quote:
Op woensdag 9 september 2015 10:23 schreef polderturk het volgende:Lees het stukje nieuws hieronder. Ons eigen immuunsysteem kan kankercellen al aanvallen als ze een cocktail aan eiwitten ingespoten krijgen. Deze behandeling is wel heel erg duur. Maar mogelijk zijn er al mensen met een immuunsysteem dat kankercellen aan kan vallen. Immers, er zijn veel mensen[[Thin-film transistor|thin-film transistor]] die nooit kanker krijgen. We kunnen zoeken naar mensen die immuun zijn tegen kanker. Als hun immuunsysteem inderdaad kankercellen aanvalt, dan kunnen we bij hun beenmerg afnemen en vermeerderen. Met een beenmergtransplantatie kunnen we dan kankerpatiënten genezen. Het nieuwe beenmerg gaat dan namelijk witte bloedcellen produceren dat kankercellen kan aanvallen. De dure behandeling van hieronder (140.000 euro) hebben we dan niet nodig. De dure behandeling werkt ook nog maar eens voor 58% van de mensen.
[..]
Het artikel lijkt over Pembrolizumab te gaan. Kost 143000$ per jaar.
Een immuunsysteem dat (zonder medicijnen) die kanker bestrijdt zou waarschijnlijk zelf voor problemen zorgen.
De kanker in kwestie maakt PD-L1 aan, een enzyme dat door het lichaam gebruikt wordt om immuunreacties te onderdrukken. T-cellen hebben een PD-1 receptor voor PD-L1. Als de receptor bindt aan PD-L1 wordt de T-cel uitgeschakeld (geprogrammeerde celdood), met uitzondering van de suppressor T-cellen (die immuunreacties onderdrukken), zij blijven net langer leven.
Het probleem is duidelijk: deze cellen worden niet aangevallen omdat het immuunsysteem werkt zoals het hoort, de T-cellen reageren normaal op PD-L1, het dient immers om immuunreacties te onderdrukken/beeïndigen. Een immuunsysteem dat niet reageert op PD-L1 zal de kanker aanvallen, maar dat voordeel gaat ten koste van alle andere processen in het lichaam waarin PD-L1 een rol speelt, zoals bescherming tegen auto-immuniteit. En studies geven aan dat bij beenmergtransplantaties PD-L1 noodzakelijk is om graft-versus-host reacties te onderdrukken. mwa, als je zo'n immuunsysteem overplant doodt het waarschijnlijk niet alleen de kanker maar ook de rest van het lichaam.
Ook voor andere kankers is het geen oplossing. Stel dat er mensen bestaan met een immuunsysteem dat specifieke kankers kan doden. Dan moet je een manier vinden om ze te herkennen. En as je iemand gevonden hebt is de vraag welke patienten je ermee kan behandelen. Voor beenmergtransplantatie gebruikt men normaal een donor met hetzelfde HLA-type. De kans op een 10/10 match tussen twee willekeurige personen is zowat 1 op honderdduizend. Bij 1 of meer mismatches stijgt het risico op complicaties en daalt de survival rate.
Met slechts één donor zal de meerderheid van patienten 0/10 of 1/10 halen. Zelfs met een miljoen donors halen de meesten geen 10/10.
Na een beenmergtransplantatie wordt een patient maandenlang met immunosuppressors behandeld. Dat kunnen jaren worden als er een graft-versus-hostreactie optreedt. In die periode loopt de patient het risico om dodelijke infecties op te lopen, en al die tijd kan de kanker verder groeien.
We behandelen kankers veroorzaakt door het immuunsysteem zelf wel met transplantaties, en het immuunsysteem helpt daar eventueel overgebleven kankercellen te bestrijden (sommige kankers komt minder vaak terug met een vreemde donor dan een matching broer of zuster). Maar dan gaat het om mensen die sowieso een nieuw immuunsysteem nodig hebben.