[Het Centrale Backpacktopic] #9 Rugzaktoeristen

quote:

Op dinsdag 12 april 2016 21:54 schreef groggy het volgende:
ik heb bedacht dat ik graag een hike wil maken in scandinavie en slapen in een tent. Heeft iemand een mooie suggestie? wat ook een beetje relaxt is aan te vliegen/reizen?

Doe ik deze zomer ook, ik ga naar Jotunheimmen in Noorwegen

quote:

Op zondag 17 april 2016 11:46 schreef Dropbox het volgende:

[..]

Duiken, natuur en cultuur - dan denk ik meteen aan Indonesië of Maleisië. Daar is het op dat moment ook geen regenseizoen en er zijn vaak goedkope tickets te vinden (+- 500 euro retour). Misschien is dat qua motorrijden wel weer minder, daar heb ik weinig verstand van. Bij motorrijden in Azië moet ik denken aan Noord-Thailand en Vietnam.

Dank voor de reactie en tips!

Ga ik de komende week die opties eens bekijken via internet! Maleisië en Indonesië niet direct naar gezocht namelijk, goeie!

quote:

Op zondag 17 april 2016 13:56 schreef AldoTheApache het volgende:

[..]

Doe ik deze zomer ook, ik ga naar Jotunheimmen in Noorwegen

Misschien hebben jullie hier wat aan wat betreft vliegreis: http://www.urlaubspiraten.de/fluge/nord-norwegen-entdecken-hin-und-ruckflug-nach-evenes-tromso-oder-bodo-schon-fur-238-euro-inkl-freigepack_22291. Is echt goedkoop, vanaf Düsseldorf te boeken en inclusief bagage!

quote:

Op dinsdag 19 april 2016 16:15 schreef MeesterBier het volgende:

[..]

Misschien hebben jullie hier wat aan wat betreft vliegreis: http://www.urlaubspiraten.de/fluge/nord-norwegen-entdecken-hin-und-ruckflug-nach-evenes-tromso-oder-bodo-schon-fur-238-euro-inkl-freigepack_22291. Is echt goedkoop, vanaf Düsseldorf te boeken en inclusief bagage!

Ik heb gelukkig lang geleden al geboekt, ik vlieg voor 150 euro incl bagage naar Oslo Thanks anyway

quote:

Op woensdag 20 april 2016 20:40 schreef AldoTheApache het volgende:

[..]

Ik heb gelukkig lang geleden al geboekt, ik vlieg voor 150 euro incl bagage naar Oslo Thanks anyway

Ook een goeie deal, al zit je dan een stuk lager in 't land. Graag gedaan!

Ik schop dit topic weer even omhoog!

De afgelopen tijd heb ik heb ik tot mijn vreugde mogen ervaren dat relatief duur spul vaak het voordeel heeft dat de garantie door de fabrikant goed wordt nageleefd, zelfs als er overduidelijk sprake is van zeer intensief gebruik en ze dus gemakkelijk "normal wear and tear" kunnen claimen. Van lichtgewicht recreatie spul kun je wat betreft robuustheid nu eenmaal geen militaire specificaties verwachten.

Na diverse lange treks en een aantal "gewone" backpackreizen (zie reisverslagen links in mijn fotoboek) waren er na de Arizona Trail een aantal dingen kapot.

Osprey Aether 70 rugzak
2,5 jaar oud. Na intensief gebruik, zware gewichten dragen etc was er een scheurtje gekomen in de plek waar de rechter schouderband aan de verstelbare achterkant vast zit. Nog lang geen catastrofale schade, maar aangezien dit langzaam maar zeker verder gaat moest dit na de AZT wel worden gerepareerd. Osprey heeft mij kosteloos een nieuw harnas opgestuurd, waardoor ik nu ook nieuwe schouderbanden heb (waarvan het schuim door het vele lopen met zwaar gewicht ook al aardig was gecomprimeerd). Als je ziet hoe dat ding eruit zag had Osprey in alle redelijkheid kunnen claimen dat dit normale slijtage was, maar nee ik kreeg binnen 2 dagen een nieuwe opgestuurd! Osprey

Therm-a-Rest NeoAir Xlite matrasje
2,5 jaar oud en intensief gebruikt onder vaak ruige omstandigheden. Waarschijnlijk het meest comfortabele lichtgewicht opblaas matrasje ter wereld. Slaapt bijna lekkerder dan mijn bed thuis (serieus). Erg getwijfeld of ik die mee durfde te nemen op de Arizona Trail, want cactussen, prikplanten scherpe rotsen.... de AZT is berucht wat dat betreft. Aan het einde van de trek liep er heel langzaam wat lucht uit zodat hij halverwege de nacht wat te zacht werd en er ietsje lucht bij moest (2x blazen). Toen ik weer thuis was heb ik naar lekken gezocht in mijn bad: 4 piepkleine lekjes gevonden, waarvan 2 op de lassen van de ribbels. Opgestuurd naar de fabrikant (Cascade Designs) en zojuist kosteloos een gloednieuwe ontvangen! Therm-a-Rest

Suntactics sCharger-5 solar charger
Half jaar oud. Op de Arizona Trail was ik ruim 2 maanden totaal off-the-grid en moest dus mijn eigen elektriciteit opwekken, wat natuurlijk makkelijk lukte in zonnig Arizona. Eenmaal thuis checkte ik de output van het paneel en die bleek te zijn gehalveerd (ondanks dat kon ik op de AZT nog steeds alles opladen). Na verdere analyse door mijzelf bleek één kant van het paneel defect te zijn, waarschijnlijk een interne breuk ergens (kan niets zien) aangezien ik door het paneeltje te torderen hem soms weer eventjes goed kan krijgen. Suntactics een email gestuurd met mijn bevindingen en gisteren kosteloos een gloednieuw paneel ontvangen. Het oude paneel heb ik nog steeds en ik heb ze daarnet even zij aan zij getest. De nieuwe heeft inderdaad exact de dubble output. Suntactics

De moraal: je betaalt soms wat meer voor goed spul, maar in het geval van die NeoAir heb ik na 2,5 jaar intensief gebruik dus weer een gloednieuwe en in het geval van de rugzak een nieuw harnas (inclusief schouderbanden) en dat is het deel dat het snelst slijt. Als je het zo bekijkt dan ben je nieteens veel duurder uit dan met een goedkoop B-merk waar je die garantie minder goed is.

quote:

Op donderdag 26 maart 2015 21:06 schreef Boterbartje het volgende:
Als teveel trekking geen issue is: John Muir trail? Dat is echt een grote droom van mij!

Het gaat gebeuren . Althans, ik heb zojuist een applicatie voor een PCT Long-distance Permit ingediend en indien dat wordt goedgekeurd heb ik daarmee dan automatisch de moeilijk verkrijgbare permit voor bijna de hele John Muir Trail (188 van totaal 211 miles van de John Muir trail ligt op de PCT).

Binnen een uur waren alle permits al weg. Het was nog even flink stressen want op het online applicatie process zit een timeout van 13 minuten en de server werd zo traag doordat iedereen een permit probeert te bemachtigen dat ik er de eerste keer door de timeout werd afgekicked (net als heel veel anderen ). Maar de tweede poging kwam erdoor. Als ik deze had gemist dan was er nog een herkansing (voor minder permits) in januari maar waarschijnlijk is deze dus in de pocket. . Bevestiging is over een week of drie, maar normaal gesproken zit dat wel goed.

Mijn plan is starten op 26 april 2018 aan de Mexicaanse grens en dan de Pacific Crest volgen tot (hopelijk) Oregon. Daar trek ik dan ~4 maanden voor uit (als ik een USA visum kan krijgen, anders 90 dagen op een ESTA). Maar ik hou mij natuurlijk het recht voor om dit eerder af te breken, afhankelijk van sneeuw, bosbranden en natuurlijk mijn gezondheid. Als er komende winter net zoveel sneeuw valt als afgelopen winter dan gaat het sowieso niet lukken, maar als alles goed gaat dan zou ik mid juni de Sierra Nevada bereiken en op normale jaren is de sneeuw dan te doen.

Ik wil ergens tussen de 1000 en 1700 miles lopen. Als ik minder loop dan haal ik de John Muir Trail niet dus dat zou zonde zijn nu ik zo'n felbegeerde permit heb. En meer dan 1700 wil ik ook niet want dan ben ik inmiddels in Oregon en het Oregon-Washington gedeelte wil ik een jaar later doen. Op de Arizona Trail liep ik ongeveer 400 miles per maand en dat was een heerlijk tempo voor mij met genoeg rust en tijd voor de natuur. Dat is nu mijn referentie. 1700 zou in principe goed moeten kunnen als de omstandigheden goed zijn (met name niet teveel sneeuw) en ik gezond blijf. Maar minder is ook prima aangezien ik het jaar erna toch het tweede stuk ga doen en het maakt weinig uit als dat dan een paar honderd miles langer wordt.

Weer iets moois om naar uit te kijken

Zo, nu eerst naar Suriname (zondag a.s.)

Zelfde ervaring met m'n Leatherman. Na 15 jaar breekt de vergrendeling van het mes, nog steeds bruikbaar, maar is gewoon vervangen voor een gloednieuw exemplaar.

quote:

Op woensdag 1 november 2017 21:08 schreef SeLang het volgende:

[..]

Het gaat gebeuren . Althans, ik heb zojuist een applicatie voor een PCT Long-distance Permit ingediend en indien dat wordt goedgekeurd heb ik daarmee dan automatisch de moeilijk verkrijgbare permit voor bijna de hele John Muir Trail (188 van totaal 211 miles van de John Muir trail ligt op de PCT).

Binnen een uur waren alle permits al weg. Het was nog even flink stressen want op het online applicatie process zit een timeout van 13 minuten en de server werd zo traag doordat iedereen een permit probeert te bemachtigen dat ik er de eerste keer door de timeout werd afgekicked (net als heel veel anderen ). Maar de tweede poging kwam erdoor. Als ik deze had gemist dan was er nog een herkansing (voor minder permits) in januari maar waarschijnlijk is deze dus in de pocket. . Bevestiging is over een week of drie, maar normaal gesproken zit dat wel goed.

Mijn plan is starten op 26 april 2018 aan de Mexicaanse grens en dan de Pacific Crest volgen tot (hopelijk) Oregon. Daar trek ik dan ~4 maanden voor uit (als ik een USA visum kan krijgen, anders 90 dagen op een ESTA). Maar ik hou mij natuurlijk het recht voor om dit eerder af te breken, afhankelijk van sneeuw, bosbranden en natuurlijk mijn gezondheid. Als er komende winter net zoveel sneeuw valt als afgelopen winter dan gaat het sowieso niet lukken, maar als alles goed gaat dan zou ik mid juni de Sierra Nevada bereiken en op normale jaren is de sneeuw dan te doen.

Ik wil ergens tussen de 1000 en 1700 miles lopen. Als ik minder loop dan haal ik de John Muir Trail niet dus dat zou zonde zijn nu ik zo'n felbegeerde permit heb. En meer dan 1700 wil ik ook niet want dan ben ik inmiddels in Oregon en het Oregon-Washington gedeelte wil ik een jaar later doen. Op de Arizona Trail liep ik ongeveer 400 miles per maand en dat was een heerlijk tempo voor mij met genoeg rust en tijd voor de natuur. Dat is nu mijn referentie. 1700 zou in principe goed moeten kunnen als de omstandigheden goed zijn (met name niet teveel sneeuw) en ik gezond blijf. Maar minder is ook prima aangezien ik het jaar erna toch het tweede stuk ga doen en het maakt weinig uit als dat dan een paar honderd miles langer wordt.

Weer iets moois om naar uit te kijken

Zo, nu eerst naar Suriname (zondag a.s.)

Mooi vooruitzicht Wordt dit de langste toch tot nu? Maar waarom die focus op het gezond blijven? Verwacht je problemen?

quote:

Op donderdag 2 november 2017 18:31 schreef vuvuzela het volgende:

[..]

Mooi vooruitzicht Wordt dit de langste toch tot nu? Maar waarom die focus op het gezond blijven? Verwacht je problemen?

Ja dit wordt verreweg de langste tocht tot nu toe.

Nee ik verwacht op zich geen gezondheidsproblemen (op de Arizona Trail bleef ik ook kerngezond, afgezien van wat ongevoelige tenen aan het eind). Maar... de kans op blessures en overbelasting is gewoon behoorlijk groot met dit soort dingen. En als ik op 1700 miles mik is dat wel ruim 2x zo lang als het langste wat ik tot nu toe heb gedaan. Wat dat betreft is het uncharted territory. Verder verwacht ik flinke stukken door misschien diepe sneeuw en 2,5 jaar geleden heb ik in Schotland in de sneeuw al een keertje mijn knie verdraaid en dat was toen ook einde reis.

Dus ik bereid mijzelf er mentaal op voor dat de kans dat ik moet afbreken behoorlijk ver boven de nul ligt, zodat ik -mocht ik een blessure of andere gezondheidsklachten krijgen- ik gemakkelijk de juiste beslissing neem en niets ga forceren. Dan breek ik liever af om te herstellen en ga een jaar later verder waar ik gebleven was.

Maar goed, ik plan een erg rustig tempo dus dat maakt de kans op blessures ook een stuk kleiner dus ik heb er best wel vertrouwen in.

quote:

Op woensdag 1 november 2017 21:08 schreef SeLang het volgende:
anse grens en dan de Pacific Crest volgen tot (hopelijk) Oregon. Daar trek ik dan ~4 maanden voor uit (als ik een USA visum kan krijgen, anders 90 dagen op een ESTA). Maar ik hou mij natuurlijk het recht voor om dit eerder af te breken, afhankelijk van sneeuw, bosbranden en natuurlijk mijn gezondheid. Als er komende winter net zoveel sneeuw valt als afgelopen winter dan gaat het sowieso niet lukken, maar als alles goed gaat dan zou ik mid juni de Sierra Nevada bereiken en op normale jaren is de sneeuw dan te doen.

Zo wat een vooruitzicht! Ben benieuwd of het allemaal gaat lukken en dan uiteraard naar de verslagen!

quote:

Op woensdag 1 november 2017 21:08 schreef SeLang het volgende:

[..]

Het gaat gebeuren . Althans, ik heb zojuist een applicatie voor een PCT Long-distance Permit ingediend en indien dat wordt goedgekeurd heb ik daarmee dan automatisch de moeilijk verkrijgbare permit voor bijna de hele John Muir Trail (188 van totaal 211 miles van de John Muir trail ligt op de PCT).

Binnen een uur waren alle permits al weg. Het was nog even flink stressen want op het online applicatie process zit een timeout van 13 minuten en de server werd zo traag doordat iedereen een permit probeert te bemachtigen dat ik er de eerste keer door de timeout werd afgekicked (net als heel veel anderen ). Maar de tweede poging kwam erdoor. Als ik deze had gemist dan was er nog een herkansing (voor minder permits) in januari maar waarschijnlijk is deze dus in de pocket. . Bevestiging is over een week of drie, maar normaal gesproken zit dat wel goed.

Mijn plan is starten op 26 april 2018 aan de Mexicaanse grens en dan de Pacific Crest volgen tot (hopelijk) Oregon. Daar trek ik dan ~4 maanden voor uit (als ik een USA visum kan krijgen, anders 90 dagen op een ESTA). Maar ik hou mij natuurlijk het recht voor om dit eerder af te breken, afhankelijk van sneeuw, bosbranden en natuurlijk mijn gezondheid. Als er komende winter net zoveel sneeuw valt als afgelopen winter dan gaat het sowieso niet lukken, maar als alles goed gaat dan zou ik mid juni de Sierra Nevada bereiken en op normale jaren is de sneeuw dan te doen.

Ik wil ergens tussen de 1000 en 1700 miles lopen. Als ik minder loop dan haal ik de John Muir Trail niet dus dat zou zonde zijn nu ik zo'n felbegeerde permit heb. En meer dan 1700 wil ik ook niet want dan ben ik inmiddels in Oregon en het Oregon-Washington gedeelte wil ik een jaar later doen. Op de Arizona Trail liep ik ongeveer 400 miles per maand en dat was een heerlijk tempo voor mij met genoeg rust en tijd voor de natuur. Dat is nu mijn referentie. 1700 zou in principe goed moeten kunnen als de omstandigheden goed zijn (met name niet teveel sneeuw) en ik gezond blijf. Maar minder is ook prima aangezien ik het jaar erna toch het tweede stuk ga doen en het maakt weinig uit als dat dan een paar honderd miles langer wordt.

Weer iets moois om naar uit te kijken

Zo, nu eerst naar Suriname (zondag a.s.)

Gaaf hoor, wat een vooruitzicht! Schijnt aan de ene kant wel een helse tocht te zijn, maar aan de andere kant ook weer dusdanig populair dat je altijd wel mensen tegenkomt.

En volgens mij als je dat B2-visum van de VS niet kan krijgen, dan lukt een ESTA ook niet meer ...

(was iig toen ik voor de B2 ging in 2014)

quote:

Op zaterdag 4 november 2017 09:39 schreef polariteit het volgende:

[..]

Gaaf hoor, wat een vooruitzicht! Schijnt aan de ene kant wel een helse tocht te zijn, maar aan de andere kant ook weer dusdanig populair dat je altijd wel mensen tegenkomt.

Het schijnt landschappelijk ontzettend mooi te zijn en ik maak mij juist wat zorgen over de drukte. Het is niet voor niets dat ze de mensenmassa proberen te limiteren. Aan de Mexicaanse grens mogen "maar" maximaal 50 mensen per dag starten om de wilderness experience proberen te handhaven, maar dat is nog steeds 50(!) mensen! En daar komen dan nog talloze sectionhikers, dagjesmensen, etc bij. Vooral de John Muir Trail schijnt een kermis te zijn.

Aan de andere kant zit daar ook een voordeel aan. Afhankelijk van het jaar kan het soms gevaarlijk zijn. Diepe sneeuw en waden door kolkende rivieren, dat is een stuk veiliger als je even wacht tot je een groepje bij elkaar hebt. Als een rivier erg ruig is dan kun je met een groep in een sliert oversleken (elkaar vasthouden). En mocht je een poot breken o.i.d. dan hoef je geen dagen te wachten tot iemand je vindt.

Anyway, Torres del Paine was ook super druk (in elk geval het W-gedeelte) en toch heb ik daar veel plezier aan beleefd dus dat gaat op de PCT ook wel lukken.

Toch zal mijn streven weer zijn om zoveel mogelijk in mijn eentje te lopen en waar het kan in mijn eentje te kamperen.

quote:

En volgens mij als je dat B2-visum van de VS niet kan krijgen, dan lukt een ESTA ook niet meer ...

(was iig toen ik voor de B2 ging in 2014)

Ze zijn vooral bang dat je niet terugkomt en illegaal in de VS blijft en stiekem gaat werken. Ik behoor natuurlijk wel tot de risicogroep want ik heb geen binding met mijn huidige woonland (geen werk, geen eigen huis, geen familie) en ik ga iets vaags hippie-achtigs doen wat de gemiddelde ambassade ambtenaar niet begrijpt. Proof of funds hebben schijnt wel te helpen dus ik zal wat bankafschriften meenemen met 6 cijfers en een redelijk gedetailleerd plan waaruit blijkt dat ik niet langer dat 4 maanden blijf. Maar er zijn genoeg gevallen van hikers waarvan het visum werd geweigerd! Dat wordt dus nog best eventjes spannend...

Ik heb overigens al een ESTA (geldig tot begin 2019). Geen idee of dat geldig blijft bij weigering van een visum. Best stom eigenlijk, die visum heb ik nodig omdat ik maar één maandje extra wil vergeleken met wat op de ESTA gewoon kan.

quote:

Op zaterdag 4 november 2017 10:39 schreef SeLang het volgende:

[..]

Het schijnt landschappelijk ontzettend mooi te zijn en ik maak mij juist wat zorgen over de drukte. Het is niet voor niets dat ze de mensenmassa proberen te limiteren. Aan de Mexicaanse grens mogen "maar" maximaal 50 mensen per dag starten om de wilderness experience proberen te handhaven, maar dat is nog steeds 50(!) mensen! En daar komen dan nog talloze sectionhikers, dagjesmensen, etc bij. Vooral de John Muir Trail schijnt een kermis te zijn.

Aan de andere kant zit daar ook een voordeel aan. Afhankelijk van het jaar kan het soms gevaarlijk zijn. Diepe sneeuw en waden door kolkende rivieren, dat is een stuk veiliger als je even wacht tot je een groepje bij elkaar hebt. Als een rivier erg ruig is dan kun je met een groep in een sliert oversleken (elkaar vasthouden). En mocht je een poot breken o.i.d. dan hoef je geen dagen te wachten tot iemand je vindt.

Anyway, Torres del Paine was ook super druk (in elk geval het W-gedeelte) en toch heb ik daar veel plezier aan beleefd dus dat gaat op de PCT ook wel lukken.

Toch zal mijn streven weer zijn om zoveel mogelijk in mijn eentje te lopen en waar het kan in mijn eentje te kamperen.

[..]

Ze zijn vooral bang dat je niet terugkomt en illegaal in de VS blijft en stiekem gaat werken. Ik behoor natuurlijk wel tot de risicogroep want ik heb geen binding met mijn huidige woonland (geen werk, geen eigen huis, geen familie) en ik ga iets vaags hippie-achtigs doen wat de gemiddelde ambassade ambtenaar niet begrijpt. Proof of funds hebben schijnt wel te helpen dus ik zal wat bankafschriften meenemen met 6 cijfers en een redelijk gedetailleerd plan waaruit blijkt dat ik niet langer dat 4 maanden blijf. Maar er zijn genoeg gevallen van hikers waarvan het visum werd geweigerd! Dat wordt dus nog best eventjes spannend...

Ik heb overigens al een ESTA (geldig tot begin 2019). Geen idee of dat geldig blijft bij weigering van een visum. Best stom eigenlijk, die visum heb ik nodig omdat ik maar één maandje extra wil vergeleken met wat op de ESTA gewoon kan.

Nee, die ESTA is dan ook gelijk niet meer geldig als ik mij niet vergis. Enige optie is dan om je zaakjes beter voor elkaar te krijgen en voor de herkansing te gaan

Ik zou me serieus goed voorbereiden voor dat interview op het consulaat, zeker omdat je een aantal dingen 'tegen' hebt. Aan de andere kant is het niet voor het eerst dat je naar de VS gaat, dus ze 'kennen' je al, en als je toen geen overstay hebt gehad dan is dat in je voordeel. Ik vond dat gesprek echt klote toendertijd en dat terwijl ik gewoon nog een baan had, eigen huis en hele familie in NLD. Die gasten proberen op allerlei manieren je verhaal te kraken.

Als je verder gewoon netjes kan onderbouwen wat je gaat doen, en eventueel aangeeft dat je dit al vaker gedaan hebt (over de hele wereld) dan moet het niet zo'n probleem zijn volgens mij.

Het meest irritant is nog dat de grensbeambte als je de VS inkomt nog altijd het laatste woord heeft, dus daar moet je het ook nog een keer uit gaan leggen

quote:

Op zaterdag 4 november 2017 13:57 schreef polariteit het volgende:

[..]

Nee, die ESTA is dan ook gelijk niet meer geldig als ik mij niet vergis. Enige optie is dan om je zaakjes beter voor elkaar te krijgen en voor de herkansing te gaan

Ik zou me serieus goed voorbereiden voor dat interview op het consulaat, zeker omdat je een aantal dingen 'tegen' hebt. Aan de andere kant is het niet voor het eerst dat je naar de VS gaat, dus ze 'kennen' je al, en als je toen geen overstay hebt gehad dan is dat in je voordeel. Ik vond dat gesprek echt klote toendertijd en dat terwijl ik gewoon nog een baan had, eigen huis en hele familie in NLD. Die gasten proberen op allerlei manieren je verhaal te kraken.

Als je verder gewoon netjes kan onderbouwen wat je gaat doen, en eventueel aangeeft dat je dit al vaker gedaan hebt (over de hele wereld) dan moet het niet zo'n probleem zijn volgens mij.

Het meest irritant is nog dat de grensbeambte als je de VS inkomt nog altijd het laatste woord heeft, dus daar moet je het ook nog een keer uit gaan leggen

Ik heb natuurlijk dit jaar de Arizona Trail gelopen en dat is net zoiets. En in mijn paspoort is te zien dat ik regelmatig lang op reis ben. Daarnaast loopt de huur van mijn appartement tijdens de reis ook gewoon door. Ik woon al >10 jaar op hetzelfde adres in Engeland. En ik kan redelijk indrukwekkende bankafschriften overleggen voor het geval er twijfel is over financiën. Maar ik zal inderdaad zorgen dat ik een goed onderbouwd verhaal heb met waar het kan schriftelijke bewijzen etc.

Als ik het visum krijg dan zal in elk geval ook alvast de terugreis boeken zodat ik een return ticket kan laten zien aan de grens.

Maar goed, ik blijf mij een beetje zorgen maken

Morgenochtend stap ik trouwens in het vliegtuig naar Suriname (3 weekjes maar). Ik ben nu aan het inpakken

Geen trekking maar wel echt backpacken (bonnefooi, goedkoop, veel lopen, slapen in hangmat, etc)

TRV / [Reisverslag] Suriname

quote:

Op zaterdag 4 november 2017 13:57 schreef polariteit het volgende:

Ik zou me serieus goed voorbereiden voor dat interview op het consulaat, zeker omdat je een aantal dingen 'tegen' hebt.

Gisteren naar de ambassade geweest en gesprek gehad. Visum goedgekeurd

quote:

Op vrijdag 5 januari 2018 10:03 schreef SeLang het volgende:

[..]

Gisteren naar de ambassade geweest en gesprek gehad. Visum goedgekeurd

Ha gaaf hoor

Heb je al uitgevogeld hoe je één en ander gaat doen qua bevoorrading?

quote:

Op vrijdag 5 januari 2018 19:18 schreef polariteit het volgende:

[..]

Ha gaaf hoor

Heb je al uitgevogeld hoe je één en ander gaat doen qua bevoorrading?

Ik moet nog bekijken waar precies maar dat zal geen probleem zijn op de PCT.

Backpacken lijkt mij erg gaaf maar tot nu toe gingen mijn vakanties altijd naar bekende gebieden of werden ze georganiseerd. Dus ik heb weinig zin om meteen naar zuid-oost Azië te trekken.

Dus ik zit te denken om eerst maar eens backpackend door Nederland te trekken. Zijn er hier mensen die weleens backpackend door Nederland getrokken zijn, of reisverslagen hiervan kennen?

[ Bericht 5% gewijzigd door PasKai op 22-08-2018 13:57:38 ]

Misschien niet enorm ontopic maar mag ik eens vragen hoe dat hiken begonnen is, Selang?

Afgaande op je reports lijkt het me vooral een liefde voor (afgelegen) natuur, en het lopen zelf?

quote:

Op woensdag 22 augustus 2018 13:50 schreef PasKai het volgende:
Backpacken lijkt mij erg gaaf maar tot nu toe gingen mijn vakanties altijd naar bekende gebieden of werden ze georganiseerd. Dus ik heb weinig zin om meteen naar zuid-oost Azië te trekken.

Dus ik zit te denken om eerst maar eens backpackend door Nederland te trekken. Zijn er hier mensen die weleens backpackend door Nederland getrokken zijn, of reisverslagen hiervan kennen?

Heb alleen eens van het Pieterspad gehoord, maar dat zal wel NL bekendste zijn.

Sinds ik het principe backpacken ken dacht ik altijd dat het vooral draaide om:

• Kort op dezelfde plaats blijven;
• Zoveel mogelijk ervaringen en indrukken zelf regelen ipv laten regelen;
• De basisdingen van de reis (eten en onderdak) lowbudget of zelf regelen zonder bed en onderdak zelf meedragen;
• Contact hebben met locals en andere reizigers.

Na het lezen van de verhalen van de paar laatste bladzijden van dit topic het idee gekregen dat jullie vooral die laatste niet zo belangrijk vinden en bij die derde het liefste de midden in de natuur slapen.

Alles is natuurlijk goed, maar eigenlijk ben ik vooral opzoek naar de verhalen/verslagen van mensen die van bewoond gebied naar bewoond gebied reizen en daar de cultuur snuiven van de locals, aldan niet aangevuld met toeristische hotspots of fysieke lokale uitdagingen. Ik zal komende weekend eens zoeken naar verhalen die wat dichter in de buurt komen.

Net een paar uur thuis. Ik heb in de afgelopen 5 maanden de hele Pacific Crest Trail gelopen van Mexico naar Canada! (4271 km). Het was fantastisch!

Oorspronkelijk wou ik dit jaar alleen de lengte van Californië lopen want ik wou niet te snel hoeven lopen zodat ik genoeg tijd zou hebben voor natuur, vogeltjes e.d. maar na 6 dagen wat best vlot ging en waarbij ik toch genoeg kon genieten besloot ik om toch maar gelijk voor de hele trail te gaan.

Op zich was mijn oorspronkelijke analyse wel correct want je moet toch wel flink doorlopen om voor de sneeuw Canada te bereiken (op 16 Sept liep ik inderdaad al in een sneeuwstorm maar de sneeuw smolt wel snel). Op 24 sept bereikte ik Canada (vertrokken op 26 april aan de Mexicaanse grens).

Uiteraard komt er weer een uitgebreid verslag in TRV met veel foto's, maar gaat nog wel een week of 4 duren

quote:

Op woensdag 22 augustus 2018 17:16 schreef havanagila het volgende:
Misschien niet enorm ontopic maar mag ik eens vragen hoe dat hiken begonnen is, Selang?

Afgaande op je reports lijkt het me vooral een liefde voor (afgelegen) natuur, en het lopen zelf?

Het gaat mij inderdaad om de natuur en wildernis ervaring en niet primair om het lopen. In tegenstelling tot bijna alle andere hikers die ik onderweg tegenkom die het puur gaat om het lopen en het completeren van een trail.

Je ziet dat ook gelijk terug in de benadering. De meeste lange afstands hikers zijn geobsedeerd met het gewicht van hun backpack en om zo weinig mogelijk te hoeven dragen minimaliseren ze de tijd op de trail door grote afstanden te lopen met veel rustdagen in trailtowns ertussen. Ik doe precies het omgekeerde: ik maximaal de tijd op de trail en minimaliseer de tijd in towns. Ik overnacht nooit in steden en mijn tijd in beschaving (voor herbevoorrading) zijn snelle ninja-acties waarbij ik zo snel mogelijk terug ben op de trail. Mijn backpack is dus ook veel zwaarder want ik draag veel meer eten mee en comfort items voor op de trail.

quote:

Op vrijdag 28 september 2018 18:06 schreef SeLang het volgende:
Net een paar uur thuis. Ik heb in de afgelopen 5 maanden de hele Pacific Crest Trail gelopen van Mexico naar Canada! (4271 km). Het was fantastisch!

Ik kijk uit naar het verslag