Al sinds mijn kindertijd weet ik het zeker: ik wil moeder worden.
Mijn vriend en ik hebben afgelopen september de sleutel gekregen van een ontzettend gaaf huis, waar plek genoeg is voor kinderen, huisdieren, een leuke tuin erbij...
Helaas ging het tussen hem en mij finaal mis na drie jaar en woon ik sinds een kleine maand weer bij mijn ouders. Ik word er ook niet jonger op en zie langzaam maar zeker mijn droom door mijn vingers glippen.
En nu heeft mijn broer aangekondigd dat hij vader wordt. En ja, ik gun het hem ontzettend en mijn nichtje of neefje wordt schandalig verwend door tante Muck en ik hou onvoorwaardelijk van hem of haar, maar wat ben ik tegelijkertijd fucking verdrietig zeg.
Neefje of nichtje komt in de wieg waar ik zelf ooit in heb gelegen en die ik ook graag op mijn kinderkamer wilde zetten met mijn kinderen erin.
Schoonzus zeikt en zeurt over elk pijntje, kwaaltje en dingetje en dat maakt me gruwelijk jaloers.
En dat maakt dan ook weer dat ik me een pokkewijf voel.