Er is geen enkele partij die de burger als volwassen ziet, die zelfstandig keuzes kan maken, voor zichzelf kan zorgen en op een verantwoordelijke manier om kan gaan met bijvoorbeeld drugs en met wapens.
Het laatste wat ik wil, is een "dat moet toch kunnen"-aanpak die populair is in links-liberale kringen. Waar ik voor pleit is dat zaken die op dit moment verboden worden omdat ze gevaarlijk zijn, toe kunt laten, mits mensen er op een verstandige manier mee omgaan. Daarbij moet je ze wel begeleiden, en een vinger aan de pols houden.
Autorijden is een goed voorbeeld. Is het verstandig om mensen aan het stuur te zetten van een apparaat dat meer dan een ton weegt, en waarmee je in een handomdraai mensen van het leven kunt beroven? Nee, natuurlijk niet. Daarom laten we kleuters niet autorijden. Je mag pas autorijden, nadat je een cursus hebt gevolgd, en hebt laten zien dat je op een verantwoordelijke manier met een auto om kunt gaan. Daarnaast zijn er verkeersregels, en wordt er regelmatig gecheckt of je niet te hard rijdt en wel netjes je richtingaanwijzer gebruikt.
Waarom passen we dit model niet toe op andere zaken, zoals wapens en drugs?
Enfin, vandaag was Asscher in het nieuws, die van mening is dat er in de toekomst niet genoeg banen zijn voor iedereen (Keynes zei dat al in de jaren 30, maar zelfs de mechanisatie in de landbouw leidde er niet toe dat er massawerkeloosheid optrad). Asscher gaf zelf al toe dat de overheid niet brandschoon was en pleit nu voor het verlagen van de belastingen op arbeid, zodat het weer lonend wordt om te werken. Asscher had het trouwens niet verkeerder kunnen zien, dat er te weinig banen zouden zijn, want er liggen juist meer kansen dan ooit te voren op de arbeidsmarkt, je moet er alleen wel oog voor hebben en de juiste opleiding gehad hebben.
Er ligt een enorme groeimarkt in het samenbrengen van bestaande technieken. Wij zijn in mijn lab bezig met technieken waardoor zorg veel efficienter en goedkoper verleend kan worden. Maar daar hebben we wel goed opgeleide ingenieurs voor nodig, en die zijn op dit moment niet te vinden. De ingenieurs waar ik mee werk, hebben 20 jaar lang op school gezeten, maar hun kennis is nu al weer verouderd. Goede code schrijven waarmee technieken kunnen worden gecombineerd, kunnen ze bijvoorbeeld niet.
Waar we van af moeten, is het idee dat je je jeugd doorbrengt in een grauw gebouw dat we 'school' noemen, waar je door een geitewollensok bezig wordt gehouden, zonder dat je er een opleiding op maat krijgt. In plaats daarvan zullen we moeten blijven leren, en wel op zo'n manier dat leren leuk is, dat je er gelukkig van wordt (wie was er gelukkig op school?) en dat je er iets aan over houdt. Technische ontwikkelingen volgen elkaar razendsnel op, en we zullen door blijven moeten leren om gelijke voet te kunnen houden met die ontwikkelingen.
Dat betekent investeren in onderwijs. Niet alleen door er meer geld in te pompen, maar door ondermaats presterende leraren (ik schat zo'n 80%) te ontslaan, bij te scholen en door nieuwe talenten aan te nemen. Er zal beter betaald moeten worden, en het aanzien van het onderwijs in de samenleving zal moeten worden verbeterd. Uiteindelijk zullen alleen toppers nog in aanmerking komen voor een baan in het onderwijs. De manier van onderwijs geven zal drastisch moeten veranderen. Op dit moment zijn opleidingen leerfabrieken, met een one size fits all aanpak. Realiseer je dat ieder mens om een andere aanpak vraagt, geef onderwijs op maat.
In het huidige model zien politici mensen als huisdieren (een risico), die je brokken voor moet schotelen (denk basisinkomen, Melkertbanen) en die je moet vertellen waar en wanneer ze moeten schijten (want ze zijn te dom om hun eigen beslissingen te nemen). Ik pleit hier voor een politiek voor het (eeuwige) leren, waarmee je mensen verantwoordelijk maakt voor hun eigen daden, voor hun eigen toekomst en ze in staat stelt om het leven bij de horens te grijpen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson