Ik lees eigenlijk nooit in het peutertopic maar zie nu dat ik dat eerder had moeten doen. Wat een feest der herkenning die peuterbuien

gedeelde smart is halve smart, toch?
Ik was zo naïef om -tot een maand of vier geleden ofzo- te denken dat S die vást niet echt zou krijgen. Want hij was zooo makkelijk en alles was altijd goed, dreumesdriftbui? Nee hoor, ken ik niet. Sterker nog hij kent het woord nee niet eens. En daar, van de één op de andere dag ongeveer zoals bij Olfie, was daar de befaamde peuterpuberteit. Godver zeg

. Idd waar ik het GORE LEF vandaan haal om te vragen wat hij op zijn boterham wil?! KAAAAAAS! Jank! NEEE GEEN KAAS!!! KAAS!! PAKKEEEEEEEEEEEEN! En dan je kaas uitspugen op de grond. En als blikken konden doden had ik het loodje allang gelegd. En hij moet en zal "OP EEN GROTE MENSENSTOEL!!!!!!" want als ik de "ki--" van kinderstoel heb uitgesproken ligt ie te krijsen op de grond terwijl hij z'n vork naar z'n zusje gooit

.
Gelukkig is ie ook vaak lief en blij

. Maar sjongejonge, deze leeftijd vraagt wel vaak het uiterste van je geduld