[Verslag Wereldreis] Wozzy [nu weer thuis]

Waar wil ik heen?

Verder wilde ik ook naar o.a. Tibet, Indonesië en Zuid-Amerika. Maar dat is momenteel wat lastig. Zuid-Amerika omdat ik nog steeds geen Spaans spreek, ondanks mijn voornemen om een cursus te volgen. Indonesië heeft een negatief reisadvies en Tibet is altijd al lastig geweest om te bezoeken.

De volgorde is afhankelijk van de prijs van het goedkoopste vliegticket die de reisbureau's kunnen bieden. Ik wil namelijk een vliegticket waarbij ik de volgorde van de bestemmingen vast staan net als de datum van de eerste vlucht. De data van de overige vluchten kan ik tijdens mijn reis bepalen.

Wat ga ik daar doen?
Ik wil wat van de cultuur proeven. Daarom wil ik niet alleen naar de bekende toeristische plaatsen. Maar ook meedoen met het dagelijks leven van de locals. Een Engels sprekende gids probeer ik daar in te huren. Echt noodzakelijk lijkt me dat niet, het is meer voor de handigheid.

Iets waar ik wel tegenop zie is het voedsel. Zo vindt men in China de tenen van kippen een lekkernij. Ook eten ze kwal... brrrrr... Maarja, het hoort er wel bij vind ik.

In Australië ga ik proberen om wat te werken. Ik denk dat mijn banksaldo net niet hoog genoeg is om de hele reis te betalen.

Naar de States ga ik wel alleen voor de toerischische plekken. Meteen even kijken of de Big Macs daar echt zo groot zijn als op tv.

In Canada wil ik wat rondtrekken. Dit lijkt me ook leuk als wintersport locatie, maar ik weet niet of ik daar in de zomer of winter ben. Wintersport zit niet standaard bij de verzekeringen. En om nou mijn hele reis met wintersport kleding te slepen voor die paar weekjes...

Wanneer ga ik weg?
Ik ben van plan om half februari te vertrekken. Tenminste dat heb ik tegen de reisbureaus gezegd voor een offerte van het vliegticket.

Hoe lang blijf ik weg?
Een jaar. Een vliegticket is namelijk maximaal 365 dagen geldig. Daarnaast zijn weinig reisverzekeringen voor langer dan een 365 dagen. Er zijn wel een paar reisverzekeringen waarmee je langer dan een jaar op reis kan, maar deze zijn erg duur.

Welke reisverzekering heb ik?
Ehhh.. nog geen. Ik ben de folders en voorwaarden aan het vergelijken van diverse verzekeringen. De verzekeringsmaatschappijen waar ik info van heb zijn:

Ik ben aan het vergelijken wat er allemaal vergoed wordt, mocht er iets gebeuren. Er staan wel erg veel (kleine)lettertjes in de polisvoorwaarden.
Als jullie nog meer reisverzekeringen voor een reis van 365 dagen weten, hoor ik dat graag.

Met wie ga ik?
Ik ga alleen. En wel om de volgende twee redenen:
1. Niemand wil/durft mee;
2. Dan hoef ik met niemand rekening te houden.

Vind ik dat niet eng?
Nee, dat vind ik helemaal niet eng.

Waar ga ik overnachten?
Dat wil ik ter plekke regelen. Zeker in Nepal, China en Thailand schijnt het niet zo'n probleem te zijn om goedkope overnachtingen te regelen. Je kan daar o.a. bij gastgezinnen terecht. Ik heb niet zo'n zin in een voorgekauwde reis. Mocht het nog niet duidelijk zijn: ik wil vrijheid.

Hoe staat het met de benodigde inentingen?
Afgelopen maandag ben ik bij het Havenziekenhuis in Rotterdam geweest voor de volgende prikken:

A.s. maandag mag ik weer langskomen voor:

Daar houdt het niet mee op. Ze vinden mij zo gezellig dat ik 2 december nog een keer op bezoek mag voor:

Verder heb ik een recept mee gekregen voor malariatabletten.

De inentingen tegen hondsdolheid hoeven niet perse en als ik gebeten wordt door een zoogdier moet ik nog steeds 2 inentingen halen in verwegistan. Wanneer ik ze niet neem, zou ik 5 prikken nodig hebben in het geval van een beet. Aangezien de medische voorzieningen in het buitenland over het algemeen niet zo goed zijn als in Nederland heb ik er daar liever wat minder.

Heb ik de benodigde visa voor de verschillende landen al?
Nee, nog niet. Ik ben uiteraard wel bezig met uitzoeken hoe en wat

* Vanaf 1 januari 2003 wordt de doorlooptijd van het aanvragen van een working holiday visum 4 tot 5 weken. Dus ik ga lekker voor de jaarwisseling.

Heb ik een Visa card of andere credit cards?
Nee, voor de visa card heb ik z'n "probeer visa 1 jaar gratis" antwoordkaart ingevuld en opgestuurd. Aan de voorwaarden om zo'n card te krijgen voldoe ik ruimschoots, dus ik ga er vanuit dat dat geen probleem is.

Misschien vraag ik ook een American Express card aan. Ik weet het voordeel daar van niet, maar wellicht kunnen jullie je ervaringen daarover mededelen.

En verder?
Meer info volgt.
Jullie tips en ervaringen zijn natuurlijk ook van harte welkom.

quote:

---

Op donderdag 14 november 2002 21:53 schreef Rubenh het volgende:
ik ben jaloers op je!
ik zal nog even een jaartje moeten wachten..
moeten eerst wat centjes op de plank komen.:9

Een vraagje, wat is jou budget voor dit reisje?

---

quote:

---

Op donderdag 14 november 2002 21:56 schreef OneSoul het volgende:
opheffen negetief reisadvies

---

quote:

---

Op donderdag 14 november 2002 22:01 schreef 303 het volgende:
Misschien ken je deze site al, maar al je vragen worden hier praktisch beantwoord: http://www.wereldreis.com

---

quote:

---

Op vrijdag 15 november 2002 09:16 schreef Lucille het volgende:
Eigen ervaringen en tips

---

Alleen dat van een cijferslot met staaldraadjes snap ik niet zo.. Dan knippen ze de tas toch los op de plek waar die staaldraadjes door de tas heen gaan? Nouja.. van de week ga ik de rugzak die mijn broer heeft gebruikt voor zijn reis in Australië grondig inspecteren.

Morgen mag ik weer langs voor een inenting, dan zal ik gelijk vragen naar een Cholera stempeltje. Beter een stempel teveel dan te weinig.

De overige handige dingen, ehbo-doos, ORS enz. staan ook op een foldertje dat ik mee kreeg bij m'n 1e serie inentingen. Net als het boekje "Wijs op reis 2002" van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Daar staan veel handige tips en adviezen in.

quote:

---

Op zondag 17 november 2002 04:23 schreef BigWillyDerSuperSpender het volgende:
Kan je geen doorlopende reisverzekering nemen met automatische afschrijving? Dan kan je toch langer dan een jaar weg of zie ik dat fout?

---

De eerste prijsopgave is binnen. 2.299 Euro voor alleen het vliegticket. Een stuk goedkoper dan de 3.500 Euro die ik verwachtte kwijt te zijn. De persoon die dit heeft uitgezocht was niet aanwezig toen ik langs kwam, dus verdere details horen jullie van de week.

Sommige reisbureau's moeten precies weten:

Er is ook een reisbureau dat vroeg 25 Euro voor een offertte. Aangezien het eerste reisbureau (zie boven) de offerte gratis deed, ga ik daar maar even niet mee accoord, tenzij ik morgen in R'dam tegen hetzelfde probleem aan loop.

De reisbureau's hier boven zitten in Zierikzee en (wijde) omgeving.

Uiteraard is het handig als ik me in het buitenland (Australië bijv.) kan verplaatsen met behulp van een (huur)auto of motor. Dus ik ga zeker een internationaal rijbewijs halen.

Nu heb ik al een aantal keer iets gelezen over de ANWB Datakluis. Een service om met 1 telefoontje al je bankpassen, creditcards, mobile telefoons e.d. te blokkeren. Lijkt me wel handig voor het geval dat... Heeft iemand hier ervaring mee?

Wellicht zijn er nog meer dingen die ik meteen bij de ANWB kan regelen?

quote:

---

Op zondag 17 november 2002 16:18 schreef Lortnoc het volgende:
over verzekeringen

---

De dingen die jij noemt ga ik niet doen, maar wel bungie-jumpen (typ je dat zo??) in Nieuw Zeeland. Dat zijn 3 sprongen van verschillende hoogte. Eén daarvan is volgens mij de hoogste ter wereld. Je krijgt van elke sprong een certificaat. Bij het boeken van de sprongen kan je speciaal daarvoor een verzekering afsluiten.

Steriele spullen zijn misschien wel handig. Tnx voor de url. Eens kijken wat ik eventueel nodig zou kunnen hebben.

quote:

---

Op zondag 17 november 2002 17:34 schreef Yvonnetje het volgende:
Gaaf! Lijkt me ook wel wat
Maar toch wel erg lang hoor, een jaar van huis weg!

Ik ben afgelopen zomer naar Thailand geweest, reisverslag is hier te vinden. Hopelijk heb je er iets aan...

---

Mag ik eens vragen wat jullie kwijt waren aan overnachting- en voedselkosten in Thailand?

quote:

---

Op maandag 18 november 2002 12:10 schreef Sweetsixteen16 het volgende:
Aaii! Wat gaaf zeg, je broer vertelde het al een beetje wat je ging doen.

Er komt wel heel erg veel bij kijken hoor!

---

quote:

---

En een jaar weg...dat zou ik niet kunnen. Helaas kan ik je geen tips geven, want ik heb nog nooit een wereldreis gemaakt...

---

quote:

---

misschien is het leuk als je een soort van online agenda maakt...dat is iets overzichterlijker dan fok denk ik...

---

quote:

---

Heel veel plezier in ieder geval!

---

quote:

---

Op maandag 18 november 2002 12:12 schreef julekes het volgende:
Als je naar de VS gaat, kan ik je CHicago aanraden, vooral als je van 20e eeuwse architectuur houdt.

---

Wat ik wel wil is met kerst en oud en nieuw (2003-2004) in New York zijn. Dat lijkt me zo gaaf! Daar doen ze veel meer aan kerst en de vuurwerkshows zijn altijd erg mooi om te zien op tv.

quote:

---

Op maandag 18 november 2002 18:59 schreef NIels25 het volgende:
wat voor budget heb je hiervoor, wil graag zelf ook een jaar pleite, maar moet nog is ff gaan kijken wat dat gaat kosten ongeveer

IK heb zelf trouwens eurocard mastercard, en heb daarmee nog in allee landen kunnen betalen tot op de meest afgelegen plaatsen in Kenia en Indonesie aan toe.

---

Ik zit er heel erg over te denken om van Los Angeles naar Washington met de trein te gaan. En wel op de volgende manier:
Los Angeles -> San Francisco -> Seattle -> Vancouver -> Calgary -> Winnipeg -> Montreal -> Quebec -> Halifax -> Toronto -> New York -> Washington.
Tussendoor is het mogelijk om zoveel stop-overs te maken als ik zelf wil

quote:

---

Noord-Amerika Railpas
VIA Rail Canada en Amtrak bieden samen een 30-daagse Noord-Amerika Railpas aan waarmee onbeperkt gereisd kan worden op het hele spoorwegnet van beide maatschappijen. Met deze pas zijn 900 stations in de VS en Canada bereikbaar. Om van de pas gebruik te kunnen maken dient het eerste reistraject van tevoren te worden gereserveerd.

Tarieven 2003
30 dagen hoogseizoen (1 juni-15 oktober): CA$ 1.060*
30 dagen laagseizoen (1 januari-31 mei/16 oktober-31 december): CA$ 747*
* De tarieven in CA$ zijn exclusief 7% GST-belasting.

Bron: Incento

---

Uiteraard komen er nog wel kosten voor voedsel en overnachtingen e.d. bij.

Mocht je een atlas in de buurt hebben, bekijk deze route dan eens (and be impressed)

Wat heb ik in de tussentijd geregeld?

• Inentingen (alleen de malariatabletten moet ik nog halen);
• Visa Card;
• Working Holiday visum voor Australië;
• Single entry visum voor Nepal;
• Een aantal belangrijke inkopen (zie onder);

Waar ben ik nu mee bezig?

• Single entry visum voor China (kan ik volgende week afhalen);
• vliegticket (zie onder);
• reisboeken lezen .

Waar moet ik nog (steeds ) aan beginnen?

• reisverzekering;
• ziekenfonds op tijd omzetten naar particulier omdat ik tijdens mijn reis geen Nederlandse werkgever meer heb
• nieuwe pinpas van de bank aanvragen. Mijn vader kreeg vandaag een nieuwe omdat zijn oude was verlopen. Daarom keek ik ook even naar de verloopdatum op de mijne: april 2003. Gelukkig kom ik daar nu achter
• mijn ouders machtigen om betalingen van mijn bankrekening te doen.
• Geld wisselen.

Hoe zit dat met mijn vliegticket?
Het vliegticket wordt nog even goed nagekeken op fouten door het reisbureau. Als alles in orde is, ga ik het volgende week vrijdag ophalen en betalen (2399 Euro, ex belasting). Het prijsverschil tussen het duurste en het goedkoopste reisbureau is bijna 350 Euro, zonder belasting, administratiekosten, e.d.

De vluchten (klik op onderstaand schema en maximaliseer het nieuwe browservenster voor duidelijkere tekst):

Vanaf 20 augustus kloppen de data niet. Dat komt omdat het boekingssysteem van het reisbureau maar 9 maanden vooruit kan plannen vanaf de vertrekdatum, dus het hele ticket moet binnen die tijd passen. Dit is echter totaal geen probleem omdat ik onderweg een reisbureau kan binnenstappen die samenwerkt met de vliegmaatschappij(en) om kostenloos de vliegdatum te verzetten.

Mocht United Airlines in de tussentijd failliet gaan, neemt een andere vliegmaatschappij die in het samenwerkingsverband van around-the-world tickets zit de vlucht naar huis over. In dat samenwerkingsverband zitten nog meer luchtvaartmaatschappijen dan waarvan ik gebruik maak, dus dat is redelijk safe.

Wat heb ik allemaal al aangeschaft?

• Rugzak. Mijn broer wil de zijne van de zomer zelf gebruiken. Na uitvoerig advies, tips, aandachtspunten, voor en nadelen van de diverse rugzakken en een aantal verschillende rugzakken meerdere keren proberen, heb ik een rugzak van Radical design genomen;
• cijfer hangsloten. 1 gewone en 1 met een staaldraad erbij. (Tnx Lucille!);
• slaapzak. Ook weer na een hele berg advies en uitproberen ben ik uitgekomen op een slaapzak voor temperaturen tot -4 graden met donsvulling. Synthetisch is wat lichter materiaal, is makkelijker zelf schoon te maken, maar bij de bij een hogere nachttemperatuur wordt zo'n slaapzak snel benauwd. Daarnaast kan zo'n donzen slaapzak veel compacter worden opgeborgen. Dons behoudt ook zijn isolerende werking na langdurig gebruik beter dan synthetisch;
• hoeslaken voor de slaapzak (gratis erbij gehad na het afrekenen). Iets hygiënischer want dat is nog wel te wassen en te drogen onderweg, de slaapzak zelf niet;
• goede zonnebril die mij ook nog redelijk staat (eindelijk!). Cébé Cat 3 1500 (gray anti reflect) glazen;
• neck pouch;
• Muggenmelk met 30% deet. Er zijn producten met een hoger percentage deet maar dat zjin spray's e.d. Aangezien deet vluchtig is komt er dan ongeveer net zoveel deet op de huid als met dit spul;
• afterbite;

Wat moet ik nog kopen?

• Aanvulling op de EHBO kit;
• jodium (geen betadine). Reden: uiteraard voor ontsmetting van wondjes. Daarnaast als ik het drinkwater uit de fles een keer niet vertrouw, kan ik 1 druppel jodium in de fles doen, even schudden en na een half uur heb ik ontsmet, zeer ranzig smakend drinkwater. Uiteraard alleen in hoge nood doen, omdat jodium in de schildklier blijft hangen. Dit scheelt weer ander water ontsmettingsmiddel wat overigens ook niet echt lekker schijnt te smaken;
• malariatabletten dus;
• vast nog wel meer dingen.

Wat koop ik niet?

• O.R.S.: Dit is namelijk heel gemakkelijk zelf te maken. Men neme 1 glas water, doet daar 1 schep zout en 2 scheppen suiker bij.. even roeren en het resultaat is hetzelfde als voorverpakte ORS zonder smaakstoffen. (En ik vermoed dat door de gigantische stimulans van de smaakpapillen je veel sneller weer "bij" bent );
• Klamboe. Deze huur/koop ik in Thailand wel. Dat is de enige plek waar dat handig is. Scheelt weer wat gewicht;
• Reiszak met lood voering voor fotorolletjes. Ik laat mijn foto's wel ontwikkelen voordat ik het vliegtuig in stap. In een beetje toeristische plaats zit echt wel een goede fotowinkel. Zo'n fotozak weegt zeker een halve kilo;

Wat neem ik nog meer mee?

• Zakmes (in mijn rugzak en niet in de handbagage);
• zeep;
• deo (wow.. i'm gonna need that!). Spuitbussen mogen geloof ik niet in het vliegtuig wegen explosiegevaar;
• tandpasta & tandenborstel;
• zonnebrandcrème en aftersun in reistubetjes;
• reishanddoek (krijg ik vast wel als kerstcadeau gok ik);
• wintersport trui (stuur ik terug naar mijn ouders na het verlaten van Nepal);
• fleece trui;
• warme broek;
• korte broek;
• thermisch ondergoed;
• boxershort;
• t-shirt (geen katoen);
• sokken;
• condooms (ben lekker single dus better safe than sorry);
• fototoestel (geen digitale);
• pen en papier;
• ongetwijfeld een berg dingen die ik nog niet genoemd heb en uiteraard veel te veel.

Wat neem ik niet mee?

• Inkoppertje: alle luxe die ik thuis heb ;
• katoenen kleding. Katoen blijft lang nat na het wassen of een dag zweten (ik heb niet iedere dag een douche & wasmachine tot mijn beschikking... dat hoort bij dit soort reizen);

Zo dat was het weer voor vandaag. Bedankt voor uw aandacht!

quote:

---

Op maandag 23 december 2002 14:08 schreef Liejannuh het volgende:
Voor je reisverzekering, kijk even in deze topics:
kosten reisverzekering
Reisverzekering (af te sluiten IN het buitenland)?

Ik kan het maar niet vaak genoeg zeggen... Een reis en ziektekostenverzekering is ontzettend belangrijk!! Als je iets overkomt, dan ben je blij dat je die verzekering hebt! De kosten van een ziekenhuisopname zijn natuurlijk veel hoger dan je wilt weten!

---

Vanmorgen kreeg ik al een nieuwe pinpas, geldig tot december 2007. Ik heb er niet eens voor gebeld.

De tandarts heeft vakantie tot en met 3 januari, dus daarna kan ik pas een afspraak maken voor een grondige controle + eventuele herstel/preventiewerkzaamheden. Wordt wel kort dag... maarja, dan had ik maar eerder een afspraak moeten maken

Ik zit erover te denken om van die vitamine pillen mee te nemen naar de Aziatische landen. Aan de ene kant lijkt me dat verstandig voor de gezondheid, maar aan de andere kant: zou ik daar problemen mee krijgen bij de douane? Nederland staat natuurlijk bekend om de import en export van andere pilletjes...

quote:

---

Op vrijdag 27 december 2002 19:05 schreef Gumtree het volgende:
ik heb een klein forumpje over australië (zie mijn onderschrift) een van de users zat vroeger veel in de verzekeringen en heeft op een simpele wijze het één en ander uitgelegd.FAQ verzekeringen

Veel plezier trouwens... erg stoer plan.

---

quote:

---

Op donderdag 2 januari 2003 13:54 schreef Tedda het volgende:
Ik wil je toch nog even heeeeeeeel erg veel plezier wensen met je wereldreis. Ik weet dat het nog heel even duurt maar waarschijnlijk zien we je niet meer voor je weg gaat.

Dus: heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg veel plezier en geniet van alles wat je ziet en meemaakt.

---

quote:

---

Op donderdag 9 januari 2003 19:24 schreef maple-leaf het volgende:
15 februari gaat ie

---

quote:

---

Op donderdag 9 januari 2003 19:29 schreef blieblie het volgende:

[..]

Oooooooooooooh.......... dan maakt hij Valentijnsdag toch nog mee? (hij zei namelijk van niet in een ander topic )...

---

Blue Horizon Hotel
Hotel Blue Ocean
Hotel Utse
Laughing Buddha Home

De voor mij belangrijkste faciliteiten, airport pick up en luggage storage, bieden ze alle vier.

Als ik naar het ontwerp van internetsites van deze hotels kijk, gaat mijn voorkeur uit naar het Blue Horizon Hotel. Maar dit lijkt mij niet de meest betrouwbare manier om een keuze te maken.

Welke zouden jullie kiezen en wat is de reden daarvan?

quote:

---

Het bevestigingsmailtje van het Blue Horizon Hotel:

Dear Sir [naam], Namaste (Greetings from Nepal)
Thank you very much for your mail and we are happy to know you are coming to Nepal and like to stay with us. You must wel-come.
We are able to keep you a single standard room on that date according to your interest. Every room has private bath hot and cold shower. We have a nice sunny terrace to stay where you can also have breakfast over there. The hotel is very near from the center but still it is very tranquil and calm.
We come to pick up you in the airport with your name sign, please look your name sign out side of the arrival gate. The transport will be free for our valued guests. We provide you 30% less due to the online booking. we are looking forwards to get your reply. All the best.
Warm regards
Family from Blue Horizon

---

Ik heb echt zin om te gaan. Nog 3 weekjes wachten en dan

quote:

---

Op maandag 20 januari 2003 13:43 schreef paricos het volgende:

[..]

het hotel ziet er keurig uit iig.Wat ga je in Nepal allemaal doen?

Johmson-trail lopen?

---

quote:

---

Op dinsdag 11 februari 2003 21:06 schreef _Spike het volgende:
Nog 2 daagies...

---

Tnx voor jullie kaart!

[Dit bericht is gewijzigd door Wozzy op 12-02-2003 16:32]

Ps. ik hoop dat dat i-net cafe bij het basecamp op de Mount Everest dan al klaar is

Namaste allemaal!

De vlucht naar Nepal was aangenaam. Austrian Airlines is okay! De maaltijden in het vliegtuig waren erg lekker. Eenmaal aangekomen op Tribuvan International Airport begon het wachten op mijn bagage. Dat duurde bijna een uur! Buiten stond de eigenaar van het hotel netjes te wachten met een naambordje met mijn naam erop, zoals ik aangegeven had bij het boeken op internet. Het inchecken van het hotel hebben we pas de volgende dag gedaan omdat het inmiddels 1 uur 's nachts was.

De eerste dag in Kathmandu heb ik een trekking geregeld naar Mt Everest Basecamp. Compleet verzorgd met gids, vliegtickets naar Lukla (daar begon de trekking), overnachtingen, maaltijden, enz. voor $760. De trekking company vroeg eerst $1000. De vliegtickets maken de trekking zo duur. $93 voor een enkele vlucht naar Lukla. 's Middags sprak ik met een Larry, een Duitser. Hij zei dat ik geen gids nodig had om naar het Basecamp te lopen, omdat er maar 1 pad is. Hij is meegegaan naar de trekking company om de gids "weg te praten". Dat is niet gelukt, maar ik kreeg wel 2 overnachtingen in het hotel dat ik via internet geboekt heb gratis + nog eens $50 terug gehad.

De afgelopen 16 dagen heb ik dus een trekking gedaan naar het Basecamp van de Mount Everest. De eerste dag begint met de vlucht naar Lukla. Die heeft altijd uren vertraging vanwege de dichte mist in de Kathmandu Vallei. De vlucht wordt ook wel "rollarcoaster flight" genoemd. Dat is niet overdreven. Vooral de landing is spannend. Er is een berg, dan een veel te korte landingsbaan die erg stijl omhoog loopt, en dan de rest van de berg. Het vliegtuig vliegt recht op het onderste deel van de berg af en gaat op het laatste moment omhoog om af te remmen. Anders is de landingsbaan echt te kort.

Na aankomst in Lukla, kwamen we een Italiaan van 43 en zijn gids tegen. We hebben besloten om samen verder te trekken. In Lukla hebben we een ontbijt gehad en zijn we gaan lopen naar Phakding. Daar hebben we overnacht. De volgende dag werd gevuld met een wandeling door een prachtig landschap naar Namche Bazaar. Tijdens de up-hill gedeelten is het echt ademhappen en ik heb voor de grap m'n hartslag opgenomen. Beste (ex)CIOSers, 220 is niet de maximale hartslag. De mijne was namelijk 238. Van vermoeidheid in mijn benen had ik geen last.

In Namche Bazaar hadden we een akklimatisatie dag. We hebben een 2 musea bezocht. Eén over de levensstijl van Sherpa's en de ander over de Mt. Everest.

De volgende dag liepen we naar Thyngboche. Tijdens het lopen begon het zachtjes te sneeuwen. Na aankomst in Thyngboche, begon het harder te sneeuwen. Dat ging ook de volgende dag door, zodat we genoodzaakt waren te wachten tot de sneeuw stopte. Het was namelijk niet mogelijk om het pad te zien door de sneeuw. We zijn naar het lokale klooster geweest om een bid- en meditatiesessie bij te wonen. De eerste 10 minuten was het wel interessant, maar daarna werd volgens mij alles 20 keer herhaald. Na het bezoek aan het klooster sneeuwde het nog steeds. Inmiddels lag er al een halve meter sneeuw. De rest van de dag zaten we dus ook in Thyngboche.

Op dag 7 moesten we ons eigen pad maken. Dat was erg zwaar en de sneeuw kwam in mijn schoenen. M'n schoenen zijn de rest van de trekking niet meer droog geweest.

Dag 8: Papa besloot om lekker te blijven zitten waar hij zat om te akklimatiseren. Kamal (mijn gids) en ik zijn doorgelopen naar het volgende dorp omdat we al een extra akklimatisatiedag hadden gehad in Thyngboche. Dat was niet verstandig. Tegen de avond kwamen we aan op onze bestemming. Daar kreeg ik last van Acute Mountain Sickness (AMS). We konden niet terug naar het vorige dorp omdat we overdag al diverse keren meters omlaag gleden. 's nachts wanneer het pad helemaal moeilijk te vinden is, was het gevaarlijker dan de volgende ochtend af te wachten. Van de eigenaar van de Lodge kreeg ik Garlic Soup. Dat hielp iets tegen de hoofdpijn, maar de smaak is afschuuwelijk. Het avondeten heb ik overgeslagen omdat ik enorme hoofdpijn kreeg en ik het gevoel had dat mijn maag niets binnen zou houden. Het enige wat ik wilde was een liggen en proberen te slapen. AMS is de ergste ziekte die ik ooit heb gehad. Kamal kwam ieder half uur kijken op ik had overgegeven en of ik nog bij bewustzijn was. Het grote gevaar van AMS is overgeven. Als je dat hebt gedaan, raak je in een coma en daarna wordt je nooit meer wakker.

De volgende ochtend had ik alleen nog een lichte hoofdpijn en na het ontbijt was ook dat over. We zijn verder getrokken naar Gokar Shep. Daar aangekomen hoorden we dat er in een andere logde in Gokar Shep een dode Nepalli lag. Hij ging een vriend bezoeken en was 4 dagen geleden overleden aan AMS. Hij kon niet naar een begraafplaats gebracht worden omdat de politie eerst een onderzoek moest instellen. De politie moet uit Namche Bazaar komen en dat doen ze niet als er nog sneeuw of modder op het pad ligt.

In Gokar Shep zijn we om 5:45 opgestaan. We hebben het ontbijt overgeslagen en zijn meteen naar Kala Pathar (dat is rots/berg, geen dorp) gelopen om de Mt. Everest te bekijken. Dat kan het beste 's ochtends gedaan worden omdat er dan geen wolken zijn. Het was 2 uur lang omhoog lopen. Op 5000+ meter is dat een hele opgave, maar eenmaal aangekomen op Kala Pathar hadden we dan ook een heel mooi uitzicht. Ik ben op een soort stenen monument geklommen om foto's te maken. (Nee, ik heb geen digitale fotocammera). Er was een afgrond van meer dan 100 meter links, rechts en recht voor me. Omhoog was geen probleem omdat de steunpunten te zien waren. Naar beneden waren ze onzichtbaar. Gelukkig hingen er 1000den Tibetaanse geluksvlaggetjes. Die heb ik maar als touw gebruikt. We hebben nog zo'n 2 uur op Kala Pathar gezeten. Daarna zijn we terug gelopen naar Gokar Shep voor het ontbijt en onze tas te pakken. Vervolgens hebben Kamal en ik besloten om verder terug te lopen dan normaal omdat we beide last begonnen te krijgen van beginnende mountain sickness en het Mount Evererst Basecamp onbereikbaar was wegens de hevige sneeuwval, lawinegevaar en aardverschuivingen. Het basecamp is opzich niet zo bijzonder. De Mt Everest is nieteens te zien vanaf het basecamp.

Tot de één na laatste dag is er niet veel bijzonders gebeurd. Toen kreeg ik voedsel vergiftiging. Kamal en ik zijn toch gaan lopen naar Lukla om de vlucht terug te halen. Onderweg zijn we maar naar een post van de Hymalaya Mountain Rescue gegaan omdat alles wat ik dronk er even snel weer uitkwam en ik aardig aan het uitdrogen was. Ik heb daar een injectie met een steriele naald gehad om het overgeven te stoppen. Veder kreeg ik 4 liter infuusvloeistof van ongeveer 0 graden Celcius. Dat is koud! 2,5 uur later, 780 Rupies (nog geen 11 Euro) armer en wat medicijnen rijker voelde ik me een stuk beter. We zijn doorgelopen naar Lukla, waar ik meteen naar bed ben gegaan. De AMS was een stuk erger dan dit beetje voedselvergiftiging.

Vandaag heeft Kamal me geholpen om de foto's goedkoop te laten ontwikkelen en ze naar mijn ouders te sturen. We hebben er slechts 2 uur en 4 op een volgende loketten over gedaan om dat pakketje verstuurd te krijgen op het postkantoor. Ze werken daar gewoon heel erg efficient Verder hebben we nog wat rondgelopen in Kathmandu. Het is echt zo erg als iedereen zegt: Het stinkt (letterlijk), alles is vies en iedereen probeert wat te verkopen. Morgen vlieg ik al naar Bangkok omdat ik niet langer in Kathmandu wil blijven. De mensen die ik heb gesproken tijdens de trekking zeiden allemaal dat Bangkok minder erg is. Het wijzigen van de vlucht bij Thai Airlines ging in nog geen 5 minuten inclusief op mijn beurt wachten.

Groeten vanuit Kathmandu en tot de volgende keer vanuit Thailand

quote:

---

Op woensdag 5 maart 2003 16:44 schreef _Spike het volgende:
En doe Jaap de groeten, die zit nu ook in Bangkok.
Hij zal je nog wel SMS-en

Hef fun verder. En niet zo ziek meer worden he?!

---

Ik zit nu trouwens in Pai. Zo'n 900 km ten noordwesten van Bangkok. 10 uur in een 1st class air-con nachtbus naar Chang Mai. Een uur wachten op een aansluitende bus naar Pai en dan nog 3 uur bussen. Kost totaal slechts 487 baht (nog geen 12,50 euro) Morgen ga ik met een Engelsman naar een waterval hier in de buurt en daarna liggen in hot water springs.

Hier in Pai is het super relext. Lekker rustig en geen opdringerige verkopers. Ik heb vandaag de hele dag genixt. Een beetje onder een parasol gelegen en wat gepraat met weet ik hoeveel mensen. De fruit-shakes zijn hier heerlijk en alles is vers! Stukken beter dan de gekookte sla die in Gokar Shep als groente door moet gaan

Maarruh.. het is nu 20:30 hier en ik begin te verlangen naar een avondmaaltijd, dus tot de volgende keer.

Volgende week, als ik na een dagje zonnen en zwemmen in een i-net cafe zit, vertel ik hoe de afgelopen weken waren

Hallo allemaal!

De vorige keer dat ik mailde zat ik in Pai. Zo'n 900 km ten noordwesten van Bangkok. In Pai zaten veel Nederlanders, dus dat was makkelijk praten.
Ik heb samen met John, een Engelsman, een motortje gehuurd. We zijn naar een waterval geweest. Om bij de waterval te komen moesten we veel berg op op een smal zandweggetje. Daarna zijn we naar en heet water bronnen gegaan. Dat water was echt heet en gaf een branderig gevoel doordat inmiddels verbrand was door de zon. We wilden nog een zonsondergang boven een Wat (= een tempel) fotograferen, maar we konden de Wat niet vinden.

Vervolgens ben ik naar Chiang Mai gegaan. De kaart van Chiang Mai in de Lonely Planet bevat een aantal fouten met betrekking tot straatnamen. Daardoor is het wat lastig om de weg van het busstation naar "het centrum" van de stad te vinden. Ik raad jullie overigens aan om niet te gaan lopen zoals ik heb gedaan. Het is namelijk veel verder dan het lijkt. Maar ik zag natuurlijk wel veel plaatsen waar ik anders met 40 km/u voorbij was gereden. Na een wandeling van 2 uur kwam ik bij het guest house van mijn keuze. Deze bleek vol te zitten. Ik werd doorverwezen naar een ander guest house in de buurt. Daar had ik een kamer met douche en toilet voor 100 Baht per nacht. 's Avonds ben ik naar de night bazaar geweest om korte broeken te kopen, want die had ik nog steeds niet. Toen ik terugkwam bij het guest house zaten alle bewoners in het zelfde rijtje op het balkon. Ik ben erbij gaan zitten tot een uur of 3 's nachts. De volgende dag nam één van de alcoholverslaafde schoonmakers van het guest house me mee naar een winkel om een fles drank voor hem te kopen. Dit heb ik niet gedaan en ik heb hem geprobeert uit te leggen dat ik goedkope guest houses uitzocht omdat ik nog een jaar met mijn geld moet doen en ik dat niet ga besteden aan een fles drank die netzoveel kost als waar ik 15 nachten van kan slapen. Vervolgens koos hij een goedkopere fles uit en kon ik weer gaan vertellen dat ik dat niet voor hem ging betalen. Na een paar keer een andere fles te hebben uitgekozen gaf hij eindelijk op. Ik denk niet dat hij er blij mee was, dus bij het guest house heb ik mijn eigen slot op de deur gedaan ipv het slot van het guest house. Niet dat dat veel extra zekerheid biedt zat ik later te bedenken. Ik heb een cijfercombinatie slot met 1000 mogelijke combinaties. Als je een beetje handig bent heb je dat in 1000 seconden (ruim 16,5 minuten) gekraakt. Er is niets gestolen en de man bleef vriendelijk. Die zelfde dag heb ik 5 Wats bezocht en 's avonds toen ik weer op de night bazaar liep, kreeg ik te maken met een Thaise regenbui. Eerst wat onweer in de verte en toen ineens een harde regenbui. Een uur later was het weer droog. De standhouders overdekten de markt met plastic en gingen gewoon door met handelen. Op de weg terug naar het guest house werden we door diverse veel te jonge meisjes aangesproken of we haar niet leuk vonden. Die meisjes stonden in restaurants die er overdag heel normaal uitzagen. Dat vond ik wel wat minder.

Vanuit Chiang Mai ben ik naar Sukhothai gegaan. Twee vrouwen uit Australië (Jane uit Melbourne en Nicky uit Perth) gingen dezelfde kant op. In Sukhothai waren de taxichauffeurs veel hardnekkiger om ons in een taxi te krijgen dan in de andere plaatsen waar ik ben geweest. Maar ik was net zo koppig door te blijven zeggen dat ik geen taxi nodig had. Een stel toeristen beveelde ons een guest house aan met kamers voor 150 baht per nacht. De taxichauffeur die ons achterna gelopen was bood aan om ons daar te brengen voor 4 baht. Dat hebben we maar gedaan. Daar aangekomen bleken de goedkope kamers natuurlijk vol te zitten. Nicky en Jane namen een dure kamer en ik ging opzoek naar een goedkoper guesthoust. Om de hoek, slechts een paar honderd meter verderop, zat Ban Thai guest house. Zij hadden kamers voor slechts 100 Baht per nacht. De kamer, de douche en toilet waren de schoonste die ik tot nu toe ben tegengekomen. Samen met Phil uit Birmingham ben ik alweer een motortje gehuurd. Hij spreekt trouwens ook Nederlands. Dit keer om naar Sukhothai National Park te gaan. De eigenaar van Ban Thai heeft uitgelegd hoe we een toeristische route konden nemen om nog wat extra ruïnes te zien. In het Sukhothai National Park kwamen we Nicky en Jane tegen. Na even gepraat te hebben, bleek dat we de volgende dag allemaal naar Ayuthaya wilden. We hebben afgesproken om 's avonds wat te gaan drinken. Na veel foto's van Buddha's te hebben gemaakt zei Phil dat hij in zijn hele leven geen enkele foto van een Buddha meer ging maken. Een half uur later zagen we een Buddha van 11.69 meter hoog. Dat was best indrukwekkend, dus ook Phil maakte nog 2 foto's.

Toen we de volgende dag in Ayuthaya uit de bus gezet werden stonden we langs de snelweg. Dat hadden we niet verwacht. We hebben een taxi genomen om ons in de buurt van een ander busstation te brengen dat wat meer in het centrum van de stad lag. De zoektocht naar een kamer leverde mij een double room op voor slechts 130 baht. Iedereen sliep in een ander guest house omdat er overal maar 1 kamer beschikbaar was.

Vanuit Ayuthaya zijn Jane, Nicky en ik doorgereist naar Kanchanaburi. Phil moest zijn vliegtuig in Bangkok gaan halen. In Kanchanaburi hebben we de Bridge over the River Kwae bekeken. De volgende dag ben ik alleen verder gegaan naar Hellfire Pass en het bijbehorende museum. Hellfire Pass is een doorgang in de bergen voor een spoorweg naar Burma. Deze doorgang is in de 2e wereld oorlog door krijgsgevangenen in de bergen uitgehakt met hamer en beitel en wat explosieven. De naam Hellfire gaven de krijgsgevangenen aan de pas omdat ze 's nachts door moesten werken en de werkplaatsen verlicht werden met kampvuren. Er zijn enkele 10000en krijgsgevangenen gestorven tijdens het uithakken van hellfire pass en het aanleggen van Death Railway die door Hellfire Pass liep. Ik ben helemaal naar het einde van het makkelijk begaanbare traject gelopen en heb terug moeten rennen om de laatste bus te halen. Dat was een zware opgave met die hitte. Toen ik naar de bushalte liep, stopte er een auto met een Zwitser en zijn Thaise familie erin. Hij bood me een lift aan naar Kanchanaburi. Tijdens de rit vertelde dat hij bezig was om een guest house te starten 18 km buiten Kanchanaburi. Hij heeft me langs de snelweg in Kanchanaburi afgezet en het koste me niets. Erg aardig van hem Ook in Kanchanaburi werd mij gevraagd of ik een meisje leuk vond. Volgens mij probeerde haar vader haar ook aan mij te koppelen... :|

En nu zit ik in Hat Tha Nam (Lonely Beach) op het eiland Ko Chang. Alleen is het niet zo lonely hier. Het barst van de toeristen. Vanmiddag heb ik trouwens kunnen ondervinden hoe lang het duurt om de cijfercombinatie van mijn slot te kraken. Ik zat er wat mee te spelen en toen ik een nieuwe code erin had gezet bleef het slot hangen in de combinatie wijzig stand. Dus ik zat wat te duwen en trekken en het slot zat weer in de normale slot stand. De code was op dat moment 951. Ik deed het slot vast en probeerde hem vervolgens weer te openen. Dat lukte niet. Ik het vervolgens 1 voor 1 de mogelijke combinaties geprobeerd. Het slot sprong open bij 300. Het duurde niet zo gek lang om de 300 combinaties te proberen.

Verder heb ik besloten om geen route wijziging te toen naar Kuala Lumpur voor de Formule 1 dit weekend. Een toegangskaartje kost slechts US $80,- voor 3 dagen spectakel.

28 maart vlieg ik naar China. Voor China geldt nog geen negatief reisadvies hoorde ik net van mijn ouders, dus dat zit wel okay. Maar eerst nog een paar dagen genieten van de zon en het warme water!

Tot de volgende keer,

quote:

---

Op vrijdag 21 maart 2003 20:20 schreef Liejannuh het volgende:
Heej, volgens mij ben ik bij datzelfde watervalletje geweest in Pai!! Alleen ben ik op de fiets gegaan en dan pas valt het op hoe onwijs plat Nederland is! Wat heb ik gevloekt tijdens het fietsen!!! Ongekend!

Op de terugweg heb ik mn pedalen niet aan hoeven te raken....
En het watervalletje stelde helemaal niets voor!
Maar het was wel grappig!

---

Inmiddels zit ik weer in Bangkok in The Atlanta hotel. Een beetje duur in vergelijking met de guesthouses waar ik de rest van m'n reis gezeten heb. Met dank aan Jaap voor het visite kaartje

Ik heb het zeer naar mijn zin gehad in Thailand de afgelopen weken. Eigenlijk wel jammer dat ik weer verder moet.

quote:

---

Op zaterdag 22 maart 2003 12:06 schreef arnout24 het volgende:
Goed zeg je reisverslag van Nepal!
Waar ga je trouwens naartoe in China?

Gr. Arnout.

---

Ik begin in Beijing en dan zie ik wel. Ergens eerder in dit topic staat iets van een route, maar ik zie wel. Morgen eerst een Lonely Planet of ander reisboek over China kopen. Dan wordt het wat makkelijker om te kijken hoe en wat.

China is niet zo heel moeilijk. Neem een LP en heel veel geld mee en je kan je weg makkelijk vinden. In de grote steden spreekt zeker 1 op de 5 mensen genoeg Engels om je te kunnen helpen. Toeristen mogen van de chinese overheid niet in de echte budget guesthouses slapen dus het goedkoopste wat ik kon krijgen was ongeveer US$12 op de campus van universiteiten en een muziek conservatorium . Ik heb Shanghai gehaald, alleen niet alles gezien wat ik wilde zien uiteraard.
Een uitgebreider verslag volgt binnenkort.

Ik zit nu in Surfers Paradise en ga morgen naar Byron Bay. Misschien dat ik daar Jaap, een ex-klasgenoot en ex-collega bij KPN weer tegenkom. (Zie een eerder stukje text over bangkok, daar hebben we elkaar ook gezien). Hij gaat morgen vanuit Sydney naar Byron Bay.

Tot de volgende keer!

Hallo allemaal!

De afgelopen week heb ik al in Australie doorgebracht, maar in deze mail vertel ik het verhaal over China. Ik heb m'n briefje met (moeilijke) plaatsnamen niet bij me, omdat ik eigenlijk alleen opzoek was naar adressen van uitzendbureau's in Sydney. Maar door de openingsaanbieding van dit internetcafe zit ik nu unlimited op internet voor a$3,-

Om te beginnen is de weg vinden in China niet zo moeilijk als ik had gedacht. In de Lonely planet staan een aantal veel gebruikte woorden en zinnen in het Chinees. Ook de plattegronden in de Lonely Planet zijn tweetalig. In de grote steden (Beijing en Shanghai) spreekt zeker 1 op de 5 mensen voldoende Engels om te kunnen helpen. In de kleinere steden en dorpen waar ik ben geweest, moest ik wat meer mensen aanspreken maar ook daar spreken er genoeg mensen een paar woorden Engels. Verder is het openbaar vervoer goed geregeld.

In het vliegtuig naar Beijing zat ik naast een Chinees die goed Engels sprak. Hij heeft me geholpen met het vinden van juiste airport bus. Ik moest er bij de laatste halte uit. Net als in Thailand stonden er in Beijing tientallen taxichauffeurs klaar om me naar een hotel te brengen. De prijzen varieerden tussen de 20 en 50 Yuan (1 Euro is ongeveer 8,5 Yuan). Maar volgens mijn kaart in de Lonely Planet kon het niet zo heel ver zijn naar een grote straat waar het hotel in de buurt moest zitten. De taxichauffeurs probeerde met grote gebaren duidelijk te maken dat ik ver moest lopen. Eigenwijs als ik ben, geloofde ik ze niet en ben gaan lopen. Onderweg liet ik steeds het briefje met het adres van het hotel zien en wees men me weer een stukje verder. Ik ben onder een 2x vijfbaansweg doorgelopen en daar liep een matig Engelssprekend koppel dat dezelfde kant op moest en mij uitnodigde om tot het hotel mee te lopen. Eigenlijk was het hotel heel eenvoudig te vinden. Het koste maar 20 minuten inclusief iedere keer de weg vragen om te kijken of ik nog goed liep.

De check-in bij het hotel verliep wat moeizaam omdat men de verlengingsstempels van het Chinese visa niet herkenden. Uiteindelijk zat ik dan toch in de hotelkamer die ik thuis al via internet had geboekt. Het was een drie sterren hotel, dat verklaart de prijs van US$33,- per nacht. Toen ik ongeveer een half uur in de kamer zat, kwam de receptioniste langs of ze mijn paspoort en visa nog een keer mocht zien. Ik heb het paspoort meegegeven en 5 minuten later kreeg ik het weer terug. Inmiddels begon ik zelf ook te twijfelen aan de geldigheid van het visum. De receptioniste heeft de hotelmanager gebeld. Hij had contact opgenomen met iemand van de Chinese overheid. Het visum was gewoon nog 30 dagen geldig.

Ik heb die avond net voor sluitingstijd in het restaurant van het hotel gegeten. De menukaart was in het chinees. Ik heb iets aangewezen wat niet al te duur was (18Y). De serveerster begon te lachen en probeerde me duidelijk te maken dat ik beter iets anders kon kiezen. Onderaan de pagina stonden wat foto's, dus ik wees iets aan op de foto. De serveerster wees vervolgens in de menukaart aan wat het koste. "slechts" 150Y. Na 10 minuten kwam een man die aan een andere tafel zat te eten me helpen. Het eerste gerecht bleek een onderdeel van het ontbijt te zijn. Hij heeft me geholpen om iets van een avondmaaltijd met rijst te bestellen. Ik heb geen idee wat het was, maar ik gok op kip. Ik heb de bon bewaard, dus ooit zal ik weten wat het werkelijk was. De serveerster bleef bij mijn tafel staan. Iedere keer als ik wat van een ander bord at, wisselde ze de borden om. En na iedere slok van mijn cola werd mijn glas bijgevuld. Om zenuwachtig van te worden!

's avonds ging de telefoon met een vrouw aan de andere kant. Na een paar minuten zei ze: "sex". Een paar uur later ging weer de telefoon. Zelfde verhaal. Toen heb ik de telefoonstekker er maar uitgetrokken. Net als in ieder ander hotel waar de telefoon ging.

Beijing is redelijk ingericht voor westerse toeristen. Ongeveer één op de 5 (jongere) mensen sprak genoeg Engels om me verder te helpen. Via het hotel heb ik een tour geboekt naar de Great Wall en 13 Tombes. Ik wilde ook de Verboden Stad zien, maar ik had slechts 3 dagen geboekt in het hotel. Ik besloot eerst richting Shanghai te gaan en dan als ik weer terug was in Beijing voor het vliegtuig naar Australië een dag te reserveren voor het bekijken van de Verboden Stad.

Ik ben doorgereist naar Sjou-nogwattes-. Daar heb ik overnacht. Na het ontbijt de volgende ochtend, stond een klein mannetje bij de lift. Hij wees naar zijn hoofd en stak 5 vingers op. Dat herhaalde hij een paar keer. Toen deed ik hem maar na. Hij knikte. Hij volgede me tot in de hotelkamer en deed de deur op slot. Hij wees weer naar zijn hoofd en stak weer 5 vingers op. Ik had nog steeds geen idee wat hij van me moest. Weten jullie al wat hij wilde? Vervolgens greep hij naar mijn kruis. Ik heb hem maar snel op de gang gezet.

Na dit incident ging ik naar Zhengding om Dafo Si, een gerenoveerd oud tempelcomplex, te bekijken. Ik vroeg me daar echt af wat de touristische attractie was: de tempel of ik. Iedereen keek naar me alsof ik van een andere planeet kwam en wilde met me op de foto. Laat in de middag en ik ook nog naar een 43 meter hoge pagoda gegaan, maar dat was niet bijzonder. Ik moest gebukt, in het donker met een zaklamp de trappen op en het uitzicht was beperkt tot een paar kijkgaten. Toen ik weer beneden stond na een aantal keer m'n hoofd stoten, begon het te regenen en ben ik op de bus terug gestapt.

De volgende dag ben ik doorgereist naar Tai An. Ik kwam 's middags aan. Het hotel, in het centrum van de stad, dat ik had uitgekozen was niet met de taxi bereikbaar vanwege opengebroken wegen. Ik werd naar een ander hotel gebracht. Na afdingen kreeg ik een kamer voor 10Y meer dan in het hotel dat ik had uitgekozen. 's avonds bleek dat het centrum zelfs te voet lastig bereikbaar was.

De volgende ochtend ben ik begonnen aan de beklimming van Tai Shan. Tai Shan is een berg van zo'n 1570 meter hoog. Het bijzondere eraan is dat de weg omhoog bestaat uit 6660 stenen traptreden die daar een paar duizend jaar geleden door de chinezen zijn neergelegd. Uiteraard zijn de stenen nu vast gemetseld om een "veilige" tocht naar boven te kunnen garanderen voor de duizenden mensen per dag. Leuk detail: Bij het toegangskaartje zit ook een levensverzekering van 2Y. Onderweg zijn diverse tempels, beelden en oude Chineese teksten te zien. Ook zijn er 5 archways. De eerste staat aan de voet van de berg. De tweede is Midway gate to Heaven. Heel toepasselijk staat die op de helft van de beklimming. Vervolgens kwam ik door Archway of Immortality. Volgens de legende zijn mensen die daardoor gaan onsterfelijk tot ze er weer uit lopen. Bijna bij de top zijn er nog 2 doorgangen: South gate to Heaven en North gate to Heaven. Ik moest door South gate om bij het hotel te komen om te overnachten. De beklimming en afdaling is makkelijk in een dag te doen. De beklimming duurt een paar uur en de weg terug kan met een kabelbaan en minibus. Maar ik wilde de zonsopgang zien.

Om 5 uur 's morgens werd ik gewekt om naar sunview peak te gaan. In de hal van het hotel werd mij een dikke groene jas aangegeven die ik gratis kon lenen. Maar ik had mijn ruim 4 jaar oude wintersport jas al aan en heb dus geweigerd. De man voelde aan mijn jas, schudde zijn hoofd en gaf de jas nogmaals. Ik heb weer geweigerd en ook een andere man voelde aan mijn jas en schudde zijn hoofd. Bij sunview peak had iedereen met een groene jas het koud en ik stond te zweten... De zonsopgang is echt bijzonder mooi door de laaghangende wolken en openingen daarin.

Toen ik weer terug was in Tai An heb ik de hele dag gewacht op de nachttrein naar Nanjing. In de nachttrein had ik een hardsleeper bed. Mijn voeten staken uiteraard weer een centimeter of 30 uit, maar daar was ik inmiddels wel aan gewend. Ik heb nog best goed geslapen in de trein. In Nanjing ben ik opzoek gegaan naar een goedkoop hotel. De beste plaats om te zoeken in op de campus van de universiteiten. Helaas waren ze allemaal vol. Net als de budget opties uit de Lonely Planet. Vanwege de SARS heb ik besloten om direct door te gaan naar Shanghai, daar een paar dagen te blijven, terug naar beijing en eerder naar australië vliegen.

Op het treinstation van Nanjing zag ik twee blanke vrouwen staan. Ik ben naar ze toe gelopen. Ze bleken nog Nederlands te zijn ook. Toen we in de rij stonden voor de trein kwam een jongen naar ons toe. Hij kwam ook uit nederland. Zo zag ik een week lang geen enkele blanke en dan 3 Nederlanders.

In Shanghai heb ik meteen de metro genomen. In tegenstelling tot de metro in Beijing is de haltekaart op het kaartjesautomaat alleen in het Chinees. De kaart in de Lonely Planet kwam ook niet geheel overeen met de haltekaart die op het kaartjesautomaat hing. Een van de metro-medewerkers gaf me een Chinees/Engelse halte stikker. Erg handig Ik heb een slaapplaats gezocht op een muziek conservatorium. "Goedkoop" (ruim 12 euro per nacht) vergeleken met andere hotels, maar ik had wel van 's ochtends vroeg tot een uur of 2 's nachts muziek en zang om me heen. Na het inchecken ben ik naar een restaurantje gegaan dat "Simply Thai" heet. Ik heb daar een saté-schotel met rijst besteld. Kip-, varken-, rund- en paddestoelsaté. De beste sate die ik ooit gegeten heb. Spare-time kan er echt niet aan tippen, maar is dan ook 3 euro goedkoper

In Shanghai ben ik naar het Shanghai Museum geweest waar aardewerk, stenen en bronzen beelden, schilderijen en geschriften uit de Chineese geschiedenis tentoongesteld stonden. Verder heb ik The Bund verkend. The Bund was een erg crimineel gebied aan het begin van de vorige eeuw en zakt steeds verder weg in de grond. Een leuk extratje is The Bund Tourist Tunnel om naar de overkant van de rivier te gaan. In de tunnel zijn diverse lichteffecten te zien. Verder ben ik naar de Cloud 9 bar in het Jinmao gebouw geweest. Dat is een bar die op de 87e verdieping zit. Zo'n 340 meter boven de straat. Het is een luxe bar/restaurant en ik zat daar in m'n t-shirt, spijkerbroek en afgetrapte sportschoenen. Bij het toilet werd de deur voor me geopend, ik werd naar de wc begeleid, de man ging om een hoekje staan tot ik klaar was, draaide de kraan open, drukte op het zeeppompje en gaf een schone handdoek aan. Uiteraard werd ook de deur nog een keer voor me geopend.

De terugreis naar Beijing besloot ik in een sleeperbus te doen. In de bus kon ik net met gestrekte benen zitten... Terug in Beijing wilden de taxi chauffeurs die bij de bushalte stonden te wachten 50Y hebben voor het ritje naar het hotel. Ik heb een 1.2Y/KM taxi aangehouden en stond voor 17Y bij het hotel

10 April zat ik om 5 uur 's ochtends in de taxi naar het vliegveld.

De mensen in Shanghai zijn een stuk vriendelijker dan de mensen in Beijing. Ze kwamenn vanzelf naar me toe als ik ergens stond te kijken welke kant ik op moest. In restaurants schoven ze "gezellig" aan zonder wat te vragen en begonnen in het Engels te praten om hun engels te verbeteren.

Op verzoek: de verschillen tussen Nepal, Thailand en China zoals ik ze heb gezien:

Geloof:
In alle drie de landen is het Boedhisme duidelijk aanwezig. Dit geloof is in de loop van de geschiedenis "geimporteerd" in deze landen heeft zich vermengd met de traditionele geloven. Voor buitenstaanders is het duidelijkste verschil terug te vinden in de standbeelden en rituelen. Met name de gezichten van de standbeelden verschillen. De beelden verschillen ook in hetzelfde land maar een andere tijd, maar niet zo erg als tussen de landen. Uiteraard zijn de gebeden ook vertaald naar het Nepali, Thais en Chinees.

Armoedde:
In Thailand is volgens mij geen echte armoedde. Vrijwel iedereen kan werk in het toerisme vinden. De huizen zijn over het algemeen goed bewoonbaar.

China is een ander verhaal. De Chineese overheid probeert de armoedde volgens mij te verbergen. In de toeristische gebieden zien de gebouwen er prachtig uit en zijn de mensen goed gekleed. Daar zou je echt niet zeggen dat China in 1959(?) bankroet is geweest. Maar als je wat verder kijkt zie je arme mensen en hun niet zo goede woningen.

Nepal doet helemaal geen moeite om armoedde te verbergen. Het vuil ligt meters hoog op straat, de mensen lopen in kleding die al 10 generaties mee gaat en wonen in gebouwen waar ik nieteens in de buurt durf te komen omdat ze eruit zien alsof ze elk moment in kunnen storten. Er zitten geen ramen en deuren in en 's nachts vriest het.

De mensen:
In Nepal trok iedereen me naar hun "winkel". In Thailand en China vroegen ze of ik iets wilde kopen. Nouja.. het was meer aandringen.

De mensen in China zijn het meest behulpzaam. Vooral in Shanghai en de wat kleinere plaatsen waar ik ben geweest. In Nepal had ik een gids die alles voor me regelde en alles wat ik wilde werd op de een of andere manier verzorgd als het mogelijk was. In Thailand moest ik meer zelf naar de mensen toe stappen om wat te vragen.

Prostitutie:
In Thailand zijn de te jonge "bargirls" zoals jullie in mijn vorige mail konden lezen. In China is het nog veel erger. Daar bellen ze naar alle hotelkamers opzoek naar klanten. In Nepal is het meer verborgen.

Trouwen:
Zowel in Thailand, Nepal en China wil bijna elke vrouw wel met een westerling trouwen in de hoop op een betere toekomst.
Als je in Nepal zegt dat je opzoek bent naar een vrouw en een paar criterea noemt, is binnen een uur het hele dorp langsgeweest met een foto van een zus, dochter of vriendin die opzoek is naar een man. Dat heb ik gezien toen een italiaanse man voor de grap zei dat hij opzoek was naar een vrouw van rond de 30.
In China staan de vrouwen westerlingen vol bewondering aan te staren en beginnen te lachen en druk te kwebbelen met vriendinnen als je naar ze kijkt. In de grote steden durfden ze me aan te spreken en me uit te horen of ik een vriendin had of opzoek was naar een vrouw. Volgende keer neem ik een vriendin of een trouwring mee naar China.
Ook in Thailand willen de meeste vrouwen wel met een westerling trouwen om het land uit te kunnen.

Dat was het weer voor deze keer

Goede nacht allemaal (het is hier in Sydney nu 0:30),

quote:

---

Op zondag 13 juli 2003 22:14 schreef Liejannuh het volgende:
ja!!! Leuk verhaal!!

---

Verder heb ik weer even een update:

18 Augustus verlaat ik Sydney en ga ik Australië rond. Dat betekend dus ook dat ik dan niet meer iedere dag online ben (gelukkig ) Ik heb nog geen idee hoe of wat, maar ik wil iig naar het westen en noorden. Ik probeer een lift te vinden richting Adelaide en daarna naar Alice Springs. Vanaf Alice Springs ga ik waarschijnlijk met een vriend mee die morgen via de oostkust omhoog gaat, en daarna naar Alice. Maar ach, dan zitten we inmiddels wel ergens in september ofzo. Veel te ver weg om nu over na te denken.

Ik weet wel dat ik op z'n minst 2 tours wil gaan doen in de buurt van Perth. Dat leek me al leuk toen ik het foldertje las en later hoorde ik van iemand die dezelfde tours heeft gedaan dat het geweldig was.

Uiteraard ben ik nog steeds van plan om ergens in een afgelegen plaatsje te gaan WWOOFen. WWOOF staat voor Willing Workers On Organic Farms. Het komt er op neer dat ik dan een paar uur per dag help op de farm in ruil voor overnachting en voedsel. Nu zal de oplettende lezer hebben gezien dat er een paar zinnen geleden "afgelegen" stond. Dan bedoel ik dus ook ver weg van allerlei hinderlijke lichten, zodat de sterrenhemel goed zichtbaar is. Electriciteit en stromend water hoeven van mij niet persé. Een kampvuurtje en rivier/meertje (zonder krokodillen) is weer eens wat anders .

Na een paar maanden door Australië te hebben getrokken, vlieg ik op 10 november van Sydney naar Christchurch in Nieuw-Zeeland. In plaats van fietsen ga ik denk ik maar lopen. Dat is weer een stukje goedkoper en is mijn backpack wat makkelijker mee te nemen denk ik. Lekker een tentje opzetten in een park en hopen dat ik door een verdwaalde jager niet aangezien wordt voor een hert ofzo.

10 december vlieg ik dan van Auckland naar Los Angeles om de treinreis te maken die volgens mij in m'n openingspost staat.

Vrijdag 13 Februari om 7:20 AM landt waarschijnlijk het United Airlines vliegtuig van Washington naar Amsterdam, met mij erin, op schiphol. (boehoehoe, dan al )

Ohjah, ik heb ook nog wat nachtfoto's van het Opera House en de Harbour Bridge gemaakt. Ik had ze al gepost in het fotografie forum, maar het kan vast geen kwaad om ze hier nog een keer te plaatsen:

Hier issie dan eindelijk! Deel 5 van mijn reisverslag.

Op 12 augustus ben ik 's ochtends om 6 uur bij Dan, een Ozzy die zijn familie in Adelaide en Perth wil bezoeken, in de auto gestapt. Na een paar uur rijden was het mijn beurt om achter het stuur te zitten. Het is wel even wennen om in een 4wheel drive die net zo breed als de rijbaan is te rijden. En ze rijden hier ook nog aan de verkeerde kant van de weg! Ook de rotondes nemen ze "tegen het verkeer in".

Onderweg zijn we in diverse kleine plaatsjes gestopt. 's Avonds waren we rond 8 uur in Adelaide. Ik heb overnacht bij East Park Lodge. Als je van plan bent om naar Adelaide te gaan, kan ik je dit hostel zeker aanraden! Dit was het beste wat ik tot nu toe in Australië ben tegen gekomen. Ik heb een paar dagen in Adelaide doorgebracht. Hier heb ik Sille uit Oostenrijk, m'n vriendin voor een paar dagen, leren kennen.

Van Adelaide ben ik naar Coober Pedy gegaan. Daar kwam ik om 5:30 's morgens aan. Het hostel was onder de grond, net als de meeste huizen daar. Coober Pedy is bekend vanwege de opal mining. Opal is een steensoort. Ik heb een dagtour door de mijnvelden gedaan. Daar zijn ook de films Mad Max 3 en Pitch black opgenomen. Ze hebben zelfs een golfbaan! Het enige stukje groen, is het stukje kunstgras aan het begin.

De volgende dag ben ik doorgegaan naar Alice Springs. In Alice Springs heb ik het telegraph station en de overblijfselen van de spring (waterbron) waar Alice Springs naar vernoemd is gezien. naast de rots was vroeger de waterbron).

Vanuit Alice Springs heb ik Mulga's tour naar Kings Canyon, the Olga's en Ayers Rock gedaan.

Deze tour was heel erg goed. Een hele goede gids en een leuke groep. . Mocht iemand deze tour willen doen, probeer dan Tommo als gids te krijgen. Hij weet erg veel van de flora & founa en Aboriginals en vertelt de verhalen op een leuke manier.

Een paar dagen na de tour ben ik met Adventure Tours Australia naar Darwin gegaan. Deze tour was een stuk minder leuk, maar ik zag meer dan dat ik met de grayhound bus was gegaan. Overal zijn gratis voedsel bonnen te krijgen die in te wisselen zijn voor een maaltijd bij het Victoria Hotel, the Vic. . Na het eten ben ik daar met de tourgroep blijven hangen en hebben we wat gefeest. Net als de rest van de dagen die ik in Darwin heb doorgebracht.

Uiteraard heb ik een tour naar Kakadu national park gedaan. Dit was een 4wheel drive tour met 8 personen, Gavin als gids en een paar miljoen vliegen. We hebben een aantal rotsschilderingen gezien en Gavin vertelde de bijbehorende verhalen, voor zover deze aan white fella's bekend zijn. De 2e dag van de tour zijn we begonnen met een klim op de Jim Jim Falls. In het regenseizoen schijnt dat een indrukwekkend gezicht te zijn, maar er was nu erg weinig water te zien. Onderweg naar boven werden we behoorlijk lastig gevallen door vliegen. We hebben in een meertje gezwommen en moesten vervolgens dezelfde weg weer naar beneden. De vliegen hadden een leuk feestje. Gelukkig konden we beneden weer zwemmen. Op de laatste dag van de tour hebben we in een bootje langs krokodillen van 4 tot 5 meter gevaren. Niet veel mensen zien op hun verjaardag croc's op enkele meters afstand in het wild. Had ik al verteld dat er veel vliegen in Kakadu zijn?

Ook heb ik een tour gedaan naar Litchfield. Dit was een dag tour en bestond voornamelijk uit zwemmen. Bij het laatste meer ben ik uitgegleden en heb alleen m'n teennagel beschadigd. Niets ernstigs, het zag er alleen heel erg smerig uit de volgende paar dagen.

Toen was het tijd voor een 9 daagse tour van Darwin naar Broome. Helaas heb ik hiervan nog geen foto's beschikbaar. Deze tour heb ik met Kimberly Adventure Tours (KAT) gedaan. Zoals de naam al suggereerd, deze tour ging door de Kimberly's. Deze tour is vrij duur vergeleken met tours in de rest van Australi¡¦maar zeker een aanrader! De eerste dag was niet echt bijzonder en bestond voornamelijk uit rijden op een geasfalteerde weg. De volgende dagen zaten vol avontuur, plant, beest en aboriginal ontdekkingen.

De tweede dag zijn we naar een eiland in Lake Argyle gegaan. Dit was een geweldige dag die we voornamelijk in en op het water hebben doorgebracht. Ook zijn hier de rotsspring uitdagingen begonnen. De hoogste sprong was slechts een meter of 8. 's Avonds hadden we een bbq op het eiland.

Dag 3 en 4 waren de Bungle Bungles. Veel lopen, en sight seeing.

En de laatste 4 dagen hebben we doorgebracht op de Gibb river road. De hele tour deden we in 4wheel drive zonder problemen, maar hier kwamen we toch echt vast te zitten in het zand. Hout voor het kampvuur is er genoeg als je met de auto tegen een dode boom aan rijdt. Verder hebben we met de hand wat bomen uit de grond gewerkt. Uiteraard werd er ook genoeg gezwommen.

Kurt, de gids, heeft wat vissen gevangen en we hebben ook nog geprobeerd om een wilde koe te vangen. Dat lukte niet. Ik heb nog tevergeefs geprobeerd om met mijn rode handdoek de koe naar ons toe te lokken.

Dag 8 begon met een wandeling naar de hoogste sprong die wij mochten doen. Dit was zo'n 15 meter. Ik landde verkeerd en heb mijn arm wat verrekt. Kurt (de expert/uitslover) heeft nog een sprong van iets minder dan 25 meter gedaan.

Het hoogte punt van de laatste dag was zwemmen in de tweede snelststromende rivier ter wereld: Fitzroy river. Grapje. In het regenseizoen is het de 2e snelststromende rivier, nu stond het water stil. Toen we in Derby aankwamen hebben we een sort van grill lunch gehad met steaks en worsten. Het eten op deze tour was echt heel erg goed. Ik heb geen idee hoe Kurt het deed (5 minuten snijden, dan de pan op hete kolen zetten en een uur later eens proeven), maar het was perfect.

De volgende paar dagen heeft de hele tourgroep in Cable Beach Backpackers in Broome overnacht. We hebben met de hele groep leren surfen. Omdat we met 9 personen waren kregen we de les voor $25 per persoon. Opstaan is een stuk makkelijker dan ik dacht en zeker makkelijker dan de eerste keer snowboarden.

Na een paar dagen uitrusten in Broome heb ik 36 uur in een bus naar Perth gezeten. Dat klinkt erger dan het daadwerkelijk is. Ik heb Stephan King's Needful things 2e hands gekocht om te lezen in de bus. Die 36 uur waren zo om.

Deze mail typ ik vanuit Perth. Toen ik hier aankwam was ik erg verbaasd dat alles na 7 uur 's avonds gesloten is. Zelfs de meeste fastfood en supermarkt ketens zijn dan gesloten. In het hostel waar ik nu zit, zitten ook een aantal mensen die ik tijdens de voorgaande tours heb ontmoet.

Vanaf morgen ben ik weer een paar weken op tours. Ik begin met een 5 daagse tour naar Esperance en dan weer terug naar Perth. Vervolgens 7 dagen Perth -> Exmouth -> Perth. Dan een treinreis naar Adelaide en een 3 daagse Great Ocean Road tour. Daarna neem ik de bus van Melbourne, via Canberra naar Sydney. Vanuit Sydney doe ik een dagtour naar de Blue Mountains.

In Sydney probeer ik weer bij het internetcafe te werken. Ik heb de eigenaar al gemaild dat ik 1 november weer in Sydney ben. Ik hoop dat hij dan weer iemand nodig heeft.

Tot dan,
Woz

[Dit bericht is gewijzigd door Wozzy op 26-09-2003 11:41]

Ik heb ook wat ruzie met de baas gehad. Hij wil dat ik iedere middag een half uurtje een werk zodat een collega kan lunchen. Daar was ik het niet mee eens, omdat ik dan de hele dag niets kan doen. Inmiddels ben ik dus gestopt met dat baantje.

Ik ben wezen kijken voor een tent om in Nieuw Zeeland te gebruiken. Een beetje lichtgewicht tent weegt nog steeds zo'n 3 kilo en kost rond de $500. Dan maar geen tent.

Verder heb ik even gekeken naar een regenjas. Een beetje jas is ook niet goedkoop: $399. Ik denk dat ik maar zonder ga, en het risico op onderkoeling voor lief neem. Neh, ik koop er wel een als ik een leuke zie die past.

Van de week komen een aantal mensen die ik overal in Australie heb ontmoet naar Sydney. Dat worden dus een paar gezellige meetings.

Binnenkort laat ik wel even weten hoe de meetings waren.
Greetz,
Wozzy

quote:

---

Op dinsdag 25 november 2003 17:48 schreef Gumtree het volgende:
wozzy, houd de pre X-mas sales van Kathmandu in de gaten (zit net achter Town Hall in Sydney) http://www.kathmandu.com.au die hebben vaak leuke en betaalbare aanbiedingen. Mochten ze in Australië nog niet begonnen zijn en ben je al voor kerst in Nieuw Zeeland, geen probleem, daar zit in elke stad met een beetje omvang ook een kathmandu store (http://www.kathmandu.co.nz)

---

Of ik koop gewoon een nieuwe poncho (m'n oude zit vol gaten) voor $10. Wat touw om hem strak om me heen te binden heb ik nog wel. Dat is lekker goedkoop en voldoet volgens mij ook wel.

Verder heb ik vandaag een gigantisch cruiseschip gezien in de ferrie haven bij Circular Quay. En druk dat het daar was! Ik ben door de Botanic Gardens weer naar Kings Cross gelopen. Het is weer erg wennen aan die stevige wandelschoenen. Ik heb nu wat last van gevoelige voeten, maar gelukkig geen blaren. Die verwacht ik dan ook niet meer te krijgen als ik regelmatig even een stukje loop op deze schoenen.

de afgelopen dagen heb ik het een en ander voor de rest van mijn reis uitgezocht. Ik heb mijn North America Railpass geregeld, waarmee ik 30 dagen lang onbeperkt met de trein in Noord Amerika en Canada kan reizen. Deze kost US$ 595 en ik kan hem dinsdag afhalen. Bij het bestellen moest ik wel de eerste reis in de VS en de eerste reis in Canada boeken. Ik heb gekozen voor LA -> San Fransisco op 13 Januari en Vancouver -> Jasper 23 Januari. Deze kan ik uiteraard kosteloos wijzigen. De rest van de treinreizen is net als met een nationaal abonnement van de NS, instappen en wachten tot de trein vertrekt.

Ik heb geen idee wat ik in Jasper moet zoeken, maar ik moet toch dwars door Canada en Vancouver -> Jasper is een nachttrein. Straks maar even de Canada topics lezen.

Verder moest ik een beetje kijken wat ik in Nieuw Zeeland wil gaan doen omdat ik met Kerst ben uitgenodigd op Great Barrier Island. Oud en nieuw vier ik in Bay of Islands. Wat ik tot nu toe heb uitgevonden is een heel druk schema, maar het kan niet echt anders:

10-12 december Christchurch
13-14 december Dunedin
14-16 december Queenstown
16 december Picton
17-20 december Queen Charlotte Sound (Marlborough Region)
21-22 december Wellington
23 december Auckland
24-31 december Great Garrier Island, op prive terrijn waar bijna niemand mag komen
31 december - 3 januari Bay of Islands.
3-10 januari ???
10-12 Januari Auckland

Verder heb ik gekeken wat ik niet meer nodig heb en uit mijn tas gehaald. Dat zijn eigenlijk best veel broeken. Daar staat tegenover dat er nu wel een snowboard broek, thermisch ondergoed en een tripod bij is gekomen. Maar ik denk dat dat toch wel minder gewicht is dan wat ik eruit heb gehaald.

Morgen komt Sille naar Sydney, dus ik ben weer helemaal happy

Maarruh.. ik moet er weer vandoor. Tot de volgende keer,
Wozzy

Ik heb vandaag de papieren voor mijn North America Railpass opgehaald: 2 vouchers waarmee ik in LA en Vancouver de benodigde treinpassen krijg. Omdat ik kontant betaalde, kreeg ik 5% korting. Niet verkeerd, al zeg ik het zelf.

Ik heb ook een beetje gekeken wat ik in de VS en Canada moet zien. In LA ben ik maar 1 dag. Ik weet niet hoe het met Jet-lags zit, maar ik denk dat ik daar geen last van ga hebben, dus dan maar eens kijken of er nog wat huizen over zijn in Hollywood.

Omdat ik de eerste treinreis in de VS en de eerste reis in Canada moest aangeven, weet ik nu dat de reis van LA naar San Francisco veel langer is dan ik dacht. De trein vertrekt 's morgens om 9:50 en komt 's avonds om 22:30 in San Francisco aan. Ik hoop maar dat de trein van San Francisco -> Seattle een stuk sneller rijd, anders duurt dat wel een dag en een nacht als ik de afstand goed schat.

Vancouver -> Jasper is een nachttrein, maar ik denk dat ik die een paar dagen later ga doen dan dat ik hem nu heb geboekt (23 januari). En de rest zie ik wel als ik in LA sta.

Inmiddels kijk ik heel erg uit om naar Nieuw Zeeland te gaan. Ik heb niet zo veel meer te zoeken in Sydney. Het is een mooie stad, maar ik heb alles nu wel vaak genoeg gezien. Nahjah.. nog een paar daagjes, dan kan ik weg.

De afgelopen dagen heb ik zulke onwijs leuke mensen ontmoet dat ik eigenlijk helemaal niet naar Nieuw Zeeland wil. Ik heb 4 dagen lang volledig in een deuk gelegen.

Maarjah, ik ga gewoon zorgen dat ik het in Nieuw Zeeland net zo naar mijn zin heb.

Toen ik vanmorgen op het vliegveld van Sydney stond, voelde ik me verschrikkelijk kut. De mensen die lang op reis zijn geweest herinneren zich vast dat gevoel dat ze hadden toen ze van huis gingen wel. Nou dit was 100x erger.

Inmiddels gaat het wel weer. Ik ben een beetje gaar van de afgelopen dagen en het vroege opstaan vanmorgen, maar heb alweer een paar leuke mensen ontmoet hier.

Morgen maar eens uitzoeken wat, waar, wanneer ik ga doen hier. Tot zover deze update.
Wozzy

Op Great Barrier Island krijg ik toegang tot prive land waar bijna niemand mag komen.

Als ik na nieuw jaar nog energie over heb, zie ik dan wel welke ik op het Noord eiland ga doen.

quote:

---

Op vrijdag 12 december 2003 07:07 schreef Liejannuh het volgende:
U vraagt, wij draaien!

---

Gratis internet in de hostels hier roelt zwaar

Vanmorgen heb ik even door de botanic gardens en het park gerent. Ging nog redelijk goed vond ik. Vanmiddag ben ik naar het Art museum geweest. Ik heb een gratis tour gedaan. En ik was de enige deelnemer, dus lekker veel aandacht gehad

Iemand die ik op mijn Ayers Rock tour had ontmoet, is vandaag ook aangekomen in CHCH. Morgen gaan we meeten.

Inmiddels ben ik over m'n dipje heen en voel ik me weer supers! Dat gaat dus weer goed.

Zondag ga ik naar Picton. Vanwege de slecht weer verwachting denk ik dat ik de Queen Charlotte dinsdag begin. Dan schijnt het weer zonnig te zijn.

Tot zover deze update

quote:

---

Op zaterdag 13 december 2003 11:25 schreef Liejannuh het volgende:
Wist je dat je de Queen Charlotte Track ook kunt fietsen??

---

vertel later wel meer.. tijd is op..

quote:

---

Op donderdag 11 december 2003 13:37 schreef Gumtree het volgende:
op het noorder eiland wel de tongariro crossing lopen.. (heb ik ooit nog eens met Liejannuh gelopen) erg spectaculair.

en idd net wat liejannuh zegt probeer last minute te kijken, vaak is er nog wel een plekje. (en heel soms willen ze ook nog wel eens overboeken )

---

De Queen Charlotte Sound (71km) is ook erg mooi bij mooi weer De foto's post als ik ze op cd heb.

De eerste dag ben ik met de watertaxi naar Ship Cove gegaan. Even een foto van het monument ter ere van ene bekende Mr Cook genomen en toen begonnen aan een behoorlijke klim omhoog. En warm dat het deze dag was! Gelukkig was er na 45 minuten een mooie uitkijk mogelijkheid over Ship cove. Daarna ging het geleidelijk omhoog en omlaag. Na de eerste serie prive-tereinen, begint het echte mooie stuk. Dat bleef zo tot het einde van de dag toen tegen 17:00 bij Noeline's homestay aankwam. Noeline is een hele aardige vrouw van 72 met een grappig hondje. Bij aankomst kreeg ik een kop thee en zoete broodjes met echte boter. Yummie

De tweede dag was wat minder geslaagd. De track gaat behoorlijk stijl omhoog en omlaag, en is net zo zwaar als de eerste dag. Al ontkenen de locals dat. Het was bewolkt en na een uur lopen begon het te regenen. Niet heel erg hard, maar alle regen is teveel. En een poncho (met wat scheuren erin) is dus absoluut niet waterdicht. Ik heb deze dag gezellig samen met een Belg doorgebracht. Dat maakte weer een hoop goed. Helaas was er vanwege de laaghangende bewolking niet veel te zien. Omdat we aardig hadden doorgelopen, kwamen we rond 14:30 aan in Portage Bay.

Op dag 3 begon ik om 8 uur 's morgens. De zon scheen, maar het was gelukkig niet zo heel erg warm. De wandeling ging vandaag voornamelijk door de bossen. Slechts op sommige plaatsen was er wat uitzicht. Er stond wel een bordje met "lookout 20 minutes" maar na een stevige klim van een half uur had ik even geen zin in een nog stijlere helling. Het lag niet aan mijn conditie hoor Tegen de helft van de wandeling kwamen de eerste mountainbikers langs. Later op de dag kwamen er nog veel meer. Een beetje uitkijken dus... Bij het einde van de track had ik nog een paar uur voordat de watertaxi me weer op kwam halen. Ik heb ergens een tosti en muffin gegeten. Ongeveer een half uur later kwamen er meer mensen wat eten.

Terug in Picton heb ik een overtocht met de ferrie naar Wellington geregeld. De goedkoopste mogelijkheid was 5:30 AM. Dat heb ik maar gedaan. Ik was rond 9:30 AM klaar om Wellington te gaan verkennen. Dat is dan weer een voordeel van vroeg vertrekken

In Wellington ben ik naar Te Papa gegaan. Dat is een museum met veel interactieve tentoonstellingen. Op de een of andere manier kreeg ik het voorelkaar om mijn zonnebril daar te verliezen. Gelukkig was iemand zo aardig om het in te leveren als gevonden voorwerp. Dat zouden meer mensen moeten doen!

Dat was alles wat ik in Wellington heb gezien/gedaan. De volgende morgen ben ik liftend naar Taupo gegaan. Dat gaat heel erg makkelijk in Nieuw Zeeland. Alleen bij Bulls moest ik ongeveer een half uur wachten op de volgende lift. Die avond had ik even geen zin in verder activiteiten. Een keertje rustig aan doen kan ook geen kwaad.

In Taupo ben ik via de touristische weg naar Craters of the moon gelopen. Dat is een gebied met thermische activiteit. Bouw daar je huis, en je krijgt de vloerverwarming er gratis bij Het was wel apart om te zien. De terugweg heb ik maar met de bus gedaan.

Tot zover deze update

Kerst heb ik dit jaar op Great Barrier Island (GBI) gevierd. De mensen bij wie ik in Sydney heb gewoond hadden geregeld dat ik bij hun familie kerst kon vieren. Om op GBI te komen moest ik 4 uur met een boot. De ferrie vertrok om 8 uur 's morgens. De zee was wat ruig. Voor mij geen probleem. Ik probeerde wat slaap in te halen, maar dat ging niet zo makkelijk. 75% van de mensen was zeeziek en met al die kotsgeluiden komt er niet veel van slapen.

Op GBI heb ik kerstavond doorgebracht in een backpackers. Er waren maar een paar mensen daar. Dat viel een beetje tegen. Ik had verwacht dat het helemaal afgeladen zou zijn. Dat is wat iedereen me vertelde voordat ik naar het eiland ging. Ik heb maar een Kerstmaaltijd besteld om toch nog een beetje in de kerstsfeer te komen. Met kerst rijden er helemaal geen bussen en ik moest van het zuiden van het eiland naar het noorden. Gelukkig moesten de mensen van de busmaatschappij een bus ophalen in Okiwi en kon ik tot daar met hun meerijden. Van Okiwi werd ik door de mensen bij wie ik Kerst ging vieren opgehaald. Malcome, de man die reed, heeft een aantal jaren aan rally racing gedaan en was zijn zoons aan het leren hoe ze snel over de onverharde wegen op het eiland konden rijden. Dat was wel okay!

Kiwi's doen niet veel aan kerst. Bijna niemand heeft een kerstboom. De familie waar ik kerst vierde dus ook niet. Ik heb wel een paar leuke dagen en erg goed te eten gehad. Ik heb gevist met een net, met een hengel, wandelingen gemaakt, rondleidingen gehad, naar het strand geweest en met de locals in "The Club" gezeten.

Ook mijn nieuw jaar was voor mij geregeld. Daarvoor moest ik naar Bay of Islands. Om daar de komen had ik een vliegtuig van Okiwi naar Whangarei. We hadden wat turbulentie, maar lang niet zo erg als de achtbaan-vlucht in Nepal. Van Whangarei moest ik met de bus naar Paihia en vervolgens met een ferrie naar Russel. In Russel werd ik door Elly afgehaald om naar het huis van haar ouders te gaan. Haar vader, Jaap, komt oorspronkelijk uit Nederland en vond het wel okay om weer eens wat Nederlands te babbelen. 31 december ben ik met Elly en een vriendin (Alison) van haar naar een out-door concert geweest. Erg gezellig. Vandaag Hoorde ik van iemand die daar als security werkte dat er ruim 7000 mensen waren. Alison heeft diabetes en op 1 januari ging er iets niet helemaal goed en moest ze naar het ziekenhuis. Elly en Alison zijn beide laatste jaars student om arts te worden... Ik weet nog niet hoe het nu gaat.

Ik heb een bus van Paihia naar Kaitaia genomen. Daarvandaan heb ik geregeld om Cape Reinga Coast Walkway te lopen. Ik werd bij Te Paki Stream gedropt en kon ik aan een 3-daagse wandeltocht beginnen. De eerste dag was lekker weer. Er was niemand in de buurt en ik heb ergens in de duinen bij Twilight Beach overnacht. De dichtstbijzijnde persoon was minstens 4 uur lopen bij mij vandaan. Heerlijke nacht rust in een tube tent (grote plastic zak zonder bodem).

De 2e dag verdwaalde ik vrijwel meteen na het inpakken van mijn tas. Ik zal wel ergens een bordje gemist hebben. Ik kwam ergens in de hoge struiken terecht. Op dat moment was ik heel erg blij met het compas dat ik als afscheidscadeau van mijn collega's bij KPN heb gehad. Thanks guys and girls! Ik wist dat ik te ver naar het westen zat omdat daar de kust was en de route op de kaart lag een stuk van de kust vandaan. Na ongeveer een uur naar het noord-oosten door de struiken geworsteld te hebben, zag ik een pad. Ik wist niet precies waar ik was, maar volgens de kaart moest ik in noordelijke richting. Dat heb ik gedaan. Na een half uur kwam ik bij een bordje: "Cape Maria van Diemen Lookout 1.5 hours" uiteraard wees de pijl in de richting waar ik vandaan kwam. Volgens de beschrijving in de "Tramping In New Zealand" Lonely Planet zou ik daar een mooi uitzicht hebben. Maar ik had even geen zin om terug te lopen. Na een korte pauze heb ik het pad verder gevolgd. Inmiddels begon het wat harder te regenen. Toen ik uren later bij de Department of Conservation camping kwam, was ik helemaal doorweekt. De beheerder van de camping heeft me in een opslagplaats laten overnachten. 's Avonds laat kwam er nog iemand anders in de opslagplaats slapen. Hij kwam uit de tegengestelde richting.

Dag 3 begon met de ontdekking dat mijn schoenen nog steeds zeiknat waren. Nouja, niets aan te doen. Vervolgens begon de wandeltocht vandaag met het oversteken van een beekje (volgens de routebeschrijving). In werkelijkheid is het een behoorlijke rivier van zeker 1.20 meter diep. Na de rivier moest ik zeker 1.5 uur steile hellingen op. Daarna was het ondanks de natte schoenen wel lekker lopen tot ik bij Te Horo Beach aankwam. Na 3 lagen lopen kan je dat gerust The Horror Beach noemen. In tegenstelling tot 90 Mile- en Twilight Beach lijkt er geen eind aan het strand te komen. Bovendien is het zand zacht en zakte ik steeds weg. Zelfs bij de waterlijn, waar het relatief hard was maar lang niet zo hard als de andere 2 stranden. En die kleine kwalletjes bleven aan mijn voeten plakken (ik had mijn schoenen uitgedaan). Toen ik eindelijk bij de finish aankwam moest ik nog een aantal uur wachten op de pick-up. De pick-up kwam niet opdagen. Om 11 uur 's avonds was er wat aan de hand op de camping en kwam de manager van het Te Paki gebied samen met de politie langs. Nadat zij hun werk gedaan hadden boden ze aan om mij naar een slaapplaats te brengen en de volgende dag af te zetten bij Waitiki Landing waar ik door een andere bus afgehaald zou worden. Dat aanbod heb ik uiteraard aangenomen. De volgende dag moest dezelfde politie terug naar Kaitaia en ik mocht meereiden. Helaas gebeurde er niet veel spectaculairs.

Terug in Kaitaia ben ik natuurlijk naar het tourbureau gegaan om eens even verhaal te halen. Toen ik daar binnen kwam werden meteen verontschuldigingen aangeboden voordat ik ook maar iets had gezegd. Foutje in de communicatie bij de pick-up. Ik kreeg mijn geld terug en kreeg een gratis overnachting in Kaitaia aangeboden. Toch wel weer netjes dan.

Inmiddels zit ik weer in Auckland. Maandag 12 januari is mijn vlucht naar Los Angeles. Dat geeft me wat tijd om reisboeken voor USA en Canada en wat warme kleding te kopen. Verder moet ik even heel goed gaan plannen hoe ik in 30 dagen van LA naar Washington DC ga komen. De treinreis van LA naar San Francisco duurt 1 dag en die twee plaatsen liggen nog dicht bijelkaar. Vancouver naar Jasper is 1 nacht en daarna is het nog 2 dagen en 2 nachten naar Toronto. De rest van de reistijden hoop ik in de volgende paar dagen te weten te komen. Het wordt in ieder geval een erg drukke maand.

Groeten vanuit Nieuw Zeeland,
Wozzy

quote:

---

Op zondag 28 december 2003 16:19 schreef Wh33L het volgende:
inmiddels al bijna een jaar

prachtig topic dit. ik geniet echt van het mee lurken

---

quote:

---

Op dinsdag 30 december 2003 16:59 schreef Flaw het volgende:
Geniet nog van de twee maanden die je hebt, voor je het weet zijn ze voorbij en als je terug bent zal je nog veel terug denken aan de reis

Ga in:
San Diego naar SeaWorld
Los Angeles naar Santa Monica
San Francisco naar Alcatraz
Vancouver naar Stanley Park
Toronto naar CN Tower

greetingz

---

quote:

---

Op vrijdag 2 januari 2004 17:54 schreef Baseboy het volgende:
Hey Wozzy

De beste wensen he en een voorspoedig nieuwjaar
En als je terug bent gaan we een keer naar da Mac Donalds oke

Greetz Sven

Ps: waar zit je nu ergens we zie je al een tijdje niet op IRC

www.baseserver.nl << and enjoy The PowaH of the cow

---

Ik zit in Nieuw Zeeland en volgende week in de USA en Canadia. Ps. Ik werk niet meer in het internetcafe en ben zo druk bezig met andere backpackers ontmoeten dat ik geen tijd meer over heb voor irc. Haal ik wel weer in als ik weer achter mijn eigen pc zit. Enjoy #Zeeland (Undernet en Fok) en #bmdutch (Undernet)

quote:

---

Op woensdag 7 januari 2004 13:13 schreef Flaw het volgende:
Moest wel 8 dagen van te voren reserveren om naar Alcatraz te gaan. Afijn, have fun nog en stuur een kaart uit de VS of Canada.

---

quote:

---

Ps. kijkt in NZ nog even rond voor een stubbyholder. Als je weet wat het is en je ziet een coole moet je d'r ff een voor me meenemen , anders moet je het maar vragen

---

Ps Liejannuh: kan je de titel weer even aanpassen? maak er maar wat leuks van

quote:

---

Op maandag 12 januari 2004 17:33 schreef Liejannuh het volgende:
Zoiets?

---

quote:

---

En jammer dat Nieuw Zeeland wat tegenviel. Komt ook vast door het slechte weer dat je iedere keer trof tijdens het wandelen! Als ik het goed zie, ben je niet zuidelijker dan Christchurch gegaan op het zuidereiland en daar heb je toch wel wat moois gemist!
Nouja, heb je een reden om terug te komen!

---

quote:

---

Op woensdag 14 januari 2004 19:31 schreef Liejannuh het volgende:
Zo, alweer aangepast!
Waar zit je nu in de States??

---

Ik zit nu in San Francisco. Vandaag even naar Alcatraz geweest..
en m'n internet tijd is weer op

Na een vlucht van 12 uur ben ik in Los Angeles aangekomen. Bij de douane begon het lekker. Om de USA binnen te komen had ik een adres nodig. Uiteraard had ik dat niet, omdat het overal erg makkelijk is om een slaapplaats te regelen. Ik was van plan om een hostel in LA te vinden via de toerist informatie. Ik liet zien dat ik een 30 daagse treinpas had, toonde ook mijn vliegticket van Washington DC naar Amsterdam. Ik zei dat ik 30 dagen had om in DC te komen en voordurend onderweg was. Maar ik mocht de USA dus niet in. Toen zei ik dat ik wel een nep adres in wilde vullen, maar dat was ook weer niet goed... Na een half uur wachten heeft iemand van Air New Zealand heeft maar een adres ingevuld en dat was dan weer wel goed. Vreemde regels...

Toen ik eindelijk door de douane was ben ik eerst naar Union Station, het Amtrak treinstation gegaan om wat treinboekingen te regelen. Van LA naar San Francisco, San Francisco naar Seattle en Seattle naar Vancouver. Op het Treinstation stond ook een telefoon met sneltoetsen om gratis naar hostels te bellen. Ik koos de goedkoopste uit en ze hadden nog een bed vrij. Ik had een vermoeden waar het was: vlak bij het vliegveld... Toen ze zeiden dat ze een taxi zouden sturen, vroeg ik wat me dat ging kosten, want het vliegveld is een aardig eindje bij het treinstation vandaan. Het was gratis.

De taximeter gaf $33 aan toen ik bij het hostel was. Ik bleef maar 1 nacht voor $17.10 (gek bedrag vanwege de belasting die nergens in de States vermeld wordt). Ik heb geen idee hoe ze winst maken in dat hostel. Iemand die het weet, mag het mij uitleggen.

De volgende dag ben ik weer naar Union Station gegaan om op de trein naar San Francisco te stappen. Dit keer had ik een andere busroute. Tijdens deze rit heb ik het bekende Hollywood bord gezien.

In de trein is veeeeel beenruimte, de stoelen zijn comfortabel en de landschappen mooi. Het maakt dus niet zoveel uit dat de trein langzaam rijdt. Na 13 uur in de trein moest ik overstappen in een Amtrakbus die me in San Francisco bracht. In de bus zat ik met iemand te praten die in SF woont en hij bood z'n mobiel aan om een gratis nummer voor een hostel te bellen. Ik had een paar flyers voor hostel en hij zei dat USA Hostels dicht bij het centrum zat. Hij moest ook die richting op, zodat ik totaal geen moeite hoefde te doen om de weg te vinden. Het was inmiddels al na mindernacht.

De eerste dag in SF heb ik een rit in een cable car gedaan. Daarna ben ik naar Alcatraz geweest. Voor degenen die niet weten wat dat is: die gevangenis op dat eiland. Als je het nog niet weet, huur je de film "The Rock" maar Alcatraz is een National Park. Er zijn park rangers die gratis tours met verschillende thema's doen. De tour die ik deed ging over de ontsnappingspogingen. Vervolgens was er nog een tour met geluidsrecorder door de gevangenis zelf en een videofilm. Helaas was het weer niet zo mooi en was er wat mist. De foto's die ik vanaf het eiland heb genomen zijn dus niet zo spectaculair.

De tweede dag heb ik een tour door de stad gedaan. Bij USA Hostels kon ik me inschrijven voor deze tour met Dylan, een 24 jarige bartender en inwoner van SF. Voor $20 heb ik in 1 dag alle touristische spots gezien wat geschiedenis les over SF gehad. Verder ben ik naar Muir park en beach geweest wat normaal niet bij de tour zit, maar Dylan was vrij vanavond en was bereid om dat voor $5 extra wel doen. Om daar zonder auto te komen moet je een andere tour doen en die kost zeker $20. Deze tour van Dylan is een echte aanrader!

Morgen wil ik naar het Cable car museum en de Trans America Pyramid. Morgen avond rond 9.30 gaat mijn trein naar Seattle, waar ik de 18e tegen 8:30 PM aankom.
Tot zover deze update.

quote:

---

Op zaterdag 17 januari 2004 20:25 schreef Flaw het volgende:
De USA zijn vet het viel mij ook op dat Amerikanen over het algemeen heel vriendelijk en behulpzaam zijn, veel meer dan Nederlanders (ikke, ikke, ikke en de rest...)

---

Morgen ga ik Seattle in 1 dag bekijken. Klein foutje in mijn planning en een behoorlijke vertraging van Amtrak is de oorzaak.... Ik ga iig naar Experience Music Project en de werf. De rest zie ik morgen wel

quote:

---

Op dinsdag 20 januari 2004 21:33 schreef Joostve het volgende:
kom je ook nog langs de grand canyon?

---

quote:

---

Op zaterdag 24 januari 2004 20:40 schreef Lucille het volgende:
Jasper trainstation brings back memories.
In de hoofdstraat tegenover het station is een winkeltje met hele leuke t-shirts.

---

quote:

---

Op zondag 25 januari 2004 06:29 schreef jeroen1976 het volgende:
Eh volgens mij gaat die trein door Regina, Saskatchewan... als je daar ff uitstapt kan ik hallo zeggen ...maar volgens mij heb je daar geen tijd voor eh ...veel succes en plezier in 'mijn' Canada .

---

quote:

---

Op zondag 25 januari 2004 19:44 schreef Kamigot het volgende:
Extreem gaaf topic. Ik ga je vanaf April Zo'n beetje achterna . Ben nu de financieen allemaal aan het rondbreien. Ik heb zo'n 14.000 euro tot m'n beschikking en ga daarnaast nog werken in Australïe.

Ik vroeg me af hoe het financieel is uitgepakt bij jou. Zijn de kosten tegen of meegevallen ?.

---

quote:

Op maandag 22 maart 2004 22:49 schreef Pat-man het volgende:
In je laatste deel van je verslag beschrijf je New York. Je verbleef daar in een hostel. Kan je me daar iets meer over vertellen??? Zoals de prijs, locatie en ervaringen.

Thnx

quote:

Op dinsdag 30 maart 2004 21:42 schreef Liejannuh het volgende:
Foei! Dat zijn de Bungle Bungle Ranges!
Duideiljk teken van teveel gezien hebben!

quote:

Op dinsdag 30 maart 2004 23:06 schreef Joostve het volgende:
echt ontzettend leuk dat je hier al die foto's laat zien
met welke camera neem je ze eigenlijk want ze zien er erg goed uit.