Zwangerschap en geboorte deel 1640

Svane, wat ga je hard joh! 12 weken!

Hahaha dat van die verbaasde mensen is precies wat ik steeds heb in de stad En als je dan zegt dat je niet de hele dag binnen gaat zitten wachten, krijg je een "Hoezo niet?" Ja hallo! Ik ga een beetje zitten wachten zeker.. In m'n eentje ga ik niet zo ver weg, even op de scooter naar 't centrum of zo, maar met m'n lief of ouders erbij zie ik het probleem niet zo. Ik trek alle haren uit m'n hoofd anders hier thuis op de bank! Niks voor mij, binnen zitten Gelukkig is m'n lief nu twee dagen vrij

Hoe meer de dag vordert, hoe benieuwder ik ben naar welke vk er zo tegenover me zit. Ik zie er echt een (klein) beetje tegenop. De helft van 't team is helemaal ok, de andere helft.. not so much.. Ben benieuwd.

Ah joh, vooral benadrukken hoezeer je er nog van geniet, dan kan er weinig gezeurd worden toch?

Ik vond het ook echt een soort van gratis tijd waarin alles nog even gewoon kan. Heerlijk! Mijn vriend was ook vrij, alles was helemaal klaar dus we hoefden echt helemaal niks. Zo zen!

quote:

Op dinsdag 1 december 2015 10:38 schreef LadyBlack het volgende:
Ah joh, vooral benadrukken hoezeer je er nog van geniet, dan kan er weinig gezeurd worden toch?

Die Italiaanse vriend van jou hahaha! Ja mensen verwachten toch dat je als een vogeltje op je nestje blijft broeden

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Kortom, een hoop gemiep om niks

Spreek je bij jullie niet af met een bepaalde vk? Bij ons wisten ze al van tevoren wie er spreekuur had, dus dan was de afspraak 'maandag 10.00 bij E.' ofzo. Ze probeerden ook te regelen dat alle vks in de praktijk je ongeveer even vaak zagen (er waren er 3).

Maar laat je niet ompraten; benadruk wat jij wil!

Edit: http://kiind.nl/article832/
Interessant artikel hierover!

[ Bericht 19% gewijzigd door SaskiaR op 01-12-2015 10:58:02 ]

Als je niet gestript wilt worden word je niet gestript, klaar! Gaat je vriend mee?

Dat aangeprate gevoel herken ik wel hoor. Zo voelde ik me ook als ik bij een babydump oid stond en géén aerosleepmatras of willekeurig wel ander allerduurst product kocht..... Heel erg vervelend.

Maargoed, dit gaat over jouw lijf, en daar heb je toevallig zelf het laatste woord over, tenzij je bewusteloos bent. Dus geef t maar gewoon duidelijk aan.

Saskia, dat doen ze wel eens, maar dan zit er heel vaak toch nog iemand anders Nu weet ik 't niet, omdat de afspraak op 't laatste moment is omgezet (omdat ik eerder moest komen i.v.m. bloeddruk etcetera)

Ja gelukkig is het mijn eigen keuze! Anders waren er toch al een hoop dingen gebeurd waar ik het helemaal niet mee eens ben. Ik laat me niet zo snel ompraten. Maar toch zie ik bij dit soort dingen steeds op tegen het 'gevecht' Ik ben zwanger, niet ontoerekeningsvatbaar en het is (nu ik bij kennis ben) aan MIJ om eventuele risico's te overwegen en keuzes te maken. Doorduwen helpt niet en zorgt er alleen maar voor dat ik me niet gehoord voel (en bij sommige VK's zelfs overweeg om gewoon niet open te doen als zij dienst hebben tijdens mijn bevalling ).

Wel fijn om nog even zo opgepept te worden voor de afspraak Ik moet er misschien gewoon een yell van maken van te voren Wie is verantwoordelijk? IK! Wie mag dus kiezen? IK! Kindje ligt ondertussen lekker te wiebelen, ik vind 't nog steeds allemaal prima gaan en met die instelling ga ik naar de VK

Wat rot Bloesem. Geef direct bij aanvang aan de afspraak aan dat je een vervelend gevoel aan de vorige keer hebt overgehouden en dat je het gevoel hebt dat er niet naar je geluisterd is. En dat je dat bij deze afspraak nu wél wilt. Maar, het is ook de taak van een zorgverlener om je te wijzen op risico's en gevolgen. Alleen ik snap wat je bedoelt met dat er niet naar je geluisterd wordt, ik heb zo'n gesprek ook gehad.
Ik denk dat een douala trouwens wel echt iets voor jou had kunnen zijn, maar dat is nu een beetje laat. Ik kon mijn grenzen heel goed bewaken maar niet toen ik op 10 cm ontsluiting zat.
Is het je bedoeling trouwens om bij serotoniteit ook thuis te bevallen?

quote:

Op dinsdag 1 december 2015 11:14 schreef Mariposas het volgende:

Is het je bedoeling trouwens om bij serotoniteit ook thuis te bevallen?

Bij onze praktijk mocht dat niet eens... als je over de 42 weken was, moest je in het ziekenhuis bevallen, dan weigerden ze om je thuis te helpen.

quote:

Op dinsdag 1 december 2015 11:17 schreef SaskiaR het volgende:

[..]

Bij onze praktijk mocht dat niet eens... als je over de 42 weken was, moest je in het ziekenhuis bevallen, dan weigerden ze om je thuis te helpen.

Volgens de landelijke (NVOG) richtlijn hoort een serotiene zwangerschap ook in de tweede lijn, een eerstelijnsverloskundige die zich niet aan deze richtlijn houdt kan ern maatregel of berisping krijgen, even kort door de bocht gezegd. Maar ik vroeg me af wat Bloesem's standpunt hierin was.

quote:

Op dinsdag 1 december 2015 11:14 schreef Mariposas het volgende:
Wat rot Bloesem. Geef direct bij aanvang aan de afspraak aan dat je een vervelend gevoel aan de vorige keer hebt overgehouden en dat je het gevoel hebt dat er niet naar je geluisterd is. En dat je dat bij deze afspraak nu wél wilt. Maar, het is ook de taak van een zorgverlener om je te wijzen op risico's en gevolgen. Alleen ik snap wat je bedoelt met dat er niet naar je geluisterd wordt, ik heb zo'n gesprek ook gehad.
Ik denk dat een douala trouwens wel echt iets voor jou had kunnen zijn, maar dat is nu een beetje laat. Ik kon mijn grenzen heel goed bewaken maar niet toen ik op 10 cm ontsluiting zat.
Is het je bedoeling trouwens om bij serotoniteit ook thuis te bevallen?

Ja de volgende keer ga ik een doula zeker overwegen. Ik heb er een aantal in de buurt bekeken hier, maar er was op dat moment niet eentje die goed voelde en die te betalen was ( ) dus dat hebben we toen even gelaten. Gelukkig krijg ik hele goede begeleiding en steun vanuit mijn huisarts (die opgeleid is tot gynaecoloog, dat scheelt haha) En zijn m'n lief en mensen in mijn omgeving heel goed op de hoogte van mijn wensen, mocht er iets gebeuren waardoor ik niet meer goed aanspreekbaar ben.

In principe wil ik ook dan thuis bevallen, maar wel met oog voor de situatie. Mijn kindje heeft echt voorrang op alles! Ik begrijp de risico's en wil wel CTG en echo laten doen rond 42 weken en afhankelijk daarvan eventueel ingrijpen. En dan het liefst zo 'natuurlijk' mogelijk ingrijpen (voor zover iets als strippen natuurlijk is) Maar zoals Saskia zegt, het mag niet. Het is echo+CTG met 41+5 en overdragen en inleiden met 42 weken. Ze zei (na mijn vraag over minder invasief en synthetisch ingrijpen): "Nou ze willen heel misschien je vliezen wel breken, maar dan moet je ontsluiting hebben en als je dan niet binnen een uur stevige weeën hebt, word je toch aan het infuus gehangen" Daar zit voor mij trouwens ook het grote dilemma w.b. strippen. Als alles in orde is, wil ik inleiden koste wat kost voorkomen. Het lijkt erop dat dat bijna niet KAN als je met 42 weken nog zwanger bent. Ga ik me dan deze week laten strippen, laat ik checken of ik al ontsluiting heb of wacht ik af tot 42 weken met het risico om 'gedwongen' ingeleid te worden? Ennn dat dilemma is voor mij zo pijnlijk, want ik wil het allemaal niet. Dus hoe gerust ik er ook op ben dat ze komt wanneer ze komt en dat alles gaat zoals het hoort te gaan, ik merk dat ik toch steeds vaker denk: nou hup, kom maar gewoon, dan kunnen we die situatie in elk geval vermijden.

Vind je strippen dan echt zo invasief Bloesem? ik bedoel, om een inleiding en synthetische hormonen te voorkomen?

Voor zover ik begrepen heb doet strippen doorgaans alleen iets als het lichaam en kind al wel klaar zijn voor bevallen. Daarom heeft strippen met 39 of 40 weken, zoals bij mij, meestal geen zin...

quote:

Op dinsdag 1 december 2015 11:47 schreef kwakz0r het volgende:
Vind je strippen dan echt zo invasief Bloesem? ik bedoel, om een inleiding en synthetische hormonen te voorkomen?

Voor zover ik begrepen heb doet strippen doorgaans alleen iets als het lichaam en kind al wel klaar zijn voor bevallen. Daarom heeft strippen met 39 of 40 weken, zoals bij mij, meestal geen zin...

Ja, ik vind strippen wel invasief (ik vind toucheren al invasief ) Immers, als het lichaam en kindje er klaar voor zijn, waarom zou ik dan niet gewoon afwachten i.p.v. ingrijpen? Ik wil overigens niemand die wel heeft gekozen voor strippen hiermee opzij zetten, want ik vind dat ieder voor zich die keuze mag maken en ik vind 't wel een begrijpelijke keuze en de minst schadelijke (zeker als je helemaal klaar bent met de zwangerschap). Maar als ik met strippen een inleiding kan voorkomen en dat de enige andere optie is, wil ik het wel serieus overwegen.

Bloesem, ik vind het heel goed dat je zo duidelijk voor ogen hebt wat je wil en wat je niet wil en ik hoop ook echt oprecht dat het allemaal zo mag en kan gaan.
Maar hou je er wel rekening mee dat de meeste bevallingen uiteindelijk toch anders lopen dan je in eerste instantie had gehoopt? En dat zeg ik niet om je te ontmoedigen, maar om je wat meer ademruimte te geven. Als je een marge inbouwt in je eigen verwachtingen, dan hoeft de teleurstelling als het toch anders loopt wellicht niet zo groot te zijn.

quote:

Op dinsdag 1 december 2015 12:01 schreef Stormqueen het volgende:
Bloesem, ik vind het heel goed dat je zo duidelijk voor ogen hebt wat je wil en wat je niet wil en ik hoop ook echt oprecht dat het allemaal zo mag en kan gaan.
Maar hou je er wel rekening mee dat de meeste bevallingen uiteindelijk toch anders lopen dan je in eerste instantie had gehoopt? En dat zeg ik niet om je te ontmoedigen, maar om je wat meer ademruimte te geven. Als je een marge inbouwt in je eigen verwachtingen, dan hoeft de teleurstelling als het toch anders loopt wellicht niet zo groot te zijn.

Jazeker En mijn 'motto' is gewoon dat mini voor alles gaat. Zij/haar gezondheid is in alles leidend (ok en de mijne ook natuurlijk) Maar zo ver er een keuze is op dat moment, ben ik liever goed voorbereid dan dat ik overrompeld wordt door 'wat nu?'

Dus stel ze heeft in het vruchtwater gepoept (steeds hogere kans inmiddels ) ga ik zonder morren naar 't ziekenhuis. Is het te krap voor haar, laat ik ingrijpen. En slik ik nu keurig, tegen al mijn principes in, een antibioticakuur tegen blaasontsteking. Zij staat echt op één, maar ook daarom wil ik 'nutteloze' ingrepen het liefst vermijden en zo bewust mogelijk handelen.

Wat kwakz zegt als je lijf er niet klaar voor is gebeurt er niks. Probeer anders eens seks te hebben

Maar hopelijk komt ze snel uit zichzelf. Het is idd vreselijk als je zo tegen alles in moet roeien

Ik ben overigens anderhalve week regelmatig gestript tot ik blauw was maar er gebeurde precies niks. Na het breken van de vliezen had ik binnen vier uur een baby

Ik zou niet weten waarom je meteen na een uur weeenopwekkers zou moeten krijgen als alles prima in orde is met jou en je kind? Dit kan je gewoon weigeren hoor. Ik vind het ook erg jammer dat ik weeopwekkers heb gekregen, er was gewoon geen enkele reden voor, had gewoon moeten wachten op persweeën. Bevallen kost nu eenmaal geduld, zeker bij een eerste.
En gedwongen worden om ingeleid te worden, dat zal niet zomaar gaan. Daar is in beginsel jouw toestemming voor nodig. Wel zal je vanaf 42 weken overgaan naar de 2e lijn en is een thuisbevalling daarmee van de baan (tenzij je een vk vindt die wel voor een thuisbevalling wilt gaan).
Ik herken je gevoel, ik zou wel in het ziekenhuis bevallen, maar ik wilde absoluut dat de bevalling spontaan zou beginnen en in de 1e lijn zou plaatsvinden. Daardoor voelde ik me al met 40 weken wat onrustig worden. Uiteindelijk nergens voor nodig geweest, want bevalling begon met 40+2.
Strippen vanaf 41 weken zou voor mij persoonlijk een goede optie zijn, omdat ik het niet als invasief beschouw. Strippen geeft alleen het laatste zetje, het doet vrij weinig als je lichaam er niet klaar voor is, en het is aangetoond dat strippen met 41 weken zorgt voor meer kans op spontaan begonnen bevallingen. Bovendien wordt de baarmoedermond rijper, indien een inleiding toch noodzakelijk is, zijn er minder prostaglandinen nodig bij aanvang. Maar ik snap alsnog je gevoel. Liefst helemaal niets natuurlijk. Het zal toch een zekere risicoinschatting zijn, wat je al zegt. Strippen om thuis te kunnen bevallen, of gestript worden terwijl de bevalling ook spontaan voor 42 weken op gang zou zijn gekomen. Nouja in het laatste geval zal je nooit hebben geweten of het spontaan voor 42 weken zou zijn begonnen.

Oh één aanvulling op bovenstaande: wat me tegenstaat is dus niet zozeer het ingrijpen waar dat nodig is, maar iets op een bepaalde manier doen, omdat ze dat nou eenmaal altijd zo doen en daarmee voorbij gaan aan wie er tegenover ze zit. Sterker nog, mensen het gevoel proberen te geven dat ze onbekwaam zijn en zelf geen keuze hebben. En dat vind ik heel moeilijk. Ik ben graag goed geïnformeerd (of ik nou wel of geen keuze heb) en maak graag een bewuste overweging waar dat kan. Dat maakt me misschien wel lastig voor de vk, maar niet onbekwaam als moeder en zo voelt dat soms wel.

Bloesem, ik herken heel veel van wat je schrijft. Ik ben uiteindelijk 12 dagen na de UD bevallen en had juist op de dag dat ik beviel een afspraak staan in het ziekenhuis om te praten over een inleiding. Dat wilde ik ook zo lang mogelijk rekken, maar ik had wel een afweging gemaakt van de risico's en besloten dat ik er dan wel mee akkoord zou gaan (bij 42 weken).
Ik heb er ook tot die dag voor gekozen me niet te latten strippen. Ik heb geen moeite op zich met die handeling (zoals ik ook geen moeite had met toucheren) maar ik wilde wel zo lang mogelijk gewoon afwachten tot mijn kind uit zichzelf kwam en me niet laten opjagen. vooral dat laatste was voor mij gevoelsmatig van belang. Zolang mijn kind het volgens alle metingen gewoon goed bij mij had, waarom dan haast maken? Uiteindelijk kwam ze dus op haar eigen moment, zonder ingrepen en na de bevalling bleek de placenta nog helemaal goed en was er niets aan te zien van een te lange zwangerschap. Het bevestigde natuurlijk mijn gevoel dat dit gewoon goed was zo.

Ik had me overigens wel neergelegd bij een ziekenhuisbevalling, had sowieso al gepland om niet thuis te bevallen maar in de geboortekliniek.

Het punt is denk ik dat je als je zeker bent van je zaak ook moet proberen je niet teveel te laten raken door een een vk die uitgaat van het protocol. Zij werken nu eenmaal op een bepaalde manier en dat jij dan het gevoel krijgt dat je ontaard bent, zit ook een beetje in jouw hoofd, toch? Neem aan dat ze dit niet letterlijk heeft gezegd. Misschien zeg ik het nu een beetje hard, maar het is zo zonde van je energie als je op die manier gaat denken. Het is een lastige tijd, dat herken ik sterk, waarbij je allerlei afwegingen moet maken, voor jezelf en voor je kind. Dat doe je met gevoel maar natuurlijk ook met je verstand. En een vk of een arts praat vooral vanuit dat laatste, denk ik. Dat is ook hun werk om dat te doen, want zij zijn daar verantwoordelijk voor.

quote:

Op dinsdag 1 december 2015 12:08 schreef Stormqueen het volgende:
Ik ben overigens anderhalve week regelmatig gestript tot ik blauw was maar er gebeurde precies niks. Na het breken van de vliezen had ik binnen vier uur een baby

Aha, dus zó word je mod!

quote:

Op dinsdag 1 december 2015 12:28 schreef Skittles het volgende:

[..]

Aha, dus zó word je mod!

Deze strepen zijn ook met +5 weken zwangerschap hoor. Vrijdag 6 weken volgens mijn eigen berekening.

Doe waar jij je goed bij voelt bloesem. Ik hoop dat je meisje snel uit zichzelf komt.

Ik ben net terug van termijnecho

Briljant hoeveel je al kunt zien zeg

Alles was geweldig, dus dat is mooi!
Uitgerekende datum is wel met 1 dag terug gezet
De 19e it is

quote:

Op dinsdag 1 december 2015 12:19 schreef Franny_G het volgende:
Het punt is denk ik dat je als je zeker bent van je zaak ook moet proberen je niet teveel te laten raken door een een vk die uitgaat van het protocol. Zij werken nu eenmaal op een bepaalde manier en dat jij dan het gevoel krijgt dat je ontaard bent, zit ook een beetje in jouw hoofd, toch? Neem aan dat ze dit niet letterlijk heeft gezegd. Misschien zeg ik het nu een beetje hard, maar het is zo zonde van je energie als je op die manier gaat denken. Het is een lastige tijd, dat herken ik sterk, waarbij je allerlei afwegingen moet maken, voor jezelf en voor je kind. Dat doe je met gevoel maar natuurlijk ook met je verstand. En een vk of een arts praat vooral vanuit dat laatste, denk ik. Dat is ook hun werk om dat te doen, want zij zijn daar verantwoordelijk voor.

Wat zeg je dat weer goed!