het zelfde probleem gehad met mijn moeder, ik heb op EIGEN initiatief 10 maanden bij mijn tante gewoond omdat ik het niet meer trok met mijn moeder in een huis te leven. ik heb ZELF contact opgenomen met de huisarts met de vraag naar gezinshulp, waarbij we nu bij instantie honderdduizend zitten. En nee ik ga niet helemaal uitleggen wat er dan precies aan de hand is bij ons thuis, want dan kan ik een half boek volschrijven, mijn oude psycholoog kwam uit op mentale mishandeling
met mijn depressie dit voorjaar is idd di vastgesteld door een psycholoog, en ook met oorzaak ouders. Met mijn ´´actieve´´ depressie tot heden vastgesteld dat ik een depressie heb door de huiasrts, met als gevolg ik morgen na een psycholoog ga die mij verder gat onderzoeken edquote:
Een depressie is dat ook vastgesteld door de psycholoog en zo ja, qua onderzoek ook de oorzaak door je ouders?
Dan zou een pleeggezin eerder een oplossing zijn voor je.
Met een depressie gaat begeleid wonen je echt niet lukken met voor jezelf zorgen en naar school.
Succes iig..
Even doorbijten en een goede fundering voor je toekomst leggen (opleiding, hulp) en over 2 jaar werken en huis uit.
Je zit al op 80%
Ps..ik heb je andere topics nog niet gelezen, ik ga ermaar van uit dat het flink drama is bij jouw thuis
Leg uit ? hoe financieerde die zich eigen? wat voor onderdak had ie? waar staat ie nu?quote:
Mij broer ging op 16e huis uit, echt groot succes is dat tot nu niet geworden.
Begeleid wonen maar dat ging al snel mis, daarna van alles in Amsterdamquote:
[..]
Leg uit ? hoe financieerde die zich eigen? wat voor onderdak had ie? waar staat ie nu?
quote:
[..]
Begeleid wonen maar dat ging al snel mis, daarna van alles in Amsterdam
van alles, bedoel je pleeggezinnen en internaten enzo of zelfstandig?quote:
[..]
Begeleid wonen maar dat ging al snel mis, daarna van alles in Amsterdam
Gelijk zelfstandig met begeleidingquote:
[..]
[..]
van alles, bedoel je pleeggezinnen en internaten enzo of zelfstandig?
Oke, nou wil wel even zeggen dat een actieve depressie je niet aan het strijken/ wassen/ enige interesse helpt.quote:
[..]
met mijn depressie dit voorjaar is idd di vastgesteld door een psycholoog, en ook met oorzaak ouders. Met mijn ´´actieve´´ depressie tot heden vastgesteld dat ik een depressie heb door de huiasrts, met als gevolg ik morgen na een psycholoog ga die mij verder gat onderzoeken ed
Batterij leeg, lichtje uit en wachten tot iets het weer normaal doet in je hoofd.
Ik ga niet in jouw dokters schoenen staan, maar spreek uit ervaring.
Mocht ik het even snel doorgelezen hebben en denken wat er nu in je omgaat aan de hand van dit topic en reacties van andere te lezen.
2 jaar wonen in een pleeggezin en met mensen die je met liefde aan de hand nemen, iedere week dag naar je ouders en snel naar school toe.
Begeleid wonen is wat mij betreft geen optie voor 15-jarigen.
Je hebt op die leeftijd structuur liefde maar ook zeker opvoeding nodig.
Zat vroeger in de klas met een meisje die ook in jouw situatie zat (later nog een collega die haar pleegbroer was) en dat werkte wel.
Maar deze reactie van mij is een quick scan nav mijn eigen ervaringen met bekenden, mijn nichtje en mijzelf.
Hell To The Liars
Makkelijk he, zo vanaf je zolderkamer reageren op mensen om hen een kutgevoel aan te praten. God wat is dit een misselijkmakende reactie. Kutjochquote:
" Maar dat ik niet het probleem ben."
Ik denk dat dot deel van het probleem is.
Please consider the environment before printing this post.
Op zaterdag 27 mei 2017 00:36 schreef d4v1d het volgende:
Kabuf is af en toe best een prima kerel.
Op zaterdag 27 mei 2017 00:36 schreef d4v1d het volgende:
Kabuf is af en toe best een prima kerel.
Geen idee wat de minimumleeftijd is, maar ik heb op m'n 16e (bijna 17) een begeleid wonen traject gevolgd.
Kwam er op neer dat je wat zakgeld kreeg en je jezelf maar moest zien te redden
Eigen kamer, zelf moeten koken, huishoudelijke taken, zorgen voor school/werk etc. Begeleiding was 24/7 aanwezig maar puur ter ondersteuning.
Al gauw doorgestroomd naar individueel begeleid wonen (max 2x per week een uurtje begeleiding) en vlak voor m'n 18e kreeg ik m'n eerste huurwoning toegewezen, die op m'n 18e is overgezet naar mijn naam.
Dit alles via Jeugdhulp, ik zou daar eens informeren.
Kwam er op neer dat je wat zakgeld kreeg en je jezelf maar moest zien te redden
Eigen kamer, zelf moeten koken, huishoudelijke taken, zorgen voor school/werk etc. Begeleiding was 24/7 aanwezig maar puur ter ondersteuning.
Al gauw doorgestroomd naar individueel begeleid wonen (max 2x per week een uurtje begeleiding) en vlak voor m'n 18e kreeg ik m'n eerste huurwoning toegewezen, die op m'n 18e is overgezet naar mijn naam.
Dit alles via Jeugdhulp, ik zou daar eens informeren.
Oh ja, als je ouders weigeren de ouderbijdrage te betalen mag je die zelf ophoesten
In mijn geval werd er 75% van mijn loon ingehouden elke maand. Ik werkte toen 30-40 uur per week.
In mijn geval werd er 75% van mijn loon ingehouden elke maand. Ik werkte toen 30-40 uur per week.
En zolang TS niet het hele verhaal verteld is wat Zolder zegt nog steeds een mogelijke optie. Dat jou die optie niet zint is prima, maar om dan direct met woorden als kutjoch te gaan gooien is een beetje sneu.quote:
[..]
Makkelijk he, zo vanaf je zolderkamer reageren op mensen om hen een kutgevoel aan te praten. God wat is dit een misselijkmakende reactie. Kutjoch
Breitling - Instruments for Professionals
Het hele verhaal wordt zelden gepost.quote:
[..]
En zolang TS niet het hele verhaal verteld is wat Zolder zegt nog steeds een mogelijke optie. Dat jou die optie niet zint is prima, maar om dan direct met woorden als kutjoch te gaan gooien is een beetje sneu.
Neemt niet weg dat bepaalde niveau's van elkaar aanspreken niet nodig zijn.quote:
[..]
Het hele verhaal wordt zelden gepost.
Daarnaast het topic even naar R&P gezet aangezien FHF hier niet de geschikte plek voor is.
Op dinsdag 22 februari 2022 22:22 pleurde Nizno zoals gewoonlijk een onzinnige tekst op FOK!
Ik ben zelf op mijn 14e uit huis gegaan, kwam eerst in een crisisopvang, en daarna een leefgroep terecht. De route die ik genomen heb is via hulpverlening van bureau jeugdzorg, ik weet niet of dat nog op dezelfde wijze bestaan, maar destijds was het zo dat je zonder verwijzing en aanmelding vanuit hen niet op een leefgroep of BKB terecht kon. Je moet dit dus met een hulpverlener bespreken en echt doorduwen om het voor elkaar te krijgen. Ik kreeg het pas voor elkaar toen ik met een tas spullen wegliep en tegen mijn gezinsbegeleider zei dat ik niet terug naar huis zou gaan, en nog liever ging zwerven. Zo kwam ik in de crisisopvang (geen pretje) en toen ik voet bij stuk hield op een leefgroep. Jeugdzorg is erop gericht dat je zolang mogelijk thuis blijft, uithuis geplaatst worden is echt een last resort, houdt daar rekening mee, en zorg (als je echt echt weg wil) dat je in staat bent om heel overtuigend te zijn.
Ik vind je trouwens vrij jong bent om al in een begeleid wonen traject te gaan, zoiets is niet makkelijk. De begeleiding is echt alleen gericht op het jou zelfstandig maken, en ik schat je in als iemand die met dat stukje niet zoveel moeite zal hebben. Als je daadwerkelijk depressief bent denk ik dat je op de verkeerde plek terecht komt en het ineens voor jezelf moeten zorgen wellicht wat teveel van je vraagt. Misschien moet je eerst eens beter worden, dan pas zelfstandig, dat lijkt me een betere route. Ik zou proberen op een leefgroep terecht te komen.
Op een leefgroep krijg je de tijd om even tot jezelf te komen, en daarnaast is er altijd iemand die een stukje sturing geeft (gedeeltelijke ouderrol) en waar je mee kan praten als je dat even nodig hebt. Aangezien jij weg wil omdat je ouders er niet voor jou zijn, maar juist voor een onhoudbare situatie zorgen lijkt het me helemaal niet zo slecht om een tijdje op die manier te leven. Natuurlijk weet en kun jij (noodgedwongen) al een hele hoop dingen die anderen pas later leren, aan de andere kant zul jij ook een hoop dingen missen bij je ouders (steun als het moeilijk is, gevoel van veiligheid, acceptatie wie je bent, voorbeeldfunctie) en dat kun je daar wel krijgen, veel meer als dat je in een begeleid wonen traject gaat, dat richt zich enkel op zelfstandigheid. Uit ervaring weet ik dat juist die dingen die ik noemde heel belangrijk zijn als je uit een klote thuissituatie komt, hoewel je het op het moment zelf waarschijnlijk niet ziet, mis je echt een aantal dingen die later je hele fundering, en stabiliteit als persoon bepalen.
Bijna vergeten, het kan ook heel gezellig zijn om op die manier met leeftijdsgenoten in een huis te wonen en even een tijdje een semi-normaal gezinsleven te hebben.
Ik vind je trouwens vrij jong bent om al in een begeleid wonen traject te gaan, zoiets is niet makkelijk. De begeleiding is echt alleen gericht op het jou zelfstandig maken, en ik schat je in als iemand die met dat stukje niet zoveel moeite zal hebben. Als je daadwerkelijk depressief bent denk ik dat je op de verkeerde plek terecht komt en het ineens voor jezelf moeten zorgen wellicht wat teveel van je vraagt. Misschien moet je eerst eens beter worden, dan pas zelfstandig, dat lijkt me een betere route. Ik zou proberen op een leefgroep terecht te komen.
Op een leefgroep krijg je de tijd om even tot jezelf te komen, en daarnaast is er altijd iemand die een stukje sturing geeft (gedeeltelijke ouderrol) en waar je mee kan praten als je dat even nodig hebt. Aangezien jij weg wil omdat je ouders er niet voor jou zijn, maar juist voor een onhoudbare situatie zorgen lijkt het me helemaal niet zo slecht om een tijdje op die manier te leven. Natuurlijk weet en kun jij (noodgedwongen) al een hele hoop dingen die anderen pas later leren, aan de andere kant zul jij ook een hoop dingen missen bij je ouders (steun als het moeilijk is, gevoel van veiligheid, acceptatie wie je bent, voorbeeldfunctie) en dat kun je daar wel krijgen, veel meer als dat je in een begeleid wonen traject gaat, dat richt zich enkel op zelfstandigheid. Uit ervaring weet ik dat juist die dingen die ik noemde heel belangrijk zijn als je uit een klote thuissituatie komt, hoewel je het op het moment zelf waarschijnlijk niet ziet, mis je echt een aantal dingen die later je hele fundering, en stabiliteit als persoon bepalen.
Bijna vergeten, het kan ook heel gezellig zijn om op die manier met leeftijdsgenoten in een huis te wonen en even een tijdje een semi-normaal gezinsleven te hebben.
Op mijn 13de via leerplicht bij Jeugdzorg terecht gekomen (op eigen initiatief, zware verwaarlozing thuis) en aangekaart dat het thuis echt niet ging en ik als de wiedeweer weg wilde daar. Werd gelukkig heel gehoor aan gegeven wegens aardig wat rode vlaggen. Dus ben onder toezicht gesteld na wat gesprekken en zodoende in een "open internaat" geplaatst. Zaten ook mensen van 16. Ik weet niet hoe het tegenwoordig allemaal is, maar ik heb er veel baat bij gehad.
Je krijgt leerdoelen, gesprekken, en heel belangrijk; structuur. Je ouders worden ook een beetje aangepakt, maar lijkt me niet verstandig in jouw geval nog terug naar huis te gaan (had ik ook niet moeten doen achteraf).
Maargoed, je denkt wellicht dat het allemaal aan je moeder ligt, en niet aan jou, maar jouw moeder haar opvoeding heeft ook wel zo effect gehad op jouw gedragingen dus zo'n begeleid wonen (in een woongroep met andere jongeren uit ongeveer dezelfde situaties) is echt geen slecht idee om in te beginnen. Als het écht niet aan jou ligt, mag je snel genoeg doorstromen naar bijvoorbeeld een KTC of fasehuis. Maargoed, ik weet niet hoe erg jouw thuissituatie is.
Kaart het aan, iedere dag eerder dat je uit huis bent is mooi meegenomen.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 16-12-2015 15:01:41 ]
Je krijgt leerdoelen, gesprekken, en heel belangrijk; structuur. Je ouders worden ook een beetje aangepakt, maar lijkt me niet verstandig in jouw geval nog terug naar huis te gaan (had ik ook niet moeten doen achteraf).
Maargoed, je denkt wellicht dat het allemaal aan je moeder ligt, en niet aan jou, maar jouw moeder haar opvoeding heeft ook wel zo effect gehad op jouw gedragingen dus zo'n begeleid wonen (in een woongroep met andere jongeren uit ongeveer dezelfde situaties) is echt geen slecht idee om in te beginnen. Als het écht niet aan jou ligt, mag je snel genoeg doorstromen naar bijvoorbeeld een KTC of fasehuis. Maargoed, ik weet niet hoe erg jouw thuissituatie is.
Kaart het aan, iedere dag eerder dat je uit huis bent is mooi meegenomen.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 16-12-2015 15:01:41 ]
Hee, thanks voor je berichtje. Maar jij raadt dus aan om zelf contact op te nemen met jeugdzorg? Of denk je dat ik het beter kan proberen via (de vage) gezinshulp die we nu krijgen of de psychiater? Want idd elke dag dat ik eerder weg ben is mooi meegenomen want thuis krijg ik niet de kans om me te ontwikkelen.quote:
Op mijn 13de via leerplicht bij Jeugdzorg terecht gekomen (op eigen initiatief, zware verwaarlozing thuis) en aangekaart dat het thuis echt niet ging en ik als de wiedeweer weg wilde daar. Werd gelukkig heel gehoor aan gegeven wegens aardig wat rode vlaggen. Dus ben onder toezicht gesteld na wat gesprekken en zodoende in een "open internaat" geplaatst. Zaten ook mensen van 16. Ik weet niet hoe het tegenwoordig allemaal is, maar ik heb er veel baat bij gehad.
Je krijgt leerdoelen, gesprekken, en heel belangrijk; structuur. Je ouders worden ook een beetje aangepakt, maar lijkt me niet verstandig in jouw geval nog terug naar huis te gaan (had ik ook niet moeten doen achteraf).
Maargoed, je denkt wellicht dat het allemaal aan je moeder ligt, en niet aan jou, maar jouw moeder haar opvoeding heeft ook wel zo effect gehad op jouw gedragingen dus zo'n begeleid wonen (in een woongroep met andere jongeren uit ongeveer dezelfde situaties) is echt geen slecht idee om in te beginnen. Als het écht niet aan jou ligt, mag je snel genoeg doorstromen naar bijvoorbeeld een KTC of fasehuis. Maargoed, ik weet niet hoe erg jouw thuissituatie is.
Kaart het aan, iedere dag eerder dat je uit huis bent is mooi meegenomen.
Wat hield zo een open internaat precies in? Zat je samen met ´´probleemkinderen´´ of juist kinderen die sociaal waren ed maar thuis niet konden blijven? Word je redelijk vrij gelaten of zitten ze heel erg op je te vitten?
ik heb namelijk geen fijn gevoel bij ´´internaat´´ en denk dat ik hier mogelijk al te zelfstandig voor ben, een fasehuis of zelfstandig wonen, of pleeggezin lijkt mij een fijnere situatie niet?quote:
Op mijn 13de via leerplicht bij Jeugdzorg terecht gekomen (op eigen initiatief, zware verwaarlozing thuis) en aangekaart dat het thuis echt niet ging en ik als de wiedeweer weg wilde daar. Werd gelukkig heel gehoor aan gegeven wegens aardig wat rode vlaggen. Dus ben onder toezicht gesteld na wat gesprekken en zodoende in een "open internaat" geplaatst. Zaten ook mensen van 16. Ik weet niet hoe het tegenwoordig allemaal is, maar ik heb er veel baat bij gehad.
Je krijgt leerdoelen, gesprekken, en heel belangrijk; structuur. Je ouders worden ook een beetje aangepakt, maar lijkt me niet verstandig in jouw geval nog terug naar huis te gaan (had ik ook niet moeten doen achteraf).
Maargoed, je denkt wellicht dat het allemaal aan je moeder ligt, en niet aan jou, maar jouw moeder haar opvoeding heeft ook wel zo effect gehad op jouw gedragingen dus zo'n begeleid wonen (in een woongroep met andere jongeren uit ongeveer dezelfde situaties) is echt geen slecht idee om in te beginnen. Als het écht niet aan jou ligt, mag je snel genoeg doorstromen naar bijvoorbeeld een KTC of fasehuis. Maargoed, ik weet niet hoe erg jouw thuissituatie is.
Kaart het aan, iedere dag eerder dat je uit huis bent is mooi meegenomen.
Thanks, mij is idd vaker aangeraden ´´weg te lopen´´ als standpunt dat je echt weg wilt.quote:
Ik ben zelf op mijn 14e uit huis gegaan, kwam eerst in een crisisopvang, en daarna een leefgroep terecht. De route die ik genomen heb is via hulpverlening van bureau jeugdzorg, ik weet niet of dat nog op dezelfde wijze bestaan, maar destijds was het zo dat je zonder verwijzing en aanmelding vanuit hen niet op een leefgroep of BKB terecht kon. Je moet dit dus met een hulpverlener bespreken en echt doorduwen om het voor elkaar te krijgen. Ik kreeg het pas voor elkaar toen ik met een tas spullen wegliep en tegen mijn gezinsbegeleider zei dat ik niet terug naar huis zou gaan, en nog liever ging zwerven. Zo kwam ik in de crisisopvang (geen pretje) en toen ik voet bij stuk hield op een leefgroep. Jeugdzorg is erop gericht dat je zolang mogelijk thuis blijft, uithuis geplaatst worden is echt een last resort, houdt daar rekening mee, en zorg (als je echt echt weg wil) dat je in staat bent om heel overtuigend te zijn.
Ik vind je trouwens vrij jong bent om al in een begeleid wonen traject te gaan, zoiets is niet makkelijk. De begeleiding is echt alleen gericht op het jou zelfstandig maken, en ik schat je in als iemand die met dat stukje niet zoveel moeite zal hebben. Als je daadwerkelijk depressief bent denk ik dat je op de verkeerde plek terecht komt en het ineens voor jezelf moeten zorgen wellicht wat teveel van je vraagt. Misschien moet je eerst eens beter worden, dan pas zelfstandig, dat lijkt me een betere route. Ik zou proberen op een leefgroep terecht te komen.
Op een leefgroep krijg je de tijd om even tot jezelf te komen, en daarnaast is er altijd iemand die een stukje sturing geeft (gedeeltelijke ouderrol) en waar je mee kan praten als je dat even nodig hebt. Aangezien jij weg wil omdat je ouders er niet voor jou zijn, maar juist voor een onhoudbare situatie zorgen lijkt het me helemaal niet zo slecht om een tijdje op die manier te leven. Natuurlijk weet en kun jij (noodgedwongen) al een hele hoop dingen die anderen pas later leren, aan de andere kant zul jij ook een hoop dingen missen bij je ouders (steun als het moeilijk is, gevoel van veiligheid, acceptatie wie je bent, voorbeeldfunctie) en dat kun je daar wel krijgen, veel meer als dat je in een begeleid wonen traject gaat, dat richt zich enkel op zelfstandigheid. Uit ervaring weet ik dat juist die dingen die ik noemde heel belangrijk zijn als je uit een klote thuissituatie komt, hoewel je het op het moment zelf waarschijnlijk niet ziet, mis je echt een aantal dingen die later je hele fundering, en stabiliteit als persoon bepalen.
Bijna vergeten, het kan ook heel gezellig zijn om op die manier met leeftijdsgenoten in een huis te wonen en even een tijdje een semi-normaal gezinsleven te hebben.
Ik denk dat dat wel meevalt, vergeet niet dat alle jongeren daar een stuk bagage hebben en dus vaak ook al een stuk zelfstandiger zijn. Daarnaast, even als reality check voor jou: het is niet normaal om op je 15 / 16e al zelfstandig te wonen, zelfs 18 is al best jong. Dus nee, je bent waarschijnlijk niet te zelfstandig om nog in een leefgroep of pleeggezin te gaan wonen, mogelijk kun je al koken en je kamer opruimen, maar psychisch heb je (zeker met jouw achtergrond) nog wel wat in te halen.quote:
[..]
ik heb namelijk geen fijn gevoel bij ´´internaat´´ en denk dat ik hier mogelijk al te zelfstandig voor ben, een fasehuis of zelfstandig wonen, of pleeggezin lijkt mij een fijnere situatie niet?
Ik zou echt kiezen om nu eerst de tijd te nemen om aan jezelf te werken, je bent niet voor niets depressief. Uit de situatie gaan kan zorgen dat je de rust hebt om bij te komen, maar de oorzaak van de depressie zit in jezelf. Je moet simpelweg eerst je basis op orde hebben voordat je dit soort verantwoordelijkheden in goede banen kunt leiden.
mmmh thanks, maar ik geraak niet uit me depressie zolang ik in deze thuissituatie leef.quote:
[..]
Ik denk dat dat wel meevalt, vergeet niet dat alle jongeren daar een stuk bagage hebben en dus vaak ook al een stuk zelfstandiger zijn. Daarnaast, even als reality check voor jou: het is niet normaal om op je 15 / 16e al zelfstandig te wonen, zelfs 18 is al best jong. Dus nee, je bent waarschijnlijk niet te zelfstandig om nog in een leefgroep of pleeggezin te gaan wonen, mogelijk kun je al koken en je kamer opruimen, maar psychisch heb je (zeker met jouw achtergrond) nog wel wat in te halen.
Ik zou echt kiezen om nu eerst de tijd te nemen om aan jezelf te werken, je bent niet voor niets depressief. Uit de situatie gaan kan zorgen dat je de rust hebt om bij te komen, maar de oorzaak van de depressie zit in jezelf. Je moet simpelweg eerst je basis op orde hebben voordat je dit soort verantwoordelijkheden in goede banen kunt leiden.
Ik zie het probleem al!quote:
[..]
We zitten al in gezinstherapie, het zou fijn zijn als je iemand zijn verhaal goed leest voor je iemand helpt.
Help jezelf maar dude, zonde dat ik mijn tijd aan jou spendeerde überhaupt.
Pfff...
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Je hebt geen idee wat een "internaat" inhoudt. Het is gewoon een vorm van begeleid wonen, maar dan in een groep. Het is niet zo dat je daar om 8 uur in je bed moet liggen en helemaal niets mag. Ik heb de tijd van mijn leven gehad. Alles leuk en aardig, maar op je 16de ben je echt lang niet zo zelfstandig als je denkt dat je bent.quote:
[..]
ik heb namelijk geen fijn gevoel bij ´´internaat´´ en denk dat ik hier mogelijk al te zelfstandig voor ben, een fasehuis of zelfstandig wonen, of pleeggezin lijkt mij een fijnere situatie niet?
Ik denk dat je daar beter geholpen bent, dan in een pleeggezin. Het is sowieso wel verstandig eerst uit je depressie te komen, voor je aan iets als op jezelf (wat een KTC een soort van is) gaan kunt denken met deze leeftijd.
Maargoed, je weet het zelf beter natuurlijk.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 16-12-2015 20:31:57 ]
QFTquote:
[..]
Je hebt geen idee wat een "internaat" inhoudt. Het is gewoon een vorm van begeleid wonen, maar dan in een groep. Het is niet zo dat je daar om 8 uur in je bed moet liggen en helemaal niets mag. Ik heb de tijd van mijn leven gehad. Alles leuk en aardig, maar op je 16de ben je echt lang niet zo zelfstandig als je denkt dat je bent.
Ik denk dat je daar beter geholpen bent, dan in een pleeggezin. Het is sowieso wel verstandig eerst uit je depressie te komen, voor je aan iets als op jezelf (wat een KTC een soort van is) gaan kunt denken met deze leeftijd.
Maargoed, je weet het zelf beter natuurlijk.
En té zelfstandig op je 15e?
Werk jij ook voor je huur en eigen onderhoud?
Niet voor huur, wel voor onderhoud ja, ik werk bijna 15 uur per week naasr mijn schoolquote:
[..]
QFT
En té zelfstandig op je 15e?
Werk jij ook voor je huur en eigen onderhoud?
mmmh oke, kun je mij wat meer vertellen over hoe de regels en aanpak daar warenquote:
[..]
Je hebt geen idee wat een "internaat" inhoudt. Het is gewoon een vorm van begeleid wonen, maar dan in een groep. Het is niet zo dat je daar om 8 uur in je bed moet liggen en helemaal niets mag. Ik heb de tijd van mijn leven gehad. Alles leuk en aardig, maar op je 16de ben je echt lang niet zo zelfstandig als je denkt dat je bent.
Ik denk dat je daar beter geholpen bent, dan in een pleeggezin. Het is sowieso wel verstandig eerst uit je depressie te komen, voor je aan iets als op jezelf (wat een KTC een soort van is) gaan kunt denken met deze leeftijd.
Maargoed, je weet het zelf beter natuurlijk.
En met onderhoud bedoel ik; schoolkosten, reiskosten, eten/drinken, verzorgingsspullen, kleding, telefoon en alle andere zaken die je zelf mag betalen?quote:
[..]
Niet voor huur, wel voor onderhoud ja, ik werk bijna 15 uur per week naasr mijn school
Dat redde IK niet hoor, met m'n paar euro per uur en 40 uur werken per week.
Op schoolkosten na, ja allesquote:
[..]
En met onderhoud bedoel ik; schoolkosten, reiskosten, eten/drinken, verzorgingsspullen, kleding, telefoon en alle andere zaken die je zelf mag betalen?
Dat redde IK niet hoor, met m'n paar euro per uur en 40 uur werken per week.
Ik bedoel ook niet dat je thuis moet blijven. Maar KTC, of begeleid op kamers lijkt me ook niet echt verstandig.quote:
[..]
mmmh thanks, maar ik geraak niet uit me depressie zolang ik in deze thuissituatie leef.
Dit dus.quote:
[..]
Je hebt geen idee wat een "internaat" inhoudt. Het is gewoon een vorm van begeleid wonen, maar dan in een groep. Het is niet zo dat je daar om 8 uur in je bed moet liggen en helemaal niets mag. Ik heb de tijd van mijn leven gehad. Alles leuk en aardig, maar op je 16de ben je echt lang niet zo zelfstandig als je denkt dat je bent.
Ik denk dat je daar beter geholpen bent, dan in een pleeggezin. Het is sowieso wel verstandig eerst uit je depressie te komen, voor je aan iets als op jezelf (wat een KTC een soort van is) gaan kunt denken met deze leeftijd.
Maargoed, je weet het zelf beter natuurlijk.
Je ligt echt niet op een slaapzaal met een boze concierge die je komt slaan als je 2 minuten te laat je nest uit bent. Sowieso, er werd verwacht dat je oud en wijs genoeg was om zelf op tijd je bed uit te komen. Verder ook veel lol gehad, beetje samen muziek luisteren, gamen of basketballen. En uitgaan en een biertje drinken kon ook gewoon, al was dat voordat de minimum leeftijd 18 was. T is echt geen strafkamp hoor.
Gewoon, je komt binnen en dan krijg je bepaalde leerdoelen waar je naartoe moet werken. Ik weet de mijne niet meer, is te lang geleden, maargoed. Iedere week had je dan een gesprek met je mentor over hoe het gaat, eens in de twee weken heb je een weekend thuis. Op een gegeven moment behaal je een doel, die gaat dan weg, en dan kan er weer een nieuwe komen waar je tegenop bent gebotst. Verder als je ergens mee kamp, zoals jij je depressies, word je gewoon zelfstandig op pad gestuurd naar een psych bijv. of whatever voor instantie jij nodig hebt. Ook krijg je per week zakgeld, kleedgeld en verzorgingsgeld en als je richting zelfstandig wonen gaat nog boodschappengeld.quote:
[..]
mmmh oke, kun je mij wat meer vertellen over hoe de regels en aanpak daar waren
Verder sta je zelfstandig op om max. 10 uur, dan ontbeet je samen en anders was je eerder weg want je moest wel een dagbesteding hebben (dus of werken of naar school). Kregen zelf een dag dat we mochten wassen.
Verder doe je een beetje je eigen ding, maar avondeten moest wel samen. Er werd gekookt door een vrouwtje bij ons, en als je richting een KTC werkte dan kookte je een dag per week zelf.
Het was wel zo dat we om tien uur naar boven moesten, en dat iedereen dan een schoonmaaktaak kreeg (gang vegen, toiletten, badkamer, whatever) maar of je dan ging slapen moest je zelf weten. In het weekend was het om 1 uur geloof ik.
Iedereen had een eigen slaapkamer met kast, bureau, wasbak. Grootte van kamers verschilde.
Wat leuk was, was dat we vaak op een (werk)kamp gingen. Een week ardennen, en dan overdag houthakken of whatever voor klus jou kon helpen in je proces en in de avond gewoon chillen om een kampvuur. Hier leerde je natuurlijk vanalles want in een groep met pubers barst het continu en dan moest je het uit gaan praten en alles. Zijn ook wezen skien, twee weken in Polen, week Friesland, het was altijd super gezellig en denk er echt met heel veel plezier aan terug.
Je hebt heel veel steun aan elkaar als je in zo'n groep leeft en raakt ook heel erg hecht. Voelde me dan ook ontzettend eenzaam de eerste periode dat ik weer thuis woonde. Daar heb ik heel erg aan moeten wennen, want daar is altijd iemand thuis en kreeg je altijd goede begeleiding als je ergens mee zat. Die mensen werken er en helpen je echt met heel veel plezier en de meeste begeleiders hebben echt veel humor. Heb zelf lang getwijfeld om ook een opleiding in die richting te gaan doen want het is het beste dat me ooit is overkomen, maar ik heb niet voldoende geduld om pubers niet te willen slaan.
Is inmiddels wel tien jaar geleden, dus geen idee hoe het er tegenwoordig allemaal aan toe gaat en iedere instelling is ook anders (ik viel onder Zandbergen maar dat bestaat geloof ik niet meer). Zo lees ik hier ook dat de crisisopvang kut was, terwijl ik dat juist niet zo heb ervaren. Had daar nog meer vrijheid dan dat ik in m'n eigen internaat had (moest er voor straf heen wegens de zoveelste keer stoned thuiskomen).
Maargoed, het klinkt vreselijk, "internaat", maar het is best wel chill en je krijgt er zoveel vrijheid als dat je aankan.
Heb je geen goede vrienden met leuke ouders die je een tijdje onderdak kunnen bieden? Of oom of tante met een stabielere thuissituatie?
Was bij mij thuis vroeger ook altijd problemen. Werd het daardoor zo zat om afhankelijk van mijn ouders te zijn dat ik z.s.m. het leger in wilde. Was 1 jaar ouder dan jou denk ik. Toen mn ouders daar lucht van kregen wilde ze perse dat ik na de mavo ook havo zou doen, en hadden een school uitgezocht met wat meer structuur, en dachten dat ik elke dag wel 1 1/2 uur op en neer wilde met het OV kon ik mooi huiswerk maken ik had gezien dat die school ook in amsterdam zat, en ervan uitgaande dat ze me toch niet lieten gaan, zei ik dat ik alleen naar die school wilde maar dan in Amsterdam op kamers. Daar gingen ze mee akkoord en hebben een pension gevonden waar ik een kamer had en voor me werd gekookt. Een jaar later kwam een van mn ouders er ook wonen totdat hun scheiding definitief werd
Daarna nog steeds gezeik ondanks dat ik alleen af en toe bij die ouder op bezoek kwam, en na verloop van tijd het contact verbroken. Sindsdien ging mijn leven met sprongen vooruit.
Zonder naar de details waarom het thuis niet goed zit te willen vragen, zou je je vader niet eens vragen wat zijn plannen zijn voor de toekomst en of hij misschien bij machte is om elders voorwaarden te scheppen die jou ten goede komen?
[ Bericht 8% gewijzigd door Hineni op 16-12-2015 23:40:49 ]
Was bij mij thuis vroeger ook altijd problemen. Werd het daardoor zo zat om afhankelijk van mijn ouders te zijn dat ik z.s.m. het leger in wilde. Was 1 jaar ouder dan jou denk ik. Toen mn ouders daar lucht van kregen wilde ze perse dat ik na de mavo ook havo zou doen, en hadden een school uitgezocht met wat meer structuur, en dachten dat ik elke dag wel 1 1/2 uur op en neer wilde met het OV
kon ik mooi huiswerk maken ik had gezien dat die school ook in amsterdam zat, en ervan uitgaande dat ze me toch niet lieten gaan, zei ik dat ik alleen naar die school wilde maar dan in Amsterdam op kamers. Daar gingen ze mee akkoord en hebben een pension gevonden waar ik een kamer had en voor me werd gekookt. Een jaar later kwam een van mn ouders er ook wonen totdat hun scheiding definitief werd Daarna nog steeds gezeik ondanks dat ik alleen af en toe bij die ouder op bezoek kwam, en na verloop van tijd het contact verbroken. Sindsdien ging mijn leven met sprongen vooruit.
Zonder naar de details waarom het thuis niet goed zit te willen vragen, zou je je vader niet eens vragen wat zijn plannen zijn voor de toekomst en of hij misschien bij machte is om elders voorwaarden te scheppen die jou ten goede komen?
[ Bericht 8% gewijzigd door Hineni op 16-12-2015 23:40:49 ]
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Ik heb vergelijkbare ervaringen, ik kan alleen maar onderschrijven dat het echt 100% meevalt allemaal. Ik zat overigens in Arnhem en ben ook wel eens im Deventer geweest.quote:
[..]
Gewoon, je komt binnen en dan krijg je bepaalde leerdoelen waar je naartoe moet werken. Ik weet de mijne niet meer, is te lang geleden, maargoed. Iedere week had je dan een gesprek met je mentor over hoe het gaat, eens in de twee weken heb je een weekend thuis. Op een gegeven moment behaal je een doel, die gaat dan weg, en dan kan er weer een nieuwe komen waar je tegenop bent gebotst. Verder als je ergens mee kamp, zoals jij je depressies, word je gewoon zelfstandig op pad gestuurd naar een psych bijv. of whatever voor instantie jij nodig hebt. Ook krijg je per week zakgeld, kleedgeld en verzorgingsgeld en als je richting zelfstandig wonen gaat nog boodschappengeld.
Verder sta je zelfstandig op om max. 10 uur, dan ontbeet je samen en anders was je eerder weg want je moest wel een dagbesteding hebben (dus of werken of naar school). Kregen zelf een dag dat we mochten wassen.
Verder doe je een beetje je eigen ding, maar avondeten moest wel samen. Er werd gekookt door een vrouwtje bij ons, en als je richting een KTC werkte dan kookte je een dag per week zelf.
Het was wel zo dat we om tien uur naar boven moesten, en dat iedereen dan een schoonmaaktaak kreeg (gang vegen, toiletten, badkamer, whatever) maar of je dan ging slapen moest je zelf weten. In het weekend was het om 1 uur geloof ik.
Iedereen had een eigen slaapkamer met kast, bureau, wasbak. Grootte van kamers verschilde.
Wat leuk was, was dat we vaak op een (werk)kamp gingen. Een week ardennen, en dan overdag houthakken of whatever voor klus jou kon helpen in je proces en in de avond gewoon chillen om een kampvuur. Hier leerde je natuurlijk vanalles want in een groep met pubers barst het continu en dan moest je het uit gaan praten en alles. Zijn ook wezen skien, twee weken in Polen, week Friesland, het was altijd super gezellig en denk er echt met heel veel plezier aan terug.
Je hebt heel veel steun aan elkaar als je in zo'n groep leeft en raakt ook heel erg hecht. Voelde me dan ook ontzettend eenzaam de eerste periode dat ik weer thuis woonde. Daar heb ik heel erg aan moeten wennen, want daar is altijd iemand thuis en kreeg je altijd goede begeleiding als je ergens mee zat. Die mensen werken er en helpen je echt met heel veel plezier en de meeste begeleiders hebben echt veel humor. Heb zelf lang getwijfeld om ook een opleiding in die richting te gaan doen want het is het beste dat me ooit is overkomen, maar ik heb niet voldoende geduld om pubers niet te willen slaan.
Is inmiddels wel tien jaar geleden, dus geen idee hoe het er tegenwoordig allemaal aan toe gaat en iedere instelling is ook anders (ik viel onder Zandbergen maar dat bestaat geloof ik niet meer). Zo lees ik hier ook dat de crisisopvang kut was, terwijl ik dat juist niet zo heb ervaren. Had daar nog meer vrijheid dan dat ik in m'n eigen internaat had (moest er voor straf heen wegens de zoveelste keer stoned thuiskomen).
Maargoed, het klinkt vreselijk, "internaat", maar het is best wel chill en je krijgt er zoveel vrijheid als dat je aankan.
Woon zelf begeleid. Maar wel vrij zelfstandig. Heb een eigen appartement met eigen voordeur. Heb eens per week dat ik even een babbeltje maak met mijn persoonlijk begeleider (duur vaak ook maar 10 minuten) en eens in de zoveel weken moet ik voor een groepje koken. En zelfs dat is alleen het eerste half jaar verplicht. Persoonlijk vind ik het echt fucking relaxed.
Maarja, daar komt hij weer: mijn situatie is niet hetzelfde als jouw situatie. En niet elke instantie is hetzelfde. Niet elk zelfstandigheidsniveau is hetzelfde, etc. etc.
Het enige concrete wat je zou kunnen doen is gewoon persoonlijk gaan informeren.
Maarja, daar komt hij weer: mijn situatie is niet hetzelfde als jouw situatie. En niet elke instantie is hetzelfde. Niet elk zelfstandigheidsniveau is hetzelfde, etc. etc.
Het enige concrete wat je zou kunnen doen is gewoon persoonlijk gaan informeren.
|
|
