De kunst van het loslaten van je ex #236 Don't get even, get better!

Stomste wat je kan doen: "af en toe wat gaan drinken"- met je ex.

En dan nog een filmpje kijken

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:28 schreef K44S het volgende:
Stomste wat je kan doen: "af en toe wat gaan drinken"- met je ex.

En dan nog een filmpje kijken

Seks met je ex is heel erg dom. Toch maak ik zelf ook vaak genoeg die fout.

Het verstand zegt nee, het gevoel blijft helaas een beetje achter.

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:30 schreef Gatenkaas het volgende:

[..]

Seks met je ex is heel erg dom. Toch maak ik zelf ook vaak genoeg die fout.

Het verstand zegt nee, het gevoel blijft helaas een beetje achter.

Ik had een vaste relatie met mn ex voor....3 maanden?( dat het gevoel er echt was ) daarna was het knipperlichten en uiteraard seks......

Ik had nooit verliefd moeten worden, liefde is kut

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:32 schreef K44S het volgende:

[..]

Ik had een vaste relatie met mn ex voor....3 maanden?( dat het gevoel er echt was ) daarna was het knipperlichten en uiteraard seks......

Ik had nooit verliefd moeten worden, liefde is kut

Heb een jaar lang een knipperlichtrelatie gehad (daarvoor 1,5 jaar vast). Nooit meer. Redelijk slopend als je de partij bent die meer wil.

En verliefd worden wordt vanzelf wel weer fijn.

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:33 schreef Gatenkaas het volgende:

[..]

Heb een jaar lang een knipperlichtrelatie gehad (daarvoor 1,5 jaar vast). Nooit meer. Redelijk slopend als je de partij bent die meer wil.

En verliefd worden wordt vanzelf wel weer fijn.

Het té hard willen en niet krijgen. niet.

En ik vind het opmerkelijk ( ik zit er niet meer zo mee als voorheen ).

Ik ben sociaal, grappig (Aldusvrienden), doe aan team sport, en ga regelmatig een kroeg in of naar een festival.

Valt dan vaak vies tegen wat er gebeurt (of je er vanuit gaat of niet)

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:34 schreef K44S het volgende:

[..]

Het té hard willen en niet krijgen. niet.

En ik vind het opmerkelijk ( ik zit er niet meer zo mee als voorheen ).

Ik ben sociaal, grappig (Aldusvrienden), doe aan team sport, en ga regelmatig een kroeg in of naar een festival.

Valt dan vaak vies tegen wat er gebeurt (of je er vanuit gaat of niet)

Ligt aan wat voor mensen je opzoekt denk ik. Op festivals kom ik altijd wel bij de goede groepen terecht, maar ik ben dan zelf ook redelijk lijp.

Ook in de kroeg maak ik vaak genoeg wat mee, maar ben dan ook actief als mentor voor internationale studenten, die zijn sowieso vrij gestoord.

En als verliefdheid niet wederzijds is, daar kun je ook niets aan doen. Afleiding zoeken bij personen die je wel waarderen, misschien.

quote:

Op woensdag 8 oktober 2014 18:39 schreef Gatenkaas het volgende:

[..]

Ligt aan wat voor mensen je opzoekt denk ik. Op festivals kom ik altijd wel bij de goede groepen terecht, maar ik ben dan zelf ook redelijk lijp.

Ook in de kroeg maak ik vaak genoeg wat mee, maar ben dan ook actief als mentor voor internationale studenten, die zijn sowieso vrij gestoord.

En als verliefdheid niet wederzijds is, daar kun je ook niets aan doen. Afleiding zoeken bij personen die je wel waarderen, misschien.

Mwah, meestal ben ik met een stel vrienden en doe ik bij mezelf het psychologische trucje : Als je het niet verwacht, komt het vanzelf. Terwijl je diep in je achter hoofd wat wenst .

Klopt, dan wordt het een lastig verhaal.

Ik voel me eigenlijk wel goed.. Beter als verwacht. Heb het idee alsof ik te weinig huil voor iemand die net is ingeruild voor een ander. Ik weet het niet. Vind het vandaag wel weer lastig though. Het feit dat hij vrolijk en gelukkig verder huppelt en lekker met haar knuffelt en doet zonder ook maar één keer aan mij te denken of mij te missen. Bah. Hier denk ik best veel aan, maar dat het me echt teveel wordt, komt niet vaak voor..

Heb hem vannacht nog moeten bellen vanwege werk. Hij was toen net thuis en blijft volhouden dat hij met opdrachten voor school bezig is. Ja vast Snap niet waarom hij het nog steeds niet kan toegeven of iig met een andere smoes komt. Uiteindelijk halfuur aan de telefoon gehangen. Hij bleef maar doorlullen. Ging wel allemaal over werk. Snap wel dat ik dat allemaal op mijn dak krijg, we werken immers samen, maar ik snap ook heel goed waar hij het over heeft. Ik snap dat die 12 uurs diensten gemakkelijk 15 uur kunnen worden. En had/heb er ook begrip voor dat dat een hele week zo kan zijn. Wat hij ook te vertellen heeft, ik weet precies wat ie bedoelt. Dit weet hij ook en dat vind ie, denk ik, ook wel fijn. Kreeg vanmorgen vroeg ook alweer een appje van hem over werk. Terwijl ik ergens anders hele andere diensten draai dit weekend

Maar goed. Ik zie hem volgend weekend pas en tot die tijd ga ik er vanuit dat ik hem niet hoef te spreken. Wel moeten we die dienst samen draaien. Ben benieuwd hoe dat zal gaan.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2014 12:26 schreef MegaKonijn het volgende:
Ik voel me eigenlijk wel goed.. Beter als verwacht. Heb het idee alsof ik te weinig huil voor iemand die net is ingeruild voor een ander. Ik weet het niet. Vind het vandaag wel weer lastig though. Het feit dat hij vrolijk en gelukkig verder huppelt en lekker met haar knuffelt en doet zonder ook maar één keer aan mij te denken of mij te missen. Bah. Hier denk ik best veel aan, maar dat het me echt teveel wordt, komt niet vaak voor..
Heb hem vannacht nog moeten bellen vanwege werk. Hij was toen net thuis en blijft volhouden dat hij met opdrachten voor school bezig is. Ja vast Snap niet waarom hij het nog steeds niet kan toegeven of iig met een andere smoes komt. Uiteindelijk halfuur aan de telefoon gehangen. Hij bleef maar doorlullen. Ging wel allemaal over werk. Snap wel dat ik dat allemaal op mijn dak krijg, we werken immers samen, maar ik snap ook heel goed waar hij het over heeft. Ik snap dat die 12 uurs diensten gemakkelijk 15 uur kunnen worden. En had/heb er ook begrip voor dat dat een hele week zo kan zijn. Wat hij ook te vertellen heeft, ik weet precies wat ie bedoelt. Dit weet hij ook en dat vind ie, denk ik, ook wel fijn. Kreeg vanmorgen vroeg ook alweer een appje van hem over werk. Terwijl ik ergens anders hele andere diensten draai dit weekend
Maar goed. Ik zie hem volgend weekend pas en tot die tijd ga ik er vanuit dat ik hem niet hoef te spreken. Wel moeten we die dienst samen draaien. Ben benieuwd hoe dat zal gaan.

Heb ik dus ook last van, geen idee of dat normaal is.
En of dat gezond is als je een nieuwe relatie wil.

FF hier posten, zodat mensen het niet missen: datumprikkertje voor nieuwe meet. Locatie/tijdverdrijf nog niet bedacht, maar wordt zeker leuk!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2014 17:41 schreef Inaithnir het volgende:
FF hier posten, zodat mensen het niet missen: datumprikkertje voor nieuwe meet. Locatie/tijdverdrijf nog niet bedacht, maar wordt zeker leuk!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mis ik wat ?

Zoiets. Dat is alles.

Het was vandaag vier maanden geleden dat mijn ex het uitmaakte, en ik kan het maar moeilijk achter me laten. We hadden bijna vijf jaar verkering, semi-long distance omdat ik studeer op een paar uur reizen bij haar vandaan. Zag het niet aan komen, alles leek net een beetje mee te zitten; tussen ons ging het al een paar maanden erg goed (na een periode waarin het niet slecht ging, maar de sleur er een beetje in leek te zitten), er zat eindelijk wat schot in mijn opleiding, ik had het naar mijn zin op stage en leek op weg naar een goede beoordeling, en na een lange verbouwing zou ze binnenkort in haar eigen huis kunnen gaan wonen waardoor we ons eigen plekje zouden hebben.

Kleine kink in de kabel; ik kreeg geen toestemming om direct na mijn stage aan het afstuderen te beginnen. Er stond nog iets te veel open, en het lukte mij niet om dat weg te werken naast het full-time stage lopen. Ik had haar al eerder laten weten dat ik het daar moeilijk mee had, dus het kon niet als een totale verrassing komen dacht ik. Toen ik het haar vertelde sloeg haar humeur echter meteen om, en is ze het boos naar huis afgetrapt. Na een paar dagen niks gehoord te hebben kreeg ik een ultimatum; ik moest nadenken of ik na het afstuderen bij haar in zou trekken, zo niet was het afgelopen.

Eigenlijk dacht ik dat we dat al afgesproken hadden, maar goed. Ik ben niet altijd zo enthousiast geweest om weer terug in die streek te gaan wonen, maar ik had het er zeker voor over. We hebben een paar dagen wat berichtjes heen en weer gestuurd, leek wel goed te komen. Tot ze me op een ochtend belt, en in een paar minuten meld dat ze het niet meer ziet zitten, sorry, en ophangt. Enige reactie die ik nog kreeg was dat praten geen zin zou hebben, en dat ik haar met rust moest laten.

Pas een week later kreeg ik een soort van verklaring waarom ze het over de telefoon had gedaan (nadat ze kort contact had gehad met mijn moeder), en dat ze eventueel wel wou praten mocht ik eens in de buurt zijn. Ze moest nog wel even benadrukken dat ik daaruit geen enkele hoop mocht putten Een week later toch maar gegaan, leverde inderdaad niet veel op. Moest van haar sowieso al buiten (stel je voor, zou persoonlijk worden), en ze had een dikke zonnebril op zodat oogcontact ook niet mogelijk was. Klein uurtje gepraat, een hoop verwijten naar mijn hoofd gekregen, en toen maar geprobeerd enigszins fatsoenlijk gedag te zeggen.

Na een maand geen contact te hebben heb ik nog een keer gevraagd of we konden proberen om het uit te praten. Mevrouw snapte niet dat ik haar niet met rust kon laten (vijf jaar sluit je toch niet een focking uurtje af ), ik moest maar stoppen met mezelf te kwellen, en het beste ( ).

Needless to say, dat ging niet zo makkelijk. Stageprestaties hebben er onder te lijden gehad, zomer was ook zwaar kloten, veel te veel tijd alleen met mn gedachten. Het besef dat zij lekker de bloementjes buiten kon zetten hielp ook niet. Nu ik het weer druk heb gaat het ietsje beter, maar zodra ik even geen afleiding heb gaan mijn gedachten er al weer snel naar terug. Ik ben de helft van de tijd in gedachten met haar aan het bekvechten, over hoe laf ik haar aanpak vind, reacties op verwijten die ik tijdens ons laatste gesprek niet paraat had, andere dingen waar ik aan ga twijfelen, etc.

En het irritantste; als ze hier morgen aan de deur zou staan om het goed te maken (wat nooit gaat gebeuren al zou ze willen, daar is ze te koppig voor), weet ik niet eens zeker of ik nee zou kunnen zeggen

Lang verhaal geworden, mijn excuses. Ik gooi het hier neer in de hoop het een beetje van me af te schrijven.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 03:24 schreef Gordian het volgende:

Kleine kink in de kabel; ik kreeg geen toestemming om direct na mijn stage aan het afstuderen te beginnen. Er stond nog iets te veel open, en het lukte mij niet om dat weg te werken naast het full-time stage lopen. Ik had haar al eerder laten weten dat ik het daar moeilijk mee had, dus het kon niet als een totale verrassing komen dacht ik. Toen ik het haar vertelde sloeg haar humeur echter meteen om, en is ze het boos naar huis afgetrapt. Na een paar dagen niks gehoord te hebben kreeg ik een ultimatum; ik moest nadenken of ik na het afstuderen bij haar in zou trekken, zo niet was het afgelopen.

Wacht even, wat? Zij wordt kwaad op jou (en goed ook, blijkbaar) omdat je nog niet meteen mag beginnen met afstuderen, en daarbovenop gooit ze een dreigement dat als je niet meteen bij haar komt wonen daarna, ze ermee kapt? Sorry hoor, maar what the fuck? Misschien snap ik het niet helemaal, maar dat slaat toch nergens op?

Waarom denkt zij dat ze dit voor jou kan bepalen? Waarom wordt ze kwaad als jou studie even niet 100% vloeiend loopt (wat je al eerder had aangegeven ook)? Waarom moet en zal je bij haar wonen meteen als je klaar bent? Mijn hemel wat een claimerig type. Wees blij dat je daar vanaf bent, dat was later echt niet leuker geworden.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2014 18:00 schreef K44S het volgende:
[..]
Mis ik wat ?

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2014 22:13 schreef Brannagh het volgende:
En ja, er komt als het goed is weer een meet!
http://www.kruidvat.nl/trein-dagkaart/p/2082039
Treinkaartjes in de aanbieding, ¤14 de stuk en geldig van 11 oktober tot 25 januari. Midden december skippen we even ivm drukte, maar het is handig als we meeten op een zaterdag, ergens in Nederland. Locatie komen we vast wel op

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Iedereen mag komen, eventueel kan er met slaapplaatsen vast wel weer iets geregeld worden en het wordt gezellig. want ik kom . Zou fijn zijn als iedereen die wil komen even zijn naam achter de data zet, en degene daarop dat lijstje ook overneemt, dan eindigen we met een net lijstje.

En ja hoor, wie heeft mij vanmorgen alweer een berichtje gestuurd? Het gaat allemaal over werk, maar hij lijkt het nu een beetje als excuus te gaan gebruiken.

Moet zeggen dat het opzich wel gaat.. Zoals al eerder gezegd voelt het nogal kut dat ie me zo makkelijk heeft ingeruild, en ik mis hem zeker. Toch voel ik naar hem toe niet zoveel meer. Zijn acties hebben toch wel voor een flinke deuk gezorgd in mijn gevoelens naar hem toe. Dit besef komt steeds meer te komen. Ja, ik voel me wel okay..

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 09:47 schreef Brannagh het volgende:
[..]
[..]

Klinkt interessant ! Welk topic ?

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 09:52 schreef MegaKonijn het volgende:
En ja hoor, wie heeft mij vanmorgen alweer een berichtje gestuurd? Het gaat allemaal over werk, maar hij lijkt het nu een beetje als excuus te gaan gebruiken.
Moet zeggen dat het opzich wel gaat.. Zoals al eerder gezegd voelt het nogal kut dat ie me zo makkelijk heeft ingeruild, en ik mis hem zeker. Toch voel ik naar hem toe niet zoveel meer. Zijn acties hebben toch wel voor een flinke deuk gezorgd in mijn gevoelens naar hem toe. Dit besef komt steeds meer te komen. Ja, ik voel me wel okay..

Ik zou het niet kunnen, met of uberhaupt om mn ex werken.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 10:06 schreef K44S het volgende:
[..]
Klinkt interessant ! Welk topic ?
[..]
Ik zou het niet kunnen, met of uberhaupt om mn ex werken.

Het vorige topic, Gray is vergeten hem in de OP te zetten

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 08:52 schreef Inaithnir het volgende:
[..]
Wacht even, wat? Zij wordt kwaad op jou (en goed ook, blijkbaar) omdat je nog niet meteen mag beginnen met afstuderen, en daarbovenop gooit ze een dreigement dat als je niet meteen bij haar komt wonen daarna, ze ermee kapt? Sorry hoor, maar what the fuck? Misschien snap ik het niet helemaal, maar dat slaat toch nergens op?
Waarom denkt zij dat ze dit voor jou kan bepalen? Waarom wordt ze kwaad als jou studie even niet 100% vloeiend loopt (wat je al eerder had aangegeven ook)? Waarom moet en zal je bij haar wonen meteen als je klaar bent? Mijn hemel wat een claimerig type. Wees blij dat je daar vanaf bent, dat was later echt niet leuker geworden.

Ja dat ze flink teleurgesteld was kan ik wel begrijpen, ik studeer echt al veel te lang. Ik heb er ook lang met de spreekwoordelijke pet naar gegooid. Maar het liep nu eindelijk wel eens goed, alleen was het plan van stage lopen en daarnaast nog een aantal dingen afsluiten echt te hoog gegrepen. Ze zag blijkaar niet dat ik na fulltime werken en nog wat dingen ernaast proberen te doen in de weekenden redelijk afgemat was (misschien niet fysiek, maar zeker wel mentaal). Ze had er geen begrip voor, ze vond dat ik uit luiheid mijn leven verpestte. Zelf heeft ze overigens een redelijk relaxt baantje, waar ze alleen in de drukke zomermaanden in de buurt van 40 uur komt. Meestal maar 4 dagen werken, soms 3, en ongeveer een dag in de week kwijt aan een cursus.

Claimerig wil ik haar niet noemen. Maar ze dacht blijkbaar echt dat na 6 jaar verkering, en een jaar in de weekenden en vakanties samenwonen, ik aan het einde van mijn studie een baan aan de andere kant van het land zou kunnen aannemen en haar aan de kant zetten. Lekker goed van vertrouwen ben je dan, en als reactie laat je dan zien dat je zelf eigenlijk wel zo wispelturig bent.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 11:03 schreef Gordian het volgende:
[..]
Ja dat ze flink teleurgesteld was kan ik wel begrijpen, ik studeer echt al veel te lang. Ik heb er ook lang met de spreekwoordelijke pet naar gegooid. Maar het liep nu eindelijk wel eens goed, alleen was het plan van stage lopen en daarnaast nog een aantal dingen afsluiten echt te hoog gegrepen. Ze zag blijkaar niet dat ik na fulltime werken en nog wat dingen ernaast proberen te doen in de weekenden redelijk afgemat was (misschien niet fysiek, maar zeker wel mentaal). Ze had er geen begrip voor, ze vond dat ik uit luiheid mijn leven verpestte. Zelf heeft ze overigens een redelijk relaxt baantje, waar ze alleen in de drukke zomermaanden in de buurt van 40 uur komt. Meestal maar 4 dagen werken, soms 3, en ongeveer een dag in de week kwijt aan een cursus.
Claimerig wil ik haar niet noemen. Maar ze dacht blijkbaar echt dat na 6 jaar verkering, en een jaar in de weekenden en vakanties samenwonen, ik aan het einde van mijn studie een baan aan de andere kant van het land zou kunnen aannemen en haar aan de kant zetten. Lekker goed van vertrouwen ben je dan, en als reactie laat je dan zien dat je zelf eigenlijk wel zo wispelturig bent.

Is er niet nog iets anders aan de hand dan? Als ze zo weinig wil zeggen na toch een serieus lange relatie?

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 10:06 schreef K44S het volgende:

[..]

Klinkt interessant ! Welk topic ?

[..]

Ik zou het niet kunnen, met of uberhaupt om mn ex werken.

Mja, ik zal wel moeten. Mocht het echt niet gaan, dan moet ik op kantoor maar het een en ander proberen te regelen, maar ga nu nog niet van ons probleem, iedereen z'n probleem maken.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 11:36 schreef LalalaHippie het volgende:
[..]
Is er niet nog iets anders aan de hand dan? Als ze zo weinig wil zeggen na toch een serieus lange relatie?

Misschien een beetje persoonlijk, maar we hadden dat weekend iets nieuws geprobeerd in de slaapkamer, iets waarvan ze had gezegd dat het haar wel leuk leek. Niks extreems, ik vond het wel aardig, maar zij was er misschien niet zo in de stemming voor, ze vond er in ieder geval niet veel aan. Dus maar weer overgestapt op wat we normaal deden, niks aan de hand dacht ik. Tijdens ons gesprek later zegt ze dat ze het echt vreselijk vond. Ik denk dat ik dat wel gemerkt zou hebben, en dat ze dan daarna niet zo enthousiast aan het normale repertoire was begonnen. Kan best dat ze het niet leuk vond hoor, maar dan is in een relatie de normale reactie volgens mij om dat te zeggen, of voor te stellen hoe het anders zou moeten, niet om de relatie maar te verbreken.

Verder kreeg ik tijdens ons laatste gesprek een hoop verwijten naar mijn hoofd. Een aantal kleinigheden waarvan ik zou denken dat je dat wel kon bespreken in plaats van het op te kroppen. Een paar dingen die ik echt onzin vond, of zelfs hypocriet. En een paar dingen waarvan ik wist dat ze er mee zat, en waar we het al eerder over gehad hadden. Kostte altijd wel wat moeite om het haar te laten toegeven dat ze er mee zat, maar de conclusie was uiteindelijk altijd dat het niet zo'n big issue was, dat ik me er niet druk om moet maken, en dat het wel goed zou komen. Ik was zo stom om dat te geloven.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 12:18 schreef MegaKonijn het volgende:
[..]
Mja, ik zal wel moeten. Mocht het echt niet gaan, dan moet ik op kantoor maar het een en ander proberen te regelen, maar ga nu nog niet van ons probleem, iedereen z'n probleem maken.

Elke 'ex' relatie is dan ook anders.

Zoals eerder gepost heb ik met mn ex af en toe een kop koffie gedronken.
Mijn broer (die nooit een vriendin heeft gehad en waar ik het dit advies het laatst van verwacht) zei al: "vrienden met je ex kun je niet".

Ik wou er niet aan geloven, omdat ik het idee had en heb dat ik de schuldige ben en mezelf erg hard in de vingers heb gesneden door het uit te maken.
Als ik nou ruzie met dr had gekregen om het een of ander, was het denk ik makkelijk geweest om er over heen te komen. Maar nog steeds merk ik dat er gewoon steeds gedachtes met haar samen, langs flitsen.

Erg lastig als je een nieuwe relatie wil.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 03:24 schreef Gordian het volgende:
Het was vandaag vier maanden geleden dat mijn ex het uitmaakte, en ik kan het maar moeilijk achter me laten. We hadden bijna vijf jaar verkering, semi-long distance omdat ik studeer op een paar uur reizen bij haar vandaan. Zag het niet aan komen, alles leek net een beetje mee te zitten; tussen ons ging het al een paar maanden erg goed (na een periode waarin het niet slecht ging, maar de sleur er een beetje in leek te zitten), er zat eindelijk wat schot in mijn opleiding, ik had het naar mijn zin op stage en leek op weg naar een goede beoordeling, en na een lange verbouwing zou ze binnenkort in haar eigen huis kunnen gaan wonen waardoor we ons eigen plekje zouden hebben.
Kleine kink in de kabel; ik kreeg geen toestemming om direct na mijn stage aan het afstuderen te beginnen. Er stond nog iets te veel open, en het lukte mij niet om dat weg te werken naast het full-time stage lopen. Ik had haar al eerder laten weten dat ik het daar moeilijk mee had, dus het kon niet als een totale verrassing komen dacht ik. Toen ik het haar vertelde sloeg haar humeur echter meteen om, en is ze het boos naar huis afgetrapt. Na een paar dagen niks gehoord te hebben kreeg ik een ultimatum; ik moest nadenken of ik na het afstuderen bij haar in zou trekken, zo niet was het afgelopen.
Eigenlijk dacht ik dat we dat al afgesproken hadden, maar goed. Ik ben niet altijd zo enthousiast geweest om weer terug in die streek te gaan wonen, maar ik had het er zeker voor over. We hebben een paar dagen wat berichtjes heen en weer gestuurd, leek wel goed te komen. Tot ze me op een ochtend belt, en in een paar minuten meld dat ze het niet meer ziet zitten, sorry, en ophangt. Enige reactie die ik nog kreeg was dat praten geen zin zou hebben, en dat ik haar met rust moest laten.
Pas een week later kreeg ik een soort van verklaring waarom ze het over de telefoon had gedaan (nadat ze kort contact had gehad met mijn moeder), en dat ze eventueel wel wou praten mocht ik eens in de buurt zijn. Ze moest nog wel even benadrukken dat ik daaruit geen enkele hoop mocht putten Een week later toch maar gegaan, leverde inderdaad niet veel op. Moest van haar sowieso al buiten (stel je voor, zou persoonlijk worden), en ze had een dikke zonnebril op zodat oogcontact ook niet mogelijk was. Klein uurtje gepraat, een hoop verwijten naar mijn hoofd gekregen, en toen maar geprobeerd enigszins fatsoenlijk gedag te zeggen.
Na een maand geen contact te hebben heb ik nog een keer gevraagd of we konden proberen om het uit te praten. Mevrouw snapte niet dat ik haar niet met rust kon laten (vijf jaar sluit je toch niet een focking uurtje af ), ik moest maar stoppen met mezelf te kwellen, en het beste ( ).
Needless to say, dat ging niet zo makkelijk. Stageprestaties hebben er onder te lijden gehad, zomer was ook zwaar kloten, veel te veel tijd alleen met mn gedachten. Het besef dat zij lekker de bloementjes buiten kon zetten hielp ook niet. Nu ik het weer druk heb gaat het ietsje beter, maar zodra ik even geen afleiding heb gaan mijn gedachten er al weer snel naar terug. Ik ben de helft van de tijd in gedachten met haar aan het bekvechten, over hoe laf ik haar aanpak vind, reacties op verwijten die ik tijdens ons laatste gesprek niet paraat had, andere dingen waar ik aan ga twijfelen, etc.
En het irritantste; als ze hier morgen aan de deur zou staan om het goed te maken (wat nooit gaat gebeuren al zou ze willen, daar is ze te koppig voor), weet ik niet eens zeker of ik nee zou kunnen zeggen
Lang verhaal geworden, mijn excuses. Ik gooi het hier neer in de hoop het een beetje van me af te schrijven.

Afschrijven is altijd fijn, ach zie het zo: Meer vrouwen dan kerken.

Al is het moeilijk om een goed "geloof" te krijgen.

quote:

Op vrijdag 10 oktober 2014 12:35 schreef Gordian het volgende:
[..]
Misschien een beetje persoonlijk, maar we hadden dat weekend iets nieuws geprobeerd in de slaapkamer, iets waarvan ze had gezegd dat het haar wel leuk leek. Niks extreems, ik vond het wel aardig, maar zij was er misschien niet zo in de stemming voor, ze vond er in ieder geval niet veel aan. Dus maar weer overgestapt op wat we normaal deden, niks aan de hand dacht ik. Tijdens ons gesprek later zegt ze dat ze het echt vreselijk vond. Ik denk dat ik dat wel gemerkt zou hebben, en dat ze dan daarna niet zo enthousiast aan het normale repertoire was begonnen. Kan best dat ze het niet leuk vond hoor, maar dan is in een relatie de normale reactie volgens mij om dat te zeggen, of voor te stellen hoe het anders zou moeten, niet om de relatie maar te verbreken.
Verder kreeg ik tijdens ons laatste gesprek een hoop verwijten naar mijn hoofd. Een aantal kleinigheden waarvan ik zou denken dat je dat wel kon bespreken in plaats van het op te kroppen. Een paar dingen die ik echt onzin vond, of zelfs hypocriet. En een paar dingen waarvan ik wist dat ze er mee zat, en waar we het al eerder over gehad hadden. Kostte altijd wel wat moeite om het haar te laten toegeven dat ze er mee zat, maar de conclusie was uiteindelijk altijd dat het niet zo'n big issue was, dat ik me er niet druk om moet maken, en dat het wel goed zou komen. Ik was zo stom om dat te geloven.

Zoals Gray zegt, vindt ze het lastig te communiceren met je en dat lijkt me toch wel heel erg belangrijk met zo'n lange-afstands relatie. Tja en experimenteren met seks kan heel leuk zijn, maar als je je er niet direct over kunt uiten is dat misschien niet zo'n goed idee.
Anyways, communiceren met elkaar kun je best leren, maar dat kost wel een hoop werk. Het lijkt niet alsof ze darvoor open staat...

quote:

Op zaterdag 11 oktober 2014 11:29 schreef LalalaHippie het volgende:
[..]
Zoals Gray zegt, vindt ze het lastig te communiceren met je en dat lijkt me toch wel heel erg belangrijk met zo'n lange-afstands relatie. Tja en experimenteren met seks kan heel leuk zijn, maar als je je er niet direct over kunt uiten is dat misschien niet zo'n goed idee.
Anyways, communiceren met elkaar kun je best leren, maar dat kost wel een hoop werk. Het lijkt niet alsof ze darvoor open staat...

We hebben een paar jaar geleden ook eens een serieuze ruzie gehad, waar niet communiceren ook een groot deel van het probleem was. We hebben toen gezegd daar aan te werken, maar als ik zo terug kijk heeft ze daar niets mee gedaan.

Gezien haar reactie de laatste keer dat ik contact probeerde op te nemen is er geen kans dat ze er iets aan zou willen doen. Ze heeft letterlijk gezegd dat we nooit meer terug bij elkaar zouden komen. En terugkomen op zo'n uitspraak doet ze niet aan, want dat is zwak ofzo. Wou alleen dat het voor mij ook zo voelde. Zag pas een leuke foto van haar en moest meteen glimlachen, want leuke foto van mijn vriendin. Realiteit hakt er een seconde later flink in.

Was vandaag bij haar in het dorp op familiebezoek, zelfs nog bij haar in de straat geweest. Voelde me met de seconde ongemakkelijker. Heb haar niet gezien, weet niet of ik daar nou blij om ben of teleurgesteld. Niet dat het iets zou opleveren, maar ik zou haar toch graag nog eens spreken. Al is het maar om te vertellen hoe laf ik de manier waarop ze het aangepakt heeft vind, en dat zij de relatie toch echt bewust of onbewust gesaboteerd heeft.

Bah.

Ugh, vannacht gedroomd dat ze bij me langskwam met haar nieuwe vriend en we laaiende ruzie hadden. En om de één of andere vage reden waren er een aantal mensen uit dit topic bij

Ach, het gebeurt, zit er nu ook niet echt mee. Het is alweer weggezakt.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 10:06 schreef Inaithnir het volgende:
Ugh, vannacht gedroomd dat ze bij me langskwam met haar nieuwe vriend en we laaiende ruzie hadden. En om de één of andere vage reden waren er een aantal mensen uit dit topic bij
Ach, het gebeurt, zit er nu ook niet echt mee. Het is alweer weggezakt.

Hah, altijd wel apart om te zien hoe sommige dingen zich in je dromen samenvoegen, heel rare combinaties soms..

Vannacht voor het eerst in weken er weer echt slecht van geslapen. Groot deel van het probleem is denk ik dat ik geen closure heb kunnen krijgen. Tot op de dag dat ze boos weg ging dacht ik dat alles goed zat, en sindsdien heb ik haar maar een klein uurtje gesproken. Dat is na vijf jaar gewoon niet voldoende. Was toen ook nog veel te veel bezig met kijken of ik het op een of andere manier toch goed kon maken.

Wat denken jullie, moet ik nog eens proberen contact op te nemen? Ik verwacht niet dat ze open staat om af te spreken, maar misschien dat ik een brief of mail kan sturen. Dan kan ik mijn kant van het verhaal tenminste ook kwijt.

Dat het haar mening niet gaat veranderen snap ik ook wel. Ik vind het gewoon ruk dat ik mijn zegje nooit heb kunnen doen. Kan daar ook niet jullie of mijn vrienden/familie mee lastig blijven vallen. Nu blijf ik het eindeloos voor mijzelf herhalen, daar knap ik ook niet van op. En voor mij voelt het nu alsof ik er maar mee ingestemd heb dat het allemaal mijn schuld is, en dat ik dus maar beter weg kan blijven.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 18:00 schreef Gordian het volgende:
Dat het haar mening niet gaat veranderen snap ik ook wel. Ik vind het gewoon ruk dat ik mijn zegje nooit heb kunnen doen. Kan daar ook niet jullie of mijn vrienden/familie mee lastig blijven vallen. Nu blijf ik het eindeloos voor mijzelf herhalen, daar knap ik ook niet van op. En voor mij voelt het nu alsof ik er maar mee ingestemd heb dat het allemaal mijn schuld is, en dat ik dus maar beter weg kan blijven.

Schrijf het op en mail het haar. Of ze er nou op in gaat of niet; jij bent het kwijt. Verstuur het wel zonder verwachtingen.

En het zal nooit alleen maar allemaal jouw schuld zijn. Echt niet.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 19:47 schreef Gray het volgende:
[..]
Hiervoor geldt zo ongeveer hetzelfde; je zal wellicht nooit het gevoel krijgen dat je voldoende gezegd hebt.

Klopt, en zodra ik hem verstuur zal ik vast nog wel iets bedenken wat er eigenlijk in zou moeten.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 19:31 schreef MegaKonijn het volgende:
[..]
Schrijf het op en mail het haar. Of ze er nou op in gaat of niet; jij bent het kwijt. Verstuur het wel zonder verwachtingen.
En het zal nooit alleen maar allemaal jouw schuld zijn. Echt niet.

Bedankt, denk inderdaad dat ik het wel ga doen. Ben nogal een perfectionist, dus zal wel een dag of twee duren voor ik hem zover heb dat ik er tevreden mee ben.
Verwacht er niets van, kan ongelezen weggegooid worden, of kan een kutreactie krijgen. Verwacht zeker niet dat het goed komt, maar dan heb ik in ieder geval mijn zegje gedaan, en is de grens van wat ik redelijkerwijs kan doen wel bereikt.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 22:16 schreef Gordian het volgende:

[..]

Klopt, en zodra ik hem verstuur zal ik vast nog wel iets bedenken wat er eigenlijk in zou moeten.

[..]

Bedankt, denk inderdaad dat ik het wel ga doen. Ben nogal een perfectionist, dus zal wel een dag of twee duren voor ik hem zover heb dat ik er tevreden mee ben.
Verwacht er niets van, kan ongelezen weggegooid worden, of kan een kutreactie krijgen. Verwacht zeker niet dat het goed komt, maar dan heb ik in ieder geval mijn zegje gedaan, en is de grens van wat ik redelijkerwijs kan doen wel bereikt.

Precies. En neem ide rustig de tijd. Verstuur m ook niet meteen, maar laat er een dag tussen zitten. Dan kan je m altijd nog even doorlezen en is de kans kleiner dat je van alles vergeet.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 22:26 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Precies. En neem ide rustig de tijd. Verstuur m ook niet meteen, maar laat er een dag tussen zitten. Dan kan je m altijd nog even doorlezen en is de kans kleiner dat je van alles vergeet.

2e mail erachteraan sturen :
"Oh, en je bent een muts"

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 22:44 schreef Brannagh het volgende:

[..]

2e mail erachteraan sturen :
"Oh, en je bent een muts"

Hahaha. Zou wel mooi zijn, ja.

quote:

Op zondag 12 oktober 2014 22:44 schreef Brannagh het volgende:
[..]
2e mail erachteraan sturen :
"Oh, en je bent een muts"

Hah, ik zal hem onthouden

Lieve, lieve mensen. We willen ontzettend graag weer een tweede meet houden, maar niet iedereen is gemotiveerd genoeg om even te zeggen of ze willen en wanneer.

Zojuist hebben we ikbesloten dat we 13 december een meet houden bij Inaithnir , in het altijd met knallende Enschede.

Het zou onwijs leuk zijn als jullie kwamen, aanmelden kan bij mij, Inaithnir of bondage (en vrees niet, hij doet geen gekke dingen). Momenteel zijn de treinkaartjes voor bijna nop te verkrijgen bij de Kruidvat.

Nou, het heeft wat langer geduurd dan gepland, maar ik heb vanmiddag mijn brief afgemaakt. Hij is vrij lang geworden, maar alles wat ik wil zeggen staat er wel in denk ik. Laat hem nog een dagje bezinken, misschien dat ik het einde iets aanpas, maar dan verstuur ik hem wel.

Wat denken jullie, via email of ouderwets via de post?

quote:

Op zondag 19 oktober 2014 16:58 schreef Gordian het volgende:
Nou, het heeft wat langer geduurd dan gepland, maar ik heb vanmiddag mijn brief afgemaakt. Hij is vrij lang geworden, maar alles wat ik wil zeggen staat er wel in denk ik. Laat hem nog een dagje bezinken, misschien dat ik het einde iets aanpas, maar dan verstuur ik hem wel.

Wat denken jullie, via email of ouderwets via de post?

Post komt over alsof je er meer waarde aan hecht, en als je het dan ook nog schrijft, dan is dat toch net iets specialer dan een mailtje wat ze direct in de vuilnisbak kan mikken.

quote:

Op zondag 19 oktober 2014 17:06 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Post komt over alsof je er meer waarde aan hecht, en als je het dan ook nog schrijft, dan is dat toch net iets specialer dan een mailtje wat ze direct in de vuilnisbak kan mikken.

Ja dat denk ik ook. Eerst maar weer even oefenen op het leesbaar schrijven

Hey allemaal,

Ik ben een tijdje vreselijk afwezig geweest, vooral sinds ik de appgroep uitgegaan ben. Allereerst slecht nieuws, 13 december meeten lukt niet.

Dat goed nieuws: eigenlijk gaat het allemaal wel weer met me. Ik ben 1 oktober aan een nieuwe baan begonnen en die slurpt al mijn aandacht op. Hence mijn afwezigheid.

Van mijn ex hoor ik af en toe via via nog wel iets, dat ie werk heeft bijvoorbeeld, maar rechtstreeks contact heb ik niet meer.

Verder gaat het wel goed ,nog steeds heb ik wel momenten dat ik t echt intens jammer vind dat het niet gewerkt heeft, en diep van binnen houd ik nog wel van m. Maargoed, dat leidt niet meer tot huilen of depri buien, het is een gegeven en dat slijt uiteindelijk wel. Aan de andere kant kan ik ook positiever denken over de relatie, ik heb me een periode intens geliefd gevoeld door hem, en dat heeft mij veel goed gedaan. Ik ben blij dat meegemaakt te mogen hebben.

Er is een ding waarover ik een beetje in dubio sta. Ik heb nog een stapel cd's en zijn sloffen liggen. Die laatste waren heel belangrijk voor hem. Ik kwam ze in september eigenlijk pas weer tegen. Nou heb ik zijn adres niet meer, en twijfel ik of ik contact met m op zal nemen om zn adres te vragen zodat ik ze op kan sturen of het gewoon erbij zal laten. Beetje apart dat ik daar nog niet uit ben, ben misschien ook gewoon nog niet toe aan contact met hem. Wat zouden jullie doen?

quote:

Op zondag 19 oktober 2014 21:05 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
*knip* Wat zouden jullie doen?

Ik ontvang nog wel eens post van hem en lever dat altijd bij een gezamenlijke vriend af. Mja, wij hebben ook geen contact meer (wens vanuit mijn kant).

quote:

Op zondag 19 oktober 2014 21:10 schreef runaway het volgende:

[..]

Ik ontvang nog wel eens post van hem en lever dat altijd bij een gezamenlijke vriend af. Mja, wij hebben ook geen contact meer (wens vanuit mijn kant).

Ik heb wat dat betreft geen contact meer met vrienden van hem. Uiteindelijk bedacht ik me dat ik er veel te moeilijk over deed en heb m een kort mailtje over gestuurd.