KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Je draagt ook een goed punt aan natuurlijk. In de huidige gang van zaken is het heel moeilijk, soms vaak onmogelijk, om de wens van euthanasie in vervulling te zien gaan.quote:Op zaterdag 27 september 2014 14:04 schreef voederbietel het volgende:
[..]
Wat ik erg tegen heb op de huidige wetgeving is dat je lijdende mensen dwingt hun gevoel te toetsen aan de hand van een stel regels over ethiek die opgesteld zijn door mensen die er niet bij betrokken zijn. Bovendien zijn die regels opgesteld als wetgeving; gemiddeld voor alle mensen. Wat het probleem hiermee is in mijn ogen, is dat mensen twee keer een beslissing moeten nemen die haast onmenselijk is: 1) het doden van een mens, 2) vragen of het mag met kans op afwijzing.
Daarom heeft het mijn inziens geen zak uit te staan met zelfbeschikking. Het is je vinger opsteken en hopen dat de juf jou aanwijst om te vertellen wat je gedaan hebt van het weekend. Op welke manier, vanuit welk perspectief dan ook, ik kom er op uit dat er willekeur in zit. En ik hou niet van willekeur, tenzij de willekeur juist de bedoeling is. Daarom zou ik zeggen, stop met euthanasie in het algemeen, bepaal dat het doden van mensen per definitie immoreel is, of geef bij wijzen van spreken bij iedere geboorte een pil van Drion mee als geboortegeschenk: 'Welkom in de wereld, hierbij een ticket terug'.
Het is inderdaad persoonlijke willekeur, er zijn relatief weinig artsen die er aan beginnen. Maar je moet niet vergeten dat het a) veel gezeur oplevert als jij als arts euthanasie pleeg b) veel mensen morele problemen hebben.
Dat kun je zeggen dat het soepeler moet. Maar dan loop je weer tegen een tal van andere problemen op. Want soms zeggen mensen iets in een vlaag, terwijl ze er 4 maanden later er weer heel anders tegenaan kijken.
Euthanasie blijft een heel lastig onderwerp. Wat dat betreft valt het onder de categorie te scharen waar je bijv. ook jeugdzorg in kunt plaatsen, wat je ook doet, waar je ook voor kiest, er valt altijd van alles op aan te merken. Je doet het nooit goed.
Sergeant Frank Drebin, Detective Lieutenant Police Squad
Loslaten is in dit geval ook vaak een gebaar uit liefde....quote:
[..]
Dat snap ik ook wel, zou ik waarschijnlijk ook hebben, meestal is het voor de nabestaanden ook het moeilijkste om iemand los te laten.
Dat is zo, en als je iemand die je lief hebt maar lang genoeg pijn ziet hebben is de ''keuze'' ook makkelijker, dan is het haast een opluchting.quote:
[..]
Loslaten is in dit geval ook vaak een gebaar uit liefde....
Het probleem met dementie, tenminste, dat heb ik bij mijn andere oma gezien' dat er vaak goede en slechte dagen zijn.
En je dan eigenlijk leeft voor die goede dagen.
Een ziekte als kanker, wat iedere dag slechter gaat zonder goed vooruitzicht en de wetenschap dat dat nooit verbeterd zal worden omdat er te veel schade aan het lichaam is is dan ''makkelijker'', het is tastbaarder.
En het is natuurlijk ook nog eens per persoon verschillend, er zijn mensen met dementie die een hels leven hebben en je hebt zoals mijn oma die er een sport van maakte om te ontsnappen uit het verzorgingstehuis om carnaval te gaan vieren en gratis drank te krijgen van mensen die haar zielig vinden en zo de tijd van haar leven had....ook midden zomer wanneer het geen carnaval was overigens, alleen in haar gedachte was het altijd carnaval.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
quote:
zoals mijn oma die er een sport van maakte om te ontsnappen uit het verzorgingstehuis om carnaval te gaan vieren en gratis drank te krijgen van mensen die haar zielig vinden en zo de tijd van haar leven had....ook midden zomer wanneer het geen carnaval was overigens, alleen in haar gedachte was het altijd carnaval.
JOLO Oma!
De medewerkers/verzorgers daar werden gek van haar.quote:
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik ben het met je eens verder hoor, zwart wit is het niet. Maar die argumentatie kan je overal voor opdragen. Iedere vorm van consumptie, hoe doordacht dan ook, kan met een andere context een foute beslissing zijn geweest. Hoewel euthanasie natuurlijk onomkeerbaar is, kan een situatie voor iemand in dat moment ondragelijk zijn. Het bepalen of invulling geven aan een wens in een moment gewenst is, lijkt mij niet een taak van de overheid. Maar zoals je zegt, helemaal vrijgeven is je begeven op glad ijs.quote:
[..]
Want soms zeggen mensen iets in een vlaag, terwijl ze er 4 maanden later er weer heel anders tegenaan kijken.
TARDIS. † 22-7-2015 *22-1-2016
Wat maakt dat uit? Alsof je dood bent en als geest denk "oh ik heb toch wel spijt van"quote:
[..]
Dat kun je zeggen dat het soepeler moet. Maar dan loop je weer tegen een tal van andere problemen op. Want soms zeggen mensen iets in een vlaag, terwijl ze er 4 maanden later er weer heel anders tegenaan kijken.
De dood is alleen erg voor nabestaanden. Veel mensen hebben het foutieve idee dat de dood genadeloos is voor de persoon in kwestie, maar het zijn juist de achtergebleven mensen die eraan lijden met hun ingewikkelde brein en emoties.
Op welk moment van het 13.7 miljard jarige bestaan van energie was het erg om niet levend te zijn?
We're slowly approaching inevitable death.
In het begin wel. Dan is het een nachtmerrie.quote:
Weet de persoon die dement is wel dat hij zielig is. Denk het niet.. Die zal gewoon gelukkig zijn in de meeste gevallen
Het grote probleem is dat op het moment dat iemand echt dement is, hij niet meer naar de dokter stapt omdat ie dood wil. Je zou dan (als diegene een wilsverklaring heeft getekend toen ie nog bij z'n volle verstand was) als kinderen of als dokter een moment moeten kiezen om diegene te laten sterven. Dat is bijna niet te doen voor een mens.quote:
[..]
Je draagt ook een goed punt aan natuurlijk. In de huidige gang van zaken is het heel moeilijk, soms vaak onmogelijk, om de wens van euthanasie in vervulling te zien gaan.
Het is inderdaad persoonlijke willekeur, er zijn relatief weinig artsen die er aan beginnen. Maar je moet niet vergeten dat het a) veel gezeur oplevert als jij als arts euthanasie pleeg b) veel mensen morele problemen hebben.
Dat kun je zeggen dat het soepeler moet. Maar dan loop je weer tegen een tal van andere problemen op. Want soms zeggen mensen iets in een vlaag, terwijl ze er 4 maanden later er weer heel anders tegenaan kijken.
Euthanasie blijft een heel lastig onderwerp. Wat dat betreft valt het onder de categorie te scharen waar je bijv. ook jeugdzorg in kunt plaatsen, wat je ook doet, waar je ook voor kiest, er valt altijd van alles op aan te merken. Je doet het nooit goed.
De 'beste' oplossing, hoewel ook heel moeilijk, is om iemand waarbij dementie wordt vast gesteld de keuze te geven om er uit te stappen vóórdat de ziekte echt in een vergevorderd stadium is. Diegene zou dan misschien nog 2 of 3 maandjes een mooie laatste tijd kunnen hebben (met z'n kleinkinderen of op een reis die hij/zij altijd al wou maken) en daarna waardig sterven.
Maar als dokter iemand die eigenlijk nog gezond is en niet lijdt helpen te sterven? Dat gaat eigenlijk echt tegen de hele basis van hun beroep in. Maar tegelijkertijd hebben die dokters bij de vele eerdere gevallen gezien wat ze die mensen en hun omgeving besparen.
Dat er mensen morele problemen mee hebben vind ik overigens geen argument. Ze hoeven zelf geen euthanasie te plegen of erbij te helpen. En ik vind het moreel ook niet kunnen dat je mensen laat wegkwijnen tot aan het eindstadium van hun ziekte, terwijl ze dat niet willen.
Je moet dat natuurlijk als arts zelf kunnen weigeren, maar dan dien je wel te zorgen voor een collega die het wél kan.
Die mogelijkheid is er overigens. Laatst nog een verhaal over gelezen van een, ik meen, vrouw van begin 40 die gediagnosticeerd werd met een agressieve vorm van alzheimer. Zij mocht bij goede gezondheid euthanasie plegen wegens onherroepelijk uitzicht op lijden en vervolgens de dood.quote:
[..]
De 'beste' oplossing, hoewel ook heel moeilijk, is om iemand waarbij dementie wordt vast gesteld de keuze te geven om er uit te stappen vóórdat de ziekte echt in een vergevorderd stadium is.
Ik ben dit met je eens. Ik zou zeggen dat een arts de situatie zonder uitzicht op verbetering moet vaststellen om vervolgens een patiënt door te verwijzen naar een specialist in euthanasie. Dat mag van mijn part gewoon een computer zijn die aan de hand van lichaamsomvang bepaalt hoeveel werkende stof van stof x er nodig is om het leven te beëindigen, op te halen bij de apotheker, van mijn part.quote:Maar als dokter iemand die eigenlijk nog gezond is en niet lijdt helpen te sterven? Dat gaat eigenlijk echt tegen de hele basis van hun beroep in. Maar tegelijkertijd hebben die dokters bij de vele eerdere gevallen gezien wat ze die mensen en hun omgeving besparen.
Ik zeg overigens met opzet situatie en niet lijden. Lijden is subjectief. Een mens kan best in een situatie zitten die niet direct als lijdend omschreven wordt volgens de dienstdoende arts terwijl een mens daar helemaal gek van wordt. Dit verschijnsel zie je ook heel veel terugkomen in de beruchte 'ik-heb-geen-euthenasie-gekregen-en-pleeg-daarom-suicide' zaken.
Dit ben ik ook volledig met je eens. Zoals het nu geregeld is, hangt het af van de ethiek van een individuele arts. Er is rare, ondoorzichtige wetgeving en die wordt geïnterpreteerd door mensen die niet opgeleid zijn wetgeving te interpreteren.quote:Dat er mensen morele problemen mee hebben vind ik overigens geen argument. Ze hoeven zelf geen euthanasie te plegen of erbij te helpen.
TARDIS. † 22-7-2015 *22-1-2016
Ja, als je dement wordt ben je jezelf niet meer en kun je die keus dus niet meer maken. Toch wel raar als je van te voren duidelijk hebt vastgelegd dat je dit nu juist wilt voorkomen.quote:
[..]
De medewerkers/verzorgers daar werden gek van haar.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gelser op 27-09-2014 20:50:26 ]
Ik denk ook dat dat steeds meer voor zal gaan komen. Zeker nu we al die honderd duizenden demente mensen zien wegkwijnen en ons daarmee meer bewust worden van dementie en oud worden. Dan moet je er zelf (op tijd) over na gaan denken.quote:
[..]
Die mogelijkheid is er overigens. Laatst nog een verhaal over gelezen van een, ik meen, vrouw van begin 40 die gediagnosticeerd werd met een agressieve vorm van alzheimer. Zij mocht bij goede gezondheid euthanasie plegen wegens onherroepelijk uitzicht op lijden en vervolgens de dood.
Het recht op vrijheid van geloof houdt ook in dat je ook het recht moet hebben om niet te geloven idd. De overheid zou moeten zorgen dat elk ziekenhuis een bepaald percentage mensen in dienst heeft die wél bereid zijn tot helpen bij euthanasie. Of anders klinieken openen. In theorie kun je nu namelijk bij 10 dokters op rij uitkomen die allemaal niet willen. 1 directe doorverwijzing zou dat maar mogen zijn.quote:Ik ben dit met je eens. Ik zou zeggen dat een arts de situatie zonder uitzicht op verbetering moet vaststellen om vervolgens een patiënt door te verwijzen naar een specialist in euthanasie.
Maar iemand moet die computer wel bedienen natuurlijk. En kunnen bekijken (en ingrijpen) of het proces van sterven wel goed en pijnloos gaat. Plus euthanasie is meer dan alleen een spuitje of een drankje geven natuurlijk. Begeleiden en gerust stellen bij het sterven door een professional is ook van heel groot belang.quote:Dat mag van mijn part gewoon een computer zijn die aan de hand van lichaamsomvang bepaalt hoeveel werkende stof van stof x er nodig is om het leven te beëindigen, op te halen bij de apotheker, van mijn part.
Toch moet je wel ergens een lijn trekken (op basis van objectieve professionals). Anders kan iedere depressieve puber of ieder geestelijk ziek (maar wel met kans op genezing) iemand in theorie naar de dokter stappen en euthanasie eisen. Juist mensen met b.v. een ernstige depressie zijn niet in staat meer om een objectief toekomstbeeld te zien. Anders waren ze niet depressiefquote:Ik zeg overigens met opzet situatie en niet lijden. Lijden is subjectief. Een mens kan best in een situatie zitten die niet direct als lijdend omschreven wordt volgens de dienstdoende arts terwijl een mens daar helemaal gek van wordt. Dit verschijnsel zie je ook heel veel terugkomen in de beruchte 'ik-heb-geen-euthenasie-gekregen-en-pleeg-daarom-suicide' zaken.
Qua ziektes als dementie, die per definitie progressief en dus niet meer om te draaien zijn, kun je dan wel weer stellen dat als iemand vindt dat ie (alleen al onder het idee) aan kan lijden. Dood gaat ie toch binnen maximaal 4 jaar ofzo, dat is een feit.
Nu zie je wel eens dat vrijheid van geloof zwaarder weegt dan het lijden en het welzijn van iemand anders. Zie b.v. ook met die weigerambtenaren. Als je trouwambtenaar bent, dan heb je je aan de Nederlandse wet en aan de regels van je werkgever te houden. Nu echter staat dat geloof boven die wet, je mag zelfs artikel 1 (verbod op discriminatie) schenden.quote:Dit ben ik ook volledig met je eens. Zoals het nu geregeld is, hangt het af van de ethiek van een individuele arts. Er is rare, ondoorzichtige wetgeving en die wordt geïnterpreteerd door mensen die niet opgeleid zijn wetgeving te interpreteren.
|
|
