R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat kan, maar daarmee sla je juist volledig de plank mis. Daar ben ik wel snel aan gewend geraakt bij je, want je geeft genoeg om op te oefenen. Daarom wilde ik met jou ook geen discussie aangaan door je aan te spreken. Helaas sloeg je ook die plank mis.quote:Op dinsdag 21 april 2015 15:28 schreef JustTalkLove het volgende:
[..]
Ik sla niets mis. Jij komt zo bij me over. En daarmee uit.
Bon.quote:Het is jouw recht hiervan te moeten kotsen (ieder mens heeft zijn smaak en voorkeuren). Net zoals het mijn recht is, te moeten kotsen van jouw 'liefdeloze' reacties, hier keer op keer.
Keiharde feiten vriend, lees je eens in.quote:Lol. Wat een zever. Geloof wat je zelf wilt geloven en gelukkig mee bent, knul
Dat ben ik ook. Niets mis mee.
Zie Osho.Precies.quote:
[..]
Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor.Het gehele spectrum aan gevoelens, emoties etc. beslaat nu eenmaal zowel verdriet als vreugde, liefde en haat, voorkeur en afkeer etc. het ontkennen daarvan maakt ergens maar onmenselijk vind ik. We moeten er nu eenmaal mee dealen dat sommige dingen een naar gevoel veroorzaken, en andere dingen een prettig gevoel. Dat sommige dingen goed zijn, en andere dingen slecht. En indien niet: wees dan eerlijk en erken gewoon dat je de nare helft simpelweg niet wenst te zien en je voor 'jezelf' kiest.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gray op 21-04-2015 17:55:43 ]
Zoals de term "non-ego".quote:
Hoe verlicht je ook raakt, je ego verdwijnt niet, google maar eens naar 'revenge of the ego'. Praten alsof het wel zo is kan vanuit het praktische oogpunt hypocriet lijken.
Dat is het ego dat zichzelf vertelt dat het er niet is, om zich in een wollige schil van zogenaamde spiritualiteit te steken.Heel politiek correct van je dit.quote:
Dus hij haat niet, hij probeert je duidelijk te maken dat de realiteit niet altijd rozengeur en manenschijn brengt en dat sommige mensen zich verschuilen achter hun spiritualiteit door de negatieve aspecten met de mantel der liefde te bedekken.
Nou... Wel in de zin dat ik poog dat ego te porren om zijn koppie uit die zoete wolk te steken. Ik gebruik mijn woorden om de poten onder de stoel uit te zagen.quote:Het is niet persoonlijk.
Spiritualiteit is niet (per se) mooi en sprankelend. Delen van jezelf onder ogen komen, ze laten vallen, ze accepteren; dat is een proces dat met veel pijn, schaamte en verdriet gemoeid gaat. Sommige mensen durven dat niet en die zetten je op de negeerstand. Een vriend van mij heeft bijvoorbeeld afstand genomen omdat hij niet erkennen wil dat hij zijn spiritueel ego als vlucht gebruikt voor zijn vroegere issues. Hij reageert letterlijk niet eens op vragen die daarop gericht zijn. Maar dat is okay wat mij betreft; ik hoop op het beste voor hem.
Met een andere vriend ben ik juist weer closer geworden, juist doordat we zo hard en eerlijk kunnen zijn bij elkaar.
Voor sommigen speelt de omgeving een andere rol dan anderen; mij geeft onrust van buiten juist rust van binnen. Als het oog van de storm.
Iemand die mij inspireert is evenmin van de wollige teksten en is zeer kritisch wat betreft verlichting en zeker goeroes en hun zweefkezende volgelingen: U.G. Krishnamurti (niet te verwarren met Jiddu Krishnamurti, al deelden ze hun kritische blik wel wat).
En Alan Watts natuurlijk, verplichte kost voor iedere westerling geinteresseerd in zelfactualisatie.
Dan is dit nog een redelijk klein voorbeeld. Maar er zijn ook verschrikkelijke barbaren in deze wereld. En gewoon echte vieze, duivelse mensen die door en door verdorven en rot zijn. Soms lijkt deze tak van spiritualiteit in mijn ogen een beetje alles en iedereen maar lief te vinden. Op het naïeve af (niet voor niks zoeken psychopaten het graag in de spirituele hoek om naïeve, goedgelovige, vaak vrouwelijke slachtoffers te vinden, al dan niet in de vorm van een spiritueel leider). We zouden maar oordeelloos moeten zijn, en het zou ons ego maar zijn dat zo denkt en blabla. Ja, het is goed met je... denk ik dan.quote:
Ik zou Gray kunnen haten. Omwille van zijn "liefdeloze" reacties (zijn Gray hate show). Ik kan mijn haat terecht vinden. Echter, wat ben ik daarmee ? Dergelijke haat te voelen. Dat heeft geen zin. Dus laat je dat los. En gaat verder.
En wat met mensen die een debat 'bashen' (weg van de inhoud, meer naar het vormelijke, oordelende, persoonlijke op). Ook daar hou ik niet van. Ipv positief te debatteren, zit je dan vooral 'negatief' wat ruzie te maken. Tenzij je er verder niet op reageert. Wat doe je daarmee ? Met zulke omgeving ? Waar geen positieve reacties volgen...
Het jammer vinden (om de gemiste kansen). Maar verder niets. Ik kan mijn zelf er verder niet bij aansluiten. Heb ook geen zin op die manier daar verder veel mee bezig te zijn. Dus laat je die omgeving dan maar los. Of je speelt hun spelletje mee.
Het is moeilijk ernstig te blijven in een groep (omgeving) met grappenmakers.
In welke mate (en hoe) een verlichte daar vanuit de praktijk mee omgaat, geen idee. De zaken die ik daar zelf al over gelezen heb, beschrijven vooral die INNERLIJKE STAAT van zijn. Een staat die men in woorden tracht te gieten, waar woorden niet echt mogelijk (wezenlijk) meer zijn.
Het is allemaal zo zacht, lief en vredig, maar de wereld is dat helemaal niet. De wereld is een harde plek, en mensen zijn geëvolueerde, vaak nog halve beesten. Ik ben daarin ook zeker niet degene die vergevingsgezind en oordeelloos is naar zulke mensen. Aan de andere kant kun je dat ook weer op een bepaalde manier bekijken en allemaal wel kaderen, maar toch. Dat alles goed zal zijn, dat er eigenlijk 'alleen maar vreugde' is, tja, maar niet hier op aarde in ieder geval. Misschien is dat een staat van zijn dat bereikt kan worden. Maar het is allemaal wel van binnen. Van buiten blijft de wereld gewoon een plek waar van alles gebeurt, en dat zijn heel veel nare dingen, helaas. Wat moet je dan? Je daar van afwenden? Is dat de onthechting? Is dat het loslaten? Een soort 'wereldverzaking'? Ik vind het moeilijk in ieder geval. Ik zal de andere wang in ieder geval niet toekeren naar wie mij slaat.
- Zoals je overkomt, zo ben je voor me hier.quote:Op dinsdag 21 april 2015 17:48 schreef Gray het volgende:
Dat kan, maar daarmee sla je juist volledig de plank mis. Daar ben ik wel snel aan gewend geraakt bij je, want je geeft genoeg om op te oefenen. Daarom wilde ik met jou ook geen discussie aangaan door je aan te spreken. Helaas sloeg je ook die plank mis.
- Om te "Oefenen" ? Wat zijn andere mensen hier voor je: Objecten (ipv subjecten) ? Waar je vanuit je 'narcistisch spiritueel' (?) ego allerlei spelletjes en ander 'uitlokkend' gedrag op kan oefenen. Soort actie/reactie spel ? Zo ja, geef je daarmee (aan mij als externe waarnemer) enkel meer en meer een psychopatisch persoonlijkheidsprofiel mee bloot. Je mist empathie, mededogen, inleving. Je benadert de ander teveel als een 'Het' ipv een 'Ik'.
- Wat de plank misslaan betreft, jij slaat ook van alles mis. Wat niet erg is. Dat is het leven.
Het woordje keihard vind ik misplaatst. Waarom zouden die feiten keihard zijn ? Op het internet vindt je allerlei verhalen over Osho terug. Verhalen van sceptici, van gelovigen, van 'gewone' mensen, etc.quote:
Keiharde feiten vriend, lees je eens in.
Wil je een bewijs (vermoeden) van zijn vergiftiging lezen, kijk dan hier of hier of hier...
Nogmaals (ik heb je dit al gezegd) ik ben niet geïnteresseerd in een "intentie" proces van die man. De figuur 'Osho' (als persoon) interesseert me niet. Wat me wel interesseert zijn de gedachten van Osho. Wat hij te vertellen had.
Dat is jouw definitie ervan. Een definitie die ik niet deel. Non ego zijn/handelen, betekent voor mij, dat je tijdelijk "jezelf" even opzij schuift. En dit omwille van de situatie, het 'verlangen' van de ander (waar je tegemoet aan komt), etc. Dat is een heel praktische toepassing van 'spiritualiteit', die jij duidelijk helemaal anders inkleurt en leest.quote:
Zoals de term "non-ego".
Ik zou daarin op "zijn Grays" kunnen zeggen: "Je slaat de plank volledig mis". Echter heb ik niet dergelijk 'hoogdravende' attitude. Jouw definitie, is de jouwe. Mijn definitie, is de mijne. En daarmee uit. Ieder is vrij zich met mijn definitie verbonden te voelen, dan wel met de jouwe. Of geen van beide. Of beide.
Daarmee geef je terug je 'slecht' karakter voor me aan. En mij (als externe waarnemer) de indruk, dat je graag speelt met de gevoelens/overtuigingen/ervaringen/ideeën van andere mensen. Je bejegent de ander daarin op een niet respectvolle manier. Maar bon, die "plaat" kennen we ondertussen al (om het terug met een Gray attitude te zeggen).quote:
Nou... Wel in de zin dat ik poog dat ego te porren om zijn koppie uit die zoete wolk te steken. Ik gebruik mijn woorden om de poten onder de stoel uit te zagen.
Vreemde uitspraak. Waarmee je mij (als externe waarnemer) de indruk geeft, de Ander nodig te hebben, vanuit je "spritueel ego", om er 'gemene' spelletjes mee te kunnen spelen. Zodat je "spiritueel ego" daarin gevoed blijft. Bezig blijft. En in dit bezig blijven (zijnde die emotionele spelletjes met andere mensen spelen) ervaart jouw "spiritueel ego" ergens rust.quote:
Voor sommigen speelt de omgeving een andere rol dan anderen; mij geeft onrust van buiten juist rust van binnen. Als het oog van de storm.
In geval deze analyse juist is. Vraag ik me af, waarom jij dergelijke spelletjes met de mensen hier wilt spelen ? Laat dat spelen los. 'Enlighten your self'. Zoniet, kom je (naar mijn gevoel) nooit ten volle in het ZIJN terecht.
Spelletjes spelen is leuk, maar enkel als beide partijen het spel graag spelen. Zoniet, wordt het gemeen. Om maar niet het woord "pesten" te gebruiken. Want zo kan je het ook ergens benoemen (vind ik). Afhankelijk van hoe de "ontvanger" jouw spelletjes percipieert.
Ik voel me daarin persoonlijk niet aangesproken.
Maar ervaar dergelijk gedrag wel als storend.
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 21-04-2015 19:49:33 ]
Zeer correct opgemerkt van je. Goed antwoord dit. Op die manier kunnen we verder diepgaand nadenken over 'Verlichting'.quote:
Dan is dit nog een redelijk klein voorbeeld. Maar er zijn ook verschrikkelijke barbaren in deze wereld. En gewoon echte vieze, duivelse mensen die door en door verdorven en rot zijn. Soms lijkt deze tak van spiritualiteit in mijn ogen een beetje alles en iedereen maar lief te vinden. Op het naïeve af (niet voor niks zoeken psychopaten het graag in de spirituele hoek om naïeve, goedgelovige, vaak vrouwelijke slachtoffers te vinden, al dan niet in de vorm van een spiritueel leider). We zouden maar oordeelloos moeten zijn, en het zou ons ego maar zijn dat zo denkt en blabla. Ja, het is goed met je... denk ik dan.
Zolang die verlichting op je eigen "staat van zijn" slaat, is er niet echt iets aan de hand. Je kan, bij wijze van spreken, jezelf even afzonderen in een kamertje of een plekje in de natuur. Een plekje waar je jezelf helemaal wollig kan overgeven aan die gevoelens van gelukzaligheid. Daarmee doe je niemand kwaad.
Dergelijk 'spirituele' ervaring kan je ook delen met andere mensen. Maar dan enkel als die mensen je goed bejegend zijn. En inderdaad, dat laatste weet je niet. Marieke vertelde me vroeger over een vriendin van haar. Ze vond die heel naïef. Naïviteit is gevaarlijk (dat klopt, zoals je zelf aangaf, daar kan misbruik van gemaakt worden). Maar diezelfde naïviteit is ook heel mooi vind ik. Omdat ze zo open staat voor de Ander, voor het leven. Het is geen gesloten kille houding. Maar een houding van liefde, vertrouwen, overgave.
Soms vraag ik me af, of wij mensen (in het Westen) soms niet wat te wantrouwend zijn geworden. Te sceptisch, te kil, (ver)oordelend, etc. Ik begrijp die instelling zeker. Zie maar naar het nieuws en al het slecht dat er in de wereld gebeurt. Je zou voor minder wantrouwend en bang worden Dergelijk wantrouwend oordeel is ook soms nodig, afhankelijk van de situatie, de omgeving, de groep. Alleen dienen we die knop (af en toe) ook nog eens uit te moeten kunnen zetten. Zodat we opnieuw ontvankelijk voor de Ander (het leven en ons zelf) kunnen zijn. Als die knop in de "wantrouwende" stand ergens vastgeroest geraakt, vind ik dat jammer.
Klopt. Vanuit deze gedachten, kun je argumenteren dat "dergelijke staat van gelukzaligheid" bereiken iets heel egoïstisch is. Zuiver op jezelf gericht. Je verzaakt in zekere zin aan de ander, de omgeving.quote:
Aan de andere kant kun je dat ook weer op een bepaalde manier bekijken en allemaal wel kaderen, maar toch. Dat alles goed zal zijn, dat er eigenlijk 'alleen maar vreugde' is, tja, maar niet hier op aarde in ieder geval. Misschien is dat een staat van zijn dat bereikt kan worden. Maar het is allemaal wel van binnen. Van buiten blijft de wereld gewoon een plek waar van alles gebeurt, en dat zijn heel veel nare dingen, helaas. Wat moet je dan? Je daar van afwenden? Is dat de onthechting? Is dat het loslaten? Een soort 'wereldverzaking'? Ik vind het moeilijk.
Als alle mensen binnen een kleine 'gesloten' groep ook "gelukzalig" zijn, speelt dit niet zo. Iedereen is dan immers tevreden, gelukkig. De rest van de wereld erbuiten, zien we niet (onderhouden we geen contact mee). We zijn hier tevreden in onze 'gelukzalige' cocon.
Echter, wanneer er iemand ziek zou vallen of appel op je doet. Hoe reageer je dan ? Help je dan de ander ? Sta je bij de ander stil ? Of ga je hieraan voorbij. Omdat je in je staat van 'gelukzaligheid' wenst te blijven hangen. Die niet voor de ander wenst op te geven ?
Dat laatste doe ik ook niet.quote:
Ik zal de andere wang in ieder geval niet toekeren naar wie mij slaat.
Wie zich EGO bij me opstelt, kan EGO terugkrijgen.
Wie zich NON EGO opstelt, krijgt NON EGO terug.
Ik behandel de ander daarin veelal met gelijke munt.
Als een kameleon kun je je 'ZELF' ook een beetje aanpassen. Afhankelijk van wat de situatie van je vereist. Bijvoorbeeld zit je in een groepje grappenmakers, doe je zelf ook mee grappig. Je past je aan. Zit je in een groepje liefdevolle wollige romantici, doe je lekker romantisch samen. Je past je aan. Je geeft je over. Het zelf is in zekere mate dus zeker "rekbaar". Maar niet volledig.
Er zijn grenzen waar je zelf niet overgaat. Of je moet al heel erg gehypnotiseerd zijn door de 'blinde' druk van de omgeving (of iets anders). Dat er geen enkele "kern" in jezelf meer aanwezig is. Geen enkele notie meer van goed of kwaad. Gewoon meedoen met de rest, zonder er verder nog stil bij te staan. Ik kan me maar moeilijk inbeelden, dat ook dit een aspect van "verlichting" zou zijn.
Verlichting slaat ook op 'bewust zijn'.
Net zoals het slaat op die "gelukzalige" staat van zijn.
Allemaal elementen die erin thuis horen. Die daar een plaatsje kunnen vinden.
Hetzij tijdelijk of permanent. (de notie permanent, blijf ik zelf vreemd vinden, maar dat terzijde
)[ Bericht 11% gewijzigd door JustTalkLove op 21-04-2015 19:38:06 ]
quote:
Ben ik het wel mee eens ja. Gisteren ook, zat perfect in mijn element. Maar denk dat dat ook te maken had met de aardstralen die goed binnenkwamen - Pasen valt immers niet zomaar op een willekeurige datum, maar heeft te maken met de zonnewende. Dus als je dan op een goede aardstraal zit krijg je je Verlichting voor die dag wel binnen. Was vorige week wel even anders, toen voelde ik mezelf wel een beetje van slag 's ochtends.
Fuck the EBU.
Ik raad iedereen die jong is aan om te gaan mediteren. Je boekt al vrij snel resultaten als je jong bent. Je zenuwgestel is nog gezond en van zichzelf ontspannen. Zelf voelde ik mij op mijn 28e al na een paar maanden stukken meer verlicht. Ik had vrij snel door hoe meditatie werkte in lichaam en geest.
Toch brengt jong zijn -wat verlichting betreft- ook allerlei gevaren met zich mee. Je bent nog niet al te bewust. Je wordt snel door van alles en nog wat buiten je meegezogen. Je raakt je zelf daarin kwijt. Ook moet je van je hormonen nog veel als je jong bent. Je moet nog carriere maken (denk je) en je plaats nog veroveren. Dit alles maakt dat er -ondanks het jonge, gezonde zenuwstelsel- vaak een diepe onrust in jongeren te bespeuren valt.
Je kan namelijk door je omgeving -en doordat je nog zo veel moet en wil- ook je zo snel gewonnen verlichting verliezen. Verlichting is namelijk geen kennis of inzicht, het is een lichamelijke, fysieke toestand (met geestelijke gevolgen van inzicht, geluk, wijsheid etc; maar de fysieke basis is primair bij verlichting).
Kom je in stressvolle werksituaties of relaties terecht dan is het mogelijk dat je snel weer bergafwaarts gaat en dat mediteren niet zoveel meer oplevert. Daarom moet je, als je jong bent, ook heel hard werken aan bewustwording en leren inzien dat alleen ontspannning je gelukkig en verlicht kan maken. Het moet al je aandacht en je ernst opeisen. Je moet niks anders meer willen dan een mysticus worden en blijven.
Verlicht worden als je jong bent is niet zo heel erg moeilijk. De moeilijkheid schuilt hem in verlicht te blijven.
Toch brengt jong zijn -wat verlichting betreft- ook allerlei gevaren met zich mee. Je bent nog niet al te bewust. Je wordt snel door van alles en nog wat buiten je meegezogen. Je raakt je zelf daarin kwijt. Ook moet je van je hormonen nog veel als je jong bent. Je moet nog carriere maken (denk je) en je plaats nog veroveren. Dit alles maakt dat er -ondanks het jonge, gezonde zenuwstelsel- vaak een diepe onrust in jongeren te bespeuren valt.
Je kan namelijk door je omgeving -en doordat je nog zo veel moet en wil- ook je zo snel gewonnen verlichting verliezen. Verlichting is namelijk geen kennis of inzicht, het is een lichamelijke, fysieke toestand (met geestelijke gevolgen van inzicht, geluk, wijsheid etc; maar de fysieke basis is primair bij verlichting).
Kom je in stressvolle werksituaties of relaties terecht dan is het mogelijk dat je snel weer bergafwaarts gaat en dat mediteren niet zoveel meer oplevert. Daarom moet je, als je jong bent, ook heel hard werken aan bewustwording en leren inzien dat alleen ontspannning je gelukkig en verlicht kan maken. Het moet al je aandacht en je ernst opeisen. Je moet niks anders meer willen dan een mysticus worden en blijven.
Verlicht worden als je jong bent is niet zo heel erg moeilijk. De moeilijkheid schuilt hem in verlicht te blijven.
Klopt (net als de rest, maar ik haal dit er even uit).quote:
Verlicht worden als je jong bent is niet zo heel erg moeilijk. De moeilijkheid schuilt hem in verlicht te blijven.
Een zijsprong bij jouw gedachten is deze. Er is enorm veel stress (onrust) in de maatschappij. Zeker onze westerse. Psychiaters slaan daarin soms aan de alarmbel. Al die pillen die mensen slikken, de toename van burn-outs, depressies, zelfdodingen (die veel te hoog liggen), etc.
Wat je merkt (aan de alternatieve zijde) is dat mensen soms hun heil zoeken in zaken zoals "Mindfulness". Wat men commercieel dan weer te veel uitbuit ook ergens. "Mindfull shoppen", "Mindfull moeder zijn", "Mindfull werken", "Mindfull in je relatie". Op alles lijkt het woordje ""Mindfull" soms wel van toepassing.
Dat "Mindfulness" (in zijn praktische toepassing van meditatie) heilzaam kan zijn, is zeker. Het ontspant het zenuwgestel. Brengt de mensen iets dichter terug tot hun zelf, meer tot rust, etc.
Wat je (in onze maatschappij) ook enorm ziet opkomen, is de "relax" industrie (sauna's, bubbelbaden, weekendjes uit en weg, etc).
Kortom veel mensen zoeken daarin soms naar een uitweg. Een weg uit de drukte, de stress, de verwachtingen van alledag, etc.
Waar ik me soms zorgen in maak, is dat ik hoop dat die 'Media' (en andere druk) niet te hoog en groot wordt. Zodat we binnen zoveel jaar allemaal aan de pillen zitten of af en toe er eens 'ziek' tussen uitzakken, om tijdelijk te herbronnen. De batterijen te herladen. Waarna we terug aan die 'rat race' kunnen deelnemen.
Ik ben zelf geen psychiater. Echter wel enorm geboeid door het 'probleem'. Ik hoop dat we allen daarin als mens (zoveel als mogelijk) naar een meer 'verlichte' (ontspannen, gelukzalige) samenleving mogen evolueren. Ipv naar een blitse, harde, stressvolle, neoliberale (kapitalistische) variant.
Je sprak zelf over het woordje 'lui' zijn. Dat 'lui" zijn belangrijk is. Dat is het ook. Zeker en vast. Echter probeer dat woordje 'lui' eens in een winst en marktgericht denken (ideologie) in te brengen. Dat past daar niet. De markt spreekt in termen van 'groei'. Er moet voldoende groei zijn, willen we onze welvaart kunnen behouden. Maar groei, vraagt inspanning en inspanning een zekere mate van onrust (stress).
Voor een stuk kun je jezelf als individu buiten deze maatschappij plaatsen (Paul Verhaeghe gaf in zijn boek het voorbeeld van deeltijds werken, om op die manier de markt iets meer de rug toe te keren, meer tijd vrij te maken voor jezelf en je omgeving).
Dat laatste is wel een persoonlijke beslissing. Die enerzijds financieel haalbaar moet zijn. Anderzijds ook financieel gewenst. Je plaats dan tijd tegenover geld in de weegschaal. Wat weegt daarin het meest door ? Wens je vooral veel geld om allerlei dingen te kunnen kopen of (duurdere) uitstapjes te kunnen maken. Of neem je vrede met minder geld, maar meer tijd, tijd waarbinnen je zaken doen kan, die niet veel geld vragen. Maar je wel een heel goed (gelukzalig) gevoel bezorgen.
Tot slot, lijkt het me de kunst (hier als Westerling) zoveel mogelijk vreugde en vrede te kunnen vinden in je job. Ieder die zijn werk graag doet, voel zijn werk niet als 'werken' aan. Maar ook dit is opnieuw een ideaal. Dat niet voor ieder mens van toepassing zal zijn. Noch hoeft te zijn.
Waar ik het zo moeilijk mee heb is dat je op een gegeven moment geen energie/levenskracht meer voelt als je ermee doorgaat. Het voelt alsof je hersencellen langzaam afsterven en de wereld gaat mooi door. Iedereen ontwikkeld zich om je heen, behalve jij.
Tuurlijk voel jij je gelukkig op momenten wanneer het erop aankomt, maar ten koste van wat? Het 'zijn' kan voelen als een plantje dat al een lange tijd geen water meer gehad heeft, af en toe wil je toch ook het gevoel hebben dat je echt leeft? Daarom voelt het zo onnatuurlijk.
Tuurlijk voel jij je gelukkig op momenten wanneer het erop aankomt, maar ten koste van wat? Het 'zijn' kan voelen als een plantje dat al een lange tijd geen water meer gehad heeft, af en toe wil je toch ook het gevoel hebben dat je echt leeft? Daarom voelt het zo onnatuurlijk.
Ik voel in je woorden de (her)koppeling naar de omgeving. En ja, dat klopt.quote:
Waar ik het zo moeilijk mee heb is dat je op een gegeven moment geen energie/levenskracht meer voelt als je ermee doorgaat. Het voelt alsof je hersencellen langzaam afsterven en de wereld gaat mooi door. Iedereen ontwikkeld zich om je heen, behalve jij.
Tuurlijk voel jij je gelukkig op momenten wanneer het erop aankomt, maar ten koste van wat? Het 'zijn' kan voelen als een plantje dat al een lange tijd geen water meer gehad heeft, af en toe wil je toch ook het gevoel hebben dat je echt leeft? Daarom voelt het zo onnatuurlijk.
Naar mijn gevoel, als je je zelf er niet echt helemaal goed bij voelt, doe je het beter niet.
Stom voorbeeld, als ik zin heb om alleen te zijn, wil ik graag alleen zijn (geen omgeving aan mijn hoofd). Op andere momenten heb ik minder (of geen) zin om alleen te zijn en dan wil ik graag samen zijn. In een liefdevolle atmosfeer, met liefdevolle mensen, liefdevolle leuke dingen samen doen.
Dat zelf in me 'fluctueert'. In de mate van het mogelijk probeer ik die energie in mezelf zo goed als mogelijk te volgen. Ook een beetje afhankelijk van wat de omgeving toelaat, natuurlijk
Daarnet liep ik in een boekenwinkel. En door heel die commotie over Osho, ga ik terug eens een boekje van hem lezen. Ja, een boekje van die vieze oude man. Ik lees graag vieze boekjes
Het boek is getiteld: "Leven op je eigen voorwaarden". Mocht ik na het lezen van dit boek, plots verlicht geraken, laat ik het jullie weten Een ander boekje dat ik lezen ga, is over opvoeding (en de verschillende hersendelen in ons zelf, linker versus rechter hersenhelft). Dat heeft als titel: "Het hele brein, het hele kind". Ik vind het fijn om boeken met elkaar wat af te wisselen. Ieder boek vertelt zijn eigen verhaal, heeft zijn eigen atmosfeer.
Daarnaast (tot slot) is een mens een "sociaal wezen". Heel onze anatomie is gericht op verbinding maken met dit leven. Verbinding met ons zelf, verbinding met anderen, verbinding met de kosmos.
Dus ja, als je daar voor jezelf niet aan toegeeft, voel je je als een plantje. Dat ergens wegkwijnt op een lege zolderkamer. Hunkerend naar wat liefde, aandacht.
Ik weet niet of je dit verhaal ooit gehoord hebt ? Maar men heeft vroeger eens proeven gedaan met baby's (totaal niet ethisch verantwoordt, maar het kaderde toen in een andere 'pedagogische' tijd). Men verzorgde de baby's, gaf ze eten, drinken, etc. Maar verwaarloosde ze wel 'emotioneel'. Psychologisch kregen ze geen liefdevolle warmte geen aandacht. Net zoals bij een plant.
Weet je, wat er met die baby's gebeurd is ? Ze zijn (zo goed als allemaal, dacht ik) gestorven. Vreemd ? Of toch niet ?
De mens is veel meer dan een zelf. De mens is die relatie tussen zichzelf en zijn omgeving. Of zoals Paul Verhaeghe (inzake het nature nurture debat eens opmerkte). Beschouw twee identieke tweelingen. Laat de ene opgroeien in Parijs en ze wordt een Parisienne. Laat de ander opgroeien in Duitsland en het wordt een Duitse.
Het zelf bestaat niet op zichzelf. We hebben de Ander (de omgeving) nodig. En juist doordat die relatie individu - omgeving zo sterk speelt (in beide richtingen) maak ik me soms zorgen.
De toenemende druk van de Media (de laatste jaren) ervaar ik hierbij wat als 'vreemd' en soms 'angstwekkend'. De macht van een op hol geslagen groep. Van nieuws, dat een eigen leven begint te leiden. Het zijn zekere boeiende tijden, waarin we leven. Maar zijn dat niet alle tijden ?
[ Bericht 24% gewijzigd door JustTalkLove op 22-04-2015 14:21:42 ]
Dat doe ik omdat ik daarin de weerspiegeling van mijn spirituele ontwikkeling zie.quote:
[..]
Ik voel in je woorden de (her)koppeling naar de omgeving. En ja, dat klopt.
Ik voel me er wel goed bij, alleen heb ik niet altijd het gevoel dat het praktisch haalbaar is. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe dingen om te overstijgen in dit leven, en ja, dat is mijn egoquote:Naar mijn gevoel, als je je zelf er niet echt helemaal goed bij voelt, doe je het beter niet.
Ik snap dan ook wat Gray bedoelt met 'door het oog van de storm'.Maar heb jij dan genoeg aan de repetitieve herhaling die daarbij hoort? Ik snap wat je bedoelt hoor, maar soms heb ik sterke behoefte aan vernieuwing en het liefst zo snel mogelijk. Wederom, mijn egoquote:Dat zelf in me 'fluctueert'. In de mate van het mogelijk probeer ik die energie in mezelf zo goed als mogelijk te volgen. Ook een beetje afhankelijk van wat de omgeving toelaat, natuurlijk
Maar niet het soort dat moedwillig op zoek is om andere mensen negatief te beïnvloeden. Maar als iets stagnerend begint te worden creëer ik soms zelf (meestal onbedoelde) rottigheid. Ik word dan als het ware moe van het oude bekende.Maar ja, ik ben dan ook een ADD-er
Ik ben ook wel sociaal, heb een liefdevolle omgeving waaruit ik genoeg aandacht ontvang. Maar als ik bezig ben met meditatie en zelfontplooiing heb ik het gevoel dat ik zelf niet genoeg aan mijn omgeving schenk.quote:Daarnaast (tot slot) is een mens een "sociaal wezen". Heel onze anatomie is gericht op verbinding maken met dit leven. Verbinding met ons zelf, verbinding met anderen, verbinding met de kosmos.
Dus ja, als je daar voor jezelf niet aan toegeeft, voel je je als een plantje. Dat ergens wegkwijnt op een lege zolderkamer. Hunkerend naar wat liefde, aandacht.
Wel heeft spiritualiteit ontzettende aantrekkingskracht op mij, omdat ik weet dat ik op 1 dag alles zal verliezen, maar voor ik mijn laatste adem uitblaas wil ik wel heel graag weten wat er toe doet in dit leven. En dat wil ik niet missen.
Ik ben nog erg jong, en toch leef ik alsof elke dag de laatste kan zijn. Dus vraag ik mezelf af, waar doe ik nu goed aan? Moet ik die zoektocht laten rusten tot later? Of alles nu inzetten en maar hopen dat ik niets misloop?
[ Bericht 0% gewijzigd door brojo op 22-04-2015 15:07:08 ]
Ik probeer te begrijpen wat je bedoelt met "oog van de storm". Een storm is onrustig, in het oog (middenin) is er rust. Zelf herken ik dergelijke ervaring (of beeldspraak) niet. Dus kan daar niet zoveel over zeggen. Helaas.quote:
Ik voel me er wel goed bij, alleen heb ik niet altijd het gevoel dat het praktisch haalbaar is. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe dingen om te overstijgen in dit leven, en ja, dat is mijn ego
Verlichting is geen zoeken naar nieuwe dingen om te overstijgen, lijkt me. Zo ja, blijf je in dat zoeken hangen. Misschien een stom voorbeeld. Maar als ik vroeger bv Osho las, dan vertelde die allerlei spirituele waarheden en inzichten. Het was zekere interessant dergelijke 'informatie' in zijn boeken te lezen. Tenslotte waarom lezen mensen boeken ? Waarom voeden mensen hun denken ? Veelal om hiermee tot meer inzicht te komen. Om iets bij te leren (wat men wil weten of gebruiken). Is het niet ?
Na een paar boeken van die man te lezen, kreeg ik "uiteindelijk" door, dat het daar niet om ging. Het ging niet om de inhoud. Die diepere waarheden, ook al zijn die er in zekere mate wel. En is dat leuk. Het ging om iets anders. Een soort spel. Een 'denk' spel, om je gedachten terug in dit hier en nu te krijgen. Je denken eigenlijk los te laten. Non Dualiteit. Die (tijdelijke) staat van gelukzaligheid te ervaren.
De drang naar wijsheid kan groot zijn. Op zich niets mis mee, als een mens zichzelf verder wil vormen. Echter ook die drang, is er één om los te laten, vind ik. Mij interesseert het alvast niet zoveel meer. Al lees ik nog altijd graag boeken. Maar dan vooral om de ervaring (de rust, de atmosfeer) van het lezen zelf. Niet zozeer de inhoud, om wat er geschreven staat. Ik vergeet toch bijna 80% (of meer) van wat ik gelezen heb. Kan ik erna weer evengoed opnieuw beginnen. Waar zit dan nog het repetitieve
Die Ying en Yang is er veelal voortdurend. Soms verlang je meer naar rust, andere momenten meer naar onrust. Het ene moment heb je zin om veel te lezen, het andere moment om veel te wandelen. Het ene moment om veel mensen te zien, het andere moment om alleen te zijn, etc...quote:
Maar heb jij dan genoeg aan de repetitieve herhaling die daarbij hoort? Ik snap wat je bedoelt hoor, maar soms heb ik sterke behoefte aan vernieuwing en het liefst zo snel mogelijk. Wederom, mijn ego
Verveling (repetitie) ervaar ik zelf niet zo snel. Als je verveling ervaart, is dat een moment (uitnodiging), waarop je even kan herbronnen in jezelf. Een moment om even "lui" te zijn. De leegte in jezelf toe te laten. Een moment om eventjes achterom te kijken (ipv altijd maar rechtdoor te gaan), om te filosoferen, over de richting waar je vandaan komt, nu heen gaat, of heen wilt gaan. Verveling (dergelijk gevoel van leegte) ervaren, kan je zo een moment van reflectie bieden. Een reflectie, waarin je jezelf kan tegenkomen.
Kijk bv maar naar "Expeditie Robinson". Veel kandidaten komen zichzelf op dat verlaten eiland, na een tijdje tegen. Soms verlaat men het spel (de expeditie) hier voor. Men wilt eerst die 'opgeborrelde' zaken in zichzelf afhandelen. Waardoor men geen zin meer heeft, met het spel verder te gaan. De energie daarvoor is op.
Als je dergelijk 'schuld' gevoel ervaart. Is die gedachte dan correct of foutief, denk je ? Wat vindt je omgeving daar zelf van. Misschien vindt je omgeving dit ok. Maar een klein 'stom' stemmetje in je hoofd het niet. Dan zou ik niet luisteren naar dat stemmetje (dat schuld gevoel) en er verder met je "spirituele ontwikkeling" gaan. Het woordje 'ontwikkeling' is in zekere zin niet correct. Want er valt niet echt iets te ontwikkelen. Maar bon, dit geheel terzijde. Is een andere discussie om in verzeild te geraken...quote:
Ik ben ook wel sociaal, heb een liefdevolle omgeving waaruit ik genoeg aandacht ontvang. Maar als ik bezig ben met meditatie en zelfontplooiing heb ik het gevoel dat ik zelf niet genoeg aan mijn omgeving schenk.
Merk je dat de omgeving jou wel mist (je schuld gevoel en ervaring daarin wel correct zijn) en jij eigenlijk ook die omgeving mist (als je daarin heel eerlijk bent naar jezelf), dan zou ik stoppen met wat je bezig bent en naar die omgeving gaan. Mezelf met die omgeving zoveel als mogelijk verbinden. Gezien, dit dan is, wat je eigenlijk op dat moment 'echt' wilt.
Er zijn 'echte' en 'onechte' verlangens.
Aan jou om daarin het onderscheid te maken (voor jezelf).
Dit te leren zien.
Diepzinnig. En heel lastig dit. Betekenis aan het leven geven, is iets heel persoonlijk. Als ik sterf, zou ik mezelf graag in de spiegel recht kunnen aankijken. Waarbij ik hopelijk zo weinig mogelijk mensen onrecht heb aangedaan.quote:
Wel heeft spiritualiteit ontzettende aantrekkingskracht op mij, omdat ik weet dat ik op 1 dag alles zal verliezen, maar voor ik mijn laatste adem uitblaas wil ik wel heel graag weten wat er toe doet in dit leven. En dat wil ik niet missen.
Leuke vragen. Maar ik kan daar voor jou niet op antwoorden. Dat besef je wel, denk ikquote:
Ik ben nog erg jong, en toch leef ik alsof elke dag de laatste kan zijn. Dus vraag ik mezelf af, waar doe ik nu goed aan? Moet ik die zoektocht laten rusten tot later? Of alles nu inzetten en maar hopen dat ik niets misloop?
Dat is aan jou om uit te maken."Iets mislopen" vind ik een moeilijke. Als je je gevoel (zoveel als mogelijk) probeert te volgen en doet waar je je goed bij voelt, wat valt er dan mis te lopen ?
Besef overigens, dat het leven iets is, dat niet enkel aan ons is, om "controle" over uit te oefenen. Het leven beslist ook voor ons (maakt keuzes voor ons). Zo heel die filosofie, dat je als mens er het beste van kan maken, dat je lot (je bestemming) in eigen handen ligt, is naar mijn gevoel maar 'deels' waar. Er is ook een stuk voorbestemming.
Bijvoorbeeld het feit dat je een Nederlander (veronderstel ik) bent. En bijvoorbeeld niet een Afrikaan. Of erger nog, beeld je eens in, dat je nu in Syrië was geboren. Die 'zo gezegde' maakbaarheid van alles (het leven). Ik geloof daar niet helemaal in.
En die drang om niets te willen missen, is ook niet altijd zo gezond. Dergelijke drang kan je heel onrustig (op het neurotische af) maken. Op dat vlak zou ik zelf meer een voorbeeld nemen aan mensen die meer "lui" zijn
Mensen die saai zijn. Eigenlijk een beetje het tegenovergestelde van wat je misschien nu soms opzoekt.Then again, als "onrust" jouw leven is. Dan moet je dit gewoon doen. Een goede vriend van me speelt in een band. Hij houdt van de muziek, de toeschouwers (de ambiance, de sfeer, etc). Dat is zijn biotoop, zijn omgeving, waarbinnen hij zich goed voelt. Dat is zijn water, zijn voedsel, dat hij als plantje nodig heeft om te kunnen groeien, daarin helemaal zichzelf te zijn. Als dat je bestemming is, dan moet je die volgen, vind ik. Of je bloedt innerlijk langzaamaan dood. Is het niet ?
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 22-04-2015 15:48:24 ]
De wereld is een theater; we spelen allen de rol van onszelf.quote:
- Zoals je overkomt, zo ben je voor me hier.
- Om te "Oefenen" ? Wat zijn andere mensen hier voor je: Objecten (ipv subjecten) ? Waar je vanuit je 'narcistisch spiritueel' (?) ego allerlei spelletjes en ander 'uitlokkend' gedrag op kan oefenen. Soort actie/reactie spel ? Zo ja, geef je daarmee (aan mij als externe waarnemer) enkel meer en meer een psychopatisch persoonlijkheidsprofiel mee bloot. Je mist empathie, mededogen, inleving. Je benadert de ander teveel als een 'Het' ipv een 'Ik'.
- Wat de plank misslaan betreft, jij slaat ook van alles mis. Wat niet erg is. Dat is het leven.
Het is gebeurd, het is waargenomen, het is geregistreerd; keiharde feiten.quote:Het woordje keihard vind ik misplaatst. Waarom zouden die feiten keihard zijn ? Op het internet vindt je allerlei verhalen over Osho terug. Verhalen van sceptici, van gelovigen, van 'gewone' mensen, etc.
Wil je een bewijs (vermoeden) van zijn vergiftiging lezen, kijk dan hier of hier of hier...
Nogmaals (ik heb je dit al gezegd) ik ben niet geïnteresseerd in een "intentie" proces van die man. De figuur 'Osho' (als persoon) interesseert me niet. Wat me wel interesseert zijn de gedachten van Osho. Wat hij te vertellen had.
Maar als ik mooie dingen zeg, terwijl ik ondertussen moorden beraam, vrouwen misbruik en mensen uitbuit zodat ik dagelijks een andere Rolls Royce onder mijn kont zou hebben, dan zou je me alsnog aanbidden? Goed om te weten.
Jij houdt jezelf voor dat je het doet uit altruisme, ik geloof daar niet in. Zo erg is dat niet; de boeddha gaf ook al aan dat het niet erg is je beter te voelen van een goede daad. Sterker nog, het leidt tot positieve karma.quote:Dat is jouw definitie ervan. Een definitie die ik niet deel. Non ego zijn/handelen, betekent voor mij, dat je tijdelijk "jezelf" even opzij schuift. En dit omwille van de situatie, het 'verlangen' van de ander (waar je tegemoet aan komt), etc. Dat is een heel praktische toepassing van 'spiritualiteit', die jij duidelijk helemaal anders inkleurt en leest.
Volgens mij heb je niet door hoe snel je vervalt in het gedrag je mij van beticht. Daarbij komt nog dat je me hier demoniseert. Maar als dat je lasten verlicht, ga vooral je gang.quote:Ik zou daarin op "zijn Grays" kunnen zeggen: "Je slaat de plank volledig mis". Echter heb ik niet dergelijk 'hoogdravende' attitude. Jouw definitie, is de jouwe. Mijn definitie, is de mijne. En daarmee uit. Ieder is vrij zich met mijn definitie verbonden te voelen, dan wel met de jouwe. Of geen van beide. Of beide.
Het laat alleen maar zien dat jij en anderen die zich als heilig boontje voordoen, lang niet zo evenwichtig zijn als ze willen geloven. Elke post die je maakt in reactie op de mijne die aan een ander gericht was, laat dat zien. Geen verlichting, geen liefde, geen non-ego. Gewoon een simpele, doorsnee burger met een roze plaat voor zijn kop. Niets mis mee, maar doe je niet anders voor. En neem het mij niet kwalijk dat ik stront als stront beoordeel en niet als vlinder, in welke hogere sferen het dan ook mogen zweefkezen.quote:Daarmee geef je terug je 'slecht' karakter voor me aan. En mij (als externe waarnemer) de indruk, dat je graag speelt met de gevoelens/overtuigingen/ervaringen/ideeën van andere mensen. Je bejegent de ander daarin op een niet respectvolle manier. Maar bon, die "plaat" kennen we ondertussen al (om het terug met een Gray attitude te zeggen).
Ik ga niet liegen: ik heb andere mensen nodig. Niet om gemeen tegen te doen, wel om te spelen. Als ik twee hondjes was, dan zou ik met mezelf spelen.quote:Vreemde uitspraak. Waarmee je mij (als externe waarnemer) de indruk geeft, de Ander nodig te hebben, vanuit je "spritueel ego", om er 'gemene' spelletjes mee te kunnen spelen. Zodat je "spiritueel ego" daarin gevoed blijft. Bezig blijft. En in dit bezig blijven (zijnde die emotionele spelletjes met andere mensen spelen) ervaart jouw "spiritueel ego" ergens rust.
Iemand die homohatende, seksueel misbruikende, uitbuitende, moordberamende terroristen vereert, zal ik nooit advies van kunnen aannemen over spiritualiteit. Sorry.quote:In geval deze analyse juist is. Vraag ik me af, waarom jij dergelijke spelletjes met de mensen hier wilt spelen ? Laat dat spelen los. 'Enlighten your self'. Zoniet, kom je (naar mijn gevoel) nooit ten volle in het ZIJN terecht.
Je voelt je meer persoonlijk aangesproken dan degene ik tegen sprak, dus...quote:Spelletjes spelen is leuk, maar enkel als beide partijen het spel graag spelen. Zoniet, wordt het gemeen. Om maar niet het woord "pesten" te gebruiken. Want zo kan je het ook ergens benoemen (vind ik). Afhankelijk van hoe de "ontvanger" jouw spelletjes percipieert.
Ik voel me daarin persoonlijk niet aangesproken.
Maar ervaar dergelijk gedrag wel als storend.
Anyways, deze discussie laat me hangen tussen medelijden en allergie voor je, dus ik rond het graag af. Je bent wat mij betreft vrij om te zeggen over me wat je wil, maar ik ga verder met wat ik voorheen deed, namelijk niet met jou in gesprek gaan. Nog geen enkel topic is daar beter op geworden. Succes met je homohatende seksgoeroe!
Aan een daad van "altruisme" koppel ik niet "mezelf daar beter bij voelen". Maar dat de ander zich er beter bij voelt. Als jij het ego in die daad nog wenst te betrekken, is dat voor mij geen "non ego" meer. Daarmee mis je juist heel de betekenis. "Sla je die plank mis".quote:
Jij houdt jezelf voor dat je het doet uit altruisme, ik geloof daar niet in. Zo erg is dat niet; de boeddha gaf ook al aan dat het niet erg is je beter te voelen van een goede daad. Sterker nog, het leidt tot positieve karma.
Je oogst wat je zelf zaait Gray. Wat meer kan ik daaraan toevoegen ?quote:
Volgens mij heb je niet door hoe snel je vervalt in het gedrag je mij van beticht. Daarbij komt nog dat je me hier demoniseert.
Ik vind dat jij de TS demoniseerde, met je 'spirituele ego' spelletjes en uitspraken. Maar dat kan dan weer wel, onder het motto: "De wereld is een theater; we spelen allen de rol van onszelf" ? Dus de regels die voor anderen gelden, zijn niet op jezelf van toepassing. "practice what you preach", but not for me ? Zoiets ?
Ik ben geen "heilig boontje". "evenwichtig", waarom zou ik evenwichtig willen zijn ? Dat laat niets zien. Laat enkel zien, wat jij erin meent te zien (een wereld van verschil). Misschien is het wel verlichting, liefde, non-ego, maar kun je dat niet zien. Daar al eens bij stil gestaan. Bij die mogelijkheid ? En nee, het woord verlichting wens ik op mezelf niet toe te passen. Ik voel me niet verlicht. Of ik het ook ben, interesseert me geen reet. Jou wel ? Een simpele doorsnee burger, ja daar voel ik me prima bij. Jij niet ? Vanuit je spritueel ego ? Wil jij iets anders zijn misschien ? wil jij "meer" en "beter" zijn ? Een plaat voor mijn kop, als dat plezant is. Waarom niet. Ik doe me niet anders voor, dan ik ben. Waarom zou ik me anders voor willen doen ? Wil jij je anders voordoen misschien ? Hoe zou ik me anders voor kunnen doen, dan ik ben ? Kun je me dat eens uitleggen ? Hoe dat moet, want ik begrijp het niet. Ja, ik neem je dat wel kwalijk. Omdat jij mij en anderen daarmee niet toestaat die "stront" doorheen jouw ogen bezien te ZIJN. Je "Gray hates you" show werkt daarin zeer beklemmend. Ik vind Osho één van de meest wijze figuren die er op deze planeet geleefd hebben. En sta daarin niet alleen. Met die mening. Maar niet enkel Osho. Ook Jean Paul Sartre, Immanuel Kant, Paul Verhaeghe, Dirk De Wachter, etc. Er zijn zoveel interessante figuren die deze planeet bevolken of bevolkt hebben. En nee, sorry, jij bent niet één van hen. Krenkt dit nu je teerbare ziel ?quote:
Het laat alleen maar zien dat jij en anderen die zich als heilig boontje voordoen, lang niet zo evenwichtig zijn als ze willen geloven. Elke post die je maakt in reactie op de mijne die aan een ander gericht was, laat dat zien. Geen verlichting, geen liefde, geen non-ego. Gewoon een simpele, doorsnee burger met een roze plaat voor zijn kop. Niets mis mee, maar doe je niet anders voor. En neem het mij niet kwalijk dat ik stront als stront beoordeel en niet als vlinder, in welke hogere sferen het dan ook mogen zweefkezen.
Dank voor je eerlijkheid. Dat laatste is opnieuw een vrij narcistische gedachte: "met jezelf spelen". Vind je niet ?quote:
Ik ga niet liegen: ik heb andere mensen nodig. Niet om gemeen tegen te doen, wel om te spelen. Als ik twee hondjes was, dan zou ik met mezelf spelen.
Hoe denk je te kunnen oordelen dat je niet "gemeen" doet tegen anderen ? Zonder daarbij stil te staan bij het antwoord (de gevoelens) van die ander ? Als die ander je acties als "gemeen" ervaart (ook al waren ze niet gemeen bedoelt) dan ZIJN ze gemeen. Punt aan de lijn. Als je daar nog niet uit bent, heb je nog een hele weg te gaan, vind ik.
De mate waarin iemand niet stil staat bij anderen, is de mate waarin iemand (doorheen mijn bril bezien) psychopathische en narcistische trekjes in zijn persoonlijkheid vertoont. Lees er eens een paar boeken op na, mocht dit je interesseren. Wie jij bent, weet ik niet. Ik kan je enkel maar beoordelen op hoe je je hier gedraagt. En dat is niet netjes, vind ik.
Je uitspraken (oordelen over mij, Mystikos, etc) slaan hier kant noch wal. Waar je die oordelen (onzin) in je gedachten vandaan haalt is voor mij een raadsel. Voor jou een weten ?
Waarom sorry ? Ik verlang of vraag dit toch niet van je ? Als jij Osho (als spiritueel goeroe) uit je leven wenst te sluiten, is dat geheel voor jouw rekening. Laat dat jouw winst of verlies zijn. Jouw keuze. En jouw recht. Doorheen mijn ogen bezien is dit een verlies. Doorheen jouw ogen bezien een winst. Wie er gelijk heeft, laat ik in het midden. Dat interesseert me niet. Ik zeg je enkel: respecteer daarin ook mijn keuze: "I love Osho". Ik respecteer de jouwe. "Gray loves not (Osho)"quote:
Iemand die homohatende, seksueel misbruikende, uitbuitende, moordberamende terroristen vereert, zal ik nooit advies van kunnen aannemen over spiritualiteit. Sorry.
Ik hoop dat je de onzin die jij over Osho 'met veel bravoure' hier neerschrijft, vooral zelf blijft geloven. Dat die oordelen je afkeer voor de man zeer levendig houden. Levendig genoeg, om nooit één boek van hem onder de arm te nemen, aan te raken of uit te lezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 22-04-2015 20:02:15 ]
Ik snap de betekenis, maar geloof er niet in. Bij jou zeker niet.quote:
Aan een daad van "altruisme" koppel ik niet "mezelf daar beter bij voelen". Maar dat de ander zich er beter bij voelt. Als jij het ego in die daad nog wenst te betrekken, is dat voor mij geen "non ego" meer. Daarmee mis je juist heel de betekenis ervan. "Sla je die plank mis".
In dat geval mag ik de remmen ook losgooien?quote:Je oogst wat je zelf zaait Gray. Wat meer kan ik daaraan toevoegen ?
Denk je dat ik hier mezelf speel?quote:Ik vind dat jij de TS demoniseerde, met je 'spirituele ego' spelletjes en uitspraken. Maar dat kan dan weer wel, onder het motto: "De wereld is een theater; we spelen allen de rol van onszelf" ? Dus de regels die voor anderen gelden, zijn niet op jezelf van toepassing. "practice what you preach", but not for me ? Zoiets ?
Je non-ego stand is defect, zo te zien. En je toch al niet zo sterke vermogen goed te redeneren ook.quote:Ik ben geen "heilig boontje". "evenwichtig", waarom zou ik evenwichtig willen zijn ? Dat laat niets zien. Laat enkel zien, wat jij erin meent te zien (een wereld van verschil). Misschien is het wel verlichting, liefde, non-ego, maar kun je dat niet zien. Daar al eens bij stil gestaan. Bij die mogelijkheid ? En nee, het woord verlichting wens ik op mezelf niet toe te passen. Ik voel me niet verlicht. Of ik het ook ben, interesseert me geen reet. Jou wel ? Een simpele doorsnee burger, ja daar voel ik me prima bij. Jij niet ? Vanuit je spritueel ego ? Wil jij iets anders zijn ? wil jij "meer" en "beter" zijn ? Een plaat voor mijn kop, als dat plezant is. Waarom niet. Ik doe me niet anders voor, dan ik ben. Waarom zou ik me anders voor willen doen ? Wil jij je anders voordoen misschien ? Hoe zou ik me anders voor kunnen doen, dan ik ben ? Kun je me dat eens uitleggen ? Hoe dat moet, want ik begrijp het niet. Ja, ik neem je dat wel kwalijk. Omdat jij mij en anderen daarmee niet toestaat die "stront" doorheen jouw ogen bezien te ZIJN. Je "Gray hates you" show werkt daarin zeer beklemmend. Ik vind Osho één van de meest wijze figuren die er op deze planeet geleefd hebben. En sta daarin niet alleen. Met die mening.
Wil je niet Sartre en Kant in hetzelfde rijtje plaatsen als die charlatans? Dank.quote:Maar niet enkel Osho. Ook Jean Paul Sartre, Immanuel Kant, Paul Verhaeghe, Dirk De Wachter, etc. Er zijn zoveel interessante figuren die deze planeet bevolken of bevolkt hebben. En nee, sorry, jij bent niet één van hen. Krenkt dit nu je teerbare ziel ?
Nee.quote:Dank voor je eerlijkheid. Dat laatste is opnieuw een vrij narcistische gedachte: "met jezelf spelen". Vind je niet ?
Oh, dus zo praat jij alle gruweldaden van Osho en jezelf recht! Interessant...quote:Hoe denk je te kunnen oordelen dat je niet "gemeen" doet tegen anderen ? Zonder daarbij stil te staan bij het antwoord (de gevoelens) van die ander ? Als die ander je acties als "gemeen" ervaart (ook al waren ze niet gemeen bedoelt) dan zijn ze toch gemeen. Waarom ? Omdat ze gemeen zijn aangekomen. Dat was de eindbestemming. Waar ze vandaan kwamen en welk 'verborgen' doel ze uiteindelijk ook mogen hebben of hadden. Doet er dan niet meer toe. Die betekenis gaat en is verloren.
Je gelooft wel in zijn lege retoriek, maar niet in de feiten die over zijn leven geschreven zijn?quote:Waarom sorry ? Ik verlang of vraag dit toch niet van je ? Dat jij Osho (als spiritueel goeroe) uit je leven wenst uit te sluiten, is geheel voor jouw rekening. Laat dat jouw winst of verlies zijn. Doorheen mijn ogen bezien een verlies. Doorheen jouw ogen een winst. Ik respecteer daarin je keuze. Zou nogal stom zijn dit niet te doen. Respecteer daarin de mijne. I love Osho. Maar ik hou van vele dingen...
En die onzin die jij over hem wilt geloven, blijft ze maar geloven. Die kan je afkeer voor die man alleen maar levendig genoeg houden. Ik zou niet willen dat je ooit één boek van hem onder de arm neemt en uitleest. Doe me dat niet aan. Of ik krijg een hartaanval. Deal ?
Waarom open je niet je ogen voor alles dat hij was, in plaats van alleen hetgeen je bevalt? Dit soort Febo-spiritualiteit brengt je nergens. Waarom liegen tegen jezelf over iemand die hetzelfde zegt als duizend anderen? Waarom kiezen voor de crimineel en niet een beter mens? Die desillusie zou ik graag willen begrijpen.
Wat mij betreft mag jij geloven in de criminele seksgoeroe wat je wil; dat zegt misschien nog meer over jou dan over hem.
Oh crap, ik zou me weerhouden van deze onzinnige discussie... 
Nou, bij deze dan. Van mij mag een mod snoeien, als dat helpt het topic te verbeteren.
Nou, bij deze dan. Van mij mag een mod snoeien, als dat helpt het topic te verbeteren.
Ik wil het wel geinig om te lezen hoorquote:Op woensdag 22 april 2015 20:09 schreef Gray het volgende:
Oh crap, ik zou me weerhouden van deze onzinnige discussie...
Nou, bij deze dan. Van mij mag een mod snoeien, als dat helpt het topic te verbeteren.
Brengt het verlichting in deze harde realiteit?quote:
[..]
Ik wil het wel geinig om te lezen hoor
Dat zou ik niet zeggen, al gaat het wel ergens anders om dan de titel suggereert. Ts is gelukkig en verwart dit met verlichting. En daar zweven een paar scheetjes achteraan.quote:
Verwarring en begrip en tja wat nietquote:Op woensdag 22 april 2015 20:44 schreef Gray het volgende:
Brengt het verlichting in deze harde realiteit?
TS zou ook gewoon een dagboek kunnen kopen, JTL erkent tenminste andere posters.quote:
[..]
Dat zou ik niet zeggen, al gaat het wel ergens anders om dan de titel suggereert. Ts is gelukkig en verwart dit met verlichting. En daar zweven een paar scheetjes achteraan.
Dan zit ik op Fok goedquote:Op woensdag 22 april 2015 21:53 schreef Gray het volgende:
[..]
Schijnt ook een techniek te zijn, soort van.
