Mammapoli deel 16 Dag lieve Mthld

Oh bah Yvonne, heel veel sterkte

En ik kluun er toch een bericht in, dierbare vriendin, dikke foute boel buiten óp haar long, na veel onderzoeken de rest na heel veel twijfel en verschillende meningen tussen de artsen uiteindelijk gelukkig schoon, ondanks rare uitlopers. Na 3 maanden heftige bestraling en chemo was de tumor zo ver geslonken dat een operatie kon. Ze heeft die operatie van 9 uur, inclusief doorzagen van alle ribben om bij die tumor te kunnen komen gehad. Na de operatie is ze helemaal schoon maar ze kreeg er eergisteren nog een klaplong bij dus weer naar de ic. Langzaam gaat het beter en als het goed is is ze na nu nog een poosje ziekenhuis en daarna een behoorlijke pot revalideren hopelijk weer de oude, ze is er bepaald nog niet en de onzekerheid blijft toch eeuwig hangen maar zij is een voorbeeld dat het ook, voor nu, goed kan gaan en dat gun ik iedereen vanuit het allerdiepst van mijn hart

quote:

Op woensdag 15 april 2015 18:41 schreef Mula het volgende:

[..]

Even een klein beetje nuanceren....Ik ken genoeg vrouwen met borstkanker die veel en veel korter behandeld zijn dan een jaar. Vrouwen die alleen geopereerd zijn en geen verdere behandeling nodig hadden, vrouwen die alleen geopereerd en 5 weken bestraald zijn etc. Nog steeds niet leuk allemaal, maar wel relatief kort. Eerst volgende week maar afwachten...

Nou ja, dat, ik heb gewoon geen idee wat me boven het hoofd hangt, en het stomme is, ik voel me helemaal nieteens ziek.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:17 schreef yvonne het volgende:

[..]

Nou ja, dat, ik heb gewoon geen idee wat me boven het hoofd hangt, en het stomme is, ik voel me helemaal nieteens ziek.

Gister was je Yvonne, vandaag ben je ineens een kankerpatiënt. Duurt ook wel even voordat je dat écht beseft. Ik zou op dit moment gewoon niet te veel nadenken over wat er allemaal boven je hoofd hangt. Laat alles over je heenkomen en zie het maar gewoon. Je moet er doorheen, hoeveel je dingen nu ook overdenkt, plant en doet. Het komt toch zoals het komt.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 18:41 schreef Mula het volgende:

Even een klein beetje nuanceren....Ik ken genoeg vrouwen met borstkanker die veel en veel korter behandeld zijn dan een jaar. Vrouwen die alleen geopereerd zijn en geen verdere behandeling nodig hadden, vrouwen die alleen geopereerd en 5 weken bestraald zijn etc. Nog steeds niet leuk allemaal, maar wel relatief kort. Eerst volgende week maar afwachten...

Ja, klopt, dat kan ook. Maar ook dan heb je alsnog veel tijd nodig om van zoveel bestralingen te genezen.
Ik had er 'maar' 23, maar word, ruim 3 jaar later, nog steeds behandeld voor radiatieschade.

Maar goed. Vooralsnog krijgt 1 op de 8 vrouwen borstkanker. Gelukkig leeft ongeveer 90% nog na 5 jaar.
En dan stopt de (anti)hormoon behandeling....

Ik weet wel dat, als ik het voorstel krijg om langer te slikken, ik dat zeker ga doen. Ongeacht de bijwerkingen.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:23 schreef Mula het volgende:

[..]

Gister was je Yvonne, vandaag ben je ineens een kankerpatiënt. Duurt ook wel even voordat je dat écht beseft. Ik zou op dit moment gewoon niet te veel nadenken over wat er allemaal boven je hoofd hangt. Laat alles over je heenkomen en zie het maar gewoon. Je moet er doorheen, hoeveel je dingen nu ook overdenkt, plant en doet. Het komt toch zoals het komt.

nou ja, anderen zien je ineens als kankerpatient, maar het blijft een ver van je bed show hoor, vooral als je symtpoomloos blijft...

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:25 schreef Re het volgende:

[..]

nou ja, anderen zien je ineens als kankerpatient, maar het blijft een ver van je bed show hoor, vooral als je symtpoomloos blijft...

Ik vind het helemaal niet leuk om als 'kankerpatiënt' gezien te worden. Ik ben nl. Mula die toevallig kanker heeft. Maar ik ben het wel. Ook zonder symptomen komt er een behandeling, komen er controle-afspraken, dingen waar je eerder nooit over nadacht. Na de diagnose is het heel erg moeilijk om er een ver-van-je-bed-show van te blijven maken. Je wordt er in meegezogen en er zit geen stop-knopje op de bus waar je inzit. Dat is -voor mij in ieder geval- ook het heftige aan het hele verhaal.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:17 schreef yvonne het volgende:

Nou ja, dat, ik heb gewoon geen idee wat me boven het hoofd hangt, en het stomme is, ik voel me helemaal nieteens ziek.

Ja, stom hè. Je voelt je niet ziek, maar daar hebben ze wel methodes voor om je ziek te maken.
Het is zo'n verraderlijke ziekte.

Heb je het trouwens zelf ontdekt, of ben je er bij het bevolkingsonderzoek uit gepikt?
In het eerste geval kan het best zo zijn dat je er op tijd bij bent.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:23 schreef Mula het volgende:

[..]

Gister was je Yvonne, vandaag ben je ineens een kankerpatiënt.

Ik weiger Yv te zien als kankerpatient zoals ik dat bij mijn moeder, opa, oma's en ooms en tantes weigerde. Yvonne is gewoon Yvonne. Daaraan verandert wat mij betreft helemaal niks.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:29 schreef Mula het volgende:

[..]

Ik vind het helemaal niet leuk om als 'kankerpatiënt' gezien te worden. Ik ben nl. Mula die toevallig kanker heeft. Maar ik ben het wel. Ook zonder symptomen komt er een behandeling, komen er controle-afspraken, dingen waar je eerder nooit over nadacht. Na de diagnose is het heel erg moeilijk om er een ver-van-je-bed-show van te blijven maken. Je wordt er in meegezogen en er zit geen stop-knopje op de bus waar je inzit. Dat is -voor mij in ieder geval- ook het heftige aan het hele verhaal.

no ja, ik ben er ook een hoor, het komt zoals het komt

Trouwens natuurlijk sterkte yvonne en als je advies nodig hebt laat maar weten

[ Bericht 8% gewijzigd door Re op 15-04-2015 20:04:21 ]

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:17 schreef yvonne het volgende:

[..]

Nou ja, dat, ik heb gewoon geen idee wat me boven het hoofd hangt, en het stomme is, ik voel me helemaal nieteens ziek.

Je bent ook niet ziek, dit is gewoon iets dat je gaat overwinnen en straks weer achter je laat... Dikke, dikke kus van mij... En ik ben mama, mijn kusjes helpen...

Kut zeg Yvonne
sterkte met deze achtbaan

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:23 schreef Mula het volgende:

[..]

Gister was je Yvonne, vandaag ben je ineens een kankerpatiënt. Duurt ook wel even voordat je dat écht beseft. Ik zou op dit moment gewoon niet te veel nadenken over wat er allemaal boven je hoofd hangt. Laat alles over je heenkomen en zie het maar gewoon. Je moet er doorheen, hoeveel je dingen nu ook overdenkt, plant en doet. Het komt toch zoals het komt.

Ik schrik daar dus echt van van je stelling, Yvonne is en blijft Yvonne en daarnaast heeft ze kanker. Is het dan echt zo dat je je in eerste instantie kankerpatient voelt en niet meer Mula want jij blijft toch ook Mula? Dat het in- en intens, ongelooflijk ingrijpend en ontzettend heftig is is te logisch als wat maar neemt die kutziekte dan echt je identiteit over? Voel je dat echt zo? Ik ben er stil van, nog afgezien van heel je ontzettende ellende Het is daarom ook zo verrekte moeilijk er op precies de juiste manier voor iemand te zijn.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 20:06 schreef knoblaucha6 het volgende:

[..]

Ik schrik daar dus echt van van je stelling, Yvonne is en blijft Yvonne en daarnaast heeft ze kanker. Is het dan echt zo dat je je in eerste instantie kankerpatient voelt en niet meer Mula want jij blijft toch ook Mula? Dat het in- en intens, ongelooflijk ingrijpend en ontzettend heftig is is te logisch als wat maar neemt die kutziekte dan echt je identiteit over? Voel je dat echt zo? Ik ben er stil van, nog afgezien van heel je ontzettende ellende Het is daarom ook zo verrekte moeilijk er op precies de juiste manier voor iemand te zijn.

Dat is dus echt helemaal niet wat ik bedoel. Juist omdat ik me Mula-die-toevallig-kanker-heeft voel en niet "een kankerpatient". Mrien hierboven heeft het over een achtbaan en dat is wat ik er ook mee bedoel: vanaf de diagnose wordt je meegezogen in een achtbaan omdat je van alles moet. Afspraakje hier, afspraakje daar, onderzoekje zus, onderzoekje zo. Sinds ik kanker heb, is mijn leven daar niet door overgenomen. Helemaal niet zelfs, ik ben behoorlijk nuchter en geloof het of niet, het lukt me behoorlijk goed de humor van dingen in te zien, zelfs kanker maar 'het simpele' is wel weg. En dat is wat ik met die stelling bedoelde. Je bent en blijft jezelf, maar er komt wel een berg gedoe mee met zo'n diagnose, hoe kort of lang de behandeling ook is.

Hoop dat het zo duidelijker is. Ik heb eergisteren chemo gehad en ben geloof ik niet al te helder. In mijn hoofd klinkt het logisch zullen we maar zeggen.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 20:06 schreef knoblaucha6 het volgende:

[..]

Ik schrik daar dus echt van van je stelling, Yvonne is en blijft Yvonne en daarnaast heeft ze kanker. Is het dan echt zo dat je je in eerste instantie kankerpatient voelt en niet meer Mula want jij blijft toch ook Mula? Dat het in- en intens, ongelooflijk ingrijpend en ontzettend heftig is is te logisch als wat maar neemt die kutziekte dan echt je identiteit over? Voel je dat echt zo? Ik ben er stil van, nog afgezien van heel je ontzettende ellende Het is daarom ook zo verrekte moeilijk er op precies de juiste manier voor iemand te zijn.

Ik vermoed dat Mula het anders bedoelt, dat ze bedoelt om het erg moeilijk kan zijn om jezelf als iemand met kanker te zien.
Maar ik kan natuurlijk niet namens haar spreken.

Aha inderdaad typte Mula tegelijkertijd een uitleg

Dank voor de uitleg ladies Mula, blij dat je het zo ziet en ik het dus fout begreep, ik had het net anders gelezen dan jij bedoelde dus mijn excuus.
Het is een kutziekte en we kunnen er allemaal, zonder waarschuwing zo maar ineens mee te maken krijgen.
Yvonne, heel veel sterkte meisje en voor jou en iedereen hier een enorm dikke

(en Mula, jij bent ondanks je chemo duidelijk helderder dan ik )

[ Bericht 7% gewijzigd door knoblaucha6 op 15-04-2015 21:06:20 ]

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:31 schreef Danny het volgende:

[..]

Ik weiger Yv te zien als kankerpatient zoals ik dat bij mijn moeder, opa, oma's en ooms en tantes weigerde. Yvonne is gewoon Yvonne. Daaraan verandert wat mij betreft helemaal niks.

Goed gesproken!

Yvonne, heel veel sterkte. Wat een klote zooi.

Jezus Yv.. Wat een schrik, achtbaan, alles. Ik kan met een hoop tekst en woorden aankomen maar die voelen op alle fronten tekort schieten.

Dikke knuffel dan maar

Pfff, da's flink schrikken, yvonne. Hopelijk krijg je snel goed nieuws qua behandeling!

quote:

Op woensdag 15 april 2015 20:22 schreef Mula het volgende:

Dat is dus echt helemaal niet wat ik bedoel. Juist omdat ik me Mula-die-toevallig-kanker-heeft voel en niet "een kankerpatient". Mrien hierboven heeft het over een achtbaan en dat is wat ik er ook mee bedoel: vanaf de diagnose wordt je meegezogen in een achtbaan omdat je van alles moet. Afspraakje hier, afspraakje daar, onderzoekje zus, onderzoekje zo. Sinds ik kanker heb, is mijn leven daar niet door overgenomen. Helemaal niet zelfs, ik ben behoorlijk nuchter en geloof het of niet, het lukt me behoorlijk goed de humor van dingen in te zien, zelfs kanker maar 'het simpele' is wel weg. En dat is wat ik met die stelling bedoelde. Je bent en blijft jezelf, maar er komt wel een berg gedoe mee met zo'n diagnose, hoe kort of lang de behandeling ook is.

Zo heb ik het ook ervaren. Het is een achtbaan waar je 'gezond' in gaat en ziek uit komt.
Heel raar dat je je gezond voelt op het moment dat je feitelijk erg ziek bent. Je hebt kanker. Aan het eind van het behandeltraject, even uitgaande van geen uitzaaiingen, voel je je hondsberoerd, terwijl je dan eigenlijk weer 'gezond' bent.
Heel tegenstrijdig.

Ik denk, en misschien ervaren anderen dat ook zo, dat je nooit weer helemaal de oude wordt. 3,5 jaar na de diagnose ben ik nog steeds niet de oude Gia, en dat word ik ook niet meer. Los van de blijvende bijwerkingen van de chemo en de bestralingen, sta ik nu totaal anders in het leven. Sommige zaken vind ik nu minder belangrijk dan voorheen.
Maar dat zal ook wel afhangen van je leeftijd. Jonge mensen hebben mogelijk nog een kinderwens, terwijl ik juist mijn kinderen en man zorgeloos wil achterlaten, in het geval dat de kanker terug komt. Ben me daar heel bewust van, maar laat het niet mijn leven beheersen. Komt het terug, zien we dan wel verder.
Eerst maar eens een huis verbouwen en overhuizen. Daarna genieten van de tijd die we nog samen mogen beleven. Hopelijk nog 40 jaar. Wie weet.

Ben niet een frequente poster hier maar lees wel mee... en jee, Yvonne, sterkte er mee, niet alleen voor jou maar ook voor je dierbaren, wiens emoties ook om voorrang zullen schreeuwen nu.

Knok voor wat je waard bent, en 10.000x meer dan dat er bij.

Héél veel sterkte Yvonne, ik las ook al even mee...

Sterkte yvonne, jullie hebben al zoveel achter de rug, als iemand het kan..

Sterkte Yvonne, uitzaaiingen of niet, enorme behandelingen of de korte procedure of niet, het lijkt me een enorme klap. Dat er zomaar ineens iets zit zonder dat je het doorhad tot het groot genoeg was om op te merken.
Sterkte de komende tijd.

Sterkte Yvonne!

Dingen Yvonne, uit de grond van mijn hart....

Yvonne

Sterkte Yvonne .