Depressie & Angst #118

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 18:03 schreef kuolema het volgende:

[..]

Thanks. Ik ben ook wel blij dat ik het toch doe (na uitstellen though).

Ik ben altijd al heel snel zenuwachtig geweest, dat hoort gewoon bij me denk ik. Verwacht ook niet dat het ooit over gaat, misschien wordt het wat minder met ouder worden.
Meestal geldt dat als iets egodystoon is (het niet bij je ego past/later ineens is ontstaan) dat je er dan makkelijker vanaf komt. Dat is dan positief, voor jou.

Ik vind het helemaal top dat je het toch gaat doen!

Nee ik had er inderdaad nooit last van. Hopen dat het gauw weg is .

Zweetbandjes bedoelde ik zweet handjes mee trouwens

Dubbel

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 17:55 schreef RBWO het volgende:

[..]

Awh . Komt allemaal goed! Top dat je toch gebeld hebt ondanks je angst!

Had je dat 'vroeger' ook? Ik merk zelf dat ik er 'gek' van word. Was Accountmanager Buitendienst, gaf presentaties voor 100+ man en sta nu met zweetbandjes in de rij voor de supermarkt. Kut Angst

Mag ik vragen hoe die angst bij jou gekomen is dan? En op welke leeftijd?

Ik heb twee jaar thuis gewoond terwijl mijn moeder depressief was. Sinds dat over is heb ik opeens periodes dat ik last krijg van paniek en angst.

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 18:20 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Mag ik vragen hoe die angst bij jou gekomen is dan? En op welke leeftijd?

Ik heb twee jaar thuis gewoond terwijl mijn moeder depressief was. Sinds dat over is heb ik opeens periodes dat ik last krijg van paniek en angst.

Ben 24 jaar.

Ja hoor. Zal wel even de verkorte versie vertellen.

In het kort:
Hoop gebeurd, ouders uit elkaar, gezeur met vrienden(inmiddels weer prima trouwens) , bedrijf waar ik werkte failliet, kat overleden, broertje uit huis (samenwonen met zn vriendin), moeder depressief door scheiding dus ik nam een beetje de rol van 'man' op mezelf. Dit bovenstaande is in ongeveer 4 maanden tijd gebeurd.

Daarna op een verkeerd moment een xtc-pilletje genomen Inc met een paar trekjes van een joint.

Resultaat :
Denken dat ik doodging die avond, hallucineerde ambulancebroeders, reanimatie, enorme derealisatie en depersonalisatie, blackouts (herinner me alleen de echt vervelende dingen nog). En toen werd ik sochtends wakker en wist ik nou niet of ik mijn leven momenteel 'droom' en in een coma ergens lig. Of dat ik die avond toch niet echt dood ben gegaan . (heel soms met vlagen krijg ik die gedachten nog)

Heb het 'labeltje' : angststoornis met randpsychotische gedachten.

Randpsychotische gedachten omdat ik dus (vooral de eerste week!) enorm twijfelde of ik nog wel leefde (en dus niet in die coma lag en droomde).

Was niet mijn eerste keer xtc maar heb het op ene moment genomen dat ik niet 'emotioneel stabiel' was.

En daar komt dus de angst en paniekaanvallen door. Drugs is de trigger geweest maar niet de oorzaak. Gewoonweg teveel op me genomen qua problemen en nooit gepraat over dingen wat mij dwars zit. Want mijn motto was vaak 'Heb je het er niet over, bestaat het niet )

Nu bijna 6 weken aan de AD en het word gelukkig een stuk minder. Krijg wel het gevoel dat ik leef zeg maar. Haha.

Vragen? Stel ze maar!

Edit: shit, toch een lange post zie ik.

[ Bericht 2% gewijzigd door RBWO op 28-01-2015 18:45:13 ]

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 18:35 schreef RBWO het volgende:

[..]

Ja hoor. Zal wel even de verkorte versie vertellen.

In het kort:
Hoop gebeurd, ouders uit elkaar, gezeur met vrienden(inmiddels weer prima trouwens) , bedrijf waar ik werkte failliet, kat overleden, broertje uit huis (samenwonen met zn vriendin), moeder depressief door scheiding dus ik nam een beetje de rol van 'man' op mezelf. Dit bovenstaande is in ongeveer 4 maanden tijd gebeurd.

Daarna op een verkeerd moment een xtc-pilletje genomen Inc met een paar trekjes van een joint.

Resultaat :
Denken dat ik doodging die avond, hallucineerde ambulancebroeders, reanimatie, enorme derealisatie en depersonalisatie, blackouts (herinner me alleen de echt vervelende dingen nog). En toen werd ik sochtends wakker en wist ik nou niet of ik mijn leven momenteel 'droom' en in een coma ergens lig. Of dat ik die avond toch niet echt dood ben gegaan . (heel soms met vlagen krijg ik die gedachten nog)

Was niet mijn eerste keer xtc maar heb het op ene moment genomen dat ik niet 'emotioneel stabiel' was.

En daar komt dus de angst en paniekaanvallen door. Drugs is de trigger geweest maar niet de oorzaak.

Nu bijna 6 weken aan de AD en het word gelukkig een stuk minder.

Vragen? Stel ze maar!

Heavy. Herken wel een paar punten, maar bij mij allemaal een beetje in andere volgordes. Bij mij begon het dus dat mijn moeder depressief werd. Dat leek na een maand of 4 weer aardig over te zijn. Toen vanuit het niets net voor zeer belangrijke periode van school kwam het eruit dat het alleen maar erger was. Gevolg: moeder zo depressief dat ze suïcidaal werd, mijn vader probeerde veel te helpen, maar werd volledig buiten gesloten. Huwelijk van mijn ouders kwam op spanning te staan, daarnaast kwam er reorganisatie op het werk van mijn pa dus nog meer ellende in het gezin. Mijn zusje was bijna nooit meer thuis en ging met iedereen mee als ze maar weg kon zijn. Kreeg te horen dat ik waarschijnlijk geen vast contract kreeg op mijn werk (bijbaantje) na 4 jaar er gewerkt te hebben. Familie snapten het allemaal niet en hielpen amper op 1 of 2 personen na.

Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, maar dat heeft gauw 1,5 jaar geduurd.

Hoe sta je nu tegenover drugs? ondanks dat het alleen trigger is geweest wel klaar mee of niet?

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 18:45 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Heavy. Herken wel een paar punten, maar bij mij allemaal een beetje in andere volgordes. Bij mij begon het dus dat mijn moeder depressief werd. Dat leek na een maand of 4 weer aardig over te zijn. Toen vanuit het niets net voor zeer belangrijke periode van school kwam het eruit dat het alleen maar erger was. Gevolg: moeder zo depressief dat ze suïcidaal werd, mijn vader probeerde veel te helpen, maar werd volledig buiten gesloten. Huwelijk van mijn ouders kwam op spanning te staan, daarnaast kwam er reorganisatie op het werk van mijn pa dus nog meer ellende in het gezin. Mijn zusje was bijna nooit meer thuis en ging met iedereen mee als ze maar weg kon zijn. Kreeg te horen dat ik waarschijnlijk geen vast contract kreeg op mijn werk (bijbaantje) na 4 jaar er gewerkt te hebben. Familie snapten het allemaal niet en hielpen amper op 1 of 2 personen na.

Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, maar dat heeft gauw 1,5 jaar geduurd.

Hoe sta je nu tegenover drugs? ondanks dat het alleen trigger is geweest wel klaar mee of niet?

Ik herken een hoop dingen inderdaad. Het is zeker heavy maar een 'geluk' dat drugs nu de trigger is geweest. Volgens de psycholoog had ik er anders langer mee blijven lopen en was het er uiteindelijk toch 'uitgekomen'.

Met drugs ben ik wel klaar. Ook weet ik bijna zeker dat als ik die joint niet had aangeraakt ik geen bad trip zou hebben gehad. Vanaf het moment dat ik een paar trekjes nam ging het bergafwaarts. Desondanks dat ben ik gewoon klaar met xtc en wiet. Het was leuk, maar als ik hier straks uitkom qua angst ga ik de 'mogelijkheid' dat ik het weer krijg niet opzoeken.

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 18:26 schreef zomertje het volgende:

[..]

Heb jij niet 2 jaar op eieren gelopen? = teveel stress = overbelasting = angst+paniek?

Ik heb mijzelf die periode emotioneel afgesloten voor alles. Misschien dat alles er nu toch 'uit moet' zoals dat cliché altijd klinkt.

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 18:35 schreef RBWO het volgende:

[..]

Ben 24 jaar.

Ja hoor. Zal wel even de verkorte versie vertellen.

In het kort:
Hoop gebeurd, ouders uit elkaar, gezeur met vrienden(inmiddels weer prima trouwens) , bedrijf waar ik werkte failliet, kat overleden, broertje uit huis (samenwonen met zn vriendin), moeder depressief door scheiding dus ik nam een beetje de rol van 'man' op mezelf. Dit bovenstaande is in ongeveer 4 maanden tijd gebeurd.

Daarna op een verkeerd moment een xtc-pilletje genomen Inc met een paar trekjes van een joint.

Resultaat :
Denken dat ik doodging die avond, hallucineerde ambulancebroeders, reanimatie, enorme derealisatie en depersonalisatie, blackouts (herinner me alleen de echt vervelende dingen nog). En toen werd ik sochtends wakker en wist ik nou niet of ik mijn leven momenteel 'droom' en in een coma ergens lig. Of dat ik die avond toch niet echt dood ben gegaan . (heel soms met vlagen krijg ik die gedachten nog)

Heb het 'labeltje' : angststoornis met randpsychotische gedachten.

Randpsychotische gedachten omdat ik dus (vooral de eerste week!) enorm twijfelde of ik nog wel leefde (en dus niet in die coma lag en droomde).

Was niet mijn eerste keer xtc maar heb het op ene moment genomen dat ik niet 'emotioneel stabiel' was.

En daar komt dus de angst en paniekaanvallen door. Drugs is de trigger geweest maar niet de oorzaak. Gewoonweg teveel op me genomen qua problemen en nooit gepraat over dingen wat mij dwars zit. Want mijn motto was vaak 'Heb je het er niet over, bestaat het niet )

Nu bijna 6 weken aan de AD en het word gelukkig een stuk minder. Krijg wel het gevoel dat ik leef zeg maar. Haha.

Vragen? Stel ze maar!

Edit: shit, toch een lange post zie ik.

Holy... En ik loop te miepen... Dit is echt niks...
Wat goed dat je eigenlijk zo snel eruit aan het kruipen bent, echt heel erg knap...
Ik hoop dat je dit en de aanleiding een beetje een goed kunt verwerken, dit is echt niet niks

Het ironische is dat ik zoiets wel bij mijn broer heb zien gebeuren en dat liep echt heel anders af. Dus echt heel erg veel respect dat je zo snel eruit aan het kruipen bent.

Pas je verder wel een beetje op met rommelen met je lijf..? *sorry, moet overbezorgde vraag stellen*

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 22:09 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Holy... En ik loop te miepen... Dit is echt niks...
Wat goed dat je eigenlijk zo snel eruit aan het kruipen bent, echt heel erg knap...
Ik hoop dat je dit en de aanleiding een beetje een goed kunt verwerken, dit is echt niet niks

Het ironische is dat ik zoiets wel bij mijn broer heb zien gebeuren en dat liep echt heel anders af. Dus echt heel erg veel respect dat je zo snel eruit aan het kruipen bent.

Pas je verder wel een beetje op met rommelen met je lijf..? *sorry, moet overbezorgde vraag stellen*

Jij loopt helemaal niet te miepen. Iedereen heeft zo zijn eigen problemen!

En ja als ik het vergelijk met 4 weken geleden ben ik voor mijn doen 50% beter(testen bij de psycholoog bevestigen de afname). . Ben compleet van de oxazepam af (gewoon zelf mee gestopt) en probeer weer wat meer dingen te ondernemen. Die bad trip is gebeurd, uiteindelijk hallucineerde ik alles (al voelde het echt aan!). Moet langzaam gewoon weer uit het dal kruipen en daar ben ik mee bezig! . En dat daar op dit moment nog angst en paniek bij zit moet ik maar accepteren.

Tegenwoordig heb ik een beetje een nerveus gevoel gedurende de dag. Alsof ik een eindexamen moet maken. Alleen dat gevoel blijft de hele dag . Ach, beter dan angst nietwaar .

Verder gaat het verwerken van mee gemaakte dingen best redelijk. Het heeft gewoon tijd nodig!

En nee, ik zal niet meer rommelen met die troep ;-). Zelfs niet als ik me weer top voel!

quote:

Op woensdag 28 januari 2015 23:28 schreef RBWO het volgende:

[..]

Jij loopt helemaal niet te miepen. Iedereen heeft zo zijn eigen problemen!

En ja als ik het vergelijk met 4 weken geleden ben ik voor mijn doen 50% beter(testen bij de psycholoog bevestigen de afname). . Ben compleet van de oxazepam af (gewoon zelf mee gestopt) en probeer weer wat meer dingen te ondernemen. Die bad trip is gebeurd, uiteindelijk hallucineerde ik alles (al voelde het echt aan!). Moet langzaam gewoon weer uit het dal kruipen en daar ben ik mee bezig! . En dat daar op dit moment nog angst en paniek bij zit moet ik maar accepteren.

Tegenwoordig heb ik een beetje een nerveus gevoel gedurende de dag. Alsof ik een eindexamen moet maken. Alleen dat gevoel blijft de hele dag . Ach, beter dan angst nietwaar .

Verder gaat het verwerken van mee gemaakte dingen best redelijk. Het heeft gewoon tijd nodig!

En nee, ik zal niet meer rommelen met die troep ;-). Zelfs niet als ik me weer top voel!

Misschien is die stress ook een afzwakking van de paniek inderdaad, zoals een beetje boos zijn het afzwakken van een depressie kan zijn Dat is iets dat vast wel goed gaat komen bij je.

Met troep heb je inderdaad vast wel een lesje geleerd

quote:

Op dinsdag 27 januari 2015 22:36 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Slank genezen kan niet, want daarmee houd je het in stand.

Je vergist je denk ik....Mager met ondergewicht kun je waarschijnlijk niet genezen nee, slank wel. Gezien je net aan gezond bmi kun je er vanuit gaan dat je zeer zeker slank bent. Succes.

Eng is dat he, RBWO. Zelf niet weten of je nog leeft. Ik heb ook van die periodes gehad. Dacht ook dat ik de mensen die ik kende, en dus om me heen had, meegesleept had mijn dood in. Oma, vriendinnen, zus, dochtertje :-o Sterkte.

quote:

Op donderdag 29 januari 2015 09:09 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Eng is dat he, RBWO. Zelf niet weten of je nog leeft. Ik heb ook van die periodes gehad. Dacht ook dat ik de mensen die ik kende, en dus om me heen had, meegesleept had mijn dood in. Oma, vriendinnen, zus, dochtertje :-o Sterkte.

Ik heb dan niet de gedachten dat ik mensen meegesleept heb mijn 'dood' in. Maar dat alleen 'ik' nog leef en de rest een hersenspinsel is vanwege het feit dat ik in een mogelijke 'coma' lig. Eerste week na de bad-trip was dat echt vervelend.. Als de gedachten omhoog kwam meteen een full-blown paniekaanval. (na de paniekaanval voelde ik me trouwens wel weer redelijk normaal en waren die gedachten weg).

Nu een aantal weken later heb ik die gedachten bijna niet meer. (heeel soms met vlagen en dan moet ik ook echt even de gedachten een halt toeroepen).

En dat gaat steeds beter! Verdwijnt langzaam maar zeker naar de achtergrond, maar scary is het wel ja. Haha.

[ Bericht 1% gewijzigd door RBWO op 29-01-2015 12:08:42 ]

Voel me weer aardig kut. Studie ziet er weer uit als een onneembare horde

quote:

Op donderdag 29 januari 2015 09:09 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Je vergist je denk ik....Mager met ondergewicht kun je waarschijnlijk niet genezen nee, slank wel. Gezien je net aan gezond bmi kun je er vanuit gaan dat je zeer zeker slank bent. Succes.

Goed gezien

quote:

Op donderdag 29 januari 2015 09:09 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Je vergist je denk ik....Mager met ondergewicht kun je waarschijnlijk niet genezen nee, slank wel. Gezien je net aan gezond bmi kun je er vanuit gaan dat je zeer zeker slank bent. Succes.

Dank je wel. Dat was blijkbaar even een opmerking vanuit de ES
Lichaamsbeleving en hoe het feitelijk is, kunnen soms een beetje uit elkaar liggen

------

Vandaag weer eens EMDR gehad (jaar geleden laatste keer, iemand snapte nee niet en kan weer beginnen). Het was niet grappig en jeetje wat word ik er moe van. Beetje vervelend dat die vrouw niet begrijpt dat sommige dingen in het leven "vervelend incident" en niet anders heten *zucht*

quote:

Op donderdag 29 januari 2015 12:27 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Voel me weer aardig kut. Studie ziet er weer uit als een onneembare horde

Komt vast goed...
Ikzelf maak altijd lijstjes per vak en een overzichtslijst van per datum met alle deadlines en toetsen en dan is het aardig te doen. Is dat misschien niet iets voor jou om te doen?

Sterkte ermee

quote:

Op donderdag 29 januari 2015 14:01 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]
Vandaag weer eens EMDR gehad (jaar geleden laatste keer, iemand snapte nee niet en kan weer beginnen). Het was niet grappig en jeetje wat word ik er moe van. Beetje vervelend dat die vrouw niet begrijpt dat sommige dingen in het leven "vervelend incident" en niet anders heten *zucht*

Helpt EMDR je wel? Bij mij hielp het wel 'goed' opzich na 2 sessies. Wel een week lang moe geweest ervan. Emdr Is zeker niet grappig, maar ik merkte wel dat het hielp dus ging ik er mee door.

quote:

Op donderdag 29 januari 2015 14:16 schreef RBWO het volgende:

[..]

Helpt EMDR je wel? Bij mij hielp het wel 'goed' opzich na 2 sessies. Wel een week lang moe geweest ervan. Emdr Is zeker niet grappig, maar ik merkte wel dat het hielp dus ging ik er mee door.

Het heeft me de eerste keer redelijk geholpen (in de zin van minder angst- en agressieaanvallen), maar ik kon het eigenlijk niet aan. En ze zei ook later te lang door te zijn gegaan op onderwerpen (iets van zeven sessies op een bepaald onderwerp, wat gewoon te gevoelig bleef. Uiteindelijk heeft waren het in totaal toen vijftien sessies). Daardoor had ik een enorme terugval gekregen met het eten.
En nu weet ik niet zeker of het wel geschikt is. Het evenwicht is nogal wankel bij mij. En gezien het weer gerelateerd is aan de van de zeven sessies hierboven, hoop ik maar dat ik het trek.

Was jij met twee sessies klaar of werkt het gewoon per onderwerp zo snel bij jou?
Het blijkt wel goed te zijn inderdaad, tenminste, met redelijke bewijsvoering.

quote:

Op donderdag 29 januari 2015 14:22 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Het heeft me de eerste keer redelijk geholpen (in de zin van minder angst- en agressieaanvallen), maar ik kon het eigenlijk niet aan. En ze zei ook later te lang door te zijn gegaan op onderwerpen (iets van zeven sessies op een bepaald onderwerp, wat gewoon te gevoelig bleef. Uiteindelijk heeft waren het in totaal toen vijftien sessies). Daardoor had ik een enorme terugval gekregen met het eten.
En nu weet ik niet zeker of het wel geschikt is. Het evenwicht is nogal wankel bij mij. En gezien het weer gerelateerd is aan de van de zeven sessies hierboven, hoop ik maar dat ik het trek.

Was jij met twee sessies klaar of werkt het gewoon per onderwerp zo snel bij jou?
Het blijkt wel goed te zijn inderdaad, tenminste, met redelijke bewijsvoering.

Ah ik begrijp het. Lastig als ze zolang over een onderwerp doorgaat..

Nouja 'klaar' ik denk van wel. Eerste keer (2u emdr) ging voornamelijk over mijn familie, vrienden, werk.
2de keer emdr (2u)ging over de bad trip. Ik kon niet terug denken aan de trip zonder enorm in paniek te schieten.

Na de tweede keer emdr kan ik er weer aan terug denken, relativeren wat er gebeurd is. En niet in paniek schieten als ik er toevallig aan denk. Dus het heeft mij in principe wel geholpen.

quote:

Op donderdag 29 januari 2015 15:16 schreef RBWO het volgende:

[..]

Ah ik begrijp het. Lastig als ze zolang over een onderwerp doorgaat..

Nouja 'klaar' ik denk van wel. Eerste keer (2u emdr) ging voornamelijk over mijn familie, vrienden, werk.
2de keer emdr (2u)ging over de bad trip. Ik kon niet terug denken aan de trip zonder enorm in paniek te schieten.

Na de tweede keer emdr kan ik er weer aan terug denken, relativeren wat er gebeurd is. En niet in paniek schieten als ik er toevallig aan denk. Dus het heeft mij in principe wel geholpen.

Dat is wel fijn om te lezen dat het je zo goed heeft geholpen. Het klinkt als een behoorlijk goede vooruitgang.

Ze hadden bij mij wel voorspelt dat ik er niet helemaal overheen zou komen. Alleen dat het de situatie zou verbeteren en dat klopt wel.
Naja... ik heb gewoon de pech dat er weer zoiets is gebeurt. Ik weet niet wat ik verkeerd doe en mijn mannelijke vrienden weigeren het te vertellen (die zeggen namelijk dat ik niks fout doe, alleen pech heb). Anyways... zojuist even lekker gesport om het te vergeten. Ik ben echt moe in mijn hoofd ervan

Wat is nu precies een emdr?

quote:

Op donderdag 29 januari 2015 17:23 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Wat is nu precies een emdr?

Ik geef je even een linkje die het goed uitlegt. Ik heb vorig topic ergens mijn emdr verteld naar zit mobiel en kan die niet vinden.
http://www.emdr.nl/EMDRinfo.htm

quote:

Op donderdag 29 januari 2015 14:01 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dank je wel. Dat was blijkbaar even een opmerking vanuit de ES
Lichaamsbeleving en hoe het feitelijk is, kunnen soms een beetje uit elkaar liggen

Ja snap ik. Vergissen is menselijk he, hang het anders op de kast ;-) Succes.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.