LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Lichtelijk vermoeiend. Daar zijn aspirientjes voor, geloof ik.quote:Op donderdag 10 september 2015 21:41 schreef Mainport het volgende:
Ik vind jouw inwisselbare aanwezigheid lichtelijk vermoeiend
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Overbodig was achteraf een beter woord. Voor jou tien anderen, dat gevoel zal je vast bekend voorkomenquote:Op donderdag 10 september 2015 21:54 schreef DO2 het volgende:
[..]
Lichtelijk vermoeiend. Daar zijn aspirientjes voor, geloof ik.
Graag op anoniem
Ik worstel er dagelijks mee.quote:
[..]
Overbodig was achteraf een beter woord. Voor jou tien anderen, dat gevoel zal je vast bekend voorkomen
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Wat valt er aan te worstelen? Alsjeblieft zeg, wat een geouwehoer allemaal. Voor mij een miljoen anderen! Voor datzelfde miljoen anderen, ik.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Voor mij niemand anders. Ik hoef niet vervangen te worden. Ik laat geen gapend gat achter. Niemand zal mij missen.
Ah, we zijn weer bij de ondraaglijke lichtheid van het bestaan.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ieder z'n eigen interpretatie.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik heb werkelijk geen idee waar die MP het over heeft, JAM.quote:Op vrijdag 11 september 2015 04:36 schreef PeteSampras het volgende:
Wat valt er aan te worstelen? Alsjeblieft zeg, wat een geouwehoer allemaal. Voor mij een miljoen anderen! Voor datzelfde miljoen anderen, ik.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Ik heb dit weekeinde een antieke piano gekocht voor een habbekrats. Toen ik me (na aankoop) eens wat verder op de prijzen oriënteerde (ik wilde hem zo graag hebben en hij was zo goedkoop dat ik dit niet eerder gedaan had), bleek dat deze prijs min of meer marktconform was.
Een piano uit eind 19e eeuw kost tussen de 150 en de 250 euro.
Wat ik nu niet kan begrijpen is dat mensen zo'n piano dan wegdoen. Een muziekinstrument van 125 jaar oud. Wat daar allemaal niet mee gebeurd kan zijn. Misschien heeft een jonge officier daar nog een laatste lied aan zijn geliefde op gespeeld voordat hij naar het front vertrok. Misschien is deze piano een week voor het vuurbombardement op Dresden nog uit de stad geevacueerd. Misschien is deze piano jarenlang verborgen gehouden op een zolder in de DDR, om te voorkomen dat de communisten hem kapotsloegen. Ik weet het allemaal niet, maar het zou allemaal gebeurd kunnen zijn.
Wat ik dan niet begrijp is dat mensen daar dan afstand van doen, om van die paar centen een leuke decoratie van de Ikea of iets dergelijks te kopen. Daar kun je toch nooit dezelfde sfeer mee opwekken?
Enfin, het ding speelt ook nog prima. Kunnen de kinderen op pianoles, zoals dat hoort.
Verder is zo'n piano echt loei- en loeizwaar. Echt niet normaal. Ik denk dat deze meer dan 300 Kg weegt. Er moesten 4 sterke mannen aan te pas komen om hem het huis in te brengen, en dat was voor ieder van hen echt met alle kracht tillen. Onnoemelijk zwaar apparaat.
Wel vakmanschap, geen spijker of geen schroef erin. Allemaal massief hout, op vakkundige wijze in elkaar gezet en superdegelijk. Kan nog wel 140 jaar mee.
Een piano uit eind 19e eeuw kost tussen de 150 en de 250 euro.
Wat ik nu niet kan begrijpen is dat mensen zo'n piano dan wegdoen. Een muziekinstrument van 125 jaar oud. Wat daar allemaal niet mee gebeurd kan zijn. Misschien heeft een jonge officier daar nog een laatste lied aan zijn geliefde op gespeeld voordat hij naar het front vertrok. Misschien is deze piano een week voor het vuurbombardement op Dresden nog uit de stad geevacueerd. Misschien is deze piano jarenlang verborgen gehouden op een zolder in de DDR, om te voorkomen dat de communisten hem kapotsloegen. Ik weet het allemaal niet, maar het zou allemaal gebeurd kunnen zijn.
Wat ik dan niet begrijp is dat mensen daar dan afstand van doen, om van die paar centen een leuke decoratie van de Ikea of iets dergelijks te kopen. Daar kun je toch nooit dezelfde sfeer mee opwekken?
Enfin, het ding speelt ook nog prima. Kunnen de kinderen op pianoles, zoals dat hoort.
Verder is zo'n piano echt loei- en loeizwaar. Echt niet normaal. Ik denk dat deze meer dan 300 Kg weegt. Er moesten 4 sterke mannen aan te pas komen om hem het huis in te brengen, en dat was voor ieder van hen echt met alle kracht tillen. Onnoemelijk zwaar apparaat.
Wel vakmanschap, geen spijker of geen schroef erin. Allemaal massief hout, op vakkundige wijze in elkaar gezet en superdegelijk. Kan nog wel 140 jaar mee.
The End Times are wild
Wat een mooi verhaal. Daar knap ik nu weer helemaal van op. 
.
.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Nu dacht ik alleen dat communisten er niet zo'n handje van hadden om piano's kapot te slaan, wel?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Niet? Dat leerden wij vroeger op school anders wel. Omdat ze muziek haatten.quote:
Nu dacht ik alleen dat communisten er niet zo'n handje van hadden om piano's kapot te slaan, wel?
The End Times are wild
Bij mij op school leerden we juist dat dat de Katholieken waren.quote:
[..]
Niet? Dat leerden wij vroeger op school anders wel. Omdat ze muziek haatten.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Dat was dan natuurlijk een katholieke basisschool in een dorp in Brabant. Dat wist je al.
The End Times are wild
Ok. Raar hoe dat per provincie kan verschillen. Tegenwoordig zal de lesstof vast wel op Europeesch niveau Gleichgeschaltet zijn. Om dit soort misverstanden te voorkomen.quote:Op zondag 13 september 2015 23:27 schreef PeteSampras het volgende:
[..]
Bij mij op school leerden we juist dat dat de Katholieken waren.
The End Times are wild
Goed, als je daar een mooie, antieke piano aan overhoudt, waarom dan ook niet.quote:
[..]
Ok. Raar hoe dat per provincie kan verschillen. Tegenwoordig zal de lesstof vast wel op Europeesch niveau Gleichgeschaltet zijn. Om dit soort misverstanden te voorkomen.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Maar snap jij het, PS? Dat de mensen het over hun hart verkrijgen zoiets gewoon op marktplaats te zetten?quote:
[..]
Goed, als je daar een mooie, antieke piano aan overhoudt, waarom dan ook niet.
The End Times are wild
Lastig.quote:
[..]
Maar snap jij het, PS? Dat de mensen het over hun hart verkrijgen zoiets gewoon op marktplaats te zetten?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Hoewel, als ik zelf een klassieke piano had, dan zou ik hem waarschijnlijk ook verkopen. Of beter: schenken. Dan omdat hij bij iemand anders, zoals een vrome soldaat met twee dochters, daar veel meer plezier aan zou beleven dan ik. Zo ook de piano. Zo'n ding moest toch maar bespeeld worden, hè.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Het is denk ik het chronisch gebrek aan romantiek wat er in de maatschappij heerst. Misschien voelen mensen zich ongemakkelijk bij iets wat hun korte eigen bestaan overschrijdt. Pak die piano, die is voor mij toch al minstens van 5 anderen geweest, waarvan er zeker 3 al dood zijn. En ik heb hem dan een tijdje, waarna weer anderen hem gebruiken. Dat drukt de mensen met de neus op de feiten wat betreft hun vergankelijkheid. Dan liever iets van de ACTION!, wat al stuk is voordat je thuis bent.quote:
Dat is dan maar een theorie, zoals ze op dit forum zo vaak gratuit te lezen zijn.
The End Times are wild
Dat is dan ook weer zo. Dat je ervoor zorgt dat hij goed terecht komt.quote:Op zondag 13 september 2015 23:36 schreef PeteSampras het volgende:
Hoewel, als ik zelf een klassieke piano had, dan zou ik hem waarschijnlijk ook verkopen. Of beter: schenken. Dan omdat hij bij iemand anders, zoals een vrome soldaat met twee dochters, daar veel meer plezier aan zou beleven dan ik. Zo ook de piano. Zo'n ding moest toch maar bespeeld worden, hè.
The End Times are wild
Eind jaren 70 was antiek heel populair. Mijn ouders deden daar aan mee en er werden toen op veilingen en bij handelaren echt topprijzen betaald. Dan heb je het over 5000 gulden voor een tapijt of een Frans bureautje. Omdat het in was en omdat zoiets toch alleen maar meer waard kon worden maakte het weinig uit wat je ervoor betaalde. Nota bene, dat was in de tijd dat een huis 120.000 gulden kostte.
Nu wil niemand het meer hebben en tegelijkertijd gaat de generatie die het toen kocht of dood of naar een verzorgingstehuis. Met als gevolg dat de prijzen echt gekelderd zijn en dat je voor nog echt mooi antiek ongeveer hetzelfde betaalt als voor spaanplaat van de Leenbakker.
Ik trek me niks van de trend aan en pik de krenten wel uit de pap.
Nu wil niemand het meer hebben en tegelijkertijd gaat de generatie die het toen kocht of dood of naar een verzorgingstehuis. Met als gevolg dat de prijzen echt gekelderd zijn en dat je voor nog echt mooi antiek ongeveer hetzelfde betaalt als voor spaanplaat van de Leenbakker.
Ik trek me niks van de trend aan en pik de krenten wel uit de pap.
The End Times are wild
