KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Mijn vader kwam er maar niet uit.
Sinds de verbouwing van de houten loods tot een kringloopzaak kwamen er klachten van het vrouwelijk personeel op de kledingafdeling dat er gebrek aan ruimte was.
Ze konden de rekken niet kwijt, de loopruimte was te krap en het naaiatelier dat op verzoek kleding versteld had maar net genoeg ruimte voor een tafeltje met naaimachine voor één persoon.
Deze afdeling bevind zich trouwens op de bovenste verdieping, het was des te vreemder omdat de ruimte op de onderverdieping (prullaria, meubels en gereedschap) wel uitkwam.
Die ouwe dus de bouwtekeningen er bij gehaald en kwam tot de conclusie dat het onmogelijk kon kloppen.
De ruimte boven was kleiner dan beneden, degene die destijds alles overzag was mijn broer, die er ook vrijwel altijd (nutteloos) rondloopt.
Bij het nameten bleek de ruimte anderhalve meter te klein te zijn vergeleken met beneden terwijl aan de buitenkant van het gebouw te zien het toch exact overeen moest komen, de pashokjes van de dames stonden boven veel te ver naar voren geplaatst tegen een nieuw getimmerde houten muur, waarom deze muur er neergezet was ten koste van een fors aantal vierkante meter was een raadsel, aan de buitenkant van de loods te zien was de al bestaande muur nog goed dus en er waren geen ramen dus wat was de reden van dat houtwerk?
Die ouwe mijn broer opbellen, (hij was zoals gewoonlijk nergens te bekennen)
Toen die ouwe er ondertussen zo over in gesprek was met de dames op de betreffende afdeling met de mobiel in zijn hand leek het of er achter de houten muur een telefoon overging.
Neemt mijn broer hakkelend op, op de vraag waar ie nu weer uithing kon ie ''zogenaamd niet gelijk reageren''
Toen die ouwe woedend werd en zei dat ie hem gelijk wilde zien begon ie te jammeren.
Hij zou na winkeltijd alles uitleggen, nou daar nam die ouwe geen genoegen mee want het was koopavond dus die had geen zin om tot negen uur op hem te wachten, zeker niet als ie nu in de winkel hoorde te zijn.
Toen die ouwe hoorde dat ie ook daadwerkelijk in de winkel was was die ouwe stomverbaasd.
''Waar dan?''
Omdat zijn zaak verloren leek kwam er ineens een gil uit het naaikamertje van de kledingafdeling en de vrouw daar schrok toen er ineens een deur open ging waarvan niemand wist dat die er zat, daar kwam mijnheer met een rooie boei naar buiten.
Die ouwe van mij nog meer stomverbaasd ''Wat mot die deur doar?''
En ging hoogstpersoonlijk poolshoogte nemen.
Wat bleek"?
Mijnheer had achter de pashokjes van de damesafdeling een ruimte voor zichzelf ingericht met een tafeltje en een stoel en in de muur bevonden zich spiegelglazen, (dat soort wat je altijd in verhoorkamers op tv ziet) waardoor mijnheer rechtstreeks in de kleedhokjes van de dames kon kijken.
Dit had ie dus tijdens het toezicht houden op de bouwwerkzaamheden voor zichzelf zo geregeld.
Die ouwe ontploft, geeft zijn lul van een zoon een pak slaag van jawelste dat de hele kringloop hem hoort jammeren en belt mij op om zijn gal te spuwen...
Ik ben daarna direct van de betoncentrale er naar toe gereden om zelf persoonlijk poolshoogte te nemen.
Hij had zelfs een koelkastje met bier in de ruimte, de viezerik...
Klacht: Toen ik er zat kleden zich op dat moment alleen maar vette wijven om van boven de vijfentwintig met wratten en okselhaar...
[ Bericht 0% gewijzigd door Werkman op 25-09-2015 22:27:47 ]
Sinds de verbouwing van de houten loods tot een kringloopzaak kwamen er klachten van het vrouwelijk personeel op de kledingafdeling dat er gebrek aan ruimte was.
Ze konden de rekken niet kwijt, de loopruimte was te krap en het naaiatelier dat op verzoek kleding versteld had maar net genoeg ruimte voor een tafeltje met naaimachine voor één persoon.
Deze afdeling bevind zich trouwens op de bovenste verdieping, het was des te vreemder omdat de ruimte op de onderverdieping (prullaria, meubels en gereedschap) wel uitkwam.
Die ouwe dus de bouwtekeningen er bij gehaald en kwam tot de conclusie dat het onmogelijk kon kloppen.
De ruimte boven was kleiner dan beneden, degene die destijds alles overzag was mijn broer, die er ook vrijwel altijd (nutteloos) rondloopt.
Bij het nameten bleek de ruimte anderhalve meter te klein te zijn vergeleken met beneden terwijl aan de buitenkant van het gebouw te zien het toch exact overeen moest komen, de pashokjes van de dames stonden boven veel te ver naar voren geplaatst tegen een nieuw getimmerde houten muur, waarom deze muur er neergezet was ten koste van een fors aantal vierkante meter was een raadsel, aan de buitenkant van de loods te zien was de al bestaande muur nog goed dus en er waren geen ramen dus wat was de reden van dat houtwerk?
Die ouwe mijn broer opbellen, (hij was zoals gewoonlijk nergens te bekennen)
Toen die ouwe er ondertussen zo over in gesprek was met de dames op de betreffende afdeling met de mobiel in zijn hand leek het of er achter de houten muur een telefoon overging.
Neemt mijn broer hakkelend op, op de vraag waar ie nu weer uithing kon ie ''zogenaamd niet gelijk reageren''
Toen die ouwe woedend werd en zei dat ie hem gelijk wilde zien begon ie te jammeren.
Hij zou na winkeltijd alles uitleggen, nou daar nam die ouwe geen genoegen mee want het was koopavond dus die had geen zin om tot negen uur op hem te wachten, zeker niet als ie nu in de winkel hoorde te zijn.
Toen die ouwe hoorde dat ie ook daadwerkelijk in de winkel was was die ouwe stomverbaasd.
''Waar dan?''
Omdat zijn zaak verloren leek kwam er ineens een gil uit het naaikamertje van de kledingafdeling en de vrouw daar schrok toen er ineens een deur open ging waarvan niemand wist dat die er zat, daar kwam mijnheer met een rooie boei naar buiten.
Die ouwe van mij nog meer stomverbaasd ''Wat mot die deur doar?''
En ging hoogstpersoonlijk poolshoogte nemen.
Wat bleek"?
Mijnheer had achter de pashokjes van de damesafdeling een ruimte voor zichzelf ingericht met een tafeltje en een stoel en in de muur bevonden zich spiegelglazen, (dat soort wat je altijd in verhoorkamers op tv ziet) waardoor mijnheer rechtstreeks in de kleedhokjes van de dames kon kijken.
Dit had ie dus tijdens het toezicht houden op de bouwwerkzaamheden voor zichzelf zo geregeld.
Die ouwe ontploft, geeft zijn lul van een zoon een pak slaag van jawelste dat de hele kringloop hem hoort jammeren en belt mij op om zijn gal te spuwen...
Ik ben daarna direct van de betoncentrale er naar toe gereden om zelf persoonlijk poolshoogte te nemen.
Hij had zelfs een koelkastje met bier in de ruimte, de viezerik...
Klacht: Toen ik er zat kleden zich op dat moment alleen maar vette wijven om van boven de vijfentwintig met wratten en okselhaar...
[ Bericht 0% gewijzigd door Werkman op 25-09-2015 22:27:47 ]
Nee, hij had er een doos tissues en een prullenbak neergezet, het was netjes, dat wel.quote:Op donderdag 24 september 2015 20:29 schreef Ferrari_Tape het volgende:
de muur zat vol spermaklodders.
En waar zijn de aliens gebleven dan, TS?
Handje tussen de benen, als ze op dat moment al nat is en je toelaat zit je goed. Als is ze nat is ze botergeil en wilt ze jouw hard kloppende vleeslolly helemaal vacuum zuigen met haar natte mossel.
Op 
Wat een baas die broer 
Op woensdag 10 juli 2013 01:46 schreef Littlerabbit het volgende:
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poëtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poëtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
De moeitequote:
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
|
|
