ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #140

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 02:18 schreef Grunge. het volgende:

[..]

Goed van jou, zeg. Lijkt me heel spannend!

Ik herken wat je zegt over dat constant moeten acteren om je sociaal wenselijk te gedragen etc. Ik zit nu in de sollicicitatieprocedure voor een baan waarbij ik immigranten de Nederlandse taal leer en af en toe moet ik dan zelfs 'voor de klas' staan. Het is eigenlijk een ontzettend sociale baan waarbij ik veel moet praten, vaak ook over niet-rationele dingen. En men moet op me aan kunnen. En dat lukt goed. Omdat ik me als een kameleon kan aanpassen, of zo. Omdat ik dat kan acteren. Ik kreeg een paar jaar geleden voor het eerst te horen dat ik een beetje autistisch was en ik heb het meteen weggewuifd en iedereen met mij. Ik omdat ik dacht: ja dahag, dan had ik toch nooit dit kunnen doen, en dat*. En vrienden vonden het ook geen optie om dezelfde redenen. Maar als ik met mijn natuur te werk ga ben ik een heel ander persoon. Die sociale Grunge., dat kan ik wel en daar heb ik soms ook wel echt iets aan, maar ik ben echt een kluizenaarstype van nature, zo'n type die ergens in een kelder met een stapel formulieren aan het werk wil als baan, of achter een computer of zo. Een huisje in het bos is mijn grootste droom. Ik vraag me af hoe dat later moet als ik een gezin wil . Ik wil in ieder geval mijn eigen schuur of zolder !

_{* Het schijnt dat autisme bij vrouwen anders en moeilijker herkend wordt omdat er ander gedrag van vrouwen wordt verwacht. Ik zal eens kijken of ik het artikel waarin ik dat las nog kan vinden, misschien interessant voor de andere vrouwen in dit topic. Ik ben normaal gesproken niet zo van 'mannen vinden dit en vrouwen vinden dat', maar dit was wel logisch.}

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 22:37 schreef Nijna het volgende:
Ik sloot het vorige deel met:

[..]

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 22:56 schreef BeyondTheGreen het volgende: Als in verhalen, melodieën verzinnen in je hoofd? Als ik eens een schrijver, tekenaar, of componist zou zijn... Volgens mij zijn het hebben van creatieve plaatjes/verhalen/muziek in je hoofd namelijk veel voorkomende verborgen talenten bij autisme (bij Asperger in elk geval, wat ik heb).

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 22:56 schreef BeyondTheGreen het volgende:
Zelf krijg ik de laatste tijd steeds meer last van eenzaamheid als ik me alleen terugtrek, en wil juist tussen de mensen, terwijl dat vroeger echt niet zo was! Toen ging ik veel liever gamen. Vind jij jezelf ook creatief? Als in verhalen, melodieën verzinnen in je hoofd? Als ik eens een schrijver, tekenaar, of componist zou zijn... Volgens mij zijn het hebben van creatieve plaatjes/verhalen/muziek in je hoofd namelijk veel voorkomende verborgen talenten bij autisme (bij Asperger in elk geval, wat ik heb).

quote:

Op zaterdag 9 mei 2015 11:29 schreef GlenSpey het volgende:

[..]

Herkenbaar dit. Voor het uitging met mijn ex was ik ook liever alleen, teruggetrokken en deed ik niet veel meer dan een beetje gamen.
Sinds het uit is heb ik natuurlijk opeens wél die behoefte om onder de mensen te zijn en is een dag alleen eigenlijk al teveel gevraagd. Gamen vermaak ik mij niet meer mee. Best maf

quote:

Op zaterdag 9 mei 2015 12:01 schreef magnetronkoffie het volgende:

Soms lijkt het wel op volgende: Als ik iemand om me heen heb, wil ik alleen zijn en wanneer ik alleen ben, wil ik gezelschap..schiet niet echt op zo

quote:

Op zondag 10 mei 2015 22:39 schreef summer2bird het volgende:
Hoi
Ik heb samen met begeleiding besloten dat ik even een tijdje stop met FOK!.
Ik trek mij de reacties van mensen teveel aan, wat ook vaak een reden van paniek en verdriet was.
Is een moeilijke beslissing voor mij, want FOK! was een plek voor mij om te communiceren met anderen, daar waar het in de normale wereld niet lukte.
Ik heb mensen leren kennen, en voelde mij verbonden met een groep mensen voor het eerst.
Maar de laatste tijd zorgt het FOK!Ken allen nog maar paniek En onrust.
Ik doe mijn best om te blijven staan maar ik val steeds omver.
Jullie hielpen elke keer, net als de vorige keer toen ik in paniek Was.
Er zijn mensen hier en op het forum zelf die mij toch door hele moeilijke tijden hebben geholpen. Ik weet niet of jullie dit misschien lezen, maar enorm bedankt
Ik post dit zodat ik geen mensen ongerust maak als ik ineens weg ben.
Misschien dat ik terug kom, misschien niet. Hoop het allerbeste voor jullie.
Ik kan een beetje dramatisch zijn terwijl ik dit typ, dat zijn de benzo's, excuus.
Poesopstokje, Ceased2be, magnetronkoffie, Nijna, Lavenderr, Bastard, E_O (mod van true, naam spellen is echt onmogelijk)en iedereen verder die ik vergeten heb, bedankt.
Bye

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 22:56 schreef BeyondTheGreen het volgende:

Bijzonder dat je dan toch zo'n baan kiest! Zelf krijg ik de laatste tijd steeds meer last van eenzaamheid als ik me alleen terugtrek, en wil juist tussen de mensen, terwijl dat vroeger echt niet zo was! Toen ging ik veel liever gamen. Vind jij jezelf ook creatief? Als in verhalen, melodieën verzinnen in je hoofd? Als ik eens een schrijver, tekenaar, of componist zou zijn... Volgens mij zijn het hebben van creatieve plaatjes/verhalen/muziek in je hoofd namelijk veel voorkomende verborgen talenten bij autisme (bij Asperger in elk geval, wat ik heb).

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 07:16 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Geheel toevallig heb ik gisteren (nog een keer) zelf naar een lijst(je) met kenmerken van autisme bij vrouwen gezocht. Het tot nu toe beste lijstje vond ik hier. Rechtsboven en iets lager links zijn 2 witte vlakken die je aan moet klikken waarop de lijstjes staan.
Ik vind deze lijstjes best wel goed.

En wat betreft dat lastiger diagnostiseren bij vrouwen, daar heb je (helaas) absoluut gelijk in.
Ikzelf ben al meerdere vrouwen IRL tegen het lijf gelopen die pas vrij laat gediagnostiseerd werden.

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 08:53 schreef Nijna het volgende:

[..]

Daar wordt steeds meer over geschreven.
Ik vond het boek "Niet ongevoelig" van Henny Struik, heel herkenbaar op veel vlakken.

Annelies Spek is ook actief op het gebied van vrouwen en ass.

Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal anders.
Het zou me niks verbazen als de verhouding mannen/vrouwen met ass veel meer richting 50/50 ligt, wat magnetronkoffie ook zegt.
Ik denk dat het alleen vaak veel langer minder opvalt.

quote:

Op maandag 11 mei 2015 04:25 schreef Grunge. het volgende:

[..]

Oh, wat interessant zeg, dat lijstje! Ik ben ook op pas latere leeftijd gediagnosticeerd ja, pas als twintiger terwijl ik - als moeilijker puber - al vanaf mijn veertiende of zo bij psychologen liep. Ze dachten eerst dat ik een borderliner was. Toen ik een jaar of twintig was sloeg mijn gedrag vrijwel volledig om; van iemand die veel huilde, woedeaanvallen had, etc. veranderde ik in een vrij vlak persoon, emotioneel gezien (de puberteit was toen voorbij). Toen was de diagnose blijkbaar makkelijker te stellen. Ik vond laatst dit artikel bijvoorbeeld. Nu kloppen de karaktertrekken van mij nu, als 24-jarige, niet meer zo, maar toch vond ik het wel een eye-opener. Ik raak geprikkeld door de deurbel, de telefoon, zonlicht en harde geluiden. Maar alleen binnenshuis, want dan verwacht ik 'veilig' te zijn. Buitenshuis kan er bij wijze van spreken een bom af gaan en ik schrik niet. Ik ben dan 'alert', net als ik op mijn sociale werk alert ben. Maar als ik dan weer thuis ben en iemand komt onverwacht op bezoek raak ik in paniek. Achter de bank verstoppen en alles. Terwijl ik dan net les heb gegeven aan tien mensen, weet je wel? Reguleren, reguleren.

quote:

[..]

Ik ben benieuwd naar dat boek, ik ga het lezen! En Annelies Spek bedoelde ik inderdaad, dank je wel. Erg interessant allemaal.

Kijk, dat is het ding inderdaad, het valt minder op. Mensen konden bijvoorbeeld niet geloven dat ik autistisch zou zijn terwijl ik zo makkelijk vrienden maak (of contacten, ik ben de titel 'vriend' zelf niet altijd waardig), maar als vrouw is dat waarschijnlijk sowieso makkelijker. Ik lijk soms robotesk, en dat terwijl ik juist heel gevoelig ben. Ik heb dat altijd wel erg apart gevonden. Dat andere vrouwen heel snel moesten huilen maar wel juist sociaal gezien een veel dikkere huid hadden. En dat het dan overkwam alsof ik een soort ijskoningin was terwijl ik juist heel veel voel. Ik uit mezelf alleen heel moeilijk. Het is mij bijvoorbeeld weleens verweten dat ik een ongevoelige bitch zou zijn omdat ik als enige niet moest huilen om iets heel ergs, maar ik vóelde het heus wel. Tranen zijn niet het bewijs van de mate van verdriet die iemand voelt. Ik ben soms zelfs overempathisch. Als mijzelf iets ergs overkomt echter voel ik daar vaak vaak niets bij. Wat voel ik nu eigenlijk? denk ik dan. En dan weet ik het gewoon niet. Ik rationaliseer mijn eigen gevoelens altijd. Behalve angstgevoelens, die komen er fysiek uit als ik ze negeer. Is dat herkenbaar voor mensen hier?

quote:

Op zondag 10 mei 2015 22:39 schreef summer2bird het volgende:
Hoi
Ik heb samen met begeleiding besloten dat ik even een tijdje stop met FOK!.
Ik trek mij de reacties van mensen teveel aan, wat ook vaak een reden van paniek en verdriet was.
Is een moeilijke beslissing voor mij, want FOK! was een plek voor mij om te communiceren met anderen, daar waar het in de normale wereld niet lukte.
Ik heb mensen leren kennen, en voelde mij verbonden met een groep mensen voor het eerst.
Maar de laatste tijd zorgt het FOK!Ken allen nog maar paniek En onrust.
Ik doe mijn best om te blijven staan maar ik val steeds omver.
Jullie hielpen elke keer, net als de vorige keer toen ik in paniek Was.
Er zijn mensen hier en op het forum zelf die mij toch door hele moeilijke tijden hebben geholpen. Ik weet niet of jullie dit misschien lezen, maar enorm bedankt
Ik post dit zodat ik geen mensen ongerust maak als ik ineens weg ben.
Misschien dat ik terug kom, misschien niet. Hoop het allerbeste voor jullie.
Ik kan een beetje dramatisch zijn terwijl ik dit typ, dat zijn de benzo's, excuus.
Poesopstokje, Ceased2be, magnetronkoffie, Nijna, Lavenderr, Bastard, E_O (mod van true, naam spellen is echt onmogelijk)en iedereen verder die ik vergeten heb, bedankt.
Bye

quote:

Op zondag 10 mei 2015 23:04 schreef Michie_ het volgende:
Is het geen idee om alleen maar naar subfora te gaan zoals deze?
Subfora als klaagbak of politiek sla ik tegenwoordig ook over.

quote:

Op maandag 11 mei 2015 04:05 schreef Grunge. het volgende:

[..]

Ik ken geen eenzaamheid, dat is altijd zo geweest. Ik heb heel veel kinderfoto's waarop ik met m'n neus in een boek zat en vriendinnetjes uit de straat verveeld naast me zaten. Ik had er gewoon geen behoefte aan, ik had genoeg aan een boek... Dat is meestal een voordeel maar soms ook een nadeel omdat ik er mensen met regelmaat mee kwets (en het mezelf ook niet motiveert om sociaal te gaan doen). Ja, ik ben wel creatief. Schrijven is mijn grote passie wat dat betreft, schrijven en taal in het algemeen. Maar weet je wat ik me steeds vaker afvraag? Het lijkt wel alsof autisme zoveel verschillende (ook tegenovergestelde) eigenschappen behelst dat ik er soms geen kaas van kan maken. Hoe de diagnose überhaupt te stellen valt is me soms een raadsel. Ik ben een latente kluizenaar, ben iemand die oogcontact regelmatig ontwijkt maar soms ook overmatig oogcontact zoekt, kan supergoed nieuwe contacten aanleggen, begrijp grappen (en zo ook sarcasme), neem grappen niet letterlijk, kan gezichtsuitdrukkingen makkelijker lezen dan anderen... Misschien toch maar weer eens naar een psycholoog of psychiater in de toekomst, want ik ben toch wel benieuwd. Mijn emoties zijn ook altijd heel vlak, ik huil niet en word niet boos, maar ik begrijp dat er ook autisten zijn die juist heel snel boos worden en veel huilen.

quote:

Wanneer het autisme als diagnose 'gemist' wordt, kan het zijn dat de depressie moeilijk te behandelen blijft. Wanneer iemand inzicht krijgt in zijn/haar autisme, hierdoor leert e.e.a. een plekje te geven en daarbij goede begeleiding krijgt, kan het zijn dat de sombere gevoelens afnemen en de depressie verdwijnt.

quote:

Op maandag 11 mei 2015 11:46 schreef Nijna het volgende:

[..]

Herkenbaar magnetron! Ik heb het idee dat nu ik veel meer een idee heb hoe het is ontstaan, die depressie (alsmaar overvraagd worden blijkbaar), de depressie (mbt medicatie een heel stuk is opgeklaard en ik hoop eigenlijk dat mocht ik ooit afbouwen dat ik het nu zodanig in de gaten kan houden dat het me veel minder snel nog eens zou overkomen.
Ik ben me sowieso wel een heel stuk bewuster van wat ik aan kan en wat niet. Maar goed, dat zullen we wellicht tzt zien. Het is nu nog geen tijd om af te bouwen.

Overigens ook het verhaal van de verkeerde diagnoses is herkenbaar, ook steeds het idee hebben dat het gewoon niet echt klopte, therapie volgen die niet echt helpt...
Ik ben wel blij dat dingen nu eindelijk meer op zn plek zijn gevallen...