quote:
Op maandag 8 juni 2015 22:44 schreef jamesdeen het volgende:[..]
Dit is ook niet helemaal waar. Tussen de tweede helft en het einde van de 19e eeuw leefden er ongv. 450 000 mensen in Palestina, ongv. 80-90% daarvan was Arabier. Die verhouding was al een paar eeuwen zo. Dat was voordat de Joden -massaal- emigreerden naar Palestina. Lees McCarthy er maar op na.
Verder schrijf je wel leuke dingen, dus nu even de rest lezen.

Andere post van mij:
We moeten niet vergeten dat het gebied 'Palestina' niet belangrijk was. Geen enkel belang had men. Er woonden natuurlijk mensen. Van alles wat. Het gebied wat wij nu als Israel en Jordanie zien werd gecontroleerd door de Turken/ Ottomanen. Het was voor de komst van de Joden een bijeen geraapte troep van volkeren. Er was geen autonome groep. Geen Palestijnen. Geen meederheid Arabieren. Geen belangstelling niets. Het gebied werd uiteindelijk gebruikt als opslag van vluchtelingen en soldaten.
We weten dat er in 1870 een wet aangenomen werd in het Ottomaanse rijk waarin het gebied Palestina een opslag plaats voor moslim vluchtelingen zou worden.
De Turken haalden niet alleen bewust Circassians uit de Kaukasus maar ook vluchtelingen uit de Kaukasus mochten emmigeren (of is het immigreren?) naar Palestina. Zij vestigden in de Golan hoogte om de Bedoenen weg te houden.
"As a result of the Russo-Turkish War of 1877-78, there was a huge influx of refugees from the Caucasus into the empire. The Ottomans encouraged them to settle in southern Syria, particularly the Golan Heights, by granting them land with a 12-year tax exemption"
De Bosniers ( Bushnak)
http://en.m.wikipedia.org/wiki/Bushnak emigreerden rond 1878 naar Palestina. Ze vestigden in de omgeving van Carmel gebergte en in het gebied Rose of Sharon ( gebied tussen gebergte Samaria en de zee) en in de Galilea streek. Het was voor deze bosniers makkelijker in Palestina te vestigen. Ook zij gingen economisch op vooruit.
"The Bosnian Muslim immigrants who settled in Caesarea in 1878 built two mosques, joining other Muslim immigrants from Morocco, Algeria, Crimea, the Caucasus, and Turkestan. These Slavic speaking immigrants eventually assimilated into the Arab population of Palestine."
Niet alleen de Bosniers mochten emigreren naar Palestina gebied. Ook de Krim tartaren (moslims en Joden) mochten in het gebied vestigeren. Samen uit de Krim kwamen ook velen verschillende volkeren uit de Kaukasus (moslims) veelal afkomstig uit Cherkessia en de Turkmenen. Zij vestigden onmiddellijk in vooral Jeruzalem (nu bekend als Abu'h Ghosh)
http://en.m.wikipedia.org/wiki/Abu_Ghosh , en in de Golan hoogte.
Ook kwamen er vluchtelingen van Egypte, Koerden , Algerijnen , Marokkanen, Sudanezen naar Palestina emmigreren. Meesten vestigden wederom in de Golan hoogte (strategisch)
De Egyptenaren en Algerijnen vestigden vooral in Jaffo en Jericho en Gaza
Uiteraard spreken we niet van gigantische aantallen (mischien paar families). Ook de Joden kwamen rond 1881 en werden gewoon toegestaan zich te vestigen in Palestina. Het was een verzamel plaats van allerlei vluchtelingen en volkeren. Geen belangrijk gebied (nu wel uiteraard hehe )
Feit blijft dat er emmigranten het land binnen mochten komen.
Palestina was strategisch voor de Turken belangrijk maar geen belangrijke plek voor de 'Palestijnen' of moslims of de Arabieren. Daar kunnen we heel duidelijk over zijn. Let op: nu wel maar dat is een ander verhaal.
Het gebied (Palestina) kreeg pas de belangstelling toen er grotere groepen Joden kwamen. Ongeacht waar de Joden vandaan kwamen ( Europa , Kaukasus en wat verschillende Perzische Joden)
Joden waren niet van belang voor de Turken. De Turken boden zelfs groot deel van Mesopotamie aan de Joden zodat ze een eigen Joodse staat konden oprichten. Joden wilden dit niet.
In het begin mochten Joden land kopen van de Ottomanen in Palestina ( ook in de Golan)
De Turken lachten zich dood. Ze vroegen enorme hoge prijzen voor vooral woestijn gebied. Zonder te beseffen dat de Joden het land bewoonbaar zouden krijgen.
Er kwamen steeds meer en meer Joden. En dat begon een bedreiging te vormen voor het Ottomaanse rijk. Hey ze hebben niet voor niets de Shaar harachnamim dichtgemaakt, dus bang voor de Joden? Lololol
Maar goed het Ottomaanse rijk was immers al economisch wankel en ze konden niet permitteren dat het rijk zal gaan vallen. Dat is wellicht de reden dat de Turken de Arabieren in 1908 toestond om wapens te bezitten. Hiermee hoefden de Turken niets te doen. Hierdoor kwamen de nederzettingen van de Joden zwaar onder druk.
Dus onstond er veel onderlinge spanningen tussen de Joden en de 'Palestijnse' moslims en Arabieren. Dit werd niet zomaar opgelost. Sterker nog er stond een Wereld oorlog voor de deur. De Turken waren bang voor een Engelse invasie. Omdat veel Joden spionage netwerken opzette voor de Britten probeerden de Turken de Joden bijeen te drijven. Dit lukte overigens. Velen stierven de hongersdood. Er zijn tijdens WO1 meer dan 25.000 Joden gestorven ( van 85.000 voor de WO1 naar 60.000 na de oorlog)
De Britten zochten steun bij de Joden omdat het dondersgoed wist dat de Joden belangrijk waren bij het omver werpen van het Ottomaanse rijk.
De Britten probeerden ook de Arabieren voor hun karretje te spannen. En dit lukte uiteindelijk. Hussein Ali van Mekka koos de kant van de Britten. Hussein keerde zich tegen de Turken in de hoop daarna een groot Arabische rijk te krijgen
Met veel geld van de Britten werd er een aardig Arabisch legertje opgezet. Dit Arabisch leger is zeer belangrijk geweest. Het blies belangrijke spoorwegen van de Ottomanen op. Het Ottomaanse rijk begon te wankelen en te wankelen.
De Britten paaiden niet alleen de Arabieren. Ondertussen was het doelbewust bezig met de Joden. Door te verklaren dat Groot Brittanie achter een Joods national Tehuis staat ( de Balfour verklaring) zorgden ze hiermee ook dat de Joden achter de Britten kwamen te staan. En dat lukte.
In oktober 1917 viel Engeland Palestina binnen en in december trok het Jeruzalem binnen. En in 1918 viel geheel Palestina onder Brits gezag. Doel was bereikt
Vrij snel keerden de Britten tegen de Joden. De Balfour verklaring werd weggegooid. Immers, de Turken waren verdreven dus waarom zouden ze nog aandacht hebben voor de Joden? En begonnen de Britten zich te irriteren aan de Joden. En die irritatie was wederzijds. Zeker toen de Britten de Witboek opstelde. Daarin werd het de Joden verboden om naar Palestina te komen. Maximaal mocht er maar 75.000 Joden in 5 jaar komen. De Britten hadden blijkbaar geen moeite met de Arabische immigratie die gewoon bleef doorgaan. Ook de Joodse immigratie maar dan illegaal.
Hussein van Mekka werd in de val gelokt , die dacht aan een pan Arabische rijk. Dus toen de Britten de Turken hadden weggejaagd kwam er van dat pan Arabische rijk niets van. In plaats daarvan had Engeland een geheim akkoord gesloten met de Fransen (
http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Sykes-Picotverdrag ) de Britten en de Fransen dulden geen derde macht in het gebied. De Russen waren hiermee eens omdat ze loerden op Turkije. Dus ook het verdrag met Arabieren evenals de Balfour werd kapot gescheurt. De Britten staken een mes in de rug van de Arabieren
Men kan zich voorstellen wat voor puinhoop dit teweeg bracht? De Arabieren ontevreden, de Joden. En de Britten? Die maakten het alleen maar erger. De spanning onderling werd serieuzer. De relatie tussen de Britten en Joden stond op spanning , de relatie tussen de Britten en Arabieren en daarmee ook de relatie tussen de Joden en Arabieren.
Joden en Arabieren probeerden onderling wel wat te regelen maar het was al te laat.
En we weten wat het gevolg was. Er kwamen aanslagen op Britse doelen. Gepleegd door Joden en door de Arabieren.
Ook aanslagen op de Arabieren en moslim door de Joden en aanslagen op de Joden door de Arabieren en moslims
De houding van de Britten was niet alleen de oorzaak maar ze versterkte het ook nog. De ene voorstel naar andere kwam om Joden en moslims te sussen. Maar de Arabieren wilden niet ( lijkt me vrij logisch). De Joden accepteerden vrijwel alles
Over de voorstellen van de Britten om het land te verdelen werd totaal niet over nagedacht.
Hoe de situatie lag interesseerde de Britten totaal niet. Uiteindelijk trokken zij hun handen ervan af "los het zelf maar op jongens, wij hebben ons doel gehaald"
Het gebied in rep en roer en dan stelt de VN (opvolger) opnieuw een verdelingsplan op. (Niet) wetende dat het veel te vroeg is. Zonder rekening te houden met de vele minderheids groepen. Maar wellicht kon de VN dat niet. Niemand niet.
De zionisten gingen uiteindelijk wel akkoord. De Arabieren niet. Dat was (in mijn ogen) de fout van de Arabieren. Zij dachten /hoopten om meer. Maar dat kwam niet.
Had Arafat toch gelijk. De Arabieren hadden nooit tegen de Turken moeten keren om samen met de Britten in zee te gaan. En is het niet gek dat de Arabische Palestijnen tot op de dag vandaag de Britten nog altijd zien als stelers van hun land.