Meerling Ouders

quote:

Op zondag 6 maart 2016 03:57 schreef Madivi het volgende:

[..]

Oh Kyara, dat was natuurlijk super rot op dat moment, maar ik moet echt hardop lachen om hoe je het beschrijft. Bedankt voor de "anti-tip"!

Cathmar, dat klinkt heftig! Hoe heb je dat tweede deel zelf achteraf ervaren? Waarom lukte het toch nét zonder keizersnede? Blijven ze dan in de ok toch proberen?

Ik hoop idd dat ze beide nog even groeien voor ze gaan inleiden, dinsdag weer echo's en metingen. Vind het best wel stressvol, elke keer van die net wel/net niet berichten. Als baby B nu wel weer iets gegroeid is, hoeven ze iig niet naar de Nicu, dat zou al zo fijn zijn.

Vind het wel fysiek zwaar worden nu (ben maar 1.60 lang), het idee dat ze beide nog 5 weken groeien is ook wel beetje

Nou dat zou wel fijn zijn he, als ze nog even een spurtje maken. Inleiden is al definitief? Vond het zelf niet echt een aanrader.

Op de O.K. kreeg ik één wee de laatste kans en toen in een soort wtf oerkracht paniek kwam ze

Ik heb dat niet als traumatisch ervaren, gelukkig. Ik had een super team in het zh. Was echt mijn redding.

Madivi gefeliciteerd.

Wat heftig dat ze zo ineens besloten te komen. Fijn om te lezen dat het naar omstandigheden goed met ze gaat. Heel veel sterkte de komende tijd. Ik hoop dat je ondanks het feit dat het spannend is ook een beetje kunt genieten van je kleintjes.

quote:

Op dinsdag 15 maart 2016 05:25 schreef Madivi het volgende:
Hoi allemaal,

Inmiddels mag ik me tweeling moeder noemen.

Afgelopen donderdag kreeg ik zonder aanleiding ineens gebroken vliezen, in het ziekenhuis krijg ik gelijk de eerste longrijpers en weenremmers. Mijn ziekenhuis is echter vol, dus met spoed word ik met de ambulance verplaatst naar een ziekenhuis half uur verderop. Vrijdag avond krijg ik buikpijn, uit de ctg blijkt dat mijn baarmoeder actief is.

En dan barst ineens zonder genade het weeëngeweld los: in 45 minuten heb ik 4cm ontsluiting, na nog een uur is dat al 9 cm. Binnen 4 uur ben ik bevallen van twee sterke, maar heel kleine, babies van
1830 en 1285 gram. Ze hebben beide geen zuurstof nodig, de meeste waarden zijn best mooi stabiel en ze zijn bijna niet afgevallen.

Ik lig nu nog in het ziekenhuis, herstel valt me toch pittig. Ik mag elke dag 2x 2 uur buidelen en probeer de borstvoeding op gang te krijgen. Ik vind het heel spannend en verdrietig. Ze zijn zo lief en mooi, maar zo klein...

Shopaholic, heb jij nog tips om tot een werkbaar ritme te komen als ik straks uit het ziekenhuis weg moet?

Wat ik altijd deed was in de ochtend van 9:00-12:00 ongeveer naar de meiden toe om ze te verzorgen, buidelen etc.
Dan naar huis, je rust pakken, kolven etc.
Na het avond eten gingen we van 19:00-22:00.
In de weekenden gingen we 1x per dag en dan in de middag.
Het voordeel was dat het ziekenhuis echt 10-15 minuten van ons huis vandaan was.
In het ziekenhuis vinden ze het ook niet gek als je 1x per dag gaat. Je moet kijken wat voor jou haalbaar is. En je moet ook je rust pakken. Want als ze straks thuis komen is het ook erg druk. Dan moet je nog wel genoeg energie hebben om voor ze te zorgen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Shopaholic1984 op 15-03-2016 17:53:06 ]

Is er trouwens iemand die jouw straks thuis regelmatig komt helpen met de jongens? Of nog geen idee daar van? Anders zou je diegene regelmatig mee naar het ziekenhuis kunnen laten gaan en ook kunnen laten helpen met de verzorging etc. Zodat diegene er ook al aan gewend is.
Verder hadden wij een blog (afgeschermd met wachtwoord, dus alleen mensen die we wilden konden er op kijken) waarop we de belangrijke updates over de meiden zetten, zodat ik niet elke dag 100x hetzelfde verhaaltje hoefde te doen (enthousiaste tantes die niet begrepen dat ik wel wat anders aan mijn hoofd had). Dat gaf mij veel rust.

Oja en wij hebben bijna geen bezoek meegenomen naar het ziekenhuis. De eerste 4 dagen zijn er wat mensen komen kijken. Daarna niet meer. Rust is zo goed voor ze. Tot bijna het einde. Toen hebben we een keer mijn ouders, mijn schoonmoeder, mijn schoonvader en vrouw en mijn zwager en schoonzus meegenomen. Steeds met een paar dagen er tussen. Toen ze thuis waren pas echt bezoek ontvangen.

[ Bericht 24% gewijzigd door Shopaholic1984 op 15-03-2016 06:54:31 ]

Allereerst: Gefeliciteerd!

En pak inderdaad je rust nu het nog enigszins kan, je gaat het nodig hebben.

Gefeliciteerd, super! Wat ons ontzettend hielp is om zo snel mogelijk in een strak ritme te zitten, qua voedingen. En altijd tegelijkertijd eten. Anders blijf je bezig.

Madivi
Hoop dat vandaag weer een goede dag is. Mijn tip is: vraag om hulp. Dat mag. Heb je lieve mensen om je heen? Zorg goed voor jezelf

Madivi, ook hier nog even gefeliciteerd!

Ik sluit me aan bij Shopaholic. Ik wil nog wel even meegeven dat het misschien handig is om te kijken hoe je moedermelk in het ziekenhuis wil krijgen. Ik ging zelf maar 1 keer dag door de omstandigheden maar mijn man bracht elke avond de melk nog naar het ziekenhuis (tot er genoeg voorraad was)

Ik zou geen halszaak van die moedermelk maken

Gefeliciteerd met de tweelingmannen!
Mooi dat ze het zo goed doen!

Hier kwam borstvoeding ook niet echt goed op gang en als ik achteraf terugkijk had ik eerder gekozen voor meer slaap dan kolven kolven kolven . Maar toen had ik daar niks van willen weten.

Ik zelf had een keizersnede met 38 weken (grapjassen gingen in week 34 en 36 in stuit liggen). Zelf vond ik het echt superfijn om met de kinderwagen op stap te gaan. Van de hele dag binnen zitten met de babies werd ik op een beetje neerslachtig. Je kan al je aankopen onderin de wagen gooien, babies flesjes geven zonder dat je ze uit de wagen hoeft te halen en natuurlijk kun je de tas met alle babyspullen eraan hangen (wat hebben babies veel spullen!)

Hier lagen ze de eerste tijd samen in een bedje en nu apart (wel bedjes naast elkaar). Met voeden zet ik ze samen in een grote stoel en geef ze dan tegelijk een fles of ik bouw een constructie van voedingskussens zodat ze zelf kunnen drinken en dan lees ik wat voor.

En ja je krijgt ontzettend veel bekijks (zitten er twee in? wat een rijkdom! zijn ze 1 of 2 eiig?). Maar ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om er maar 1 te hebben. Nu beginnen ze te kletsen (ook tegen elkaar) en soms ben ik blij als het theeuurtje is afgelopen

Oh en mijn enige tip wees praktisch en voel je niet schuldig. Neem tijd voor jezelf, doe leuke dingen en laat opa/oma/tante/oom/wie dan ook oppassen en ga desnoods een paar uur slapen. Ik was zelf heel eigenwijs, moest van alles, maar serieus het is beter om goed uitgerust leuke dingen te doen met de babies dan dat het huis aan kant is, dat je je zwangerschapskilo's kwijtraakt of wat dan ook.

Madivi. Wat fijn dat je mannen het zo goed doen.

quote:

Op woensdag 16 maart 2016 03:12 schreef Madivi het volgende:
De mannen doen het naar omstandigheden nog steeds héél erg goed. Wonderlijke is dat de grootste het nog het moeilijkste heeft (beetje apneu, beetje afgevallen),

Afvallen is normaal, geen reden voor zorgen

quote:

Op donderdag 17 maart 2016 04:07 schreef Madivi het volgende:
Nou, hoe snel kan het gaan... De artsen hebben bepaald dat ze morgen naar het ziekenhuis bij mij in de buurt gebracht worden. Opzich positief dat ze het zo goed doen dat ze dat al aan kunnen, anderzijds vind ik het heel spannend ze zo iets stressvols aan te doen.

Helaas betekent het ook vanaf morgen ontslagen uit het ziekenhuis. Ik vind t eigenlijk echt bizar dat ik geacht word het zelf te redden, 2x per dag op en neer te kunnen rijden en alles wat erbij komt, terwijl ik amper kan lopen van de pijn aan bekken en hechtingen. Maar goed, it's all about the money hè.

Ik hou me maar vast aan het idee dat ze over aantal weken in hun bedjes naast me wakker worden met kusjes van mama in plaats van pijnlijke infusen, sondes etc.

Inderdaad spannend! Maar ze doen het alleen als ze er echt aan toe zijn!
Sterkte met het thuis zijn en heen en weer rijden! De eerste dag thuis vond ik echt verschrikkelijk. Daarna went het. Al is het natuurlijk niet leuk! Dat ze snel verlost zijn van al die vervelende infuusjes, sondes etc! En dat ze snel met je mee naar huis mogen.
En dan gaat de tijd snel. Hier zijn ze vandaag al 1 jaar. En ze doen het ongelofelijk goed.

quote:

Op donderdag 17 maart 2016 04:07 schreef Madivi het volgende:
Nou, hoe snel kan het gaan... De artsen hebben bepaald dat ze morgen naar het ziekenhuis bij mij in de buurt gebracht worden. Opzich positief dat ze het zo goed doen dat ze dat al aan kunnen, anderzijds vind ik het heel spannend ze zo iets stressvols aan te doen.

Helaas betekent het ook vanaf morgen ontslagen uit het ziekenhuis. Ik vind t eigenlijk echt bizar dat ik geacht word het zelf te redden, 2x per dag op en neer te kunnen rijden en alles wat erbij komt, terwijl ik amper kan lopen van de pijn aan bekken en hechtingen. Maar goed, it's all about the money hè.

Ik hou me maar vast aan het idee dat ze over aantal weken in hun bedjes naast me wakker worden met kusjes van mama in plaats van pijnlijke infusen, sondes etc.

Hey Madivi, ik kwam hier even lurken hoe het met jullie ging . Doen ze in het ziekenhuis waar je heen gaat niet aan rooming in toevallig? Dan wordt er een bed in de couveusesuite voor jou neergezet en mag je dag en nacht blijven als je wil. Misschien de moeite waard om eens te informeren, dan heb je in elk geval de mogelijkheid om eens een nachtje te blijven als je wil..

Heel veel sterkte en succes in elk geval, het lijkt me erg pittig zo. Wel heel fijn dat ze het al zo goed doen !

Sterkte Madivi! Niet leuk als je je kindjes achter moet laten. Wel heel fijn dat het zo goed gaat dat ze naar een ander ziekenhuis mogen!
Hier was rooming in ook niet echt een optie want nog een kindje thuis.

Ik heb dus wel gekozen voor kolven in plaats van slaap en daar helemaal geen spijt van gehad. Ja het is zwaar maar het is wel te doen. Maar dat is helemaal aan jou, hoe jij je daarbij voelt. Voor je productie is het wel heel belangrijk om toch s nachts te kolven.

Ha Madivi, ik kwam even bijlezen hoe het nu gaat. Wat fijn dat jullie nu in een ziekenhuis wat dichterbij zijn, een heel spannende reis lijkt me! En slaap jij vanaf nu dan in je eigen huis? Ik ben blij te lezen dat je jongens het zo goed doen!

quote:

Op vrijdag 18 maart 2016 07:49 schreef Madivi het volgende:
Kyara, hoe lang duurde het bij jou voordat alles genoeg op gang was om ze beide volledig bv te geven? Ik probeer idd ook de nachten door te kolven, er zit dan wel 4 uur tussen. Ik lever nu net genoeg voor beide, hoop dat vandaag een rustiger dag wordt, zodat productie oploopt. Gelukkig heeft de afdeling dagelijks een lactatiekundige rondlopen die heel actief meekijkt.

Wat een spannende dag hebben jullie gehad zeg. Hopelijk brengt het in het nieuwe ziekenhuis iets meer rust.

Hier ging het wel redelijk vlot, dag 2 druppels, dag 3 bodempje en dan 5 of 6 op volledige moedermelk. Dat dus ook na vroeggeboorte maar ook na keizersnede.

In de nacht kolfde ik ook maar 1 keer hoor. s Avonds laat, s nachts een keer en dan s ochtends vroeg meteen. Op de rustige momenten probeerde ik dan wel om de 2 uur te kolven zodat ik op minimaal 8 keer kolven per dag uitkwam. Om productie op te krikken kun je ook clusterkolven. Dit deed ik vaak in de avond in het ziekenhuis. Na het bezoekuur, tv aan en dan even 1 a 1,5 uur clusterkolken. Was voor mij ook meteen even verplicht rust pakken dus uiteindelijk kwam het mijn herstel ook wel ten goede

Meer info over clusterkolven vindt je hier (ik deed de 2e techniek)