Was er al een paar weken niet geweest, maar was er vandaag weer eens en het viel me voor het eerst op dat de nieuwe lichting kleuters er wel erg jong uit ziet.
Kennelijk komt dat moment gewoon op eens, want voorgaande jaren viel me dat in de eerste weken van september nog niet eens zo op.
Ook vond ik ze aandoenlijk, en merkte ik dat ik ze niet meer zag als ''mensen van mijn leeftijd'', maar als ''jongens en meisjes zoals ik ook ooit was''.
Mijn afstand van het kinderleven is langzaam maar zeker gegroeid, zonder dat ik het zelf door had. Het is net als een film voor het eerst in HD kijken, en denken dat je amper verschil ziet, tot je weer een stap terug gaat en je merkt dat er wel degelijk een hoop veranderd is.
Allemaal weer de ''coole'' boys, met pleisters tegen een lui oog op, afgetrapte schoenen aan en een hele consumptievolle manier van praten...
Klacht : Ik ben oud geworden zonder het zelf echt gemerkt te hebben.