Co ouderschap en de verdeling van tijd

Hoe ervaren de kinderen het?

Ik heb dezelfde Co-ouderschap regeling en ik kan je zeggen dat het wel went. Op een gegeven moment ga je dingen anders inplannen. Wanneer mijn zoon bij mij is werk ik wat minder. Ik werk dus meer in de andere week. Ook huishoudelijke dingen, afspraken en dat soort dingen doe ik meer in die week. Natuurlijk heb ik soms ineens dat gevoel weer wat jij nu hebt. Dan mis ik hem en voelt het leeg.
Echter val ik nu niet meer zo in een leeg gat. Als ik hem mis of hij mij dan bellen we even. Dat helpt ook wel.

Ik snap dat het lastig voor je is.

Toen ik zestien was moest ik zelf als kind heen en weer. Dat is ook voor het kind behoorlijk intensief, toen klaagde ik er niet over. Maar als ik er op terug kijk, had ik er echt last van. Puur van het heen en weer verhuizen dus.

Pas dus op met je kinderen tussendoor ook nog laten wisselen, ookal gaan ze akkoord. Het kost toch elke keer weer energie om je weer echt thuis te voelen. Alleen al door de indeling van een huis heb je op beide plekken een verschillende routine nodig. In het begin ging ik ook een avond heen en weer, maar ik trok dat echt niet. En ik was een stuk ouder en dus onafhankelijker van mijn ouders. Onderschat het niet.

Even onaardig gezegd. Je kinderen zijn het slachtoffer, dat jij het lastig hebt is niet zo belangrijk nu.
(Hoewel het onderwerp van je topic, wel duidelijk maakt dat je veel om je kinderen geeft hoor)

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2015 08:02 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Bedankt voor je reactie!
De situatie is voorlopig zo dat alleen het appartement van ex echt nieuw/anders is, maar daar is de oudste(jongste lrijgt nog niet zoveel mee)nu wel aan gewend geraakt.
Daarnaast wonen ex en ikzelf maar 2 km bij elkaar vandaan, dus mocht er een keer iets zijn, dan is dat geen probleem.

Voor zover ik kan beoordelen veroorzaakt het "verhuizen" niet veel overlast, kleding ligt al op beide plekken, hoeft dus niets van mee, etc.
In principe gaat er alleen wat speelgoed mee and that's it, misschien dat jij er ook meer last van had juist omdat je al wat ouder was?
Wel bedankt voor je reactie, is wel belangrijk om in de gaten te houden inderdaad!

Mijn ervaring is dat ook die kleintjes heel goed meekrijgen wat er gaande is. Of in elk geval, ze ontwikkelen zich vaak anders dan kinderen zonder gescheiden ouders.

Mijn kinderen trokken beiden de co-ouderregeling niet. (Al zegt mijn ex van wel) De onrust die het continue geswitch met zich mee brengt zorgt ervoor dat er geen veilige thuisbasis meer is. Kinderen voelen zich onrustig en zeker die hele jonge kinderen kunnen zich minder goed hechten aan de primaire verzorger. Het is voor jonge kinderen eigenlijk heel onnatuurlijk om ze te scheiden van de moeder.
Gelukkig komt men al flink terug dat er standaard een co-ouderschap moet komen en beginnen mensen ook meer te kijken wat er echt bij de kinderen zelf past, meer te kijken naar de fases die kinderen doorlopen en daar op af te stemmen.

Anyway, als ik de eerste 2 jaar na mn scheiding over zou moeten doen zou ik nooit meer akkoord gaan met co-ouderschap. Het gaat totaal voorbij aan de behoeften van kinderen.

Mijn zoon is 8 en inmiddels 3,5 jaar deze regeling. Vooral het eerste jaar was het erg moeilijk. Ik voelde me zeker in het begin ook geen volwaardige ouder. Inmiddels geniet ik wel van de 'rust' in de week dat mijn zoon er niet is.
Mijn ex en ik zijn ook vrij flexibel. Ik haal mijn zoon wel eens van school op in zijn week om bijvoorbeeld naar de speeltuin te gaan.
Vooral omdat mijn zoon erg tevreden is met de regeling kan ik nu ook genieten van de week zonder hem. Ik weet dat hij het naar zijn zin heeft bij zijn vader, dus maak ik er ook maar een leuke week van.
Het vrijgezellengevoel gaat er wel vanaf. Op een bepaald moment ben je er gewend aan geraakt.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2015 13:42 schreef nummer_zoveel het volgende:
Bedankt voor beide reacties, wel twee totaal verschillende reacties.

Deze zin snapte ik alleen niet helemaal:

"Het is voor jonge kinderen eigenlijk heel onnatuurlijk om ze te scheiden van de moeder."

Is dit een feit, heb dit nog niet ergens gelezen waar het met feiten onderbouwt is?
Merk daarnaast ook dat beide het prima naar hun zin hebben en er geen noemenswaardige zaken spelen(Onrust oid)

Nou ja, wel fijn om ervaringen van andere mensen te lezen.

Er zijn heel veel onderzoeken gedaan naar hechting van jonge kinderen.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.1944410

http://www.echtscheidingn(...)ap-wanneer-niet.html

http://www.intermediair.n(...)r-goed-co-ouderschap

Ik kan nog wel even doorgaan...
Maar het komt er eigenlijk een beetje op neer dat co-ouderschap niet geschikt is voor baby's, dreumessen en peuters.

Ik denk persoonlijk ook dat het erg aan de situatie van de ouders ligt en aan hoe het kind zelf is.
Ik ben wel een voorstander van overleggen met je kind(eren) en eventuele signalen serieus nemen. Hiervoor moet het kind dus wel wat ouder zijn. Ik vraag regelmatig aan mijn zoon of hij tevreden is, of hij het moeilijk vindt en dat soort dingen. Ik stel ook wel eens opties voor om hem te laten zien dat de regeling ook anders zou kunnen als hij dat wil.
Overigens ken ik in mijn omgeving geen enkele ouder die deze regeling heeft dus ik vraag mij af of dit echt een standaard is.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2015 13:56 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Er zijn heel veel onderzoeken gedaan naar hechting van jonge kinderen.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.1944410

http://www.echtscheidingn(...)ap-wanneer-niet.html

http://www.intermediair.n(...)r-goed-co-ouderschap

Ik kan nog wel even doorgaan...
Maar het komt er eigenlijk een beetje op neer dat co-ouderschap niet geschikt is voor baby's, dreumessen en peuters.

Klinkt wel logisch vind ik, als ik het zo lees.
Hoe oud waren jouw meiden toen eigenlijk? En waar merkte jij het aan dat het niet ging?

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2015 14:16 schreef appelsap het volgende:

[..]

Klinkt wel logisch vind ik, als ik het zo lees.
Hoe oud waren jouw meiden toen eigenlijk? En waar merkte jij het aan dat het niet ging?

Leyla was net 1 en Jen 3.

Jen is heel erg gebaat bij rust en regelmaat en een vast ritme. Dat is ook gewoon beaamd door de 2 onderzoekbureau's dat Jennifer echt niet gebaat is bij heen en weer gesleep.

Bij Leyla is het lastiger precies de vinger erop te leggen. Maar nu er een omgangsregeling is zie je pas dat ook Leyla veel meer rust in dr lijf heeft.