Derealisatie #2

Ik kan er lang en kort over zijn, maar deze guide heeft mij uitmuntend geholpen.
http://www.dpmanual.com/

Ik heb er zelf jaren last van gehad. Inmiddels al een paar jaar nauwelijks, soms speelt het weer een beetje op, maar ik heb er geen problemen meer mee.

Het belangrijkste is doorhebben wat het is, en dat het niets meer is dan een uiting van angst.

quote:

Op zaterdag 14 februari 2015 19:49 schreef 1299 het volgende:
Ik kan er lang en kort over zijn, maar deze guide heeft mij uitmuntend geholpen.
http://www.dpmanual.com/

Ik heb er zelf jaren last van gehad. Inmiddels al een paar jaar nauwelijks, soms speelt het weer een beetje op, maar ik heb er geen problemen meer mee.

Het belangrijkste is doorhebben wat het is, en dat het niets meer is dan een uiting van angst.

Spam.

quote:

Op zaterdag 14 februari 2015 19:54 schreef Mika-Mika het volgende:

[..]

Spam.

Ja want ik heb aandelen Als je mijn history doorzoekt zul je zien dat ik vaker over DP heb geschreven en mijn ervaringen.

quote:

Op zaterdag 14 februari 2015 19:58 schreef 1299 het volgende:

[..]

Ja want ik heb aandelen Als je mijn history doorzoekt zul je zien dat ik vaker over DP heb geschreven en mijn ervaringen.

Ik dacht even aan iets anders bij DP.

quote:

Op zaterdag 14 februari 2015 19:58 schreef 1299 het volgende:

[..]

Ja want ik heb aandelen Als je mijn history doorzoekt zul je zien dat ik vaker over DP heb geschreven en mijn ervaringen.

40,- Dollar wel een koopje dan he?

Je kan in ieder geval gratis een paar onderdelen uitproberen en zien of het wat is.

http://www.dpmanual.com/freesample.html

Weet zelf niet of het scam is of niet. Wel wat erover opgezocht enzo maar weet het niet. Testimonials en hotmail adres vind ik altijd vaag, prijs ook goedkoop, maar wel goede reacties op youtube en likes.. en kan ook nergens echt vinden dat het een scam zou zijn bij het zoeken naar review ofzo. Dus misschien is het wel echt gewoon een mooi iets waarvoor iemand weinig vraagt. Maar goed, altijd tricky

Als je interesse hebt kan ik het wel aan je doorsturen, ik heb het inmiddels 4 a 5 jaar geleden gekocht, en heb de ebook pdf en audio books in mp3 formaat.

Zelf heb ik vooral de audio book erg gewaardeerd, die had ik altijd in de auto aanstaan en er zit zo idioot veel erkenning in op de manier waarop hij erover praat dat je vertrouwd om het ook op jezelf toe te passen.

De cd zit nog steeds in mijn auto, maar ik heb er al jaren niet meer naar geluisterd. Maar het voelt als een soort backup.

Ik heb het ook eens aan mijn psycholoog gegeve waar ik in het verleden naartoe ging en die heeft het ook met interesse gelezen en die gaf aan dat het erg veel raakvlaken met de theorie heeft en zeker toepasbaar is.

Ik snap best dat het klinkt alsof ik het zelf aan het verkopen ben, maar ik heb er zelf jaren mee rondgelopen nadat ik een paar keer met wiet aan het experimenteren was geslagen in een periode dat het erg slecht met mij ging. En ik weet hoe klein je wereld kan worden als je er heel veel last van hebt. Ik kan er zoveel over vertellen maar ik weet dat dit boek dat beter doet dan ik dat zelf kan dus daarom raad ik het graag aan.

Hallo allemaal! Tijdje niet gepost hier, maar hoe gaat het met jullie?
Kleine update van deze kant:
Eigenlijk geen update nog niks veranderd.

Fijn weekend in ieder geval nog

quote:

Op donderdag 11 juni 2015 21:01 schreef banaantjeEE het volgende:

[..]

Jup hier ook...
Voornamelijk last van de vermoeidheid... voor de rest kabbelt het verder.
Heb jij nog extreem veel last?

Eigenlijk hetzelfde. Vaak moe.
Alles gaat zijn gangetje en het wordt niet erger of minder. Ben nu met hulp op zoek naar de oorzaak. Angsten kunnen daar een onderdeel van zijn, en die worden al lichtelijk minder. Dus dat is positief!

Hoe gaat het bij jou met de angsten?

quote:

Op donderdag 18 juni 2015 18:39 schreef banaantjeEE het volgende:

[..]

Beter, maar ik neem dan ook medicatie tegen sociale angst. Ene dag gaat beter dan de andere.
Ik ben nooit een energiek persoon gewoon, maar nu is het toch erg

Haha ja dat ken ik wel ja.
Heel irritant is ook dat ik nauwelijks emoties lijk te hebben. Ik weet niet of jij dat herkent, maar gebeuren zo af en toe dingen waar ik eigenlijk boos of verdrietig of juist erg blij om zou moeten worden, maar het kan me gewoon ontzettend weinig schelen ofzo?

Ik heb dit volgens mij ook... Nou moet ik zeggen ik ben nogal een apart persoon dus in sociale interacties als m'n aandacht voor het gesprek bezwijkt kan ik ineens heel erg anders zijn met m'n gedachten, ik sta dan ook letterlijk stil op 1 punt voor me uit te staren voor een hele lange tijd, ik zie op dat moment dan wel gewoon normaal, maar het lijkt dan net of ik in een film zit. Ik heb het overige niet altijd meer. 2 jaar terug leed ik aan insomnia en dat was in de periode dat ik stage liep en toen was ik constant de hele ganse dag afwezig, ja ik liep er wel, maar m'n geest was er niet. Het is nu 2 jaar later wel wat verminderd maar ik ben ook vaak veelste druk in m'n hoofd, gedachtes malen maar door, probeer het momenteel te verminderen met meditatie...

Hier duidelijk mindere weken... ben veel licht in mijn hoofd werkt derealisatie-idee in de hand), had echt het gevoel weg te zakken en erg moe. Inmiddels naar een arts geweest. Op het moment dat ik zo licht was, was mijn bloeddruk wat laag. Misschien een verband?

Ehm... ik heb erg veel last van dissociatie en depersonalisatie. Dat laatste lijkt er misschien wel op. Ik lijk er niet echt te zijn, ik lijk geen lichaam te hebben. Eigenlijk heb ik mezelf een soort van opgesplits in stukken die niet bij elkaar horen: er is een cognitie, er is een lichaam, er is mijn persoon. En ik kan er maar een tegelijk ervaren. Wanneer ik niet mijn persoon ben, bijvoorbeeld bij een tentamen of sporten, dan kan ik me ook amper herinneren wat er zich heeft plaats gevonden. Tenzij iets of iemand er mijn persoon bij betrekt.

En dissociatie is gewoon mezelf verliezen, in een herbeleving vast zitten en de wereld vergeten.

Ik weet niet of dit hetzelfde is?

Volgens mij lijdt ik ook aan een vorm van derealisatie als ik de kenmerken zo lees. Heb ook heel veel moeite om gesprekken te volgen, en luister vaak niet eens meer maar acteer dat ik geïnteresseerd overkom. Dit is vaak niet eens uit desinteresse maar puur dat ik meteen in droomstand ga. Ook kan ik alles heel erg analyseren en lachen om hoe gek we eigenlijk allemaal doen. Weet niet of dit bij derealisatie hoort?

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 11:48 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ehm... ik heb erg veel last van dissociatie en depersonalisatie. Dat laatste lijkt er misschien wel op. Ik lijk er niet echt te zijn, ik lijk geen lichaam te hebben. Eigenlijk heb ik mezelf een soort van opgesplits in stukken die niet bij elkaar horen: er is een cognitie, er is een lichaam, er is mijn persoon. En ik kan er maar een tegelijk ervaren. Wanneer ik niet mijn persoon ben, bijvoorbeeld bij een tentamen of sporten, dan kan ik me ook amper herinneren wat er zich heeft plaats gevonden. Tenzij iets of iemand er mijn persoon bij betrekt.

En dissociatie is gewoon mezelf verliezen, in een herbeleving vast zitten en de wereld vergeten.

Ik weet niet of dit hetzelfde is?

Dissociatie is toch ook dat je in een auto zit en ineens thuis bent zonder dat je nog de rit nog weet? Ik heb dit zelf nooit gehad, maar is wel aan me gevraagd door de psych. Dus het zal wel iets met elkaar te maken hebben ofzo?

Ook het 'geen lichaam hebben', ervaar ik ongeveer hetzelfde, al is dit de laatste tijd enigszins minder.
Verder komt het eerlijk gezegd niet heel bekend voor. Als ik een tentamen maak, herinner ik het vaak nog wel.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 00:07 schreef pietkanarie het volgende:
Hier duidelijk mindere weken... ben veel licht in mijn hoofd werkt derealisatie-idee in de hand), had echt het gevoel weg te zakken en erg moe. Inmiddels naar een arts geweest. Op het moment dat ik zo licht was, was mijn bloeddruk wat laag. Misschien een verband?

Klinkt wel logisch inderdaad. Al iets gehoord?

Wat bedoel je met het gevoel van wegzakken eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 00:05 schreef Atmosphere72 het volgende:
Ik heb dit volgens mij ook... Nou moet ik zeggen ik ben nogal een apart persoon dus in sociale interacties als m'n aandacht voor het gesprek bezwijkt kan ik ineens heel erg anders zijn met m'n gedachten, ik sta dan ook letterlijk stil op 1 punt voor me uit te staren voor een hele lange tijd, ik zie op dat moment dan wel gewoon normaal, maar het lijkt dan net of ik in een film zit. Ik heb het overige niet altijd meer. 2 jaar terug leed ik aan insomnia en dat was in de periode dat ik stage liep en toen was ik constant de hele ganse dag afwezig, ja ik liep er wel, maar m'n geest was er niet. Het is nu 2 jaar later wel wat verminderd maar ik ben ook vaak veelste druk in m'n hoofd, gedachtes malen maar door, probeer het momenteel te verminderen met meditatie...

Ja herkenbaar. Weet wel dat andere het niet doorhebben dat ik niet luister.

quote:

Op maandag 22 juni 2015 02:22 schreef JR-Style-93 het volgende:
Volgens mij lijdt ik ook aan een vorm van derealisatie als ik de kenmerken zo lees. Heb ook heel veel moeite om gesprekken te volgen, en luister vaak niet eens meer maar acteer dat ik geïnteresseerd overkom. Dit is vaak niet eens uit desinteresse maar puur dat ik meteen in droomstand ga. Ook kan ik alles heel erg analyseren en lachen om hoe gek we eigenlijk allemaal doen. Weet niet of dit bij derealisatie hoort?

Geen idee ook. Verwacht van mij ook geen diagnose . Kan je alleen vertellen dat ik ook ervaar wat je vertelt.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2015 21:37 schreef jaykop het volgende:

[..]

Dissociatie is toch ook dat je in een auto zit en ineens thuis bent zonder dat je nog de rit nog weet? Ik heb dit zelf nooit gehad, maar is wel aan me gevraagd door de psych. Dus het zal wel iets met elkaar te maken hebben ofzo?

Dat klopt. Het is best wel eng eigenlijk. Ik ben regelmatig verschrikkelijk verdwaald geraakt hierdoor en heb ook wel ongelukken gehad. Het is eng om ineens zo maar ergens te zijn. Daarnaast kan er tijdens het dissociëren bij mij ook wel domme dingen gebeuren: zoals automutilatie. Dus erg prettig is het niet.

Misschien zit de link dat je de werkelijkheid niet helemaal goed oppakt. Dat je dusdanig in je eigen hoofd verkeerd dat je niet goed meekrijgt wat er om je heen gebeurt.

quote:

Ook het 'geen lichaam hebben', ervaar ik ongeveer hetzelfde, al is dit de laatste tijd enigszins minder.
Verder komt het eerlijk gezegd niet heel bekend voor. Als ik een tentamen maak, herinner ik het vaak nog wel.

Hoe heb je het minder gekregen?
Het is bij mij best wel extreem. Wanneer ik bewust in de spiegel kijk, snap ik cognitief dat ik mezelf zie, maar de herkenning is er niet. Wanneer ik onverwacht mijn spiegelbeeld zie, kan ik ook om me heen gaan kijken of er iemand naast me staat. Het is onprettig.
Op zich vind ik het wel prettig om per onderdeel te leven trouwens. Het geeft rust. Mijn ik heeft een hekel aan mijn lichaam. Ik weet dat mijn cognitieve kant mijn emoties haat. Ik zou niet weten hoe ik ze allemaal tegelijktijd moet leven

quote:

Op dinsdag 23 juni 2015 21:37 schreef jaykop het volgende:

[..]

[..]

Klinkt wel logisch inderdaad. Al iets gehoord?

Wat bedoel je met het gevoel van wegzakken eigenlijk?

Nee, ik krijg maandagavond de bloeduitslagen. Ik verwacht er niks van, aangezien mijn bloed altijd perfect normaal is. Behalve de keer dat er op lyme getest werd, is er nooit wat uitgekomen. Maar ik denk toch zeker te weten dat ik het probleem op medisch vlak moet zoeken. Dat ga ik ook doen, wel met mate. Ik probeer niet teveel bezig te zijn met het feit dat ik me vaak niet goed voel. Proberen verder te functioneren.

Tja, wat ik bedoel met het gevoel weg te zakken? Logische vraag, maar ik kan het niet goed uitleggen. Toch een poging. Ik werd heel erg licht in mijn hoofd. Zo licht dat ik er echt bang van werd (helpt ook niet mee natuurlijk). Ook wankel op mijn benen en gevoel alsof ik zuurstof nodig had. Na een paar minuten, waarin ik heel gecontroleerd heb geademd, herstelde ik weer. Dit heeft zich daarna nog een paar keer voorgedaan. Toen ik bij de arts was, was het minder extreem maar wel vergelijkbaar.

quote:

Op woensdag 24 juni 2015 20:02 schreef banaantjeEE het volgende:

[..]

Lijkt mij dan meer op een vorm van hyperventileren? Dit kan je ook onbewust doen.
Ook hier is een link bewezen met DR/DP...
Mensen die zonder ze het echt weten verkeerd ademen, kampen met derealisatie.

Zou kunnen inderdaad... maar ik begrijp niet wat er dan voor heeft gezorgd dat het even zo heftig werd. Had ik nog nooit meegemaakt. Dat had geen trigger behalve misschien dat ik super moe was en ik was in de afgelopen weken afgevallen naar wat ondergewicht. Staat er misschien los van hoor, geen idee. Ik sluit zeker niet uit dat ik verkeerd ademhaal trouwens. Misschien sowieso goed om wat bewuster om te gaan met mijn ademhaling. Wie weet helpt het en anders is een goede ademhaling natuurlijk nog altijd gezonder

quote:

Op dinsdag 23 juni 2015 21:56 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat klopt. Het is best wel eng eigenlijk. Ik ben regelmatig verschrikkelijk verdwaald geraakt hierdoor en heb ook wel ongelukken gehad. Het is eng om ineens zo maar ergens te zijn. Daarnaast kan er tijdens het dissociëren bij mij ook wel domme dingen gebeuren: zoals automutilatie. Dus erg prettig is het niet.

Misschien zit de link dat je de werkelijkheid niet helemaal goed oppakt. Dat je dusdanig in je eigen hoofd verkeerd dat je niet goed meekrijgt wat er om je heen gebeurt.

[..]

Hoe heb je het minder gekregen?
Het is bij mij best wel extreem. Wanneer ik bewust in de spiegel kijk, snap ik cognitief dat ik mezelf zie, maar de herkenning is er niet. Wanneer ik onverwacht mijn spiegelbeeld zie, kan ik ook om me heen gaan kijken of er iemand naast me staat. Het is onprettig.
Op zich vind ik het wel prettig om per onderdeel te leven trouwens. Het geeft rust. Mijn ik heeft een hekel aan mijn lichaam. Ik weet dat mijn cognitieve kant mijn emoties haat. Ik zou niet weten hoe ik ze allemaal tegelijktijd moet leven

Ik heb het minder gekregen door er niet teveel aan te denken. Eerst was ik continu met dit bezig en vroeg ik me om de vijf minuten af of het al weg was. Ik probeer veel meer afleiding te zoeken.
Althans ik denk dat het minder is. Op de één of andere manier kan ik dat niet vergelijken met eerst.

quote:

Op woensdag 24 juni 2015 20:20 schreef pietkanarie het volgende:

[..]

Zou kunnen inderdaad... maar ik begrijp niet wat er dan voor heeft gezorgd dat het even zo heftig werd. Had ik nog nooit meegemaakt. Dat had geen trigger behalve misschien dat ik super moe was en ik was in de afgelopen weken afgevallen naar wat ondergewicht. Staat er misschien los van hoor, geen idee. Ik sluit zeker niet uit dat ik verkeerd ademhaal trouwens. Misschien sowieso goed om wat bewuster om te gaan met mijn ademhaling. Wie weet helpt het en anders is een goede ademhaling natuurlijk nog altijd gezonder

Ja precies haha, het kan nooit kwaad natuurlijk. Weet je überhaupt de oorzaak al, als ik vragen mag? Als je dat verder niet wilt vertellen, snap ik dat trouwens hoor

De oorzaak van die terugval weet ik niet. Hoor morgenavond of er in mijn bloed misschien iets te vinden is, wat dat verklaart. De oorzaak van de derealisatie ligt denk ik in het lichte gevoel in mijn hoofd. Voel me vaak licht/zweverig/onwerkelijk. Maar waar dat lichte gevoel vandaan komt, weet ik niet.. Kunnen toxines in mijn hersenen zijn, veroorzaakt door neurolyme. Of misschien heeft het te maken hebben met bloeddruk. Aangezien die dus wat laag is en de klachten afnemen door liggen. Zitten gaat redelijk. Lopen en rechtop staan zijn vaak triggers. Net als fel (zon)licht. Of hormonale verstoring is ook een optie.

Of er ook psychische triggers zijn weet ik niet. Volgens mij verergert stress het ook wel. Op zich heb ik niet teveel stress denk ik. Misschien maak ik me onbewust wel zorgen hoelang ik dit nog vol ga houden (studie e.d.). Het vergt veel. En gaat ten koste van de rest, leuke dingen etc. Heb wel heel bewust de keuze gemaakt om deze studie te doen, wetende dat ik er waarschijnlijk bijna al mijn energie voor nodig heb. Maar ja, dat is zo'n kip-ei vraag... voel ik me niet goed omdat ik me onbewust zorgen maak? Of maak ik me zorgen omdat ik me niet goed voel.
Ik neig naar het laatste. Wat ik wel weet is dat ik spontaan optimistischer, actiever etc. ben als de brainfog/hersenmist even optrekt. Dat gebeurt een keer per dag. 's Avonds gaat het ook beter dan overdag.
Zorgen maken is misschien een groot woord, ik bedoel meer... het zou toch jammer zijn als ik me nog jarenlang verdoofd voel. Maar ik blijf geloven in een oplossing... al weet ik niet in welke hoek.

[ Bericht 4% gewijzigd door pietkanarie op 28-06-2015 12:29:52 ]

Zijn jullie ook wel eens bang waar de grens met psychoses ligt?
Soms zit ik zo vast in herinneringen, depersonalisatie en dissociatie dat ik bang ben over die grens te gaan. Zeker omdat ik een broer en vader heb die psychotisch zijn en was. Alleen ik ben ook weer te bang om dit aan te kaarten bij mijn psych, om dezelfde reden. Soms ben ik zo de grip op de wereld om me heen kwijt en het hier en nu. Het zal me niet verbazen als dat een keer uit de hand loopt