quote:
Op dinsdag 13 oktober 2015 15:57 schreef Bessensap het volgende:Situatie: vriendin (of nou ja, ex nu) en ik hebben een achtjarige relatie gehad. Altijd prima, waren dolgelukkig en gaven altijd aan niet zonder elkaar te kunnen en samen oud te willen worden.
Natuurlijk zijn er ook mensen die gewoon niet zo monogaam zijn en ondanks geluk toch nog wat heil buiten de deur gaan zoeken, maar in onderstaand verhaal zijn er toch wel duidelijke signalen dat je vriendin helemaal niet zo dolgelukkig was..
quote:
Tot mijn vriendin 1,5 jaar geleden werkloos raakte, zat natuurlijk rottig in haar vel maar goed. Ze vond uiteindelijk een werken-leren opleiding wat ze graag wilde. Helaas heeft ze hiermee moeten stoppen na een aantal maanden, dus weer terug bij af. Tuurlijk zat ze rot in haar vel en heb ik haar zoveel mogelijk gesteund, maar dit heb ik nooit zien aankomen:
Logisch dat ze niet goed in d'r vel zit en lief dat je haar zoveel mogelijk hebt gesteund, dat is fijn. Het is alleen niet zaligmakend, want ze miste een groot deel van haar leven wat jij sowieso niet op kon vullen en waar ze zelf mee moet leren omgaan. Ik denk dat je hier wat onderschat met je maar goed en hierboven met je dolgelukkig. Dat maakt het erover praten voor een al enigszins gesloten iemand wellicht niet veel makkelijker..
quote:
Ongeveer 4 weken geleden vertelde ze ineens in een heel normaal, luchtig gesprek dat ze het even niet meer wist. Dus ik dacht gelijk, dit heeft met werk te maken. Toen ik vroeg, ook over ons dan ofzo? Ze wist het niet. Gewoon alles. Ok dan, we praten vanavond wel zei ik.
Heel goed dat je het niet bij de aanname van alleen werk houdt en doorvroeg
quote:
's Avonds bij thuiskomst biechte ze dus op dat ze sinds een half jaar een kinderwens heeft, terwijl we allebei eigenlijk min of meer anti kind waren en het erover eens waren dat we geen kinderen wilden. Ok, een mens kan veranderen, haar broer heeft dus sinds een half jaar een baby en toen is het bij haar begonnen. Dit zat al lang in haar hoofd en wist hoe ik erover dacht, dus durfde het niet te zeggen. Goed, ik gaf aan nog steeds erover te denken maar dat ik niet uitsluit dat ik het nooit wil. We kijken wel hoe het loopt spraken we af en ze leek hier blij mee te zijn.
Nog even afgezien van het cliché van rammelende eierstokken, het is niet zo raar dat je zonder werk en mogelijkheden daartoe nog eens flink over de toekomst nadenkt en andere opties gaat bekijken. Dan kan het extra verwarrend zijn dat je idee van kinderen hell nee toch in andere gevoelens veranderd, alsof het een nieuwe kant van jezelf is ofzo. Als een soort quarterlife/midlife crisis ofzo..
quote:
Toen, de volgende avond, zouden we ergens gaan eten samen om even de boel lucht te geven, maar toen appte mevrouw rond 17:00 of ik het goed vond of zij bij 2 vriendinnen bleef eten. Gezegd dat ik dacht dat we zouden gaan eten samen, maar ok, misschien moest zij het er ook met iemand over hebben. Fijne avond gewenst dus. Nou ja, niets meer op dit berichtje gehoord dus rond 21:00 gaan bellen toen ik een beetje ongerust werd. Geen gehoor. Appje gestuurd, ook niks. Hm, 23:00 nog niks. Nog ongeruster, straks loopt ze ergens verward rond. Haar ouders gebeld of ze daar was, niks, nog wat anderen gebeld waar ze kon zijn, ook niks. Shit. Wat nu? Toen heb ik contact gezocht met de vriendin waar ze zei te zijn en toen kreeg ik een klap in m'n gezicht: zij had haar al meer dan een maand niet meer gezien.
Kut dat ze liegt natuurlijk, maar zegt het niet ook iets dat ze ook meer afstand heeft van die vriendin dan normaal..
quote:
De wereld zakt onder je voeten vandaan! Iedereen die haar kent, zegt ook, "Als er iemand op aarde was waarvan ik zeker weet dat zij dat niet zou doen, dan was zij het wel". En zo ken ik haar ook.
Niet om het goed te willen praten, maar het klinkt ook een beetje alsof haar wereld eerder ook onder haar voeten vandaan is gezakt. Misschien (her)kende ze zichzelf zo ook niet, een soort identiteitscrisis als het ware..
quote:
Ze loopt nu bij de psycholoog, omdat ze schijnbaar al langer issues heeft, onder andere emoties heel erg opkroppen en teveel aan anderen denken in plaats van aan zichzelf (nou ja, tijdens het vreemdgaan heeft ze niet echt aan mij gedacht denk ik).
Lullig voor jou ja, maar misschien was dat nou net een keer een keuze voor zichzelf. Bij een vreemde waar ze niet zo een verwachtingspatroon had om aan te voldoen en misschien ook makkelijker die van haarzelf kon loslaten. In dat kader is het ook wat begrijpelijker misschien dat niemand er verder ook iets van wist of überhaupt zelfs merkte.
quote:
Anyway, het zal allemaal wel een vlucht uit de realiteit zijn geweest, door werkloosheid, eenzaamheid, niet lekker in haar vel zitten, maar dan nog is het niet goed te praten.
Het is niet goed te praten nee.
quote:
Had dat wat aangegeven bij mij. En echt, ik ging door het vuur voor haar, wilde haar volgend jaar ten huwelijk vragen.
Wat had ze aan moeten geven? Je wist dat ze niet goed in haar vel zat en zij is degene die het moet fixen. Jij kan helpen, maar zij moet het doen. Nog even afgezien van de klassieke fout dat de vrouw te subtiel iets kenbaar probeert te maken, wat totaal niet overkomt bij de man. Misschien durfde ze niet, omdat ze zichzelf ook niet zo kende in deze toestand en wat moet ze zeggen dan dat ze het gewoon niet weet. Misschien wilde ze je niet kwetsen en ontweek ze daarom het gesprek. Er zijn best wel wat motieven te bedenken, maar dat is in hindsight.. Ik denk dat dit soort redeneringen niet zo constructief zijn. Je hebt gedaan wat je kon, maar zij is degene die zichzelf moet fixen.
quote:
Ze geeft nu aan geen contact meer met hem te hebben, want ze geeft zelf aan hem niet eens leuk te vinden en heeft er spijt van. Hoewel ik haar ook niet echt vol spijt vind overkomen en doet ook niet eens echt haar best om mij terug te winnen. Ze weet het simpelweg niet en heeft tijd nodig. Dat lijkt mij dan weer de omgekeerde wereld, want waarom zou ik op haar moeten gaan zitten wachten tot het ze het weet terwijl zij de keuze gemaakt heeft dit kapot te maken?
Misschien werkt die spijt verlammend en is het te confronterend om een toch al moeilijk ding voor haar zoals emoties uiten in zo een situatie te doen. Misschien vindt ze dat ze je niet verdient. Misschien weet ze echt niet meer wat te doen of wil ze dat jij de knoop maar doorhakt, dan hoeft zij niet te twijfelen aan of je echt met haar door zou kunnen en die kinderen ja/nee alsnog een ding gaat worden.
Begrijpelijk dat je boos bent, maar ik denk niet dat zo een gevoelsding en verwarring even een kwestie van een knop omzetten is om ergens alsnog voor vol voor te gaan. Niet omdat ze niet genoeg van je houdt, maar omdat ze niet genoeg van zichzelf houdt ofzo. Dat mag je zweefteverige bullshit vinden en natuurlijk is zo een situatie moeilijk niet persoonlijk op te vatten, maar dit gaat meer om haar dan om jou of jullie. Maakt het niet minder kut, maar is wel belangrijk om mee te nemen als je iets van haar kant wil begrijpen denk ik..
quote:
Ook nooit zien aankomen, want er was niets van afstand te voelen, dus mevrouw kan blijkbaar goed acteren.
Of het ligt niet zozeer aan jullie en hoe dat ging, maar aan haar..
quote:
Toevallig was ik vrijdag in haar huis (het is officieel haar huis, hypotheek op haar naam dus ik zit nu weer bij mijn ouders) en vroeg ik of ik op haar laptop mocht om iets op te zoeken. Had ze liever niet, maar ok, ik heb geen geheim zei ze. Maar ik wil niet dat je gericht naar mij gaat zoeken. Uh, eh, ok.. was m'n insteek niet maar klinkt toch weer wat vaag. Toen wilde ik dus naar een site die begon met een B en kwam de history met Badoo aanzetten. Bleek dus dat ze zich twee weken geleden zich hier aangemeld had en zat intussen met 4 of 5 gasten flirterig te praten, niet echt seksueel, maar toch. Nummers uitwisselen ook. Dan denk ik, als je echt zoveel spijt van je actie zou hebben, en er alles aan wilt doen om je partner terug te krijgen, dan doe je dit toch niet. Ze gaf toen in 1 van de chats aan vorige week, dat ze ging stoppen met Badoo omdat "mensen toch alleen maar op zoek naar een wilde nacht in plaats van meer". Klonk mij in de oren alsof ze een andere relatie zocht. Maar dit kwam op mij eerder over dat ze weer hoop in ons had, omdat we sinds vorige week weer een beetje normaal contact hebben (als in, geen gebitch meer). Zal ook wel weer een vlucht geweest zijn. Frustratie, eenzaamheid, weet ik het. Duidelijk is dat ze zichzelf niet is en ze zegt dan ook "het was alsof ik iemand anders was". Maar je weet het dondersgoed wat je doet, in de war of niet. 1x kan nog een fout zijn, maar meerdere malen doe je heel erg bewust. En als je er dan zo'n spijt van hebt achteraf, doe je het toch gewoon nog een keer joh.
Ze is nog steeds zichzelf niet, dus misschien moet jij ook niet verwachten dat ze nu weer normaal gaat doen. Ze geeft niet voor niets aan tijd nodig te hebben. Kennelijk is ze (onder)zoekende en wil ze (nog) geen verantwoording afleggen. Natuurlijk kut dat daar andere mannen bij nodig zijn, maar het lijkt ook een teken dat ze (nog) niet klaar is om te doen wat jij wil en dat is dat zij volledig voor jou gaat. Misschien denkt ze dit nodig te hebben voor ze die keuze echt kan maken ofzo.
Geen idee trouwens hoe oud jullie zijn en in hoeverre er hiervoor ervaring is opgedaan. Wellicht speelt dat ook een rol..
quote:
Hoe dan ook, we zitten nu "officieel" in een time-out om te kijken wat we willen, want ook zij geeft aan niet te weten hoe verder, want moet eerst zichzelf zien te herpakken. Dat kan blijkbaar niet met mij erbij.
Dat laatste is misschien wel tekenend. Jij hebt de afgelopen jaren het dichtst bij haar gestaan en dit, kennelijk net zo min als zijzelf, zien aankomen. Je hebt haar niet kunnen helpen, wat zou je nu dan wel kunnen doen? Ze vraagt om tijd en toch lijk je vooral dingen van haar te willen zien en horen. Dat is heel begrijpelijk van jouw kant uit, maar zou je in haar positie (en dan echt haar positie en niet wat jij zou willen zien of doen) dit ook als hulp zien? Je focus ligt vooral op jullie en haar focus (en verbeterpunt waarvoor ze bij een psych loopt nota bene) op haarzelf, dus is dat wel de hulp die ze vraagt en nodig heeft? En ja, het is oneerlijk dat de focus op jou er nu niet zo is, maar dat kun je niet afdwingen en/of overhaasten.
quote:
Ik weet in m'n hart eigenlijk al dat het niet meer verder kan gaan, maar ergens blijf je toch hoop houden want acht jaar kan je niet zomaar afsluiten. Maar er is teveel gebeurd denk ik. Langer deze time out aanhouden voelt als uitstel van executie en het niet durven loslaten. Maar het is zo lastig. Sorry voor het lange verhaal, heb geen samenvatting!
Natuurlijk is het lastig en het is absoluut niet sjiek om te liegen en te bedriegen. Dat wil ik ook geenzins goed praten, dit was puur ter nuance om wat meer over haar kant na te denken als je daar nog trek in hebt..
Sterkte verder!