Gezellig naar Rome #4

quote:

Feyenoord roept op tot 'Sevilla-sfeer'

Iedereen die er bij is geweest, zal het nooit meer vergeten: de unieke sfeer in De Kuip tijdens de wedstrijd tegen Sevilla, waarmee het Legioen er aan bij droeg dat Feyenoord de houder van de Europa League versloeg. En daarmee voor het eerst in tien jaar weer verzekerd was van overwintering in een Europees toernooi. Deze bijna onbeschrijfelijke en unieke Feyenoord-sfeer in De Kuip is waarop het team en de club ook voor komende donderdagavond hopen, zodat hiermee de basis kan worden gelegd voor het behalen van de laatste 16 in de Europa League.

Feyenoord roept alle supporters op donderdagavond als de ploeg aantreedt voor de return tegen AS Roma hun steentje bij te dragen aan weer een geweldige voetbalavond en drukt iedereen op het hart zich vooral alleen positief te laten gelden.

Dit terwijl de club zich ook realiseert dat er onder een deel van de achterban flinke frustratie is over de organisatie en het optreden van de lokale autoriteiten vorige week bij de uitwedstrijd in Rome. Met name in het park, waarvandaan de Feyenoord-supporters met bussen naar het stadion werden vervoerd, kregen ook supporters die zich voorbeeldig gedroegen helaas te maken met soms buitensporig hardhandig optredende agenten, die kennelijk gefrustreerd waren over het wangedrag van raddraaiers.

Dit wetende roept Feyenoord een ieder op ondanks breed levende boosheid hierover zich aanstaande donderdag voorbeeldig te gedragen, zodat de reputatie van de club en Rotterdam na vorige week niet nog meer schade oploopt. Onthoud je daarom van elke vorm van wangedrag, kwetsbare spreekkoren en zaken als het afsteken van fakkels en/of vuurwerk.

Om het zekere voor het onzekere te nemen heeft Feyenoord extra veiligheidsmaatregelen genomen. Zo zijn extra bufferzones ingericht en zal extra personeel aanwezig zijn om supporters van beide clubs van elkaar gescheiden te houden. Ook zal het stadion niet de gebruikelijke 1,5 uur maar al 2 uur voor aanvang van de wedstrijd open gaan. Dit om zo een nog geleidelijker instroom van de ruim 40.000 supporters mogelijk te maken.

Verder zal de Feyenoord Fanshop op Rotterdam CS donderdag de hele dag gesloten blijven, aangezien niet valt uit te sluiten dat AS Roma-supporters buiten het georganiseerde, rechtstreekse vervoer naar de Kuip op eigen houtje via het Centraal Station naar Rotterdam zullen reizen.

quote:

Afgelopen donderdag was ik net als 6.000 andere Feyenoordsupporters in de binnenstad van Rome te vinden. De afgelopen 20 jaar ben ik seizoenkaarthouder van Feyenoord. De laatste jaren bezoek ik naast alle thuis- en uitwedstrijden ook alle Europese wedstrijden. Wij waren met 10 volwassenen en 2 kinderen.

Op de wedstrijddag liepen wij richting de Spaanse Trappen. Het was gezellig. We waren nog maar net op het plein of de sfeer sloeg compleet om. Mijn familie maakte zich met de kinderen uit de voeten. De ME besloot om in te grijpen en wij maakten aanstalten om de hoek van het plein te bereiken van waaruit je naar de bussen ging. Echter voordat wij daar waren aangekomen was de ME begonnen met een charge die zijn weerga niet kent. Niemand werd gespaard, iedereen die maar in het raakveld van een knuppel was die kreeg hem. Ik was bijna in de hoek toen ik vol op mijn gezicht werd geslagen met een knuppel, en toen nog een keer, weer vol op mijn hoofd. Ik voelde het bloed stromen en ik ging neer. Vervolgens ging het snel en werd ik weggesleept. Ik lag daar, niks gedaan maar hevig bloedend op straat in Rome. Alles schiet door je heen maar eigenlijk wist ik niet goed wat er nou zojuist was gebeurd. Ik was compleet van de kaart.

Ik word geboeid en even later word ik in een politie bus gezet. Ik word eerst in het ziekenhuis behandeld aan mijn verwonding aan mijn hoofd waarna ik vervolgens naar het politiebureau word gebracht. Op het politiebureau worden de spullen in fouillering gedaan en vingerafdrukken genomen. Vervolgens en nog steeds niet van de schrik bekomen word ik met 2 andere Feyenoorders in een 2 persoonscel geplaatst. Hier hebben wij de nacht door moeten brengen. Tot dan hebben wij geen bekertje water aangeboden gekregen en toiletpapier was ook een overbodige luxe schijnbaar.

De volgende dag worden wij in een busje gepropt en met een grote polite-escorte vervoerd naar de gevangenis in de buurt van Vaticaanstad. Hier werden wij eerst onderworpen aan een medisch onderzoek. Ik ben maagpatiënt maar daar hadden ze geen boodschap aan. Ze zeiden dat de operatielittekens messteken waren en dat dat is gekomen omdat ik hooligan ben. De pijn in mijn arm die ik aangeef doen ze af als niks.

Ik word op een kamer geplaatst bij een Rastaman. De wc beschikt wederom niet over wcpapier. De uitleg is schrikbarend. Veeg je kont maar af met je handen en was je handen maar. Uiteindelijk krijg ik vrijdagavond pas voor het eerst te eten. 2 droge boterhammen en pasta in een hondenbrokkenbak, meer dan een dag nadat ik ben opgepakt. Water in de cel dronken we uit een zwaar verkalkte kraan. Omdat ik maagpatiënt ben kan ik hier niet tegen en ik kreeg diarree, ook dat nog…..

Tijdens het luchten, max 20 minuten, kan ik contact leggen met een van de andere opgepakten maar meer dan dat wordt het ook niet. Ik mocht verder niet van de cel af. Met regelmaat gaat de Rastaman wel van cel af en meerdere malen zijn toen cipiers bij mij op de cel gekomen om mij met de platte hand de waarheid te zeggen….telkens als mijn kamergenoot weg was.

Ik vraag me echt af waar ik dit aan verdiend heb. Is dit Europa. Gaan wij zo met elkaar om? Kom ik hier ooit uit? Maar ook vraag ik me af hoe het met mijn familie buiten gaat en mijn zoon….wat miste ik hem.
Mijn advocaat heb ik al die tijd nog niet gezien. Een verklaring af mogen geven van mijn kant is dan ook nog niet gebeurd. Tot dan is mij enkel verteld waarom ik hier zit. Ik zou met flessen hebben gegooid en met een ijzeren pijp hebben staan zwaaien. Ik heb dit niet gedaan! De politie heeft hier geen boodschap aan en zij zijn heilig overtuigd van mijn schuld.

Zondagochtend. Ik leef in een hel. Al de tijd heb ik nog steeds niet kunnen douchen, tanden poetsen en ik draag nog steeds dezelfde kleren van afgelopen donderdag. Ik weet niks en ik vraag me echt af wanneer ik hieruit kom. Wie helpt mij? Dan worden wij allen, de Feyenoorders, van cel gehaald, een slecht toneelstuk speelt zich af. Voor het eerst zie ik mijn advocaat en er is een tolk aanwezig. Ik hoor nogmaals wat ik zogenaamd gedaan zou hebben maar ik mag niks zeggen. Deze hele schijnvertoning is enkel om te bepalen of we worden vrijgelaten, een proces moet namelijk nog volgen. Naar huis speelt er door mijn hoofd….. Het duurt echter nog een hele tijd voor we daadwerkelijk naar buiten mogen. Justitie doet het rustig aan en op een gegeven moment proberen ze ons zelfs tegen te werken door nog trager te werken. Wat blijkt, mijn moeder en haar vriend staan buiten. Zij zijn achtergebleven in Italië en hebben in overleg met de advocaat al de tickets voor diezelfde avond geregeld. De advocaat gebruikt deze tickets als bewijs dat ik daadwerkelijk het land gelijk zal verlaten. Door deze handeling komt het toch allemaal weer in een stroomversnelling. Alle 6 die tegelijkertijd zijn opgepakt krijgen te horen dat wij Italië per direct moeten verlaten, dat wij de komende 2 jaar Italië niet in mogen en dat we allen een 2 jarig stadionverbod hebben voor Italië.

Tegen 3 uur worden wij vrijgelaten. Buiten staan zeer geëmotioneerd mijn moeder en haar vriend te wachten. De vriend van mijn moeder laat iedereen het thuisfront bellen en we spreken af zo spoedig mogelijk naar het vliegveld te gaan om te kijken of de overige 5 ook mee kunnen naar Nederland.

Gelukkig kunnen ook zij mee en landen wij zondagavond om 20.00 uur op Schiphol. Tijdens de vlucht val ik in slaap maar volgens mijn moeder ben ik alleen maar aan het praten. Schijnbaar tegen de cipiers dat ze mij met rust moeten laten.

Aangekomen op Schiphol en herenigd met mijn familie komt het besef wat ik heb meegemaakt, ik raak in een soort shock en ik ben afwezig. Thuisgekomen laat ik aan mijn familie mijn verwondingen zien. Mijn arm is nog steeds dik en pijnlijk. Ik besluit langs de Huisartsenpost te gaan en ik word doorgestuurd naar de SEH. Omdat ik in Italië in een ziekenhuis ben behandeld heb ik de kans de MRSA bacterie te hebben opgelopen. Ik word in quarantaine gezet en er worden foto’s van mijn arm gemaakt. Er wordt geconstateerd dat mijn arm gebroken is, ik heb de afgelopen 4 dagen met een gebroken arm rondgelopen. De MRSA test is gedaan en over enkele dagen volgt de uitslag. Ik mag dan eindelijk nu echt naar huis…..het is dan zondag half 2 ’s nachts.

Van de dokter heb ik slaapmedicatie gekregen en de eerste nacht kom ik voor mijn gevoel goed door. Mijn vrouw geeft aan dat ik veel gepraat heb en tevens veel afwendgebaren met mijn armen in mijn slaap hebt gemaakt. Ik ben angstig voor de toekomst. Proberen mezelf weer op de rit te krijgen. Met hulp en mijn familie.

quote:

Op dinsdag 24 februari 2015 13:56 schreef Pleasureman_Gunther het volgende:

[..]

Nondeknetter

Waar komt dit verhaal weg?

quote:

Op dinsdag 24 februari 2015 14:11 schreef Silenus het volgende:
Jezus man, en het erge is dat je er niks tegen kunt doen ook.

Bewijs maar eens dat je het niet gedaan hebt. Voor hetzelfde geld ben je een paar dagen je baan kwijt..

quote:

Op dinsdag 24 februari 2015 14:30 schreef Slobeend het volgende:

[..]

Burgemeester van Almelo gespot.