Het peutertopic (2-4 jaar) deel 161

Jahoor...

Het gaat beginnen...

Vanochtend:

Goedemorgen Ow, kom je lekker je bedje uit? We moeten naar schooltje (kdv) vandaag....

Nee, wil nog slapen. Wil niet naar schooltje. Ow wilt slapen! *Ow duikt onder de dekens en negeert mij verder *

Haha. Lieverd

Hier was ze kwart voor zes wakker. Ik probeer nu nog steeds wakker te worden. Vanmorgen was het vrolijke peuter en minder vrolijke mama dus

Loj . Is hij nu al 16?

Ela, Kuuk, Kyara, Spark en wie ik nog vergeet ( zit mobiel), dank! Ela, wat jij zegt daar vrees ik ook een beetje voor. Onze meiden lijken wel wat op elkaar. Ellie is ook een kat uit de boom kijker, al is het bij haar wel zo dat ze zich niet heel snel laat overbluffen. Hier geef je ook een foto mee, dus dat helpt vast.

L-E, ik denk dat een psz toch iets kan bieden dat ik niet kan. Ik haar leren lezen, tellen, rekenen etc, maar sociale omgang met andere kindjes kan ik niet nabootsen. Hier in de buurt gaat alles naar het kdv dus we komen ook niet veel andere kleintjes tegen. Ik merk ook gewoon dat ze juist veel makkelijker is met volwassenen dan kinderen. Het wordt dus tijd dat ze dat een beetje gaat leren. Plus, het principe 'ergens anders zijn andere regels'. Ik ben daar niet dol op, maar zo werkt het wel en dat zal ze ook moeten leren.

Hier mama naar I. Nee vandaag niet naar I. Oh..... Hoezo liever bij de gastouder. Tja zn vriendje is terug van de vakantie en zou vandaag weer beginnen bij de gastouder

Ergens anders zijn andere regels vind ik niet iets dat een kind alleen op de psz kan leren eigenlijk. Bovendien vind ik dat ook helemaal niet zo belangrijk Andere kindjes vindt hij sinds kort wel supertof, maar ik weet niet of dat ook leuk is als wij er niet meer zijn..

Vriendin heeft geprobeerd haar dochter op de psz te krijgen... Nou je moet echt sociaalzwak en alleen lagere school gehad hebben om je kind er nog op te krijgen in apeldoorn

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 08:22 schreef L-E het volgende:
Ergens anders zijn andere regels vind ik niet iets dat een kind alleen op de psz kan leren eigenlijk. Bovendien vind ik dat ook helemaal niet zo belangrijk Andere kindjes vindt hij sinds kort wel supertof, maar ik weet niet of dat ook leuk is als wij er niet meer zijn..

Ze leert 't ook bij oma, en als we ergens anders zijn, dat is zo. Dat is ook niet het belangrijkste - al merken we wel dat ze zich niet zomaar iets laat vertellen en ze haar eigen plan trekt .
Nee, het me echt om het leren omgaan met andere kindjes. En als het niet gaat, dan is ze zo weer thuis en gaat ze pas met 3 meteen naar school .

Die wachtlijsten... Hier is dat ook, voor sommige vestigingen. Maar wij konden nu meteen aanschuiven.

L-E, de overweging om haar daarheen te laten gaan is hier vooral het andere kindjes en andere speelomgeving idee. We hebben gekozen voor antroposofisch omdat dat een rustige plek is, met natuurlijke materialen en aandacht voor de natuur en natuurfeesten.
De eerste keren (en bij het kijken afgelopen winter) vond ze het wel echt heel leuk en ging ze vol overgave aan de speel. Ik wil het graag dus wel nog proberen, maar als ze het dan echt niet leuk vindt, dan is het verder niet noodzakelijk en hoeft ze er ook niet heen.

Sparkling, ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet makkelijk vind soms om mijn dochter te begeleiden om uit haar angst te komen in die situaties. Ik til haar op en koester haar en ze mag zich bij me verbergen, en na een poosje durft ze vaak meer uit haar schulp te kruipen. Maar ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen of doen om haar zekerder te maken behalve dan vertellen wie het is bijv. En dan heb ik ook wel eens het idee dat ik daar iets meer/actiever aan moet/kan doen. Ik ben ook al bij mezelf te rade of ik ergens een voorbeeld daarin geef, omdat ik zelf soms ook sociaal een beetje awkward ben Mocht je nog tips hebben, dan zijn ze welkom!

Cwen, ik denk wel dat als het hier 'gewoon' was doorgegaan met elke week, ipv al die vrije weken en vakanties her en der tussendoor, dat het vloeiender was gegaan en ze echt makkelijker had gewend. Ik hoop dat het nu niet 'te laat' is en dat ze volgende week, fris en uitgerust, het toch wel weer heel leuk gaat vinden om bij de andere kindjes te spelen

Andere kindjes vindt ze namelijk wel echt heel tof <3

Ela, dat herinnert me eraan dat ik nog een keer met Noor de duplo zou komen halen! Zullen we een datum prikken?

Ach gos, loj.. Het is ook wat, dat vroege opstaan

Ela, ik heb ook weinig tips voor je. Ik herken wat je beschrijft volledig, ik zou haar ook het liefste bij me houden als ze bang lijkt. En omdat ik zo ben heeft mijn man haar de eerste keren weggebracht naar de GO, zonder mij. Ik had haar mee terug genomen als ze moest huilen. Mijn man is daar harder in en de go is iets wat moet omdat wij er dan niet zijn dus ze had geen keus dan te blijven. De eerste weken zwaaide ze met tranen in haar ogen en pas sinds een week of twee/drie gaat ze zonder tranen. Ze had het altijd wel heel leuk maar de stap zetten dat papa/mama weggaat vond ze iedere keer weer moeilijk.
Ik denk wel dat het moeilijker wordt na vakantie, ik weet van mezelf vroeger dat ik na iedere vakantie weer moest huilen als ik naar school moest. Dat bleef nog jarenlang zelfs, ver op de basisschool. Als ik eenmaal in het ritme zat ging het wel maar als die even doorbroken werd dan vond ik het meteen weer moeilijk. En eigenlijk herken ik dat nog steeds wel een beetje bij mezelf.
Ik zou het aanpakken waar jullie je prettig bij voelen, ze heeft nog twee/drie jaar om iets vrijer te worden voor school echt 'moet'.

Cwen, dat eigen plan trekken hoort als je twee bent he Dan weet je namelijk Alles beter, sowieso. En ouders zijn stom en VAN MIJ! dien je minimaal 350 keer op een dag te roepen om je quotum te halen, jeweetz.

Ik voel met je mee Omen, dat vroege opstaan is hier ook de orde van de dag. Vandaag 4:45, serieus. Omdat ik nog steeds een laag hb heb en dus voortdurend heel moe gaat mijn man er dan uit met 'm. (Dat wil ik eigenlijk niet, maar mijn man verbiedt het me echt, ik MOET slapen van 'm ) Nu is mijn man naar zijn werk en Sticker ligt uitgeteld op de bank al 1,5 uur te slapen

ela, ik denk niet dat er veel is wat je anders aan kan pakken. Je biedt haar de veiligheid en geborgenheid waar ze behoefte aan heeft, dat is fantastisch. Ik lees vaak dat mensen adviseren om op zo'n moment 'door te zetten' maar ik geloof dat je veiligheid niet af kan dwingen. Bij onze oudste is dat al jarenlang een hot item in zijn leven, en afgaande op zijn ontwikkeling zou ik zeggen dat bepaalde dingen 'vanzelf' goed komen als ze verder groeit (mentaal/sociaal gezien). Je kan een kind ook niet dwingen tot lopen als het daar niet aan toe is, zo kijk ik ook tegen deze dingen aan. Hier helpt het enorm om hem de ruimte te gunnen om dingen in zijn eigen tempo te doen, vooral geen druk erop zetten, de regie bij het kind laten, enzo

Mijn peuter zegt 'parnon' als hij een boer laat

LE, als je die keus hebt zou ik dat ook doen. Wij hadden die keus niet en moesten wel doorzetten, dat heeft niet verkeerd uitgepakt maar ging wel volledig tegen mijn gevoel in.
Overigens: mijn groepstherapie zit er bijna op! Morgen is de laatste we laten Eva wel op de opvang want waarschijnlijk start er in de komende maanden een volgende therapie. Die zoals het er nu naar uit ziet bijna een jaar gaat duren. En we willen haar niet er nu af halen en dan over een paar maanden opnieuw laten wennen.

Sticker beleefd hoor!
Eva zegt: 'ohh boetje' als ze er eentje laat.

Wat fijn Spark! Was hard werken zeker? Heb je er iets aan gehad voor je gevoel?

Ela, mijn oudste had ook veel behoefte aan veiligheid als peuter zijnde. Het was steeds afwegen,wanneer zet je even door, wanneer laat je het gaan..
Het kdv moest wel, maar hij had het daar na een moeilijk afscheid wel naar zijn zin. Met de activiteiten deed hij leuk mee, en 's middags kreeg ik hem met moeite mee. Dus dat hebben we doorgezet.
Aan de andere kant ging ik op donderdagochtend altijd koffiedrinken met wat moeders. Daar hadden we ook vaak een thema-bijeenkomst in een andere zaal. De kinderen moesten dan bij de oppas blijven. Maar daar nam ik Chris wel mee. Hij zag de oppas niet als vertrouwd genoeg(of hij zag mijn gebrek aan vertrouwen in de oppas om met een paar moeilijke kinderen om te gaan), en hij stoorde de thema's niet. Anders had ik gekozen om bij de oppas te blijven.
Op verjaardagen liet ik hem vaak bij me zitten. Of zorgde voor een speelgoed waar hij mee kon spelen naast me. De ene verjaardag zat hij dan 2 uur op mijn schoot, een andere verjaardag was hij na 10 minuten ontdooit.

En toch hebben we op school weinig/geen problemen gehad met afscheid nemen, juf was snel vertrouwd voor hem. En dan is het goed. Nu hij 7 is, merk je weinig meer van die fase. Hij stapt in de supermarkt zo op een medewerker af om iets te vragen en gaat op een verjaardag rustig de kring rond om handjes te schudden.

Cwen, ik zie bij Daan dat ze hem op de PSZ ook net even anders uitdagen dan ik thuis doe. Ik kan hem dingen wel aanreiken, maar op het PSZ hebben ze daar weer ander materiaal of ideeën over. Dat vind ik ook wel fijn van het PSZ. Dat er even iemand "meekijkt" die ideeën aandraagt en hem voedt met dingen, zonder dat het verder opdringerig is..

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 10:05 schreef L-E het volgende:
Wat fijn Spark! Was hard werken zeker? Heb je er iets aan gehad voor je gevoel?

Jazeker wel! Ik ben wel blij dat het klaar is, de motivatie begon langzaam wat af te zakken en de groep begon zich steeds meer te splitsen en er ontstond wat irritatie her en der. Jammer maar ik zit er voor mezelf en niet voor anderen.
Ik herken eerder wanneer emoties oplopen en kan ook plaatsen wanneer er een schema speelt (bepaalde negatieve denkpatronen) maar ze in de praktijk omzetten lukt helaas nog niet. Ik heb nu gevraagd om schematherapie te mogen volgen, een therapie die terug gaat naar de basis om te kijken waar bepaalde denkpatronen zijn ontstaan en om te leren dat die gevoelens horen bij toen en niet bij het heden.

Thanks dames

L-E, dat is ook wat ik wil doen voor haar en hoe ik er wil zijn voor haar, haar laten weten dat ze bij mij in ieder geval _altijd_ terecht kan en veilig is, dat mijn armen altijd voor haar openstaan Dat is iets wat mijn ouders mij hebben meegegeven (en nog steeds) en wat ik graag ook door wil geven, ook als ze groter is. Het tegenovergestelde ken ik van C. zijn ouders en hoe dat hem heeft gevormd

Hier is er niets dat 'moet' qua verblijven bij andere mensen, daar hebben we zelf heel bewust voor gekozen, van te voren al. Mijn ouders halen haar soms wel op om met haar te spelen en dan heb ik zelf mooi extra tijd om te werken, maar als dat niet gaat/kan/wil/lukt, dan kan ik (of C.) mijn tijd anders indelen. Ik ben nog steeds heel erg blij dat we dit zo doen, ik voel mezelf hier het allerfijnst bij

Sparkling, wat fijn dat de groepstherapie nu bijna is afgelopen, en vooral dat het je inzichten heeft gebracht Ook goed om te lezen dat je zelf punten ziet waar je nog meer aan/mee wilt doen en je daar ook echt iets mee gaat doen!

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 10:09 schreef .Sparkling. het volgende:

[..]

Jazeker wel! Ik ben wel blij dat het klaar is, de motivatie begon langzaam wat af te zakken en de groep begon zich steeds meer te splitsen en er ontstond wat irritatie her en der. Jammer maar ik zit er voor mezelf en niet voor anderen.
Ik herken eerder wanneer emoties oplopen en kan ook plaatsen wanneer er een schema speelt (bepaalde negatieve denkpatronen) maar ze in de praktijk omzetten lukt helaas nog niet. Ik heb nu gevraagd om schematherapie te mogen volgen, een therapie die terug gaat naar de basis om te kijken waar bepaalde denkpatronen zijn ontstaan en om te leren dat die gevoelens horen bij toen en niet bij het heden.

Je verdient een standbeeld hoor, zo met jezelf aan de slag gaan Doet niet iedereen je na.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 10:13 schreef L-E het volgende:

[..]

Je verdient een standbeeld hoor, zo met jezelf aan de slag gaan Doet niet iedereen je na.

Lief! Ik merk al nu al een veel rustiger hoofd en ik geniet oprecht meer van Eva. Dat is me zo ontzettend veel waard, daar wil ik nog wel honderd jaar voor in therapie als me dat zoveel geluk brengt.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 10:13 schreef elamanilo het volgende:
Thanks dames

L-E, dat is ook wat ik wil doen voor haar en hoe ik er wil zijn voor haar, haar laten weten dat ze bij mij in ieder geval _altijd_ terecht kan en veilig is, dat mijn armen altijd voor haar openstaan Dat is iets wat mijn ouders mij hebben meegegeven (en nog steeds) en wat ik graag ook door wil geven, ook als ze groter is. Het tegenovergestelde ken ik van C. zijn ouders en hoe dat hem heeft gevormd

Herkenbaar. T. en ik zijn allebei heel voorwaardelijk opgevoed, en wij kennen veiligheid binnen de familie dan ook niet. Voor ons des te meer reden om dat prioriteit nr 1 te maken binnen ons eigen gezin, en het is echt een mooie ontwikkeling om te zien hoe je eigen kinderen veel steviger in hun schoenen staan dan jijzelf als kind, gewoon omdat ze een goede basis hebben

Spark, ik ben het met L-E eens. Hulde

L-E, die vent van jou is fantastisch zeg.
En 4.45. Dat is echt vroeg. Dan heb ik gewoon een uitslaper.

4:45, dan liggen wij net op bed Mijn nageslacht ligt nu dus nog steeds te slapen

4:45 is echt belachelijk. Dat doet hij niet elke dag hoor, geen medelijden krijgen

En ja, die vent van mij is fantastisch Ik zou wel nog een keer met m willen trouwen

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 07:19 schreef Loj het volgende:
Nee, wil nog slapen. Wil niet naar schooltje. Ow wilt slapen! *Ow duikt onder de dekens en negeert mij verder *

Herkenbaar... Mijn zoon wilde bij mama in bed slapen, en niet naar oma. Soit, hij moest vroeg op (6.15u), maar het was echt DRAMA