Roosbeef #3: Omdat ik je kalf wil aaien

Roosbeef, "Raak mij aan" live op Dranouter 2013

quote:

Op woensdag 11 februari 2015 14:44 schreef ranja het volgende:
Nu Kalf voor de 2e keer van de Luisterpaal aan het luisteren.
Bevalt wat meer dan de 1e keer, maar een nummer als 'Raak me aan' doet mij helemaal niks.

edit: en dan 'We hebben alles'er achteraan even een minder stukje.
edit2: ok zet de volgende, 'gedachten', er ook nog maar bij. even een dip van 3 nummers.
Daarna wordt het weer beter

quote:

Ik zeg het maar meteen: Met haar vorige 2 albums haalde Roos(beef) de nummer 1 van mijn jaarlijstjes (2008 en 2011), en Roos is daarmee één van mijn favoriete artiesten allertijden. Ja, ik zit dus aan de positieve kant van het Roosbeef spectrum. Dit spectrum van de meest excentrieke artieste uit het Nederlandse alternatieve muziekcircuit is tweeledig: je houdt van haar, of je vindt haar verschrikkelijk; een tussenweg lijkt er bijna niet te bestaan. De verwachtingen voor het nieuwe album zijn voor mij in ieder geval hooggespannen en ik probeer deze recensie objectief op te schrijven.

Het eerste dat gezegd dient te worden is dat Roos zich wederom verder heeft ontwikkeld: van het speelse en pretentieloze "ik word volwassen en ga op kamers" gevoel van Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten naar het spannende en bezwerende Omdat Ik Dat Wil komt Roos nu op de proppen met haar meest volwassen plaat. Hier maakt ze nu duidelijk dat ze de wereld beter begrijpt en haar teksten zijn hierdoor minder kinderlijk en naïef. Neem bijvoorbeeld het voor bevrijdingsdag geschreven Raak Me Aan: ineens presenteert Roos zich als een kwetsbaar iemand die desondanks de wereld doorgrondt en niet eerder hoorden we haar zo serieus; in dit nummer ook geaccentueerd door een koor en haar indringende pianospel. Een indrukwekkend nummer, zoals we haar nog nooit eerder hoorden. Zet dat tegenover het heerlijk upbeat singeltje Kalf dat gemakkelijk op haar debuutplaat had kunnen staan. Nadat haar hond toen nog "bleef liggen op zijn kleed (Boerderij deel II)", heeft haar hond "nu zelfs een mening en kijkt die haar minachtend aan". En zo vinden we in Kalf een perfecte mix van haar eerste twee platen, terwijl ze ook nieuwe dingen uitprobeert (1x zingt ze zelfs in het Duits!). Weer horen we die waanzinnige muzikaliteit van Roos en haar band (Tom Pintens voorop), waar we echo's van dEUS en Zita Swoon terughoren. Weer springt haar stem van het ene register in het andere en blijft het tweeledige gevoel dat vele luisteraars hebben als ze haar horen zingen. Maar Roos weet op Kalf in elk geval opnieuw te imponeren en dan vooral met de donkere en downtempo nummers als Modemeisjes, We Hebben Alles en Voor Colin. Deze plaat interpreteren we dan ook vooral als de logische opvolger van haar tweede plaat, in lijn met de intense nummers van toen als Schone Schijn en Hersens.

Of Roosbeef in 2015 weer de top van mijn jaarlijstje gaat halen weet ik nog niet, maar de kans is groot dat ze met Kalf wederom heel hoog gaat eindigen. Het album is wat minder speels en een pak meer serieus dan we gewend zijn, en is daarmee wellicht niet wat we van haar verwachten en hadden gehoopt, maar is opnieuw een ontzettend indrukwekkende etalage van Roos haar heerlijke taalkunstenarij en muzikaliteit.
http://pat-sounds.blogspo(...)sbeef-kalf-2015.html

quote:

Op maandag 30 maart 2015 18:24 schreef ranja het volgende:

[..]

Toch maar niet... inmiddels ook uitverkocht en bovendien ga ik de komende week al naar 5 bands