Hallo iedereen,
Ik heb momenteel 8 maanden een relatie met mijn huidige vriendin. Vorige week gaf ze te kennen te twijfelen over onze relatie. De veranderingen die wij in ons gedrag voerden vond ze wel goed gaan, maar mijn 'veranderingen' leken geforceerd en alleen plaats te vinden om haar, zei ze toen. Nadat ik kenbaar maakte dat wij elkaar dan even rust moesten geven of onze wegen moeten scheiden, ze ze direct dat het niet zover hoeft te komen en ze gewoon verder wilt. Hier ben ik toen ik in meegegaan, omdat ik dat zelf ook wil.
De daarop volgende dagen verliepen goed , maar toen kwam er weer een punt waar we het al zo vaak over hebben gehad: haar omslag in gedrag.. We waren gaan bowlen en een drankje gaan doen, daarvoor leek alles koek en ei. Toen we naar huis gingen mocht ik haar hand opeens niet vasthouden: 'Doe maar niet' , 'Het is koud'.. Zodra ik haar vroeg wat er nou aan de hand is zei ze dat ze moe was. Gisteren idem dito. Ik stelde voor om haar op te halen, wat geen moeite is en normaliter ook gebeurde; dit vond ze teveel gedoe voor mij. Om toch nog enige mate van affectie te tonen, heb ik haar opgehaald wat ze uitendelijk goed vond, hierbij bracht ik ook een bloemetje mee.
We liepen naar de trein en het voelde weer alsof ik alleen moeite deed, de affectie leek eenzijdig. Ze was wederom moe zei ze. ook toen ik haar een kus gaf bij het instappen voelde dat anders, alsof ze het met tegenzin deed. In de avond zou ik gaan boksen, waarbij ik ( hoe tom het ook klinkt) via de app om een kus vroeg (emoticon).. Antwoord: "Moet je niet gaan sporten", hierna zie ik jawel maar misschien wil ik wel een kus voor ik ga sporten.. Antwoord: 'haha, die kan je ook ergens anders halen'. Ze zou wat dingen met een vriendin bespreken. Later op de avond heb ik haar gevraagd om lang te komen omdat we moeten praten.. "ik weet niet of ik kan".. Waar wil je het over hebben dan.. al er iet is zeg het dan nu, dat soort antwoorden kreeg ik . Ik heb haar gebeld en gevraagd waar dat berichtje van ergens ander halen op sloeg: "ik weet niet of het een grapje was of serieus".. Dat echt wtf (sorry) is dit voor kinderachtig gedoe.. Vroeg hierna wat er was omdat ze afstandelijk deed: "het voelde anders dan eerst/onwennig", "Iedereen heeft weleens van die dagen". Ik vroeg haar of ze nog wel van me houdt: "jawel..". Toen ik aankaartte of het het bij onze volgende ontmoeting ook zo awkward zou zijn, zei ze dit niet te weten. Ik heb haar verzocht om dinsdag lang te komen en ze moet kijken of het lukt, alsof ze het gesprek ontwijkt. Ze vond het vervelend dat ik zo aandrong op een gesprek terwijl ze al wat met vriendinnen had gepland..
Ik voel me niet gerespecteerd en kan dit niet meer hebben, ze lijkt echter pa op de afgesproken dag lang te willen komen (vrijdag!).. Wil haar bijna een ultimatum stellen. Als je partner wilt praten dan maak je daar gewoon tijd voor lijkt mij.
Hoe kan ik dit het beste aanpakken?
Onze leeftijden: ik ben 26 en zij is 22