Hallo iedereen, ik ben nieuw op dit forum en ik voel me al twee weken best klote om een relatie die voorbij is. Graag wil ik dit met jullie delen en ik zou het leuk vinden als jullie je mening en/of tips kunnen geven.
Iets korter dan drie jaar geleden heb ik een super leuk meisje ontmoet toen ik in een café zit met een vriend van me. Ik zag haar en ik vond haar eigenlijk meteen leuk, een praatje met haar gemaakt en meteen een leuke click enzo. Ik had een vriendin maar kon haar niet vergeten, dus had haar opgezocht op facebook. Beetje berichtjes over en weer gestuurd en daarna kreeg ik haar nummer en gingen we appen, etc. Door haar kreeg ik toen ook de kracht om het uit te maken met mijn vriendin die ik op dat moment nog had en toen had uit ging met mijn vriendin ben ik vrijwel meteen met haar gaan daten en na een paar weken hadden we een relatie. Die vriendin die ik voor haar had, daar was ik 3,5 jaar mee samen en alhoewel het een schat van een meid was, was het gewoon niet de ware voor mij.
Enfin, met me nieuwe vriendin dus 2,5 topjaren gehad, het voelde voor mij echt zo goed allemaal. Zij was echt "de ware" voor mij. Na 2,5 jaar ook gewoon nog steeds verliefd, misschien wel verliefder, dan op het begin. Het enige nadeel vond ik dat we elkaar wat weinig zagen, ik zou haar graag wat vaker zien maar zij had nooit tijd. Ook hield ze erg vast aan haar ouders (ze is de oudste thuis en heeft nog twee jongere broertjes) en die ouders hechten nog veel waarde aan die familiemomenten. Totdat ze iets langer dan twee weken geleden ineens langs wilde komen. Normaal spreken we doordeweeks nooit af omdat zij het dan te druk heeft met school maar nu wilde ze langskomen, ik vond dit dus super leuk. Ik maak de deur open en zij stond al huilend voor de deur. Ze vertelde meteen dat ze het uit kwam maken. Twee uur samen met haar zitten huilen en gevraagd waarom ze het dan uitmaakte, bleek het dat ze teveel twijfelde en haar "gevoel" weg is. Ze houdt wel van me, maar als een broer. Ik heb haar verteld dat ik het knap vond dat ze het uitmaakte en vroeg of ik haar gedachten niet kon veranderen, dat kon ik niet dus dat heb ik maar geaccepteerd. Zij ging dus naar huis en op dat moment kwam de klap voor mij. Twee dagen nog zitten appen met d'r dat het wel goed kan komen en dat houden van het belangrijkste is en dat dat verliefde gevoel echt wel terug kan komen enzo. Maar na mezelf twee dagen voorlul te zetten en over te komen als een slappe zak besefte ik al dat het beter was om een tijdje geen contact te hebben. Toen had contact even stopgezet (nog wel een mailtje gestuurd waarin ik mijn gevoelens heb gezet en hoe ik de toekomst voor me zag met haar, etc.). Ik had trouwens echt super erge liefdesverdriet, ik kon bijna niet slapen (omdat ik dan heel de nacht alleen aan haar dacht en over haar droomde), ik kon niet eten, ik kon me niet concentreren op mijn schoolwerk en ik had nergens zin in (levenloos gevoel). Na een week (toen het eigenlijk net ietsie beter ging) nam ze dus weer contact met mij op via whatsapp. Ik natuurlijk super blij want ik dacht dat ze mij ook mistte. Bleek het dat ze alleen maar wilde weten hoe het met mij ging omdat ze het super kut vindt voor mij. Super lief van haar natuurlijk maar ik kreeg meteen verwachtingen. Toen nog een paar dagen contact gehad, maar ik trek dat niet om op zo'n oppervlakkige onemotionele (is dat een woord) manier contact te hebben, dus ik heb het contact weer even stopgezet. Nu wil ik eigenlijk na een maand (met nieuwjaar een appje sturen met "gelukkig nieuwjaar X" weer contact met haar opnemen, maar ik hoop gewoon nog steeds dat het ooit nog goed komt tussen ons. Zij is echt het perfecte meisje voor mij.
Wat ik denk is dat we elkaar gewoon te vroeg ontmoet hebben (zij was 16 en ik was 21 toen we elkaar ontmoette, nu 24 en 19 dus) en dat ze het heeft uitgemaakt omdat ze teveel twijfelt, maar dat die twijfels vooral door haar leeftijd komen ofzo. Ik heb trouwens dat moment na die week geen contact ook gevraagd of ze mij mistte waarop ze antwoordde:"als ik eerlijk ben niet nee" en toen zei ik dat ik hetzelfde gevoel bij mijn ex had en dat dat kwam doordat ze eigenlijk gewoon niet leuk genoeg was en daarop zei ze "je bent wel leuk, maar voor iemand anders". Dit klinkt allemaal behoorlijk hopeloos voor mij.
Als jullie eerlijk zijn, denken jullie dat als ik haar gewoon even vrij laat en met rust laat en af en toe een keer een appje stuur om te laten weten hoe het met mij gaat, dat het dan ooit nog kan werken? Ik heb gewoon in al die jaren heel veel meisjes ontmoet maar niemand is ze leuk als deze, zowel qua uiterlijk als qua innerlijk. Denken jullie dat het misschien met de leeftijd te maken heeft en dat als ik haar vrij laat dat ze na een langere tijd dan een week mij wel gaat missen?
Natuurlijk probeer ik door te gaan en er van uit te gaan dat het niet meer goed komt maar ergens heb ik die hoop want dit gevoel was zo speciaal. Toen ik haar ook voor het eerst ontmoette voelde het alsof we elkaar al jaren kende.
Ik hoor het graag van jullie en sorry als mijn verhaal niet echt helemaal lekker loopt, altijd moeilijk om mijn gevoelens uit te typen. Ik wil ook best dingetjes toelichten als ze niet helemaal duidelijk zijn.