Van kleuter tot puber deel 124

Gefeliciteerd Vicky Mooie dame!

Gefeliciteerd vick!

Gefeliciteerd Vicky!

Gefeliciteerd Vicky!

Gefeliciteerd

Wauw mooie grote meid is amber! Gefeliciteerd!

gefeliciteerd allemaal jarigen en zwemdiploma's.

Ik ben op zoek naar ervaringen met online Type cursussen.
Er zijn er best wel veel.
Volgt een van jullie kinderen zo'n cursus?
Zo ja welke?
Wat vind je daarvan? Of ben je juist voor de ouderwetse klassikale cursussen?

quote:

Op woensdag 21 oktober 2015 20:56 schreef amaranta het volgende:
Ik ben op zoek naar ervaringen met online Type cursussen.
Er zijn er best wel veel.
Volgt een van jullie kinderen zo'n cursus?
Zo ja welke?
Wat vind je daarvan? Of ben je juist voor de ouderwetse klassikale cursussen?

Alleen zelf vroegah gedaan. Bij Pica via de computer thuis en elke week kwam het met de post en stuurde ik weer stukken terug. (Neem aan dat dit wel email is nu of in een online omgeving )
Werkte erg goed.
Alleen mijn moeder kon niet blind typen en vond de stickers op de toetsen mega irritant/onhandig

Ik had les op zo'n typemachine waar je een enorm zere pink van kreeg bij de a en de s. Memory lane...

Hier op school kunnen ze in groep 7 een cursus doen.

Ik kreeg in de 2e klas van de MAVP de mogelijkheid aangeboden voor een officiële typcursus. Ben nog steeds blij dat ik die heb gedaan.

Ik zie voor jongere kinderen ook vaak reclames voorbij komen over dat Ducktypen. Dat van Donald Duck. Dan leer je het spelenderwijs. Maar of het zo goed is als een ouderwetse cursus?
Ik weet ook echt niet of het wat is, maar misschien wel leuk als eerste opstapje.

Ja die, en pica typen komt ook voorbij.
Dan heb je ook type tuin.
Dochter lijkt het heel leuk.

Sofie is 5!

Ach jeetje, een dag te laat. Maar daarom niet minder gemeend! Van harte gefeliciteerd Kaatjejannie en Sofie

Mooie meid

Gefeliciteerd Kaatjejannie!

Gefeliciteerd Kaatjejannie

Even over zwemles.

Onze dochter wordt in december 6 jaar.
Ze zit sinds juni op zwemles. Er zijn 5 groepen tot het A diploma. In groep 1 ging ze fluitend. Nu zit ze in groep 2 en “moeten” ze dus ook ring duiken op water van 70 cm (ze is 1.23).
Ze is doodsbang daarvoor. Ze doet het NIET.
Haar haren komen steeds kurkdroog het water uit (bovenop).

Ik ga met haar op zondagochtend zwemmen en sinds groepje 2 komt ze op zondag al huilend naar beneden en zit huilend in de auto.
Tegenwoordig huilt ze al op zaterdagavond dat ze in de ochtend op zwemles moet.
De schoolslag en rugslag is geen probleem maar haar hoofd doet ze niet onder water.
Als we zelf naar het zwembad gaan ook niet en haren wassen gaat ook met washandje voor gezicht en oh wee als er water in haar gezicht komt (speenvarken).

Ik heb dit met mijn zonen nooit gehad (althans met oudste heeft het ook lang geduurd maar niet in deze hysterische mate) en weet niet goed wat ik ermee moet.
Van mijn part blijft ze nog een jaar in dat groepje 2, en ik heb het daar ook met de zwemleiding over gehad maar ze blijft janken en de zaterdagavond wordt er ook door beheerst.

Wat nu?
Stoppen? Tijdelijk? Wachten? Of deze ellende door laten gaan in de hoop dat het over gaat?
Ik neig naar dat laatste maar ja...leuk is anders.

[ Bericht 1% gewijzigd door lily op 24-10-2015 20:35:11 ]

Geen idee wat pedagogisch gezien het meest verantwoord is, maar ik zou zelf neigen naar tijdelijk stoppen. En vooral omdat het kennelijk voor haar zo eng en erg is en het hele weekend er zo ongeveer door wordt beheerst. Dan zou ik denk ik tijdelijk stoppen maar wel af en toe 'recreatief' gaan zwemmen met haar en dan helemaal de tijd nemen om haar bij alles te begeleiden en met haar te praten over wat ze precies eng vindt en heel kleine stapjes nemen steeds. Dus misschien gewoon eens gaan kijken naar hoe andere kindjes aan het zwemmen zijn en dat ze zelf niets hoeft te doen?

Eens met Franny.

Oke.
Dat pedagogisch verantwoorde interesseert me niet zoveel maar ik wil wel graag dat ze leert zwemmen natuurlijk.
En met mijn West-friese opvoeding neig ik altijd naar het; "hup schouders eronder en stel je niet aan" principe, maar deze keer twijfel ik ook

Wellicht toch maar even stoppen dan...

Ja, zo'n soort opvoeding heb ik ook gehad, ik weet dus ook hoe rot het is als je angst niet begrepen/erkend wordt en je geforceerd wordt iets te doen wat je (nog) niet wilt/kunt. Soms kan het ook wel goed zijn om een patroon te doorbreken maar in dit geval lijkt het me toch een geval van beter serieus nemen en er niet iets traumatisch van maken en dan leert ze maar wat later zwemmen. Maakt uiteindelijk ook niet zoveel uit en wie weet wordt ze ineens alsnog een waterratje.

gefeliciteerd kaatjejannie!

@lily, misschien een combinatie? dat je aan de ene kant met zwemles bespreekt dat ze absoluut niet dwingen, dat ze wel gewoon de les meedoet en dat ook aan haarzelf uitleggen? dat je het belangrijk vindt dat ze zwemles heeft en dat ze dan voor nu even in dat groepje blijft.

een duikbrilletje is wellicht ook een idee?

Nee, zeker.
Ik erken haar angst ook, maar dat mag niet baten helaas. Voor mij zwemt ze nog maanden op haar buik en rug, maar goed; zij ziet dat nu anders.

duikbril brengt geen verbetering vooralsnog.

Ik ga morgen weer even praten, en al naar gelang zij zeggen, dan maar even stoppen en overwinteren.

Dat panische thuis al, herken ik niet van mijn dochter, maar wel de hevige angst om met haar hoofd onder water te gaan. na een jaar kon ze al heel goed zonder kurkjes zwemmen, met haar hoofd perfect boven water (uit angst!), maar durfde ze nog steeds niet zelf van de kant te springen, omdat ze bang was met haar hoofd onder water te gaan. Onze zomer op Aruba heeft toen alles doorbroken. ze kon op eigen kracht, stapje voor stapje steeds iets verder gaan, bijna ongemerkt durfde ze elke dag wat meer. En na die 4 weken zon, zee en strand, vloog ze door alle badjes heen. Ze moest het echt zelf doen, op eigen kracht. Je kon haar niet dwingen, niet overhalen, niet omkopen. Ze deed het pas toen ze het zelf dacht te kunnen/ willen/ durven. En zo is ze nogsteeds.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2015 21:05 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ze moest het echt zelf doen, op eigen kracht. Je kunt haar niet dwingen, niet overhalen, niet omkopen. Ze doet het pas als ze het zelf denkt te kunnen/ willen/ durven.

Nee, dat snap ik.
Ik vind het ook echt geen probleem. Ik dwing haar nergens toe.
Ik erken haar angst en zeg haar dat ze absoluut niets moet! Schoolslag en rugslag gaan prima.

Maar ze blijft dit gedrag vertonen en dus vind ik het lastig te beslissen.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2015 20:59 schreef lily het volgende:
Nee, zeker.
Ik erken haar angst ook, maar dat mag niet baten helaas. Voor mij zwemt ze nog maanden op haar buik en rug, maar goed; zij ziet dat nu anders.

duikbril brengt geen verbetering vooralsnog.

Ik ga morgen weer even praten, en al naar gelang zij zeggen, dan maar even stoppen en overwinteren.

Even stoppen deed hier ook de truuk. Even samen erover hebben hoe nu verder.