R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik zit met een dingetje. Tenminste, voor mij is het een DING. Het leek me goed om het van me af te schrijven, en ben benieuwd naar jullie reacties, tips, ed. Ik zal eerst beginnen met mijn verhaal.
Ik ben 26, mijn "ex"-vriend 30. We waren al 10 jaar samen. Jup we zijn vroeg begonnen. Hadden beide wel prille liefdes gehad, maar dit was serieus. Vanaf dag 1 konden we niet zonder elkaar, en na 2 weken kocht hij al een ringetje bij de juwelier voor me. Beide niet wetende dat we nog zo'n toekomst voor ons hadden. We woonden 5 jaar samen, in ons nieuwe, gekochte huis.
Wat kan er nog mis gaan? Het ging perfect. Tot hij veranderde. Zijn telefoon werd hem heilig. Ik mocht er na 9 jaar opeens niet meer aankomen. Op zijn werk was er een "meid", die ik vanaf het begin al niet mocht. Op een of andere manier kon ik haar foto's al niet uit staan. Geen idee waarom. Maar zo gauw we ruzie kregen, noemde ik toch altijd haar naam. Dat ie dan maar naar haar moest gaan. Hij vond het belachelijk. Er is niks met haar. Blabla.
Terwijl ik beter wist, contact was er. Ik zag berichten op facebook, berichten op zijn werktelefoon, op zijn eigen telefoon. Het was er. En op een dag komt hij met "ik weet het niet meer" en vertrekt naar een vriend. Ik dacht dat het een pauze was. Daar leek het op. Even alles op een rijtje zetten. Maar hij had al tegen al onze vrienden en vriendinnen gezegd dat het uit was. Over was. En dat het van 2 kanten kwam. En ik weet van niks.
We zijn nu 4 maanden verder en ik heb het er zo moeilijk mee. Ik moet hem los laten, ik weet dat hij zijn collega vaak ziet, meer dan vaak, dat hij haar leuk vindt en zij ook al bij zijn ouders thuis is geweest. Maar hij zegt dat hij niet verliefd is, geen relatie heeft, en het gewoon gezellig met haar heeft. Bij zijn ouders thuis??
Kom op. Ik heb ook een selfie van hun gezien op zijn achtergrond van zijn telefoon. We zien elkaar nou eenmaal regelmatig met onze vrienden. Ik ging door het lint toen ik het zag en ben huilend naar huis gerent. Mijn gevoelens alle kanten uit. Hij zegt niet verliefd, vindt haar wel leuk, vindt mij ook nog leuk, vindt haar knap, maar mij ook, houdt nog van me, maar is altijd bij haar.
Het zegt genoeg ik weet het. Maar mijn gevoel zegt dat hij het dondersgoed weet, en allang heeft gekozen, maar het niet durft te zeggen. Misschien om mij geen pijn te doen, maar ik wil het wel weten.
Door de mooie praatjes ben ik zo gaan twijfelen en gaan hopen.
Maar hij komt niet. Het is 4 maanden geleden, waar is ie? Niet hier. Hij komt ook nog wel is hier, voor post en ons huis staat te koop, om spulletjes te halen. Dan is het altijd huilen. Zowel voor mij als voor hem. Elkaar vasthouden, en hem dan toch weer laten gaan.....
Het is een heel verhaal maar ik weet niet wat ik moet. Mijn leven is op mijn 26e even door de war geschut. Toekomstplannen weg. Ik zit in een diep gat, en ondanks lieve vriendinnen weet ik niet hoe ik hier uit ga komen. Ik heb hem nodig. Maar hij heeft haar. Is dit het einde van ons contact... Hij geeft duidelijk aan mij niet kwijt te willen en goede vrienden te willen zijn..
Maar dat gaat toch niet.. Zeker als het straks tussen hun officieel een relatie is.. Pff.. Help.
Ik ben 26, mijn "ex"-vriend 30. We waren al 10 jaar samen. Jup we zijn vroeg begonnen. Hadden beide wel prille liefdes gehad, maar dit was serieus. Vanaf dag 1 konden we niet zonder elkaar, en na 2 weken kocht hij al een ringetje bij de juwelier voor me. Beide niet wetende dat we nog zo'n toekomst voor ons hadden. We woonden 5 jaar samen, in ons nieuwe, gekochte huis.
Wat kan er nog mis gaan? Het ging perfect. Tot hij veranderde. Zijn telefoon werd hem heilig. Ik mocht er na 9 jaar opeens niet meer aankomen. Op zijn werk was er een "meid", die ik vanaf het begin al niet mocht. Op een of andere manier kon ik haar foto's al niet uit staan. Geen idee waarom. Maar zo gauw we ruzie kregen, noemde ik toch altijd haar naam. Dat ie dan maar naar haar moest gaan. Hij vond het belachelijk. Er is niks met haar. Blabla.
Terwijl ik beter wist, contact was er. Ik zag berichten op facebook, berichten op zijn werktelefoon, op zijn eigen telefoon. Het was er. En op een dag komt hij met "ik weet het niet meer" en vertrekt naar een vriend. Ik dacht dat het een pauze was. Daar leek het op. Even alles op een rijtje zetten. Maar hij had al tegen al onze vrienden en vriendinnen gezegd dat het uit was. Over was. En dat het van 2 kanten kwam. En ik weet van niks.
We zijn nu 4 maanden verder en ik heb het er zo moeilijk mee. Ik moet hem los laten, ik weet dat hij zijn collega vaak ziet, meer dan vaak, dat hij haar leuk vindt en zij ook al bij zijn ouders thuis is geweest. Maar hij zegt dat hij niet verliefd is, geen relatie heeft, en het gewoon gezellig met haar heeft. Bij zijn ouders thuis??
Kom op. Ik heb ook een selfie van hun gezien op zijn achtergrond van zijn telefoon. We zien elkaar nou eenmaal regelmatig met onze vrienden. Ik ging door het lint toen ik het zag en ben huilend naar huis gerent. Mijn gevoelens alle kanten uit. Hij zegt niet verliefd, vindt haar wel leuk, vindt mij ook nog leuk, vindt haar knap, maar mij ook, houdt nog van me, maar is altijd bij haar.
Het zegt genoeg ik weet het. Maar mijn gevoel zegt dat hij het dondersgoed weet, en allang heeft gekozen, maar het niet durft te zeggen. Misschien om mij geen pijn te doen, maar ik wil het wel weten.
Door de mooie praatjes ben ik zo gaan twijfelen en gaan hopen.
Maar hij komt niet. Het is 4 maanden geleden, waar is ie? Niet hier. Hij komt ook nog wel is hier, voor post en ons huis staat te koop, om spulletjes te halen. Dan is het altijd huilen. Zowel voor mij als voor hem. Elkaar vasthouden, en hem dan toch weer laten gaan.....
Het is een heel verhaal maar ik weet niet wat ik moet. Mijn leven is op mijn 26e even door de war geschut. Toekomstplannen weg. Ik zit in een diep gat, en ondanks lieve vriendinnen weet ik niet hoe ik hier uit ga komen. Ik heb hem nodig. Maar hij heeft haar. Is dit het einde van ons contact... Hij geeft duidelijk aan mij niet kwijt te willen en goede vrienden te willen zijn..
Maar dat gaat toch niet.. Zeker als het straks tussen hun officieel een relatie is.. Pff.. Help.
Slappe hap die vent, zeg. Wees blij dat je van die balloze kwal af bent. Je verdient beter dan dit, zeker na 10 jaar samen. Om dan zo met je om te gaan is respectloos.
Ik zou hier, hoe lastig ook, niet rouwig om zijn, lieve TS.
Natuurlijk is 10 jaar niet niets, maar zoals je nu behandeld wordt wil je toch niet verder behandeld worden?
Houd de eer aan jezelf, verklaar het ook 'over', en probeer door te gaan met je leven zonder hem.
Je hebt hem niet nodig, echt niet, zeker niet als hij je dit zo aandoet.
Natuurlijk is 10 jaar niet niets, maar zoals je nu behandeld wordt wil je toch niet verder behandeld worden?
Houd de eer aan jezelf, verklaar het ook 'over', en probeer door te gaan met je leven zonder hem.
Je hebt hem niet nodig, echt niet, zeker niet als hij je dit zo aandoet.
Ja doei.
Nee hoor.quote:Ik heb hem nodig
Don't worry about the future. Or know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubble gum.
Ik snap gewoon niet waarom hij dit doet. Heb het idee dat hij het zelf ook niet weet.
De eerste weken hoopte ik dat het nog goed kwam, maar er is zoveel gebeurt. Ik heb zo vaak gevraagd speelt er iets tussen jullie? Nee hoor. Maar daarna wel een foto op facebook. Of als ik s'ochtends naar mijn werk rijdt en voorbij het huis van zijn ouders rijd (daar woont hij nu) staat of haar auto er bij, of zijn auto niet.
Hij zegt dat ie eerlijk is en huilt ook vaak als hij hier komt. Maar wat moet ik. Waarom doet hij dit? Hij zegt zelfs misschien is dit de grootste fout van mijn leven, maar wat moet ik daarmee? Ik hou nog van hem. Shoot!!
De eerste weken hoopte ik dat het nog goed kwam, maar er is zoveel gebeurt. Ik heb zo vaak gevraagd speelt er iets tussen jullie? Nee hoor. Maar daarna wel een foto op facebook. Of als ik s'ochtends naar mijn werk rijdt en voorbij het huis van zijn ouders rijd (daar woont hij nu) staat of haar auto er bij, of zijn auto niet.
Hij zegt dat ie eerlijk is en huilt ook vaak als hij hier komt. Maar wat moet ik. Waarom doet hij dit? Hij zegt zelfs misschien is dit de grootste fout van mijn leven, maar wat moet ik daarmee? Ik hou nog van hem. Shoot!!
En ook zijn ouders snap ik niet. Meteen een nieuwe meid bij hun zoon laten slapen op de logeerkamer waar hij nu ligt. Het vertrouwen is langs alle kanten weg. Mijn familie is razend. Alleen jammer dat je je gevoelens niet uit kunt schakelen.
Ja goed idee van je door bij elke ruzie de naam van betreffende dame te gaan noemen. Heb je hem gewoon niet zelf haar richting uit gedreven met je manipulatief gedrag ? Als ik je verhaal lees denk ik alleen maar; jaloers en bemoeial.
U MAD?
Wat je moet doen? Er een punt achter zetten. Accepteren dat het over is. En gaan beginnen met verwerken.quote:Op vrijdag 3 juli 2015 15:50 schreef Koosje92 het volgende:
Ik snap gewoon niet waarom hij dit doet. Heb het idee dat hij het zelf ook niet weet.
De eerste weken hoopte ik dat het nog goed kwam, maar er is zoveel gebeurt. Ik heb zo vaak gevraagd speelt er iets tussen jullie? Nee hoor. Maar daarna wel een foto op facebook. Of als ik s'ochtends naar mijn werk rijdt en voorbij het huis van zijn ouders rijd (daar woont hij nu) staat of haar auto er bij, of zijn auto niet.
Hij zegt dat ie eerlijk is en huilt ook vaak als hij hier komt. Maar wat moet ik. Waarom doet hij dit? Hij zegt zelfs misschien is dit de grootste fout van mijn leven, maar wat moet ik daarmee? Ik hou nog van hem. Shoot!!
Don't worry about the future. Or know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubble gum.
Je kent me niet, maar jaloers en bemoeial ben ik niet. We zitten naast elkaar op de bank en dan zag ik dat. Controleren heb ik nooit gedaan.quote:
Ja goed idee van je door bij elke ruzie de naam van betreffende dame te gaan noemen. Heb je hem gewoon niet zelf haar richting uit gedreven met je manipulatief gedrag ? Als ik je verhaal lees denk ik alleen maar; jaloers en bemoeial.
We hadden niet eens vaak ruzie dus zo vaak is haar naam niet genoemd. Maar wel af en toe.
Anders wist ik wel waarom het uit was he?
Zo te lezen nu nog steeds.quote:
De eerste weken hoopte ik dat het nog goed kwam,
En hij is 30... moeten zijn ouders hem iets gaan verbieden om rekening te houden met....?
Zou het niet normaal zijn als zijn ouders zouden zeggen doe het nog even rustig aan, dat meisje hoeft hier nog niet te slapen, en regel eerst wat je moet regelen. Is hij al naar de bank geweest? Nee. Heeft hij al gevraagd over de spulletjes? Nee. Alles komt van mij uit.quote:
[..]
Zo te lezen nu nog steeds.
En hij is 30... moeten zijn ouders hem iets gaan verbieden om rekening te houden met....?
Dus een volwassen vent van 30 zou even door zijn ouders moeten worden terechtgewezen?quote:
[..]
Zou het niet normaal zijn als zijn ouders zouden zeggen doe het nog even rustig aan, dat meisje hoeft hier nog niet te slapen, en regel eerst wat je moet regelen. Is hij al naar de bank geweest? Nee. Heeft hij al gevraagd over de spulletjes? Nee. Alles komt van mij uit.
Daarbij, een verhaal heeft altijd 2 kanten en ik ben ergens toch wel heel benieuwd naar de andere kant van dit verhaal.
UI Made bij VanilleKwark.
Als je een vent had die dat nodig heeft van zijn ouders kan je hem echt beter kwijt zijn.quote:
[..]
Zou het niet normaal zijn als zijn ouders zouden zeggen doe het nog even rustig aan, dat meisje hoeft hier nog niet te slapen, en regel eerst wat je moet regelen. Is hij al naar de bank geweest? Nee. Heeft hij al gevraagd over de spulletjes? Nee. Alles komt van mij uit.
Daar ga je toch niet tussen zitten als ouders. Hou op
Dan nog zou ik het niet doen (even aannemen dat ze zelf een huis heeft).
Hij is volwassen he, denk dat zijn ouders zich daar gewoon niet mee willen bemoeien. Misschien praten ze wel tegen hem, maar verbieden is wel een stap verder.quote:
[..]
Zou het niet normaal zijn als zijn ouders zouden zeggen doe het nog even rustig aan, dat meisje hoeft hier nog niet te slapen, en regel eerst wat je moet regelen. Is hij al naar de bank geweest? Nee. Heeft hij al gevraagd over de spulletjes? Nee. Alles komt van mij uit.
Verder, hou de eer aan jezelf en vertel hem gewoon dat het klaar is, of als je dat niet kan, dat hij nu een keuze moet maken, ja of nee en bij ja die andere meid geheel laten varen.
Zou persoonlijk voor het eerste kiezen, gewoon klaar dus, want 4 maanden beetje huilen bij jou en lol hebben met een ander is echt niet normaal ofzo. Als hij jou niet kwijt wil, echt niet kwijt wil, dan had hij wel meer tijd in jou gestoken.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Je weet dat hij het niet zo meer ziet zitten tussen jullie toch?quote:
Terwijl hij weg is gegaan, en ik zonder reden te weten hier achterblijf.
Dat is meer dan niks
Zij woont ook bij haar ouders. En ik rijdt voorbij zijn ouders huis omdat ik daar altijd langs moet. Dat huis staat aan een drukke weg. En je kijkt toch? Een blik, want je rijdt er 80
En wat zie je dan?quote:
Zij woont ook bij haar ouders. En ik rijdt voorbij zijn ouders huis omdat ik daar altijd langs moet. Dat huis staat aan een drukke weg. En je kijkt toch? Een blik, want je rijdt er 80
U MAD?
De enige reden die ik had is ik twijfel over ons. Toen ging hij naar zijn vriend, en daarna een serieus gesprek heb ik niet meer met hem gehad over ons. Als hij iets zegt doet hij het alleen via de app. En zo wil ik niet met hem praten. Dus dan houdt het op.
Jij drijft nogal je zin door en bent vervolgens gepikeerd?quote:
De enige reden die ik had is ik twijfel over ons. Toen ging hij naar zijn vriend, en daarna een serieus gesprek heb ik niet meer met hem gehad over ons. Als hij iets zegt doet hij het alleen via de app. En zo wil ik niet met hem praten. Dus dan houdt het op.
U MAD?
Op |
|
