Moeilijk en lastige vraag die ook redelijk diep snijdt in (onze) gezinnen. Ethisch gezien vind ik het kul dat de kerk een eenmaal gesloten (kerkelijk) huwelijk niet wil/kan/mag scheiden. Immers tijden en vooral mensen veranderen.
Achtergrond: Mijn vader is ruim 20 jaar geleden voor de 2e keer getrouwd in het stadhuis. Hij komt nu op een leeftijd (70+) dat hij ook voor de kerk gescheiden wil zijn zodat hij met z'n tweede vrouw voor "God" getrouwd wil/kan zijn. Ik vermoed dat hij in z'n nadagen, in alle opzichten als "goed" mens wil eindigen.
Voor de kerk geldt echter nog steeds het 1e huwelijk omdat de "RK kerk" een scheiding van een gezegend (sacrement) en geconsumeerd huwelijk simpelweg onmogelijk is. Een voor God gesloten huwelijk bestaat tot de dood ons scheidt.
Alleen wanneer "je" kunt aantonen dat het gesloten huwelijk niet de basis had waarop het was gesloten, kan dit nietig worden verklaard en ben je dus voor de kerk niet getrouwd (geweest !!!).
Een kerkelijk huwelijk is o.a. nietig wanneer het onbekwaam, onjuist, valselijk of om oneerlijke redenen is gesloten.
Kort door de bocht, is moeder er destijds er met een ander vandoor gegaan omdat de liefde het raam uit was. So be it, what's new.
Na een berehoop herrie zijn ze destijds voor de wet gescheiden, is er veel emotionele schade opgelopen en heeft alles toch z'n weg gevonden (dooie koeien moet je niet opgraven) .... dachten we.
Nu wil Vader alsnog opnieuw proberen z'n eerste huwelijk voor de kerk nietig te verklaren en wil eigenlijk voor de kerk met betoonde excuses gerehabiliteerd worden.
In de praktijk zal dit alleen gebeuren wanneer wordt aangetoond dat het huwelijk oneerlijk was of dat z'n vrouw "onbekwaam" cq. "gek" was toen het destijds in het volle bewustzijn werd gesloten.
Het hele geval is dus weer voor de kerkelijke "rechter" (Officialaat). Hij heeft z'n woordje mogen doen, oude dossiers in mogen zien. Overigens zijn er geen getuigen "meer" die - nu nog - willen meewerken aan (uiterst intieme !!) kerkelijk onderzoek. Na het sluiten van het onderzoek zal de kerkelijke rechtbank een besluit nemen over het ingediende verzoek om het het huwelijk nietig te verklaren.
Door de uiterst vriendelijke bejegening van z'n gesprekspersoon van het Officialaat (zeg maar z'n advocaat) is Pa er van overtuigd dat de kerk z'n scheiding zal erkennen.
Immers, er wordt (volgens hem) naar hem geluisterd, hij krijgt aandacht van hoge heren, koffie etc..
Ik en de mijne, denken het onze en spelen als kinderen verder in de procedure geen rol omdat wij geen betrokkenen waren in het destijds gesloten kerkelijk huwelijk.. We moesten nog geboren worden.
Kern is echter wel dat we/ik niet zullen even zullen accepteren dat Moeder voor onbekwaam wordt uitgemaakt en/of dat het huwelijk vanaf het begin een grote "leugen" was.
Immers het huwelijk was destijds helemaal OK, huisje boompje, kinderen, Sauerland totdat het versl/stofte en het geweldig uit elkaar spatte.
Dit alles nog los van het feit dat de kinderen dan strikt genomen dan "ineens" zijn voortgekomen uit liefdeloosheid en een nietig verklaard huwelijk.
NB: De kerk erkend overigens wel de kinderen uit een (nietig verklaard en dus) onbestaand huwelijk, wat voor ons riekt naar zieltjes vasthouden.
Wie (her)kent deze situatie(s) en kan er (ook beschouwelijk) iets over zeggen.
Als je vader zijn club niet leuk vind staat het hem vrij om te trouwen bij een ander kerkgenootschap.
Als je vader katholiek wil blijven... dan moet hij accepteren wat dat inhoudt.....
Volgens mij wordt zoiets op een hoger niveau dan de lokale parochie besloten. Maar het is wel degelijk mogelijk.quote:Op zaterdag 20 juni 2015 21:16 schreef Limburg82 het volgende:
Ik meen iets gehoord te hebben dat het vaak afhankelijk is van de pastoor. Krijg je bij de één een 'nee', zoek je een ander.
De Pastoor die destijds het (geldige kerk)huwelijk heeft gesloten etc, is niet meer en ik betwijfel ten zeerste of die de nietigheid zal hebben toegegeven. De man was meer van het karakter, even doorbijten en nieuw kindje maken helpt jullie je geluk te laten hervinden. Wat ik heb begrepen is dat hij destijds wel in het kerkdossier de nodige opmerkingen heeft geplaatst waar m'n vader niet blij mee was.
@Ser_Ciappelletto, tja m'n ouders delen geen familiebloedband noch (zover ik weet
) homo/lesbo etc. Van m'n oom weet ik dat ze destijds vanaf de verkering/verloving stapeldol op elkaar waren totdat de klad er in kwam. Het huwelijk is ook geconsumeerd zoals ze dat zeggen.....er zijn kinderen. Kortom, zelf kan ik geen foutje ontdekken in het inzegeningsgebeuren. Alles loopt erg precies in de kerk en het is geen kwestie van FF tekenen. Pa/Ma zien dat nu anders.
M'n Pa mikt erop dat m'n Ma hem vanaf het begin hem heeft bedrogen..... wat trouwens naar de kinderen niet best klonk omdat daarmee hij daarmee ooit suggereerde dat de kinderen daarmee niet (echt) van hem waren.... dat zeggend wierp dat indertijd weer een ander dilemma op.
Achtergrond: Wanneer je op valse gronden trouwt (liegt, oplichting, schijnhuwelijk etc.) , kan de kerk het huwelijk nietig verklaren. Met alle wil van de wereld kan ik dat hier niet ontdekken.
De beslissing van nietigheid zelf wordt op het niveau van bisdom genomen waarbij de (3) "rechters" de zaak toetsen aan het kerkrecht (canonieke recht).
Ik zelf heb (gelukkig, denk ik) geen probleem met religieuze normering van het huwelijk omdat ik o.a. vind dat rechtvaardiging en emotionele geldigheid daarvan wordt bepaald door beider geweten,
Zelf vind ik het idioot dat je daarvoor de zegen van een ander nodig hebt. Afijn, ik dwaal af.
Ik weet het niet echt zeker of iemand cq. m'n Pa Katholiek wil zijn als gelovige of dat hij meer op zoek is naar een "soort" rechtvaardiging van z'n (bestaans)situatie.
Ik denk, wanneer de kerk hem z'n scheiding "geeft", hij katholiek blijft. Wat ik hem/iemand van harte zou gunnen want het is belangrijk voor hem.
Probleem is natuurlijk dat het geen "simpele" koehandel zal of kan zijn.
Mensen geloven wat hen (goed) uitkomt en negeren de regels die ze (ver)storend vinden.
Afijn we gaan het wel merken.
SiteNote: Een (kerkelijke) uitspraak zal de nodige - gevoelige - gevolgen hebben in de gezinnen.
a) Huwelijk wordt nietig verklaard, ergo Moeders zou daarmee alsnog "fout" zijn en Pa kan alsnog
b) Huwelijk blijft geldig, Pa keert gedesillusioneerd de kerk de rug toe en zal een andere
hobby moeten zoeken.Zou beter (geweest) zijn dat de "kerk" in de vorm van z'n huidige Pastoor hem geen valse cq. foute "hoop" zou (hebben ge)geven door te zeggen dat er "beroep" mogelijk was.
Zo ik nu begrijp, is er met alle pauselijke ontwikkelingen, synodes en concilies nu een soort half Salomons oordeel mogelijk.
Samengevat, zoals ik het begrijp en hier samenvat:
c) Het eerste huwelijk blijft geldig maar ze mogen als nieuw stel toch weer ter communie verschijnen mits de nieuwe echtgeno(ot)t(e) niet eerder voor de kerk was getrouwd.
Argumentatie. Er was bericht gekomen dat de "kerk" begrijpt dat het eerste huwelijk uiteen is en heeft daarbij begrip omtrent de redenen. Indien gewenst mag een gesprek worden aangevraagd waarbij het de pastoor kan worden gevraagd om op grond van zijn minnelijke oordeel, met z'n tweede vrouw weer ter communie te worden toegelaten.
NB: Voorheen en zeker vroeger, kon je niet met je tweede vrouw noch met je minnares ter communie komen om je hostie in te komen slikken Immers dat mag/mocht alleen met je "vrouw" met wie je voor de kerk en God was getrouwd.
Pa was in z'n nopjes, vond dat hij gelijk heeft gekregen omdat hij "weer" met het gezicht omhoog, in de kerkreligie kan worden opgenomen.
Wel is e.e.a. wat "gevoelig" omdat hij met het kerkbericht in de hand gelijk daarbij concludeert dat z'n eerste "vrouw" dus (volgens hem) fout
zat en hij terecht is gescheiden......Ik heb maar niet te veel naar de exacte bewoordingen gevraagd, laat staan in de brief na te gaan of die voor te laten lezen op (de wat vage) formulering dat hij gerehabiliteerd terug kan komen in de kerk. Wanneer "Pa" er blij mee is, is het mij verder wel goed.
NB: Een scheiding is (kerkelijk gezien) iets heel anders dan uit elkaar zijn/gegaan. M'n "pleegouders" zijn ondertussen ook wat te oud, dat ik nog wil/ga roeren in die officiale haarkloverijen van woorden.
Nu alleen hopen/benadrukken dat ze tevreden kunnen zijn met het weer in de
kerk kunnen verschijnen en dat ze (op termijn) een eventueel "huwelijkse-viering" met wat hosanna tierelantijnen voldoende waardig vinden en ze niet "eisen" om opnieuw voor de Katholieke kerk in vol ornaat met alle (sacramentele) zegeningen te (her)trouwen.Immers een inzegening van het tweede huwelijke is m.i. ondanks alle "vernieuwingen" nog steeds onmogelijk, dat kan alleen wanneer je kerkelijk gezien, gescheiden bent.
De kerk heeft hier
iig op slimme wijze begrip getoond voor de ontstane situatie en goed hoe het roerige jaar zo kan worden afgesloten.Dat is/was niet aan de pastoor om daarover te beslissen. Klacht ging ladder op.quote:
Ik meen iets gehoord te hebben dat het vaak afhankelijk is van de pastoor. Krijg je bij de één een 'nee', zoek je een ander.
Nog betere tip: Trouw met je ware liefde.. Dan zit je altijd goed.quote:Op zaterdag 12 december 2015 07:21 schreef Hexxenbiest het volgende:
Tip: trouw niet met een katholiek.
Wat een goede tip zeg. Echt out-of-the-boxdenken op een heel nieuw niveau.quote:
[..]
Nog betere tip: Trouw met je ware liefde.. Dan zit je altijd goed.
Idd en doe niet moeilijk dat "ware" liefde van het moment geen garantie zal bieden voor de toekomst en niets van doen heeft met een almachtige, alleswetende en oneindig lieve God. Een god die je ware liefde afwijst kan je maar beter van zijn verlost.quote:
Nog betere tip: Trouw met je ware liefde.. Dan zit je altijd goed.
Wanneer je samen wilt leven en dat (aan elkaar) bevestigen wil, doe je dat lekker samen en heb je imho geen God noch instemming van iets/of iemand anders (daarbuiten) nodig.
Wat natuurlijk niet wegneemt dat je verantwoordelijk blijft voor hetgeen zich heeft voorgedaan tijdens dat samenzijn waarbij ik denk aan zorgplichten zoals bv. voor kinderen etc.etc.
Het sacrament van het huwelijk had in de RK kerk ooit natuurlijk die nuttige achtergrond, in tijden waar mensen alleen konden overleven volgens scherp vastomlijnde regels. Dat schiep een onderlinge band, bood sturing, reden voor het bestaan en (broodnodige) zekerheid.
Veel mensen zouden zonder religie, van gekkigheid niet weten wat te doen met hun leven. Stel je 's voor dat God niet bestaat en het leven geen enkele functie heeft....
Imho kan je best met iemand anders in "liefde" samenleven, je verantwoording daarin nemen en daarbij (zo je wilt, in je levensfilosofie) "getrouwd" zijn met (je) "geloof".
De RK kerkclub kan (wil ?) momenteel die en-en-gedachte (nog) niet accepteren omdat dat weer een bommetje legt onder de tanende waarde van de kerk.
De kerken zijn "gelukkig" in beweging en het voordeel van oude "christelijke" geloven is dat zij zich mettertijd wel (zullen, moeten) aanpassen aan maatschappelijke ontwikkelingen.
Zo niet, dan loopt de kerk vanzelf leeg of zal verworden tot een niets betekende farce.
FTFYquote:
Tip: trouw niet met een katholiek voor de kerk.
Het is heden ten dagen toch flink out of the box..quote:
[..]
Wat een goede tip zeg. Echt out-of-the-boxdenken op een heel nieuw niveau.
Vond hem vrij diep wel eigenlijk, dus.
Dit maakt dat dit allemaal wat soepeler gaat, want voorheen was het erg houterig. Verder is het geluk hebben met welke priester je hebt. Denk dat het wel goed gaat komen hoor, zeker na de synode waar hij zich zeker op kan beroepen.
Maar ik zie nu dat je pa dat ook heeft gevonden. Sowieso buiten de kerk kan hij ook gewoon bidden tot Jezus die laat hem echt niet in de steek. En zeker de heilige maagd Maria niet, als hij er steun aan heeft zal ik ook een gebed voor hem doen.
Dat is niet vanzelfsprekend.quote:
[..]
Nog betere tip: Trouw met je ware liefde.. Dan zit je altijd goed.
Volgens mij trouwt iedereen met de gedachte de ware te hebben gevonden. Want wie gaat trouwen terwijl ze denken dat het niets gaat worden?quote:
Je zou ze de kost moeten geven. Je hoort het natuurlijk altijd pas achteraf.quote:
[..]
Volgens mij trouwt iedereen met de gedachte de ware te hebben gevonden. Want wie gaat trouwen terwijl ze denken dat het niets gaat worden?
Zoiets inderdaad. Ware liefde is ook een instelling, van beide partners. En het is niet onverstandig om uit te zoeken wat een goeie relatie nodig heeft en hoe je die het beste kunt onderhouden.quote:Op zaterdag 12 december 2015 14:15 schreef Vallon het volgende:
[..]
Idd en doe niet moeilijk dat "ware" liefde van het moment geen garantie zal bieden voor de toekomst en niets van doen heeft met een almachtige, alleswetende en oneindig lieve God. Een god die je ware liefde afwijst kan je maar beter van zijn verlost.
Wanneer je samen wilt leven en dat (aan elkaar) bevestigen wil, doe je dat lekker samen en heb je imho geen God noch instemming van iets/of iemand anders (daarbuiten) nodig.
Wat natuurlijk niet wegneemt dat je verantwoordelijk blijft voor hetgeen zich heeft voorgedaan tijdens dat samenzijn waarbij ik denk aan zorgplichten zoals bv. voor kinderen etc.etc.
Het sacrament van het huwelijk had in de RK kerk ooit natuurlijk die nuttige achtergrond, in tijden waar mensen alleen konden overleven volgens scherp vastomlijnde regels. Dat schiep een onderlinge band, bood sturing, reden voor het bestaan en (broodnodige) zekerheid.
Veel mensen zouden zonder religie, van gekkigheid niet weten wat te doen met hun leven. Stel je 's voor dat God niet bestaat en het leven geen enkele functie heeft....
Imho kan je best met iemand anders in "liefde" samenleven, je verantwoording daarin nemen en daarbij (zo je wilt, in je levensfilosofie) "getrouwd" zijn met (je) "geloof".
De RK kerkclub kan (wil ?) momenteel die en-en-gedachte (nog) niet accepteren omdat dat weer een bommetje legt onder de tanende waarde van de kerk.
De kerken zijn "gelukkig" in beweging en het voordeel van oude "christelijke" geloven is dat zij zich mettertijd wel (zullen, moeten) aanpassen aan maatschappelijke ontwikkelingen.
Zo niet, dan loopt de kerk vanzelf leeg of zal verworden tot een niets betekende farce.
Alles moet je leren, en dus ook hoe je een relatie goed houdt, en hoe je een goeie partner herkent.
De kerk is wel aan verandering toe inderdaad. Steun in, en uitleg van normen en waarden is prima, zolang het maar geen kerker wordt voor de eigen club
Te stringent willen zijn in de leer is mijn inziens eerder contraproductief voor een gemeenschap dan andersom, een beetje meer 'vrijheid' en wijsheid zou niet gek zijn.Niet vanzelfsprekend nee, wel een mooi uitgangspunt. Maar je moet wel eerst goed weten wat een ware liefde is, en hoe je dat zo goed als mogelijk is kunt onderhouden.quote:
Vlinders in je buik is nog geen liefde gevonden. Iemand aantrekkelijk vinden op uiterlijkheden ook niet, evenals zoeken op voorkeuren op welk gebied dan ook om de meer materiële match te vinden ook weinig met liefde te maken heeft. Maar dat is denk ik wel een vrij groot probleem tegenwoordig, men wil alles, maar vindt daardoor steeds vaker niets.
Het is toch wel triest te noemen dat liefde zo op de achtergrond aan het raken is in Nederland, en waarschijnlijk ver daarbuiten.
De cijfers liegen er niet om namelijk..
lief, maar naïef. De meeste mensen die nu nog leven zijn getrouwd om andere redenen, bv: verplichting van familie, maatschappelijke druk omgeving, 'ikwil-hier-weg-dus-hup-ik-neem-deze-maar' , economische zekerheid, etcquote:
[..]
Volgens mij trouwt iedereen met de gedachte de ware te hebben gevonden. Want wie gaat trouwen terwijl ze denken dat het niets gaat worden?
De ware vinden is een romantisch ideaal dat vrij jong is (het idee is al oud, maar het in de praktijk brengen is voorbehouden aan de westerse mens sinds pakweg de Beatles) Met Romeo en Julia liep het slecht af en dat had een reden!
Dat komt omdat de ware hun pad nog niet heeft gekruist. Eenmaal dat gebeurt nemen ze hem/haar met alles erop en eraan.quote:Op maandag 14 december 2015 06:23 schreef I-care het volgende:
[..]
Niet vanzelfsprekend nee, wel een mooi uitgangspunt. Maar je moet wel eerst goed weten wat een ware liefde is, en hoe je dat zo goed als mogelijk is kunt onderhouden.
Vlinders in je buik is nog geen liefde gevonden. Iemand aantrekkelijk vinden op uiterlijkheden ook niet, evenals zoeken op voorkeuren op welk gebied dan ook om de meer materiële match te vinden ook weinig met liefde te maken heeft. Maar dat is denk ik wel een vrij groot probleem tegenwoordig, men wil alles, maar vindt daardoor steeds vaker niets.
Het is de verloedering waar de Bijbel over schreef. Het duidt op de eindtijd.quote:Het is toch wel triest te noemen dat liefde zo op de achtergrond aan het raken is in Nederland, en waarschijnlijk ver daarbuiten.
De cijfers liegen er niet om namelijk..
Ik had moeten zeggen: "als men de keuze heeft dan trouwt iedereen met de (op dat moment) ware liefde". Kan me niet voorstellen dat je uit vrije keus met iemand gaat leven waar je niets in ziet. Dat lijkt me een ongelukkiger leven dan ongetrouwd zijn. Ik ben met een atheïst getrouwd ondanks dat onze zienswijze soms hemelsbreed verschillen. Maar zou dat niet gedaan hebben als ik niet zeker wist dat we iets kunnen maken van ons huwelijk. Dat is dan weer een geluk dat we in het westen vrij keuzes hebben.quote:
[..]
lief, maar naïef. De meeste mensen die nu nog leven zijn getrouwd om andere redenen, bv: verplichting van familie, maatschappelijke druk omgeving, 'ikwil-hier-weg-dus-hup-ik-neem-deze-maar' , economische zekerheid, etc
Bedoel je te zeggen dat het niet verstandig is uit liefde te trouwen?quote:
De ware vinden is een romantisch ideaal dat vrij jong is (het idee is al oud, maar het in de praktijk brengen is voorbehouden aan de westerse mens sinds pakweg de Beatles) Met Romeo en Julia liep het slecht af en dat had een reden!
Heeft niks met dit te maken. Scheiden konden de joden toen als de vrouwen geen kinderen kon schenken. En zeker niet met eindtijd wat toen met het eind van de Romeinse overheersing te maken had.quote:
Het is de verloedering waar de Bijbel over schreef. Het duidt op de eindtijd.
een pastoor mag dat niet zomaar bepalen, dat is zaak van een kerkelijke rechtbank (Inquisitie rechtbank)quote:
Ik meen iets gehoord te hebben dat het vaak afhankelijk is van de pastoor. Krijg je bij de één een 'nee', zoek je een ander.
deze zullen dat inderdaad enkel doen als dit huwelijk op het moment zelf op onrechtmatge grond gesloten is... dus een geestesstoornis, of als dit huwelijk nooit geconsumeerd is..
niet enkel 'omdat de vrouw vreemd-gegaan is...
Heel misschien is er een optie als de vrouw aantoonbaar niet het juiste geloof gehad bleek te hebben, bv als 'ongelovige gold.
een andere optie is het overlijden van de echtgenote om te hertrouwen (dood breekt het sacrament: 'tot de dood ons scheidt')
[ Bericht 28% gewijzigd door RM-rf op 14-12-2015 14:01:16 ]
Ik doelde op dat er bijna geen liefde meer gaat zijn tussen mensen.quote:
[..]
Heeft niks met dit te maken. Scheiden konden de joden toen als de vrouwen geen kinderen kon schenken. En zeker niet met eindtijd wat toen met het eind van de Romeinse overheersing te maken had.
O, en is dat een recent verschijnsel ? Niet de eerste maal dat jij de doelpaaltjes tracht te verzetten.quote:Op dinsdag 15 december 2015 08:25 schreef Hexxenbiest het volgende:
[..]
Ik doelde op dat er bijna geen liefde meer gaat zijn tussen mensen.
Dat hoef je niet voor te stellen hoor.quote:
[..]
Veel mensen zouden zonder religie, van gekkigheid niet weten wat te doen met hun leven. Stel je 's voor dat God niet bestaat en het leven geen enkele functie heeft....
Je vader en jij maken je druk om iets totaal niets zeggende.
Als ie nu getrouwd en gelukkig is met z'n vrouw, wat is dan het probleem?
Ja dat hij niet getrouwd is met jullie moeder, maar wat doe je daar aan? Had ie bij haar moeten blijven wat beiden heel ongelukkig had gemaakt?
Wat die mannen in sinterklaas costuum er van vinden boeit dan toch helemaal niet?
En er zijn genoeg mensen zonder religie die weten wat ze met hun leven moeten doen. Ik weet niet uit welk gat jij komt, waar alleen maar verstrooide mensen niet katholiek zijn.
Weten wat je met je leven moet doen is een ding. Maar geloof jij niet dat jij stof wordt, en na de dood niks is? In dat geval wat is er nuttig aan het leven?quote:
[..]
Dat hoef je niet voor te stellen hoor.
Je vader en jij maken je druk om iets totaal niets zeggende.
Als ie nu getrouwd en gelukkig is met z'n vrouw, wat is dan het probleem?
Ja dat hij niet getrouwd is met jullie moeder, maar wat doe je daar aan? Had ie bij haar moeten blijven wat beiden heel ongelukkig had gemaakt?
Wat die mannen in sinterklaas costuum er van vinden boeit dan toch helemaal niet?
En er zijn genoeg mensen zonder religie die weten wat ze met hun leven moeten doen. Ik weet niet uit welk gat jij komt, waar alleen maar verstrooide mensen niet katholiek zijn.
Verder is meer dan jij zit willen van wat we cultureel meekregen in het westen katholiek bepaalde normen en waarde ook. Veel is van katholieke aard.
Ik zie veel meer liefde tussen mensen dan pakweg 30 jaar geleden.quote:
[..]
Ik doelde op dat er bijna geen liefde meer gaat zijn tussen mensen.
Is dit Nederlands? Ik heb het 10 x gelezen maar kom er niet uit...quote:
Verder is meer dan jij zit willen van wat we cultureel meekregen in het westen katholiek bepaalde normen en waarde ook.
Dat ons gevoel van wat goed en slecht is ook best wel diep gegrond zit in onze cultuur waarvan het katholicisme een groot onderdeel is. Maar laten we on topic blijven.quote:
[..]
Is dit Nederlands? Ik heb het 10 x gelezen maar kom er niet uit...
Ik denk dat het gevoel van goed en slecht universeel is, ongeacht religie of afkomst. Wat goed en slecht dan weer inhoudt is van plek tot plek, en van tijd tot tijd verschillend.quote:
[..]
Dat ons gevoel van wat goed en slecht is ook best wel diep gegrond zit in onze cultuur waarvan het katholicisme een groot onderdeel is. Maar laten we on topic blijven.
Religie (als verklaring en/of doel van/voor ons bestaan) heeft dat vervolgens middels regels beschreven om als richtsnoer te kunnen van een door God* gemaakt geëist gewenst (aan)geboden "leven".
Een aardige gedachte hierbij is dat alleen God* de dobbelsteen van het leven kan laten rollen maar niet de uitkomst ervan kan bepalen die "wij" gebruiken als keuze om de door God* zo gewenste, allesomvattende perfectie te bereiken. God* heeft weliswaar bepaald dat "wij" kiezen maar niet wat wij kiezen en die keuze dan gunstig is.
*God hier te zien als alomvattende entiteit
Om nu niet iedere keer een "foute" keuze te maken bij bepaalde dobbeluitkomsten, is er religie/cultuur/ethiek etc.etc. Pragmatisch geeft die de beste koers voor wat "we" of "iemand"; beter wel of niet kan kiezen cq. doen. Kortom, het spelresultaat is daarmee beïnvloedbaar.
Wanneer bepaalde keuzes -toch- ongunstig (b)lijken, vindt er een aanpassing plaats in het boek der religie en worden de dobbelstenen opnieuw gegooid voor de volgende uitkomst.
Ervaring doet leren waar je beter kunt keren.
Een scheiding is dan het verbreken van een belofte aan God. Lijkt mij zwaarwegend als je godsdienstig bent, meer nog dan het breken van de huwelijksgeloften aan je partner, want dat is "maar" een mens en niet de almachtige, de rechtvaardige, degene die overal boven staat. Zelfs boven de paus.
Mag een katholiek geestelijke beslissen of God het niet nakomen van een belofte wel oké vindt?
In deze kwestie kun je beter overstappen naar de Engelse kerk.