Heb een prangende vraag voor de mannen/jongens hier. Ik weet namelijk niet wat ik er van moet denken.
Het gaat in dit geval om ongemakken (hoe ik het ervaar) op de werkvloer.
Mijn collega is begin 20 en ik ben 26 jaar. We kunnen normaal praten, maar hij kan ook nogal plagerig doen (niet op een schattige/leuke manier, ik merk een quasi spottende ondertoon).
Ik zal een paar voorbeelden van vandaag geven. We zaten met andere collega’s aan tafel en op een gegeven moment viel het gesprek op hardlopen. Ik zei dat ik in het weekend was gaan hardlopen en als ik praat maak ik meestal gebaren. Ik hou van lichaamstaal tijdens een gesprek…zo is mijn manier van communiceren.
Dus toen ik op die stoel zat, bewoog ik mijn armen zoals ik doe tijdens het hardlopen terwijl ik daarover sprak. Hij reageerde zo: ''en dus deed je zo'' en toen deed hij na hoe ik met mijn armen deed. Ik had nog niet door dat hij me half plaagde en antwoordde: ''moet je dan armen stijf houden?'' En hij weer lacherig reageren met …''tja misschien ging je je armen naar achteren doen''. En toen pas kreeg ik door dat hij me gewoon zat te fokken, alsof hij mij dommig vond. Toen zei een andere vrouwelijke collega gekscherend en lachend tegen hem: kan je nu niet je muil houden en eten. Hij verontwaardigd: ik heb het toch niet tegen jou,maar tegen haar. En dan kan hij er niet tegen he! Als iemand anders het bij hem doet.
Tweede voorbeeld: op kantoor zei ik gefrustreerd tegen iemand ergens geen’’tering’’ van te snappen. Hij…oooh waarom scheld je zo... Ik zei: moet ik dan zeggen: snap er geen bal van? Hij spottend: ik maak er een notitie van. En dat laatste zei hij met zo een spottende ondertoon paar keer tijdens andere onderwerpen.
Derde voorbeeld. Met andere collega’s spraken we over het ongezonde eten in het bedrijfsrestaurant. Ik zei dat ik sinds ik daar werk ongezond eet en dat het beter is met zijn allen even naar de supermarkt te lopen. Hij reageerde: ''ja, want daar heb je ongezond eten... kroketten...frikandelbroodjes''. Ik reageerde er meteen zo verdedigend op met: ''wat? Ik zei de supermarkt hoor''. Hij lachend: ja, dat weet ik.
Ik zei: ''daar heb je ook gezond fruit etc.'' (toen pas kwam het weer in me op, oh fck hij neemt me weer in de maling). En hij daar zo half lacherig kijken en antwoorden: oh is dat zo? En ik keek hem toen met een uitgestreken gezicht aan, kortaf: ja. En ik deed toen heel kortaf, wilde er gewoon geen ''leuk'' antw. op geven. Merkte dat ik het gesprek met hem meteen afkapte, vond ik raar…. want normaal gesproken ben ik niet zo. Maar bij hem heb ik het idee dat hij er echt van geniet om mij te irriteren.
Er zijn nog meer dingen gebeurd….maar ben de details vergeten.
Nu is mijn vraag…vindt hij me dom en neemt hij me niet serieus? Vindt hij het leuk om me uit te lokken? Ik ben van nature heel erg nieuwsgierig naar beweegredenen van anderen, vandaar mijn vraag hier. Als jongens hier weten wat dit gedrag betekent, lees ik het graag!
Want als ik vanuit mijn eigen referentiekader redeneer, doe ik alleen zo tegen mensen die ik niet zo serieus neem. En dan nog hou ik me heel erg in, want ben niet zo van het veroordelend gedrag.