Hoe zwaar heb je het gehad, objectief gezien?

-Familie 10/10
-Sociaal 10/10
-Liefde 10/10
-Economisch 10/10
-Gezondheid 10/10

gr gr

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2015 23:47 schreef Neverknown het volgende:
-Familie 10/10
-Sociaal 10/10
-Liefde 10/10
-Economisch 10/10
-Gezondheid 10/10

gr gr

R&P is geen speeltuin.

Eigenlijk scoort alles prima behalve de gezondheid. De gewrichtsproblemen zijn best wel vervelend te noemen. Het is niet altijd even leuk om op slechte dagen als een oud omaatje rond te strompelen terwijl ik nog geen 40 ben. Ook is het soms vervelend dat het niet aan de buitenkant te zien is voor buitenstaanders waardoor ik soms wat onhandig kan overkomen (kan bv niet al teveel met mijn handen als ik last heb, het fijnere werk of kracht zetten ermee gaat dan gewoon niet).
Maar het is wat het is, ik richt mezelf op de goede dagen en laat de slechte dagen maar snel achter me.

-Familie nu 7,5, vroegah een 5.
Had geen contact met m'n pa want was een ass. Nu wat bijgetrokken.

-Sociaal 9. Fantastische vrienden.

-Liefde 9. Lange relaties gehad gescharreld en alles tussendoor. Nu tweeënhalf jaar samen en samenwonend. Heel gelukkig.

-Economisch 6. Houdt niet over.
-Gezondheid nu 6,5. Vroeger 3. Jaren niet serieus genomen met pijnklachten, kwam maandelijks bij de huisarts en die gaf me paracetamol en een boze blik. Na vijf jaar in ziekenhuis terecht gekomen en eindelijk diagnose. Wel chronisch dus meh. Daarna nog jaren lopen kutten en en operatie. Nu, laatste maanden gaat het eindelijk beter. Maar nog steeds pijn en ongemak.

Ik moet wel toegeven dat ik vaak erg moet zuchten van verhalen over een vreselijk moeilijke jeugd. Vraag je door dan gaat het toch vaak over 'weinig geld in het gezin', 'mijn ouders begrepen mij niet' of zelfs 'ik moest altijd mijn huiswerk maken en mijn kamer opruimen'..

Ja, ieder huisje heeft recht op zijn eigen kruisje maar een beetje relativeren zou voor sommige mensen weleens goed kunnen zijn.

quote:

Op donderdag 29 oktober 2015 09:31 schreef Ouder1 het volgende:
Ik moet wel toegeven dat ik vaak erg moet zuchten van verhalen over een vreselijk moeilijke jeugd. Vraag je door dan gaat het toch vaak over 'weinig geld in het gezin', 'mijn ouders begrepen mij niet' of zelfs 'ik moest altijd mijn huiswerk maken en mijn kamer opruimen'..

Ja, ieder huisje heeft recht op zijn eigen kruisje maar een beetje relativeren zou voor sommige mensen weleens goed kunnen zijn.

Relativeren is ook een kunst, iets dat je wel of niet meekrijgt in opvoeding.
Hoe je iets ervaart is heel persoonlijk. Het ene kind vindt dat een ouder streng was, een ander voelt zich onbegrepen en ongeliefd.

quote:

Op donderdag 29 oktober 2015 11:29 schreef MevrouwPuff het volgende:

[..]

Relativeren is ook een kunst, iets dat je wel of niet meekrijgt in opvoeding.
Hoe je iets ervaart is heel persoonlijk. Het ene kind vindt dat een ouder streng was, een ander voelt zich onbegrepen en ongeliefd.

Beiden vind ik dus geen reden om je jeugd een zware onvoldoende te geven of er op je 50ste nog over te klagen.
Ja, ieder huisje heeft recht op zijn eigen kruisje.. maar kom op zeg. Als dat alles is dan valt het nog wel mee. Niet geweldig, best lastig maar daar blijft het ook bij. Je noemt jezelf toch ook niet arm omdat je geen maserati kunt kopen zonder te sparen?

quote:

Op donderdag 29 oktober 2015 09:31 schreef Ouder1 het volgende:
Ik moet wel toegeven dat ik vaak erg moet zuchten van verhalen over een vreselijk moeilijke jeugd. Vraag je door dan gaat het toch vaak over 'weinig geld in het gezin', 'mijn ouders begrepen mij niet' of zelfs 'ik moest altijd mijn huiswerk maken en mijn kamer opruimen'..

Ja, ieder huisje heeft recht op zijn eigen kruisje maar een beetje relativeren zou voor sommige mensen weleens goed kunnen zijn.

Waar lees je dat hier dan?

quote:

Op donderdag 29 oktober 2015 13:52 schreef LadyOracle het volgende:

[..]

Waar lees je dat hier dan?

quote:

Op donderdag 29 oktober 2015 11:29 schreef MevrouwPuff het volgende:

[..]

Relativeren is ook een kunst, iets dat je wel of niet meekrijgt in opvoeding.
Hoe je iets ervaart is heel persoonlijk. Het ene kind vindt dat een ouder streng was, een ander voelt zich onbegrepen en ongeliefd.

Ik doelde meer algemeen van klaagzangen die ik ergens lees of hoor.
Hier ook wel een beetje zoiets; deze twee bijvoorbeeld:

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2015 20:31 schreef 9h05t het volgende:
-Familie (3/10)
Ik kom niet echt goed overeen met mijn familie.
Mijn ouders zijn behoorlijk rijk en zelfstandig waardoor ik financieel niets te kort kwam maar ik ben anders dan mijn ouders. Ik denk meer en dieper na over onderwerpen en voor mij is geld en het huisje tuintje boompje leven niet en hierdoor heb ik vaak problemen met hen. Hierdoor was ik als tiener niet te genieten en bleef ik dagen van huis. Na mijn middelbaar heb ik besloten iets te gaan maken van mijn leven en ben ik gaan verder studeren en heb uiteindelijk mooie diploma's gehaald.
De breuk met mijn familie is nog steeds merkbaar en op de verplichte dagen na zien we elkaar nauwelijks.

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2015 21:31 schreef Sneeuw-Leeuw het volgende:
-Familie (4)

Heb geen band met ze en pas totaal niet bij ze. Ze zorgen goed voor me materialistisch ik bedoel drinken en eten, emotioneel niks.

Maar misschien zijn dit pubers met een zwarte bril op?

quote:

Op donderdag 29 oktober 2015 15:49 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Ik doelde meer algemeen van klaagzangen die ik ergens lees of hoor.
Hier ook wel een beetje zoiets; deze twee bijvoorbeeld:

[..]

[..]

Maar misschien zijn dit pubers met een zwarte bril op?

Uit één van de verhalen blijkt duidelijk dat het niet om een puber gaat (en van de ander weet ik dat het geen puber is).

Persoonlijk lijkt het mij best erg om totaal geen band te voelen met je ouders/familie (of ik vind het in zo'n geval in ieder geval best logisch dat je dat aspect een laag cijfer geeft). Ouders die er alleen in materieel opzicht voor hun kind(eren) zijn mishandelen hun kind(eren) in emotioneel opzicht.

-Familie 8/10. Ik kan het eigenlijk met de helft van mijn familie maar goed vinden. Maar degene waarmee ik het goed kan vinden, zullen altijd klaar staan. Ik vertrouw ze compleet.

-Sociaal 6/10. In het verleden veel vrienden verloren omdat ik niet "populair genoeg" was. Nu gaat het redelijk 2 beste vrienden maar wonen helaas ver weg. Vriendschappen zijn nog moeilijk omdat ik toch de angst heb dat ze me laten vallen of dat ze elkaar allemaal leuker vinden dan mij.

-Liefde 9/10. Best wel goed. Genoeg vriendjes gehad en ben nu verloofd.

-Economisch 6/10. Voor mij gaat goed. Heb alleen mensen financieel uit de brand moeten helpen door hun schulden te moeten betalen anders werden ze het huis uitgezet.. Ik krijg het uit eindelijk wel terug alleen dit duurt jaren. Aan de ene kant wel spijt van gehad aangezien het daardoor langer duurt voordat ik een huis kan kopen...

-Gezondheid 9/10. Ik mag niet klagen.. 1x geopereerd en 1x wat gebroken.

quote:

Op donderdag 29 oktober 2015 15:49 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Ik doelde meer algemeen van klaagzangen die ik ergens lees of hoor.
Hier ook wel een beetje zoiets; deze twee bijvoorbeeld:

[..]

[..]

Maar misschien zijn dit pubers met een zwarte bril op?

Ik ben geen puber, tenminste niet volgens leeftijd
Ga ook niet zeggen dat ik geen fijne jeugd heb gehad enkel mijn familie....
Als puber is het ergens normaal dat je niet steeds een super relatie hebt met je ouders maar ben nu 31 en naar mijn mening toch oud genoeg om te kunnen relativeren en een besluit te vormen

Familie 3/10
Ik kom uit een typisch tokkiedorp en aan mijn directe familie is dat goed merkbaar. Heb goed contact met mijn ouders en zus; en met een enkele oma en tante, die ik maar ééns per half jaar zie, kan ik het ook wel vinden. Voor de rest met heel de familie gebroken. Vervelende lui waar ik op den duur alleen nog maar last van had.

Sociaal 5/10
Ik heb een schat van een vriendin en een goede vriend die ik eens in de 2 á 3 maanden zie. Toch had ik graag een actiever sociaal leven gehad maar het wil maar niet lukken, ondanks dat ik vrij veel onderneem en onder de mensen probeer te komen.

Liefde 10/10
Mijn allereerste relatie heeft bijna 8 jaar geduurd maar daar is abrupt een einde aan gekomen doordat mevrouw buiten de deur ging 'snoepen'. Daar ben zelfs ik, normaliter de nuchterheid en stressbestendigheid zelve; wekenlang kapot van geweest. Achteraf ben ik er zelfs wel blij om dat het met die meid niks geworden is, want eigenlijk pasten we sowieso niet echt meer bij elkaar en met mijn huidige vriendin ben ik er dubbel en dwars op vooruit gegaan.

Economisch 8/10
Met mijn uit de hand gelopen hobby waarmee ik ook nog bovenmodaal verdien heb ik niet te klagen. Mijn top is ook nog lang niet bereikt. Verder leef ik vrij zuinig en geef ik alleen maar ééns per jaar flink geld uit aan een rondreis / vakantie; ik heb niks van gadgets in huis, rij in een ouwe tweedehands auto van 10 jaar oud, heb mijn allereerste LCD TV nog die inmiddels bijna 14 jaar oud is, en ik geef niks om de nieuwste smartphones. Uitgaven liggen dus erg laag. 'Maar' een 8 omdat het altijd beter kan natuurlijk.

Gezondheid 10/10
Sport veel en heb verder ook geen noemenswaardige klachten. Kerngezond dus.

36 / 50 oftewel een ruime 7.

Ik vind dat niet objectief te beoordelen... Dan zou je zelfs geografische coördinaten moeten opgeven. Iemand in oorlogsgebied zal al ook wel ouders en misschien nog meer familie hebben zien omgekomen, maar zoals iedereen in Afghanistan of de Gaza strook, denk ik dan. Terwijl er bij mij van buitenaf toch wel enerzijds meer gewicht werd aan gegeven (in België is het zeldzaam om op je 26ste geen ouders meer te hebben), maar ook minder begrip. Ik zie de Belgen nog niet zo snel in opstand komen omdat het zelfmoordcijfer zo hoog is, of omdat er ook wel een vierde wereld is, terwijl in gebieden waar iederéén onderdrukt wordt er meer sociale cohesie is in dat lijden en men misschien een hoger cijfer zal geven aan bepaalde zaken...
Ik zou zeggen, geven jullie maar een cijfertje, maar dat zou wel eens deprimerend kunnen uitdraaien aangezien in België en Nederland een aantal zaken als erger zouden worden bestempeld en dat meteen ook pejoratief is. Te veel levenservaring is niet wenselijk, heeft levenservaring me inmiddels geleerd.

-Familie

Mijn moeder stapte uit het leven toen ik 16 was. Mijn vader kwam een jaar later om bij een verkeersongeluk. Mijn moeder had al geen contact meer met haar familie, want ze was eigenlijk weggelopen naar mijn vader, thuis niet meer welkom omdat ze relatief jong zwanger was. Na het overlijden van mijn vader heb ik nog even contact gehad met zijn familie. Hij heeft twee zussen, maar geen één wou me in huis nemen, waarop de bijzondere jeugddienst op aanspoorde dus. Geen van beiden zo geld hebben om "nog een kind te laten studeren" en er was geen plaats in hun huizen. Dat is goed mogelijk, maar als nog geen week na het overlijden van je papa, komt vertellen dat je mama hem erin luisde door opzettelijk de pil niet te nemen en zich zo aan hem te strikken, dat mijn papa mij aanvankelijk niet wou dus, leek het mij toch beter om hen op afstand te houden. Zij hebben overigens heel andere visies dan ik. Zij stemmen NV-A of VB, en klagen als sinds mijn geheugen over vuile migranten en luie werklozen, terwijl ze zelf eigenlijk niet zoveel voorstellen. Zij waren ook zeer strikt in hoe rolverdeling, kleding en gedrag tussen mannen moest zijn. Daardoor vonden zij dat mijn moeder een slechte echtgenote en moeder was.

-Sociaal

Mijn sociale kringen en vriendengroepen zijn veranderd door de jaren heen. De laatste maal drastisch toen de relatie tussen mijn ex en mij stuk liep. Er was een groep gemeenschappelijke vrienden waarmee we optrokken, en die heb ik sinds de bruek eigenlijk niet meer gezien (dat kwam van hun kant).
Het laatste jaar trek ik met heel andere mensen op, vooral vrouwen, terwijl ik vroeger meer met jongens optrok. Vroeger gingen vriendschappen meer om gemeenschappelijke hobby's, nu gaat het meer om gemeenschappelijke visies en om vriendschap zelf. Zaken voor elkaar doen, er voor elkaar zijn, een soort van samenhorigheid. Dat is wel eigenlijk nieuw voor me, dat vriendschap toch dieper kan gaan.


-Liefde

Ik heb nog niet zoveel relaties gehad eigenlijk. Mijn eerste vriendje heeft mij niet zo lang na het overlijden van mijn papa gedumpt. Achteraf geen verlies gebleken: hij deed meermaals uitlatingen als "mensen die zelfmoord plegen zijn eigenlijk laf" als ik over mijn mama praatte.
Hij zei ook letterlijk dat hij het niet aankon om samen te leven met iemand die nu ook nog haar papa was verloren.

NIet lang daarna leerde ik iemand op school kennen, en dat was direct vuur en vlam. Ik heb wel aan hem te danken dat ik weg kon komen van een pedofiele leerkracht. Na een paar maanden bleek hij zelf nogal rare dingen te doen, veel naar porno kijken, met andere meisjes bezig, zeer op uiterlijk en sex gericht. Hij heeft mij uiteindelijk laten vallen voor een meisje van 14, terwijl hij zelf 20 was.

Daarna heb ik een tijdje een lieve vriend gehad. We waren elkaars tegenpolen, wat aanvankelijk voor de nodige variëteit zorgde maar uiteindelijk te veel onoverbrugbare interesses, hobby's en levensvisies meebracht. Ik draag hem wel een warm hart toe en we gingen als vrienden uit elkaar.

Mijn laatste relatie is nu ongeveer een jaar afgelopen. Met hem was ik vijf jaar samen. Hij kreeg een ongeluk en zat een tijd aan intensieve zorg en een rolstoel gebonden. Ik heb mezelf daar te veel in weggecijferd. Mijn studie moest eraan geloven, al was dat ook een deel financiele tekortkoming, waardoor ik bijna dakloos was. Ik heb toen bij hem gewoon en voor hem kunnen werken officieel, als verzorgende en huishoudhulp, ookal was ik daartoe helemaal niet gediplomeerd. Toen het fysiek beter ging, begon onze relatie slechter te gaan. Hij ging naar stripclubs en flirtte met andere meisjes. Hij begon steeds meer ongenoegen over mij te spuwen, vooral over mijn uiterlijk en ons sexleven. Hij is vermoedelijk ook naar prostituees geweest.
We zouden normaal gezien deze week zijn gehuwd, maar het heeft niet mogen zijn...

Ik had inmiddels wel twee afspraakjes met andere mannen, maar ik blijf liever nog een tijdje alleen. Ik heb het moeilijk met vertrouwen.


-Economisch

Mijn ouders hebben niets nagelaten. Aanvankelijk kreeg ik OCMW-uitkering, dat is de laagste uitkering mogelijk. Dat was 720 euro per maand. Je moet dan alleen wonen. Als je een kamer in een huis huurt, en bijvoorbeeld een douche en keuken met iemand deelt, wordt het afgepakt. Ik studeerde grafische en na een jaar vond OCMW mijn studierichting niet in overeenstemming met de arbeidsmarkt, dus namen ze de uitkering weg. Toen ik bij mijn vriend kon wonen en werken, ging het een stuk beter. Daarna had ik een tijdje een voltijdse baan, en ging een kamer huren. In die periode heb ik wat geld opzij kunnen zetten met het oog op samenwonen en ons huwelijk. Toen mijn relatie afsprong en ik ook mijn baan verloor was het echt zwaar. Ik zat ook met een hoop kosten die mijn ex had gemaakt door het huurcontract te breken. Inmiddels twee baatjes gehad en alles is nu effen. Morgen ga ik solliciteren bij Albert Heijn. Ik doe ook vrijwilligerswerk met kinderen ondertussen. Ik hoop eigenlijk in de culturele sector aan een baantje te geraken, maar nu doe ik alles wat me wordt aangeboden.
Ik kan alles keurig betalen, maar ik zou wel graag eens wat meer weg kunnen, zoals een weekendje naar de zee of de Ardennen. Ik denk eraan om me in te schrijven op Couchsurfing, en zo ook naar Nederland, Duitsland of Noord-Frankrijk te kunnen voor een paar dagen, zonder dat het me veel hoeft te kosten...

-Gezondheid

Ik heb diabetes. Daarmee valt tot op heden een vrij normaal leven te leiden. Soms heb ik momenten dat ik heel veel moet plassen. Dat is dan ook plots zeer dringend. Die momenten zijn niet altijd even evident. Als ik in een winkel ben bijvoorbeeld, wordt de toegang tot het personeelstoilet geweigerd. Dan moet ik mijn koopwaar laten staan en naar buiten rennen, de rij aan de kassa met al die wagentjes voorbijsteken. Een keer was het in mijn broek, omdat een securityguard dacht dat ik wat had gestolen omdat ik rende. Hij hield me tegen, en liet me niet uitspreken. Ik zei dat hij mijn tas en jas kon nakijken terwijl ik naar het toilet holde, maar hij hield me met fysieke dwang tegen. Ik hield het niet meer en begon te plassen en te wenen tegelijk.
Doorgaans heb ik er weinig last van, al ben ik wel bang dat het misschien erger wordt en ik ooit aan de dialyse zal moeten. Afgezien daarvan heb ik best wel een goede conditie. Ik sport meerdere malen per week en ik eet gezond. Ik heb geen andere lichamelijke klachten. Dus ik ben wel blij hoor.

-Familie (10!)
Hele lieve familie, die me onvoorwaardelijk helpt. Ben heel blij met hen!

-Sociaal (6)
Mwah... kan beter. Als puber had ik niet zoveel aansluiting bij leeftijdsgenoten. Gewoon simpelweg andere interesses. Nu wordt dat wat meer, maar alsnog lang niet altijd. En ik ben niet zo goed in onderhoud, kan nogal opgeslokt worden door alle dagelijkse dingen. Zoals studie enzo. Dat gaat me zeker niet makkelijk af.
Wel een voldoende omdat ik blij ben met de contacten/vriendschappen die ik wel heb. En omdat ik steeds meer plezier krijg in het sociale... gaat me ook steeds makkelijker af. Dus mijn tijd komt nog wel. Daar geloof ik in.

-Liefde (6)
Als in een relatie... nooit gehad. Ik word tot nu toe gewoon niet verliefd. Maar daardoor ook niet te maken gehad met de keerzijden van een relatie. Dus dat tilt het cijfer weer wat omhoog.

-Economisch (6)
Ik ben helaas niet financieel onafhankelijk. Krijg wel de hulp die ik op dat gebied nodig heb. Het scheelt dat ik niet heel veel geef om bijvoorbeeld materiale zaken. Dus ik heb niet veel geld nodig om tevreden te zijn. Al is een beetje financiële zekerheid zeker wel lekker.

-Gezondheid (6,5)
Matig. Veel oorontstekingen gehad, daardoor nu (licht) slechthorend.
En vaak vermoeid/andere klachten door lyme. Maar al met al zou dat veel erger kunnen verlopen. Dus ik mag mijn lichaam dankbaar zijn en dat ben ik ook. Soms.

Op het puntje familie na dus geen heel hoge cijfers uitgedeeld, maar ook geen onvoldoendes.

Nu blijft het natuurlijk extreem subjectief hoe zwaar iemand het heeft gehad omdat sommige mensen lasten veel makkelijker dragen dan anderen . Maar ik zou een goede poging doen.

Familie 4 --> 8
Mag ik hier meerdere cijfers geven? It was a hell of a ride maar juist dankzij mijn broers en vice versa ons er door heen geslagen.

Ouders uit elkaar gegaan vanwege middelenmisbruik van moeders contact met vader gesaboteerd stonden wij er compleet alleen voor. Met broer jaar jonger en broertje vijf jaar jonger en zusje 3 jaar jonger. Alcohol, drugs, verwaarlozing, zelfmoordpogingen moeders, complete isolatie dat was ongeveer mijn leven tussen mijn 10e en 14e. Omgeving greep niet in omdat we alles binnenkamers hielden we waren namelijk als de doods om in een pleeggezin te belanden en uit elkaar gehaald te worden.

In de slechte perioden kwam letterlijk alles op schouders van mij en mijn oudste broertje terecht. Huishouden, jongere zusje en broertje naar school brengen, eten maken, pinpas van moeders jatten, eten sprokkelen en klaarmaken.Naar vier hebben mijn tante en oom ingegrepen en zij wij met een soort overleg tijdelijk bij hun gaan wonen. Exacte details staan mij amper meer bij eigenlijk allemaal vage waas. Contact met vader hersteld en broers en ik zijn daar gaan wonen zuster is altijd bij oom en tante blijven wonen.

Contact met vader is redelijk goed gegroeid maar er blijft voor eeuwig een soort afstand tussen ons omdat wij ons totaal in de steek gelaten voelden. Met moeders gaat het tegenwoordig allemaal redelijk goed maar het contact is ondanks wat pogingen niet bestendig gebleken. Contact met broers bestaat uit een extreem sterke band en niet het gevoel dat daar ooit wat tussen gaat komen.

Sociaal 8
Naast de nare gezinssituatie eigenlijk altijd een best rijk sociaal leven gehad woonde in groot dorp (10k inwoners) waar de meesten elkaar toch wel kenden. Altijd makkelijk vrienden gemaakt en hoewel veel oppervlakkig waren had ik ook nooit echte behoefte aan diepere vriendschappen. Rond mijn 20e toch een redelijk hechte vriendengroep opgebouwd en met als de meeste vriendengroepen redelijk verwaterd inmiddels maar met een paar jongens sta ik nog op hele goede voet.

Liefde 6
Ik ben op mijn 20e keihard verneukt door mijn eerste serieuze relatie die al mijn spaargeld heeft meegenomen en mij met een schuld heeft opgezadeld. Dat was allemaal tamelijk zuur maar allemaal wel weer overleeft. Inmiddels getrouwd (met een andere) en dat gaat allemaal wel mooi

Economisch 5
In mijn jeugd dus nooit een cent voor mijzelf gehad alles wat ik had verstopte ik en gebruikte in geval van nood (als geen eten meer in huis). Toen ik weer bij mijn vader woonde en geld ging verdienen nooit meer geldproblemen gehad altijd spaarzaam geweest. Daarna alles kwijtgeraakt aan ex en een fijne schuld 5/6k gekregen. Dit terwijl mijn werkgever ook nog es failliet ging op de koop toe.

Wel dat was even een pittige periode maar met veel uren draaien zuinig leven zeer snel weer met beide voeten op de grond.

Gezondheid (8,5)
Mijn lichaam houdt zich op wat blessures dankzij sporten eigenlijk perfect. Mijn rug doet soms zeer en ik heb enkele keren per jaar last van migraine. En enkele jaren terug een keer heel erg ziek geweest van een infectie waar ik goed van ben herstelt.

Drie keer met volle vaart van een fiets afgedonderd en wonderbaarlijk weinig aan overgehouden (deed wel fucking pijn). En owjah brildragend wat soms vervelend is maar daar dit alles is een hoog cijfer zeer zeker wel op zijn plek.

Eindconclusie:
Paar tropenjaren gehad in de jeugd op mijn 20e nog een keer een schop in de ballen van het leven gehad. Tropenjaren werkten nog lang door doordat ik geen opleiding aan kon . Maar uiteindelijk komt alles weer op zijn pootjes terecht.

Mocht ik morgen alles kwijtraken ben ik over een jaartje of twee wel weer terug

[ Bericht 67% gewijzigd door Kandijfijn op 30-10-2015 00:48:30 ]

quote:

Op donderdag 29 oktober 2015 19:08 schreef Wezentrijn het volgende:


-Gezondheid

Ik heb diabetes. Daarmee valt tot op heden een vrij normaal leven te leiden. Soms heb ik momenten dat ik heel veel moet plassen. Dat is dan ook plots zeer dringend. Die momenten zijn niet altijd even evident. Als ik in een winkel ben bijvoorbeeld, wordt de toegang tot het personeelstoilet geweigerd.

Kun je daar niet een afspraak over maken in je vaste winkels? Ik weet dat er vaak moeilijk over wordt gedaan, maar dat heeft te maken met veiligheid. Als je uitlegt waarom, maken ze misschien een uitzondering. Ik had vroeger vaste klanten in 'mijn' supermarkt omdat ze bij andere winkels niet mochten en bij ons wel. Het lijkt me heel vervelend, er wordt weinig rekening mee gehouden en het kan ontzettend gênant zijn.

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2015 00:39 schreef LadyOracle het volgende:

[..]

Kun je daar niet een afspraak over maken in je vaste winkels? Ik weet dat er vaak moeilijk over wordt gedaan, maar dat heeft te maken met veiligheid. Als je uitlegt waarom, maken ze misschien een uitzondering. Ik had vroeger vaste klanten in 'mijn' supermarkt omdat ze bij andere winkels niet mochten en bij ons wel. Het lijkt me heel vervelend, er wordt weinig rekening mee gehouden en het kan ontzettend gênant zijn.

Dat is wel aardig van jou en je team. Ik heb me die bedenking eigenlijk ook al gemaakt, want ik kom in een aantal winkels niet meer omdat ik daarover werd afgeblaft. Ik heb zelfs gedacht naar de politie te stappen met dat incident dat ik hierboven beschreef. Soms heb ik daar zelfs spijt van, want ik moest ondergepist naar huis dan maar, en het was schoonmaak personeel dat zuchtend mijn gele vijver moest opdwijlen, niet die security guard. Er was bij jullie in Nederland toch ook bij Hema een meisje hardhandige aangebakt en zelfs aangehouden omdat ze een insulinespuit zetten in een kleedhokje dan nog!. Ik ben nogal principieel, en heb toen ook heel lang geen voet meer bij Hema binnen gezet. Nu zal een H&M of Delhaize daar niet van wakker liggen dat ze aan mij een klant kwijt zijn natuurlijk, omdat hun niet zo hoffelijk personeel geen oren had naar mijn conditie.
Hoe kan ik dat het beste vragen eigenlijk aan een supermarkt?

Ohja, morgen moet ik naar Albert Heijn voor sollicitatie. Ik vraag me nu af of ik het moet vermelden dat ik diabetes heb (en dat af en toe dringend plassen aan de orde is) of niet. De quote om mensen met een handicap aan te nemen (waarbij de werkgever dan een tegemoetkoming komt om het eventuele financiële verlies dat wordt veroorzaakt door een ziekte of handicap) is niet van toepassing op mij. Dus het zou enkel extreme goodwill zijn van AH om me met die wetenschap toch aan te nemen. In België heb je overigens het recht om ziekte, handicap of zwangerschap te verzwijgen op sollicitatiegesprekken, maar mijn eerlijkheid speelt mij toch parten.
Dat is wel vervelend natuurlijk. Dat dringend plassen is geen regel, maar het gebeurt wel nu en dan, dus het weert wel jobs die ik voor de rest perfect aankan.

Ooit over nagedacht om dan niet gewoon incontinente materiaal te gaan dragen... Klinkt lullig wel gelijk van je probleem af. Scheelt een hoop stress kan ik je vertellen.

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2015 01:19 schreef Yummie-Yum het volgende:
Ooit over nagedacht om dan niet gewoon incontinente materiaal te gaan dragen... Klinkt lullig wel gelijk van je probleem af. Scheelt een hoop stress kan ik je vertellen.

Ervaring dan?
Ik ben niet incontinent, word dus ook niet als dusdanig erkend, dus ik zou hoe dan ook geen luiers kunnen kopen, want volwassen luiers kan je enkel in medishops kopen. Dat is hier in België een winkel die rechtstreeks aan het ziekenfonds is verbonden. Er moet dus eerst onderzocht zijn en bewezen dat je daadwerkelijk incontinent bent. Tena-inlegkruisjes, die je ook wel bij kruidvat kunt kopen, kunnen geen volle blaas opvangen daarenboven.
Sommige mensen met een heel zware nierproblematiek, kunnen wel een soort van bewijsje krijgen van het ziekenfonds, waarmee ze wel in horeca-zaken mogen plassen zonder dat ze moeten betalen of een drankje kopen. Dat is eerder uitzonderlijk. Ik ken iemand met Crohn die dat zelfs krijgt. Het is voor hem ook dikke shit... oeps maar ja echt dus.
Ik vind het nogal scheef dat mensen moeten betalen om naar toilet te gaan, iedereen moet naar het toilet. Ik begrijp die policy naar mensen zonder problemen daaromtrent zelfs niet.

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2015 01:46 schreef Wezentrijn het volgende:

[..]

Ervaring dan?
Ik ben niet incontinent, word dus ook niet als dusdanig erkend, dus ik zou hoe dan ook geen luiers kunnen kopen, want volwassen luiers kan je enkel in medishops kopen. Dat is hier in België een winkel die rechtstreeks aan het ziekenfonds is verbonden. Er moet dus eerst onderzocht zijn en bewezen dat je daadwerkelijk incontinent bent. Tena-inlegkruisjes, die je ook wel bij kruidvat kunt kopen, kunnen geen volle blaas opvangen daarenboven.
Sommige mensen met een heel zware nierproblematiek, kunnen wel een soort van bewijsje krijgen van het ziekenfonds, waarmee ze wel in horeca-zaken mogen plassen zonder dat ze moeten betalen of een drankje kopen. Dat is eerder uitzonderlijk. Ik ken iemand met Crohn die dat zelfs krijgt. Het is voor hem ook dikke shit... oeps maar ja echt dus.
Ik vind het nogal scheef dat mensen moeten betalen om naar toilet te gaan, iedereen moet naar het toilet. Ik begrijp die policy naar mensen zonder problemen daaromtrent zelfs niet.

Zelf kopen is gewoon een optie online kan dat, kost niet zoveel als je het enkel gebruikt wanneer jij het echt nodig hebt. Verder in belang dat je gewoon ook zindelijk blijft natuurlijk. Genoeg mensen die het gebruiken zonder dat ze een ziekte hebben. Soms zit je op missie en zit je een wagen waar je niet uit kunt. Plassen in een flesje kan in sommige houdingen gruwelijk onhandig zijn

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2015 01:49 schreef Yummie-Yum het volgende:

[..]

Zelf kopen is gewoon een optie online kan dat, kost niet zoveel als je het enkel gebruikt wanneer jij het echt nodig hebt. Verder in belang dat je gewoon ook zindelijk blijft natuurlijk. Genoeg mensen die het gebruiken zonder dat ze een ziekte hebben. Soms zit je op missie en zit je een wagen waar je niet uit kunt. Plassen in een flesje kan in sommige houdingen gruwelijk onhandig zijn

Ja, allemaal begrijpelijk enzo, maar ik weet dus niet wanneer ik dringend zal moeten. Als ik dat zou weten, zou ik plasbeurten kunnen inplannen dus.

Laten we nu maar terug on-topic gaan...

Ooit een vijf gulden munstuk ingeslikt (die dingen waren groot), een haarspeld in het stopcontact gestoken (waardoor ik een schok kreeg en de stroom er af vloog), uit het water gevist in de pyreneeën waar ik zelf niet meer boven kwam, peddel in mijn gezicht gekregen tijdens een kano tocht (de persoon voor mij raakte het water niet met de peddel waarop die dus een mijn gezicht kwam, paar tanden kwijt), vuurwerkpijl is op mijn oor ontploft (gelukkig alleen brandwond aan over gehouden), daarnaast een keer auto total loss gereden, zonder zelf een schrammetje te krijgen

Gezondheid geef ik daarom een dikke 10!

Kom namelijk altijd weer op mijn pootjes terecht.

Familie (3)
Lieve moeder die er altijd voor me is geweest. Vader weggelopen toen ik twee was => nooit teruggekeerd. Geen grootouders meer, opa's al dood voor ik geboren was, oma dood toen ik 5 was, herinner ik me dus niet echt meer. Andere oma leeft nog, maar verdwenen net als papaaaaaaa. Geen broers/zussen. Overige familie nauwelijks/geen contact

Sociaal (4)
Paar vriendschappen die op en af gaan. Niet echt noemenswaardige vriendschappelijke relaties. Ook niet echt veel gehad

Liefde (9)
Mag niet klagen. Vriendinnetjes krijgen is nooit een probleem geweest. Begin dit jaar een relatie van dik vier jaar afgesloten. Inmiddels alweer een paar maanden een leuke, lieve, mooie dame ervoor terug

Economisch (1)
Ik kom niks tekort, ook vroeger niet, maar leven doe ik van een uitkering (wajong). Lijkt geweldig natuurlijk zomaar gratis geld iedere maand, maar er kleeft een ontzettend stigma aan. Ik probeer al jaren gewoon aan het werk te komen en mijn dromen voor wat betreft opleiding en carriere na te jagen, maar helaas is het allemaal pijnlijk mislukt

Gezondheid (5)
Lichamelijk prima in orde (10), psychisch ben ik een wrak (1), gemiddeld een vijf. Dus