R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
quote:Op woensdag 24 september 2014 13:05 schreef Brannagh het volgende:
[..]
Voorspelling:
Jullie gaan wat drinken, zij barst in huilen uit, zegt dat ze je mist, en jij schiet ook vol, jullie knuffelen, kussen, en misschien dat ze wel gelijk weer blijft slapen. Want ja, zo gaat dat he.
En we zien je volgende maand weer terug. Dus tot dan
Ik hoop dat hij niet uitkomt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En dan nog liever de eerste dan de tweede
Ze heeft niks gedaan met hem, ook niet eens gezoend.
Vraagje he, stel dat ze dat wél gedaan heeft, zou ze het dan zeggen? Als ze je terugwil niet natuurlijk, want dat toegeven is een gegarandeerd kaartje naar Breakupville.quote:Op woensdag 24 september 2014 13:18 schreef Amplifier het volgende:
[..]
Ze heeft niks gedaan met hem, ook niet eens gezoend.
Wat verwacht je eigenlijk van een relatie met haar?quote:
[..]
Ik hoop dat hij niet uitkomt.
En dan nog liever de eerste dan de tweede
Ze heeft niks gedaan met hem, ook niet eens gezoend.
Als je eeuwige trouw verwacht geef ik je weinig kans dat dat met een meisje van 15 gaat lukken, ze is nog heel jong, moet de wereld nog ontdekken. Er zijn bijzonder weinig relaties die standhouden als je zo jong bent. En voor jou is het ook je eerste relatie.
Maar als je gewoon een leuke tijd met iemand wil en zij toevallig de persoon is waar dat mee kan be my guest en ga ervoor. En reken erop dat het op een moment weer over gaat zijn. En vaak gaat dat met wat hartzeer. Ook niks mis mee.
Zorg in elk geval dat duidelijk is wat je verwachtingen van een relatie zijn, en doe een reality check want sommige dingen gaan moeilijk samen. Eeuwige trouw en 15-jarigen bijvoorbeeld.
Ja. Ze is in onze relatie dan ook altijd eerlijk geweest.quote:Op woensdag 24 september 2014 13:21 schreef Inaithnir het volgende:
[..]
Vraagje he, stel dat ze dat wél gedaan heeft, zou ze het dan zeggen? Als ze je terugwil niet natuurlijk, want dat toegeven is een gegarandeerd kaartje naar Breakupville.
Ik wil een relatie waarin we elkaar vrij laten om dingen te doen met vrienden/vriendinnen, maar het moet niet de overhand krijgen. Als dat 2 jaar goed gaat dan samenwonen en kindjes krijgen en trouwen en oud wordenquote:
[..]
Wat verwacht je eigenlijk van een relatie met haar?
Als je eeuwige trouw verwacht geef ik je weinig kans dat dat met een meisje van 15 gaat lukken, ze is nog heel jong, moet de wereld nog ontdekken. Er zijn bijzonder weinig relaties die standhouden als je zo jong bent. En voor jou is het ook je eerste relatie.
Maar als je gewoon een leuke tijd met iemand wil en zij toevallig de persoon is waar dat mee kan be my guest en ga ervoor. En reken erop dat het op een moment weer over gaat zijn. En vaak gaat dat met wat hartzeer. Ook niks mis mee.
Zorg in elk geval dat duidelijk is wat je verwachtingen van een relatie zijn, en doe een reality check want sommige dingen gaan moeilijk samen. Eeuwige trouw en 15-jarigen bijvoorbeeld.
Dusja, reality check lijkt me inderdaad op zn plaats...
Je bedoelt volwassen worden, hoop ik?quote:
[..]
Ik wil een relatie waarin we elkaar vrij laten om dingen te doen met vrienden/vriendinnen, maar het moet niet de overhand krijgen. Als dat 2 jaar goed gaat dan samenwonen en kindjes krijgen en trouwen en oud worden
Uh-huh.quote:Dusja, reality check lijkt me inderdaad op zn plaats...
De vorige keer liep het stuk, omdat mijn onzekerheid en wantrouwen de overhand namen. Ik had de neiging hem te controleren en vroeg hem toen wel vaker of ie nog van me hield en of ik me zorgen moest maken. Nadat we weer samen zijn gekomen, ben ik met deze onzekerheid aan de slag gegaan en is hij mee op gesprek geweest om eventueel iets voor mij te kunnen betekenen. Heb er veel aan gehad en maak me sinds die tijd ook geen zorgen meer. Ja, af en toe, maar dit laat ik hem niet meer merken. Dat controleren voel ik soms nog wel, maar doe ik ook niet meer aan. Ik heb geaccepteerd dat hij nou eenmaal veel meiden kent waar hij contact mee heeft.quote:
[..]
Ik heb je verhaal van de vorige keer niet gelezen, dus ik weet niet wat er toen gebeurd is. Maar er is een goede reden dat dit nu gebeurd is, of jij die reden nu weet of niet. En de vraag is eigenlijk, zouden jullie twee aan die reden kunnen werken, op zo'n manier dat dat voor jullie alletwee prettig is? Ik bedoel, dat één van jullie daarvoor niet teveel offers moet brengen of teveel moet veranderen of iets dergelijks.
Het probleem is, het antwoord is waarschijnlijk nee. Dus ja, misschien ben je naïef. Maar zoals ik al zei, het is heel moeilijk om helder te denken nu, dat merk je vast zelf ook wel. Wat je ook bedenkt of redeneert, je komt altijd uit op dat het wel goedkomt en dat het kan. Omdat je hart nu gewoon veel harder spreekt dan je brein.
Probeer wat slaap te krijgen meid, ook al gaat er zoveel door je hoofd. Indien je morgen van hem hoort, probeer niet meteen weer ja te zeggen, hoe moeilijk het ook is. Hij doet je nu een hoop pijn, en dat kan hij weer doen. Dus je moet echt heel goed gaan nadenken of hij dat waard is, en daar serieus een hoop tijd voor nemen. Het klinkt moeilijk, en ik heb makkelijk praten, dat weet ik. Maar ik heb wel het beste met je voor, als je dat maar onthoudt.
Ik weet het niet. Ik denk dat het wel kan, maar misschien heb je wel gelijk. Vraag me wel af hoe en wat ik nu helemaal moet doen. Meh.
Dankjewel! Ik heb de nacht doorgeslapen, maar de ochtend was zwaar. Als hij nu voor de deur zou staan, zou ik inderdaad heel makkelijk ja zeggen, haha. Eerlijk moet ik zeggen dat ik al een beetje zelf de knoop wil doorhakken.. Maar wil het ook even laten zakken en dat stuur ik hem van het weekend wel een berichtje of hij wil afspreken. Wil hij dan nog niet praten dan ja..
Ja, maar waarom zeg je dan niet wat er aan de hand is? Als je ergens mee zit, bespreek je dat toch in een relatie? Of denk ik nu te simpel?quote:
[..]
Kijk het gewoon even aan, en laat het initiatief even van zijn kant komen. Hij zit ergens mee blijkbaar, dus zal hij het wel zeggen. Lijkt me ook niet voor niks dat hij alles heeft meegenomen.
En ga zelf leuke dingen doen en je met andere dingen bezig proberen te houden zodat je er niet over kan nadenken.
[..]
I never said i was an expert.
Dat denk ik wel. Natuurlijk generaliseer ik, maar een 15-jarige gaat je dat niet kunnen bieden, die is daar gewoon nog niet aan toe.quote:
[..]
Ik wil een relatie waarin we elkaar vrij laten om dingen te doen met vrienden/vriendinnen, maar het moet niet de overhand krijgen. Als dat 2 jaar goed gaat dan samenwonen en kindjes krijgen en trouwen en oud worden
Dusja, reality check lijkt me inderdaad op zn plaats...
En ook praktisch gezien zitten er wat haken en ogen aan je plannen. Ze zit nog op school en gaat daar nog wel even mee bezig zijn. Als ze VMBO zou doen is ze volgend jaar daarmee klaar, je gunt haar een toekomst dus gaat ze ook eerst MBO doen voor je samen gaat wonen. Dan ben je minimaal 4 jaar verder voor je kunt samenwonen en een gezin kan stichten. Stel dat ze HAVO of VWO doet, tel er dan nog 2 tot 4 jaar bij op. Ben je echt bereid om zolang te wachten, te investeren in iemand die nog heel veel gaat veranderen?
Jij bent zelf op een leeftijd dat je je studie (hopelijk) hebt afgerond of aan het afronden bent, en over een jaartje of 2 kunt gaan settelen. Voor jou zijn de verwachtingen niet vreemd, maar dan heb je iemand nodig die op hetzelfde punt in het leven staat. En hoe lief dit meisje misschien ook is, ze kan je nu niet bieden wat je zoekt zonder dat haar eigen ontwikkeling (opleiding) stil komt te staan.
We hadden al toekomstplannen. Ze gaat volgend jaar haar laatste VMBO jaar doen, en daarna doet ze MBO kappersopleidng met 4 dagen in de week werken en 1 naar school. Dan wil ze al samenwonen.quote:
[..]
Dat denk ik wel. Natuurlijk generaliseer ik, maar een 15-jarige gaat je dat niet kunnen bieden, die is daar gewoon nog niet aan toe.
En ook praktisch gezien zitten er wat haken en ogen aan je plannen. Ze zit nog op school en gaat daar nog wel even mee bezig zijn. Als ze VMBO zou doen is ze volgend jaar daarmee klaar, je gunt haar een toekomst dus gaat ze ook eerst MBO doen voor je samen gaat wonen. Dan ben je minimaal 4 jaar verder voor je kunt samenwonen en een gezin kan stichten. Stel dat ze HAVO of VWO doet, tel er dan nog 2 tot 4 jaar bij op. Ben je echt bereid om zolang te wachten, te investeren in iemand die nog heel veel gaat veranderen?
Jij bent zelf op een leeftijd dat je je studie (hopelijk) hebt afgerond of aan het afronden bent, en over een jaartje of 2 kunt gaan settelen. Voor jou zijn de verwachtingen niet vreemd, maar dan heb je iemand nodig die op hetzelfde punt in het leven staat. En hoe lief dit meisje misschien ook is, ze kan je nu niet bieden wat je zoekt zonder dat haar eigen ontwikkeling (opleiding) stil komt te staan.
Over 2 jaar ben ik klaar met mijn opleiding en kunnen we beiden settelen. Dat was het hele idee.
Denk je echt dat een 15-jarige weet wat ze de aankomende 3 jaar wil gaan doen, laat staan de aankomende 30? Het is echt heel eng en claimerig als iemand van haar leeftijd het heeft over samenwonen en kinderen krijgen, omdat ze geen flauw idee heeft wat dat inhoudt. Ze heeft er vast een heel romantisch beeld bij, leuk met je mannetje samen. Ik weet niet of jij op kamers woont, maar op jezelf wonen is niet zo simpel als het op haar leeftijd lijkt, en daar komt ze wel achter.quote:
[..]
We hadden al toekomstplannen. Ze gaat volgend jaar haar laatste VMBO jaar doen, en daarna doet ze MBO kappersopleidng met 4 dagen in de week werken en 1 naar school. Dan wil ze al samenwonen.
Over 2 jaar ben ik klaar met mijn opleiding en kunnen we beiden settelen. Dat was het hele idee.
Dit is mijn laatste poging om je proberen over te halen dit niet te doen. Ik heb zo'n beetje elk argument gehad dat ik weet, maar je wil gewoon niet luisteren. Iedereen hier zegt dat je dit niet moet doen. Je moet het uiteindelijk zelf weten, maar er is een reden dat "wie niet luisteren wil, moet maar voelen" in het spreekwoordenboek staat.
Op die manier, maar heeft ze dan wel inkomen? En is het niet een heel grote stap voor iemand van 16 of net 17 om al samen te gaan wonen en tegelijk aan een opleiding te starten?quote:
[..]
We hadden al toekomstplannen. Ze gaat volgend jaar haar laatste VMBO jaar doen, en daarna doet ze MBO kappersopleidng met 4 dagen in de week werken en 1 naar school. Dan wil ze al samenwonen.
Over 2 jaar ben ik klaar met mijn opleiding en kunnen we beiden settelen. Dat was het hele idee.
Op zich zie ik dat jullie er wel serieus over gedacht hebben, maar er blijft nog steeds staan dat iemand van 15 nog maar weinig vastigheid te bieden heeft. In de pubertijd is het gewoon een rollercoaster op dat vlak dus ik zou er geen vastigheid van verwachten.
Dat weet ik niet, ik kan niet in zijn hoofd kijkenquote:
[..]
Ja, maar waarom zeg je dan niet wat er aan de hand is? Als je ergens mee zit, bespreek je dat toch in een relatie? Of denk ik nu te simpel?
Dat is wel het idee ja 'normaal gesproken' dan.
Mja, hij is wel erg gesloten en wil een ander liever niet 'lastig vallen' met zijn ding. Ach, we zullen zien. Die komt nog wel.quote:
[..]
Dat weet ik niet, ik kan niet in zijn hoofd kijken
Dat is wel het idee ja 'normaal gesproken' dan.
Jij hebt er wel aan gewerkt blijkbaar, of zoveel mogelijk geprobeerd. Heeft hij dat ook gedaan? Relatieproblemen hebben vaak twee kanten.quote:
[..]
De vorige keer liep het stuk, omdat mijn onzekerheid en wantrouwen de overhand namen. Ik had de neiging hem te controleren en vroeg hem toen wel vaker of ie nog van me hield en of ik me zorgen moest maken. Nadat we weer samen zijn gekomen, ben ik met deze onzekerheid aan de slag gegaan en is hij mee op gesprek geweest om eventueel iets voor mij te kunnen betekenen. Heb er veel aan gehad en maak me sinds die tijd ook geen zorgen meer. Ja, af en toe, maar dit laat ik hem niet meer merken. Dat controleren voel ik soms nog wel, maar doe ik ook niet meer aan. Ik heb geaccepteerd dat hij nou eenmaal veel meiden kent waar hij contact mee heeft.
Ik weet het niet. Ik denk dat het wel kan, maar misschien heb je wel gelijk. Vraag me wel af hoe en wat ik nu helemaal moet doen. Meh.
Dankjewel! Ik heb de nacht doorgeslapen, maar de ochtend was zwaar. Als hij nu voor de deur zou staan, zou ik inderdaad heel makkelijk ja zeggen, haha. Eerlijk moet ik zeggen dat ik al een beetje zelf de knoop wil doorhakken.. Maar wil het ook even laten zakken en dat stuur ik hem van het weekend wel een berichtje of hij wil afspreken. Wil hij dan nog niet praten dan ja..
Dat is dus precies wat ik wil zeggen, je overtuigd jezelf toch wel dat het wél kan, ook al kan het niet. Dat is heel normaal, ik noem je niet dom of iets dergelijks. Daarom wil ik dat je hier de tijd voor neemt, om te zorgen dat je hoofd weer rust heeft en je goed logisch na kan denken. En praat er zeker met je ouders en goeie vriend(in)nen over!
Als je hem iets stuurt (en daar moet je inderdaad wel even mee wachten, zou veel beter zijn als hij het initiatief nam), vraag hem om duidelijkheid. Spreek niet meteen iets af, face-to-face is het veel moeilijker je emoties in de hand te houden.
Ik snap het. Maar ja, er zijn toch genoeg voorbeelden dat het wel lukt?quote:
[..]
Denk je echt dat een 15-jarige weet wat ze de aankomende 3 jaar wil gaan doen, laat staan de aankomende 30? Het is echt heel eng en claimerig als iemand van haar leeftijd het heeft over samenwonen en kinderen krijgen, omdat ze geen flauw idee heeft wat dat inhoudt. Ze heeft er vast een heel romantisch beeld bij, leuk met je mannetje samen. Ik weet niet of jij op kamers woont, maar op jezelf wonen is niet zo simpel als het op haar leeftijd lijkt, en daar komt ze wel achter.
Dit is mijn laatste poging om je proberen over te halen dit niet te doen. Ik heb zo'n beetje elk argument gehad dat ik weet, maar je wil gewoon niet luisteren. Iedereen hier zegt dat je dit niet moet doen. Je moet het uiteindelijk zelf weten, maar er is een reden dat "wie niet luisteren wil, moet maar voelen" in het spreekwoordenboek staat.
Als voorbeeld keken we vaak naar haar opa en oma. Bij elkaar gekomen op 15 en 18 jarige leeftijd, samengewoond, kinderen en nog steeds gelukkig samen. Dus het kán wel.
Ik zal er alleen niet te happig op inspelen en er nog eens echt goed over nadenken. Ik wacht eerst het gesprek af maar neem er zeker in mee dat zo'n beetje iedereen tegen mij zegt dat ik het niet moet doen.
Tja, mijn inkomen is genoeg om te starten met zijn tweeen.quote:
[..]
Op die manier, maar heeft ze dan wel inkomen? En is het niet een heel grote stap voor iemand van 16 of net 17 om al samen te gaan wonen en tegelijk aan een opleiding te starten?
Op zich zie ik dat jullie er wel serieus over gedacht hebben, maar er blijft nog steeds staan dat iemand van 15 nog maar weinig vastigheid te bieden heeft. In de pubertijd is het gewoon een rollercoaster op dat vlak dus ik zou er geen vastigheid van verwachten.
Hij is mij tegemoet gekomen en heeft ook wat dingetjes aangepast om mij wat meer gerust te stellen. Ik heb het niet alleen hoeven doen en hij was er voor mij en deed ook wat hij kon doen.quote:
[..]
Jij hebt er wel aan gewerkt blijkbaar, of zoveel mogelijk geprobeerd. Heeft hij dat ook gedaan? Relatieproblemen hebben vaak twee kanten.
Dat is dus precies wat ik wil zeggen, je overtuigd jezelf toch wel dat het wél kan, ook al kan het niet. Dat is heel normaal, ik noem je niet dom of iets dergelijks. Daarom wil ik dat je hier de tijd voor neemt, om te zorgen dat je hoofd weer rust heeft en je goed logisch na kan denken. En praat er zeker met je ouders en goeie vriend(in)nen over!
Als je hem iets stuurt (en daar moet je inderdaad wel even mee wachten, zou veel beter zijn als hij het initiatief nam), vraag hem om duidelijkheid. Spreek niet meteen iets af, face-to-face is het veel moeilijker je emoties in de hand te houden.
Jij bent er dus heel erg van overtuigd dat het nu nooit meer kan goed komen. Of ja, dat lees ik in jouw bericht. En nee, daar ben ik het inderdaad niet mee eens. Ik bekijk het echt wel van beide kanten en besef ook heel goed dat dit het einde zou kunnen zijn. Zo denk ik ook; dat het niet meer goed komt. Ik ga alleen niet op de zaken vooruit lopen en ik zie wel even wat het wordt.
Heb het er met mijn moeder en wat vriendinnen over gehad. Niemand snapt er iets van en de één is harder als de ander. Wel zijn ze allemaal eerlijk. Maar goed, niemand kan mij antwoorden geven, behalve hij. Alleen hij kan mij vertellen waarom we het pas nog over de toekomst hadden en nu opeens zo omslaat en het van de één op andere dag uitmaakt. Alleen hij kan mij vertellen of dit nog goed komt. 'Misschien', maar daar hebben we niet zoveel aan.
Ik heb hem gister een mailtje gestuurd en dat had het laatste moeten zijn. Toen ik erachter kwam dat zijn spullen weg waren heb ik hem nog een berichtje gestuurd dat hij dit al wist en waarom.. En dat we echt moeten praten, want ik snap er niks van. Helemaal niks. De laatste periode gingen we weer met elkaar om alsof we elkaar net hadden leren kennen en in de dol verliefde fase zaten.
Ben benieuwd of hij initiatief zal nemen. Ik denk het wel, maar dan wel uiteindelijk. Over een aantal weken of iets. Ik weet het niet.
Hoe harder je aan hem trekt, hoe minder hij zal reageren. Gewoon niets sturen, hij komt zelf wel. En anders maar nietquote:
Ik heb hem gister een mailtje gestuurd en dat had het laatste moeten zijn. Toen ik erachter kwam dat zijn spullen weg waren heb ik hem nog een berichtje gestuurd dat hij dit al wist en waarom.. En dat we echt moeten praten, want ik snap er niks van. Helemaal niks. De laatste periode gingen we weer met elkaar om alsof we elkaar net hadden leren kennen en in de dol verliefde fase zaten.
Ben benieuwd of hij initiatief zal nemen. Ik denk het wel, maar dan wel uiteindelijk. Over een aantal weken of iets. Ik weet het niet.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Neuh, dit weet ik. Het is dan ook al stil sinds gisteravond half acht. Wel moeilijk.. Wil graag weten wat er aan de hand is en ook of ik er voor hem kan zijn. Vind het ook geen fijn idee dat ie alles maar blijft opkroppenquote:
[..]
Hoe harder je aan hem trekt, hoe minder hij zal reageren. Gewoon niets sturen, hij komt zelf wel. En anders maar niet
Wil er ook maar voor hem zijn.
Ik zeg niet dat het nooit meer goedkomt, dat kan ik niet weten. Ik wil gewoon dat je een goede beslissing maakt. Maar ik weet ook heel goed dat zo'n beslissing maken heel lastig kan zijn, zeker als er zoveel emoties door je heen gaan.quote:
[..]
Hij is mij tegemoet gekomen en heeft ook wat dingetjes aangepast om mij wat meer gerust te stellen. Ik heb het niet alleen hoeven doen en hij was er voor mij en deed ook wat hij kon doen.
Jij bent er dus heel erg van overtuigd dat het nu nooit meer kan goed komen. Of ja, dat lees ik in jouw bericht. En nee, daar ben ik het inderdaad niet mee eens. Ik bekijk het echt wel van beide kanten en besef ook heel goed dat dit het einde zou kunnen zijn. Zo denk ik ook; dat het niet meer goed komt. Ik ga alleen niet op de zaken vooruit lopen en ik zie wel even wat het wordt.
Heb het er met mijn moeder en wat vriendinnen over gehad. Niemand snapt er iets van en de één is harder als de ander. Wel zijn ze allemaal eerlijk. Maar goed, niemand kan mij antwoorden geven, behalve hij. Alleen hij kan mij vertellen waarom we het pas nog over de toekomst hadden en nu opeens zo omslaat en het van de één op andere dag uitmaakt. Alleen hij kan mij vertellen of dit nog goed komt. 'Misschien', maar daar hebben we niet zoveel aan.
Ik heb hem gister een mailtje gestuurd en dat had het laatste moeten zijn. Toen ik erachter kwam dat zijn spullen weg waren heb ik hem nog een berichtje gestuurd dat hij dit al wist en waarom.. En dat we echt moeten praten, want ik snap er niks van. Helemaal niks. De laatste periode gingen we weer met elkaar om alsof we elkaar net hadden leren kennen en in de dol verliefde fase zaten.
Ben benieuwd of hij initiatief zal nemen. Ik denk het wel, maar dan wel uiteindelijk. Over een aantal weken of iets. Ik weet het niet.
Het punt is, even heel direct, het komt vaker niet goed dan wel. En iedereen vindt altijd dat hij/zij de uitzondering is op de regel (vond ik ook toen het net uit was tussen mij en mijn ex), maar de regel is de regel om een reden.
Je hebt wel gelijk, alleen hij weet het antwoord op jouw vraag. Maar dat betekent niet dat je alles van hem moet laten afhangen. Jij mag ook bepalen wat wel en niet kan, wat je wel en niet accepteert. Ik snap dat je stapel op die jongen bent, maar hij doet je nu wel heel veel pijn, en dat weet hij best. Je mag best voor jezelf opkomen en zeggen "Nee, niemand mag mij zomaar zoveel pijn doen".
Nogmaals, ik wil alleen dat je de juiste beslissing maakt. Welke dat is, weet ik niet. Ik probeer je alleen te laten zien wat je zelf misschien niet kan zien. Want ik wil graag voorkomen dat je een beslissing neemt die nu misschien goed voelt, maar je later alleen maar meer pijn oplevert. Ik sta aan jouw kant, ook al lijkt het niet zo, maar soms moet je gewoon hard tegen iemand zijn.
Dat weet ik, dat het vaker niet goed komt dan wel. Het is juist, omdat het zo goed ging en er geen 'aanwijzingen' waren, dat ik het maar erg moeilijk kan geloven dat dit het is. Zoiets gaat toch niet van de één op andere dag? Niet als het verder gewoon goed ging.quote:
[..]
Ik zeg niet dat het nooit meer goedkomt, dat kan ik niet weten. Ik wil gewoon dat je een goede beslissing maakt. Maar ik weet ook heel goed dat zo'n beslissing maken heel lastig kan zijn, zeker als er zoveel emoties door je heen gaan.
Het punt is, even heel direct, het komt vaker niet goed dan wel. En iedereen vindt altijd dat hij/zij de uitzondering is op de regel (vond ik ook toen het net uit was tussen mij en mijn ex), maar de regel is de regel om een reden.
Je hebt wel gelijk, alleen hij weet het antwoord op jouw vraag. Maar dat betekent niet dat je alles van hem moet laten afhangen. Jij mag ook bepalen wat wel en niet kan, wat je wel en niet accepteert. Ik snap dat je stapel op die jongen bent, maar hij doet je nu wel heel veel pijn, en dat weet hij best. Je mag best voor jezelf opkomen en zeggen "Nee, niemand mag mij zomaar zoveel pijn doen".
Nogmaals, ik wil alleen dat je de juiste beslissing maakt. Welke dat is, weet ik niet. Ik probeer je alleen te laten zien wat je zelf misschien niet kan zien. Want ik wil graag voorkomen dat je een beslissing neemt die nu misschien goed voelt, maar je later alleen maar meer pijn oplevert. Ik sta aan jouw kant, ook al lijkt het niet zo, maar soms moet je gewoon hard tegen iemand zijn.
Snap ik, maar als hij nu niet wil praten, dan wil hij niet. Ik kan nu dus niet veel anders als hem even alles in handen geven. Ben alleen zo bang dat ie straks nooit meer iets laat horen.
Gaan mijn spullen die daar nog liggen
Gewoon bellen of langsgaanquote:
[..]
Dat weet ik, dat het vaker niet goed komt dan wel. Het is juist, omdat het zo goed ging en er geen 'aanwijzingen' waren, dat ik het maar erg moeilijk kan geloven dat dit het is. Zoiets gaat toch niet van de één op andere dag? Niet als het verder gewoon goed ging.
Snap ik, maar als hij nu niet wil praten, dan wil hij niet. Ik kan nu dus niet veel anders als hem even alles in handen geven. Ben alleen zo bang dat ie straks nooit meer iets laat horen.
Gaan mijn spullen die daar nog liggen
Kan de spullen nog wel even missen. Zijn vooral kleren en schoenen. En de toilettas met wat standaard spulletjes. Dit kan ik nog altijd halen of laten brengen. Heeft niet zo'n haast.quote:
Bij sommige mensen speelt al een tijd lang van alles onder de oppervlakte, waarbij ze zelfs zelf niet eens geheel bewust zijn van wat zich afspeelt, soms alleen dat zich wat afspeelt. Maar dit houden ze soms voor zichzelf, zodat ze de ander niet hoeven op te zadelen met zorgen die ze zelf niet eens benoemen kunnen.quote:
[..]
Dat weet ik, dat het vaker niet goed komt dan wel. Het is juist, omdat het zo goed ging en er geen 'aanwijzingen' waren, dat ik het maar erg moeilijk kan geloven dat dit het is. Zoiets gaat toch niet van de één op andere dag? Niet als het verder gewoon goed ging.
Snap ik, maar als hij nu niet wil praten, dan wil hij niet. Ik kan nu dus niet veel anders als hem even alles in handen geven. Ben alleen zo bang dat ie straks nooit meer iets laat horen.
Gaan mijn spullen die daar nog liggen
Toch, als het klaar is, is het klaar. Het lijkt heel oneerlijk, en dat is het ook. Niet alleen voor iemand in jouw schoenen, maar ook voor de ander is het lastig.
Of dit in jouw geval zo is weet ik niet, maar ik weet dat het voor mij zo werkt(e). Zelf heb ik regelmatig zo'n 'ijsmuur' opgezet, wat lastig is geweest voor beide zijden. Het heeft bij m'n laatste relatie ook nog een rol gespeeld, al ging het uit om veel meer dan dat.
Waarom doen mensen dit? Ik kan dit niet. Als mij wat dwars zit ga ik er vaak over praten. Lukt jou dat bijvoorbeeld dan moeilijker?quote:Op woensdag 24 september 2014 15:39 schreef Gray het volgende:
[..]
Bij sommige mensen speelt al een tijd lang van alles onder de oppervlakte, waarbij ze zelfs zelf niet eens geheel bewust zijn van wat zich afspeelt, soms alleen dat zich wat afspeelt. Maar dit houden ze soms voor zichzelf, zodat ze de ander niet hoeven op te zadelen met zorgen die ze zelf niet eens benoemen kunnen.
Toch, als het klaar is, is het klaar. Het lijkt heel oneerlijk, en dat is het ook. Niet alleen voor iemand in jouw schoenen, maar ook voor de ander is het lastig.
Of dit in jouw geval zo is weet ik niet, maar ik weet dat het voor mij zo werkt(e). Zelf heb ik regelmatig zo'n 'ijsmuur' opgezet, wat lastig is geweest voor beide zijden. Het heeft bij m'n laatste relatie ook nog een rol gespeeld, al ging het uit om veel meer dan dat.
Maar dan komt dit toch ook terug in je gedrag naar de ander toe? Ik weet nog dat als ik even niet zo lekker in mijn vel/de relatie zat, dat ik dit weleens (on)bewust in mijn gedrag naar voor liet komen. Bij hem heb ik niks gemerkt. Zoals ik al zei leken we eerder weer dolverliefde tieners.quote:
[..]
Bij sommige mensen speelt al een tijd lang van alles onder de oppervlakte, waarbij ze zelfs zelf niet eens geheel bewust zijn van wat zich afspeelt, soms alleen dat zich wat afspeelt. Maar dit houden ze soms voor zichzelf, zodat ze de ander niet hoeven op te zadelen met zorgen die ze zelf niet eens benoemen kunnen.
Toch, als het klaar is, is het klaar. Het lijkt heel oneerlijk, en dat is het ook. Niet alleen voor iemand in jouw schoenen, maar ook voor de ander is het lastig.
Of dit in jouw geval zo is weet ik niet, maar ik weet dat het voor mij zo werkt(e). Zelf heb ik regelmatig zo'n 'ijsmuur' opgezet, wat lastig is geweest voor beide zijden. Het heeft bij m'n laatste relatie ook nog een rol gespeeld, al ging het uit om veel meer dan dat.
Als het klaar is, is het ook klaar. Dit snap ik en heb ik maar te accepteren. Ik geloof alleen niet dat hij het er moeilijk mee heeft. Totaal niet.
Hoe komt het dan dat je dit doet?
Dat is hoe we in elkaar zitten. Is niet fijn, ook voor henzelf niet. Zo kan ik stress opmerken in mezelf, maar geen idee waar het vandaan komt.quote:
[..]
Waarom doen mensen dit? Ik kan dit niet. Als mij wat dwars zit ga ik er vaak over praten. Lukt jou dat bijvoorbeeld dan moeilijker?
Vaak zijn deze mensen ook meer intuitief ingesteld; we gaan meer op gevoel af, zelfs al is dat gevoel niet altijd even duidelijk.
Het weer van vandaag past wel mooi bij hoe ik me voel 
Hij heeft me gister een mailtje doorgestuurd en ik was dit helemaal vergeten om die zooi te regelen. Nu wil ik hem bedanken, maar ik durf niet doe het ook maar niet, want daar hoor ik toch niks op. Ja, ik ben excuses aan het verzinnen om hem aan te spreken.
Ik word wel helemaal gek van het idee dat het weleens voor altijd over zou kunnen zijn. Dat ik hem niet meer zie en nooit meer knuffel etc. Dat ie straks vrolijk verder gaat met zijn leven, als ie dat niet al doet, en happy met een ander wordt en nooit meer aan ons terug denkt
En het idee dat ie intiem is met een ander. Wel verdomme.
Volgens mij ben ik wel echt een zeikerd eerste klas nu Ik ga iets doen met mijn leven.
Hij heeft me gister een mailtje doorgestuurd en ik was dit helemaal vergeten om die zooi te regelen. Nu wil ik hem bedanken, maar ik durf niet
doe het ook maar niet, want daar hoor ik toch niks op. Ja, ik ben excuses aan het verzinnen om hem aan te spreken. Ik word wel helemaal gek van het idee dat het weleens voor altijd over zou kunnen zijn. Dat ik hem niet meer zie en nooit meer knuffel etc. Dat ie straks vrolijk verder gaat met zijn leven, als ie dat niet al doet, en happy met een ander wordt en nooit meer aan ons terug denkt
En het idee dat ie intiem is met een ander. Wel verdomme. Volgens mij ben ik wel echt een zeikerd eerste klas nu
Ik ga iets doen met mijn leven.
Absoluut geen zeikerd. Ik voel me precies zo!quote:
Het weer van vandaag past wel mooi bij hoe ik me voel
Hij heeft me gister een mailtje doorgestuurd en ik was dit helemaal vergeten om die zooi te regelen. Nu wil ik hem bedanken, maar ik durf niet
Ik word wel helemaal gek van het idee dat het weleens voor altijd over zou kunnen zijn. Dat ik hem niet meer zie en nooit meer knuffel etc. Dat ie straks vrolijk verder gaat met zijn leven, als ie dat niet al doet, en happy met een ander wordt en nooit meer aan ons terug denkt
Volgens mij ben ik wel echt een zeikerd eerste klas nu
Of ik ben ook een zeikerd
Dan zijn we beide zeikerds. Beter als de enige zijnquote:
[..]
Absoluut geen zeikerd. Ik voel me precies zo!
Of ik ben ook een zeikerd
Ik zit nog steeds met dat 'misschien' in mijn hoofd. Zeg gewoon ja of nee
Heb het vanavond wel moeilijk.. De angst dat het niet goed komt wordt steeds groter. Ik zou het ontzettend raar vinden, maar ik ga er nu maar vanuit dat het zo is..
Zit echt te twijfelen wat ik met de spulletjes van hem moet doen. Die ik gekregen heb. Zoals mijn favoriete knuffel. Vind het beest geweldig en het betekent ook enorm voor mij. Er hangen wel zoveel herinneringen aan. Ik heb hier ook al heel stoer gezegd dat hij dat kettinkje terug krijgt, maar ik weet niet of ik dat wel moet doen. Omdat ik die vorige week heb gekregen, kan ik gewoon niet geloven dat daar, van hem uit, ook maar iets van waarde aan hangt en dat het niet uit liefde is gegeven..
Wat hebben jullie met zo'n dingen gedaan? En wanneer? Vind het zelf misschien al wat snel nu..
Het is sowieso kut om hier nu te zijn. We hebben mijn kamer laatst helemaal opgeknapt samen. Veel lol gehad en over ons huisje later gehad, hoe dat zou zijn.. Ik weet het niet meer
Zit echt te twijfelen wat ik met de spulletjes van hem moet doen. Die ik gekregen heb. Zoals mijn favoriete knuffel. Vind het beest geweldig en het betekent ook enorm voor mij. Er hangen wel zoveel herinneringen aan. Ik heb hier ook al heel stoer gezegd dat hij dat kettinkje terug krijgt, maar ik weet niet of ik dat wel moet doen. Omdat ik die vorige week heb gekregen, kan ik gewoon niet geloven dat daar, van hem uit, ook maar iets van waarde aan hangt en dat het niet uit liefde is gegeven..
Wat hebben jullie met zo'n dingen gedaan? En wanneer? Vind het zelf misschien al wat snel nu..
Het is sowieso kut om hier nu te zijn. We hebben mijn kamer laatst helemaal opgeknapt samen. Veel lol gehad en over ons huisje later gehad, hoe dat zou zijn.. Ik weet het niet meer
Ik had niets van mijn laatste ex, maar ik had het sowieso niet teruggegeven. Het was immers een gift, geen lening. Wel zou ik het eventueel verkopen of aan een ander geven, want waarom mezelf blootstellen aan de associatie?quote:
Heb het vanavond wel moeilijk.. De angst dat het niet goed komt wordt steeds groter. Ik zou het ontzettend raar vinden, maar ik ga er nu maar vanuit dat het zo is..
Zit echt te twijfelen wat ik met de spulletjes van hem moet doen. Die ik gekregen heb. Zoals mijn favoriete knuffel. Vind het beest geweldig en het betekent ook enorm voor mij. Er hangen wel zoveel herinneringen aan. Ik heb hier ook al heel stoer gezegd dat hij dat kettinkje terug krijgt, maar ik weet niet of ik dat wel moet doen. Omdat ik die vorige week heb gekregen, kan ik gewoon niet geloven dat daar, van hem uit, ook maar iets van waarde aan hangt en dat het niet uit liefde is gegeven..
Wat hebben jullie met zo'n dingen gedaan? En wanneer? Vind het zelf misschien al wat snel nu..
Het is sowieso kut om hier nu te zijn. We hebben mijn kamer laatst helemaal opgeknapt samen. Veel lol gehad en over ons huisje later gehad, hoe dat zou zijn.. Ik weet het niet meer
Spulletjes kunnen lastig zijn ja. Zijn ze echt van hem, en zijn ze relatief belangrijk (kleding, boeken, etc.), dan kun je ze beter teruggeven (evt. via een gemeenschappelijke vriend). Is het onbelangrijk (shampoo, tandenborstel, etc.) dan gewoon weggooien. Cadeaus zijn het moeilijkst natuurlijk. Ze zijn van jou, maar ook toch van hem. Een beetje in de lijn van wat Gray zei, kijk er gewoon per ding naar. Als je het teveel met hem associeert, doe het dan weg.quote:
Heb het vanavond wel moeilijk.. De angst dat het niet goed komt wordt steeds groter. Ik zou het ontzettend raar vinden, maar ik ga er nu maar vanuit dat het zo is..
Zit echt te twijfelen wat ik met de spulletjes van hem moet doen. Die ik gekregen heb. Zoals mijn favoriete knuffel. Vind het beest geweldig en het betekent ook enorm voor mij. Er hangen wel zoveel herinneringen aan. Ik heb hier ook al heel stoer gezegd dat hij dat kettinkje terug krijgt, maar ik weet niet of ik dat wel moet doen. Omdat ik die vorige week heb gekregen, kan ik gewoon niet geloven dat daar, van hem uit, ook maar iets van waarde aan hangt en dat het niet uit liefde is gegeven..
Wat hebben jullie met zo'n dingen gedaan? En wanneer? Vind het zelf misschien al wat snel nu..
Het is sowieso kut om hier nu te zijn. We hebben mijn kamer laatst helemaal opgeknapt samen. Veel lol gehad en over ons huisje later gehad, hoe dat zou zijn.. Ik weet het niet meer
Dit kun je ook beter zo snel mogelijk regelen. Omdat het dan geregeld is, en dat geeft rust in je hoofd, en omdat die dingen je dan niet meer zoveel herinneren aan hem, en dat geeft rust in je hart.
Andere dingen, zoals je bed bijvoorbeeld, daar zullen vast een hoop fijne (maar nu pijnlijke) herinneringen aan kleven. Tenzij je je bed wil verkopen en een nieuwe wil kopen, is daar helaas niet veel aan te doen. Maar geloof me dat die associaties met hem wel wegtrekken. Duurt misschien even, maar komt wel.
Als hij vandaag nog niks van zich heeft laten horen, dan wordt het wel heel erg serieus. Probeer die angst die je voelt om te zetten in een soort focus. Daarmee wil ik zeggen, elk moment dat hij niet belt/appt/emailt/whatever, is weer een reden dat hij jou niet verdient. Je moet goed onthouden, je bent een prijs, iemand moet zijn best doen om bij jou te mogen zijn. Jij bent niet vanzelfsprekend, jij bent niet te koop in de winkel. Waarom zou hij jou mogen behandelen als een simpel product, te gebruiken en weg te gooien wanneer het hem uitkomt?
Doorverkopen gaat mij wel iets te ver, haha. Het is of het zelf houden of terug geven. De rest gooi ik naar boven op zolder, denk ik.quote:Op woensdag 24 september 2014 23:03 schreef Gray het volgende:
[..]
Ik had niets van mijn laatste ex, maar ik had het sowieso niet teruggegeven. Het was immers een gift, geen lening. Wel zou ik het eventueel verkopen of aan een ander geven, want waarom mezelf blootstellen aan de associatie?
Kleding heeft ie dus al heel stiekem meegenomen maandag. Weet niet wat er in de mand zit, moet ik morgen even kijken, maar geloof alleen wat ondergoed. Dus dat kan eventueel wel weg. Cadeautjes heb wel wat, maar het zijn ook vooral herinnering. Van die kleine dingetjes. Wat foto's hier en wat foto's daar. Toegangskaartjes van een pretparken, bioscoopkaartjes. Denk dat ik ze in een doos doe en op zolder zet. Wou dat ik dat kon doen met de herinneringen in mijn hoofd. Dat ze gewoon weg warenquote:
[..]
Spulletjes kunnen lastig zijn ja. Zijn ze echt van hem, en zijn ze relatief belangrijk (kleding, boeken, etc.), dan kun je ze beter teruggeven (evt. via een gemeenschappelijke vriend). Is het onbelangrijk (shampoo, tandenborstel, etc.) dan gewoon weggooien. Cadeaus zijn het moeilijkst natuurlijk. Ze zijn van jou, maar ook toch van hem. Een beetje in de lijn van wat Gray zei, kijk er gewoon per ding naar. Als je het teveel met hem associeert, doe het dan weg.
Dit kun je ook beter zo snel mogelijk regelen. Omdat het dan geregeld is, en dat geeft rust in je hoofd, en omdat die dingen je dan niet meer zoveel herinneren aan hem, en dat geeft rust in je hart.
Andere dingen, zoals je bed bijvoorbeeld, daar zullen vast een hoop fijne (maar nu pijnlijke) herinneringen aan kleven. Tenzij je je bed wil verkopen en een nieuwe wil kopen, is daar helaas niet veel aan te doen. Maar geloof me dat die associaties met hem wel wegtrekken. Duurt misschien even, maar komt wel.
Als hij vandaag nog niks van zich heeft laten horen, dan wordt het wel heel erg serieus. Probeer die angst die je voelt om te zetten in een soort focus. Daarmee wil ik zeggen, elk moment dat hij niet belt/appt/emailt/whatever, is weer een reden dat hij jou niet verdient. Je moet goed onthouden, je bent een prijs, iemand moet zijn best doen om bij jou te mogen zijn. Jij bent niet vanzelfsprekend, jij bent niet te koop in de winkel. Waarom zou hij jou mogen behandelen als een simpel product, te gebruiken en weg te gooien wanneer het hem uitkomt?
Werkelijk alles wat nu in mijn kamer staat hebben we samen gekocht. Overal kleven wel fijne herinneringen aan. Zelfs een simpele muur die we samen geverfd hebben
Mwah, heeft toen ook een week geduurd voor ie met mij wilde praten. Dit is dus nog niet eens zo gek. En ik ben het met je eens. Ik zou zo'n advies ook aan een ander geven. En ik zie het ook echt wel. Heb net ook even een mailtje geschreven aan hem (niet gestuurd, even puur voor mezelf) en zeg dit dan ook tegen hem. Hij heeft tot dit weekend en reageert ie dan nog niet, dan zoekt hij het maar uit.
Maar zoals je zelf al zegt, als hij gewoon even tijd voor zichzelf wil (om wat voor reden dan ook), kan hij dat toch aangeven? Zelfs heel gesloten mensen kunnen dat wel zeggen. Nu stormt hij de deur uit met kleding en al (figuurlijk dan).quote:
[..]
Kleding heeft ie dus al heel stiekem meegenomen maandag. Weet niet wat er in de mand zit, moet ik morgen even kijken, maar geloof alleen wat ondergoed. Dus dat kan eventueel wel weg. Cadeautjes heb wel wat, maar het zijn ook vooral herinnering. Van die kleine dingetjes. Wat foto's hier en wat foto's daar. Toegangskaartjes van een pretparken, bioscoopkaartjes. Denk dat ik ze in een doos doe en op zolder zet. Wou dat ik dat kon doen met de herinneringen in mijn hoofd. Dat ze gewoon weg waren
Werkelijk alles wat nu in mijn kamer staat hebben we samen gekocht. Overal kleven wel fijne herinneringen aan. Zelfs een simpele muur die we samen geverfd hebben
Mwah, heeft toen ook een week geduurd voor ie met mij wilde praten. Dit is dus nog niet eens zo gek. En ik ben het met je eens. Ik zou zo'n advies ook aan een ander geven. En ik zie het ook echt wel. Heb net ook even een mailtje geschreven aan hem (niet gestuurd, even puur voor mezelf) en zeg dit dan ook tegen hem. Hij heeft tot dit weekend en reageert ie dan nog niet, dan zoekt hij het maar uit.
Ik vind het wel heel goed van je dat je al een grens durft te stellen (dit weekend). Dat moet best wel wat wilskracht kosten. Probeer je er ook aan te houden! Niet op het laatste moment terugkrabbelen "want misschien dit" of "maar wie weet heeft hij dat". Jij bent/was zijn partner, jij zou zijn eerste aanspreekpunt moeten zijn, zijn vertrouwenspersoon, zijn steun en toeverlaat. Maar nu laat ie jou in het duister, geen woord, geen bericht. Dus toon ruggegraat en laat zien dat je dat niet zomaar accepteert.
Ik ben heel gesloten geweest en ik kwam gewoon mijn kamer niet meer uitquote:
[..]
Maar zoals je zelf al zegt, als hij gewoon even tijd voor zichzelf wil (om wat voor reden dan ook), kan hij dat toch aangeven? Zelfs heel gesloten mensen kunnen dat wel zeggen. Nu stormt hij de deur uit met kleding en al (figuurlijk dan).
Ik vind het wel heel goed van je dat je al een grens durft te stellen (dit weekend). Dat moet best wel wat wilskracht kosten. Probeer je er ook aan te houden! Niet op het laatste moment terugkrabbelen "want misschien dit" of "maar wie weet heeft hij dat". Jij bent/was zijn partner, jij zou zijn eerste aanspreekpunt moeten zijn, zijn vertrouwenspersoon, zijn steun en toeverlaat. Maar nu laat ie jou in het duister, geen woord, geen bericht. Dus toon ruggegraat en laat zien dat je dat niet zomaar accepteert.
zei het ook nooit zo letterlijk. Maar toen was ik ook nog wel wat jonger. Ben het met je eens dat ie dat gewoon moet kunnen zeggen, maar hij wil altijd stoer zijn. Hij wil zich niet kwetsbaar opstellen. Bij niemand niet. En vanaf nu doe ik dat ook niet meer.Ik hoop dat het me lukt.. Weet sowieso niet of ik hem nog wel kan vertrouwen hierin.. Ik trek het niet om in een knipperlichtrelatie te zitten. Met zijn ex moest het ook voor de vierde keer uit gaan voor het definitief over was. Dat gaat mij niet lukken. Maar hij was wel mijn maatje en hem nooit meer kunnen knuffelen of doen, dat gaat mij ook niet lukken..
Vorige topics niet gepost maar heel veel meegelezen vanaf vorig jaar oktober. Toch wil ik wat kwijt. In een notendop mijn verhaal. Vriendin maakt het vorig jaar oktober uit, rauw proces ingegaan, geen contact meer alles verwijder etc. Paar rebounds gehad en daar was na 2 maanden een brief welke mij heel erg raakte. Weer afgesproken en sinds januari weer bij elkaar. In de periode heb ik moeite gehad weer open te stellen aan liefde. In het rauw proces is er "een knop om gegaan" en deze krijg ik niet meer terug. In de periode dat het uit was zag ik hoe gezamenlijke vrienden je niet meer contacten en mijn eigen vrienden te weinig aandacht heb gegeven. Dit maakte dat ik inzag dat ik deze relatie niet opnieuw zo "klef" wilde. Dit is wel erg doorgeslagen in bijna nooit uit me zelf knuffelen etc.
Gister heb ik dit tegen haar gezegd en ze was er kapot van. Ze wil me niet kwijt en was er al bang voor. Ze durfde niet te vragen of er wat was omdat ze bang is mij te verliezen. Ik heb echt geen idee wat ik moet doen, uitmaken lijkt mij fair voor haar ook. Maar daarnaast is het wel echt een top meisje. De nasleep van het uitmaken is voor mij gewoon erg lang, het was een heftige periode. Iemand al zoiets meegemaakt?
Gister heb ik dit tegen haar gezegd en ze was er kapot van. Ze wil me niet kwijt en was er al bang voor. Ze durfde niet te vragen of er wat was omdat ze bang is mij te verliezen. Ik heb echt geen idee wat ik moet doen, uitmaken lijkt mij fair voor haar ook. Maar daarnaast is het wel echt een top meisje. De nasleep van het uitmaken is voor mij gewoon erg lang, het was een heftige periode. Iemand al zoiets meegemaakt?
Niet meegemaakt, nee. Vind het ook wel een apart verhaal. Is het puur deze relatie dat je niet te klef wil zijn of denk je dat je dit sowieso zal hebben? Wel lastig. Kan me niet voorstellen dat je niet wil knuffelen met de persoon van wie je houdt.quote:
Vorige topics niet gepost maar heel veel meegelezen vanaf vorig jaar oktober. Toch wil ik wat kwijt. In een notendop mijn verhaal. Vriendin maakt het vorig jaar oktober uit, rauw proces ingegaan, geen contact meer alles verwijder etc. Paar rebounds gehad en daar was na 2 maanden een brief welke mij heel erg raakte. Weer afgesproken en sinds januari weer bij elkaar. In de periode heb ik moeite gehad weer open te stellen aan liefde. In het rauw proces is er "een knop om gegaan" en deze krijg ik niet meer terug. In de periode dat het uit was zag ik hoe gezamenlijke vrienden je niet meer contacten en mijn eigen vrienden te weinig aandacht heb gegeven. Dit maakte dat ik inzag dat ik deze relatie niet opnieuw zo "klef" wilde. Dit is wel erg doorgeslagen in bijna nooit uit me zelf knuffelen etc.
Gister heb ik dit tegen haar gezegd en ze was er kapot van. Ze wil me niet kwijt en was er al bang voor. Ze durfde niet te vragen of er wat was omdat ze bang is mij te verliezen. Ik heb echt geen idee wat ik moet doen, uitmaken lijkt mij fair voor haar ook. Maar daarnaast is het wel echt een top meisje. De nasleep van het uitmaken is voor mij gewoon erg lang, het was een heftige periode. Iemand al zoiets meegemaakt?
Denk dat het het beste is om uit te maken. Het lijkt namelijk wel alsof jullie beide 'issues' hebben waaraan jullie moeten werken; jij wil niet te close zijn en zij is als de dood jou kwijt te raken, dus loopt ze op eieren. Niet gezond in een relatie. Denk er even goed over na en ga desnoods nog eens met haar in gesprek. Ga dan met jezelf en je vrienden aan de slag en blijf voorlopig alleen. Verwerk dit op jouw manier en zolang jij wil dat het duurt. Dan zal het vast goed komen.
Het klinkt misschien stom, maar het is een soort angst die ik ontwikkeld heb. Telkens als ik mij open stel voor liefde voel ik een blokkade, omdat het toch weer uit kan...quote:
[..]
Niet meegemaakt, nee. Vind het ook wel een apart verhaal. Is het puur deze relatie dat je niet te klef wil zijn of denk je dat je dit sowieso zal hebben? Wel lastig. Kan me niet voorstellen dat je niet wil knuffelen met de persoon van wie je houdt.
Denk dat het het beste is om uit te maken. Het lijkt namelijk wel alsof jullie beide 'issues' hebben waaraan jullie moeten werken; jij wil niet te close zijn en zij is als de dood jou kwijt te raken, dus loopt ze op eieren. Niet gezond in een relatie. Denk er even goed over na en ga desnoods nog eens met haar in gesprek. Ga dan met jezelf en je vrienden aan de slag en blijf voorlopig alleen. Verwerk dit op jouw manier en zolang jij wil dat het duurt. Dan zal het vast goed komen.
Als ik dit zo terug lees denk ik inderdaad dat het een wat groter probleem is dan ik mij voor hou en er aan moet werken. pff... lastig iig.
Klinkt absoluut niet stom. Ik loop nu een beetje met hetzelfde gevoel rond. En moet zeggen dat ik tijdens de relatie ook wel een beetje zat van 'ja het gaat waarschijnlijk toch weer een keer uit' en zie hier. Dus het is helemaal niet stom wat je zegt.quote:
[..]
Het klinkt misschien stom, maar het is een soort angst die ik ontwikkeld heb. Telkens als ik mij open stel voor liefde voel ik een blokkade, omdat het toch weer uit kan...
Als ik dit zo terug lees denk ik inderdaad dat het een wat groter probleem is dan ik mij voor hou en er aan moet werken. pff... lastig iig.
Zeker lastig, maar ik ben bang dat dit niet zomaar over gaat.. Hoe is je sociale leven? Zit dat wel goed of ervaar je hetzelfde met vriendschappen? Dat het uiteindelijk toch de moeite niet waard is, zeg maar.
Sociaal leven gaat verder top, meer vrienden dan tijd. Ik hecht dan ook veel waarde aan dingen ondernemen met vrienden en dit gaat soms voor vriendin. (Wat een relatie gaat uit;) en de meeste vriendschappen die ik heb zijn er al heel lang. ).quote:Op donderdag 25 september 2014 12:42 schreef MegaKonijn het volgende:
[..]
Klinkt absoluut niet stom. Ik loop nu een beetje met hetzelfde gevoel rond. En moet zeggen dat ik tijdens de relatie ook wel een beetje zat van 'ja het gaat waarschijnlijk toch weer een keer uit' en zie hier. Dus het is helemaal niet stom wat je zegt.
Zeker lastig, maar ik ben bang dat dit niet zomaar over gaat.. Hoe is je sociale leven? Zit dat wel goed of ervaar je hetzelfde met vriendschappen? Dat het uiteindelijk toch de moeite niet waard is, zeg maar.
Wat goed dat jij het herkend.
Ah dat is mooi! Dat je vrienden soms voor gaan, kan ik snappen, maar dat moet je niet laten afhangen van het feit dat de relatie 'weleens' uit zou kunnen gaanquote:
[..]
Sociaal leven gaat verder top, meer vrienden dan tijd. Ik hecht dan ook veel waarde aan dingen ondernemen met vrienden en dit gaat soms voor vriendin. (Wat een relatie gaat uit;) en de meeste vriendschappen die ik heb zijn er al heel lang. ).
Wat goed dat jij het herkend.
Dat idee moet je echt laten gaan.
Moeilijke avond.. We hadden een gezamenlijke agenda en hij heeft zojuist zijn deel eruit gehaald.. Geloof dat het nu wel over is. Laat al die zooi op Facebook maar staan en vertel het thuus ook vooral niet, maar ik vind het goed. Ben er wel een beetje klaar mee. Alles heb ik voor die jongen over gehad, alles wilde ik voor hem doen en ik dacht dat hij hetzelfde voor mij wilde. Dat de keren dat hij zei 'ik hou van jou'...dat ie dat ook echt meende. Nee, in plaats daarvan gaat ie weg om nooit meer te willen afspreken. Geen reden niks. Niet eens in mijn gezicht, maar voor het weg gaan nog wel een dikke knuffel, kus en een ik hou van jou.. Wat een vreselijk gevoel is dit zeg. Onbeschrijfelijk.
Ik weet niet meer wat echt was en wat niet. Wel weet ik dat ik enorm teleurgesteld ben en nooit had gedacht dat mijn eerste echte liefde zo'n eind zou kennen. En ik weet dat, hoe kut het ook is, hij altijd een speciaal plekje in mijn hart zal houden.
Ik vind dit niet meer leuk en ik wil niet dat er zo met mij om wordt gegaan. Dat verdien ik niet. Dat verdient niemand.
Sorry, moest het even van me afschrijven.
Ik weet niet meer wat echt was en wat niet. Wel weet ik dat ik enorm teleurgesteld ben en nooit had gedacht dat mijn eerste echte liefde zo'n eind zou kennen. En ik weet dat, hoe kut het ook is, hij altijd een speciaal plekje in mijn hart zal houden.
Ik vind dit niet meer leuk en ik wil niet dat er zo met mij om wordt gegaan. Dat verdien ik niet. Dat verdient niemand.
Sorry, moest het even van me afschrijven.
Schrijf het vooral van je af, daar is het topic ook voor! Geen verontschuldiging nodig.quote:
Moeilijke avond.. We hadden een gezamenlijke agenda en hij heeft zojuist zijn deel eruit gehaald.. Geloof dat het nu wel over is. Laat al die zooi op Facebook maar staan en vertel het thuus ook vooral niet, maar ik vind het goed. Ben er wel een beetje klaar mee. Alles heb ik voor die jongen over gehad, alles wilde ik voor hem doen en ik dacht dat hij hetzelfde voor mij wilde. Dat de keren dat hij zei 'ik hou van jou'...dat ie dat ook echt meende. Nee, in plaats daarvan gaat ie weg om nooit meer te willen afspreken. Geen reden niks. Niet eens in mijn gezicht, maar voor het weg gaan nog wel een dikke knuffel, kus en een ik hou van jou.. Wat een vreselijk gevoel is dit zeg. Onbeschrijfelijk.
Ik weet niet meer wat echt was en wat niet. Wel weet ik dat ik enorm teleurgesteld ben en nooit had gedacht dat mijn eerste echte liefde zo'n eind zou kennen. En ik weet dat, hoe kut het ook is, hij altijd een speciaal plekje in mijn hart zal houden.
Ik vind dit niet meer leuk en ik wil niet dat er zo met mij om wordt gegaan. Dat verdien ik niet. Dat verdient niemand.
Sorry, moest het even van me afschrijven.
Je hebt gelijk, laat je niet zo behandelen. Het doet pijn, en iemand die van je houdt doet je dat niet aan. Ik zei het al, jij bent geweldig, iemand moet jou verdienen, niet als vuil behandelen.
Hij zal altijd wel een plekje in je hart hebben, is ook niet erg. Jullie hebben ook heel veel leuke momenten gehad, je hebt dingen van hem geleerd, hij is belangrijk voor je. Probeer ook niet met man en macht dat weg te drukken. Accepteer dat hij een significant onderdeel van je leven was, dat het gewoon bij jou hoort.
Dit gaat pijn doen, en vast voor een lange tijd, ik ga niet liegen of het in lieve woordjes verpakken. Zeker omdat het je eerste echte liefde was. Zaak is dat je op de juiste manier ermee omgaat. Als je voelt dat je moet huilen, huil dan. Als je wil schreeuwen, schreeuw dan. Al die dingen zijn emoties, verdriet, woede, die naar buiten willen, dus laat ze dat ook. Als je het opkropt in jezelf en alles opstapelt, kan alles op gegeven moment in een keer naar buiten exploderen, en dat kan best goed misgaan. Zoek steun bij je moeder, vriendinnen, hier bij ons als je daar behoefte aan hebt.
Heel veel sterkte meid, ik beloof je dat het weer goed komt. En niet alleen dat, ik beloof je dat er meer, maar vooral ook betere, jongens zijn daarbuiten, iemand die jou wel verdient en wel hard werkt voor jouw liefde.
Ik weet het, maar voel me echt een zeikerd zo. En hoe stoer ik net aan het praten was, hoe hard ik nu aan het janken ben. Heb net ook met veel moeite twee broodjes naar binnen kunnen proppen. Wil het liefst gewoon heel de dag op bed liggen en niks eten of drinken. Bah.quote:
[..]
Schrijf het vooral van je af, daar is het topic ook voor! Geen verontschuldiging nodig.
Je hebt gelijk, laat je niet zo behandelen. Het doet pijn, en iemand die van je houdt doet je dat niet aan. Ik zei het al, jij bent geweldig, iemand moet jou verdienen, niet als vuil behandelen.
Hij zal altijd wel een plekje in je hart hebben, is ook niet erg. Jullie hebben ook heel veel leuke momenten gehad, je hebt dingen van hem geleerd, hij is belangrijk voor je. Probeer ook niet met man en macht dat weg te drukken. Accepteer dat hij een significant onderdeel van je leven was, dat het gewoon bij jou hoort.
Dit gaat pijn doen, en vast voor een lange tijd, ik ga niet liegen of het in lieve woordjes verpakken. Zeker omdat het je eerste echte liefde was. Zaak is dat je op de juiste manier ermee omgaat. Als je voelt dat je moet huilen, huil dan. Als je wil schreeuwen, schreeuw dan. Al die dingen zijn emoties, verdriet, woede, die naar buiten willen, dus laat ze dat ook. Als je het opkropt in jezelf en alles opstapelt, kan alles op gegeven moment in een keer naar buiten exploderen, en dat kan best goed misgaan. Zoek steun bij je moeder, vriendinnen, hier bij ons als je daar behoefte aan hebt.
Heel veel sterkte meid, ik beloof je dat het weer goed komt. En niet alleen dat, ik beloof je dat er meer, maar vooral ook betere, jongens zijn daarbuiten, iemand die jou wel verdient en wel hard werkt voor jouw liefde.
Vind het zo gek.. hij houdt niet van me. Hij zei het wel altijd en hij liet dit ook wel zien. Maar hij hield niet echt van me. Ik wil gewoon dat hij zegt wat het is. Maakt me niet eens uit wat, maar wel een verklaring voor dit gedrag. Zo wil je samen nog een toekomst opbouwen en zo heb je niks meer. Het doet me ook pijn om te weten dat hij mij misschien wel gewoon vergeet..
Ik wil hem ook helemaal niet uit mijn hart hebben. Zoals ik hier over hem praat, snap ik dat mensen denken dat het een kwal eerste klas is, en dat is ie nu ook.. Maar ik ga niet ontkennen dat hij ook ontzettend lief voor mij is geweest en dat ik enorm veel lol met hem heb gehad. En eerlijk? Ik weet eigenlijk echt niet hoe ik zonder moet. Ik ben zelfs gehecht aan 'onze' auto
Zo ver gaat het gewoon. Maar ik wil die pijn niet
Ik ben mijn maatje kwijt en ik ben ook gewoon bang dat ik nooit meer iemand vind met wie ik zo kan ouwehoeren, zo kan lachen, wiens interesses zo dicht bij de mijne liggen, maar tegelijkertijd ook erg anders is. We hebben samen zoveel leuke dingen gedaan..Pfoe, dankjewel.. Ik 'hoop' dat als ie voor mijn neus staat, ik nog steeds zo sterk in mijn schoenen zal staan en hem 'nee' zeg, als ie me weer terug wil. Dit kan ie me gewoon niet nog een keer aandoen; doen alsof ie helemaal hoteldebotel is om 'm vervolgens te nokken zonder iets te laten weten. Nee.
Hahaha, nee dankje.quote:
En wie weet vind je nog wel een paar van die lamzakken.
Ook leuk, zien we je hier nog es.
Het is een hele tijd geleden dat ik hier moest zijn, maar na een relatie van bijna 5 jaar denk ik dat ik er een punt achter moet zetten. De man die ik beschouwde als mijn grote liefde, maatje en soul mate (vreselijk woord I know) gaat gewoon te ver.
De afgelopen maanden zaten we beide niet goed in ons vel. Een paar weken geleden dropte hij een bom dat hij wel heel erg ongelukkig was en dat het beter was voor mij dat hij weg zou gaan. Dat was voor mij het punt dat er een knop om ging en ik ben heel hard bezig om de boel op de rails te zetten. Mijn toekomst ziet er inmiddels een stuk beter uit en voor mezelf heb ik er vertrouwen in.
Ik heb me ontzettend ingezet voor mijn relatie, maar van zijn kant kwam er niets. Alleen maar rotzooi (andere vrouwen e.d.). Iedere keer als ik zei dat ik er genoeg van had, draait hij en wil hij me niet kwijt, wil hij er alles aan doen etc.. Vervolgens gaat hij een paar dagen later weer over een grens. Nu ook weer.
Ik hou van hem, hij is de man waar ik voor het eerst in mijn leven mee zou willen trouwen. Een instituut waar ik nooit in geloofde! Hij heeft depressieve klachten, wil daar nu ook aan werken, maar ik vrees dat het te laat is. Ik vind het moeilijk om hem in de steek te laten in dit proces (Dat is mij ooit gebeurd), maar mijn emmertje is vol...
De afgelopen maanden zaten we beide niet goed in ons vel. Een paar weken geleden dropte hij een bom dat hij wel heel erg ongelukkig was en dat het beter was voor mij dat hij weg zou gaan. Dat was voor mij het punt dat er een knop om ging en ik ben heel hard bezig om de boel op de rails te zetten. Mijn toekomst ziet er inmiddels een stuk beter uit en voor mezelf heb ik er vertrouwen in.
Ik heb me ontzettend ingezet voor mijn relatie, maar van zijn kant kwam er niets. Alleen maar rotzooi (andere vrouwen e.d.). Iedere keer als ik zei dat ik er genoeg van had, draait hij en wil hij me niet kwijt, wil hij er alles aan doen etc.. Vervolgens gaat hij een paar dagen later weer over een grens. Nu ook weer.
Ik hou van hem, hij is de man waar ik voor het eerst in mijn leven mee zou willen trouwen. Een instituut waar ik nooit in geloofde! Hij heeft depressieve klachten, wil daar nu ook aan werken, maar ik vrees dat het te laat is. Ik vind het moeilijk om hem in de steek te laten in dit proces (Dat is mij ooit gebeurd), maar mijn emmertje is vol...
"There is only one good, knowledge, and one evil, ignorance. " - Socrates
"Envy is the ulcer of the soul." - Socrates
"Wie met beide benen op de grond staat, komt niet ver" - Loesje
"Envy is the ulcer of the soul." - Socrates
"Wie met beide benen op de grond staat, komt niet ver" - Loesje
Vervelend om te horen.. Maar weet wel dat je hem helemaal niet in de steek laat. Je kan er voor iemand zijn, maar niet ten koste van jezelf. Als je niet gelukkig bent in je relatie, dan houdt het op.. Dan moet je voor jezelf kiezen, hoe moeilijk ook. Hij zal het toch echt zelf moeten doen.quote:
Het is een hele tijd geleden dat ik hier moest zijn, maar na een relatie van bijna 5 jaar denk ik dat ik er een punt achter moet zetten. De man die ik beschouwde als mijn grote liefde, maatje en soul mate (vreselijk woord I know) gaat gewoon te ver.
De afgelopen maanden zaten we beide niet goed in ons vel. Een paar weken geleden dropte hij een bom dat hij wel heel erg ongelukkig was en dat het beter was voor mij dat hij weg zou gaan. Dat was voor mij het punt dat er een knop om ging en ik ben heel hard bezig om de boel op de rails te zetten. Mijn toekomst ziet er inmiddels een stuk beter uit en voor mezelf heb ik er vertrouwen in.
Ik heb me ontzettend ingezet voor mijn relatie, maar van zijn kant kwam er niets. Alleen maar rotzooi (andere vrouwen e.d.). Iedere keer als ik zei dat ik er genoeg van had, draait hij en wil hij me niet kwijt, wil hij er alles aan doen etc.. Vervolgens gaat hij een paar dagen later weer over een grens. Nu ook weer.
Ik hou van hem, hij is de man waar ik voor het eerst in mijn leven mee zou willen trouwen. Een instituut waar ik nooit in geloofde! Hij heeft depressieve klachten, wil daar nu ook aan werken, maar ik vrees dat het te laat is. Ik vind het moeilijk om hem in de steek te laten in dit proces (Dat is mij ooit gebeurd), maar mijn emmertje is vol...
Sterkte!
Herken ik zo hard. Ook zoals je eerder vertelde dat je vorige week nog een cadeautje kreeg. Hij voor teenslippers gaan kopen die ik al maanden graag wou (zelfs maar één keer vermeld, want ik wil de dingen die ik leuk vind, liever zelf kopen, ken je dat), slechts twee dagen voor de breuk.quote:
[..]
Ik wil gewoon dat hij zegt wat het is. Maakt me niet eens uit wat, maar wel een verklaring voor dit gedrag. Zo wil je samen nog een toekomst opbouwen en zo heb je niks meer. Het doet me ook pijn om te weten dat hij mij misschien wel gewoon vergeet..
Ik wil hem ook helemaal niet uit mijn hart hebben. Zoals ik hier over hem praat, snap ik dat mensen denken dat het een kwal eerste klas is, en dat is ie nu ook.. Maar ik ga niet ontkennen dat hij ook ontzettend lief voor mij is geweest en dat ik enorm veel lol met hem heb gehad.
Maar ik wil die pijn niet
De afgelopen weken een hoop boeken bij de bib gehaald over relaties en andere dingen die wel eens van toepassing zouden kunnen zijn. Ik hou er eigenlijk helemaal niet van; je weet wel nogal stereotyp vaak over hoe mannen en vrouwen andere dingen (seks versus bevestiging) willen in een relatie, verkeerde hechtingstijlen en blablabla, maar hier en daar haal ik er wel wat uit.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Het komt misschien gemeen over, maar hij heeft (bewust of onbewust) geleerd dat, als hij over die grenzen gaat, jij hem toch wel weer terugneemt. Je bent makkelijk, te vergevingsgezind. En daar maakte hij misbruik van.quote:
Het is een hele tijd geleden dat ik hier moest zijn, maar na een relatie van bijna 5 jaar denk ik dat ik er een punt achter moet zetten. De man die ik beschouwde als mijn grote liefde, maatje en soul mate (vreselijk woord I know) gaat gewoon te ver.
De afgelopen maanden zaten we beide niet goed in ons vel. Een paar weken geleden dropte hij een bom dat hij wel heel erg ongelukkig was en dat het beter was voor mij dat hij weg zou gaan. Dat was voor mij het punt dat er een knop om ging en ik ben heel hard bezig om de boel op de rails te zetten. Mijn toekomst ziet er inmiddels een stuk beter uit en voor mezelf heb ik er vertrouwen in.
Ik heb me ontzettend ingezet voor mijn relatie, maar van zijn kant kwam er niets. Alleen maar rotzooi (andere vrouwen e.d.). Iedere keer als ik zei dat ik er genoeg van had, draait hij en wil hij me niet kwijt, wil hij er alles aan doen etc.. Vervolgens gaat hij een paar dagen later weer over een grens. Nu ook weer.
Ik hou van hem, hij is de man waar ik voor het eerst in mijn leven mee zou willen trouwen. Een instituut waar ik nooit in geloofde! Hij heeft depressieve klachten, wil daar nu ook aan werken, maar ik vrees dat het te laat is. Ik vind het moeilijk om hem in de steek te laten in dit proces (Dat is mij ooit gebeurd), maar mijn emmertje is vol...
Dus het is heel goed dat je nu echt op je strepen durft te staan en te zeggen "Genoeg is genoeg". Ik weet dat je heel veel over kan hebben voor iemand waar je écht van houdt, dat je zo'n persoon makkelijker vergeeft voor iets waar je een ander een klap in het gezicht voor zou geven. Dat maakt jouw niet tot een vreemd persoon, maar juist iemand met een heel groot hart. Een tikkeltje naïef misschien, maar dat kan ook puur onervarenheid zijn. Een goed hart is iets waar makkelijk misbruik van gemaakt kan worden, terwijl het juist zo'n mooie eigenschap is.
Probeer het ook door te zetten. Ik snap dat je hem niet wil dumpen terwijl hij bezig is met zijn depressiviteit, maar zoals MegaKonijn terecht aangeeft, hoe kun je hem bijstaan als je dat niet eens meer wil? Hoe moeilijk het ook is, doe wat jou gelukkig maakt, want met hem verdergaan doet dat sowieso niet. En als dat pijn doet (bij jou of bij hem), dat zij zo, beter nu dan later veel meer pijn hebben.
Heel veel sterkte.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |