Festivals en hun headliners

quote:

Wat is er in godsnaam aan de hand met de festival line-ups van dit jaar?

Muziekfestivals zijn ontstaan uit de behoefte om je als mens vrij te voelen en vernieuwende, baanbrekende muziek te kunnen ervaren terwijl je baddert in de resten van koeienstront, papieren bekertjes en uitgelikte dan wel afgelikte bakjes. De eerste paar decennia, vanaf de jaren zestig, verliepen fantastisch: festivals boekten bands die je omver bliezen, er waren heel veel foto’s van mensen die in de modder met elkaar vochten en de door een deodorant gesponsorde autowasserette voor mensen moest nog worden uitgevonden. Festivals rockten.

Sindsdien is het festivallandschap flink veranderd. Richtte de line-ups zich eerst nog op een specifiek publiek – The Levellers en Youssou N’Dour op Glastonbury; The Ramones, The Cramps en Nirvana op Reading; Jimi Hendrix, Joan Baez en Joni Mitchell op Isle of Wight – nu gaat het om het boeken van de grootste rockbands in 2015, wie dat ook mogen zijn. Zelfs The Darkness wordt tegenwoordig als headlinermateriaal gezien.

Zodra bierbrouwers een vinger in de pap kregen bij festivals, zweerde elke sukkel die je kende van school dat hij een “levensbepalende ervaring” op een festival had ervaren. Het was het moment dat de line-ups besmet raakten met verveling. Met steeds meer bezoekers en steeds meer festivals, maar niet genoeg bands voor al die line-ups, kwam de festivalbubbel op knappen te staan: ze werden inwisselbaar. Niet alleen in Nederland of Engeland, overal.

Om het gebrek aan nieuwe spannende acts die een headlinepositie aankunnen op te kunnen vangen, besloten de programmeurs te kijken wat er naast rock nog meer populair was. Eerst was dat hiphop. In 2008 was Jay Z headliner op Glastonbury, het jaar erop stond Eminem op het hoofdpodium van T in the Park, en Kanye stond in 2010 op Coachella. Maar net als bij rock, is het aantal headlinewaardige acts binnen hiphop ook op één hand te tellen: Drake, Kanye en tel met een beetje goede wil ook Nas mee als hij Illmatic integraal speelt.

Dus verlegden de festivals hun aandacht naar andere arena’s: superpopsterren en reünies van grote bands. In 2010 stond Pink op Pinkpop en The Libertines kwamen speciaal weer bij elkaar om op Reading Festival te spelen.

Maar de vijver met popacts raakte ook op, en de echt goede bands van vroeger hadden hun reünietour er alweer opzitten. Festivals moesten weer verder kijken en reiken om een naam te kunnen regelen die ze uniek maakten. Zoals Metallica die vorig jaar juni op Glastonbury stond.

Kijk naar vandaag en zie hoe we zitten opgescheept met festivals die in de huidige chaos proberen te overleven, maar daar niet bepaald goed in slagen. De headliners van dit jaar die tot nu toe bekend zijn bewijzen dat ook:

Coachella: AC/DC, Jack White, Drake

Pinkpop: Muse, Robbie Williams en Foo Fighters

Best Kept Secret: The Libertines

Reading: Metallica en Mumford & Sons.

T in the Park: The Libertines

Toegegeven, de line-ups zijn in ieder geval een stuk minder inwisselbaar geworden in vergelijking met de afgelopen paar jaar. De dag dat de Kaiser Chiefs op elk festival stonden, ligt gelukkig achter ons en je merkt dat festivals open staan voor verandering. Toch zijn de line-ups van dit jaar eigenlijk niet meer dan een line-up van een paar jaar geleden in een iets ander jasje. Metallica en Mumford staan dit jaar op Reading – de afgelopen twee jaar waren ze headliner op Glastonbury. En het belangrijkste: geen van beide bands heeft sinds die tijd ook maar iets aan nieuwe muziek uitgebracht. In Nederland zie je het ook, hoewel in iets mindere mate: vorig jaar was The War on Drugs nog een grote naam op Best Kept Secret, dit jaar is de band headliner op Down The Rabbit Hole.

Het probleem is dat er een groot tekort aan headliners is ontstaan en dat festivals hier niet meer uitkomen. Na het volledig uitmelken van de doodlopende straten van de rap, pop, metal en reüniebands, is iedereen weer bij hetzelfde punt beland. In plaats van herkauwen hadden festivals beter in nieuw headlinemateriaal kunnen investeren. Acts als Lorde, Kendrick, Jungle of FKA Twigs op een mooie, grote spot neerzetten brengt misschien wat risico met zich mee, maar het is ook een manier om ze aan een groot publiek te presenteren. Maar nee, in plaats daarvan wordt al jaren uit dezelfde headlinepot gegrabbeld, totdat een groot festival daar een nieuwe act aan toevoegt – zoals het ging bij Kings of Leon, Mumford, Jay-Z of Beyonce –, waarna alle andere festivals precies die acts het jaar erop headlinen.

Er is één voordeel aan die opgedroogde herhalingsoefening: de minder belangrijke festivals die je vooral veel in Engeland ziet, het soort dat alleen dankzij grote sponsors kan bestaan, zullen uitsterven. Want wel elk jaar duurdere tickets verkopen maar blijven falen met herhalende line-ups, dat gaat festivals de kop kosten. Dat zie je nu al gedeeltelijk terug in de uitgestelde aankondigingen en de kaartverkoop die niet direct, in recordtempo, uitverkocht raakt.

Minder festivals klinkt misschien kut, maar het is eigenlijk goed. Als er minder festivals zijn zullen er meer acts beschikbaar komen. Boekers zullen een minder grote druk ervaren en elkaar niet bestrijden met een succesvolle maar precies dezelfde line-up van het jaar ervoor. We gaan terug naar af, naar het nulpunt – daardoor krijgen festivals als Primavera (elk jaar uitverkocht én een opwindende line-up) de kans om nog beter te worden. Wat ik eigenlijk wil zeggen: festivals zonder ziel, over vijf jaar zijn jullie allemaal verleden tijd.

http://noisey.vice.com/nl(...)stival-line-ups-2015

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 15:43 schreef het_grobbekuiken het volgende:

[..]

Veel bands die nu populair zijn missen de uitstraling en show om echt een headliner te zijn, Mumford en The war on drugs zijn geen bands die het publiek bespelen of een arsenaal aan vuurwerk, lichten en andere onzin meenemen itt tot bands die de afgelopen jaren tot headliner zijn uitgegroeid zoals Muse en Coldplay.

quote:

Op vrijdag 13 februari 2015 10:04 schreef Mexicanobakker het volgende:
Ja maar DRTH is gewoon een treurige counter voor BKS.

Het concept van BKS was intrinsiek best goed, de eerste twee jaren gewoon vrij veel interessante keuzes a la Primavera. Alleen dit jaar is het qua grote namen een beetje mwah. Nog steeds wel wat verrassingen.

quote:

Op vrijdag 13 februari 2015 10:36 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

De leukste headliners van de afgelopen 3 jaar vond ik Franz Ferdinand, Sigur Ros en Damien Rice. Elbow en Arctic Monkeys bungelen wat mij betreft ook onderaan.

Afsluiters in de tent ook vaak prima. Vooral die van de zondag bij editie 1 natuurlijk

quote:

Op vrijdag 13 februari 2015 10:46 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

Macklemore lijkt me anders een prima headliner voor Lowlands. Heeft een paar grote hits en voldoende 'backing' materiaal voor een headlinerspot.

Imagine Dragons zou Pinkpop ook gemakkelijk kunnen headlinen. Dat je maar 1 album (ok Imagine Dragons hebben net hun tweede plaat uit) hebt zegt niet dat je geen headliner kunt zijn.

quote:

Op vrijdag 13 februari 2015 10:53 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

Want? Te poppy? Te nieuw en vers?

quote:

Op vrijdag 13 februari 2015 20:14 schreef richolio het volgende:
Ik vond die singles die ik tot nu toe heb gehoord juist minder dan nummer van het vorige album; Demons, It's Time etc. Maar ik ga 'm ook maar eens luisteren, wel zin in.

Als Indiaantje zegt dat het goed is heb ik er wel vertrouwen in.

quote:

Op zaterdag 14 februari 2015 21:20 schreef MartijnvanOstfest het volgende:
Ik begrijp geloof ik het hele punt van het artikel niet, zeker niet in de naar Nederlands vertaalde versie...

Goed, er is weinig vernieuwing in de headliners die langs de Europese festivals touren, maar dat heeft denk ik een oorzaak waar ik in dit artikel niets over lees. Waar vroeger platenmaatschappijen nieuwe artiesten heel makkelijk via de massamedia konden hypen, gaat dat door de opkomst van het internet nu veel moeilijker. In plaats van dat iedereen dezelfde muziek voorgeschoteld krijgt door TMF, MTV, radiozenders, enkele muziekbladen en de platenzaken, kun je nu heel makkelijk zelf bepalen naar welke muziek je luistert door zelf muziek te downloaden, of door diensten als YouTube en Spotify. Ook is er een enorm aantal blogs over muziek, waardoor een blad als LiveXS het onderspit heeft moeten delven.

Door alle technologische vernieuwingen wordt niet meer zo massaal naar dezelfde nieuwe artiesten geluisterd als vroeger. Er is daardoor een kleiner aantal artiesten dat zo enorm doorbreekt dat ze grote festivals kunnen gaan headlinen. Daar staat tegenover dat je nu wel heel makkelijk naar allerlei obscure acts kunt luisteren waar je zonder het internet nooit van zou hebben gehoord.

Voor festivals is het zaak voldoende bezoekers te trekken om uit de kosten te komen. Kleinere festivals kunnen daarbij nog wel eens met verrassende namen komen, die hebben aan een kleiner aantal bezoekers genoeg, maar grote festivals hebben een groot aantal bezoekers nodig. En die grote aantallen bezoekers komen niet als je nu Jungle of FKA Twigs als headliner neerzet. Misschien dat die acts daar in de toekomst wel goed voor zijn, dat sluit ik niet uit, maar nu is het daarvoor te vroeg.

De grote rock headliners waar veel mensen op af komen en waar daarom veel grote festivals om lopen te vechten, zijn bijna allemaal groot geworden voor de opkomst van het internet. Metallica, Foo Fighters, Muse, Pearl Jam, Rage Against The Machine, Iron Maiden, Green Day, Linkin Park, noem maar op, zijn allemaal uit de tijd van TMF of eerder. Dat ook de meest gewilde dance headliners als Daft Punk, The Prodigy, Faithless, Chemical Brothers uit die tijd stammen, zegt ook wel wat.

Soms komen er nog wel eens nieuwe acts tussen de headliners terecht, maar dat zijn dan meestal wel acts die in een paar jaar tijd een grote fanbase hebben opgebouwd, meestal door veel op te treden. Ik snap dan ook niet dat de schrijver van bovenstaand stuk kritiek uit op het programmeren van The War On Drugs als headliner door DTRH. Op BKS waren ze toch nog geen headliner?! Wat verwacht je dan? Dat DTRH een act vindt die nooit eerder in Nederland heeft opgetreden en die meteen als headliner neerzet?

Ook het noemen van The Libertines in het artikel snap ik totaal niet. Goed, in het Verenigd Koninkrijk zijn ze een goed voorbeeld van een band die vroeger populair was en voor een reünie bij elkaar komt en in de Engelse versie snap ik dat ze worden genoemd. Maar in Nederland zijn ze toch nooit zo groot geweest als ze zijn in het Verenigd Koninkrijk?! The Libertines is hier absoluut nooit groot genoeg geweest om een festival als Lowlands of Pinkpop te headlinen en is dat ook nu nog lang niet. Voor het wat kleinere BKS vind ik het zelfs al behoorlijk gedurfd. Maar aan de andere kant, als het programma dit jaar niet genoeg Nederlandse bezoekers trekt, dan zullen de Britten wel komen. Niet voor niets is er dit jaar een busservice vanuit het Verenigd Koninkrijk.

Met The War On Drugs op DTRH en The Libertines op BKS hebben we het dan nog over twee relatief kleine festivals. Nieuwere acts die het wel schoppen tot headliners op grote festivals zijn er ook wel, maar dit zijn wel steeds vaker mainstream acts, want alleen die trekken tegenwoordig nog een groot publiek. Acts als Disclosure, Stromae, Macklemore & Ryan Lewis, Mumford & Sons, Kanye West, Skrillex, Calvin Harris zijn vaak niet wat de wat meer alternatief georiënteerde festivalbezoekers willen zien, maar aanwas aan alternatieve headliners is zeer gering. Arcade Fire, The Black Keys, en verder? En die acts zijn zelfs nog te klein om op Pinkpop het hoofdpodium te headlinen.

Of er te veel festivals zijn of niet, dat zal de marktwerking moeten uitwijzen. Ongetwijfeld zullen er festivals gaan verdwijnen, met name in het Verenigd Koninkrijk waar je bij veel festivals als bezoeker de hoofdprijs betaalt en als een stuk stront wordt behandeld (dat geldt overigens niet voor alle Britse festivals, maar dat zijn wel de festivals waar de auteur van het Engelse artikel volgens mij op doelde). Niet voor niets hebben in de afgelopen jaren steeds meer Britten hun toevlucht gezocht naar buitenlandse festivals en zijn daardoor veel Britse festivals in de problemen gekomen. Voor de Nederlandse festivals is dit echter niet relevant, die zijn lang zo erg niet als de Britse festivals waar de auteur volgens mij op doelde, en het had denk ik beter uit de vertaling gehaald kunnen worden.

De meeste Nederlandse festivals hoeven zich voorlopig denk ik geen zorgen te maken. Festivals bezoeken is hier, mede door het programmeren van meer mainstream acts, hot geworden en ik zie er nog wel meer festivals bijkomen. Dat neemt niet weg dat de festivals hier hun best moeten blijven doen om waar voor het geld te bieden en goed moeten nadenken over wat hen onderscheid van andere festivals.

quote:

Op maandag 16 februari 2015 10:33 schreef Pandaplint het volgende:

[..]

Klassiekers erken je pas na jaren.