Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 327

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 15:25 schreef Burdie het volgende:
Hee leuk Dot even wennen denk ik, ofnie?

Heel erg ja! Ik vind alle kleertjes ook truttig

Maar het leek er al wel op dat ze ook echt wat fijner gebouwd is dan Stip, dus dat zal ook anders zijn. En nu moet ik ook al Stip z'n kleertjes weg doen op een paar bewaardingen na

Wat leuk dot, een zusje voor stip

Wat leuk Dot! Had je al een voorgevoel of niet?

Dank voor de overall link Blue! Handig

Een zusje voor stip

Na alle verhalen hier over de speeltuin, net saar dr oude broek aangedaan en naar de speeltuin gegaan( wel n hele 1 minuut lopen )
Kind helemaal blij op de schommel en de wipkip

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 12:10 schreef BlueEyes het volgende:
Doe je eigen dingen als mama maar wees niet de mama die je denkt dat je 'moet' zijn omdat je dat zo denkt te zien van anderen.
En wees vooral niet te hard voor jezelf

Mooi gezegd.

Als je om deze zinnen moet huilen, ben je zeker al wat stappen te ver he?
Bweh! Voel me steeds verder wegglijden en probeer met alle macht overeind te blijven. Mezelf ontspannen lukt helemaal niet meer. Alles is een opgave, dus herken me wel in wat Kwak zegt. Zou gewoon graag een leuke mama zijn voor m'n meiden

De meet zie ik tegen die tijd wel. Durf me daar niet op vast te leggen; weer iets dat 'moet' en spannend is erbij.

Sterkte Kwak en ook voor Razz .

Dot een meisje

Een zusje voor Stip Wat tof!

Wat een leuke foto Franny!

Een meisje,tof Dot! Een meisje na een jongen is heeeel leuk :-)

En tof,een meet! Maar ik kan het hier nooit echt bijhouden dus 'ken' jullie niet echt goed...
Over dat Muziek op Schoot: Dat is echt superleuk!! Heb ik toen mijn zoon dreumes was destijds gedaan.Was een cursus van 15x ofzo. Hij vond het fantastisch,spelen met muziekinstrumenten en dingen als bellenblazen onder het liedjes zingen en doekjes om mee te dansen enzo

Dot, wat leuk. Een meisje. .

Ik heb mijn vriend zo'n cursus met I cadeau gedaan voor z'n verjaardag. Ze zijn nu een paar keer geweest op woensdag en het is inderdaad heel leuk. Vind het sowieso een goede vondst, want mijn vriend is wat minder creatief in het bedenken wat hij samen met haar kan doen op z'n vrije dag, dus dit is een prima activiteit om op die dag samen te doen. .

Verder heel mooi wat Blue zegt over de mama zijn die bij je past. Ik ben zelf slecht in thuis/binnen zijn de hele dag, dus ik ga er altijd op uit met I. Maar ik kan me goed voorstellen dat dat ook best vermoeiend is voor haar. Ik denk dan dus weer: moet ik niet wat vaker gewoon een dagje thuis zijn met haar? Zijn het niet teveel prikkels af en toe? Etc.

Maar wat tips betreft over het naar buiten gaan... In de tijd dat I nog niet liep, ging ik heel veel met haar in de draagdoek op pad. En dan echt niet heel lange wandelingen (want dat trek ik fysiek ook niet), maar gewoon een rondje door de stad en veel stilstaan bij wat we onderweg zien. Dat samen kijken naar de wereld vind ik echt heel gaaf en je gaat zelf dan ook meer door de ogen van zo'n kleintje om je heen kijken en details zien. Zoals een vogel die over vliegt, of een vliegtuig. Het is ook goed trouwens om te ontspannen en je piekergedachten uit te schakelen. Hier is bijvoorbeeld een rondje om de hofvijver favoriet. Kijken naar de fontein, de vogels, alles benoemen, elke boom en mooie bloem die we zien.

Ik doe het nu nog steeds wel hoor af en toe, al merk ik dat het zelf lopen nu zo'n hit is bij haar, dat ze het liefst ergens is waar ze zelf kan rond struinen. Maar als ze na een paar kdv-dagen duidelijk behoefte heeft aan mamatijd dan is dit nog altijd de beste manier om weer even lekker te mamadochteren. .

Ooh Franny goed dat je dat zegt! Dat deed ik ook graag, doe het nog steeds maar wel iets minder. Ik probeer nu ik thuis zit elke week minimaal 1x een rondje park of dijk te doen voordat ik M naar het kdv breng in de ochtend. Naast de fijne wandelingen als we beiden 'vrij' zijn uiteraard.
Maar dat zijn mooie momenten. Auto's tellen en kleuren benoemen. Eenden, vogels, ganzen en reigers kijken, bomen, bloemen, boten/schepen, vliegtuigen en helikopters aanwijzen. Kindjes op de fiets. Alles gewoon.
Ik kan daar zo van genieten en tegelijkertijd is het voor mij even goed om mijn hoofd leeg te maken.

Exode, goed om te horen. Dan ga ik eens speuren naar leuke sets om op zijn lijstje te zetten. Het duurt nog 2 maanden maar dan hoef ik niet last-minute te gaan stressen.

Melba heeft na jullie tips vandaag lekker met de pollepel en een pan en twee kommen gespeeld helemaal blij, mijn kleine drummer!

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 18:43 schreef Kursor het volgende:

[..]

Mooi gezegd.

Als je om deze zinnen moet huilen, ben je zeker al wat stappen te ver he?
Bweh! Voel me steeds verder wegglijden en probeer met alle macht overeind te blijven. Mezelf ontspannen lukt helemaal niet meer. Alles is een opgave, dus herken me wel in wat Kwak zegt. Zou gewoon graag een leuke mama zijn voor m'n meiden

De meet zie ik tegen die tijd wel. Durf me daar niet op vast te leggen; weer iets dat 'moet' en spannend is erbij.

Sterkte Kwak en ook voor Razz .

Dot een meisje

Heb jij al hulp in je omgeving?
Sterkte iig

Herkennen jullie die dreumesdrift? Als saar iets niet mag, trekt ze een pruillip, gaat ze huilen en gillen en 5 sec is het over. Maar dat 1000x per dag is zwaar vermoeiend.

Herkenbaar Bij vriend instant pruil en huil, bij mij niet Ik moet nog blijkbaar werken aan mijn strengdoe skills

Huilen en gillen voor 5 seconden, dat is een dreumes. Bereid je maar voor op (bijna-)peuterbuien!
Schreeuwen, krijsen, met spullen gooien en over de grond rollend schoppen en slaan is wat het gaat worden.

Haha. Hier hadden we vanavond echt een hyper maar doodmoe kind na een dag kdv. Volgens de leidster had ze heel slecht geslapen omdat ze alleen maar wilde keten in bed, zo gezellig vond ze het allemaal. Toch wilde ze, ondanks duidelijke moeheid, perse in de regenplassen stampen onderweg naar huis. Dat mocht ook, maar na een kwartier leek het me echt beter om naar huis te gaan, ook ivm eten. Dan loop je dus met een krijsend en schoppend kind onder je arm. .

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 20:52 schreef Mabawa. het volgende:
Huilen en gillen voor 5 seconden, dat is een dreumes. Bereid je maar voor op (bijna-)peuterbuien!
Schreeuwen, krijsen, met spullen gooien en over de grond rollend schoppen en slaan is wat het gaat worden.

Hahaha dit idd (gelukkig nog? minus het slaan en schoppen)! Huilen/gillen om niks en stervende zwaan? Ik teken ervoor
Krijsend onder de arm meenemen..herkenbaar. Want ja, ik ben ook heel stom omdat ik hem niet midden op straat laat staan

Mooi geschreven Blue!

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 20:52 schreef Mabawa. het volgende:
Huilen en gillen voor 5 seconden, dat is een dreumes. Bereid je maar voor op (bijna-)peuterbuien!
Schreeuwen, krijsen, met spullen gooien en over de grond rollend schoppen en slaan is wat het gaat worden.

Met spullen gooien uit nijd doet de ook en ik moet soms zo lachen omdat ik mezelf erin herken...
Als iets niet lukt...dan *gooi*
Boos *smijt*
Zo had man vandaag een blokje voor zn knar...

Ik voel mij vaak ook zo'n moeder die tekort schiet hoor... als we een dag binnen zijn gebleven vind ik dat zij naar buiten had gemoeten... of als ze zich een middag alleen heeft vermaakt (wat ze heel goed kan) dan vind ik dat ik iets samen had moeten doen...
En ze kijkt ook tv of filmpjes... want dan kan ik even de was aanzetten of de wc schoonmaken of eten koken...

Maar zoals blue zegt, aan t eind van de dag wil ze door mama opgepakt worden en op bed gelegd worden, knuffelen en kroelen bij mama dus dan zal t allemaal nog wel meevallen... mijn kleine druifje.

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 21:35 schreef BlueEyes het volgende:

En al die mooie leuke verhalen van iedereen hier.
Geloof me, ik denk niet dat we allemaal onze baalmomentjes hier neerzetten.

Nee, alhoewel daar wel ruimte voor is, toch? He klopt wat mij betreft wel, maar dat doe ik bewust omdat ik niet in zo'n gevoel wil blijven hangen. In het begin, de eerste maanden na de geboorte, kon ik me in mijn hoofd zo druk maken over allerlei momenten waarop ik misschien anders en wellicht beter had kunnen handelen richting I. Om dat te stoppen, ben ik voor mezelf direct een punt achter die momenten gaan zetten dat het voor mijn gevoel niet lekker ging. Oké, dat was dat, niet het einde van de wereld, en inderdaad: morgen weer een dag. De focus op wat wel allemaal goed en leuk gaat, helpt mij heel erg.

Moeder zijn is niet iets statisch, je vindt jezelf elke keer weer opnieuw uit als moeder, en dat komt ook omdat je kind voortdurend verandert. Zo zie ik het tenminste. Ik weet wel zo ongeveer wat voor moeder ik nu ben, maar hoe ik zal zijn als I een paar jaar ouder is en er weer allemaal nieuwe opvoedkundige uitdagingen liggen, geen idee.

Blue, van te voren bedenken hoe het zou zijn als moeder kun je alleen doen vanuit je eigen referentiekader. Als je mini er vervolgens is, met zijn eigen persoonlijkheid en karakter, dan is het eigenlijk toch alleen maar logisch dat dit anders is dan je van te voren had kunnen denken
Volgens mij is F een heerlijk vrolijke en ondernemende dreumes en als hij geniet van een filmpje kijken op z'n tijd dan is dat toch prima? Of dat hij andere dingen leuk/niet leuk vind dan je had verwacht? Je doet jezelf echt tekort als je denkt dat je daardoor niet de moeder bent die je moet zijn

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 21:53 schreef Franny_G het volgende:

Moeder zijn is niet iets statisch, je vindt jezelf elke keer weer opnieuw uit als moeder, en dat komt ook omdat je kind voortdurend verandert. Zo zie ik het tenminste. Ik weet wel zo ongeveer wat voor moeder ik nu ben, maar hoe ik zal zijn als I een paar jaar ouder is en er weer allemaal nieuwe opvoedkundige uitdagingen liggen, geen idee.

Zo zie ik het ook ja, mooi toch dat je jezelf steeds zo kunt ontwikkelen en verder groeien als vrouw &moeder. Het heeft me ook echt wel veranderd als persoon, ik vind mezelf milder geworden en kan me veel beter inleven in anderen dan ik voorheen kon. _{(of is dit gewoon omdat je als moeder nu eenmaal niet meer zo egocentrisch kunt zijn )}

De gedachte dat ik een rotmoeder bent heb ik eigenlijk nog nooit gehad

Ik denk dat iedereen in dit topic heel bewust bezig is met het ouderschap. En het is echt niet altijd even leuk, ik denk dat elke ouder af en toe en soms wat vaker wel een baalmoment heeft. Een moment waarop je het even niet ziet zitten, een moment waarop je je afvraagt of je het allemaal wel goed doet, terwijl er binnen bepaalde grenzen eigenlijk helemaal geen goed of fout is. Je probeert altijd te doen wat jij denkt dat goed is voor je kind. De belangrijkste graadmeter is uiteindelijk je kind en niet wat andere mensen denken. Zolang je kind gelukkig is en jijzelf ook, doe je het wat mij betreft goed.

Ik heb overigens ook een beetje een baaldag vandaag, want vanaf morgen gaan T en S een halve dag extra per week naar het kdv omdat ik meer ga werken. Ik ga terug naar 40 uur per week, in ieder geval voor een periode van 6 maanden. En daarna zien we wel weer verder. T en S gaan er vast geen last van hebben, maar ik voel me op dit moment wel een beetje een slechte moeder.

Mabawa, toettoet auto's is misschien een idee. Ze zijn er hier gek op. Verder zijn ze gek op houten legpuzzels en blokken, maar ze zijn natuurlijk pas 1.5. Misschien een loopfiets? Wishbonebike? Keukentje/keukenspullen? Klei?

Dot een meisje, wat tof!

Duplo is hier ook erg populair zelfs al bij mijn bijna dreumes

En verder is Js echt hilarisch soms... Hij doet de peuterbuien van z'n broer na. Is Ow bijvoorbeeld boos omdat we geen appelmoes eten (want het is op) gooit hij z'n bestek weg en gaat op de grond liggen. Js gooit vervolgens z'n eten weg, legt z'n hoofd op tafel en begint te jammeren. Bedenkt zich vervolgens daf hij z'n eten heeft weggegooid en begint dan heel hard te huilen

Verder vooral ook wat Nikki zegt. Ik vind het heel fijn dat er hier veel mensen met ongeveer dezelfde ideeen zitten. Toen met de slaapproblemen van m'n oudste zei niemand hier, gewoon laten janken. Niet dat we hier allemaal hetzelfde zijn qua opvoeding, maar veel komt er overeen.
Bleh kom niet goed uit m'n woorden, het is nog te vroeg ofzo ik ga maar werken

Ik weet niet zo goed wat ik moet schrijven op de twijfels over het moedershap. Ik weet wel dat ik dit forum een hele fijne plek vindt. Ik ben steeds minder vaak online, niet zozeer vanwege tijdgebrek maar omdat ik er steeds minder behoefte aan heb. Ik word moedeloos en verdrietig van alle haat en bekrompenheid op internet. Ik kan niet zo goed tegen die verharding. En dit forum vind ik daarop een welkome afwisseling. Iedereen doet het op haar eigen manier, maar iedereen laat elkaar in haar waarde. Ik krijg tips, ik lees veel dingen waar ik ook wat mee kan. Maar ik vind het vooral leuk om alle verhalen te lezen. De avonturen, de foto's en de herkenning. Ik heb voornamelijk vrienden zonder kinderen en dit is voor mij een plek om me even lekker onder te dompelen in het moederschap. Ongenegeerd over B kletsen en opscheppen.

Ik vind mezelf een leuke moeder, lang niet zo leuk als mijn vrouw en lang niet zo lief als mijn moeder maar ik overtref mijn eigen verwachtingen. Ik ben geen geboren moeder, ik wilde eigenlijk nooit kinderen. Zag er het leuke niet van in. Zag alleen de nadelen.

Vooraf had ik genoeg twijfels, kan ik mijn leven wel aanpassen? Vind ik het echt leuk? Wat heb ik een kind te bieden? Maar vooral over mezelf, word ik wel een goede moeder? Ook mijn vrienden hadden zo hun twijfels....

Wij hebben het geluk dat B echt een enorm makkelijk en relaxt jochie is. En ik blijk het gewoon allemaal te kunnen. De echte baalmomentjes heb ik zelden. De eerste maanden vond ik loodzwaar en vroeg ik me echt af waar ik aan begonnen was. Mijn vrouw had het lichamelijk enorm zwaar waardoor ik heel veel deed voor en met B. Daardoor is bij mijn zelfvertrouwen gegroeid. Ik kan het!

Ik heb wel een vrouw die niet alleen een geboren moeder is maar vooral een geweldige moeder is. Zij is enorm creatief, lief, geduldig en verzint van alles voor B. Ik hoef alleen maar in dat spoor mee te gaan.

Waar ik wel over twijfel is als B ouder is. De echte opvoeding en ook de voorbeeldfunctie....

Ik heb zelf een topjeugd gehad, kijk met veel plezier terug op mijn kindertijd. Wij hadden het niet breed en mijn vader werkte veel. Als ik aan mijn moeder vraag: wat deed jij eigenlijk met ons ter vermaak? Vertelt mijn moeder over de speeltuin, de tuin, binnen spelen en vooral andere kindjes. Geen uitstapjes, geen wilde creatieve uitspattingen. Mijn moeder is voor mij de allerbeste moeder ter wereld maar als zij haar avonturen hier had neergezet, vonden we het vast vast saai.

Wat ik wil zeggen is dat je jezelf moet zijn, doen waar jij je goed bij voelt en waar je dreumes zich goed bij voelt. Voor een kind is de liefde en aandacht het allerbelangrijkste en als ik hier zo eens rondkijk, zit dat hartstikke goed!

Ik kom ongegeneerd binnen stuiteren want Lucas loopt!!! Gisteravond gilde ik het ineens uit toen ik hem een paar stappen achter elkaar zag zetten en vandaag rent hij ineens het huis door Ik ben zo gruwelijk trots, het is eigenlijk gewoon walgelijk


Hij heeft sowieso zulke sprongen gemaakt alleen de laatste week al. Sinds vrijdag kan hij de trap op, de bank op klimmen, in zijn handjes klappen, zegt hij veel gerichter mama, geeft hij een high 5 en is hij gaan lopen en toen ik net vroeg waar zijn koekje is, keek hij zoekend rond, kroop naar de bank en keek eronder en sloeg een kreetje uit…. daar lag inderdaad het koekje. Ik vind het echt verbazingwekkend hoe hard het ineens gaat

[/einde egopost] Ik ga zo verder blijlezen