ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #136

Ik ben vandaag even helemaal over de zeik gegaan.

Het gaat al een tijdje niet zo lekker op mijn werk. Het is een dode bedoeling (ze moeten het pand verlaten en er is nog geen nieuwe bestemming) en alle collega's waar ik nu mee werk, zijn alles behalve gezellig. Ik kan mijn ei niet kwijt, want ik heb echt het gevoel dat ik mijn hersenen beter kan gebruiken (stiekem wil ik gewoon een bèta opleiding doen, maar met die creatieve achtergrond zou ik dat beter niet moeten doen. Het wordt me sterk afgeraden, omdat het slecht zou matchen). Er is ook bijna niets te doen en ik ga echt met een k**-gevoel naar huis. Ik voel me zo ontzettend nutteloos. Ik word zo ontzettend ongelukkig van mijn huidige baan.

Ik heb geen diploma's (ik ben in de twintig) en ik wil gewoon graag weer aan de bak. Ik haat het om alleen maar thuis te zitten buiten m'n baan, ik heb het gevoel dat ik niets meer leer. Er is geen enkele uitdaging en ik zit er nu helemaal doorheen...

quote:

Op woensdag 12 november 2014 11:15 schreef Windwalker88 het volgende:
Het enige wat ik nu nog lastig vind om te verwerken is wat nu komt door mijn aandoening of door mijn eigen persoonlijkheid.

Dat maakt toch niet uit? Als je ergens last van hebt kun je altijd proberen er iets aan te doen.

quote:

Op vrijdag 14 november 2014 20:25 schreef Windwalker88 het volgende:
Heb nog wel een vraagje: ik ga volgende week beginnen met ritalin. Volgends m'n psycholoog gaat dit helpen om wat rust in mijn hoofd te krijgen. Heeft iemand hier ervaring mee, want ben best wel een beetje huiverig om aan de medicijnen te gaan.

Misschien heb je iets aan deze site?

quote:

Op woensdag 19 november 2014 22:53 schreef Opoefiets het volgende:
Ik ben vandaag even helemaal over de zeik gegaan.

Het gaat al een tijdje niet zo lekker op mijn werk. Het is een dode bedoeling (ze moeten het pand verlaten en er is nog geen nieuwe bestemming) en alle collega's waar ik nu mee werk, zijn alles behalve gezellig. Ik kan mijn ei niet kwijt, want ik heb echt het gevoel dat ik mijn hersenen beter kan gebruiken (stiekem wil ik gewoon een bèta opleiding doen, maar met die creatieve achtergrond zou ik dat beter niet moeten doen. Het wordt me sterk afgeraden, omdat het slecht zou matchen). Er is ook bijna niets te doen en ik ga echt met een k**-gevoel naar huis. Ik voel me zo ontzettend nutteloos. Ik word zo ontzettend ongelukkig van mijn huidige baan.

Ik heb geen diploma's (ik ben in de twintig) en ik wil gewoon graag weer aan de bak. Ik haat het om alleen maar thuis te zitten buiten m'n baan, ik heb het gevoel dat ik niets meer leer. Er is geen enkele uitdaging en ik zit er nu helemaal doorheen...

Is het financieel gezien mogelijk om te studeren? Dan zou ik lekker gaan leren als ik jou was. Als dat je gelukkig maakt en bovendien misschien een diploma oplevert waardoor je iets anders kunt doen, is dat toch mooi?

quote:

Op woensdag 19 november 2014 23:04 schreef GlenSpey het volgende:

[..]

Hier enkel negatieve ervaringen met medicatie, alhoewel het geen Ritalin betrof maar wel een ander soortgelijk medicijn (Risperdal). Maar over het algemeen zijn de effecten heel verschillend. De een vindt het niks en de ander kan niet zonder

Risperdal vind ik niet soortgelijk, het is een antipsychoticum, eerder versuffend, terwijl ritalin een stimulans is.

quote:

Op woensdag 19 november 2014 23:30 schreef kuolema het volgende:

[..]

Is het financieel gezien mogelijk om te studeren? Dan zou ik lekker gaan leren als ik jou was. Als dat je gelukkig maakt en bovendien misschien een diploma oplevert waardoor je iets anders kunt doen, is dat toch mooi?

Ik heb het geld gewoon, ik heb jarenlang gespaard voor dit moment. Het is gewoon heel lastig als je onzeker bent en je mensen om je heen hebt die alle vertrouwen in je hebben én mensen om je heen hebt die totaal geen vertrouwen in je hebben (en eigenlijk vinden dat je in je comfortzone moet blijven). Dat werkt echt verwarrend.

Ik had vandaag een diepgaand gesprek bij GGZ met een psychiater, mijn psycholoog en nog iemand die meeschreef om te kijken of ik -nos heb of welke vorm dan ook. Ik ervoer dit als een vrij stom gesprek want ik moest wat puzzels maken en verhalen in mijn perspectief vertellen, nog wat persoonlijke vragen ertussendoor. Natuurlijk kunnen hun op deze manier zien of ik daadwerkelijk -nos heb maar had er een raar gevoel bij. Alsof ik alles fout deed omdat het voor mij relatief moeilijke opdrachten waren. Iemand die snapt wat voor gesprek dit was en kan toelichten?

Ik ben ontslagen uit de crisis. Zit nu weer op mijn normale afdeling, in mijn eigen appartement.
Ben erg blij maar aan de andere kant is het erg moeilijk.
Ik voel mij erg verraden omdat men mij daar zonder overleg met mij zomaar geplaatst heeft. Alles is achter mijn rug gebeurd.
Mijn ouders denken alleen dat het heel goed was en ik kan het absoluut niet eens zijn met hen.
Ik heb een enorme terugval gehad, omdat ik zo pardoes uit mijn normale leven gehaald werd.
Alles ging ineens slecht, alle vooruitgang die ik geboekt had qua vertrouwen in leiding, eetbuien, gewichtsverlies, sparen is allemaal weg en moet ik weer opnieuw opbouwen.
Ik kreeg ook weer allelei suïcidale gedachten in mijn hoofd,daar op de crisis, iets wat ik enorm lang niet meer had gehad.
Dus ik denk niet dat het mij goed heeft gedaan. Het enige wat ik kan zeggen is dat de angst er nu goed in zit.


Ik heb trouwens nieuwe oordoppen, op maat gemaakte van beter horen, met de aller zwaarste filter erin, je hoort haast niks meer

Mag ik vragen wat zoiets nou kost Summer2bird, van die op maat gemaakte doppen? En kan je evt filters wisselen?
Ik blijf er maar over twijfelen... ik heb van die universele dopjes met filters, maar ze zitten me gewoon niet lekker, irriteren en jeuken .

Thuis zet ik nu mn koptelefoon op, maar soms moet ik de muziek zo hard zetten om dat wat ik niet wil horen niet te horen, dat dat eigenlijk alleen maar tegenwerkt uiteindelijk...

quote:

Op zondag 30 november 2014 20:35 schreef Nijna het volgende:
Mag ik vragen wat zoiets nou kost Summer2bird, van die op maat gemaakte doppen? En kan je evt filters wisselen?
Ik blijf er maar over twijfelen... ik heb van die universele dopjes met filters, maar ze zitten me gewoon niet lekker, irriteren en jeuken .

Thuis zet ik nu mn koptelefoon op, maar soms moet ik de muziek zo hard zetten om dat wat ik niet wil horen niet te horen, dat dat eigenlijk alleen maar tegenwerkt uiteindelijk...

Het hele grapje heeft mij 170 euro gekost.
Maar dan heb ik een verzekering van 2 jaar, een schoonmaakset, een koord om ze aan te hangen en 2 soorten filters.
Zonder bijgevoegde dingen kost het zo'n 125 euro. Maar het is het zo waard. Ze zitten heerlijk, ik hoor niks meer en het draagcomfort is enorm hoog. Je ziet ze ook niet zitten.
Als ik jou was en het geld had zou ik beter horen een bezoekje brengen.
Info kunnen ze altijd gratis geven.

Ik heb de audiciën hier al een keer gebeld, maar ze hebben alleen maar spreekuur (inloop tussen 4 en 5 en dat komt zo ongelukkig uit, ivm kinderen niet op school enzo).
Ik denk dat ik toch nog een keer ga proberen om gewoon een afspraak te maken en dan onder schooltijd zodat het even op mn gemak kan... het lijkt me toch wel prettig hoor...

Misschien kan je samen met je begeleidster kijken naar de invulling van je weken... dit klinkt zo niet fijn... .
Beterschap en sterkte

Ik heb enige sint-stress. Cadeautjes voor de kinderen zijn wel geregeld inmiddels, zo goed als.
Maar nu nog voor man en mijzelf iets erbij. Samen met de kinderen al iets bedacht om te "maken", als grapjescadeautje. Hihihi.
Jammer dat ik zelf nooit van dat soort dingen krijg, maar wie weet als ik het maar vaak genoeg laat zien dat zij er over een paar jaar zelf mee komen, want van mn man hoef ik dat niet te verwachten . Eigen belang dus hahaha.

Verder gaat het wel zn gangetje, laatst een paar keer een nacht alleen thuis. Dan slaap ik toch nog wel heel erg weinig. Eerder ging ik helemaal niet slapen, nu heb ik op een gegeven moment toch maar wel de stap geprobeerd te maken om te gaan slapen al vind ik het doodeng. En dan kwam ik tenminste nog aan een uur of 2 a 3...
Maar verder vond ik het wel lekker om in mn uppie de baas te zijn in huis. Dan loopt het ook handiger met de kinderen, want het kan op mijn manier en dat levert mij dan de minste stress op... .

Mijn man is een weekendje weg geweest, nou ja werd uiteindelijk 1 nacht, omdat hij vlak voor bedtijd dag ging zeggen tegen de meiden en de oudste daar finaal van over de rooie ging en hij besloot dan maar op zaterdagochtend weg te gaan ipv vrijdagavond.
En de laatste keer was hij voor zijn werk 2 nachten weg en had ik mijn moeder een nachtje te logeren .

Waarom ik het zo eng vind... ik moet zeggen dat het hier een stuk beter gaat hoor. Ik voel me hier redelijk op mn gemak nog 's nachts. Ik heb een tijd gehad dat ik gewoon echt niet durfde te slapen 's nachts uit angst voor brand of inbrekers. Toen ik op kamers woonde heb ik een hele tijd gehad dat ik rond een uur of 2 wakker werd en dan om 6 uur nog een uurtje probeerde te slapen, omdat het dan drukker werd op straat...
En op een gegeven moment durfde ik daar helemaal niet meer te slapen.
Toen ik ging samenwonen met mn huidige man, moest ik van de therapeut waar ik toen kwam oefenen. Hij had nachtdiensten (7 nachten in 2 weken). Dan sliep ik dus gewoon helemaal niet 's nachts. Ging 's morgens stage lopen en dan als ik thuis was nog wat proberen te slapen.
In ons vorige huis voelde ik me meer op mn gemak en hier is het nog wel wat meer gelukkig.

Maar ik voel me ook heel erg verantwoordelijk voor de kinderen, het idee dat ik er moet zijn als er iets is. Dat is ook mede waarom ik mijn slaapmedicatie niet inneem dan. En dus makkelijker wakker blijf. En als ik al in slaap val is het vrij onrustig, maar goed ik zie wel enige vooruitgang over de jaren. Maar het is nog niet zoals het wezen moet.
Vandaag is hij laat thuis, ik heb de meiden zelf naar bed gebracht. En merk dan dus dat als we gewoon iets eerder gaan, het prima te doen is, ze op tijd in bed liggen en ook nog vrijwel gelijk gaan slapen... dat lukt dus met zn 2-en bijna niet. Omdat het al bijna een strijd is om ze op tijd naar boven te krijgen en er dan allerlei onzinnigs tussendoor wordt gedaan...
Dus op zich vrij relaxt avondje zo. Ik ga ook lekker op tijd mijn mandje in.

Wat een lap tekst...
Cadeautje voor man is gelukt. Het is de bedoeling om het vrijdag te vieren. Dan hebben we alles gehad, nog een dag wachten dan levert denk ik uiteindelijk meer vermoeidheid op omdat ze dan slecht gaat slapen waarschijnlijk .
De oudste was er vorig jaar op school aardig rustig onder, het jaar daarvoor heb ik haar ziek van de spanning van school kunnen halen.
Jongste ben ik wel heel benieuwd naar, die zit nu in groep 2 en kan dingen ook tot misselijkheid toe spannend vinden. Maar voor hetzelfde geld valt het enorm mee. We zien het wel.

Hoi,

Ik meld me hier ook maar even.. ik heb aandachtig meegelezen met een aantal van jullie en waardeer de openheid die er onderling is.

Ik ben 35 jaar oud, al 6 jaar gelukkig getrouwd, en heb na dat mijn 2 zoons beide een diagnose ASS kregen in overleg met de thuisbegeleiding het traject in gegaan voor een diagnose. Vorige week kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger en vanaf dat moment ben ik op onderzoek uit..

Er spelen namelijk best wel wat zaken.

Ten eerste wil ik graag weer aan het werk, alleen heb ik veel moeite gehad om mezelf keer op keer in te passen bij bedrijven waar ik onder mijn niveau werkte of waar ik maar korte tijd kon blijven. Het is voor mij erg uitputtend om steeds maar weer te moeten wennen aan steeds weer andere bedrijfsculturen. Ik zoek dus werk wat bij mij past en waar ik langere tijd van kan genieten.

Daarnaast zoek ik ook betere manieren om mijn vrouw emotioneel te kunnen dragen, het is met twee jonge kinderen die elk hun eigen verhaal hebben erg lastig om tijd en soms ook gevoel voor elkaar te hebben. Nu ik wat meer van het aspergersyndroom weet kan ik daar wel op "inspelen" maar ik voorzie wel problemen zolang ik de fijnafstemming nog niet helemaal onder de knie heb.

De relatie met familie (zuster en ouders) is ook lastig, in die zin, dat ik me vaak geen voorstelling kan maken van de zaken waar ze zich druk om maken en ik heb vaak het gevoel dat ze daar dingen achter mijn rug omdoen/beslissen.

Ik zal rustig meelezen, mocht iemand wat herkenning hebben met mijn verhaal en tips met betrekking tot werk, gezin en/of familie dan hoor ik dat graag.

Groet,

AirTexel

Poes, ik hoop ook dat het stukje bij beetje wat afneemt, wie weet ooit .

Welkom AirTexel, ik weet op dit moment even niet inhoudelijk te reageren, ik hoop dat je wat gaat hebben aan dit topic .

Toen ik eind jaren'90 begon met werken, ben ik na de MTS (die ik tot het 2e leerjaar heb afgemaakt) als geluidstechnicus gaan werken, dat heb ik toen 3 jaar gedaan. Ging prima, ik kreeg opnamelijsten en moest zaken opnemen vanaf analoge dragers en dan de gedigitaliseerde zaken oppoetsen, soms ook videomateriaal. Ik heb toen van alles en nog wat in mijn studiootje gedaan, van 1 inch zwart/wit video tape tot aan SuperAudioCD. Het contact met collega's was daar minimaal. Daarna ben ik bij een technische dienst gaan werken als technisch commercieel medewerker, eerst alleen de inname van spullen aan de balie, later ook bestellen van spullen, beheren van het netwerk, plannen van de buitendienst en na het faillissement en de doorstart nog meer taken.. Daarna eigenlijk alleen maar werk gehad wat niet echt aansloot bij mijn opleidingen/achtergrond. ICT waar ik best goed in ben, vraagt vaak om specifieke papieren en cursussen die ik niet heb.

Als iemand vraagt wat zou je willen doen, dan zou ik daar echt geen passend antwoord meer op durven geven. Ik loop ook al enige jaren rond met het idee en de wens om iets voor mezelf te beginnen, maar ik merk dat ik voor teveel dingen warm loop en het overzicht kwijtraak. Regelmatig hoor ik dat diverse ICT bedrijven, softwarehuizen en dienstverleners opzoek zijn naar auti's maar ben ze hier nog niet echt tegengekomen...

Ik heb via de reïntegratie een week of 3 bij een bedrijf gewerkt wat niet echt aansloot, en nu zoeken ze het volgende. Het gaat hierbij om een gemeentelijk project..

Goed, ik heb al mijn kerstcadeaus al gehaald iets met te veel plannen. Morgen werk, dan naar de huisarts voor mijn ontstoken teen
Ben zo bang dat ze hem gaan verdoven om erin te snijden, en een prik in je teen is echt geen pretje.
Donderdag ga ik koken en heb ik gesprek met de gast die ervoor gezorgd heeft dat ik opgesloten op de crisis werd.
Daar heb ik nog een appeltje mee te schillen.
Vrijdag sport, wandelen, therapie en werk.
Drukke week dus.
En dan wil ik ook nog dit weekeind bij mijn ouders slapen
Ik zie echt enorm op tegen morgen, wil niet naar de huisarts.

Succes Summer2bird

Ik hoop voor je dat het meevalt Summer2bird. Sterkte.

@Summer2Bird,

Toen de jongste hier een ongelukje had en een dikke teennagel had die ontstoken was, knipte een stukje in om de druk kwijt te raken, daarna herstelde zich het vrij goed.

Ik heb volgende week een gesprek voor een nieuwe opleiding (niet de eerder genoemde, maar een net wat duurdere). Ik ben best zeker van mezelf en ik ben blij dat ik me ingeschreven heb. Ik hoop gewoon dat ze me aannemen, ik kan niet wachten om naar school te gaan

Dat klinkt allemaal heel nerdy en dat is het ook
Ik heb zo'n behoefte om nieuwe dingen te leren!

quote:

Op zaterdag 6 december 2014 15:26 schreef Opoefiets het volgende:
Ik heb volgende week een gesprek voor een nieuwe opleiding (niet de eerder genoemde, maar een net wat duurdere). Ik ben best zeker van mezelf en ik ben blij dat ik me ingeschreven heb. Ik hoop gewoon dat ze me aannemen, ik kan niet wachten om naar school te gaan

Dat klinkt allemaal heel nerdy en dat is het ook
Ik heb zo'n behoefte om nieuwe dingen te leren!

Ah toevallig heb ik ook een gesprek met een school volgende week! Het Rea College Succes met je interview. Alles zal vast wel goed gaan

Kleine update van mij kant(Hoi, lang niet gesproken!). Inmiddels loopt mijn huidige werkcontract af en wordt niet verlengd. Ik heb dinsdag een gesprek via uitzendbureau en als mijn huidige werk meewerkt donderdag een rondleiding bij het bedrijf waar ik dan zou komen te werken. We gaan zien, ik heb er tot nog toe een goed gevoel over dat ik de baan ga krijgen. Verder weet ik alleen niet hoe de sfeer in het bedrijf is en of ik me er thuis zal gaan voelen. Ben eigenlijk een beetje bang van niet, iets met werkuitvoerders die opgejaagd worden en als machines behandeld worden. Wordt het uiteindelijk niet wat dan weet ik nog niet wat ik verder wil. De bedoeling is eigenlijk om een opleiding op mijn officiele niveau(MBO 3 of 4) te gaan doen, ik weet alleen niet waarin en zo. Heb me ook nog niet georienteerd, maar das weer een ander verhaal.

Met volleybal willen enkele dingen ook niet zoals ik ze zou zien; (voor de ingewijdden onder ons) ik wil met spelen spelverdeler of libero zijn, maar ten eerste is daar geen ruimte voor binnen mijn huidige club, en ten tweede heb ik dan ook nog de nodige training nodig. Die trainingen staan wel onder spanning voor volgend seizoen, gezien die met vermoedelijk aankomende werktijd niet echt te matchen zijn. Ik zou het jammer vinden om dat op te moeten zeggen, gezien ik net een half jaar weer aan het volleyballen ben...

Verder, mijn zoeken naar een goede manier van het benutten van mezelf gaat nog steeds verder. Ik geef in mijn vrije tijd leiding(mini's trainen met volleybal). Ik heb daarmee een stap in de goede richting gezet, maar inmiddels is dat niet meet voldoende. Alsof ik een beetje om het feit heen aan het draaien ben dat ik eigenlijk goed de tijd moet nemen volwassen te worden(ik ben 25 en een losgeslagen projectiel met gemiddeld best puberaal gedrag. What the heck!). Dat laatste overigens wil ik meer de tijd voor gaan nemen, en het liefst volgend jaar een begin aan maken. Hoe ik dat aan wil pakken weet ik nog niet, ik heb wel een klein idee over hoe en de wat.

Hebben jullie overigens ook nog weleens serieus last van onverschilligheid? En niet zozeer omdat je het vaak hebt, maar eerder omdat het opvallend en wat langdurig aanwezig is.

Van de week gesprek gehad met iemand die ons gaat helpen uitzoeken of we misschien voor pgb in aanmerking kunnen komen volgend jaar. Ik heb nu ZIN, maar daarmee kan ik niet de hulp die ik graag zou willen en die naar mijn idee gewoon veel beter zou passen dan dat wat ik nu heb.

Degene met wie we dat gesprek hadden, wat een verademing! Hij wil ook mee als er gesprekken zijn en daar lijkt het me een heel goeie voor! Sowieso omdat hij de nodige ervaring heeft en weet hoe de dingen in elkaar steken. Al met al positief. Dat zegt niet dat we het voor elkaar gaan krijgen, maar wel dat ik het idee heb dat er wat dat betreft weer wat beweging is zeg maar.

quote:

Op zondag 7 december 2014 02:04 schreef GlenSpey het volgende:

[..]

Welke opleiding en locatie? Heb zelf ook op het REA gezeten, aantal jaren terug.

Ik ga naar de opleiding in Leeuwarden (hopelijk) Heb je goeie ervaringen met het REA?

quote:

Op zaterdag 6 december 2014 23:29 schreef Poesopstokje het volgende:
Wat positief Nijna! Mooi ook dat er zo'n fijne klik is met je nieuwe begeleider Ik ben benieuwd hoe de nieuwe regels worden wbt PGB, ik moet er ook naar kijken ivm een extra opvangdag voor Billy. Nog meer gedoe en papierwerk, bleh.
Hoe is jullie pakjesavond gegaan? Kon je het allemaal een beetje bolwerken?

Ik ben trots op mezelf! Ik ben helemaal ALLEEN naar de Ikea gegaan vandaag (lees; rijden in de stad, drukte, veel mensen...) en ik heb ALLEEN zitten eten in het restaurant en ik heb vervolgens thuis ALLEEN een kast inelkaar gezet. Dat heb ik nog nóóit voor elkaar gekregen! Géén woedeaanvallen, geduldverlies of wat dan ook. Het is me gewoon gelukt
Het klinkt zo simpel, maar dit is zo'n verschrikkelijke mijlpaal voor mezelf, damn.

Het is geen begeleider, het is iemand van een zorgbureau die gaat helpen met de aanvraag/omzetting. Hij heeft zelf ervaring met de hele rompslomp, leek ook wel aardig wat over ASS te weten en weet redelijk de weg in aanvraag-land .
Pakjesavond goed verlopen. We merkten onder het eten wel dat het steeds spannender werd, want wanneer zou die zak nou komen en zouden we het dan wel horen enzo. Nou dat hebben we na het eten gauw opgelost. Opruimen en de zak neerzetten.
Uitpakken was bijna een snelheidsrecord . Ze waren helemaal blij met hun cadeautjes en voor het naar bed gaan hebben ze zelfs nog even lekker kunnen spelen.

Goed zeg jouw IKEA avontuur . En dan ook nog zelf in elkaar zetten (dat vind ik altijd heerlijke klusjes, dat in elkaar zetten, liefst alleen dan wel ).
Ik wil binnenkort ook nog een keer, zoek nog een oplossing voor de schoenen e.d. in de gang en heb nog wat kleine dingen op mn verlanglijstje staan ook .

Ik ga straks met de jongste even zwemmen, in het rustige zwembad, kan ze nog een keertje extra oefenen

quote:

Op zondag 7 december 2014 17:14 schreef GlenSpey het volgende:

[..]

Ik deed zelf de richting webdesigner, locatie Groesbeek (destijds nog Arnhem / Groesbeek).
Moet eerlijk zeggen dat ik het niet veel soeps vond.... Het eerste halfjaar was er nog een leraar die daadwerkelijk lessen webdesign en programmeren gaf maar hij is toen vertrokken en er is nooit een vervanger aangesteld. Dus in de periode die volgde kregen we geen lessen maar zat je eigenlijk hele dagen laveloos achter de PC te hangen. Lesmateriaal was er ook niet. Al je kennis moest je zelf maar op internet opzoeken, want de begeleiders wisten verder ook niets van het vak

Andere lessen waren er verder ook niet, want het was geen MBO-opleiding maar echt meer een cursus tot webdesigner en meer niet. Verwacht dus ook geen diploma aan het eind van de rit want je krijgt enkel een certificaat en daar heb je vrijwel niks aan in de hedendaagse wereld Of ze moeten het nu veranderd hebben....

En dan was er nog de jobcoach van het REA, die gozer vertelde me dat ik mijn dromen los moest laten en kwam alleen maar met simpele baantjes zoals vakkenvuller en schoonmaker aanzetten. Hij werd er nog van geirriteerd ook als ik zei dat ik dat gewoon niet zag zitten

Maargoed, weet niet welke richting je opgaat... misschien dat het in Leeuwarden allemaal anders geregeld is

Bedankt voor de info Dan weet ik wat ik kan verwachten. De WAJONG loopt dan door als ik daar dan heen ga, wat beter is dan stufi. Ik zit al 2 jaar thuis en wil graag weer iets doen wat ik kan. Ik ben laatst 1 uur wezen winkelen, ik was bek af en moest 1 dag herstellen. Hopelijk houden ze daar ook rekening mee.

Hier ging pakjesavond ook goed, vriendin was mee (1e kennismaking met mijn familie ) en we hebben het heel gezellig gehad

Edit: Wel gehoord dat het met mn vader niet zo goed ging, ik voel me een beetje verward.

[ Bericht 13% gewijzigd door magnetronkoffie op 08-12-2014 17:23:23 ]

@magnetronkoffie sterkte met je vader

@poepopstokje Ik heb destijds, voor mijn diagnose, wel eens van de velleman kitjes in elkaar zitten solderen, ik herken je reactie bij frustraties maar al te best. Ik heb nog steeds de afdruk van een soldeerbout in de muis van mijn hand staan. Geweldig die IKEA kast. Nog balletjes gegeten?

Nog even over opleidingen/begeleid werktrajecten.

Ik heb een uitzonderlijk talent om relatief geïsoleerd complex werk te doen waar nauwkeurigheid belangrijk is, maar het liefste wel met een beetje uitdaging. Zijn er mensen die werk/leer trajecten op MBO4/HBO niveau hebben gevolgd en zo ja, wat zijn daar de ervaringen mee?.. en is het lastig om daar als 35 jarige in te rollen?

Vandaag gediagnosticeerd met Asperger bij het Riagg Fijn, een opluchting; helderheid over mijn beperkingen. Ik was er aan toe

quote:

Op woensdag 10 december 2014 18:05 schreef Selestha het volgende:
Vandaag gediagnosticeerd met Asperger bij het Riagg Fijn, een opluchting; helderheid over mijn beperkingen. Ik was er aan toe

Fijn is dat he! Ja vreemd genoeg denken veel mensen juist dat het verschrikkelijk moet zijn om zoiets te horen te krijgen, maar je gaat niet voor niets zo'n onderzoek aan; je wil eindelijk duidelijkheid.
En die heb je nu dus, dus vind ik een felicitatie bij deze wel op z'n plaats!

quote:

Op woensdag 10 december 2014 18:39 schreef ToT het volgende:

[..]

Fijn is dat he! Ja vreemd genoeg denken veel mensen juist dat het verschrikkelijk moet zijn om zoiets te horen te krijgen, maar je gaat niet voor niets zo'n onderzoek aan; je wil eindelijk duidelijkheid.
En die heb je nu dus, dus vind ik een felicitatie bij deze wel op z'n plaats!

Dankje ik vind het ook fijn, zo'n diagnose schijnt vaak langer te duren bij vrouwen en ik vind het heel fijn dat mijn ''vreemde, mannelijke manier van denken'' nu eindelijk verklaard is

Ik ga het dan ook met kerst fijn even vieren met mijn beste vriend, die ook Asperger heeft

quote:

Op woensdag 10 december 2014 18:41 schreef Selestha het volgende:

[..]

Dankje ik vind het ook fijn, zo'n diagnose schijnt vaak langer te duren bij vrouwen en ik vind het heel fijn dat mijn ''vreemde, mannelijke manier van denken'' nu eindelijk verklaard is

Ik ga het dan ook met kerst fijn even vieren met mijn beste vriend, die ook Asperger heeft

Hahaha okee dan!
Ja bij vrouwen komt het volgens mij ook veel minder vaak voor.
En wel grappig dat je vriend dat ook heeft; jullie hebben zeker veel raakvlakken met elkaar en denken/voelen het zelfde over dingen?

quote:

Op woensdag 10 december 2014 18:42 schreef Poesopstokje het volgende:
MagnetronKoffie; Sterkte man, hoe gaat het nu?

AirVlieland; Het is POESopstokje En geen balletjes voor deze vegetariër Wel een lekker vega kindermenu gehad haha.
Hier geen ervaring met opleidingen verder. Door PTSS klachten nooit verder gekomen dan 3 weken MBO.

Selestha; Fijn dat je verder kunt nu! Wat zijn de volgende stappen? Wbt begeleiding/therapie evt?

ToT; Hoi

Heej!

Ja weer een tijdje weggeweest hier, I know!

quote:

Op woensdag 10 december 2014 18:46 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Same here Gaat kut hier.

Long story short; met m'n psych tot de conclusie gekomen dat ik beter al het contact met mijn familie kan verbreken, omdat ik anders niet verder kan met m'n leven. En met therapie uiteraard. Dat heeft geen effect als het heden het verleden blijft herhalen.

Oewww klote is dat zeg! Maar ja...if that's what it takes....want volgens mij had je sowieso toch niet bepaald echt goed contact met hen, als ik het even voorzichtig uitdruk?

quote:

Op woensdag 10 december 2014 18:42 schreef ToT het volgende:

[..]

Hahaha okee dan!
Ja bij vrouwen komt het volgens mij ook veel minder vaak voor.
En wel grappig dat je vriend dat ook heeft; jullie hebben zeker veel raakvlakken met elkaar en denken/voelen het zelfde over dingen?

Mijn beste vriend hè, niet ''mijn vriend'' even een vrij belangrijk verschil Maar we hebben inderdaad veel raakvlakken, ik heb overigens altijd vrienden gehad met Asperger. Een van de redenen dat het ontdekt is