Genderdysforie #52: Een oefening in geduld

quote:

Op maandag 3 augustus 2015 22:16 schreef wonderer het volgende:

[..]

Da's niet zo heel raar. Als het te lawaaiig is op de wc, bijvoorbeeld in het vliegtuig, weet ik nooit of ik klaar ben of niet. Ik luister naar het water in de pot namelijk

Nu met een STP (staand plassen) is het makkelijker, maar ik denk dat dat van jou niet per se met de operatie te maken heeft Of ik ben gewoon raar.

Zo vreemd is het dus niet, wel een beetje een gerusstelling. Het is wel nogal een verschil met vroeger. In een biologische penis (sorry voor het woord) heb je over de hele lengte van de plasbuis een duidelijk gevoel dat er iets doorheen stroomt en wanneer dat dan stopt. Als dat er ineens niet meer is, is dat raarrrr

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2015 08:28 schreef Fixers het volgende:

[..]

Zo vreemd is het dus niet, wel een beetje een gerusstelling. Het is wel nogal een verschil met vroeger. In een biologische penis (sorry voor het woord) heb je over de hele lengte van de plasbuis een duidelijk gevoel dat er iets doorheen stroomt en wanneer dat dan stopt. Als dat er ineens niet meer is, is dat raarrrr

Mm. Kan ik me iets bij voorstellen.

Ik kan nu wel merken dat mijn blaas en urineleider een poosje niks gedaan hebben: spierpijn

De chirurg belde of hij me nog even kon zien voor hij op vakantie gaat in plaats van mijn controle-bezoek uit te laten voeren door een collega die me uberhaupt nog nooit gezien heeft. Vind ik wel netjes eigenlijk

Nu m'n timeline al enige dagen volgespamd wordt om toch vooral de TNN enquete in te vullen, stel ik hier ook maar even de vraag: Hoe veilig voel jij je in de openbare ruimte?

In mijn geval: Niet veel onveiliger dan de gemiddelde cis-vrouw.

Goede techniek voor die vragenlijst, zeer prettig invullen.

Vandaag een brief gekregen van het UVmc waarin ik een afspraak heb gemaakt voor de intake die op 8 oktober as gaat plaatsvinden. De wachttijd gaat in vanaf het moment van aanmelding en niet vanaf de intake.

Intussen doe ik wel alvast wat voorwerk zoals 1 keer per maand mijn gezicht haar laten weg laseren en zal ik uiteraard wat ik al jaren doe gewoon volledig als vrouw op de intake verschijnen en na afloop als de tijd het toelaat een bezoek brengen aan de binnenstad van Amsterdam

Wordt zeker nog vervolgt.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2015 18:05 schreef wonderer het volgende:
De chirurg belde of hij me nog even kon zien voor hij op vakantie gaat in plaats van mijn controle-bezoek uit te laten voeren door een collega die me uberhaupt nog nooit gezien heeft. Vind ik wel netjes eigenlijk

Hij was ziek, trouwens, dus nu weer gewoon over twee weken

Vorige week vrijdag het eerste diagnostische gesprek gehad bij het VUmc . Helaas nog niet zo constructief (kennismaking nr. zoveel), maar ik ben blij dat er nu eindelijk iets gebeurd. Tijd om een beknopt levensverhaal in elkaar te flansen.

Ik merk de laatste tijd trouwens dat ik wat meer energie heb om andere dingen op te pakken (zoals mijn studie), maar ik zie nog wel veel beren op de weg wat betreft het hele traject.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2015 13:24 schreef -Hakuna- het volgende:
Vandaag een brief gekregen van het UVmc waarin ik een afspraak heb gemaakt voor de intake die op 8 oktober as gaat plaatsvinden. De wachttijd gaat in vanaf het moment van aanmelding en niet vanaf de intake.

Intussen doe ik wel alvast wat voorwerk zoals 1 keer per maand mijn gezicht haar laten weg laseren en zal ik uiteraard wat ik al jaren doe gewoon volledig als vrouw op de intake verschijnen en na afloop als de tijd het toelaat een bezoek brengen aan de binnenstad van Amsterdam

Wordt zeker nog vervolgt.

Succes Hakuna ! Je bent nog wel redelijk snel aan de beurt moet ik zeggen.

Klinkt goed Azorius. En wat betreft de beren: gewoon stapje voor stapje steeds verder.

Ik moet ook weer contact opnemen met het VUMC. Mijn zorgverzekering heeft na 13 laserbehandelingen te kennen gegeven dat ze een nieuwe machtiging/oordeel van de dermatoloog willen voor ze nog gezichtsontharing vergoeden.

Zijn ze op zich nog best soepel in. Ik had toestemming voor 10 behandelingen. Nummer 11 en 12 zijn zonder commentaar vergoed. Nummer 13 onder coulance (ik heb m zelf voorgeschoten). Maar voor de rest willen ze toch een specialist erbij.

quote:

Op donderdag 27 augustus 2015 10:22 schreef Azorius het volgende:
Vorige week vrijdag het eerste diagnostische gesprek gehad bij het VUmc . Helaas nog niet zo constructief (kennismaking nr. zoveel), maar ik ben blij dat er nu eindelijk iets gebeurd.

Mja... In hoeverre kan/mag je iets constructiefs verwachten tijdens de diagnostische gesprekken
Ik bedoel: De psycholoog zit er voornamelijk met de opdracht op uit te vogelen wat voor vlees 'ie in de kuip heeft, in hoeverre genderdysforie daar onderdeel van is en daaruit een inschatting te maken hoeveel (medische) transitie daarin verschil kan maken. Eventuele constructieve extra's zijn mooi meegenomen, maar m.i. niet iets waar je op kan rekenen.

Ik ken iemand die er af en toe een ritje naar Assen (vanuit Brabant) voor over heeft om gericht aan de beren te werken. Just sayin'...

quote:

Op donderdag 27 augustus 2015 10:22 schreef Azorius het volgende:

[..]

Succes Hakuna ! Je bent nog wel redelijk snel aan de beurt moet ik zeggen.

En volgens de nieuwe wachttijden van het UV ou het diagnostiek gesprek al binnen 17 welen na aanmelding plaatsvinden. dat was in juli nog ruim 28 weken.

Intussen heb ik ook al de eerste ;laserbehandeling (geen IPL) gehad met een alexandite laser. Is best wel prijzig en pijnlijk (maar ik heb een redelijk hoge pijngrens voor prikken, naalden ed), maar dit doe ik als voorbereiding voordat ik groenplicht ga krijgen, want dan heb ik de baardverwijdering al gehad.

quote:

Op donderdag 27 augustus 2015 12:01 schreef Fixers het volgende:
Klinkt goed Azorius. En wat betreft de beren: gewoon stapje voor stapje steeds verder.

Ik moet ook weer contact opnemen met het VUMC. Mijn zorgverzekering heeft na 13 laserbehandelingen te kennen gegeven dat ze een nieuwe machtiging/oordeel van de dermatoloog willen voor ze nog gezichtsontharing vergoeden.

Zijn ze op zich nog best soepel in. Ik had toestemming voor 10 behandelingen. Nummer 11 en 12 zijn zonder commentaar vergoed. Nummer 13 onder coulance (ik heb m zelf voorgeschoten). Maar voor de rest willen ze toch een specialist erbij.

Ja, dat is best netjes! Ze hebben mij bij het VUmc verteld dat er in principe 7 behandelingen werden vergoed.

quote:

Op donderdag 27 augustus 2015 13:06 schreef kELAL het volgende:

[..]

Mja... In hoeverre kan/mag je iets constructiefs verwachten tijdens de diagnostische gesprekken
Ik bedoel: De psycholoog zit er voornamelijk met de opdracht op uit te vogelen wat voor vlees 'ie in de kuip heeft, in hoeverre genderdysforie daar onderdeel van is en daaruit een inschatting te maken hoeveel (medische) transitie daarin verschil kan maken. Eventuele constructieve extra's zijn mooi meegenomen, maar m.i. niet iets waar je op kan rekenen.

Ik ken iemand die er af en toe een ritje naar Assen (vanuit Brabant) voor over heeft om gericht aan de beren te werken. Just sayin'...

Ik zit al een tijdje bij Alwin . Hij helpt me goed, maar sommige dingen blijven een obstakel. Ik zit bijvoorbeeld enorm met mijn baardgroei/baardschaduw (ben 21). Dat is eigenlijk het enige wat me er nu van weerhoud om 'real life' te gaan; het conflicteert zo enorm met mijn gevoel en ik heb het geld niet om al te kunnen beginnen met laseren.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2015 10:57 schreef Azorius het volgende:
Ik zit bijvoorbeeld enorm met mijn baardgroei/baardschaduw (ben 21). Dat is eigenlijk het enige wat me er nu van weerhoud om 'real life' te gaan

Ai. Ja, dat was destijds voor mij ook een dealbreaker
Kan je niet wat extra lenen bij de StuFi? </proefballonnetje>

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2015 13:09 schreef kELAL het volgende:

[..]

Ai. Ja, dat was destijds voor mij ook een dealbreaker
Kan je niet wat extra lenen bij de StuFi? </proefballonnetje>

Ik leen al maximaal, en ik heb behoorlijke vertraging opgelopen door depressieve klachten/genderdysforie . Er is gelukkig een beurs beschikbaar waardoor ik een jaar extra stufi kan krijgen, maar toch... ben bang dat dat er niet in zit. Op internet zie ik dat een ontharingsbeurt toch als snel 300 euro per keer kost.

¤300?!? In deze contreien ligt het gemiddelde rond de ¤125 bij een echte huidtherapeut met een echte laser.
Mijn resultaat van een stukje rondgooglen:
Groningen: Een hoop MBO-3 prutsers met IPL en een veel te dure pivékliniek
Twente: Bij deze en deze moet je eerst naar de tarieven informeren. zucht.

Mmm... Misschien op je OV naar Utrecht nog een optie?

[ Bericht 5% gewijzigd door kELAL op 29-08-2015 14:53:51 ]

Hallo!

Zal me even voorstellen:
Ik ben IDEK en nieuw hier
Ben 23 jaar
Lees dit forum al een tijdje, vind het knap dat jullie dit al zo goed kunnen verwoorden en het erover kunnen hebben. Ik herken mijzelf best wel in sommige verhalen.
En vandaag eindelijk de stap genomen om een afspraak te maken en het met mijn arts te hebben over hoe ik mij daadwerkelijk voel, een vrouw.
Vrijdag zal het gaan gebeuren en het is best een grote stap, ik denk alleen al 2 jaar over het maken van een afspraak en heb al honderden concepten als e-mail staan.
Ben super nerveus, terwijl dit eigenlijk nog maar een begin is.

Ik hoop hier steun te kunnen vinden, vragen te kunnen stellen en mijn ei kwijt te kunnen!

Groeten!

quote:

Op dinsdag 1 september 2015 18:17 schreef IDontEvenKnow het volgende:
Hallo!

Zal me even voorstellen:
Ik ben IDEK en nieuw hier

Welkom!

quote:

Ik hoop hier steun te kunnen vinden, vragen te kunnen stellen en mijn ei kwijt te kunnen!

Volgens mij moet dat wel lukken hier! Succes vrijdag!

quote:

Op woensdag 2 september 2015 21:26 schreef Onderweg het volgende:
Transcafé 6 september 2015

Ohnoes! Dan word ik alweer 39... Help, ik word oud!

quote:

Op donderdag 3 september 2015 16:36 schreef kELAL het volgende:

[..]

Ohnoes! Dan word ik alweer 39... Help, ik word oud!

Wees blij dat je uberhaupt je verjaardag nog kunt vieren... zijn zat transmensen die dat niet meer kunnen

Overigens ben ik een dag later jarig, maar dan word ik gewoon jong

quote:

Op donderdag 3 september 2015 20:09 schreef Onderweg het volgende:
eigenWijzer kELAL

*fixed

quote:

Op donderdag 3 september 2015 21:00 schreef wonderer het volgende:
Wees blij dat je uberhaupt je verjaardag nog kunt vieren... zijn zat transmensen die dat niet meer kunnen

Daar sta ik dan ook ieder jaar even bij stil.

Joh, ik ben 54 jaar en denk ng steeds dat ik 25 ben. Alleen mijn lijf helpt me af en toe herinneren.

Weer een nieuwe erbij zie ik en wat vorderingen in trajecten.

En wonderer al de operatie achter de rug. Viel het mee of tegen?
Ik weet nog dat ik na mijn hysterectomie helemaal geen aandrang had om te plassen en dus maar elke twee uur op de wc ging zitten.

Ondertussen heb ik via Skype mijn zus verteld dat ik transgender ben omdat het goed gelegen kwam in waar we het over hadden (dat je nou nooit iets aan onze moeder kwijt kunt omdat haar nare reacties voorspelbaar zijn, als ze al geluisterd heeft) en ze vond het eigenlijk vooral zielig dat ik het nooit thuis heb verteld en geen mogelijkheden heb gehad voor transitie en hier al helemaal niet. Maar ik heb uigelegd dat ik inmiddels wel gewend ben, hiewel het af en toe wel kriebelt, maar niet in de zin dat ik in de piepzak ga zitten. Ik kan er mee omgaan.
Verder was het geen probleem. Ook geen onderwerp meer. Het verandert niets. Ze heeft een transvrouw in haar vriendenkring, dat scheelt.
Ik zei dat zij het maar ter sprake moest brengen als moeders weer zat te zeiken over het feit dat ik alleen ben en weer begint te hinten dat ik misschien wel lesbisch ben. Dan kreeg zus de eerste shit en drama.
Nou dat was een paar dagen later al zo. Op zich accepteert mijn moeder het, dat wist ik ook wel, maar ik heb gewoon geen zin in haar verontwaardiging en dramas, want ze draait alles zo dat zij zielig is en tekort gedaan.
Mijn zus kreeg dus wel "een wolk" over haar heen en ook de venijnige vraag of ik het wel goed vond dat zij het vertelde. Toevallig wel dus en het is ook helemaal geen geheim ofzo.
Ik ben blij dat het zo gegaan is want ik kan de drama kant van mijn moeder niet uistaan. Nu is het hele gegeven al gezakt voordat ze weer eens hier komt en hopelijk geen onderwerp van gesprek meer.
Het verbaasde me wel heel erg dat ze het nooit geweten heeft, maar dat is ook wel weer typisch voor haar egocentrische aard. Of misschien komt het door de niet in hokjes duwen mentaliteit die er bij ons thuis heerste, dat is dus inclusief dat niks nou echt bij het ene of andere geslacht hoorde. Komt een beetje door het tijdperk waarin we jong waren, jaren 60 en 70. Uitermate unisex.

[ Bericht 0% gewijzigd door Alentejana op 05-09-2015 18:52:30 ]

Fijn dat het uiteindelijk wel goed is gegaan, alentejana! En wat empatisch van je zus dat ze het jammer vond dat je er niet zo veel (meer) mee kan.

Operatie is wel meegevallen, ja. Heb nu een lichte blaasontsteking, dus antibiotica, maar ik weer niet of dat er iets mee te maken heeft. Over anderhalve week eindelijk controle, dus dan hoop ik dat alles goed is.

Hoe zit het eigenlijk met de groei van het hoofdhaar bij transgenders? Zijn FtM's minder vatbaar voor inhammen en een kale kruin? En is bij MfF's erfelijke kaalheid onafwendbaar?

quote:

Op woensdag 9 september 2015 18:25 schreef Quarant het volgende:
Hoe zit het eigenlijk met de groei van het hoofdhaar bij transgenders? Zijn FtM's minder vatbaar voor inhammen en een kale kruin? En is bij MfF's erfelijke kaalheid onafwendbaar?

Volgens mij is testosteron de directe veroorzaker, en valt bij het wegvallen daarvan de mate van kaalheid ook terug, in ieder geval bij MtF's.

Ikzelf had behoorlijke inhammen en een redelijk duidelijke kale plek op mijn achterhoofd. Als ik mensen nu vertel dat dat zo was geloven ze me niet . De inhammen zijn er nog (deels), maar de kale plek op het achterhoofd is verdwenen. Dus onafwendbaar is het niet. Maar resultaten verschillen uiteraard per persoon.

quote:

Op woensdag 9 september 2015 18:25 schreef Quarant het volgende:
Hoe zit het eigenlijk met de groei van het hoofdhaar bij transgenders? Zijn FtM's minder vatbaar voor inhammen en een kale kruin? En is bij MfF's erfelijke kaalheid onafwendbaar?

FtMs hebben meer kans op kaalheid, omdat het gen voor mannelijke kaalheid op de X-chromosoom ligt en daar hebben we er nu eenmaal twee van.

Zodra een MtF geen testosteron meer in haar lichaam heeft, zal het met die kaalheid verder ook wel meevallen, maar tot die tijd blijft het risico gelijk.

Over een maand staat dé operatie in de planning en ik ben benieuwd maar ook al best gespannen en nerveus aan het worden, het komt nu wel dichtbij en er gaat daarlijk echt iets veranderen. Dat zinkt nu wel langzaam in

Als het goed is wordt ik volgende week gebeld met informatie en instructies door VU maar ik zal vast nog wel wat vragen hebben.

Vroeg me af of er hier iemand het al achter de rug heeft en evt wat tips en ervaringen als voorbereiding heeft

PS: Best eng

quote:

Op woensdag 23 september 2015 14:37 schreef Vivie het volgende:
Over een maand staat dé operatie in de planning en ik ben benieuwd maar ook al best gespannen en nerveus aan het worden, het komt nu wel dichtbij en er gaat daarlijk echt iets veranderen. Dat zinkt nu wel langzaam in

Als het goed is wordt ik volgende week gebeld met informatie en instructies door VU maar ik zal vast nog wel wat vragen hebben.

Vroeg me af of er hier iemand het al achter de rug heeft en evt wat tips en ervaringen als voorbereiding heeft

PS: Best eng

Belangrijkste tip (en beste advies dat ik ooit kreeg): Blijf ademhalen!

Je krijgt als het goed is nog een pakket met informatie over de operatie en nazorg. Maar tips uit mijn ervaring:
- Neem een paar nachthemden mee (of vraag je bezoek ze tussen door te wassen, dat deed mijn mams voor me. ) Met die waterdichte matrassen wil je graag dagelijks iets schoons aan. Pyjama's met broeken zijn de eerste dagen minder practisch ivm catheter en drains.
- Een jogginbroek - een ruim zittende- voor de tweede helft van je verblijf is wel handig. Dat je wat rond kan wandelen.
- Zorg voor entertainment in de vorm van boeken/e-reader/muziek/tablet (de wifi doet het prima).
- Zorg dat je vooraf het nodige in huis hebt aan maandverband (de allergoedkoopste dikke absorberende en grote steriele gaascompressen. Die laatste kan je via je huisarts regelen, dan valt het onder je zorgverzekering. Van die absorberende (incontinentie) matten zijn ook handig, dat scheelde mij (nou ja, mams) een hoop beddengoed wassen.
- Zorg voor een flinke fles glijmiddel op waterbasis, neem er een met pompje voor het gemak en hygiene. Vermijd siliconenglijmiddel, dat glijdt geweldig, maar dat blijft het ook doen de rest van dag.
- Regel een zitring voor de eerste weken, dat je ook rechtop kunt zitten om te eten.
- Oordopjes! Vergeet geen oordopjes: zo'n ziekenhuis is rumoerig 's nachts, of je kamergenoten zijn het wel.

Dat is zo wat er het eerste te binnenschiet.

quote:

Op woensdag 23 september 2015 19:29 schreef Fixers het volgende:

[..]

Belangrijkste tip (en beste advies dat ik ooit kreeg): Blijf ademhalen!

Je krijgt als het goed is nog een pakket met informatie over de operatie en nazorg. Maar tips uit mijn ervaring:
- Neem een paar nachthemden mee (of vraag je bezoek ze tussen door te wassen, dat deed mijn mams voor me. ) Met die waterdichte matrassen wil je graag dagelijks iets schoons aan. Pyjama's met broeken zijn de eerste dagen minder practisch ivm catheter en drains.
- Een jogginbroek - een ruim zittende- voor de tweede helft van je verblijf is wel handig. Dat je wat rond kan wandelen.
- Zorg voor entertainment in de vorm van boeken/e-reader/muziek/tablet (de wifi doet het prima).
- Zorg dat je vooraf het nodige in huis hebt aan maandverband (de allergoedkoopste dikke absorberende en grote steriele gaascompressen. Die laatste kan je via je huisarts regelen, dan valt het onder je zorgverzekering. Van die absorberende (incontinentie) matten zijn ook handig, dat scheelde mij (nou ja, mams) een hoop beddengoed wassen.
- Zorg voor een flinke fles glijmiddel op waterbasis, neem er een met pompje voor het gemak en hygiene. Vermijd siliconenglijmiddel, dat glijdt geweldig, maar dat blijft het ook doen de rest van dag.
- Regel een zitring voor de eerste weken, dat je ook rechtop kunt zitten om te eten.
- Oordopjes! Vergeet geen oordopjes: zo'n ziekenhuis is rumoerig 's nachts, of je kamergenoten zijn het wel.

Dat is zo wat er het eerste te binnenschiet.

Bedankt Fixers! Ik ga het allemaal even opschrijven en wat shoppen komende week

*ademt in en uit*

quote:

Op woensdag 23 september 2015 19:55 schreef Vivie het volgende:

[..]

Bedankt Fixers! Ik ga het allemaal even opschrijven en wat shoppen komende week

*ademt in en uit*

Oh, de medische hulpmiddeltjes (grote gaascompressen, absorberende matten) zou je in principe zelfs via de doktersassistent van je huisarts kunnen regelen. Gewoon even bellen met de praktijk.

Slippers/sloffen niet vergeten. Van die dingen die je aan kunt doen zonder je handen te gebruiken (ik had wel sloffen bij me maar ik moest bukken om ze aan te trekken, dat was niet zo handig ).

Sterkte vast! Wanneer is het precies?

Dol op slippers/sloffen, must buy new ones!

Precies een maand vanaf nu

quote:

Op donderdag 24 september 2015 00:10 schreef wonderer het volgende:
Slippers/sloffen niet vergeten. Van die dingen die je aan kunt doen zonder je handen te gebruiken (ik had wel sloffen bij me maar ik moest bukken om ze aan te trekken, dat was niet zo handig ).

Sterkte vast! Wanneer is het precies?

Goeie! Toen ik naar huis mocht, heeft mijn moeder me mijn schoenen aan moeten trekken. Pas een werk later lukte me het voor het eerst weer zelf. Trots dat ik was joh, heb dat ook heel blij aan mijn moeder laten zien. "Kijk ik heb helemaal zelf mijn schoenen aan gedaan en veters gestrikt!!:D"

Op mijn blog heb ik ook het nodige geschreven over de nasleep. Als je dat leest: laat je niet teveel leiden door mijn gezeur over pijn. Ik was daar een beetje een buitenbeentje in, dat is zeker niet de standaard. Op mijn Blog begint het in maart vorig jaar.

quote:

Op donderdag 24 september 2015 06:26 schreef Fixers het volgende:

[..]

Goeie! Toen ik naar huis mocht, heeft mijn moeder me mijn schoenen aan moeten trekken. Pas een werk later lukte me het voor het eerst weer zelf. Trots dat ik was joh, heb dat ook heel blij aan mijn moeder laten zien. "Kijk ik heb helemaal zelf mijn schoenen aan gedaan en veters gestrikt!!:D"

Op mijn blog heb ik ook het nodige geschreven over de nasleep. Als je dat leest: laat je niet teveel leiden door mijn gezeur over pijn. Ik was daar een beetje een buitenbeentje in, dat is zeker niet de standaard. Op mijn Blog begint het in maart vorig jaar.

Hahaha

Ik ga nog op je blog kijken, ben benieuwd

Vorige week gesprek gehad met een psycholoog en uitgelegd wat er allemaal speelt en hoe ik mij voel. Was fijn om een keer alles te vertellen aan iemand wat ik nog nooit gedaan had, behalve dan aan de dokter die mij doorverwees. Wat de psych mij heeft laten inzien is dat ik zelf al behoorlijk zeker van mijn zaak ben, dat ik mij een vrouw voel en ook graag verdere stappen wil laten zetten. Maar dat ik mij vooral laat tegenhouden door de wereld om mij heen en hoe mensen over mij denken/zullen denken.
Nu heeft hij voorgesteld dat ik het eerst eens aan mijn ouders ga vertellen, wat ik ook graag wil doen, maar het vooral moeilijk vind. Wil dit graag face-2-face doen, maar dat trek ik echt niet op het moment. Vind dat veels te eng ;s.
Dus op het idee te komen om een brief te schrijven en het op die manier te vertellen.
Hebben mensen ervaringen met deze manier van vertellen aan je ouders? Hoe begin je daaraan? Ik zat zelf te denken om maar gelijk met de deur in huis te vallen en daarna uit te leggen hoe ik me precies voel en gevoeld heb al die jaren.
Mijn ouders zijn wel heel erg open, dus ik denk dat ze wel vrij acceptabel zullen zijn. En het enigzins ook wel verwachten want ik heb al een best arsenaal aan kleding
Ik weet niet precies waarom maar vind het doodeng :/

Als je aangemeld word bij het VU, hoe gaat het dan allemaal in zijn werk verder?
Ik weet dat je een aantal gesprekken krijgt. Dan kijken ze of je wel op de juiste plek bent toch? Maar wat daarna? En wat kan ik van zo'n gesprek verwachten?

Dit is hem geworden:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Toelichting op

quote:

Jullie weten vast al wel een beetje wat dat inhoud i.v.m. kwak

Kwak is onze haan en hij heeft nogal wat vrouwelijke trekjes. Zo stuurt hij nog weleens de kippen van de eieren af, zodat hij er zelf op kan gaan liggen

Vond het moeilijk dit te schrijven en heb het ook wel een stuk of 20keer opnieuw gedaan.
Heb het redelijk beknopt gehouden en precies verteld wat ik wilde vertellen en dat is dat hun weten hoe ik mij voel en dat ik verdere stappen wil ondernemen.
Volgende week ga ik het aan mijn ouders geven en ben benieuwd hoe ze reageren.

Bedankt voor het lezen en laat alsjeblieft weten wat je ervan vind

quote:

Op maandag 28 september 2015 19:39 schreef Poesopstokje het volgende:
Je grammatica en zins opbouw is verschrikkelijk, maar als je mijn kind was geweest was ik enorm trots op je geweest

Dankjewel!

Tja.. nederlands is nooit mijn beste vak geweest :/
Ik dacht dat ik qua grammatica toch nog wel redelijk uit de voeten kon

quote:

Op dinsdag 29 september 2015 16:39 schreef IDontEvenKnow het volgende:
Tja.. nederlands is nooit mijn beste vak geweest :/
Ik dacht dat ik qua grammatica toch nog wel redelijk uit de voeten kon

Het is volgens mij een prima brief. Inderdaad wel wat grammatica en stijlfouten maar goed leesbaar.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hoi.
Ik had een vrij lang verhaal getypt maar was er niet tevreden over.
Het is ook een beetje lastig uit te leggen of zo. Het punt is: ik voel me androgyn. Geen man, geen vrouw en heb heel veel moeite met mijn lichaam, voornamelijk mijn borsten. Het voelt alsof ze er niet horen, alsof ze niet van mij zijn.
Zijn er hier meer mensen die daar last van hebben?

Ik was een paar jaar geleden al aan het rondkijken voor binders, maar durfde het toch nooit te kopen. Ik heb ontzettende pech want heb grote borsten. En ben bang dat een binder niet genoeg gaat helpen. Iemand die hier ervaring mee heeft? Nu wil ik er toch een kopen.

[ Bericht 38% gewijzigd door kuolema op 30-09-2015 13:35:25 ]

Een binder gaat niet goed genoeg helpen. Maar het is wel beter dan niks.

@IDontEvenKnow Ik was al out naar wat kenissen en vrienden en hoe vaker je het verteld hoe minder beladen het wordt. Ik vertel het gewoon als er een aanleiding toe is. Als het over relaties gaat ofzo. Dan is het niet zo beladen.
Als je komt met "ik moet wat vertellen" schrikken mensen zich te pletter op niks af, want feitelijk ben je gewoon wie je bent en moet gender niet echt uitmaken.

Maar mijn ouders heb ik het ook niet verteld. Mijn vader begrijpt het denk ik sowieso niet, en mijn moeder is een vreselijke dramequeen die het dan zo weet te draaien dat zij zielig is en me schuldgevoel probeert op te dringen.
En daarom heb ik onlangs het eerst een zus verteld waar ik veel en goed contact mee heb, en gezegd dat ze het wel door kon vertellen als mijn moeder weer eens zou hinten dat ik lesbisch ben. Ze denkt dat alle single vrouwen die niet achter de mannen aan zitten lesbisch zijn en spreekt dat ook met enige regelmaat uit.
Zo kreeg in elk geval mijn zus de lading. Mijn moeder heeft het er verder niet over gehad met mij.

Ik ben 54, mijn ouders 91 (vader in november 92)....
Wacht nooit zo lang, zou ik zeggen tegen iedereen die er mee zit.
Het zijn je ouders en als je ergens mee zit, zelfs al weet je het zelf nog niet zeker, zou je daarover moeten kunnen praten, en als het zo vanuit een "het zou kunnen dat" komt, groeien ze er ook in mee, kunnen ze er aan wennen.
Zelfs als het niet goed verloopt is er altijd wel iemand die je op kan vangen en kun je je leven in elk geval verder leven zoals je wilt en niet zoals het maar moet, zoals bij mij het geval was en is.
Ik kon en kan er toevallig mee omgaan, maar er zijn genoeg mensen die zwaar in de knoop komen omdat ze zich niet kunenn uiten zoals ze willen omdat ze niet kunnen zijn wie ze echt zijn.
En alleen omdat je angst hebt om het te vertellen, terwijl de reacties over het algemeen niet eens zo heftig of negatief zijn.

Mijn zus zei over het outen in het algemeen:"Degene die er het meest mee zit en zichzelf daarmee onnodig straft, is de trangender persoon zelf. Het moet je niet kunnen schelen wat een ander vindt. Het is jouw leven, jij moet dat invullen."

Het klopt idd dat het makkelijker gaat om erover te praten. In het begin kon ik het niet eens uit mijn keel krijgen, en dat was dan 'pratend' in mijn hoofd. De allereerste keer dat ik er hardop, in real life, over sprak was met de dokter. Koste behoorlijk wat moeite om te zeggen hoe ik me voelde en wat er aan de hand was. Toen ik een afspraak had bij de psycholoog en hij vroeg wat er gaande was, ging het al stukken makkelijker. Om het erover te hebben op mijn werk..... dat zie ik nog niet echt zitten. Eerst maar eens de reactie van mijn ouders zien.

Vind het rot voor je om te horen dat je het je ouders niet (kan) vertellen. Of in ieder geval het erover kan hebben. Gelukkig heb je een lieve zus waarbij je het wel kwijt kan. Hopelijk kan je snel een gesprek met je moeder hebben hierover.

Nou, ik vind het eerlijk gezegd beter dat het niet besproken wordt met mijn moeder. Het is op zich wel bespreekbaar, ze heeft verder geen problemen met transgender personen op zich. Dus het is ook weer niet zo dat er een elephant in the room is, om het maar zo te zeggen. Maar ik heb gewoon geen zin in drama. Het is gewoon een sekreet. Daar zit ik ook nog eens maanden van het jaar mee opgezadeld omdat ze "zo lekker bij kan komen in Portugal".

Wat je werk betreft, dat komt vanzelf wel een keer als je in transitie gaat, denk ik zo? Hoe hebben anderen dat gedaan?

Ik werkte niet tijdens mijn transitie dus daar heb ik geen ervaring mee. Ik zou alleen wel wachten tot er echt iets gaat gebeuren met uit de kast komen. Het is makkelijker als mensen echt iets zien gebeuren in plaats van alleen een mededeling. Dan vergeten ze het, nemen ze je niet serieus etc.

Ik heb het destijds verteld na enkele gesprekken bij de psycholoog. Ging eigenlijk verbazingwekkend makkelijk, ze waren eigenlijk alleen maar blij dat ze me niet kwijt zouden raken (wat natuurlijk vaak het geval is bij een 'ik moet iets vertellen'-gesprek ).

En enkele weken later een 'oefenochtend' gedaan op een dag dat ik 's middags een afspraak bij de psych had. Ze waren uiteraard vergeten dat ik die dag als vrouw naar kantoor zou komen, maar het ging bij mij toen helemaal prima. Zelfs zo goed dat ik daarna nooit meer als man naar m'n werk ben geweest .

Tjaa het hele werk verhaal is nogal lastig.
Ik denk dat ik het best wel zou durven vertellen als ik wat verder ben en er wat meer duidelijkheid is.
Denk ook niet dat het een heel groot verschil is voor mij persoonlijk om als vrouw naar het werk te komen.
Ik werk namelijk bij defensie en het tenue voor mannen en vrouwen is eigenlijk hetzelfde, behalve je nette tenue. Dus eigenlijk alleen mijn gezicht zou echt opvallen.

De brief afgelopen maandag bij mijn ouders achter gelaten.
Was de hele dag nerveus en misselijk en zenuwachtig.. totdat ik op mijn kamertje zat en ik een berichtje kreeg van mijn moeder:
'Ten 1e houden we ook zielsveel van jou! Wij wisten het allebei al diep in ons hart.. ik eerder dan papa, maar je zit al een tijdje niet goed in je vel. We begrijpen dat dit moeilijk is om er over te praten terwijl je in je hart weet dat wij voor jullie open staan. Verstandig van je dat je info hebt ingewonnen. We praten er dit weekend wel over en ik wil best met je mee naar het VU als je afspraken hebt. Denk niet aan andere mensen, jijzelf bent het belangrijkste. Een hele dikke kus en maak je geen zorgen, het komt allemaal wel goed! p.s.: Ik kijk al tijden naar tlc die een programma hebben over transgenders. We houden van je xxxxxxxxxxxx'

Het 1e gevoel was opluchting en als snel gevolgd door verdriet.
Ik kon het verdriet in het begin niet goed plaatsen, maar ik denk dat het alle druk en stress van afgelopen tijd zijn geweest. Dat ik het EINDELIJK verteld heb. En dat ik mij schuldig voel ten opzichte van mijzelf.. was ik er maar eerder mee gekomen.

Gelijk gebeld en bedankt voor deze geweldige reactie en dat ik ook van hun hou!
Verder het er weinig over gehad, dat komt vrijdag wel!

Hoe zijn de MtF's om gegaan met hun stem? Ik heb een redelijk aanwezige stem en wil al graag gaan beginnen mijn vrouwelijke stem te vinden.

quote:

Op woensdag 7 oktober 2015 15:45 schreef IDontEvenKnow het volgende:
Tjaa het hele werk verhaal is nogal lastig.
Ik denk dat ik het best wel zou durven vertellen als ik wat verder ben en er wat meer duidelijkheid is.
Denk ook niet dat het een heel groot verschil is voor mij persoonlijk om als vrouw naar het werk te komen.
Ik werk namelijk bij defensie en het tenue voor mannen en vrouwen is eigenlijk hetzelfde, behalve je nette tenue. Dus eigenlijk alleen mijn gezicht zou echt opvallen.

De brief afgelopen maandag bij mijn ouders achter gelaten.
Was de hele dag nerveus en misselijk en zenuwachtig.. totdat ik op mijn kamertje zat en ik een berichtje kreeg van mijn moeder:
'Ten 1e houden we ook zielsveel van jou! Wij wisten het allebei al diep in ons hart.. ik eerder dan papa, maar je zit al een tijdje niet goed in je vel. We begrijpen dat dit moeilijk is om er over te praten terwijl je in je hart weet dat wij voor jullie open staan. Verstandig van je dat je info hebt ingewonnen. We praten er dit weekend wel over en ik wil best met je mee naar het VU als je afspraken hebt. Denk niet aan andere mensen, jijzelf bent het belangrijkste. Een hele dikke kus en maak je geen zorgen, het komt allemaal wel goed! p.s.: Ik kijk al tijden naar tlc die een programma hebben over transgenders. We houden van je xxxxxxxxxxxx'

Het 1e gevoel was opluchting en als snel gevolgd door verdriet.
Ik kon het verdriet in het begin niet goed plaatsen, maar ik denk dat het alle druk en stress van afgelopen tijd zijn geweest. Dat ik het EINDELIJK verteld heb. En dat ik mij schuldig voel ten opzichte van mijzelf.. was ik er maar eerder mee gekomen.

Gelijk gebeld en bedankt voor deze geweldige reactie en dat ik ook van hun hou!
Verder het er weinig over gehad, dat komt vrijdag wel!

Hoe zijn de MtF's om gegaan met hun stem? Ik heb een redelijk aanwezige stem en wil al graag gaan beginnen mijn vrouwelijke stem te vinden.

Voor de stem is een logopediste die ervaring heeft met transvrouwen wel belangrijk. Iemand waar je elke week of elke 2 weken een sessie hebt met oefeningen, huiswerk meekrijgt en je om de paar maanden een evaluatie testje doet

Zelf had ik al een vrij neutrale stem en pakte ik het makkelijk op dus ik heb er korter over gedaan
omdat ik meer alleen de puntjes op de i nog moet zetten. Van December 2014 tot afgelopen Juli, en er zat op een gegeven moment 4 weken tussen. Dus als je van jezelf al een wat meer mannelijkere stem heb zul je harder en langer er aan moeten werken denk ik. Het is niet bepaald leuk en makkelijk maar je kunt er wel wat aan veranderen

Ik ben zelf via de KNO van de VU doorverwezen naar de logopediste die ik op het oog had

quote:

Op woensdag 30 september 2015 22:40 schreef wonderer het volgende:
Een binder gaat niet goed genoeg helpen. Maar het is wel beter dan niks.

Ik heb er zojuist een besteld bij Underworks