Vandaag in de geschiedenis:
- 13 januari 1942: Het eerste gebruik van de schietstoel om een vliegtuig te verlaten.
Helmut Schenk zit in een Heinkel He 280 prototype (de eerste straal aangedreven gevechtsvliegtuig) waarvan de motoren waren verwijderd. Hij werd door een paar Messerschmitt Bf 110 vliegtuigen voortgetrokken. Maar op 2400 meter hoogte verliest hij de controle over het vliegtuig (het had veel gesneeuw) waarop hij de schietstoel gebruikt.
- 13 januari 1969: Scandinavian Airlines is op weg van Seattle naar Los Angeles. De 2.5 jaar oude McDonnell-Douglas DC-8-62 (LN-MOO
Sverre Viking) vanuit Kopenhagen heeft 3 cockpit- en 3 cabin-crew en 36 passagiers aan boord.
Bij de landing krijgen ze echter problemen met de landing gear en worden hierdoor afgeleid.
Dit leidt tot verdere problemen en vergeten ze hun positie.
Om 19:21 uur crashen ze in de
Santa Monica Bay, 11 kilometer ten westen van LAX. 3 cabincrew en 3 passagiers overleven de crash niet.
De piloot probeert de DC-8 nog omhoog te krijgen waardoor de staart het water eerst raakt. Hierna breekt de DC-8 in drie stukken. Het grootste stuk - voorste gedeelte tot net achter de vleugel - blijft nog 20 uur drijven. Dit stuk wordt later naar Monica Beach gesleept waar het zinkt, maar wordt later geborgen en naar de haven van Long Beach gebracht. De andere twee stukken - inclusief landing gear en motoren - wordt niet geborgen.
5 dagen later crasht United Airlines vlucht 266 - een 4 maanden jonge Boeing 727-22C N7434U van LAX naar Denver - na takeoff van LAZ in de baai; niet ver van de DC-8. Geen van de 38 inzittenden overleeft de crash die aan motorproblemen te wijten is.
- 13 januari 1982: Air Florida vlucht 90 staat gereed op Washington National Airport voor een vlucht naar Fort Lauderdale met een stop in Tampa. De Boeing 737-222 (N62AF) heeft 2 cockpit-, 3 cabincrew en 74 passagiers aan boord.
De temperatuur was -4 °C en de luchthaven was die morgen al gesloten geweest vanwege sneeuwval, rond het middaguur werd de luchthaven weer geopend.
Nadat de 737 was gede-iced kon de een pushback truck geen grip krijgen; hierop werden de motoren gestart en werd reverse thrust gebruikt om los te komen. Ondanks de truck en de motoren kwam de 737 niet in beweging waarop een pushback truck met sneeuwkettingen de kist wel weg kon krijgen; hierna stonden ze nog 49 minuten in een lange rij met andere vliegtuigen, wachtend om te vertrekken.
Ondertussen begon het weer harder te sneeuwen en moesten ze eigenlijk weer gede-iced worden.
Dit besloten zij niet te doen (het zou nog meer vertraging opleveren) en ook de engine anti-ice system schakelden zij niet in. Dit systeem gebruikt de warmte van de motoren om sensoren te beschermen tegen bevriezing.
Dit zorgde bij de takeoff ervoor dat de motoren minder vermogen leverden dan nodig was; de 737 had 800 meter meer nodig om los te komen. Vrijwel direct na het loskomen begon de stick shaker te rammelen ter indicatie dat de kist begint te overtrekken.
De 737 haalt maar 107 meter hoogte waarna het weer begint te dalen.
Nog geen 30 seconden na takeoff crasht de 737 op de
14th Street Bridge waar het 6 auto's en een vrachtauto raakt en crasht vervolgens in de bevroren Potomac rivier.
Aangezien veel overheidsgebouwen eerder gesloten waren vanwege het weer waren de wegen vol en konden hulpdiensten moeilijk de plek bereiken. Enkele bijstanders konden overlevenden uit het water halen maar de meesten konden niets doen in het ijskoude water.
20 minuten na de crash kwam een Bell 206 helikopter (N22PP) aan; deze kon enkele overlevenden over het ijs naar de kant sleuren.
Een van de passagiers - Arland D. Williams - gaf telkens de reddingslijn door aan anderen.
Toen de helikopter voor hem terugkwam was hij verdwenen.
Van alle 79 inzittenden overleven slechts 5 inzittenden de crash en het ijskoude water; 1 stewardess en 4 passagiers. Daarnaast overleden 4 personen die in de auto's zaten en raken daar 4 gewond.
De 14th Street Bridge is later naar Williams vernoemd.
30 minuten na de crash ontspoorde een metrostel bij een naburige station waarbij 3 doden vielen.
In 30 minuten lag een van Washington's belangrijkste luchthaven en metrolijnen eruit wat de hele Washington metropolitan area plat legde.