Presentatie NLs verleden Rijksmuseum slecht voor Europese integratie.

quote:

De presentatie van het Nederlands verleden door het Rijksmuseum is slecht voor Europese integratie.

Nationalisme en EU

opinie:
De presentatie van het Nederlands verleden door het Rijksmuseum is slecht voor Europese integratie.
Dominique Moisi, hoogleraar aan Institut d'études politiques de Paris 28 augustus 2015, 19:00

In heel Europa is het populisme in opkomst, omdat zowel landen die kampen met een economische crisis als welvarende landen steeds meer moeite hebben met hun gevestigde politieke elites. Maar het is onwaarschijnlijk dat populisten in de nabije toekomst de controle over een of andere Europese regering in handen krijgen, zelfs in landen waar het gevaar momenteel het grootst lijkt, zoals in Hongarije, Griekenland of Frankrijk.

De meerderheid van de kiezers, gedreven door angst of gezond verstand, zijn (nog) niet bereid het vooruitzicht te aanvaarden geïsoleerd te raken van de rest van Europa.

Maar dat betekent niet dat de Europese Unie veilig is voor verdeeldheid zaaiende krachten. Integendeel, de terugkeer van het nationalisme, zelfs (en vooral) in de landen die ruim zestig jaar geleden de kern van EU-oprichters vormden, vertegenwoordigt een minder spectaculaire maar potentieel schadelijker dreiging voor de Europese eenheid.
Verdrag van Rome

Na een opmerkelijke en succesvolle renovatie brengt het nieuwe Rijksmuseum een heel andere boodschap over

Deze trend openbaarde zich vorige week op schrille wijze tijdens mijn bezoek aan Nederland, een van de zes oorspronkelijke ondertekenaars van het Verdrag van Rome. Op die reis bezocht ik het Rijksmuseum, dat in 2013 werd heropend na een renovatie van tien jaar. Het oude gebouw, dat een beetje versleten was geraakt, was een eerbetoon geweest aan de universele aantrekkingskracht van de grote schilders van het land, zoals Rembrandt en Vermeer.

Na een opmerkelijke en succesvolle renovatie brengt het nieuwe Rijksmuseum een heel andere boodschap over - eerder een viering van de Nederlandse kunst en geschiedenis. Eén zaal is helemaal gewijd aan de zeemacht van de Lage Landen in de tweede helft van de 17de eeuw, toen - onder het commando van admiraal Michiel de Ruyter - het nog niet zo lang daarvóór onafhankelijk geworden Nederland op zee de Fransen, de Spanjaarden en zelfs de Britten de baas was.

Een andere zaal, genaamd 'Waterloo', belicht de nederlaag van Napoleon op - destijds - Nederlandse bodem. Het middelpunt is een enorm schilderij, gerestaureerd dankzij donaties van Nederlandse burgers, dat eer betuigt aan de Hertog van Wellington en aan de rol van Willem van Oranje, de toekomstige koning der Nederlanden, tijdens de veldslag.
Chauvinisme

Net als andere Europeanen doen zij een beroep op het verleden ter compensatie van de desillusies en frustraties van het heden

Uiteraard heb ik geen moeite met die Waterloo-zaal vanuit een of ander misplaatst gevoel van Frans chauvinisme. Napoleon was nu eenmaal een despoot, die nutteloze en buitengewoon bloedige oorlogen heeft gevoerd, van Spanje tot Rusland. Zijn nederlaag was geen tragedie, zachtjes uitgedrukt.

Maar in het oude Rijksmuseum was geen zaal nodig voor de viering van die nederlaag. De collectieve psyche van de Nederlanders had geen behoefte aan een verwijzing naar de bijdrage van hun land aan de ondergang van Napoleon, die heeft geleid tot het herstel van hun onafhankelijkheid, en - voor een korte periode - tot hun controle over het hedendaagse België.

Toch hebben de Nederlanders de afgelopen jaren - in de tien jaar sinds hun spectaculaire afwijzing van het verdrag over een grondwet voor de Europese Unie - steeds meer de behoefte gevoeld om de glorie van hun verleden op de meest traditionele manieren te vieren. Net als andere Europeanen doen zij een beroep op het verleden ter compensatie van de desillusies en frustraties van het heden, en de onzekerheden van de toekomst.

De Nederlanders hebben steeds sterker de behoefte om de glorie van hun verleden te vieren - op de meest traditionele manier

Verleden

Om een trotse Europeaan te kunnen zijn, moet je ook een trotse Duitser, Spanjaard of Pool zijn

Zestig jaar geleden was een terugkeer naar het verleden precies datgene wat de Europese landen probeerden te vermijden. Zij verheerlijkten geen historische veldslagen, omdat ze de ruïnes van die veldslagen overal om zich heen konden zien - beelden die hen ertoe inspireerden om aan een ander soort toekomst te bouwen.

Door de nationale soevereiniteit te overstijgen hoopten ze zichzelf te beschermen tegen een terugkeer van conflicten en verwoestingen.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat trots op de nationale identiteit op zichzelf niet slecht is. Integendeel, in een Europa dat bestaat uit diverse landen, is vertrouwen in de eigen identiteit een voorwaarde voor de voltooiing van de economische en politieke integratie. Om een trotse Europeaan te kunnen zijn, moet je ook een trotse Duitser, Spanjaard of Pool zijn.

Maar wat als die nationale trots op de voorgrond treedt in een tijd van diepgaande, zelfs existentiële, twijfels over de waarde van Europa? Hoewel de meeste Europeanen begrijpen dat hun landen de problemen waarvoor zij staan niet in hun eentje kunnen oplossen, zijn ze het vertrouwen kwijt in de gedachte dat Europa het antwoord is. Want buiten de voortdurende economische problemen is de EU tot nu toe niet in staat gebleken een gemeenschappelijke oplossing te vinden voor de escalerende vluchtelingencrisis, die coherent, stevig en in lijn met de Europese waarden is.
Integratie

Zeventig jaar is lang genoeg om de Europeanen het zicht op de voornaamste reden voor integratie te laten verliezen

De EU is op zichzelf prima in staat om deze problemen het hoofd te bieden. Maar wat de EU daarvoor nodig heeft - méér integratie - is precies datgene waaraan de meeste Europeanen hun steun niet meer willen verlenen. Het lijkt waarschijnlijk dat slechts een grote bedreiging, zoals een oorlog met Rusland, hen ertoe zal aanzetten meer bevoegdheden over te dragen aan Europese instellingen waarin zij het vertrouwen zijn verloren.

De zeventig jaar sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog vormen slechts een klein deel van de geschiedenis van Europa - zeker niet lang genoeg om de manier te veranderen waarop mensen naar zichzelf of hun land kijken. Het gevaar is dat een periode van zeventig jaar wél lang genoeg is om de Europeanen het zicht te laten verliezen op de voornaamste reden waarom zij naar integratie streefden. Als dat het geval is, is het soort verheerlijking van het verleden dat in het gerenoveerde Rijksmuseum te zien is een heel slecht voorteken.

Vertaling: Menno Grootveld

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2015 21:06 schreef Harvest89 het volgende:
Waar gaat dit over? wat een onzin weer.

quote:

Toch hebben de Nederlanders de afgelopen jaren - in de tien jaar sinds hun spectaculaire afwijzing van het verdrag over een grondwet voor de Europese Unie - steeds meer de behoefte gevoeld om de glorie van hun verleden op de meest traditionele manieren te vieren. Net als andere Europeanen doen zij een beroep op het verleden ter compensatie van de desillusies en frustraties van het heden, en de onzekerheden van de toekomst.

De Nederlanders hebben steeds sterker de behoefte om de glorie van hun verleden te vieren - op de meest traditionele manier

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2015 21:08 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Ik wil geen trotse Europeaan zijn.
Ik ben een Nederlander.

quote:

Maar wat als die nationale trots op de voorgrond treedt in een tijd van diepgaande, zelfs existentiële, twijfels over de waarde van Europa? Hoewel de meeste Europeanen begrijpen dat hun landen de problemen waarvoor zij staan niet in hun eentje kunnen oplossen, zijn ze het vertrouwen kwijt in de gedachte dat Europa het antwoord is. Want buiten de voortdurende economische problemen is de EU tot nu toe niet in staat gebleken een gemeenschappelijke oplossing te vinden voor de escalerende vluchtelingencrisis, die coherent, stevig en in lijn met de Europese waarden is.
Integratie.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2015 21:10 schreef ems. het volgende:

[..]

Ik had de helft gelezen en dezelfde vraag kwam minimaal 3x in me op.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2015 21:17 schreef luxerobots het volgende:
Ik stel voor om in het Rijksmuseum een hele zaal in te richten met de kunstwerken van Quinsy Gario.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2015 21:19 schreef karton2 het volgende:

[..]

Fok is dan ook geen doorsnee van de Nederlandse bevolking. Ik denk dat NLers in het algemeen wel doorhebben dat samenwerking nodig is, maar de manier waarop schiet in het verkeerde keelgat heb ik het idee.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2015 21:24 schreef luxerobots het volgende:

[..]

Wat dat betreft kunnen we nog wel wat leren van Frankrijk, Frankrijk is tenminste bescheiden over haar rol in de geschiedenis.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2015 21:25 schreef deedeetee het volgende:
Je ziet het al in bewoners van dorpen en steden, in provincies en ga zo maar door. Men ontleend er toch een soort van identiteit aan en wil dit ook zo. Je thuis voelen heet dat. Gooi er een mengelmoes in en je raakt dat thuis gevoel kwijt. Dan voelen mensen zich niet prettig meer en dan krijg je gemor om het oude(gevoel) te behouden/terug te krijgen
Mensen zijn toch geen bijen ? Allemaal bijna t zelfde en samenwerken aan het zelfde doel ?

@ SeculasStatiusNee ik voel me gewoon Nederlander en ik woon in Europa.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2015 21:28 schreef karton2 het volgende:

[..]

Klopt dat dikgedrukte wel of hoe moet ik dat zien?
Hij haalt Griekenland aan waar Syriza de minister president heeft geleverd en zo'n beetje alle posten in handen had.
Verder in Denemarken is er momenteel een minderheidsregering die alleen uit hun VVD (derde partij) bestaat, maar door o.a. hun PVV (tweede partij) gedoogd wordt.
In Finland zitten de Ware Finnen in de regering en in Zweden is het een kwestie van tijd voordat de PVV aldaar een regering gaat vormen.