Ik vraag me dat ook wel eens af.
Ik roep sinds ik kan praten dat ik nooit kinderen wil en nu denk ik er nog steeds hetzelfde over. Ook al ben ik 19, wie weet als die eierstokken gaan rammelen dat er per direct 1 moet komen maar tja, dat zie ik tegen die tijd wel weer. Vriendinnen hebben hun leven al uitgedacht, hoeveel ze er willen en bijbehorende namen.......

ik gruwel bij die gedachte.
"Het lijkt me leuk" als reden om een kind te nemen vind ik bijzonder, aan de andere kant: wat moet je reden anders zijn? Je weet niet wat je gaat overkomen als je eenmaal zo'n ding hebt gekregen en als je het bij voorbaat al niet leuk lijkt kun je er maar beter nooit aan beginnen
Ik ben tante van een ontzettend lief en mooi (bloedmooi

) kind en iedereen zei "Vera als jij je neefje ziet wil jij ook later wel kinderen!!!". Dus ik dacht; bring it on.
Mooi niet dat ik kinderen wil nu ik zie hoe het allemaal is. Ik ben ontzettend gek met mijn neefje en toen hij voor het eerst naar me lachte kon ik wel janken zo lief vond ik het. Maar zo'n eigen kind.... no way

dat is echt niks voor mij. Ik ben niet bereid zoveel verantwoordelijkheid te nemen en dat is toch iets wat zal moeten.