Bijna 25 en nog thuiswonend...

Hey iedereen. Inderdaad, daar is die ene dus.

Ik heb een vraag aan jullie, of nou ja, ik ben wel benieuwd naar jullie mening / opvattingen over het volgende:

Ikzelf heb een bloedhekel aan de 25 jarige eeuwige student die lekker thuis woont en van alle gemakken profiteert. Kortom: opstaan wanneer diegene het wilt en vrijwel niks hoeven en willen doen. We kennen allemaal wel zo een.

Maar nu mijn situatie:

Ik ben bijna 25 en woon nog thuis. Klinkt bekend!

Echter, al sinds mijn 16e wilde ik altijd rond 21/22 jaar het huis uit. Ik vind dit zelf een vrij logische leeftijd: de meesten doen een opleiding als ze 16 zijn en zijn zo rond hun 20e gediplomeerd. Dan heb je nog 1 á 2 jaar om wat centen op te sparen, te zoeken naar een leuk huis en samen met je lief te gaan wonen.

Het probleem: op mijn 16e begon ik een mbo studie, 4 jarig, die eigenlijk niet bij mij paste. In het 3e jaar heb ik een switch gemaakt naar een 3 jarige studie, al was dit meer om mijn studieschuld te omzeilen. In dit jaar ben ik meer gaan kijken naar wat ik leuk vond. Hierdoor kwam ik weer uit op het mbo, 4 jarig. Deze opleiding heb ik afgelopen september afgerond en ben nu dus gediplomeerd. Enig minpuntje : de markt in deze branche ligt gigantisch op z'n reet en dus kan ik niks met het papiertje doen. Ik werk daarom nu parttime in de logistiek om mijn eerdere schulden op te lossen, te sparen voor mijn behoeftes (automotive lifestyle, krachttraining en spullen voor hobbies en nieuwe studie). Inderdaad, een nieuwe studie. Na goed uitzoeken, interviewen, meekijken ben ik gekomen op de HBO studie Human Resource Manager. Hier is vrijwel overal werk in en gezien ik van de randstad naar het oosten van het land wil gaan verhuizen, zal het qua drukte ook meer meevallen (in een grote stand zijn tig meer sollicitanten dan in een rustigere omgeving, vooral omdat deze mensen vaak naar een grote stad gaan om te werken!).

Hoewel ik dus 25 ben, heb ik altijd het huis uit gewild. Een slechte relatie en (financieel) geen poot om op te staan lieten mij echter ervoor kiezen om thuis te blijven wonen. Ik heb geen regels, regel mijn eigen zaken, boodschappen, huishouden enz enz alsof ik op mezelf woon, ik heb alleen mijn ouders die het huis delen als het ware.

Hoe wordt hier (voornamelijk door dames van mijn leeftijd) naar gekeken? Ik snap dat het een afknapper is als een jongen uit luiheid thuisblijft, maar maakt het verschil als de jongen in kwestie door omstandigdheden niet het huis uit kon en eigenlijk erg zelfstandig is?

Ben benieuwd! Spam away!

heerlijke reacties weer, wat heb ik dat gemist in de tijd dat ik vroegah veel op fok zat onder een andere naam

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:19 schreef spierbal het volgende:
Hoeveel verdien je nu met je huidige baan dan?

tussen 360 - 960. Ligt net aan het werk wat er is. Ik ben een uurloner dus probeer zoveel mogelijk uren te maken, maar als het klaar is die dag is het niet anders. De ene keer werk ik mijn ingeroosterde uren (meestal 3-4) en probeer ik 1-2 uur extra mee te pakken, wanneer het erg druk is kan ik zo'n 7 uur maken. Ik wil zelf, puur omdat het financieel veiliger is, een hypotheek uitzoeken als ik voltijds kan werken en dus gewoon zo'n 40 uur per week kan maken. De studie duurt in het meest gunstige geval 3 jaar dus dan zou ik 28 zijn..... in het meest ongunstige 29.

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:24 schreef Shockwave12 het volgende:
Ik zou me er met je achtergrond niet druk om maken. Je hangt niet thuis uit luiheid ofzo. Je hebt de pech dat je geen baan kunt vinden. Dat is overmacht.

Ikzelf woon ook nog thuis, terwijl ik 25 ben. Ik hoop dit jaar mijn HBO diploma te behalen. Pas met een vast contract kan ik naar de bank voor een hypotheek, dus in mijn geval kan ik ook niet anders.

M.a.w. 25 is niet perse een rare leeftijd om nog thuis te wonen.

ik denk dat het vooral door media raar wordt gemaakt. Vertel iemand van onze leeftijd dat je nog thuis woont en ze zien je aan voor lui varken die lekker op moeke der centen teert. Maar zoals gezegd regel ik mn eigen boodschappen (en tuurlijk neemt mams weleens wat mee als zij hun boodschappen doen, gewoon uit liefheid), ik regel mn eigen zaken en help mee in het huishouden. Als mn schuld afbetaald is betaal ik ook gewoon kostgeld.

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:26 schreef Voszje het volgende:
Ik persoonlijk zou niet denken: 25 en thuis? Afknapper. Zoals gezegd, je doet dit niet uit luiheid en dit maakt wel degelijk een groot verschil.

het is bij mij ook weer zo dat ik helemaal niks heb met korte afstandrelaties. ik heb dit vaak gehad en het kwam altijd uit op het gemak van dichtbij elkaar wonen en elkaar dus (te) vaak zien. MOCHT ik een afstandrelatie hebben dan zit ze hoogstens om het weekend met m'n ouders, al denk ik dat ik eerder bij haar zit dan hier (ook omdat ik in een gat woon waar je niks kan doen) en de vakanties lekker samen. Dus het hele "ik zit continu met mn vriend zn ouders" is het ook niet...

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:31 schreef Obamamamamama het volgende:
Het kan erger. Ik ben op mijn 23ste uit huis gegaan. Kon niet koken, afwassen, niks. Ik krijg vanaf aankomende zondag elke week een cursus van een vriend die mij gaat leren koken. Ja, het is triest, maar goed.

mwah, je hebt koken en je hebt koken. Ik kan prima voor zorgen dat er eten op tafel staat. Of het er goed uit ziet en lekker is is het tweede, maar het voed en de macro's zitten erin. het is echter geen hoogstandje of iets bijzonders.

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:39 schreef Obamamamamama het volgende:

[..]

Ik snap het. Zelfs het eerste gaat bij mij mis. Ik zal eerst zorgen dat ik wat eenvoudige recepten op tafel kan zetten. Daarna wil ik eventueel wel wat beter gaan leren koken. Het lijkt mij toch wel een genot om redelijk te kunnen kokkerellen en eten doet veel met je lichaam en geest, dus dat is een zeer belangrijk onderdeel van het leven.

dat zeker, ik zou natuurlijk ook wel de bink van de buurt willen zijn met flamegrilled burgers waar de burger king jaloers op kan zijn, maar tot die tijd moet het maar met wat minder bijzondere gerechten

Maar om even ontopic te blijven; het is dus niet zo ernstig als mijn leeftijdgenoten het doen lijken? Volgens hun hebben 25jarigen die thuis wonen een vergaard sociaal leven (dit klopt op zich maar vooral omdat mijn vrienden vooral overal en nergens wonen, vooral omdat ik hier weinig mensen ken door mentaliteitverschillen). Daarnaast heb ik dus een schuld helaas wat mij ervan weerhoud om vaker weg te gaan (kost nu eenmaal geld). Eenmaal dept free zal ik veel meer met vrienden bezig zijn, en veel meer onderweg zijn.

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:43 schreef motorbloempje het volgende:
Zelf, voor mij persoonlijk, vind ik het een afknapper. Iedereen moet het voor zichzelf weten, en ben erg van de ieder potje - deksel filosofie, maar ik zou echt niet willen daten met iemand die nog bij zijn ouders woont.

Heb het één keer overwogen, over de vloer daar geweest, en nou ja, daar zit je dan, met een volwassen vent die nog bij z'n ouders woont en nog 'zijn kamer' heeft, een klein hokje met een een 1persoonsbed in dit geval (ja, nee dat heeft niet iedereen, maar in dit geval), gezellig samen op de bank zitten met de ouders, soort van kruisverhoor, en dan moet je maar naar 'zijn kamer' gaan als je wat tijd voor jezelf wilt, met die ouders daar in dat huis Nee, dat was toch wel echt de afknapper van de eeuw voor mij !

Nu was dat één ervaring, en het gaat vast niet overal zo, dat weet ik wel, maar ik vind het toch wel heel fijn als mijn partner zelfstandig is, een eigen plek heeft waar zijn ouders geen onderdeel van zijn, etc. En gelukkig heb ik die ook gevonden. Maar er zijn vast dames die hier geen problemen mee hebben! Dus dit is gewoon mijn mening/ervaring.

en bedankt daarvoor! nu is het zo dat ik (zeker als ik in een relatie heb) meer buitenhuis ben dan binnenhuis, wellicht dat dat wat uitmaakt. ik zou ook niet het hele weekend op de lip van mn schoonouders willen zitten tenzij het echt leuke mensen zijn waar je bijvoorbeeld met het gezin een dagje wat leuks kan doen.

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:43 schreef Voszje het volgende:

[..]

Ik zou daar niet zoveel problemen mee hebben verder. Zou je nu bewust een relatie met iemand aangaan die wat verder weg woont?

Ik vond het nooit zo heel erg om bij mijn schoonouders te zitten, we konden onze eigen gang gaan. Op een gegeven moment werd het anders en wilde ik er niet meer heen, maar dit kwam meer door de situatie tussen mijn schoonouders.

Verder, als je bij jouw thuis ook je eigen gang kunt gaan, dan lijkt het me niet zo'n ramp. Bij mijn eigen ouders thuis heb ik helemaal nooit enig probleem, privacy zat en dat is iets wat ik heel belangrijk vind. Komt dat niet in het geding, dan ben ik niet zo moeilijk.

ik zoek daar nu inderdaad bewust naar. naast dat ik niks met het zuiden heb, in het midden ga studeren en in het oosten wil wonen na mijn studie is dat ook wat makkelijker. veel mensen blijven graag in dezelfde streek, ik zou dat niet willen, dus hoeft zij ook niet verder te verhuizen bijvoorbeeld. klinkt heel erg uitgepland, maar ik zie het destijds allemaal wel

ik kan inderdaad mijn eigen gang gaan. natuurlijk willen ze wel weten of ik snachts thuis kom of weg blijf, maar dat zou ik ook verwachten van een huisgenoot, je houd er toch enigszins rekening mee als je het huis snachts afsluit en je vind het ook fijn om te weten dat iemand van het huishouden snachts door huis sluipt ipv een inbreker oid. verder wordt er weinig op me gelet, omdat ik nooit wat fouts doe.

privacy heb ik ook genoeg gelukkig!

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:45 schreef rhubarbje het volgende:
Klinkt heel erg als excuses. Iedereen gaat het huis uit zonder geld. Daarom begin je op een kleine kutkamer van 8 m2
Je wil weg, en dan moet je gaan. Of je wil niet weg/hebt te hoge eisen.
Het is allemaal vrij simpel

niet helemaal waar. mijn broer ging het huis uit toen hij rond 23 was en samen met zijn vriendin aardig wat konden verdienen en gespaard hadden om een mooi goed huis te kunnen betalen. mijn zus ging op haar 18e het huis uit en is nu bijna 31 en heeft nog steeds wat moeite met rondkomen, gewoon omdat ze nooit echt heeft kunnen sparen door de lasten die ze op vroege leeftijd had. waarom zou ik mezelf expres (weer) in de schulden werken als ik met een paar jaar extra thuis wonen straks een goed huis kan veroorloven en mijn rekeningen zonder zorgen kan betalen?

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 18:20 schreef rhubarbje het volgende:
Maar je weet helemaal niet of het zo zal gaan dat als je thuis blijft en kunt sparen je straks op rozen zit. Of andersom

Blijkbaar wil je gewoon niet echt weg. Kijk niet zo naar je broer en zus. Er zijn genoeg voorbeelden voor elk scenario te vinden. Besluit gewoon wat je wil en handel daar naar?

Ik ben gegaan op mijn 18, met 500 euro per maand te besteden (voor alles. Dus huur etc)
Natuurlijk heb ik wel een studieschuld, maar daarmee ben je echt geen enorme uitzondering, en die hoeft ook nog niet afbetaald dus waarom die nu al mee tellen en daar nu al dramatisch over doen?
Het was de eerste jaren krap, maar dat was na een jaar of 3 ook al lang niet meer en ik heb er echt geen langdurige (financiele) schade door op gelopen
Mijn vriend had het zelfde trouwens

Ik wil niet weg door de studieschuld die er aan vast zit. 500 per maand lenen is al snel 24k na mn studie alleen aan wonen. Het enige verschil is dat ik dan kan zeggen "ik woon op kamers" oid. Ik ben vaak buitenshuis dus betaal ik 500 pm voor een slaapkamer. Ik heb dan liever 500 pm voor dagelijkse dingen dan voor 6 muren bij wijze van...

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 18:23 schreef Koettie het volgende:
Normaal, ja, dat is een afknapper. Maar in jouw situatie is het nog best begrijpelijk. Still not real sexy, maar hee, hopelijk heeft zij een eigen plek dan. Blijven slapen bij iemands ouders is niet zo chill

Mijn vriend woonde ook nog thuis, nu wonen we samen. Man, wat kan ik me nog steeds ergeren aan sommige dingen die hij gewoon nooit heeft hoeven doen. Ging ie vragen hoe hij de wc moest schoonmaken

Haha ik zou waarschijnlijk ook meer daar zijn dan hier maar niet door m'n ouders, die zijn erg makkelijk. Meer omdat het toch een andere omgeving is, en wonen in een havengebied is ook oersaai.

En zoals gezegd ben ik erg zelfstandig. Huishouden doen is voor mij de nogmaalste zaak, waarschijnlijk ook omdat ik o.a. Schoonmaakwerk heb gedaan. Kijk dus nergens van op

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 18:27 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

Maar met het inkomen dat je eerder noemde hoef je helemaal geen 500 per maand te lenen?

In September ga ik studeren waardoor ik minder kan werken. Daarnaast komt het eerder voor dat ik net rond 350 zit dan 900 omdat het werkafhankelijk is