Genderdysforie #53: Plat, platter, platst

[ Bericht 100% gewijzigd door Butti op 11-11-2015 11:14:00 ]

quote:

Op woensdag 11 november 2015 11:13 schreef wonderer het volgende:
Dan moet je dus altijd alles aan je partner vertellen, voor het geval het een dealbreaker is. Moet ik ook vertellen dat ik vroeger een konijn had (want misschien houdt mijn partner niet van konijnen en wil hij niet verder met me). Of dat ik weleens in de douche plas om water te besparen. Ja, je weet het niet he, om welke redenen een partner wel of niet met je verder zal willen...

Dat is anders. Die vergelijking is een beetje hetzelfde wanneer men tegen het transgender zijn is en een argument gebruiken als: ''En ik wil een koala worden''.

Sommige zijn toch wel intiem met elkaar, hoe ga je de littekens uitleggen? Daarover liegen zegt ook weer wat over de vertrouwensrelatie.

Ik snap gewoon niet waarom het erg is om het wél te zeggen tegen je partner, dat is voor beiden wel een stukje vrijheid. Hij/zij de vrijheid om in het begin de keuze te maken om je partner te zijn en jij de vrijdheid om er op elk moment in de relatie er open over te kunnen zijn.

quote:

Op woensdag 11 november 2015 11:24 schreef wonderer het volgende:
Dat is weer wat anders. Jij zegt dat je zowat verplicht bent om het te vertellen zodat je partner het uit kan maken, mochten ze iets tegen transgender personen hebben. Dat heeft verder weinig te maken met al dan niet liegen over littekens.

De meeste mensen zullen het uit zichzelf wel vertellen, maar we hebben geen morele verplichting of zo om tegenover mensen uit de kast te komen, hoe dicht ze ook bij ons staan.

Hoezo heeft dat weinig te maken met de littekens?

Het vertellen hoeft niet altijd negatief uit te pakken, zolang je een ander maar gunt om een keuze te maken.

quote:

Op woensdag 11 november 2015 11:06 schreef wonderer het volgende:
Er zijn zo veel dingen die mensen geheim houden voor een partner, maar om de een of andere reden wordt hier dan weer zo'n heisa om gemaakt.

Ik heb wel ge-DM'd met FOK!kers die vonden dat het hun recht was om het te weten. Of dan vertelde ik het na een tijdje, en dan kreeg ik het verwijt dat ik tegen ze gelogen had omdat ik het niet meteen verteld heb.
Dat heeft er bij mij wel een beetje voor gezorgd dat ik het vrijwel niemand meer vertel. Wat niet weet wat niet deert. Als het toch alleen bij oppervlakkig contact blijft, dan heb ik geen zin om de kans te lopen om "afgewezen" te worden.

quote:

Op woensdag 11 november 2015 13:03 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Ik heb wel ge-DM'd met FOK!kers die vonden dat het hun recht was om het te weten. Of dan vertelde ik het na een tijdje, en dan kreeg ik het verwijt dat ik tegen ze gelogen had omdat ik het niet meteen verteld heb.
Dat heeft er bij mij wel een beetje voor gezorgd dat ik het vrijwel niemand meer vertel. Wat niet weet wat niet deert. Als het toch alleen bij oppervlakkig contact blijft, dan heb ik geen zin om de kans te lopen om "afgewezen" te worden.

Sowieso heeft -niemand- het -recht- om zulke dingen te weten. Die keus is aan jou en aan jou alleen. Zo denk ik erover tenminste.

Ik denk dat het wel raakvlakken heeft met "vertel ik wel of niet over mijn autisme?", die keus is afhankelijk van de situatie, maar zolang ik het niet nodig acht, zal ik het niet zomaar vertellen.
Wel kan ik er zelf voor kiezen het te melden..maar wel zodra ik daar zelf over beslist heb.

Ik heb er verder geen moeite mee, het meest vervelende is dat het stuit op onbegrip en helaas reageren veel mensen op onbegrip door te gaan (af)zeiken. Soms gebruik ik dit zelfs als middel om de rotte appels er alvast uit te filteren, hoe minder tijd en energie ik in dat soort mensen hoef te steken, hoe meer ik kan investeren in mensen en dingen die wel de moeite waard zijn.

Overigens is autisme wel iets wat ik bij een eventuele toekomstige date vrij snel zou melden, omdat het relevant is.

Androgyne gevoelens zou ik in mijn geval minder snel melden omdat ik dat niet zo relevant vind.

Het 'wat, hoe en wanneer vertel ik het' vind ik zowieso een beetje een mijnenveld: hoe je het ook aanpakt, je kan het nooit goed doen (in de ogen van sommigen). Helemaal wanneer je meerdere 'labels' hebt waaraan onbegrip en/of hardnekkige vooroordelen kleven.
En dan helpt het ook niet als je je makken niet expliciet over je lippen krijgt en alles gaat verpakken in losse opmerkingen - niet iedereen snapt de hints

quote:

Op woensdag 11 november 2015 15:12 schreef kELAL het volgende:
Het 'wat, hoe en wanneer vertel ik het' vind ik zowieso een beetje een mijnenveld: hoe je het ook aanpakt, je kan het nooit goed doen (in de ogen van sommigen). Helemaal wanneer je meerdere 'labels' hebt waaraan onbegrip en/of hardnekkige vooroordelen kleven.
En dan helpt het ook niet als je je makken niet expliciet over je lippen krijgt en alles gaat verpakken in losse opmerkingen - niet iedereen snapt de hints

Vetgedrukte is jammerlijk wel waar, maar dan weet je tenminste wel meteen waar je aan toe bent (nml dat die personen waar jij naar refereert, niet jouw moeite waard zijn...laat ze en laat ze lekker zoveel mogelijk links liggen (ik weet dat dit moeilijk kan zijn)).
Dat laatste wat je schrijft, niet iedereen snapt die hints, maar ik ben ook geen ster in hints al doe ik wel altijd m'n best (sommige dingen zijn voor sommigen gewoon te zwaar om in één keer eruit te gooien, maar dat ze daar moeite mee hebben herken ik dan wel weer en zulke mensen zijn juist de mensen die wat extra ruimte nodig hebben en dus geef ik ze die ruimte dan ook hersenloos, want gewoonlijk zijn ze het waard).

quote:

Op woensdag 11 november 2015 11:57 schreef wonderer het volgende:

[..]

Met dat laatste ben ik het niet eens. Dat je die verplichting hebt om het te vertellen, of dat je het hem/haar moet "gunnen" (wat op hetzelfde neerkomt als een verplichting).

Ik vind dat het moreel is, over een verplichting heb ik niet gesproken.
Gunnen is misschien niet eens het juiste woord, omdat het voor mij igg(daar even duidelijk in zijn) vanzelfsprekend is dat het je het wel verteld.

Of je vroeger een konijn had of in de douche plast is zo niet hetzelfde, vind dat geen goed argument sorry. Na de onderste posts gelezen te hebben, zie ik ook dat er geen onderscheid gemaakt wordt tussen je partner en overige mensen, dat is jammer. Laat het hier ook maar even bij

_{Even offtopic maar fok doet heel sloom sinds dat nieuwsdingetje boven is verschenen of ben ik de enige?}

Butti, die vergelijking met vroeger een konijn hebben gehad gaat wel op. Maar als je het anders wilt:
Op het moment dat je gewoon lichamelijk een man of vrouw bent, maakt het geen hol uit hoe vroeger je lichaam er uit zag. Dat is net zoiets als een slank iemand afwijzen omdat die vroeger dik is geweest en je houdt niet van dikke mensen.
Je leeft nu en niet in vroeger dus waarom zou je met het beeld van je partner zoals die vroeger was moeten lopen?

Waar je het over zou moeten hebben zijn dingen als onmogelijke zwangerschap of problemen bij seks ofzo. Daarbij kan de reden ook best genoemd, maar het andere lichaam van vroeger zou niet een issue moeten zijn, maar de problemen die spelen op dit moment daardoor.

Als je iets merkt dat je niet prettig vind, dan kun je daar over praten en als je het reden vond om iemand te verlaten dan doe je dat, maar daar hoeft iemand geen transpersoon voor te zijn .
Je kunt ook wel met een cispersoon iets niet lekker vinden of ergens niet van houden. Te grote of te kleine pik of idem borsten ofzo.

Niet houden van de gedachte dat er ooit een andersoortig lichaam is geweest is het probleem van de mens die niet met die gedachte kan leven, niet die van de transpersoon.
Dat zit echt tussen de oren.

Als het een probleem voor iemand is dat die bang is met een transpersoon te maken te hebben, moet die dat maar meteen vragen als er een vermoeden is.
Ik vind dat een transpersoon er van uit mag gaan dat als er een band ontstaat, dat te maken heeft met wie hij of zij is en niet met hoe het lichaam er ooit uitzag. Evenzo met aantrekkingskracht, al of niet seksueel.
Ze hoeven niet met een teken op zijn of haar voorhoofd hoeft te leven om herkenbaar te blijven als transgender persoon en zijn zeker niet verplicht om het te vertellen als je het toch niet kunt zien of merken.

Vind ik.

quote:

Op donderdag 12 november 2015 20:25 schreef Alentejana het volgende:
Butti, die vergelijking met vroeger een konijn hebben gehad gaat wel op. Maar als je het anders wilt:
Op het moment dat je gewoon lichamelijk een man of vrouw bent, maakt het geen hol uit hoe vroeger je lichaam er uit zag. Dat is net zoiets als een slank iemand afwijzen omdat die vroeger dik is geweest en je houdt niet van dikke mensen.
Je leeft nu en niet in vroeger dus waarom zou je met het beeld van je partner zoals die vroeger was moeten lopen?

Waar je het over zou moeten hebben zijn dingen als onmogelijke zwangerschap of problemen bij seks ofzo. Daarbij kan de reden ook best genoemd, maar het andere lichaam van vroeger zou niet een issue moeten zijn, maar de problemen die spelen op dit moment daardoor.

Als je iets merkt dat je niet prettig vind, dan kun je daar over praten en als je het reden vond om iemand te verlaten dan doe je dat, maar daar hoeft iemand geen transpersoon voor te zijn .
Je kunt ook wel met een cispersoon iets niet lekker vinden of ergens niet van houden. Te grote of te kleine pik of idem borsten ofzo.

Niet houden van de gedachte dat er ooit een andersoortig lichaam is geweest is het probleem van de mens die niet met die gedachte kan leven, niet die van de transpersoon.
Dat zit echt tussen de oren.

Als het een probleem voor iemand is dat die bang is met een transpersoon te maken te hebben, moet die dat maar meteen vragen als er een vermoeden is.
Ik vind dat een transpersoon er van uit mag gaan dat als er een band ontstaat, dat te maken heeft met wie hij of zij is en niet met hoe het lichaam er ooit uitzag. Evenzo met aantrekkingskracht, al of niet seksueel.
Ze hoeven niet met een teken op zijn of haar voorhoofd hoeft te leven om herkenbaar te blijven als transgender persoon en zijn zeker niet verplicht om het te vertellen als je het toch niet kunt zien of merken.

Vind ik.

Lief dat je het zo uitgebreid hebt uitgelegd en ik begrijp je punten totaal, maar ik denk dat we het hier over oneens zullen blijven zijn

quote:

Op woensdag 11 november 2015 11:24 schreef wonderer het volgende:
Dat is weer wat anders. Jij zegt dat je zowat verplicht bent om het te vertellen zodat je partner het uit kan maken, mochten ze iets tegen transgender personen hebben. Dat heeft verder weinig te maken met al dan niet liegen over littekens.

De meeste mensen zullen het uit zichzelf wel vertellen, maar we hebben geen morele verplichting of zo om tegenover mensen uit de kast te komen, hoe dicht ze ook bij ons staan.

Het is dan ook pure transphophia.

De enge reden dat ik een man vooraf iets zou vertellen, is dat ik bang ben om in elkaar geslagen te worden. Het is geen keuze voor mij, alleen een afweging hoeveel risico ik loop.

quote:

Op vrijdag 13 november 2015 17:12 schreef Butti het volgende:

[..]

Lief dat je het zo uitgebreid hebt uitgelegd en ik begrijp je punten totaal, maar ik denk dat we het hier over oneens zullen blijven zijn

Nee, je begrijpt er niets van. Doe eens wat zelfonderzoek en je begrijpt misschien wat jou beweegt.

quote:

Op vrijdag 13 november 2015 20:29 schreef Onderweg het volgende:

[..]

Nee, je begrijpt er niets van. Doe eens wat zelfonderzoek en je begrijpt misschien wat jou beweegt.

Dit slaat echt nergens op, meningsverschillen zullen er altijd wel zijn en op die manier kom je nergens.

M'n punt is: voor ons lijkt het wel allemaal rationeel, maar voor mensen die niet transgender zijn of nooit bezig zijn geweest met gender, kan het wél iets uitmaken wat je vroeger bent geweest of nog steeds bent. Het hoeft ook niet gelijk een dealbreaker te zijn, maar het gaat me meer om het respect naar een ander toe dan dat het een verplichting is om het te vertellen. En ja daarmee bedoel ik dus ook dat het ik het respectloos vind als je het niet vertelt.

Mij maakt het geen bal uit of mijn partner transgender zou zijn, maar ik zou het wel naar vinden als hij/zij het niet aan me vertelt. En ik kan me voorstellen dat het dan vooral naar is voor iemand die zelf niet transgender is.

quote:

Op zaterdag 14 november 2015 16:46 schreef Butti het volgende:

[..]

Dit slaat echt nergens op, meningsverschillen zullen er altijd wel zijn en op die manier kom je nergens.

M'n punt is: voor ons lijkt het wel allemaal rationeel, maar voor mensen die niet transgender zijn of nooit bezig zijn geweest met gender, kan het wél iets uitmaken wat je vroeger bent geweest of nog steeds bent. Het hoeft ook niet gelijk een dealbreaker te zijn, maar het gaat me meer om het respect naar een ander toe dan dat het een verplichting is om het te vertellen. En ja daarmee bedoel ik dus ook dat het ik het respectloos vind als je het niet vertelt.

Mij maakt het geen bal uit of mijn partner transgender zou zijn, maar ik zou het wel naar vinden als hij/zij het niet aan me vertelt. En ik kan me voorstellen dat het dan vooral naar is voor iemand die zelf niet transgender is.

Voor mij zou het niet vertellen van zoiets idd een dealbreaker zijn. Niet eens vanwege het transgender zijn, maar vanwege o.a. het (gebrek aan) vertrouwen. Ik zou voor zoiets graag zelf de beslissing willen kunnen nemen of ik daarmee in zee zou willen gaan.
Als je zoiets belangrijks probeert te verbergen en dat geen probleem vindt...wat zit er dan nog meer onder het gras?

Als ik weer het voorbeeldje over mijn autisme erbij mag halen, dat is ook iets wat ik redelijk snel zou vertellen (in elk geval al tijdens de datingfase) vanwege twee redenen:
1) Omdat dingen die veel impact kunnen hebben op de voortgang van een relatie gewoon belangrijk zijn om vroeg te vertellen (ik zou het bijvoorbeeld niet tof vinden als ik er pas na een half jaar achter zou komen dat ze flinke schulden heeft en door deurwaarders achterna wordt gezeten (en nog een stapje erger is als ik het via via pas te horen krijg)).
2) Omdat ik vind dat de ander het recht zou moeten hebben zelf te beslissen of ze wel of niet met mij verder zou willen gaan.

quote:

Op zaterdag 14 november 2015 17:06 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Voor mij zou het niet vertellen van zoiets idd een dealbreaker zijn. Niet eens vanwege het transgender zijn, maar vanwege o.a. het (gebrek aan) vertrouwen. Ik zou voor zoiets graag zelf de beslissing willen kunnen nemen of ik daarmee in zee zou willen gaan.
Als je zoiets belangrijks probeert te verbergen en dat geen probleem vindt...wat zit er dan nog meer onder het gras?

Als ik weer het voorbeeldje over mijn autisme erbij mag halen, dat is ook iets wat ik redelijk snel zou vertellen (in elk geval al tijdens de datingfase) vanwege twee redenen:
1) Omdat dingen die veel impact kunnen hebben op de voortgang van een relatie gewoon belangrijk zijn om vroeg te vertellen (ik zou het bijvoorbeeld niet tof vinden als ik er pas na een half jaar achter zou komen dat ze flinke schulden heeft en door deurwaarders achterna wordt gezeten (en nog een stapje erger is als ik het via via pas te horen krijg)).
2) Omdat ik vind dat de ander het recht zou moeten hebben zelf te beslissen of ze wel of niet met mij verder zou willen gaan.

Hier vonden een aantal dat het niet iets belangrijks is en dus ook geen probleem zou moeten zijn, maar dat dat voor hun zo is betekent niet gelijk dat dat voor een ander ook zo zal zijn.

Met autisme zou ik het ook snel zeggen. Maar het ligt er ook een beetje aan welke vorm je hebt? Iemand met een lichte vorm van autisme daar merk je volgens mij niet veel van?

quote:

Op zaterdag 14 november 2015 17:59 schreef Butti het volgende:

[..]

Hier vonden een aantal dat het niet iets belangrijks is en dus ook geen probleem zou moeten zijn, maar dat dat voor hun zo is betekent niet gelijk dat dat voor een ander ook zo zal zijn.

Met autisme zou ik het ook snel zeggen. Maar het ligt er ook een beetje aan welke vorm je hebt? Iemand met een lichte vorm van autisme daar merk je volgens mij niet veel van?

Dat eerste ben ik met je eens, maar ik vind dat die keus individueel beslist mag worden..maar zelf zou ik er niet echt gecharmeerd van zijn

Ik vind het zelf niet echt relevant of ik er wel of niet veel last van heb. Natuurlijk hoef je bij dit soort dingen (of het nou autisme of genderdysforie of iets anders is) niet meteen de hele beerput open te trekken. Laat de ander maar vragen stellen, dan weet je ook gelijk of er (oprechte) interesse is

Ik had voorheen dat ik het al vertelde tijdens het chatten/messagen op een datingsite maar ik weet niet of ik dat meer wil. Ben heel erg van open en eerlijkheid maar vraag me of ik het niet beter pas tijdens dates VOOR enige intimiteit kan vertellen. Als iemand het zelf al vraagt draai ik daar niet omheen maar het vertellen vóór een eerste date geeft mensen misschien al een vooroordeel of dat ze me direct al afkeuren

Kan me aan de andere kant ook wel voorstellen dat iemand op een date misschien al denkt "Omg, volgens mij was dat vroeger een jongen..wat moet ik zeggen en dit is zonde van mn tijd/geld..."

Liefst komt ik gewoon iemand in het echt tegen die dan gelijk een indruk van me heeft maar ik ben niet echt een uitgaanstypje en val op vrouwen dus minder interesse