Hoewel ik mezelf niet als een "materialist" zie maar juist als iemand die tevreden is met weinig, heb ik nu toch een behoorlijke verzameling mooie goeie spulletjes waar ik erg blij mee ben. Als ik al die spullen op een rij zet, kan ik mezelf moeilijk níet materialistisch noemen. Een snelle computer met enorm veel opslag, goede schermen en randapparatuur, een digitale spiegelreflex camera, een tablet (voor foto's), een draagbaar geluidsopname-apparaat, goede koptelefoon, GPS-apparaat, dure mountainbike... En dan nog een hele rits dure/handige/degelijke kampeer/survivalspullen.quote:(Uit film Fight Club, 1999):
Narrator: Like everyone else, I had become a slave to the IKEA nesting instinct. If I saw something clever like a coffee table in the shape of a yin yang, I had to have it. I would flip through catalogs and wonder, "What kind of dining set defines me as a person?" [..] I had it all. Even the glass dishes with tiny bubbles and imperfections; proof they were crafted by the honest, simple, hard-working indigenous peoples of... wherever."
[..]
Narrator: When you buy furniture, you tell yourself: that's it, that's the last sofa I'm gonna need. Whatever else happens, I've got that sofa problem handled. I had it all. I had a stereo that was very decent, a wardrobe that was getting very respectable. I was close to being complete.
Tyler: Shit, man, now it's all gone.
Narrator: All gone.
[..]
Tyler:The things you own end up owning you. But do what you want, man.
Materialistisch zijn is niet alleen gedefinieerd doordat je veel spullen hebt maar meer wat je relatie tot die spullen is. Stort je leven in als je die spullen niet meer hebt? ontleen je je indentiteit aan je spullen? Denk je dat de auto waar je in rijdt meer over je verteld dan je persoonlijkheid? Zou je met weinig spullen comfortabel kunnen leven?quote:Op woensdag 10 september 2014 10:16 schreef tijnhet het volgende:
Samenvatting: hoewel ik weinig nodig heb, ben ik wellicht wel een materialistische snol. Hoezeer ben ik dat; moet ik me aangesproken voelen door de woorden van Tyler? En tot in hoeverre is het erg om (een beetje) materialistisch te zijn?
Materialisme wordt pas slecht als mensen hun complete identiteit ophangen aan hun spullen.quote:Op woensdag 10 september 2014 11:08 schreef yucon187 het volgende:
men laat het altijd lijken en klinken alsof materialisme iets slechts is.
waarom is dat? ook in jouw verhaal merk ik dat je materialisme eigenlijk als slecht ervaart.
zoals tja..1986 al zei moet iedereen eigenlijk wel een beetje materialistisch zijn om normaal
mee te draaien in onzer maatschappij zonder dat je als hippie/gekkie of slons gezien wordt.
waarom zou het slecht zijn wanneer men graag mooie spullen heeft en laat zien? het is pas
oppervlakkig wanneer iemand nergens anders meer waarde aan kan hechten dan uitsluitend
dat, maar anders is het gewoon normaal naar mijn idee. iedereen heeft graag mooie spullen.
En waar bestaat die mooie leefomgeving dan uit?quote:Op woensdag 10 september 2014 11:13 schreef Metro2005 het volgende:
En ik heb persoonlijk liever een mooie leefomgeving dan mooie spullen.
Natuur, liefst bergenquote:Op woensdag 10 september 2014 11:38 schreef Tja..1986 het volgende:
[..]
En waar bestaat die mooie leefomgeving dan uit?
Ah, okee. Ik dacht misschien kom je met voorbeelden als een goede bestrating, een speeltuin voor de kinderen en een goed verlichte buitenruimte. Dat zou natuurlijk ook materialistisch zijn.quote:
Volgens mij is "bezit hebben" niet hetzelfde als "materialistisch zijn". Dat laatste gaat meer over echt gehecht zijn aan je spullen en ze als heel belangrijk zien, en erop gericht zijn, méér dan op andere dingen. Dat je het bijvoorbeeld belangrijker vindt dat je een bepaalde prachtige bank hebt, dan dat je er goed op zit.quote:Op woensdag 10 september 2014 10:23 schreef Tja..1986 het volgende:
Iedereen die zich niet buiten de samenleving plaatst is op zijn minst een beetje materialistisch. Je hebt toch vaak een fiets of zelfs een auto nodig om op je werk te komen. Wil je vrienden thuis ontvangen moet je woning er wel een beetje uitzien. Op je werk verwachten ze (in de meeste gevallen) dat je er niet als een slons bij loopt.
Ik zou dus eerder willen stellen dat het erg is als je helemaal niet materialistisch bent.
Dan is de vraag dus of je die spullen echt wil hebben om het hebben van die spullen of omdat het nodig is voor iets anders dat je gelukkig maakt. Word je blij van het hebben van een dure moutainbike of word je blij van het raggen door de bossen (waar je die fiets toch echt voor nodig hebt).quote:Op woensdag 10 september 2014 11:41 schreef tijnhet het volgende:
Zo erg is het bij mij totaal niet, maar ik ben desondanks wél gehecht aan sommige van mijn spullen. Als ik geen mountainbike en GPS-ding meer zou hebben, zou ik die op dat soort momenten soms wel echt missen. Niet dat ik me dan heel rot voel, maar het is wel jammer, het had leuker/makkelijker gekund. Als ik al mijn foto's kwijt zou zijn, zou ik die echt gaan missen op den duur.
Volgens mij ga ik daar 'vrij redelijk' mee om. Shit happens, dan moet je het zonder doen. Je doet het met de middelen die je hebt. Maar ik denk wel dat ik op bepaalde momenten sommige van die dingen wel zou missen. De muziek, de foto's, het gemak van een goed zakmes of een goeie mountainbike. Als dat er allemaal niet meer is, dan is dat zo, maar op sommige momenten zal ik er wel aan terug denken, en het jammer vinden dat dat alles nu niet meer is.quote:Op woensdag 10 september 2014 11:00 schreef Jappie het volgende:
Dat antwoord weet je pas op het moment dat je alles kwijt raakt aan bijvoorbeeld een brand of natuurramp or whatever.
Hoe jij omgaat met het verlies of niet meer hebben van de materiele spullen is een graadmeter om te zien hoe materialistisch je werkelijk bent.
Mijn verhaal vraagt zich vooral af of ik materialistisch ben, en vervolgens of dat slecht is of niet (en in hoeverre). Omdat ik mezelf juist niet zo zie, maar tegelijk wel heel erg hetzelfde met mijn spullen om ga als de verteller in Fight Club, wanneer hij zegt "When you buy furniture, you tell yourself: that's it, that's the last sofa I'm gonna need. Whatever else happens, I've got that sofa problem handled." Bij mij is het momenteel net zo, maar dan met andere spulletjes. Dan koop ik een zaklamp van 60 euro, met de gedachte dat ik dat dan gewoon heb, dat-ie degelijk is (waterbestendig), lange tijd niet vervangen hoeft te worden; dat ik dat puntje kan afstrepen op m'n "lijst". Vervolgens gebruik ik dat ding ook regelmatig en het is ook echt wel handig om te hebben; maar dat ik dat ding zo fijn vind en er min of meer aan gehecht ben, en er in dezelfde woorden over denk als de 'verteller', doet me toch afvragen of dat dan materialistisch is.quote:Op woensdag 10 september 2014 11:08 schreef yucon187 het volgende:
men laat het altijd lijken en klinken alsof materialisme iets slechts is.
waarom is dat? ook in jouw verhaal merk ik dat je materialisme eigenlijk als slecht ervaart.
Bottom line is denk ik dat het materiaal niet het doel is maar een middel om gelukkig te zijn.quote:Op woensdag 10 september 2014 12:02 schreef tijnhet het volgende:
[..]
Volgens mij ga ik daar 'vrij redelijk' mee om. Shit happens, dan moet je het zonder doen. Je doet het met de middelen die je hebt. Maar ik denk wel dat ik op bepaalde momenten sommige van die dingen wel zou missen. De muziek, de foto's, het gemak van een goed zakmes of een goeie mountainbike. Als dat er allemaal niet meer is, dan is dat zo, maar op sommige momenten zal ik er wel aan terug denken, en het jammer vinden dat dat alles nu niet meer is.
[..]
Mijn verhaal vraagt zich vooral af of ik materialistisch ben, en vervolgens of dat slecht is of niet (en in hoeverre). Omdat ik mezelf juist niet zo zie, maar tegelijk wel heel erg hetzelfde met mijn spullen om ga als de verteller in Fight Club, wanneer hij zegt "When you buy furniture, you tell yourself: that's it, that's the last sofa I'm gonna need. Whatever else happens, I've got that sofa problem handled." Bij mij is het momenteel net zo, maar dan met andere spulletjes. Dan koop ik een zaklamp van 60 euro, met de gedachte dat ik dat dan gewoon heb, dat-ie degelijk is (waterbestendig), lange tijd niet vervangen hoeft te worden; dat ik dat puntje kan afstrepen op m'n "lijst".
Materialisme, alsin het heel erg gericht zijn op spullen en veel minder op geluk, zie ik als iets dat gelukkig leven moeilijker maakt of in de weg zit. Als je altijd maar bezig bent met nieuwe spulletjes, meer meer meer, terwijl je niet 'genoeg' geniet van dat wat je hebt, dan snijd je jezelf in de vingers. Je kan veel gelukkiger zijn door in plaats van steeds maar meer te willen, te genieten van dat wat je hebt. Je kan dus gelukkiger zijn met minder, simpelweg door je aandacht te verschuiven! Op zich zijn er ook best mensen die dat 'spullen najagen' gewoon leuk vinden, en daar is tot op zekere hoogte ook niks mis mee. Maar ik denk wél dat de meeste mensen gelukkiger zouden kunnen zijn, als ze meer zouden genieten van wat ze hebben, en minder bezig zouden zijn met wat ze willen.
En dat geldt ook een beetje voor mij. Ik zou meer van mijn spullen kunnen genieten, in plaats van bezig te zijn met geweldige thermosflessen binnen halen die ik toch maar heel zelden echt goed zou gebruiken. Hoewel ik wel erg veel zin heb in m'n nieuwe zakmes, die dingen zijn zo verrekte handig en fijn.
Bij m'n MTB gaat het inderdaad om de activiteit. Ik heb een dure goeie, omdat een goedkope niet goed genoeg is om echt mee te crossen, of niet lang mee gaat. Ik kan perfect fietsen met een 'normale oude' 20-euro-fiets, maar het fietsen op een MTB is gewoon veel leuker. Wanneer stoeprandjes niet meer een belemmering zijn is zelfs de stadsweg veel vrijer.quote:Op woensdag 10 september 2014 11:47 schreef Tja..1986 het volgende:
Dan is de vraag dus of je die spullen echt wil hebben om het hebben van die spullen of omdat het nodig is voor iets anders dat je gelukkig maakt. Word je blij van het hebben van een dure moutainbike of word je blij van het raggen door de bossen (waar je die fiets toch echt voor nodig hebt).
Klinkt feasible.quote:Op woensdag 10 september 2014 12:06 schreef Metro2005 het volgende:
Bottom line is denk ik dat het materiaal niet het doel is maar een middel om gelukkig te zijn.
Is het je doel dan ben je materialistisch.
Je bent pas een slaaf van je spullen als je je leven compleet inricht op die spullen , er je hele leven voor moet blijven werken om die spullen te kunnen betalen en vervangen en écht niet zonder kunt. Iedereen heeft bezittingen en daar is ook niks mis mee, pas als het extreem wordt (je identiteit eraan op hangen, je leven niet meer zien zitten zonder die spulletjes etc) moet je je zorgen gaan maken.quote:Op woensdag 10 september 2014 12:20 schreef tijnhet het volgende:
[..]
Klinkt feasible.
Wat ik dan nog wel opvallend / interessant vind, is de vraag hoezeer je dan gehecht kan zijn aan je spullen, zonder dat het materialistisch is. Of hoe veel je van je spullen kan houden, zonder dat het materialistisch is.
Het is best mogelijk dat je spullen alleen koopt vanwege de functie (die je dan ook veel gebruikt), en dat je die spullen vervolgens helemaal te gek vindt, misschien zelfs niet meer zonder kan. Op die manier kán je je geluk wel afhankelijk maken van je spullen, zonder dat je primair op die spullen gericht bent. Dat is dan misschien niet helemaal materialistisch, maar toch maak je jezelf in zekere zin "slaaf van je spullen".
Het is ook mogelijk dat je de spullen koopt vanwege de functie, en dat je er helemaal gek op bent, maar dat je als het moet toch ook best wel zonder zou kunnen. Ik kan ook best zonder mountainbike, het is alleen vaak wat minder leuk. Ik kan best zonder zakmes, maar dat is heel vaak wel een stuk onhandiger. Dat is, denk ik, de houding die ik ten aanzien van mijn spullen heb. Maar toch ben ik gek op die spullen. In hoeverre ben je dán "slaaf van je spullen"? Je kan zonder, maar vindt dat minder fijn - ben je dan niet (in zekere mate) in je geluk ervan afhankelijk?
Is dat dan niet een heel milde vorm van materialisme? (Primaire levensbehoeftes uitgezonderd; het lijkt me evident dat een uitgehongerde zwerver die brood wil geen 'materialist' genoemd kan worden.)
Dat heb ik eigenlijk juist helemaal niet, maar ik heb het hier natuurlijk zo veel over die specifieke spulletjes (als voorbeelden, om het onderwerp wat tastbaarder te maken) dat ik het begrijp als dat zo over komt. Maar echt bang ben ik daar niet voor, daar maak ik me niet drukker om dan "redelijk" is. Zo laat ik mijn nogal opvallende mountainbike liever niet in het midden Den Haag onbeheerd achter voor langere tijd als het slot door te knippen is, maar dat lijkt me niet meer dan redelijk...quote:Op woensdag 10 september 2014 12:26 schreef Boca_Raton het volgende:
Wat jij beschrijft TS, doet me denken aan de angst om zónder (het artikel) te komen zitten. Dus vandaar je keuze voor het beste van het beste, uitmuntende kwaliteit etc. etc. Een soort garantie dat je het altijd tot je beschikking zult hebben.
Daarom is het misschien voor veel mensen ook eens goed om een vakantie te houden in een land waar veel mensen weinig hebben of proberen met zo min mogelijk spullen toch een leuke vakantie te hebben ipv naar het meest luxe hotel te gaan dat er bestaat.quote:Op woensdag 10 september 2014 15:12 schreef erodome het volgende:
Van mezelf denk ik wel dat ik kan zeggen dat ik niet heel materialistisch ben, maar ook wel een kind van deze tijd ben. Dat betekend dat ik in vergelijk met mijn directe omgeving niet heel materialistisch ben, maar vergeleken met iemand die niet de luxe van deze maatschappij kent erg materialistisch ben.
Mee eens.quote:Op woensdag 10 september 2014 15:17 schreef Metro2005 het volgende:
[..]
Daarom is het misschien voor veel mensen ook eens goed om een vakantie te houden in een land waar veel mensen weinig hebben of proberen met zo min mogelijk spullen toch een leuke vakantie te hebben ipv naar het meest luxe hotel te gaan dat er bestaat.
Zet dingen in perspectief in plaats van dat je getriggerd wordt om nóg meer te kopen en nóg meer te willen.
Dat is ook zo. Maar een beetje beter materiaal helpt wel, lenzen en zo.quote:Op woensdag 10 september 2014 18:24 schreef vaarsuvius het volgende:
Als je een beetje fotograaf bent, kun je ook portretten en situatie foto's maken met een oud 5 megapixel ding dat je voor ¤20,- koopt op marktplaats , dus dat lijkt me geen argument.
Ik denk niet dat ik 20 dozen vol krijg, om eerlijk te zijn :-)quote:Leuke test: pak eens 20 verhuisdozen vol spullen en zet ze in de schuur (of in zo'n storage locker als je geen ruimte over hebt) en laat ze daar eens 6 maanden of langer in staan. als je niks uit die dozen mist ben je niet erg materialistisch en dan weet je meteen wat je allemaal voor overbodige zooi hebt.
Tyler is niet die vriend van de verteller, Tyler is de verteller.quote:Op woensdag 10 september 2014 10:16 schreef tijnhet het volgende:
Ik heb mezelf altijd gezien als iemand die "weinig nodig heeft". Nooit rijk of verwend geweest, ook niet arm; maar altijd tevreden met weinig. Ik heb nog steeds dezelfde kleren die ik 5-8 jaar terug droeg; zo nu en dan moet er iets vervangen worden, maar alleen als het echt moet. Mijn eerste (tweedehands) smartphone heb ik nog geen jaar. Met mijn geld ben ik altijd spaarzaam om gegaan. Omdat ik weinig nodig had kocht ik ook weinig, totdat er iets voorbij kwam wat ik echt graag wilde. Dan had ik vaak al wel genoeg opgespaard om dat te kopen.
Nu ik wat ouder ben en mijn eigen geld verdien, druppelt het geld iets sneller binnen dan vroeger. Mijn behoeftes en wensen zijn nog steeds vrij simpel, maar ik kan wel vaker dingen kopen. Hierdoor ben ik mijn aankopen gaan "optimaliseren": als ik iets koop dan moet het kwalitatief degelijk zijn, iets dat bij voorkeur het beste is van z'n categorie, iets wat ik niet snel zal hoeven vervangen omdat het stuk is. Dingen die ik koop kan ik op deze manier min of meer 'afstrepen', want iets vervangen is vaak heel lang niet nodig.
De vraag van dit topic ontstond toen ik daarbij moest denken aan de film "Fight Club", waarin het appartement van de verteller zomaar geëxplodeerd is. Hij gaat naar de bar met een vriend die hij diezelfde dag eerder had ontmoet, en die vriend (Tyler) luistert naar zijn verhaal en geeft commentaar.
Tyler is net zo zelfdestructief als zijn andere kant, alleen op een ander manier.quote:[..]
Hoewel ik mezelf niet als een "materialist" zie maar juist als iemand die tevreden is met weinig, heb ik nu toch een behoorlijke verzameling mooie goeie spulletjes waar ik erg blij mee ben. Als ik al die spullen op een rij zet, kan ik mezelf moeilijk níet materialistisch noemen. Een snelle computer met enorm veel opslag, goede schermen en randapparatuur, een digitale spiegelreflex camera, een tablet (voor foto's), een draagbaar geluidsopname-apparaat, goede koptelefoon, GPS-apparaat, dure mountainbike... En dan nog een hele rits dure/handige/degelijke kampeer/survivalspullen.
Ik heb inmiddels ook een lijstje van dingen die ik 'ter zijner tijd' wel zou willen kopen of upgraden, als ik het geld ervoor heb of zou hebben.
Nu vraag ik me af hoe ver in de richting van zo'n "consumer slave" ik dan zit. Het is niet zo dat ik altijd het nieuwste van het nieuwste moet hebben (en constant upgraden 'voor het upgraden'); maar als ik iets koop wat ik nog niet heb, kijk ik wel naar dingen die het beste zijn in hun categorie (of bijvoorbeeld de beste prijs-kwaliteit verhouding hebben). Nu laat ik bijvoorbeeld twee thermosflessen uit Amerika overvliegen, omdat die de beste isolatie schijnen te hebben; en als ik dan toch een goeie thermosfles wil kopen, dan ook graag eentje die "niet beter kan". Een zakmes-upgrade heb ik in het buitenland besteld omdat ik blauw een mooier kleurtje vind (qua prijs scheelt het maar weinig). Dus een beetje materialistisch ben ik toch wel.
Een tweede vraag is hoe erg dat is. Zolang je in je geluk niet afhankelijk wordt van je spullen, zit je volgens mij "safe". Hoe dat bij mij precies zit weet ik niet; sommige dingen zou ik prima zonder kunnen, andere dingen zou ik echt wel missen. Maar als je niet zonder hoeft, waarom zou je dan zonder willen kunnen?
Samenvatting: hoewel ik weinig nodig heb, ben ik wellicht wel een materialistische snol. Hoezeer ben ik dat; moet ik me aangesproken voelen door de woorden van Tyler? En tot in hoeverre is het erg om (een beetje) materialistisch te zijn?
Ssst, spoilers!quote:Op donderdag 11 september 2014 21:26 schreef Mr.44 het volgende:
Tyler is niet die vriend van de verteller, Tyler is de verteller.
Inderdaad. Maar dan meer de doorgeslagen nihilist.quote:Op donderdag 11 september 2014 21:26 schreef Mr.44 het volgende:
[..]
Tyler is niet die vriend van de verteller, Tyler is de verteller.
[..]
Tyler is net zo zelfdestructief als zijn andere kant, alleen op een ander manier.
maar dat is ook de bedoelingquote:Op donderdag 11 september 2014 23:19 schreef robin007bond het volgende:
[..]
Inderdaad. Maar dan meer de doorgeslagen nihilist.
Overigens vind ik die kant van hem wel heel tof.
Daar ben ik het niet mee eens, een materialist is iemand die kickt op het hebben én kopen van spullen. De auto kopende man in jouw voorbeeld is hét voorbeeld van een materialist, hij koopt telkens een nieuwe, is er eigenlijk niet blij mee en om het op te lossen koopt ie weer een nieuwe.quote:Op donderdag 11 september 2014 23:28 schreef Pinpoint het volgende:
Ik hoorde eens iemand zeggen, op radio of TV, dat het eigenlijk niet klopt, als je mensen die geld najagen materialisten noemt. Het gaat bij die lui niet om de spullen, maar om een abstractie: het kunnen kopen van veel en dure spullen.
Daar zit wat in, vind ik. Neem nou deze twee mannen: de ene is 30, verdient goed, en koopt elk jaar een nieuwe sportwagen, omdat 'ie dan zat is van de vorige. Hem kun je moeilijk een materialist noemen, want hij waardeert zijn bezit nauwelijks.
Zijn buurman, 60 jaar oud, heeft toen hij 30 was een half jaarsalaris betaald voor een camera, een topmodel Leica. Hij geniet daar nu nog van. Wil geen digitale camera, zo verknocht is hij aan dat ding. Niets is automatisch, maar elke foto lukt, zo goed kan hij ermee omgaan. In die 30 jaar heeft hij een paar keer de prijs van die camera uitgegeven aan ontwikkelkosten, en als hij 90 wordt komt daar nog eens vijftienduizend euro bij. Van elke foto kan hij uren genieten, en hij houdt regelmatig tentoonstellingen, waarvoor hij dan een boekenbon krijgt van 30 euro. Die tweede man is een uitstekende materialist.
De jongste is jarig, en zijn buurman geeft hem als cadeau een album met foto's waarop hij poseert met elke sportwagen die hij gehad heeft. Na een goed glas zegt de jarige: "volgens mij heb jij veel meer plezier van je camera, dan ik van al die sportwagens". De buurman legt uit: "Jij denkt dat je gelukkig wordt van een nieuwe auto, maar dat is een illusie".
"Maar wat dacht jij dan, toen je eindelijk genoeg gespaard had, en die Leica ging kopen?"
het is niet erg alleen moet je je wel beseffen dat materialistisch gedrag behoorlijk veel consequenties heeft: Milieuvervuiling, opmaken van grondstoffen, volstoppen van afvaldumpstations tot uitbuiting van goedkope arbeidskrachten toe en voor jezelf ook vervelend: Je moet er voor blijven werken terwijl het geluk wat je krijgt uit het kopen van dingen vaak maar van korte duur is en je weer wat nieuws moet hebben. Het kan letterlijk een verslaving worden.quote:Op donderdag 11 september 2014 23:32 schreef de_tevreden_atheist het volgende:
Is materialisme erg dan? Als ik geen Chinese dingen koop dan blijven ze daar ook arm.
geen gezeik iedereen rijk.
Met de gangbare opvatting van het begrip heb je helemaal gelijk. Maar volgens die spreker op de radio is het een verkeerde term, die tot onbegrip leidt. Omdat het niet gaat om de materie. Voor sommige mensen is geld alles. Die worden ook materialistisch genoemd, ook als ze gierig zijn en alles oppotten. Die jagen een abstractie na, en zijn juist losgezongen van het materiële.quote:Op vrijdag 12 september 2014 10:26 schreef Metro2005 het volgende:
Daar ben ik het niet mee eens, een materialist is iemand die kickt op het hebben én kopen van spullen. De auto kopende man in jouw voorbeeld is hét voorbeeld van een materialist, hij koopt telkens een nieuwe, is er eigenlijk niet blij mee en om het op te lossen koopt ie weer een nieuwe.
De man met de fotocamera is juist géén materialist, hij doet héél lang met zijn aankoop, gebruikt het ding waar hij voor gemaakt is en als hulpmiddel voor zijn doel: foto's maken en belangrijker nog: Hij waardeert zijn bezit heel erg.
Materialisten zoeken hun geluk in het kopen van spullen en putten heel kortstondig geluk uit het hebben van het ding en als het ding weer gewoon een ding is geworden en in de kast beland of je nieuwe auto gewoon weer je auto is zoeken daarna naar hun volgende 'fix' , net als een drugsverslaafde.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Je vergelijking met een drugsverslaafde gaat zeker op: zo'n shot is snel uitgewerkt, en zo is bij die schijnbare autogek een nieuwe auto snel uitgewerkt. Maar niet als auto, want die doet het nog prima. Wat uitgewerkt is, is de kick van het nieuwe. En voor mensen met de illusie dat een auto je gelukkig kan maken, is zo'n kick een bevestiging. Die zijn al beter af als ze zichzelf kickverslaafd noemen. Want dan kunnen ze kiezen. En er zijn genoeg niet-materiële kicks.-- <br />Pinpoint
Dat is het probleem met het woord 'materialist': mensen denken er iets anders bij dan de materie zelf. Statusist als woord bestaat niet, maar die heb jij kennelijk in gedachten. Een andere materialist gaat het om comfort, die is pas tevreden als ' ie (bijvoorbeeld) een van alle gemakken voorzien huis heeft, met zwembad, verwarmd terras, een huishoudster en een chauffeur. Niet om de status, want die heeft 'ie al. Of het intersseert 'm niks. Een derde heeft een kluis vol goudstaven en leeft verder heel eenvoudig, omdat 'ie dan als het hele systeem instort nog eten kan kopen tot zijn dood. Bij alledrie gaat het niet om de materie. Die verzamelaars van jou gaat het ook niet om de materie zelf.quote:Op vrijdag 12 september 2014 23:30 schreef Morrigan het volgende:
Hoe zit het eigenlijk met verzamelaars. Is iemand met boeken vol postzegels, kasten met alleen maar cd's of een zonderkamer met modeltreintjes ook materialistisch. Er is natuurlijk wel liefde voor materiële zaken, alleen gaat het hierbij minder om status.
is het hechten aan of zoeken naar zintuigelijk genot (kicks) niet ook materialistisch?quote:Op vrijdag 12 september 2014 15:41 schreef Pinpoint het volgende:
En er zijn genoeg niet-materiële kicks.
Voor mijn part, maar het klopt natuurlijk niet. Want.... Ahum.quote:Op zaterdag 13 september 2014 10:07 schreef Casiotone het volgende:
[..]
is het hechten aan of zoeken naar zintuigelijk genot (kicks) niet ook materialistisch?
Ik help liever mee een chinees een dagelijkse kom mie mogelijk te maken, dan in te zitten over mogelijke vervuiling die toch wordt aangepakt als ze rijk zijn, net als in nederland.quote:Op vrijdag 12 september 2014 10:26 schreef Metro2005 het volgende:
het is niet erg alleen moet je je wel beseffen dat materialistisch gedrag behoorlijk veel consequenties heeft: Milieuvervuiling, opmaken van grondstoffen, volstoppen van afvaldumpstations tot uitbuiting van goedkope arbeidskrachten toe en voor jezelf ook vervelend: Je moet er voor blijven werken terwijl het geluk wat je krijgt uit het kopen van dingen vaak maar van korte duur is en je weer wat nieuws moet hebben. Het kan letterlijk een verslaving worden.
Ook kun je er zo ver in blijven hangen dat je je complete identiteit ophangt aan je bezittingen.
Heel veel mensen in China zijn helemaal niet blij met het steeds meer uitbreiden van de steden, de toename van industrie en auto's en de daarbij behorende luchtvervuiling maar worden min of meer gedwongen op te gaan in die leefstijl en werken voor een hongerloon in een stinkfabriek terwijl ze voorheen gewoon op het platteland leefden.quote:Op zaterdag 13 september 2014 13:02 schreef de_tevreden_atheist het volgende:
[..]
Ik help liever mee een chinees een dagelijkse kom mie mogelijk te maken, dan in te zitten over mogelijke vervuiling die toch wordt aangepakt als ze rijk zijn, net als in nederland.
Liever rijk dan dood.
Mensen gaan naar een "stinkfabriek" (jouw framing) omdat ze daar een veel beter inkomen hebben dan op het platteland. Je hebt makkelijk praten aan je toetsenbord, hoeveel procent van de wereldbevolking kan dat niet denk je?quote:Op zaterdag 13 september 2014 13:04 schreef Metro2005 het volgende:
[..]
Heel veel mensen in China zijn helemaal niet blij met het steeds meer uitbreiden van de steden, de toename van industrie en auto's en de daarbij behorende luchtvervuiling maar worden min of meer gedwongen op te gaan in die leefstijl en werken voor een hongerloon in een stinkfabriek terwijl ze voorheen gewoon op het platteland leefden.
Die kom mie hebben ze ook wel zonder ons.
Beter inkomen staat niet gelijk aan een beter leven.quote:Op zaterdag 13 september 2014 13:53 schreef de_tevreden_atheist het volgende:
[..]
Mensen gaan naar een "stinkfabriek" (jouw framing) omdat ze daar een veel beter inkomen hebben dan op het platteland. Je hebt makkelijk praten aan je toetsenbord, hoeveel procent van de wereldbevolking kan dat niet denk je?
Toch welquote:Op zaterdag 13 september 2014 18:09 schreef Metro2005 het volgende:
[..]
Beter inkomen staat niet gelijk aan een beter leven.
Het is nogal een klap die je te verwerken krijgt, wanneer het huis en de bezittingen die erin staan, in één klap door een brand of een natuurramp verdwijnen. Iets waar je jaren lang hard voor gewerkt hebt en bovendien nog vaak een emotionele waarde heeft ook (foto-albums, gewonnen prijzen, etc.). Ik vind daarom niet dat je op basis van zo'n uitzonderlijk ingrijpende gebeurtenis werkelijk kunt bepalen hoe materialistische je bent.quote:Op woensdag 10 september 2014 11:00 schreef Jappie het volgende:
Dat antwoord weet je pas op het moment dat je alles kwijt raakt aan bijvoorbeeld een brand of natuurramp or whatever.
Hoe jij omgaat met het verlies of niet meer hebben van de materiele spullen is een graadmeter om te zien hoe materialistisch je werkelijk bent.
Dat verbaast me niks. Veel mensen denken bij materialisme nog altijd aan oppervlakkigheid en dat is nou niet bepaald een eigenschap om trots op te zijn.quote:Op zaterdag 13 september 2014 21:18 schreef Louis22 het volgende:
Een mild anti-materialisme is ook zo mainstream als het maar kan.
Ach het is weer zo'n verwijt van gelovigen, met materialisme is helemaal niks mis, kijk bijvoorbeeld maar eens naar de filosofie van Epicurus:quote:Op zaterdag 13 september 2014 23:38 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Dat verbaast me niks. Veel mensen denken bij materialisme nog altijd aan oppervlakkigheid en dat is nou niet bepaald een eigenschap om trots op te zijn.
quote:Op zaterdag 13 september 2014 21:16 schreef Louis22 het volgende:
Elegant materialisme is niet onelegant. Onelegant ascetisme is niet elegant.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |