Donderslag bij heldere hemel: vriendin is vreemd gegaan

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2015 18:45 schreef the85mc het volgende:

[..]

Afkappen. Ik heb in een zelfde situatie gezeten. Je kunt bijna niet voorstellen dat iemand zo glashard kan liegen. En als ze het hierover doet, wat verzwijgt ze dan nog meer, of waar liegt ze nog meer over? Ik wist echt niet meer wat ik van haar kon geloven. En als je dat niet meer kunt moet je direct met deze relatie stoppen.

Ik heb dat gedaan, was een beroerde tijd, vooral omdat zij contact bleef zoeken. Ben in die periode gaan backpacken en heb daar per toeval een hele leuke dame leren kennen. Het voelt nu als de beste keus ooit om er een punt achter te zetten.

Is jouw (ex)vriendin ook superjaloers? Dat was mijne wel en dat vond ik altijd al apart omdat ik altijd open en eerlijk naar haar was. Achteraf begrijp ik wel waarom

Als iemand eenmalig een fout maakt zou ik er heel misschien nog mee kunnen leven. Maar meerdere malen en op badoo gaan... Dat getuigt niet van spijt. Ze heeft pas spijt op het moment dat jij erachter komt..

Dat dus, al ging het bij mij en mijn ex niet over een kinderwens. Vreemd gaan is klote, een eenmalige fout kan ik nog begrijpen, maar zodra het vaker voor komt en er continu over gelogen word houd het op. Mijn tip voor TS, probeer er geen verklaring voor te zoeken maar probeer toch verder te gaan met jouw leven, hoe lastig dat ook (met name in het begin) is.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 09:13 schreef Bessensap het volgende:
MAar in principe is het klaar ja.

quote:

We zijn beide trouwens 30

Nog lekker jong dus. De wereld ligt voor je open Ook al gaat de komende tijd even moeilijk zijn, na 8 jaar...

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 09:13 schreef Bessensap het volgende:
Bedankt voor alle visies en tips, top. Inmiddels heeft ze laten weten dat het misschien leuk is om iets leuks te doen samen, zonder al "het gedoe". Vriendelijk voor bedankt, want het zou voelen alsof we deden alsof er niks gebeurd is, beetje kop in het zand steken. Toen gaf ze toe dat het inderdaad wat stom is, maar dat het in haar op kwam en dat ze ook niet weet wat ze moet.

Inmiddels ga ik door met m'n leven en geef het afstand, ik zie wel hoe het verder gaat. MAar in principe is het klaar ja. In dat opzicht geef ik haar dus ook de ruimte die ze zegt nodig te hebben. Het beeindigd heb ik natuurlijk zelf al eerder. Ik gooi alleen nog niet definitief de deur dicht. Dat vind ik nu, hoe gek het ook klinkt, te moeilijk, omdat je niet zomaar omschakelt van zielsveel van iemand houden naar weggaan. Vooral omdat je met zoveel vragen zit ook. Hoor ik nog wat van haar, dan sta ik er open voor. Zo niet, ook goed.

We zijn beide trouwens 30, is mijn eerste relatie en zij heeft hiervoor een kortere relatie gehad.

[..]

Eh, niet gezien. Ook nog niet over nagedacht eigenlijk. Wat is jouw gedachte precies? Hoe zou ze dat voor zich zien dan? Zwanger van mij of van "hem"?
Maar wie weet wat er inderdaad nog allemaal boven water komt

Nou.....ze gaat al een tijdje vreemd en ineens begint ze over kinderwens, wellicht in verwachting, of denkt dat ze dat is, en dacht als ik hem ompraat kan ik doen alsof het van hem is en niet van die ander.
Ze zou de eerste niet zijn die dat flikt.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 09:38 schreef Bessensap het volgende:
Ok, even de ogen openhouden dus... had er zelf nog niet eens aan gedacht Ik vermoed het overigens niet, anders had ze wel meer moeite gedaan om mij "terug te krijgen". Ook dat blijft nu een beetje uit want "ze weet het allemaal niet en moet aan zichzelf werken eerst".

Ze is betrapt dus dat trucje werkt niet meer.
Hoop dat het niet zo is in elk geval.
Voor nu is het in elk geval klaar en uit.

Twee keer vreemd gaan, blijven liegen en dan flirten op een datingsite.

RUN FORREST! RUN!

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 09:44 schreef Bessensap het volgende:

[..]

Klopt. Iemand riep overigens iets over rubberen ruggengraat. Dat kan misschien zo zijn, maar ik vind het juist niet getuigen van ruggengraat als je voor de makkelijkste weg kiest en zomaar een 8 jarige relatie definitief afsluit, zonder de factoren die meespelen verder af te wegen. Ik wil gewoon geen overhaaste beslissingen maken. Ik zeg absoluut niet dat ik haar terugwil, integendeel, maar ik wil voor nu even alles laten berusten om vervolgens een heldere keuze te maken, en niet zoals nu, met veel verwarring.

Dat heeft weinig met ruggengraat te maken. Jij heb last van de zogenaamde sunk cost fallacy. Je hebt zoveel tijd, geld en emotie in haar geinvesteerd, dat je het moeilijk vind om daar afstand van te nemen en de banden te verbreken. Ook al weet je rationeel gezien dat dit wel het verstandigst is. Zij heeft je bedrogen en je vertrouwen geschonden. Dat komt NOOIT meer terug. De relatie die je had en het beeld van haar is voorgoed veranderd.

http://www.lifehack.org/a(...)-you-act-stupid.html

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 09:44 schreef Bessensap het volgende:

[..]

Klopt. Iemand riep overigens iets over rubberen ruggengraat. Dat kan misschien zo zijn, maar ik vind het juist niet getuigen van ruggengraat als je voor de makkelijkste weg kiest en zomaar een 8 jarige relatie definitief afsluit, zonder de factoren die meespelen verder af te wegen. Ik wil gewoon geen overhaaste beslissingen maken. Ik zeg absoluut niet dat ik haar terugwil, integendeel, maar ik wil voor nu even alles laten berusten om vervolgens een heldere keuze te maken, en niet zoals nu, met veel verwarring.

Jullie zijn 18?

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2015 18:16 schreef snakelady het volgende:

[..]

Nogmaals, niemand zegt hier dat ze er goed aan heeft gedaan, niemand zegt dat ze goed gehandeld heeft, niemand gebruikt excuses waarom.

Het enige wat wel wordt gedaan is eventuele verklaringen gegeven, verklaringen zijn niet gped of vrouw maar gewoon een reden, en die reden kan ook gewoon fout zijn.

"Verklaringen zijn niet gped of vrouw"


dafuk

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 10:40 schreef Psy-freak het volgende:
Twee keer vreemd gaan, blijven liegen en dan flirten op een datingsite.

RUN FORREST! RUN!

Dit.
Het is niet zomaar 1 slippertje.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 09:44 schreef Bessensap het volgende:

[..]

Klopt. Iemand riep overigens iets over rubberen ruggengraat. Dat kan misschien zo zijn, maar ik vind het juist niet getuigen van ruggengraat als je voor de makkelijkste weg kiest en zomaar een 8 jarige relatie definitief afsluit, zonder de factoren die meespelen verder af te wegen. Ik wil gewoon geen overhaaste beslissingen maken. Ik zeg absoluut niet dat ik haar terugwil, integendeel, maar ik wil voor nu even alles laten berusten om vervolgens een heldere keuze te maken, en niet zoals nu, met veel verwarring.

Hoe vaak had ze dan vreemd moeten gaan of op badoo moeten zoeken voor jou om wel gewoon alles af te kappen? of in wat voor mate had ze jou moeten bedriegen om wel gewoon alle banden te breken met dit mormel? want dat is het... als je zo met je partner omgaat.

Vraag ik me serieus af. Het is heel logisch dat je niet van de ene op de andere dag niet meer van iemand kan houden, dat heeft tijd nodig... maar je moet diep van binnen toch wel weten dat dit nooit meer iets word als je zo hard voorgelogen bent?

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2015 18:26 schreef Bessensap het volgende:

[..]

Hoe had ik moeten reageren op de kinderwens? Ik denk er op dit moment zo over, en wil ook geen valse hoop geven.

Ik vraag me af of die beweerde 'kinderwens' zo serieus bedoeld was... uit je eigen worden had ze eerder aangegeven 'het niet meer te weten' en daarover te willen praten en eerst aangegeven dat dat 'over alles' ging... 's avond had je nogmaals een gesprek en pas toen kwam ze met die vermeende kinderwens.

Komt eerlijk gezegd op mij niet over alsof haar probleem 'alleen' over een kinderwens ging.(en de rest van het verloop erna onderbouwt dat)
ik heb eerder de indruk dat haar problemen een heel 'breed' onzekerheidsgevoel betrof en ze flink met zichzelf in de knoop zat/zit en dat dat ook op jullie relatie veel meer invloed had dan jij misschien doorhad toen (je geeft zelf aan dat haar problemen met haar werk te doen hadden. iemand die echter daar al anderhalf jaar kennelijk mee bezig is, zal ook in zn hele leven die invloed merken, en ook geen 'scheinding' kunnen ophouden tussen onzekerheid over haar toekomst/werk/opleiding, en een toekomst met je partner).

Kort gezegd kan een geuitte 'kinderwens' soms ook gewoon een afleiding vormen. Of een aanleiding tot een dieper gesprek zijn over de toekomst binnen een relatie.

Wat betreft het antwoord dat je haar gaf op die kinderwens-uiting ... Ik zie juist niet erg duidelijk wat je nu antwoorde?
Uit je eigen woorden was je antwoord op de door haar eigenlijk uit het niets gemeldde 'kinderwens': "Goed, ik gaf aan nog steeds erover te denken maar dat ik niet uitsluit dat ik het nooit wil.", en daarmee was kennelijk het gesprek ook snel voorbij.

Is dat nu werkelijk een manier het gesprek aan te gaan en meen je dat nu werkelijk?
In diezelfde alinea geef je eigenlijk aan dat jullie nooit kinderen wilden en ik krijg de indruk dat je die mening nog steeds hebt... waarom dan niet gewoon eerlijk je mening geven, desnoods met het risico daarover dan een ruzie te krijgen (waarbij in een ruzie de kans groot is dat een hoop spanningen opeens 'open' gelegd worden en er eerder 'uitkomen).
Maar iig kun je dan verder erover praten.
je antwoord van 'het wel aankijken' komt op mij over als een 'ontwijkend' antwoord, precies op een moment dat je bepaalde problemen had kunnen bespreken.

Soms is het in een relatie ook nodig niet altijd je partner 'gelijk' te geven of te zeggen 'alles voor haar te doen', maar soms is het goed ook een keertje verschillende meningen te hebben en ook je eigen mening door te zetten of erbij te blijven zeker als het om iets als een 'kinderwens' gaat is het een verdopmd essentieel iets voor je gezamelijke toekomst)

Je moet mevrouw maar zo snel mogelijk vergeten. Mevrouw en jij hebben geen toekomst samen.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 12:10 schreef Bessensap het volgende:

[..]

Ik heb gezegd dat ik het op dit moment niet wil, maar dat ik niet uitsluit dat ik het ooit wel wil. Daarmee geef ik haar juist niet haar zin. Ik kon niets anders erop zeggen, heb gezegd dat ik begreep dat het haar ook overviel, net als mij. De mening heb ik nog steeds, maar dat weet zij ook. Daar is ze dus ook zo onzeker over geweest blijkbaar. Ik ben haar zelfs "tegemoet" gekomen door met haar af te spreken dat ik mezelf laat onderzoeken (ik heb een erfelijke aandoening, met kans dat ik dit doorgeef) wat eventueel de gevolgen zijn als ik kinderen krijg, of dat uberhaupt kan. Dus in dat opzicht heb ik geen deuren dicht gegooid maar ook geen valse hoop gegeven denk ik. Ik kan nu niet zeggen dat ik het over twee jaar wil, dus het leek mij een aardige oplossing door te zeggen dat ik het niet uitsluit en mij laat onderzoeken en vanuit daar verder kijken. Daar leek ze ok mee te zijn.

En even een reality check: toen we het gesprek over de kinderwens hadden, was mevrouw dus al meerdere malen vreemd gegaan.

Was het gesprek gelijk over na jouw antwoord, waarin je de mogelijkheid openliet maar het naar een 'ooit ergens in de toekomst misschien' schoof?

Op mij komt het een beetje over alsof je gelijk al een 'beslissing' nam (voor jullie beiden)... maar niet echt samen sprak over eventuele toekomst-verwachtingen van jullie beiden binnen de relatie.. _{terwijl ze die dag wel duidelijk aanleiding gaf te denken dat er 'iets' te bespreken was dat over 'alles' ging}
waarbij je dan ook het risico hebt dat je een conflict, zelfs een ruzie kunt hebben over 'verschillen' tussen jullie beiden, maar iig worden dan bepaalde spanningen uitgesproken.

het zal zeker niet zijn dat haar vremdgaan ervan veranderd zou zijn (dat had toen dus al plaatsgevonden)... maar iig had je dan meer gesproken..

Ik kan me voorstellen dat je grootste frustratie nu is dat alles kennelijk zo 'ineens' gebeurd is en je nooit voorheen meegrekegen hebt wat er allemaal met haar loos was.
Dat er kennelijk veel meer met haar aan de hand was, terwijl jij niks ervan merkte.

Ik denk zelf dat jullie relatie gewoon totaal verloren is, er niks meer te redden valt (hoop ook dat je zelf niet het idee hebt dat je haar nog zou moeten 'redden' of 'vergeven' oid)..
maar volgens mij is het wel goed om te kijken wat zoiets betekent voor je eigen toekomst en hoe je zelf ook in de toekomst een relatie kunt ingaan.

Juist op dat punt is het essentieel goed na te denken hoe het kon gebeuren dat dit voor jou zo 'plotseling' gebeurde en jij niks doorghad, maar zij dus kennelijk wel in korte tijd een enorme verandering in gedrag kende, die je niet doorhad.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 11:47 schreef 2NutZ het volgende:

[..]

"Verklaringen zijn niet gped of vrouw"


dafuk

lol, ik zat op mijn telefoon, ''goed of fout'' moet dat zijn natuurlijk.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 13:31 schreef snakelady het volgende:

[..]

lol, ik zat op mijn telefoon, ''goed of fout'' moet dat zijn natuurlijk.

I know maar vond het wel een mooie fout 'vrouw' gebruiken als synoniem voor fout

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 13:42 schreef 2NutZ het volgende:

[..]

I know maar vond het wel een mooie fout 'vrouw' gebruiken als synoniem voor fout

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 09:38 schreef Bessensap het volgende:
Ok, even de ogen openhouden dus... had er zelf nog niet eens aan gedacht Ik vermoed het overigens niet, anders had ze wel meer moeite gedaan om mij "terug te krijgen". Ook dat blijft nu een beetje uit want "ze weet het allemaal niet en moet aan zichzelf werken eerst".

Nog iets anders: ik wil je niet bang maken maar een vriend van mij heeft een SOA opgelopen via zijn vreemdgaande (nu ex-) vrouw...

Zonder dan ook maar iets goed te praten over het gedrag van je vriendin...
Maar onderschat de kinderwens niet. Mannen kunnen dit echt niet begrijpen. Ja natuurlijk kunnen die ook kinderen willen maar in theorie kan een man op zijn 85e nog een kind krijgen. Een vrouw heeft maar weinig tijd en er is letterlijk iets in het lichaam van de vrouw wat omslaat en begint te zeuren. Nu kunnen jullie mannen daar flauw over doen maar het is echt zo. Rammelende eierstokken, de klok die tikt,.. Het bestaat echt.
Nu hebben jullie 8 jaar geleden afgesproken geen kinderen te willen. Ja toen was ze 22 en dus geen klok die tikt inwendig. Tijd zat voor dat lichaam en op dat moment gaat ze er ook echt geen gewild hebben.
Ondertussen is ze richting 30 gegaan en ja, dan slaat de klok meestal in. Ze wist dat jij er geen wou. In de omgeving worden mensen zwanger, krijgen baby's,.. Zij wil dat ook maar zegt niets want jullie hadden dat eigenlijk afgesproken plus er is sprake van een erfelijke afwijking.
Dus kan het zijn dat ze zich open heeft gesteld voor mogenlijke nieuwe partners, die misschien wel kinderen willen. Hoeft niet eens een bewuste, heldere keuze zijn geweest. Kan ook gewoon hormonaal zijn. Dan komt ze er achter dat die kerels waarschijnlijk toch maar stom zijn of geen papa materiaal, en komt naar jou toe in de hoop dat je misschien toch wel een baby zou willen. Jij zegt van Nee maar sluit het niet volledig uit. Misschien in de toekomst. Die tijd heeft ze dus niet. Ze kan geen 2 jaar wachten in de hoop dat jij heeeeel misschien van gedachten gaat veranderen. Want dan is ze 32 of ouder. Dan moet ze nog op zoek gaan naar een ander, dan moet ze ook weer een tijd aankijken of het wel een goede relatie is en voor je het weet is ze 37 en moet ze nog zwanger zien te worden en is ze hopelijk voor haar 40e mama. Wat trouwens helemaal niet zonder risico is.

Nogmaals.. Dit had ze echt heel anders moeten aanpakken. Meteen vragen of je toch kinderen wil, zo niet, stoppen met de relatie. Hoe het nu is gegaan is echt niet mooi.
Ik probeer gewoon maar het stukje kinderwens te verklaren.
Of het bij jullie echt hierdoor komt weet ik niet.
Maar het kan dus wel

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 09:13 schreef Bessensap het volgende:
Bedankt voor alle visies en tips, top. Inmiddels heeft ze laten weten dat het misschien leuk is om iets leuks te doen samen, zonder al "het gedoe". Vriendelijk voor bedankt, want het zou voelen alsof we deden alsof er niks gebeurd is, beetje kop in het zand steken. Toen gaf ze toe dat het inderdaad wat stom is, maar dat het in haar op kwam en dat ze ook niet weet wat ze moet.

Inmiddels ga ik door met m'n leven en geef het afstand, ik zie wel hoe het verder gaat. MAar in principe is het klaar ja. In dat opzicht geef ik haar dus ook de ruimte die ze zegt nodig te hebben. Het beeindigd heb ik natuurlijk zelf al eerder. Ik gooi alleen nog niet definitief de deur dicht. Dat vind ik nu, hoe gek het ook klinkt, te moeilijk, omdat je niet zomaar omschakelt van zielsveel van iemand houden naar weggaan. Vooral omdat je met zoveel vragen zit ook. Hoor ik nog wat van haar, dan sta ik er open voor. Zo niet, ook goed.

We zijn beide trouwens 30, is mijn eerste relatie en zij heeft hiervoor een kortere relatie gehad.

[..]

Eh, niet gezien. Ook nog niet over nagedacht eigenlijk. Wat is jouw gedachte precies? Hoe zou ze dat voor zich zien dan? Zwanger van mij of van "hem"?
Maar wie weet wat er inderdaad nog allemaal boven water komt

Ik zou zeker een test laten doen aks ze zwanger blijkt te zijn, ja. Had ik nog niet eens bij stilgestaan.

Die kinderwens is denk ik niet de hoofdreden. Dat is gewoon iets wat ze nu als excuus gebruikt.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2015 10:10 schreef Bessensap het volgende:

[..]

Zal allemaal kunnen, maar nu weinig meer aan te doen. Mevrouw had er over kunnen praten in plaats van gelijk een ander te gaan zoeken. Ik had heus wel op termijn een kind gewild. Nu ziet ze in dat "het allemaal niet waard was".

Ja wat is het nou? Eerst wilde je niet, dan zeg je iets verzachtends waar ze niets aan heeft: 'we zien wel, kan best dat ik er over een aantal jaar voor open sta' (Kan dus ook best zijn dat dat níet het geval is). En nu het over is zeg je dat je het heus wel gewild had.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2015 22:36 schreef Lenny77 het volgende:
Zonder dan ook maar iets goed te praten over het gedrag van je vriendin...
Maar onderschat de kinderwens niet. Mannen kunnen dit echt niet begrijpen. Ja natuurlijk kunnen die ook kinderen willen maar in theorie kan een man op zijn 85e nog een kind krijgen. Een vrouw heeft maar weinig tijd en er is letterlijk iets in het lichaam van de vrouw wat omslaat en begint te zeuren. Nu kunnen jullie mannen daar flauw over doen maar het is echt zo. Rammelende eierstokken, de klok die tikt,.. Het bestaat echt.
Nu hebben jullie 8 jaar geleden afgesproken geen kinderen te willen. Ja toen was ze 22 en dus geen klok die tikt inwendig. Tijd zat voor dat lichaam en op dat moment gaat ze er ook echt geen gewild hebben.
Ondertussen is ze richting 30 gegaan en ja, dan slaat de klok meestal in. Ze wist dat jij er geen wou. In de omgeving worden mensen zwanger, krijgen baby's,.. Zij wil dat ook maar zegt niets want jullie hadden dat eigenlijk afgesproken plus er is sprake van een erfelijke afwijking.
Dus kan het zijn dat ze zich open heeft gesteld voor mogenlijke nieuwe partners, die misschien wel kinderen willen. Hoeft niet eens een bewuste, heldere keuze zijn geweest. Kan ook gewoon hormonaal zijn. Dan komt ze er achter dat die kerels waarschijnlijk toch maar stom zijn of geen papa materiaal, en komt naar jou toe in de hoop dat je misschien toch wel een baby zou willen. Jij zegt van Nee maar sluit het niet volledig uit. Misschien in de toekomst. Die tijd heeft ze dus niet. Ze kan geen 2 jaar wachten in de hoop dat jij heeeeel misschien van gedachten gaat veranderen. Want dan is ze 32 of ouder. Dan moet ze nog op zoek gaan naar een ander, dan moet ze ook weer een tijd aankijken of het wel een goede relatie is en voor je het weet is ze 37 en moet ze nog zwanger zien te worden en is ze hopelijk voor haar 40e mama. Wat trouwens helemaal niet zonder risico is.

Nogmaals.. Dit had ze echt heel anders moeten aanpakken. Meteen vragen of je toch kinderen wil, zo niet, stoppen met de relatie. Hoe het nu is gegaan is echt niet mooi.
Ik probeer gewoon maar het stukje kinderwens te verklaren.
Of het bij jullie echt hierdoor komt weet ik niet.
Maar het kan dus wel

Je praat het dus wel goed. Ook al was het erg belangrijk voor haar, dan praat je erover of je beëindigd de relatie en ga je niet als je nog in een relatie zit, verschillende keren met iemand anders naar bed.

Ze heeft het vaker gedaan en dan is het gewoon klaar in mijn ogen en dat boeit de reden totaal niet.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2015 10:25 schreef Bessensap het volgende:

[..]

Nogmaals, wat had ik dan moeten zeggen om geen valse hoop te geven? Zo denk ik er over. Ik ga niet zeggen dat ik waarschijnlijk wel kinderen wil als ik daar op dat moment niet zo over denk. Ik heb er verder nooit over nagedacht en zij heeft het er verder ook nooit over gehad. Ja, toen ze al had liggen krikken met een ander. Nu ik er een aantal weken echt aan denk, denk ik wel dat ik het over een paar jaar wil. Maar niet meer met haar nu

Maar dit is verder nu allemaal loos

Ik vind het raar dat je zo van mening verandert. Tenzij je er eerst nooit over nagedacht hebt en de laatste tijd wel. Ik zeg ook niet dat haar gedrag goed te praten is hoor, absoluut niet. Maar een kinderwens wel een gevoelig onderwerp dat je niet aan de tijd kunt overlaten, omdat de tijd beperkt is en het onomkeerbaar is. Het is iets waar je beide over moet praten en het helemaal over eens moet zijn.
En bij vrouwen moet je er ook altijd rekening mee houden dat die wens toch nog kan komen. Zeker op die leeftijd, de verhalen van vrouwen die kinderen afzworen op hun 25ste en rond hun 30ste toch opeens niets liever willen zijn niet bepaald uitzonderingen.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2015 10:18 schreef SeLang het volgende:
Die kinderwens is denk ik niet de hoofdreden. Dat is gewoon iets wat ze nu als excuus gebruikt.

Dit is exact wat ik dacht. Als je blinkbaar zo sterk geen kinderen wil, en dan overnight wel, dan zou mijn vermoeden zijn dat ze nog steeds geen kinderen wil, maar wel roept dat ze dat wil, wetende dat jij dat niet wil en ze daarmee dus een breekpunt forceert.

De eigenlijke reden is iets anders. Misschien was ze op je uitgekeken en in plaats van dat uitspreken ging ze rondneuken. En zo kun je nog wel 1001 dingen bedenken, maar ik geloof niet dat een plotselinge kinderwens de reden is.

Ik zit overigens met verbazing te kijken naar die Google Location History (buiten dat ik dat niet kende)
Je bent nog al ver terug gaan kijken als je iets ontdekte van in de zomer.

Dan zat je wantrouwen (hoewel achteraf terecht) erg diep.

Ben het ook met hierboven over die kinderwens.
Lijkt me meer iets wat ze achteraf in haar hoofd is gaan gebruiken om wellicht een breuk te forceren of om haar vreemdgaan te rationaliseren.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2015 10:44 schreef alors het volgende:

[..]

Ik vind het raar dat je zo van mening verandert. Tenzij je er eerst nooit over nagedacht hebt en de laatste tijd wel. Ik zeg ook niet dat haar gedrag goed te praten is hoor, absoluut niet. Maar een kinderwens wel een gevoelig onderwerp dat je niet aan de tijd kunt overlaten, omdat de tijd beperkt is en het onomkeerbaar is. Het is iets waar je beide over moet praten en het helemaal over eens moet zijn.
En bij vrouwen moet je er ook altijd rekening mee houden dat die wens toch nog kan komen. Zeker op die leeftijd, de verhalen van vrouwen die kinderen afzworen op hun 25ste en rond hun 30ste toch opeens niets liever willen zijn niet bepaald uitzonderingen.

Dan ga je nog niet vreemd, dan praat je er over of je gaat uit elkaar.

Het is hard, het is kut, maar het is niet anders. Enige dat jij kunt doen is uithuilen en opnieuw beginnen. Heb helaas nagenoeg hetzelfde meegemaakt, al was er bij mij wel een kinderwens maar bij haar juist niet. Uiteindelijk bleek ze zwanger van een ander kort nadat we getrouwd waren. Drama. Maar dat drama heb ik nu bij haar gelaten en dat moet jij eigenlijk ook doen. Je moet je los maken van haar en alles wat met haar te maken heeft. Je moet nu alles doen voor je eigen belang en niet dat van haar. Verdwijn uit haar leven en laat haar niet meer in jouw leven toe. Huil uit, vind jezelf opnieuw uit en ga door met leven en uiteindelijk kom je weer boven drijven. Succes en sterkte!

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2015 16:17 schreef Yummie-Yum het volgende:
Zou haar een schep geven met een strik eromheen als hint.

Zand er over?

quote:

Op donderdag 15 oktober 2015 14:49 schreef ZZtopSpeed het volgende:
Het is hard, het is kut, maar het is niet anders. Enige dat jij kunt doen is uithuilen en opnieuw beginnen. Heb helaas nagenoeg hetzelfde meegemaakt, al was er bij mij wel een kinderwens maar bij haar juist niet. Uiteindelijk bleek ze zwanger van een ander kort nadat we getrouwd waren. Drama. Maar dat drama heb ik nu bij haar gelaten en dat moet jij eigenlijk ook doen. Je moet je los maken van haar en alles wat met haar te maken heeft. Je moet nu alles doen voor je eigen belang en niet dat van haar. Verdwijn uit haar leven en laat haar niet meer in jouw leven toe. Huil uit, vind jezelf opnieuw uit en ga door met leven en uiteindelijk kom je weer boven drijven. Succes en sterkte!

Uit interesse, hoe is jouw verhaal afgelopen?

quote:

Op donderdag 15 oktober 2015 10:35 schreef Dside het volgende:

[..]

Je praat het dus wel goed. Ook al was het erg belangrijk voor haar, dan praat je erover of je beëindigd de relatie en ga je niet als je nog in een relatie zit, verschillende keren met iemand anders naar bed.

Ze heeft het vaker gedaan en dan is het gewoon klaar in mijn ogen en dat boeit de reden totaal niet.

Nee je leest het verkeerd. Ik praat het NET niet goed! Ze had ermee naar jou moeten komen.
Ik schrijf dat ik enkel de kinderwens en de omslag ernaar wil verklaren. Niet haar gedrag goedpraten.

Trouwens Ja die omslag kan heel plots komen. In de familie zit een koppel dat erg anti-kind was. Maar echt erg! En ineens op een dag is dat meisje, ze was toen 33, huilend naar huis gekomen van het werk. Ik wil een baaaaaabbbyyyyyy....
En nu is er dus een baby :-)
Dus ja het kan wel. Alleen heeft zij het op de normale manier gedaan. Er is over gepraat geweest.

quote:

Uit interesse, hoe is jouw verhaal afgelopen?

Goed, natuurlijk is het heel lastig om doorheen te moeten gaan. Zeker met een scheiding moet je nog door een hoop sores heen. Ik heb uiteindelijk een keuze gemaakt om een flinke som geld te laten lopen om me los te kunnen maken van m'n ex, waardoor ik een nieuwe start kon maken en mezelf een kans kon geven op nieuw geluk. Dat is de beste keuze die ik ooit gemaakt heb. Inmiddels ben ik gelukkig met een nieuwe vriendin en zijn we samen aan het bouwen aan onze toekomst. Natuurlijk heb ik een flinke deuk opgelopen, maar ik heb het wel een plek kunnen geven en ben verder gegaan. Ik hoop voor TS dat hij dat ook kan doen. Laat het verdriet er zijn, rouw, krabbel op en ga verder met leven en beoordeel een volgende partner niet op de fouten die een vorige partner gemaakt heeft. Dat wantrouwen moet je los laten want dat werkt anders alleen maar averechts.

Maar goed, ik denk dat TS eerst maar eens met stap 1 moet beginnen. In geen enkel geval terugkeren bij z'n ex want dat vertouwen is weg en komt nooit meer terug.

"Maar je weet het dondersgoed wat je doet, in de war of niet."

Dat is natuurlijk onzin. Als je flink in de war bent, kan het heel goed zijn dat je dat dus niet meer weet. Ik heb een flinke depressie gehad ooit, nou, je wil niet weten hoe vaak ik geen idee had waarom ik ergens was, op verkeerde plekken of tijden stond, boodschappen vergat te betalen, geld in de pinautomaat laten zitten, etc. Vreemdgaan is wat extremer, maar helemaal uitsluiten dat ze echt de weg kwijt was zou ik het niet.

Ik denk dat je professionele hulp moet inschakelen. Sowieso even een afspraak bij de psycholoog maken voor haar. En vooral veel met haar gaan praten, kom erachter wat de reden is van haar gedrag.

Weet je van haar familie iets van of er bepaalde psychische aandoeningen wel vaker voorkomen?

quote:

Op vrijdag 16 oktober 2015 09:45 schreef nintjedeboz het volgende:
Ik denk dat je professionele hulp moet inschakelen. Sowieso even een afspraak bij de psycholoog maken voor haar. En vooral veel met haar gaan praten, kom erachter wat de reden is van haar gedrag.

Weet je van haar familie iets van of er bepaalde psychische aandoeningen wel vaker voorkomen?

Moet ze zelf wel willen he?

En om nu meteen psychische aandoening bij te halen lijkt mij wat overdreven
Ik denk eerder dat mevrouw nieuwe schoenen wil, voor ze de oude wegdoet

quote:

Op donderdag 15 oktober 2015 10:45 schreef Bessensap het volgende:

[..]

Dit dus. Vriendin was altijd enorm anti kind, net als ik. Als we bijv. zo'n kind zagen janken in de stad was het van "Bleh, weer zo'n jankjong". Dus nee, nooit verder over nagedacht nee. Hoefde ook niet.

Deze uitspraak maakt het mij des te vreemder dat je in dat 'probleem-gesprek' met haar aangaf over haar geuitte 'kinderwens':

quote:

... maar dat ik niet uitsluit dat ik het nooit wil. We kijken wel hoe het loopt spraken we af en ze leek hier blij mee te zijn.

Als je heel duidelijk geen kinderen wil, en dat ook eigenlijk van haar verwachtte, waarom dan in een gesprek over jullie problemen in een reactie op een plotseling door haar geuitte 'kinderwens', daaromheen praten en een ontwijkend antwoord geven?
Terwijl je hier verder aangeeft daarover erg uitgesproken te denken, en niet de indruk wekt dat je dat 'wil gaan bekijken'... Hooguit dat je haar effetjes 'blij wilde maken'.

Zoals velen hier denk ik dat die 'kinderwens'-uitlating niet de basis van het probleem was/is, hoguit een symptoom.

Het probleem is eerder, dat ze voor jou 'opeens' veranderd leek te zijn; Ze dingen dacht of wilde, die niet meer waren wat jij altijd van haar 'voorgesteld' hebt van jullie relatie.
De 'Donderslag bij heldere hemel' uit je topictitel.

Maar misschien hingen er echter al veel langer, minimaal anderhalf jaar donkere wolken rond jullie relatie, maar heb je eigenlijk nooit werkelijk door-gehad dat een weersomslag op komst was.

Succes vandaag kerel, ik hoop dat het meevalt.