Het peutertopic (2-4 jaar) deel 158

Phaidra, jij omschrijft precies hoe het bij Riley ook lijkt te gaan
En zeker een slimme peuter

quote:

Op woensdag 29 april 2015 11:59 schreef Phaidra het volgende:
Fijn LE, dat je mag 'verhuizen'!
En helemaal gelijk wat betreft pick your battles. Maar als peuter niet wil meewerken met pyama aantrekken en ik dan zeg dat hij ook in zijn kleren mag slapen, is dat ook weer niet goed. Het is echt gewoon je afzetten tegen ALLES omdat je moe bent en peuter . Ik denk dat hij nog niet zo goed om kan gaan met zijn vermoeidheid en de emotie een uitweg nodig heeft. Zodra hij even goed gehuild heeft, gaat hij binnen 5 minuten rustig slapen. Hij heeft dat huilen nodig om te ontladen, maar ik vind het zo sneu dat het nodig is. Overdag heeft hij het ook soms, dat hij echt continu de grens opzoekt om maar ergens om te kunnen huilen.

Danic, sneu dat Eva zo moe is en blijft. Hopelijk heb je snel duidelijkheid.

Vanmorgen een slimme peuter:
I: Mama, ga ik vandaag naar de peuters? (kdv)
Mama: Ja, vandaag wel.
I: Ik wil niet naar de peuters! Mama ik blijf vandaag wel thuis. Dan kan jij naar de peuters en blijf ik bij A. .

Ooh, zo herkenbaar! Helemaal niks is goed.
En ik moet ook regelmatig maar alleen naar peutergym

Nou, of je daar nou heel zen van wordt.....zo'n dag tussen 12 peuters

Eva ligt er weer in. Ze zei zelf tegen Rosalie 'dan gaan we allebei naar bed'. Ze ging niet slapen, alleen maar liggen.
Tuurlijk schat, dat zei je gisteren ook

Oh ja, dat doet M ook wel. "ik ga even boven op mijn kamer spelen". En dan 10 minuten later is het stil

Gister 10 minutengesprek op het kdv gehad. Ze zien daar een zelfde M als wij dus dat is wel fijn. Hij blijkt qua cognitieve ontwikkeling behoorlijk voor te lopen. Maar qua zelfstandigheid is we nog wel een slag te maken. Dus nu toch wat meer stimuleren. Het zelf aan- en uitkleden, schoenen en jas aantrekken, zindelijkheid. Hij laat het zich makkelijk aanleunen zeg maar. Mijn meiden willen echt alles selluf doen maar M vindt het allemaal wel best. Hij heeft ook een vriendje die het ook nog wel prima vindt. Plus nog 2 meiden die echt moederen. Die kleden eerst zichzelf uit en daarna de jongens. En die gaan er dan ook echt voor zitten

Hij heeft nog best wat stappen te maken voordat hij naar school gaat zeg maar. Dus daarin ook een taak en een uitdaging voor ons. Want tja.... als ik met 3 kinderen tegelijk de deur uit wil .... tegen de tijd dat M zijn schoenen en jas aan heeft, hebben ze meiden zich alweer uitgekleed

Zelf aan- en uitkleden doet I. thuis ook echt nog niet. Ik was dan ook verbaasd toen ik vorige week toevallig het kdv binnenliep toen hij verschoond werd en zelf zijn broek aantrok! Sindsdien probeer ik het thuis ook wat te stimuleren, maar dat ontaardt binnen 5 seconden in een zielig "ik kan het niehiehiet!". Zindelijkheid heeft hij ook totaal geen interesse meer in. We hebben nog een jaar, ik vertrouw er voorlopig nog maar op dat dat voldoende gaat zijn.

Blijkbaar kleden ze zich op het kdv ook zelf aan; maillot zat binnenste buiten en de rok achterste voren Maar meestal gaat het wel goed hoor, ook thuis. Alleen doe ik het juist graag zelf, anders haal ik de trein niet

Aankleden help ik ook nog mee, anders ben ik uren bezig aan het wachten

Phaidra: zindelijkheid komt zeker wel goed! Hier nu weer 2 weekjes bezig en het gaat heel erg goed!

Welkom Mandy en LE! Ik hoop dat je snel naar huis mag LE, wat een enorm verdrietige situatie toch.

Och, arme M met zijn blaren. Zo naar is dat Mijn M had laatst ook zijn handje gebrand en beet toen vakkundig zijn blaren open aan tafel. Yuk

Peuterbuien, check Ik vind het wel lastig, want ik ben best conflictvermijdend en vind ook veel dingen wel prima, maar ik merk dat ik M juist met zo'n laissez-fair-houding niet altijd help. Ik vind het geen probleem als hij voor het weggaan nog even twee keer van de glijbaan gaat, maar dat wordt dan al snel drie keer en uiteindelijk tien keer en dan alsnog drama. Mijn idee is dat ruimte voor 'onderhandeling' M (soms?) enorm beangstigt, omdat het hem het gevoel geeft dat ik het ook allemaal niet weet en hij het moeilijk vindt te ervaren dat zijn gedrag zo'n direct uitwerking heeft op mij. Maar aan de andere reageert hij ook heel heftig op "grenzen stellen om het grenzen stellen" en zodra hij ook maar een vleugje onredelijkheid in mijn regels bespeurt gaat hij er keihard tegenin en opgeven is _niet_ zijn ding It's a thin line

Ik ben nu aan het experimenteren met wat strenger te zijn, omdat er op ongeveer iedere opmerking van mij een 'nee mama!' volgt en ik voortdurend gecommandeerd word. Ik probeer M wel te betrekken in mijn keuzes daarin, en leg hem uit dat als hij goed luistert, ik minder streng ben en als hij niet goed luistert, ik strenger ben. Ik noemde dat vanmorgen ' credits verdienen' en dat vindt hij een boeiend concept. Dus toen hij vanochtend op zijn verzoek nog even in het autootje van de supermarkt mocht spelen en toen op mijn verzoek kwam toen ik hem riep, huppelde hij blij met m mee: 'ik heb kreddiks verdiend"

Goed, dit was een hele lang manier om te vertellen dat ik het compleet herken wat je beschrijft Aventura Slapen- en tandenpoetsendrama's incluis. Wat hier dus helpt is duidelijk en in overleg van te voren bespreken wat we gaan doen bij het naar bed gaan en me daar dan heel strikt aan te houden. Dat is twee avonden hard werken en dan gaat het weer een stuk makkelijker. En vooral niet te veel of te emotioneel reageren op het lachen. Ik vind dat zó irritant, uitdagend mal doen, of expres heel hard gillen. Maar hoe meer ik er op in ga, hoe erger het wordt.

En volgens mij is M zo goed als zindelijk Twee weken geleden begonnen, eerste week voor spek en bonen maar toen viel opeens vorige week het kwartje. Sindsdien overdag geen luiers meer om gehad en de ongelukjes zijn op één hand te tellen. We gaan gewoon overal zonder luier heen, ook een dag naar de Efteling afgelopen weekend, dat gaat allemaal prima. 's Nachts draagt hij nog wel een luier, maar die is altijd droog en na het opstaan gaat hij direct plassen. We hebben best lang gewacht met beginnen maar toen was het ook in anderhalve week bekeken.

En uitkleden inderdaad: bij iedereen kan hij dat behalve bij mij

In het voorbeeld van de glijbaan. Kinderen de vrijheid geven vind ik prima. Maar op een moment wil ik dan wel eens naar binnen om Riley haar pyjama aan te trekken ofzo. Dan zeg ik haar gewoon dat ze nog twee keer mag. En als ze geweest is nog 1 keer. Zij zegt dan vaak: "Nog een keetje, dan niet meer. Dan is het klaar" en dan gaat ze dus de laatste keer. Vaak gaat ze dan wel zonder mopperen mee. Niet altijd natuurlijk. Ze blijft natuurlijk een peuter

En even spammen. Ik heb deze glijbaan nu in de tuin. Riley vindt hem geweldig

Die is gaaf omen.

Wauw Omen die is gaaf!!! nou dan wil je zelf toch gewoon ook van de glijbaan!!!

Bij ons moeten ze het met 2 little tikes glijbanen doen een kleine en een grotere maar deze is echt helemaal geweldig!!! (krijg dat hier niet voor elkaar!)

Ik ben het wel eens met vrijheid geven, ik laat Jan ook wel eens even alleen in de tuin wel zo dat ik hem hoor/zie maar hij moet wel eens heel even alleen zijn en dat vind hij geweldig! komt dan ook steeds weer even binnen lopen om te zeggen dat hij van de glijbaan gaat, of het is verdacht stil en dan is de zandtafel open de zandbak zelf krijg hij niet open maar zand deel van de zand/watertafel wel

Omen wat gaaf! Ik heb een kleiner glijbaantje besteld maar al twee keer op rij een kapotte gekregen.

CS knap! Hoe oud is mini nou?

Omen super vet ding!

Omen die glijbaan, dat speelhuisje! Wauw!!

En we hebben een geslaagde broers-en-zussen foto van onze 3 kids !
Bij D's zus op school boden ze de kans om van leerlingen broers-en-zussen foto te maken, ook al zitten broers/zussen daar niet op school.
Zo vaak gebeurt dat niet dat dat mag, dus dat hebben we ons geen 2 keer laten zeggen.

ik kan me er niet echt in vinden nog... maar misschien over een jaar of 6...

Zo'n smeltmomentje net.
Als Riley haar tanden gaat poetsen zing ik altijd het tandenpoetsliedje. Dat eindigt met: "Voor als je zoenen moet". En ik geef haar dan kusje op haar wang. Vandaag gaf zij mij een dikke kus bij dat stukje.
Ik was een plasje

@Omen: wat een te gekke glijbaan!

Bij Aiden geef ik ook best wel vrijheid, wat jij ook beschrijft maar ik kom ook regelmatig kijken wat hij uitspookt. En hij roept mij ook regelmatig even om te kijken of ik hem wel in de gaten hou.
Ik geef in jouw voorbeeld van de glijbaan ook aan dat hij bijvoorbeeld nog 1 keer mag, de laatste keer. Dan zeg ik ook dat het dan klaar is en we naar huis gaan.
Hij accepteert dat prima en zegt overal gedag tegen en zwaait er naar.

Hier is het tandenpoets drama over
Gewoon tegen hem praten over de dag en bijvoorbeeld praten over papa, opa, oma etc.
Dan werkt ie hartstikke goed mee.
Tip mensen.

Vandaag gingen we met oma naar de buurtsuper. Nu was het daar druk, dus Riley liep gewoon wat rond. Eerst uitgebreid gekeken bij de snoepjes. Daarna de fruit bestudeerd. En toen begon ze wat drukker te worden. Dus ik gaf haar grenzen. (Je mag niet voorbij de vriezer lopen enzo). Maar telkens weer ging ze zoeken wat ze kon doen. En dan merk ik wel dat ik toch een paar keer haar moet tegenhouden (niet in de voorraadkamer. Dat is voor personeel. Jij bent een klant).
Ik sta dan toch wat ongemakkelijk (al kreeg ik totaal geen commentaar ofzo).
En met dit soort dingen ben ik toch wel zoekende na die vrijheid. ook, omdat ze momenteel zo de grenzen aan het testen is. Ze lijkt door te gaan, totdat ze nee hoort

Haha. Soms luistert ze. En soms moet ik haar echt tegenhouden, omdat nee niet voldoende is

Het ligt ook wel aan de situatie, vind ik.
Soms begrijp ik heel goed dat de verleiding om toch door te gaan zo groot is dat ik niet verwacht dat hij gelijk luistert. En zeker als het niet erg is als hij tóch even de andere kant op loopt of iets. Grenzen mag hij best ontdekken.
Maar als ik het 38 keer moet zeggen, is het wat anders.
Hij hoeft bijvoorbeeld in de winkel echt niet direct naast mij te lopen maar wel in mijn buurt. Hij loopt, met de juiste aanwijzingen, keurig met zijn eigen karretje door de winkel. Ik zie dat dat gewoon best goed gaat
Denk dat het ook de kunst is om je kind vrijheid te geven die hij aankan ipv strak houden en hem nooit een soort verantwoordelijkheid geeft.
Dat is zoeken en een beetje vertrouwen in jezelf en in je kind. En soms gaat dat goed en soms niet. Ach, dan speel je daar ook weer op in.
Zolang niemand gewond kan raken.

Dat herken ik Omen, het is bij ons bij ieder supermarktbezoek echt nog opvoeden Geen ruzie of driftbuien, maar gewoon enorm opletten elke keer. M wil met geen mogelijkheid maar in de wagen zitten, dus die heeft of een klein karretje of zo'n auto wagen, maar daar wil hij dan ook 400 keer in en uit. Het is een kwestie van blijven praten en afspraken blijven maken en voortdurend opletten. De meeste mensen reageren heel lief en bemoedigend als ik ergens op moet ingrijpen en omdat we er elke week komen kent al het personeel ons inmiddels En gelukkig staat aan het einde van de winkel een speelhoek met tv, dus als we dan voor een bepaald punt zijn draaft M daarheen en dan kan ik even rustig de laatste dingen pakken

Oh en Twinkle, M is inmiddels 3 jaar en 3 maanden, dus vroeg zindelijk is hij zeker niet. Maar ik was er echt een beetje klaar mee, dus dat was een reden om maar eens door te zetten.