F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
DIe zocht ik! Kon het al niet geloven dat er zo weinig artikelen over te vinden waren. Thanks!quote:Op maandag 23 februari 2015 22:49 schreef GrumpyFish het volgende:
[..]
Klinkt meer als confirmation bias imo.
Op donderdag 12 augustus 2014 19:17 schreef yvonne het volgende:
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
Je kan het ook zo zien...
Een mens is op zoek naar negentropie (evenwicht, balans). Wanneer er entropie (onevenwicht, disbalans) optreedt, kan er een probleem ontstaan. Men wil deze entropie weg.
Wat doe je dan ? (in functie van de cognitieve dissonantie theorie van de socioloog Leon Festinger)
a) Je past de feiten aan (je handelt, waardoor het niet passende in je omgeving, zich hopelijk schikt naar je idee, je wens, je cognities zeg maar). Je verandert dus je omgeving (of althans probeert dit)
b) Je past je denken (dus idee, wens, cognities) aan. De omgeving blijft onveranderd. Enkel jij verandert.
Dit proces (bezien vanuit een systeem benadering) zorgt voor een voortdurende Ying - Yang beweging in ons leven. We slingeren daarin van de ene balans (bv onrust) terug naar de andere (bv rust). Ego vs Non-Ego. Jezelf veranderen vs je omgeving veranderen. Het is een mes dat langs twee kanten snijdt. En langs die twee kanten ook blijft snijden.
Naar mijn gevoel hoort "cognitieve dissonantie" gewoon bij het leven. Iedereen doet het.
Paar simpele voorbeelden. Als je geen kinderen hebt (daar niet voor gekozen hebt) zul je ook die argumenatie daarover verder aanhouden. Kinderen zijn toch maar zorgen, verzorging, last, kosten geld, kosten me mijn vijheid, etc..
Kies je wel voor kinderen (of je kreeg er toevallig eentje, ongewild zwanger, vanuit je christelijk geloof kun je niet kiezen voor abortus), dan zul je aan die andere argumentatie vasthouden. Kinderen voor mijn oude dag, kinderen als verrijking in je leven, kinderen die je knuffelen, als die liefde geven. Ze zien opgroeien is zo mooi, etc...
Wat er ook van aan mag zijn (of je nu in de positie zat iets bewust te kunnen kiezen of niet. Het meer onderging), die cognitieve dissonantie (als proces) zal blijven spelen. Zodat je terug je balans (evenwicht, negentropie) in je leven (hopelijk) terugvindt.
In zekere zin is het leven één illusie. Ieder mens heeft zijn waarheid, zijn cognities, zijn emoties, zijn overtuigingen. Zelfs als iets wetenschappelijk bv niet waar zou zijn (je aanvaardt deze cognitie), wat doet dat er toe, als het voor het subject (valselijk) als waar aanvoelt en daardoor voor hem of haar ook effectief zijn of haar waarheid wordt.
"Maybe something is not real, but it feels real. So you act, as if it was real.. Isn't it then not real for you" ?
Zie bv verliefdheid. Verliefdheid is een ziekte. En ook ergens een vorm van cognitieve dissonantie. Maar dan dieper op psychologisch niveau (bv psycho analytisch, zie Jung, individuatie theorie).
Ik wil maar zeggen. Wat maakt het allemaal uit.
Die theorie. Dergelijke "wetenschap".
Een mens is op zoek naar negentropie (evenwicht, balans). Wanneer er entropie (onevenwicht, disbalans) optreedt, kan er een probleem ontstaan. Men wil deze entropie weg.
Wat doe je dan ? (in functie van de cognitieve dissonantie theorie van de socioloog Leon Festinger)
a) Je past de feiten aan (je handelt, waardoor het niet passende in je omgeving, zich hopelijk schikt naar je idee, je wens, je cognities zeg maar). Je verandert dus je omgeving (of althans probeert dit)
b) Je past je denken (dus idee, wens, cognities) aan. De omgeving blijft onveranderd. Enkel jij verandert.
Dit proces (bezien vanuit een systeem benadering) zorgt voor een voortdurende Ying - Yang beweging in ons leven. We slingeren daarin van de ene balans (bv onrust) terug naar de andere (bv rust). Ego vs Non-Ego. Jezelf veranderen vs je omgeving veranderen. Het is een mes dat langs twee kanten snijdt. En langs die twee kanten ook blijft snijden.
Naar mijn gevoel hoort "cognitieve dissonantie" gewoon bij het leven. Iedereen doet het.
Paar simpele voorbeelden. Als je geen kinderen hebt (daar niet voor gekozen hebt) zul je ook die argumenatie daarover verder aanhouden. Kinderen zijn toch maar zorgen, verzorging, last, kosten geld, kosten me mijn vijheid, etc..
Kies je wel voor kinderen (of je kreeg er toevallig eentje, ongewild zwanger, vanuit je christelijk geloof kun je niet kiezen voor abortus), dan zul je aan die andere argumentatie vasthouden. Kinderen voor mijn oude dag, kinderen als verrijking in je leven, kinderen die je knuffelen, als die liefde geven. Ze zien opgroeien is zo mooi, etc...
Wat er ook van aan mag zijn (of je nu in de positie zat iets bewust te kunnen kiezen of niet. Het meer onderging), die cognitieve dissonantie (als proces) zal blijven spelen. Zodat je terug je balans (evenwicht, negentropie) in je leven (hopelijk) terugvindt.
In zekere zin is het leven één illusie. Ieder mens heeft zijn waarheid, zijn cognities, zijn emoties, zijn overtuigingen. Zelfs als iets wetenschappelijk bv niet waar zou zijn (je aanvaardt deze cognitie), wat doet dat er toe, als het voor het subject (valselijk) als waar aanvoelt en daardoor voor hem of haar ook effectief zijn of haar waarheid wordt.
"Maybe something is not real, but it feels real. So you act, as if it was real.. Isn't it then not real for you" ?
Zie bv verliefdheid. Verliefdheid is een ziekte. En ook ergens een vorm van cognitieve dissonantie. Maar dan dieper op psychologisch niveau (bv psycho analytisch, zie Jung, individuatie theorie).
Ik wil maar zeggen. Wat maakt het allemaal uit.
Die theorie. Dergelijke "wetenschap".
En? Hoe staat het ermee?quote:
[..]
DIe zocht ik! Kon het al niet geloven dat er zo weinig artikelen over te vinden waren. Thanks!
It ain't what you don't know that gets you into trouble. It's what you know for sure that just ain't so - Mark Twain
Thanks voor je post, super uitgebreid! Zie hem eigenlijk nu pas maar kan het nog wel gebruiken voor de opdracht (moet er nog aan werken tot en met eind van het jaar), het geeft me in ieder geval een goed inzicht in de theorie.quote:
Je kan het ook zo zien...
Een mens is op zoek naar negentropie (evenwicht, balans). Wanneer er entropie (onevenwicht, disbalans) optreedt, kan er een probleem ontstaan. Men wil deze entropie weg.
Wat doe je dan ? (in functie van de cognitieve dissonantie theorie van de socioloog Leon Festinger)
a) Je past de feiten aan (je handelt, waardoor het niet passende in je omgeving, zich hopelijk schikt naar je idee, je wens, je cognities zeg maar). Je verandert dus je omgeving (of althans probeert dit)
b) Je past je denken (dus idee, wens, cognities) aan. De omgeving blijft onveranderd. Enkel jij verandert.
Dit proces (bezien vanuit een systeem benadering) zorgt voor een voortdurende Ying - Yang beweging in ons leven. We slingeren daarin van de ene balans (bv onrust) terug naar de andere (bv rust). Ego vs Non-Ego. Jezelf veranderen vs je omgeving veranderen. Het is een mes dat langs twee kanten snijdt. En langs die twee kanten ook blijft snijden.
Naar mijn gevoel hoort "cognitieve dissonantie" gewoon bij het leven. Iedereen doet het.
Paar simpele voorbeelden. Als je geen kinderen hebt (daar niet voor gekozen hebt) zul je ook die argumenatie daarover verder aanhouden. Kinderen zijn toch maar zorgen, verzorging, last, kosten geld, kosten me mijn vijheid, etc..
Kies je wel voor kinderen (of je kreeg er toevallig eentje, ongewild zwanger, vanuit je christelijk geloof kun je niet kiezen voor abortus), dan zul je aan die andere argumentatie vasthouden. Kinderen voor mijn oude dag, kinderen als verrijking in je leven, kinderen die je knuffelen, als die liefde geven. Ze zien opgroeien is zo mooi, etc...
Wat er ook van aan mag zijn (of je nu in de positie zat iets bewust te kunnen kiezen of niet. Het meer onderging), die cognitieve dissonantie (als proces) zal blijven spelen. Zodat je terug je balans (evenwicht, negentropie) in je leven (hopelijk) terugvindt.
In zekere zin is het leven één illusie. Ieder mens heeft zijn waarheid, zijn cognities, zijn emoties, zijn overtuigingen. Zelfs als iets wetenschappelijk bv niet waar zou zijn (je aanvaardt deze cognitie), wat doet dat er toe, als het voor het subject (valselijk) als waar aanvoelt en daardoor voor hem of haar ook effectief zijn of haar waarheid wordt.
"Maybe something is not real, but it feels real. So you act, as if it was real.. Isn't it then not real for you" ?
Zie bv verliefdheid. Verliefdheid is een ziekte. En ook ergens een vorm van cognitieve dissonantie. Maar dan dieper op psychologisch niveau (bv psycho analytisch, zie Jung, individuatie theorie).
Ik wil maar zeggen. Wat maakt het allemaal uit.
Die theorie. Dergelijke "wetenschap".
Op donderdag 12 augustus 2014 19:17 schreef yvonne het volgende:
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
Gaat lekker, tijdje niet aan gewerkt maar binnenkort moeten we weer een gedeelte ervan afhebben. Heb wel in de tussentijd veel erover gelezen en mee gewerkt en het valt me op dat deze mindfuck heel vaak voorkomt wanneer we keuzes maken in het leven. Thanks for askingquote:
Op donderdag 12 augustus 2014 19:17 schreef yvonne het volgende:
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
peterkailey is de baas en jullie moeten allemaal buigen voor zijn grootheid.
Klopt.quote:
Het valt me op dat deze mindfuck heel vaak voorkomt wanneer we keuzes maken in het leven.
Ik ben zelf een fervente aanhanger van deze theorie. Het is één van de weinige theorieën die goed een "voeling" weten te behouden in en met de praktijk.
De theorie geeft eveneens ook mooi aan dat wij mensen op zoek zijn naar een bepaald "evenwicht" in dit leven. Dergelijk evenwicht is niet altijd gemakkelijk te vinden (er spelen hierbij veel variabelen, alsook meerdere oplossingen, kortom veel keuze mogelijkheden). Maar dat "evenwicht" vinden drijft ons. Ook vanuit ons "neurologisch systeem" (bv onze reactie op prikkels, stimuli uit de omgeving, etc).
|
|
