Vriend geeft silent treatment

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 20:53 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]

Precies.

We hebben het er ergens hier laatst over gehad. Dat een vrouw steeds tegen een muur loopt en uiteindelijk de relatie beëindigt of het huwelijk uitstapt. En voor de man is dat dan bijna altijd een... hoe noem je dat, eh donderslag bij heldere hemel. Heel bizar. Maar wat wil je nou, als je als vrouw 'geen gehoor' krijgt.

Zo blij dat mijn vriend gewoon normaal kan communiceren Na anderhalf jaar nog nooit een ruzie gehad, irritaties worden al uitgesproken voor ze groter worden.
Sommige mannen lacken die skills, ja. Maar dat merk je als vrouw toch ook gauw genoeg en ga je daar geen relatie mee aan (want hoe kun je een relatie volhouden als er niet normaal gepraat kan worden?)

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 20:28 schreef Moira. het volgende:
Ik zou niet eens een relatie willen met iemand die niet fatsoenlijk met me kan communiceren. Laat maar zitten dan, hoor.

Dit kan je niet altijd van tevoren of op tijd weten. Het gaat lang genoeg goed en dan bij wat moeilijkheden of bepaalde veranderde situaties gaan mensen anders worden. Maar het kan ook zijn dat mensen die kant gewoon niet zo gemakkelijk zien en dan al te laat is.

Daarnaast gaan mensen ook vanuit dat je na jaren elkaar wel enigzins begrijpt, dus handelen ze er ook zo naar.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 21:00 schreef Comp_Lex het volgende:
Je kunt er beter niet tegenin gaan en je moet ook niet de verwachting hebben dat hij van gedachten zal veranderen.

Inderdaad niet tegenin gaan, want dan kom je over als zeikwijf. Als je te vaak tegenin gaat, behandelen ze je nog als vijand ofzo met hun defensieve houding. De excuus is dan dat ze zich niet over zich laten lopen door slechte behandeling, jij wordt nog door hem en/of zijn vrienden uitgemaakt voor uit het niks hem aanvallen.

Luchtig of gezellig praten om hem open te krijgen of naar zich te binden, ook niet doen. Ze zien het heus wel aan dat aan het einde een preek of iets dergelijks aankomt, en de stemmingswisselingen vinden ze ook verdacht. Daarnaast wordt je door hem en/of zijn vrienden beschouwd als manipulatief/instabiel/gek in je hoofd etc. Wegrennen van die gek, gaan ze denken.

Soms communicatie met mannen is een strijd. Hoe mijn getrouwde vriendin het altijd zegt: jullie zullen altijd verschillend zijn, niemand kan 100% iets goed doen hoe jij dat wilt. Kleine dingen moet je laten, de zaken waar je over wilt praten, moet je zorgvuldig uitkiezen. Door verschillende posities kan een partij niet willen/kunnen inzien. Vrij kansloos om dan nog mateloos erover te hebben. Praat dan met vriendinnen erover ofzo om je hart te luchten. Of denk na of diegene degene is welke bij je past.

Daarnaast hem zaken aanleren moet je ook niet willen, dat gaat zoveel emotionele energie kosten. Het gaat niet zonder slag of stoot; ene kan zich beledigd voelen en wilt niet en vind dat hij niks fout heeft gedaan, de ander voelt zich niet gehoord, voelt hopeloos en verdrietig, etc. Je imago in zijn hoofd zal flinke deuk oplopen en zaken kunnen moeilijk terug naar hoe ze waren; gezellige en fijne tijden. Elk vrouw die hij tegenkomt zal beter overkomen dan jij. Gevolgen hiervan laat ik maar achterwege.

Mochten mensen dit toch kunnen doorstaan, dan is de geschiedenis al zodanig negatief en onprettig ervaren dat in de toekomst bij elk stoot en slag of kleine irritaties onbewust op wordt teruggeblikt, de emoties komen weer terug enzo. En mocht het uitgaan nadat hij het heeft geprobeerd om het te leren, zal hij hier rekening mee houden bij de volgende relatie. Dan ga je echt verzuren dat je hem hebt geleerd, zodat hij dit bij een andere vrouw kan toepassen en hiermee kans maakt bij een andere vrouw.

En mocht hij bezinnen dat hij iets verkeerds of beter had kunnen doen in jullie relatie, dan weet hij dat hij iets heeft laten gaan. Dus wilt hij dit niet meer in de toekomst en dan bij de volgende vrouw ga je merken, dat hij bij de volgende vrouw de behandeling geeft die jij niet hebt kunnen krijgen. Hij zal ook bang zijn deze te verliezen en binnen no time, verloven etc. M.a.w. mannen moet je zoveel mogelijk zaken niet aanleren. Nog geeneens gesproken dat je dan overkomt als zijn moeder/claimend gedrag enzo, aantrekkelijkheid die je ooit had ook gelijk weg bij hem.

Bij het hele proces wordt de kans alleen maar groter dat hij het gaat uitmaken met jou, uiteindelijk ben je zelfs verdrietiger af dan wanneer jij een einde aan maakt. Wees eerlijk, mannen laten kiezen voor vrouw of carrière -> je gaat nooit winnen met deze keuze voorleggen. Dan krijg je zelfs extra label mee; label onbegrip. Wat alleen kan werken, is dat je zelf even stap terug doet, je eigen dingen doen en hem laten/negeren. Later wanneer hij het rustiger heeft, komt hij vanzelf terug en beseft dan pas dat hij blij moet zijn met jou.

[ Bericht 27% gewijzigd door Yiwei op 26-09-2014 23:01:56 ]

Ik wilde zeggen; wat enorm kinderachtig van hem. Maar hij zal het natuurlijk vast niet expres doen, en serieus niet weten hoe hij op een normale manier kan communiceren in dat soort situaties.

Ik zou zeggen, therapie. Of samen in de vorm van relatietherapie, of alleen hij, gericht op gespreksvaardigheden en zelfreflectie. Mocht therapie een te grote stap zijn / hij moeilijk doen, kan je wellicht (hij is student?) kijken naar een paar minorvakken die zich daar op richten. Er zijn genoeg sociale wetenschappen waar dat soort dingen uitgebreid aan bod komen (Als hij in Utrecht zit weet ik er wel een paar).

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 19:15 schreef Koral het volgende:

[..]

Of dat de eigen gemaakte fouten niet ingezien willen worden door degene die niet wil praten.

Ooit een vrouw meegemaakt die na een ruzie redelijk was om mee te praten?

Ik liep ook weg ( naar een andere kamer of naar buiten) als een ruzie erg hoog opliep.
Dit was om echte escalatie te voorkomen.
Zij kon niet met kritiek overweg, waardoor iedere discussie bij voorbaat zinloos was.
Ik moest maar veranderen...
Uiteindelijk de relatie beeindigd en nu dolgelukkig met mijn huidige vriendin.
Nooit ruzies en alles is bespreekbaar en ik kan gewoon mezelf zijn.

Je moet elkaar niet proberen te veranderen, dat wordt nooit wat.
Als het niet werkt tussen jullie, stop er dan mee.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 23:50 schreef Roadtripping het volgende:
Nou dit is misschien gek, maar we vonden het eerst beiden nooit echt een probleem om niet over alles te praten, het kon ook gewoon weer goed zijn met een lief briefje of een grapje en dat voelde voor allebei dan ook gewoon goed. Toen waren de ruzies ook niet zo extreem. Nu is dat, sinds een halfjaartje, voor mij echter een heel ander verhaal. Lieve briefjes doen het niet meer voor mij zegmaar, ik heb veel meer de behoefte gekregen om dingen uit te praten en te weten wat er allemaal in zijn hoofd omgaat, terwijl hij het niet-praten nog steeds prima vindt. Hij is gewoon geen prater, maar ik begin wel steeds serieuzer na te denken over een toekomst met hem samen (kinderen, verhuizen e.d.) en dan vind ik gebrek aan tijd voor elkaar wel iets om serieus te nemen en over na te denken. Zeker als hij volgend jaar een eigen bedrijf heeft waar heel veel tijd in gaat zitten.

Het is hard om te zeggen maar er is een grote kans dat die toekomst verwachting helemaal niet in zijn planning zit.

Wellicht is zijn bedrijf ook zijn grote Droom en die ga jij verneuken met je gehuil om aandacht. En ergens geeft hij je ook gelijk dat je weinig aandacht krijgt, maar hij wil dat niet bekennen en vindt mogelijk ook wel dat jij als steunende vriendin achter hem moet staan.

Hij staat voor een dilemma: meer tijd voor jou, maar kans dat het bedrijf minder soepel loopt. Meer tijd in het bedrijf en de relatie gaat naar de maan, tenzij jij mee denkt in het bedrijf en bereid bent de aandachtsloze periode te doorstaan. Met natuurlijk het risico dat de relatie alsnog naar de maan gaat omdat het bedrijf altijd druk is.

Kortom, eigenlijk moet hij kiezen maar hij wil helemaal niet kiezen, zeker niet in jouw gezicht. Zeker ook niet met jou in gesprek met het risico dat hij alsnog zwicht. Dus dan ga je er gewoon vandoor, kop in het zand en heb je het er niet meer over.

Indirect heeft hij dan inderdaad gekozen: zijn keus is de beste en er valt niet iver te praten.

Als je daar niet mee kan leven, maak het uit en ga verder. Er zijn mannen die wel tijd voor je hebben

Niet kunnen communiceren over zoiets en elders slapen (vvluchten) is oongezond

Geef die jongen zijn rust wanneer die dat nodig heeft, hij geeft het toch niet voor niets aan?

Leer de man eens begrijpen, we zitten niet altijd op dat sentimentele genuil te wachten.

Tevens lijk je me echt een tyfus-vriendin, bah. Iets met touwtjes in handen willen hebben..

quote:

Op zaterdag 27 september 2014 01:16 schreef ChefvanOekels het volgende:
Geef die jongen zijn rust wanneer die dat nodig heeft, hij geeft het toch niet voor niets aan?

Leer de man eens begrijpen, we zitten niet altijd op dat sentimentele genuil te wachten.

Tevens lijk je me echt een tyfus-vriendin, bah. Iets met touwtjes in handen willen hebben..

Jij lijkt mij een hele vervelende vent. Je zegt het eigenlijk al: bij jou moet je niet wezen. Nou inderdaad.

quote:

Op zaterdag 27 september 2014 00:33 schreef Roadtripping het volgende:

[..]

Gehuil om aandacht? Nogmaals, is het dan echt zo moeilijk om één keertje een avondje vrij te houden?

Blijkbaar wel en hij wil het er gewoon niet over hebben.
Punt. Dat hij kinderen met je wil geloof ik best. Ik denk dat hij alleen zoiets heeft van: "Als ik straks er tijd voor heb (naief van hem, dat wel )

Hij komt er zelf wel mee. Heel egoistisch ja. Kan je er niet mee leven, dan is de keus ook verder aan jou

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 19:14 schreef Koral het volgende:
Silent treatment is een machtsmiddel waarmee ze zichzelf beschermen of is een uiting dat ze zich simpelweg superieur aan je voelen. Een zeer destructieve houding voor relaties als je het mij vraagt.

eens. Misschien heb ik het verkeerd maar voor mij zou genegeerd worden, zeker dagenlang, voelen alsof ik wordt afgestraft.

Maar jullie zouden elkaar tegenmoet komen, jij door hem even te laten, hij door er later op terug te komen. En jij doet dit wel, maar hij niet? Klinkt een beetje makkelijk vanuit hem

Misschien inderdaad kijken of relatietherapie wil helpen? Er moet toch ergens uit blijken dat hij jou ook tegemoet komt?

Jullie zitten alletwee in deze relatie en jouw behoeftes het raam uit gooien lijkt mij geen oplossing..

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 19:14 schreef Koral het volgende:
Silent treatment is een machtsmiddel waarmee ze zichzelf beschermen of is een uiting dat ze zich simpelweg superieur aan je voelen. Een zeer destructieve houding voor relaties als je het mij vraagt.

Zo de tering hé..

Het is wellicht een patroon dat vrouwen tijdens een ruzie vooral willen praten (onredelijke dingen schreeuwen naar iemands hoofd) terwijl mannen het liefst de eenzame rust willen zoeken en zeker geen gezeik aan hun kop.

Wat wellicht zin heeft is dat TS wat ze schrijft in deze draad puntsgewijs op een papier schrijft en tegen haar vriend zegt: kijk, dit zit me nu enorm dwars de laatste tijd. Ik zie geen toekomst in ons als dit niet gaat verbeteren.

Dan heb je meteen duidelijkheid.

quote:

Op zondag 28 september 2014 09:12 schreef jaha het volgende:
Het is wellicht een patroon dat vrouwen tijdens een ruzie vooral willen praten (onredelijke dingen schreeuwen naar iemands hoofd) terwijl mannen het liefst de eenzame rust willen zoeken en zeker geen gezeik aan hun kop.

Wat wellicht zin heeft is dat TS wat ze schrijft in deze draad puntsgewijs op een papier schrijft en tegen haar vriend zegt: kijk, dit zit me nu enorm dwars de laatste tijd. Ik zie geen toekomst in ons als dit niet gaat verbeteren.

Dan heb je meteen duidelijkheid.

Hoezo onredelijk en gezeik?

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 19:13 schreef Pietverdriet het volgende:
Als hij je negeert met ruzie lijkt me dat een indicatie dat er wellicht niet met je te praten valt?

Of hij is zelf gewoon sociaal incapabel.

quote:

Op zaterdag 27 september 2014 01:54 schreef Roadtripping het volgende:

[..]

En jij komt op mij best egoistisch over. Ik moet 'de man' leren begrijpen maar andersom hoeft dat niet? Hmmm... Dat hij aangeeft dat hij rust wil prima, wil ik ook best rekening mee houden, maar hij is niet de enige in onze relatie dus mag ik ook aangeven wat ik wil. Of ben jij dat type "vrouwen hebben maar één recht en dat is het aanrecht"?

Is het al uit?

Wat als je hem eens dwingt de confrontatie aan te gaan? Wanneer hij wegloopt er achteraan?

quote:

Op dinsdag 30 september 2014 16:37 schreef Poeke het volgende:
Wat als je hem eens dwingt de confrontatie aan te gaan? Wanneer hij wegloopt er achteraan?

Kat in het nauw maakt rare sprongen. Als mannen weglopen, kan je beter niet erachter aangaan. Het vraagt hen ook veel controle het zooitje aan te horen, te slikken, niks te zeggen en weg te gaan. Wees niet verbaasd dat je jezelf in stukjes op moet gaan rapen en vast moet lijmen als je ervoor kiest achter de man aan te gaan.

Praten met de man heeft alleen zin als hij er open voor staat, anders werkt het alleen maar averechts.

quote:

Op zaterdag 27 september 2014 00:33 schreef Roadtripping het volgende:
Gehuil om aandacht? Nogmaals, is het dan echt zo moeilijk om één keertje een avondje vrij te houden?

Kennelijk wel.

Het lijkt me dat je nu op een belangrijk punt bent aangekomen: je ziet de situatie realistisch, of niet. Zo niet, dan wordt het een lijdensweg.

De situatie is realistisch gezien (zoals jij hem schetst): jouw behoeften zijn veranderd, en hij is zijn droom aan het realiseren.

Dus wat ga je doen?